Kinderen
alle pijlers
Conflict moeders
donderdag 20 februari 2020 om 07:37
Mijn dochter had haar eerste feestje en ik heb haar zelf de kinderen laten kiezen. Omdat ze met vrijwel alle kinderen in de klas speelt mocht ze maximaal 9 kinderen kiezen.
Nu heeft ze een kind niet gekozen waar zij wél op het feestje is geweest. Die moeder van dat kind appte mij dat het haar tegenvalt dat haar kind is niet uitnodigt aangezien mijn dochter en haar kind wel samen spelen en ze wel op dat feestje is geweest. Ook een andere moeder vertelde me op het schoolplein dat die moeder het zo dwars zit.
Mijn dochter is dit schooljaar naar een stuk of 10 feestjes geweest en er komen zeker nog een paar bij. Ze wilde ook graag 2 kinderen waar zij niet op het feestje was geweest. Ik vind het gewoon prima mijn dochter een X aantal kinderen uit te laten nodigen die zij wil. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat andere ouders er zo'n mening over kunnen hebben?
Maar goed mijn idee hierover en het idee van deze moeder verschilt duidelijk. En de emoties bij haar lopen hoog op blijkbaar. Ik weet alleen totaal niet hoe ik dit conflict moet oppakken? Bij voorkeur zonder dat het een drama word?
Is het beste zoiets echt serieus uit te praten of meer oké te zeggen en links te laten liggen of ???
Nu heeft ze een kind niet gekozen waar zij wél op het feestje is geweest. Die moeder van dat kind appte mij dat het haar tegenvalt dat haar kind is niet uitnodigt aangezien mijn dochter en haar kind wel samen spelen en ze wel op dat feestje is geweest. Ook een andere moeder vertelde me op het schoolplein dat die moeder het zo dwars zit.
Mijn dochter is dit schooljaar naar een stuk of 10 feestjes geweest en er komen zeker nog een paar bij. Ze wilde ook graag 2 kinderen waar zij niet op het feestje was geweest. Ik vind het gewoon prima mijn dochter een X aantal kinderen uit te laten nodigen die zij wil. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat andere ouders er zo'n mening over kunnen hebben?
Maar goed mijn idee hierover en het idee van deze moeder verschilt duidelijk. En de emoties bij haar lopen hoog op blijkbaar. Ik weet alleen totaal niet hoe ik dit conflict moet oppakken? Bij voorkeur zonder dat het een drama word?
Is het beste zoiets echt serieus uit te praten of meer oké te zeggen en links te laten liggen of ???
anoniem_63ae856acd678 wijzigde dit bericht op 20-02-2020 09:01
Reden: Taalgebruik aangepast op advies van lezers
Reden: Taalgebruik aangepast op advies van lezers
5.22% gewijzigd
donderdag 20 februari 2020 om 11:21
Je hebt het goed gedaan; gewoon gezegd hoe het is en je bent heel aardig geweest.
Want misschien is het jongetje niet eens zo'n gevoelig kind maar heeft hij dankzij zijn moeder nog nooit een teleurstelling ervaren. Tsja, dan is het lastig dat er één op zijn pad komt die zijn moeder niet voor hem uit de weg kan ruimen.
Bij ons was de regel: Net zoveel kinderen op het feest als het aantal jaar dat je bent geworden, en een enkele keer heb ik gezegd: dat vriendje ook en de rest mag jij bepalen.
Want misschien is het jongetje niet eens zo'n gevoelig kind maar heeft hij dankzij zijn moeder nog nooit een teleurstelling ervaren. Tsja, dan is het lastig dat er één op zijn pad komt die zijn moeder niet voor hem uit de weg kan ruimen.
Bij ons was de regel: Net zoveel kinderen op het feest als het aantal jaar dat je bent geworden, en een enkele keer heb ik gezegd: dat vriendje ook en de rest mag jij bepalen.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
donderdag 20 februari 2020 om 11:23
Dit precies!ToosTosti schreef: ↑20-02-2020 11:16Het kan de onzekerheid van moeder zijn. Want als jij niet wordt uitgenodigd door in jouw ogen je beste vriendin, voor welk feestje zou je dan nog wél uitgenodigd worden? Erg pijnlijk.
Doet verder niet af van het feit dat ik vind dat een kind zelf mag bepalen wie hij of zij uitnodigt maar in deze situatie is het wel even extra rot voor het jongetje.
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 20 februari 2020 om 11:56
Ik begrijp die moeder heel goed. Sinds 2 havo speelt het leven van onze zoon (nu 22) zich af in een parallel universum vol geestelijk en lichamelijk gehandicapten, speciaal onderwijs, dagbesteding, ziekenhuizen en straks een wooninstelling. Een sociaal leven is in dat universum eigenlijk onmogelijk, die jongelui wonen vaak ver van elkaar (school was 47 km van huis) en kunnen niet zelf reizen. Dus dan is een feestje met leeftijdsgenoten extra leuk.lattemachiato schreef: ↑20-02-2020 10:19(...)
Ooit had mijn dochter een gehandicapte jongen in de klas, tot en met de kleuters zat hij op een normale school. Mijn dochter wilde hem op haar feestje, dus dat hebben we gedaan. Even de moeder gebeld, of we nog ergens speciaal rekening mee moesten houden, buiten dat hij niet kon lopen, maar dat hoefde niet. Onlangs kwam mijn dochter, inmiddels 20, de moeder tegen op een feestje en die viel mijn dochter om de hals en vertelde hoeveel het toen voor haar betekende dat hij door mijn dochter op zijn eerste feestje werd uitgenodigd.
Onze zoon heeft aan de reguliere basisschool hier om de hoek één vriend overgehouden. Met deze jongen doet hij dingen die normale twintigers in de normale wereld doen, zoals spontaan samen chillen of naar de sportschool of een concert. Mensen begrijpen vaak niet hoe waardevol en bijzonder dat voor veel mensen met een beperking is.
(sorry voor het off-topic gaan, moest het even kwijt)
donderdag 20 februari 2020 om 12:10
yette schreef: ↑20-02-2020 11:56Ik begrijp die moeder heel goed. Sinds 2 havo speelt het leven van onze zoon (nu 22) zich af in een parallel universum vol geestelijk en lichamelijk gehandicapten, speciaal onderwijs, dagbesteding, ziekenhuizen en straks een wooninstelling. Een sociaal leven is in dat universum eigenlijk onmogelijk, die jongelui wonen vaak ver van elkaar (school was 47 km van huis) en kunnen niet zelf reizen. Dus dan is een feestje met leeftijdsgenoten extra leuk.
Onze zoon heeft aan de reguliere basisschool hier om de hoek één vriend overgehouden. Met deze jongen doet hij dingen die normale twintigers in de normale wereld doen, zoals spontaan samen chillen of naar de sportschool of een concert. Mensen begrijpen vaak niet hoe waardevol en bijzonder dat voor veel mensen met een beperking is.
(sorry voor het off-topic gaan, moest het even kwijt)
Ah juist fijn dat je het deelt! Op die manier kunnen "we" daar ook rekening mee houden mocht er een situatie naar zijn.
donderdag 20 februari 2020 om 12:16
pamelacourson schreef: ↑20-02-2020 08:31Haar probleem, jij hebt niets verkeerd gedaan, dus probeer het los te laten. Niet meer op reageren. Het ergste is dat de kinderen zelf het vaak prima snappen, maar dat zo’n moeder dan moeilijk gaat lopen doen.
Iemand appt toch niet voor niks, hoeveel moeite is het om daar even op te reageren?
donderdag 20 februari 2020 om 12:17
Ik vind het een veel te zware last voor jouw kleuter.appeltjeitje schreef: ↑20-02-2020 10:35
Haar kind word op school door de juf altijd gekoppeld aan mijn kind. Hij word snel boos of verdrietig en gaat slaan of word onredelijk. Voor veel 4 en 5 jarigen best lastig. Vanwege het karakter van mijn dochter kan zij heel goed met hem omgaan. Ze kan hem kalmeren. Ze kan hem corrigeren. Hij is hartstikke gek met haar. Zij brengt hem in balans dus.
donderdag 20 februari 2020 om 12:18
Ja, ik bedacht me later al dat er ‘s ochtends misschien niet veel tijd is om zulke dingen te bespreken.appeltjeitje schreef: ↑20-02-2020 11:14Hahahaha ja dat is ook nog een ergenis van mij vandaagHet is dat hij meteen ging werken maar zal hem zeker zeggen dat hij zoiets ook best wel mag afhandelen de volgende keer.
Maar ik vermoed dat ze het dan alsnog met mij had willen bespreken omdat hij er vrij snel klaar mee was geweest.
Het is dat hij meteen ging werken maar zal hem zeker zeggen dat hij zoiets ook best wel mag afhandelen de volgende keer.
donderdag 20 februari 2020 om 12:26
Tja, ik heb een oudste met een vriendinnetje met hele vervelende manipulerende ouders. Al vanaf dat mijn kind op die school kwam kreeg ik om elk wissewasje een apje met rare aannames en eigenlijk emotionele chantage over van alles. Feestjes, sport, speelafspraakjes enz.
Alles moet perfect zijn voor hun kind en anders gingen zij dat wel even regelen, op school, mbt feestjes, spelen, sport, wie bij wie in groepje komt bij wat dan ook. Apjes, mailtjes naar school en sportbesturen, altijd zodat alles leuk en perfect en zonder teleurtstelling voor hun kind was. Kind zelf werd met met de jaren ook zelf heel vervelend. Kinderen wilde ook niet meer met haar spelen. En de ouders maakten dat eigenlijk nog moeilijker door hun manipulatie en gedram naar anderen toe.
Ik was ook altijd zo netjes om overal op te reageren en zelfs te denken dat het echt aan mij of mijn dochter lag. Zeker de eerste paar jaar.
Nu weet ik dat ik betere vanaf dag 1 dat in de kiem had kunnen smoren.
Niet mee had moeten gaan in in die eerste apjes enz.
Je kan mensen gewoon te woord staan en aanhoren maar het hoeft niet. En je hoeft al helemaal niet op elk emo-apje te gaan antwoorden.
En nu projecteer ik vast heel erg maar het verhaal van TO, dat appen en dan dat gesprek.. dat doet mij daar echt heel erg aan denken.
donderdag 20 februari 2020 om 12:29
Ik dnek dat ze bedoelde dat haar man sowieso die dame en haar verhaal had afgekapt. Dat hij niet mee zou zijn gegaan in haar verhaal.rumforviva schreef: ↑20-02-2020 12:18Ja, ik bedacht me later al dat er ‘s ochtends misschien niet veel tijd is om zulke dingen te bespreken.
donderdag 20 februari 2020 om 12:56
Niet uit medelijden uitnodigen hoor!appeltjeitje schreef: ↑20-02-2020 12:10Ah juist fijn dat je het deelt! Op die manier kunnen "we" daar ook rekening mee houden mocht er een situatie naar zijn.
Maar als je kind bevriend is met iemand met een ziekte of beperking, probeer dat dan niet al bij voorbaat al te zien als een te grote verantwoordelijkheid. Vraag gewoon aan de ouders of aan het kind zelf hoe je ermee om moet gaan en besluit dan wat je doet.
donderdag 20 februari 2020 om 13:04
Dit klopt idd wel. Maar dan moet het wel gewoon klikken. En niet omdat het handig is voor de juf. Of idd omdat iemand ‘zielig’ is. Op de basisschool van kind zaten ook wat bijzondere persoonlijkheden, en daar waren mijn kinderen heel tolerant en sociaal tegen. Als in ‘die kan er ook niets aan doen’ maar toen een klasgenootje een ander klasgenootje met een schaar in de hand stak durfden ze niet meer met dat klasgenootje te spelen. Voor die tijd konden ze een hele hoop gek gedrag hebben, maar na dat incident haakten ze af. En dat snap ik.yette schreef: ↑20-02-2020 12:56Niet uit medelijden uitnodigen hoor!
Maar als je kind bevriend is met iemand met een ziekte of beperking, probeer dat dan niet al bij voorbaat al te zien als een te grote verantwoordelijkheid. Vraag gewoon aan de ouders of aan het kind zelf hoe je ermee om moet gaan en besluit dan wat je doet.
Of een moeder met kind met etiketje dat ook alles wilde regelen voor haar kind en hem vaak bij mij wilde droppen als ze werken was en ik was toch heel goed in mensen met een etiketje en moeilijk gedrag. Ja klopt, voor mijn werk. Mijn kind bepaalt zelf of ie speelt of niet en met wie. Zij betrok ons steeds bij het etiket van haar zoon, zat ik niet op te wachten. Zoon speelde leuk met hem maar met hele middagen psychoeducatie en steeds meer regels kon hij ook niets. Hij mocht geen computerspelletjes meer doen als dit jongetje kwam want daar kon het jochie niet tegen. Allemaal prima voor af en toe, dan doe je iets anders, maar niet voor 2/3x per week
donderdag 20 februari 2020 om 13:19
Dit topic is zo goed voor mij om te lezen ! Eindelijk eens een open verhaal van de andere kant. Ik heb een zoon in groep vier, ligt prima in de groep etc, speelt met iedereen en doet het al met al prima. Maarrrr.... Hij heeft nog maar 1 partijtje gehad dit jaar... Hij vindt het zelf allemaal prima, want heeft het goed op school, maar niet echt vrienden in de klas. Hij maalt ook niet echt om zijn klasgenootjes in de vakantie ofzo. Maar er zijn kinderen ( die hij wel als vriendjes ziet,) die echt overal worden uitgenodigd... Die liggen ook gewoon goed in de groep zou je denken, net als mijn zoon.
Vroeger vond ik het altijd erg lastig als hij voor het zoveelste partijtje niet was uitgenodigd, nu niet meer. Hij is zelf okay en de meeste van de kinderen die hem zouden kunnen uitnodigen, hebben ( nog) geen feestje gegeven. En als het niet gebeurt, ook goed. Mijn zoon zei heel wijs: ik zou het pas erg vinden, als ze niet op mijn partijtje zouden willen komen
daarbij heeft hij ook niet dat bepaalde kinderen erbij MOETEN zijn
Vroeger vond ik het altijd erg lastig als hij voor het zoveelste partijtje niet was uitgenodigd, nu niet meer. Hij is zelf okay en de meeste van de kinderen die hem zouden kunnen uitnodigen, hebben ( nog) geen feestje gegeven. En als het niet gebeurt, ook goed. Mijn zoon zei heel wijs: ik zou het pas erg vinden, als ze niet op mijn partijtje zouden willen komen
daarbij heeft hij ook niet dat bepaalde kinderen erbij MOETEN zijn
donderdag 20 februari 2020 om 13:20
donderdag 20 februari 2020 om 13:22
Je dochter mag haar verjaardag vieren met wie zij wil, dat: ik nodig jou uit dus jij nodigt mij uit hoort bij pre-pubers, niet bij kinderen van 5! Het ene moment zijn ze dikke vrienden en het andere moment hebben ze ruzie, ze zijn nog volop aan het experimenteren met de sociale vaardigheden.
Het koppelen op school vind ik geen goede zaak, dat kind moet sociale vaardigheden leren van de juf, die hoort dit proces te begeleiden.
Laat die andere moeder lekker in haar sop gaarkoken, als ze dan niet meer met je wil praten? Lekker rustig.
Persoonlijk zou ik aangeven bij de leerkracht dat ik niet zo blij ben met het feit dat mijn kind zo vaak aan X gekoppeld wordt. Sneu voor X maar mijn kind moet lekker kunnen spelen en werken met wie zij wil.
Het koppelen op school vind ik geen goede zaak, dat kind moet sociale vaardigheden leren van de juf, die hoort dit proces te begeleiden.
Laat die andere moeder lekker in haar sop gaarkoken, als ze dan niet meer met je wil praten? Lekker rustig.
Persoonlijk zou ik aangeven bij de leerkracht dat ik niet zo blij ben met het feit dat mijn kind zo vaak aan X gekoppeld wordt. Sneu voor X maar mijn kind moet lekker kunnen spelen en werken met wie zij wil.
donderdag 20 februari 2020 om 13:32
Dat vind ik mooi van jouw zoonCeester schreef: ↑20-02-2020 13:19Dit topic is zo goed voor mij om te lezen ! Eindelijk eens een open verhaal van de andere kant. Ik heb een zoon in groep vier, ligt prima in de groep etc, speelt met iedereen en doet het al met al prima. Maarrrr.... Hij heeft nog maar 1 partijtje gehad dit jaar... Hij vindt het zelf allemaal prima, want heeft het goed op school, maar niet echt vrienden in de klas. Hij maalt ook niet echt om zijn klasgenootjes in de vakantie ofzo. Maar er zijn kinderen ( die hij wel als vriendjes ziet,) die echt overal worden uitgenodigd... Die liggen ook gewoon goed in de groep zou je denken, net als mijn zoon.
Vroeger vond ik het altijd erg lastig als hij voor het zoveelste partijtje niet was uitgenodigd, nu niet meer. Hij is zelf okay en de meeste van de kinderen die hem zouden kunnen uitnodigen, hebben ( nog) geen feestje gegeven. En als het niet gebeurt, ook goed. Mijn zoon zei heel wijs: ik zou het pas erg vinden, als ze niet op mijn partijtje zouden willen komen
donderdag 20 februari 2020 om 14:02
Oh dus dan klopt het beeld ook niet van het kind dat nergens welkom is.appeltjeitje schreef: ↑20-02-2020 11:33Maar hij was zeker op 6 van de feestjes die ze tot dusver gehad hebben.
En ik weet zeker dat hij op 2 andere feestjes was waar mijn dochter niet voor uitgenodigd was.
donderdag 20 februari 2020 om 15:41
Bij het ophalen van dochter van school zojuist kreeg ze een uitnodiging voor een feestje. We hadden er al 2 op de planning staan voor de komende week. Ik ben ergens wel oprecht benieuwd of de ouders die alle kindjes terug vragen ook een grens stellen aan het aantal?
Of is het ongeacht of je kind op 3 of 18 feestjes is geweest, je vraagt die kindjes terug?
Oh en met het jongetje even gesproken over het feestje en hij zei zelf het jammer te vinden dat hij het feestje gemist heeft en we hebben afgesproken dat hij cupcakes komt versieren binnenkort en gezellig spelen en daar waren hij en dochter beide enthousiast over.
Voor mij is het daarmee wel afgedaan denk ik.
Of is het ongeacht of je kind op 3 of 18 feestjes is geweest, je vraagt die kindjes terug?
Oh en met het jongetje even gesproken over het feestje en hij zei zelf het jammer te vinden dat hij het feestje gemist heeft en we hebben afgesproken dat hij cupcakes komt versieren binnenkort en gezellig spelen en daar waren hij en dochter beide enthousiast over.
Voor mij is het daarmee wel afgedaan denk ik.
donderdag 20 februari 2020 om 15:42
donderdag 20 februari 2020 om 15:51
