Relaties
alle pijlers
omgangsregeling en extra opvang
dinsdag 18 februari 2020 om 22:09
hier ga ik ff over nadenken, vooral over het "hoe dan" gedeeltefashionvictim schreef: ↑18-02-2020 21:26Ik denk dat je los komt als het je gewoon echt niet meer zo veel doet. Als je gewoon helemaal niet aan je ex denkt en het je ook echt geen klap interesseert wat hij denkt of doet of zegt en dat je hooguit geamuseerd denkt "och ja, daarom ben ik zooo blij dat ik van je af ben" om vervolgens zijn geleuter het ene oor in en het andere uit te laten gaan.
Bovendien: ik denk dat je dan ook automatisch veel minder gedoe hebt. Op mij als lezer komt het over alsof je nog steeds de strijd die je in je huwelijk aan het voeren was aan het voeren bent, alleen nu dan met het nadeel dat je al uit elkaar bent en elkaar dus ook niks meer hoeft te gunnen. Eigenlijk is deze strijd dus nog vervelender dan in je huwelijk, want toen werd het nog gecompenseerd door de voordelen van een huwelijk.
ik ben het wel met S-Groot eens dat het wellicht fijn voor je zou zijn om hier hulp bij te zoeken, want je zit jezelf zo in de weg anders. Want wat jij verstaat onder "tegengas geven" of "je grens aangeven" of "afspraken nakomen" is niet wat ik eronder zou verstaan. Maar dat komt omdat ik die emotie niet heb die jij wel hebt. En door die emotie is "tegengas geven" eigenlijk: "onze oude ruzies / patronen voortzetten".
Het zou je zoveel lucht geven als je dat los zou kunnen laten.
dinsdag 18 februari 2020 om 22:14
Ik gun je van harte dat het je lukt, wellicht een paar sessies met de praktijkondersteuner van de huisarts om het uit te pluizen? Ik lees gewoon hoeveel het je nog doet en hoe erg je nog in die patronen vast zit maar op een forum is niet de ideale plek om dat te ontrafelen. In ieder geval van mij uit succes gewenst!citronella schreef: ↑18-02-2020 22:09hier ga ik ff over nadenken, vooral over het "hoe dan" gedeelte
Am Yisrael Chai!
woensdag 19 februari 2020 om 08:23
Ik doel ook niet op jou, maar op je ex (en nog meer van die gevallen om mij heen).citronella schreef: ↑18-02-2020 08:59Ik heb niet opeens "recht op vrije weekendjes" maar als ex ieen omgangsregeling afspreekt met mij en de kinderen we een financiële regeling afspreken die daar ook op gebaseerd is en hij blijft dingen afspreken in de weekenden dat hij kinderen heeft dan kan hij zijn goddelijke gang gaan met zijn eigen leven en de norm is dan dat de moeder niet moet zeuren en het wel opvangt. Het gaat er niet om dat ik vrij moet. Hetgaater om dat die norm vooral eenzijdig geldt. Vaak alleen voir vrouwen
En ja, als je samen bent dan kan de 1 thuis blijven en de ander gaan. Je ex gaat echter zo vaak, dat zou ook in een relatie niet normaal zijn.
de wereld wacht om ontdekt te worden
woensdag 19 februari 2020 om 08:32
citronella schreef: ↑18-02-2020 22:06nee dat klinkt niet gemeen hoor, zo vat ik het ook niet op
ik ga inderdaad ergens halverwege twijfelen aan mezelf, het lijkt wel indoctrinatie eerlijk waar, ik heb zo vaak gehoord dat ik een zeikwijf ben, of overdrijf, of niet moeilijk moet doen dus hoewel ik vooraf de discussie overtuigd ben dat hij fout zit en mijn eigen oordeel prima vertrouw, ga ik halverwege toch denken, zit er wat in? doe ik te moeilijk? ligt het aan mij? etc.
hoewel ik het met mijn verstand prima kan beredeneren allemaal blijft mijn gevoel nog achter
citronella schreef: ↑18-02-2020 22:09hier ga ik ff over nadenken, vooral over het "hoe dan" gedeelte
Dat hoef je niet per sé alleen te doen, daar bestaat gewoon ondersteuning voor. Ik zou gewoon naar de HA gaan en net wat Fash zegt, misschien ben je met een paar gesprekken bij de POH al een heel eind. Misschien is er meer nodig maar dat zie je dan wel weer toch? Maar doe het, je verdient het.
woensdag 19 februari 2020 om 10:30
Het helpt als je leert accepteren dat hij jou een zeikwijf vindt. Mijn ex hangt sinds ik hem betrapt heb met zijn zoolmeet, dat was ruim een jaar na de scheiding, nog steeds de beledigde majesteit uit. Ik deed mijn best, wilde praten, wilde het toch niet zo voor de kinderen. Tot ik leerde accepteren dat ik nooit ga krijgen wat ik graag had gewild. Dus nu houd ik het vriendelijk en zakelijk en wat hij doet mag hij zelf weten. En rara politiepet, nu is hij ineens een heel stuk vriendelijker.citronella schreef: ↑18-02-2020 22:06nee dat klinkt niet gemeen hoor, zo vat ik het ook niet op
ik ga inderdaad ergens halverwege twijfelen aan mezelf, het lijkt wel indoctrinatie eerlijk waar, ik heb zo vaak gehoord dat ik een zeikwijf ben, of overdrijf, of niet moeilijk moet doen dus hoewel ik vooraf de discussie overtuigd ben dat hij fout zit en mijn eigen oordeel prima vertrouw, ga ik halverwege toch denken, zit er wat in? doe ik te moeilijk? ligt het aan mij? etc.
hoewel ik het met mijn verstand prima kan beredeneren allemaal blijft mijn gevoel nog achter
Dus ga niet 200 km rijden in zijn weekend. Dat is zijn probleem. Dan maar een zeikwijf. Je probeert heel krampachtig om hem te vriend te houden en tegelijk te zorgen dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt. Hij maakt daar handig gebruik van. "Als jij mij wijst op mijn verantwoordelijkheden, dan vind ik jou niet aardig. "
Hij doet toch al niets voor jou als je hem nodig hebt, dus je hebt ook niets te verliezen als je hem een gunst weigert.
Hij wil de kinderen ook niet alleen laten hoor, daarom belt hij jou. Anders liet hij ze wel gewoon samen thuis als hij een etentje had.
woensdag 19 februari 2020 om 15:50
Goed om te horen dat je het patroon wil doorbreken. Daar is moed voor nodig. En stap 1 was het hier posten.
Heel veel succes daarbij, denk dat het je veel gast opleveren. En het grappige is , uiteindelijk is jouw ex er ook mee geholpen, want jullie houden het gezamenlijk in stand, maar 1 iemand kan de relatie veranderen.
Heel veel succes daarbij, denk dat het je veel gast opleveren. En het grappige is , uiteindelijk is jouw ex er ook mee geholpen, want jullie houden het gezamenlijk in stand, maar 1 iemand kan de relatie veranderen.
donderdag 20 februari 2020 om 09:09
Hi Citronella,
Ik heb je al eens eerder gelezen en herken best wat situaties en gedoe met ex.
Mijn kinderen zijn ongeveer even oud. Hun vader laat ze wel gewoon alleen, heel regelmatig. Ik vind dat kwalijk, want waarom moest de omgangsregeling dan uitgebreid worden. Maar goed. Ik kies er voor om het naast me neer te leggen. Om ze te laten voelen dat ze altijd welkom zijn. Dat ze altijd bij mij terecht kunnen. Om ze wat weerbaarder te maken zodat ze bijv. weten wat ze moeten doen in een noodgeval zonder ouder.
Ik ben niet zo zeer bang dat er wat gebeurt, maar ik vind het eerder triest, dat gebrek aan warmte. Ik ruk heel vaak uit voor de kinderen op "zijn" dagen voor praktische dingen omdat hij er niet is. Net als tijdens de relatie mag ik nog steeds de k-klussen opknappen. En dat is soms heel lastig met werk maar ik doe het toch. Ik ben me veel aan het aanpassen aan ieders schema en dat maakt me vaak moe. Maar weet je, ik doe het niet voor hem. Ik doe het voor mijn kinderen.
Heel af en toe vlamt boosheid of geïrriteerdheid op, maar niet meer constant. Ik doe het voor hen, en dat is nog maar even, ze worden steeds zelfstandiger. En soms zeg ik ook nee omdat ik niet kan, en dan is kind teleurgesteld dat iets niet kan. Maar ja, dat hoort er ook bij. En dat ligt dan verder niet aan mij.
Niet leuk allemaal, dat niet, maar dit is een modus die voor mij beter werkt dan me ertegen verzetten.
Niet quoten graag. Ik wil het graag weer weg kunnen halen.
Ik heb je al eens eerder gelezen en herken best wat situaties en gedoe met ex.
Mijn kinderen zijn ongeveer even oud. Hun vader laat ze wel gewoon alleen, heel regelmatig. Ik vind dat kwalijk, want waarom moest de omgangsregeling dan uitgebreid worden. Maar goed. Ik kies er voor om het naast me neer te leggen. Om ze te laten voelen dat ze altijd welkom zijn. Dat ze altijd bij mij terecht kunnen. Om ze wat weerbaarder te maken zodat ze bijv. weten wat ze moeten doen in een noodgeval zonder ouder.
Ik ben niet zo zeer bang dat er wat gebeurt, maar ik vind het eerder triest, dat gebrek aan warmte. Ik ruk heel vaak uit voor de kinderen op "zijn" dagen voor praktische dingen omdat hij er niet is. Net als tijdens de relatie mag ik nog steeds de k-klussen opknappen. En dat is soms heel lastig met werk maar ik doe het toch. Ik ben me veel aan het aanpassen aan ieders schema en dat maakt me vaak moe. Maar weet je, ik doe het niet voor hem. Ik doe het voor mijn kinderen.
Heel af en toe vlamt boosheid of geïrriteerdheid op, maar niet meer constant. Ik doe het voor hen, en dat is nog maar even, ze worden steeds zelfstandiger. En soms zeg ik ook nee omdat ik niet kan, en dan is kind teleurgesteld dat iets niet kan. Maar ja, dat hoort er ook bij. En dat ligt dan verder niet aan mij.
Niet leuk allemaal, dat niet, maar dit is een modus die voor mij beter werkt dan me ertegen verzetten.
Niet quoten graag. Ik wil het graag weer weg kunnen halen.
