Kleuter verveelt zich structureel

Onze dochter van 5 verveelt zich. En op zich is je vervelen niet erg, daar word je creatief van enzo. Behalve als je dag in dag uit je je uren per dag verveelt en die creativiteit nog altijd simpelweg niet komt. Als dochter niet geëntertaind wordt door ons, door andere kinderen of door een beeldscherm, verveelt ze zich bijna altijd. Gevolg is dat ze negatieve aandacht gaat vragen, aan ons als ouders, aan haar grote broer en haar kleine zusje, het ruzie oplevert met haar broer en energie vreet van iedereen. We hoopten lange tijd dat het een fase was (met onze zoon ook meegemaakt toen hij peuter was) en ze in de loop van de tijd zou groeien in het zelf spelen en in creativiteit en fantasie. Maar we zien bij haar eigenlijk helemaal geen ontwikkeling hierin.

Dochter vindt heel veel speelgoed waar haar leeftijdsgenootjes dol op zijn niet leuk. Zet een bak Playmobil, Lego, Kapla, een keukentje, poppenhuis, smartgame of knutselspullen voor haar neer en ze doet er niks mee. Ze lijkt soms de creativiteit te missen om er iets mee te verzinnen. Ook als we haar proberen op weg te helpen of een voorbeeld laten zien dan komt ze daar niet echt verder mee. Als ze 5 minuten ergens echt mee speelt dan staan we bij wijze van spreken al te juichen.

Wat dochter wel heel leuk vindt is voorgelezen worden en samen een spelletje doen. Dat doen we dan ook vaak, maar kunnen en willen we niet de hele dag. Ze leeft ook op van eropuit gaan, vooral als het iets met dieren is of een (binnen- of buiten-)speeltuin. Dat doen we ook wel eens, maar niet continu natuurlijk. Ze zit 1 uur per week op een sportclubje (en staat op de wachtlijst voor zwemles) en gaat 2 middagen per week naar de BSO. Op de BSO en bij het vrij spelen op school is het probleem ook wel aanwezig, maar kan ze aanhaken bij kinderen die voor en met haar spelen en dan gaat het nog wel. Thuis probeert ze vaak aan te haken bij haar broer. Als hij bijv. een hut maakt van kussens en dekens of stunts uithaalt op de gymmat dan vindt ze dat leuk en doet ze mee, maar dat levert ook vaak ruzie op omdat zoon niet continu gehinderd wil worden door zijn zusje die de dingen vaak niet kan of wil zoals hij.

Verder houdt ze van springen op een springkussen of trampoline (we overwegen een trampoline in de tuin, er zal wel alleen maar een heel kleine passen) en van in de zandbak rommelen. Voor haar verjaardag heeft ze kinetisch zand gekregen, dat leek ons gezien die zandbak een gouden greep, maar na 1 a 2 weken is de nieuwigheid eraf en wil ze er niet meer mee spelen. Afgelopen jaar heeft ze veel met Tiptoi boeken gespeeld, door de pratende pen wordt je daarbij ook voorgelezen/geëntertaind en dat sloeg erg aan. Maar inmiddels kent ze die boeken zo’n beetje uit haar hoofd en is de lol daar ook weer af.

We proberen haar structuur te geven door bijv. een vast moment van zelf spelen op de dag (uurtje na de lunch) en regelmatig aan te geven hoe lang een zelf-speel-moment zal duren (bijv. zolang ik de was aan het ophangen ben, op mbv van een kookwekker die lijkt op een Time Timer, waarbij je visueel ziet hoeveel tijd er nog over is). Maar dit lijkt haar vooral houvast te geven in hoe lang het verveel-moment nog duurt dan dat het haar stimuleert tot leuk iets gaan doen. Aan de hoeveelheid speelgoed lijkt het niet te liggen. Zowel thuis, waar we ruim genoeg speelgoed hebben, als wanneer we op vakantie zijn en maar een paar dingen mee hebben, speelt ze niet.

We worden er onderhand een beetje moedeloos van. Dit is iets wat al jaren speelt, dus geen korte fase. Er ontstaat door haar gedrag veel ruzie met haar broer, wij worden gek van haar geclaim en het vragen van negatieve aandacht en voor haarzelf lijkt me het ook slopend.

Ik ben benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen en of ze tips hebben. Is dit uitzonderlijk voor een kind van 5 of komt het veel vaker voor? Kun je er iets aan verbeteren, of is het een kwestie van afwachten en zal het beter gaan als ze ouder is, of moeten we maar accepteren dat ze gewoon zo in elkaar zit?

Bendela schreef: ↑

24-02-2020 15:33

Geen idee of het leeftijd gepast is maar zijn van die science setjes niet iets?
Maak je eigen kristallen bijvoorbeeld. Of een soort van archeologieset, bouw je eigen dino.
Of een puzzel van het menselijk lichaam.

Er is bijvoorbeeld een boek met experimenten voor kinderen. En ook op Pinterest kun je makkelijk en veel huis- tuin en keuken experimentjes vinden.

Geen idee of het wat is hoor, maar ik was vroeger (en nog steeds trouwens) erg van het onderzoekend spelen en experimenten die ik soms nu zie op pinterest zou ik echt helemaal geweldig hebben gevonden.

Die dingen zijn meer wat voor onze oudste, hij houdt enorm van onderzoeken en wetenschap. Een puzzel van het menselijk lichaam zou ze wel heel leuk vinden. We hebben toevallig gisteren nog een puzzel gemaakt van het menselijk lichaam die we ooit eens van een buurvrouw gekregen hebben, maar dat zijn gewoon stukjes met losse lichaamsdelen, niet in een lichaam gepositioneerd. Als het in een lichaam is dan is het leuker. Ik zal eens kijken of er iets is wat voor haar leeftijd geschikt is. Iets als een echt lijf in 3D waarmee je kunt puzzelen zou helemaal leuk zijn.

Andersom schreef: ↑

24-02-2020 15:36

In haar hoofd is inmiddels misschien 'niet beginnen' en/of 'niet afmaken' een betere keus dan 'niet goed genoeg presteren' of nog erger 'falen'.

Ja, dat denk ik wel inderdaad. Nog tips behalve blijven vertellen dat het niet erg is als ze iets nog niet (goed) kan en haar blijven stimuleren om dingen zelf te proberen?

Rainbow91 schreef: ↑

24-02-2020 15:44

Wat gebeurt er als je juist activiteiten aanbied voor de jongste en zij dan kan aansluiten/meehelpen? Het is lastig voor een onzeker kind dat de oudere broer automatisch meer weet en kan, maar in vergelijking met de jongste is zij veel handiger. En dan kan ze trots zijn omdat ze jou kan helpen & haar zusje.

Dat doe ik soms, maar is wel lastig omdat de jongste zoveel jonger is. Dus een puzzel voor de jongste is wel héél simpel bijvoorbeeld. Maar ik vraag dochter wel bijv. of ze haar zusje kan laten zien hoe je een blokkentoren bouwt (en daag haar uit om die zo hoog mogelijk te maken), of of ze een oefening van de fysio voor de jongste voor kan doen, of dat jongste haar stapjes oefent tussen mij en haar in. Misschien kan ik nog meer verzinnen, ik zal er eens over nadenken. Iets met tekenen ofzo, dat ze dan misschien meer durft als ze haar zusje naast zich ziet krassen of zelfs het potlood verkeerd om ziet vasthouden. Heel lang is ze met dit soort dingen niet bezig, maar ik denk inderdaad wel dat het haar zelfvertrouwen kan versterken, omdat ze dan eens een keer niet het kleine zusje is maar juist de grote zus.

Juffiejuf schreef: ↑

24-02-2020 16:20

En naar de speel-o-theek?
Kan ze vaker van speelgoed wisselen.

Ik vind zo'n speel-o-theek een heel mooi concept. Degene in onze woonplaats heeft helaas openingstijden die niet zo stroken met onze werktijden & slaaptijden van de jongste. Er is 1 uur in de week dat het zou kunnen om met de kinderen erheen te gaan en dan moet ik met alle 3 erheen. Verder raakt er hier heel vaak klein speelgoed kwijt of verdwijnt het onder onze zware hoekbank. Ik zie al aankomen dat we de dag voor/van het inlevermoment met z'n allen gestresst de kamer doorzoeken naar weer iets wat kwijt is. O ja, ik weet ook al wat dochter uit zal zoeken als ik haar de vrije hand geef. Op rommelmarkten en in speelgoedwinkels staat ze altijd alleen maar te staren naar de knuffelbeesten. Als ze iets uit mag kiezen op een rommelmarkt is het ook altijd een knuffel. Dus ik zie me elke keer al thuiskomen met een hoop afgelebberde knuffels (die ze in haar bed legt maar waar ze niet mee speelt).

Dus in theorie super, in de praktijk denk ik niet dat ik er veel vrolijker van wordt.

JapjapII schreef: ↑

24-02-2020 16:48

Er bestaan ook luisterboeken die eerder een “hoorspel” zijn. Met allerlei geluiden, personages, liedjes...
Hier hebben we de hele reeks van het Geluidshuis. Dit zijn cd’s met een boekje, met een sprookje dat bewerkt is als hoorspel. Uren hebben onze jongens er naar geluisterd (wij vonden ze ook heel leuk), ook wel dikwijls in de auto als er een langere rit op de planning stond. De eerste zijn voor jonge kinderen de leukste-denk ik- De nachtegaal, Wilde zwanen, De mestkever, De vlo en de professor...
(Krijg terug zin om er zelf naar te luisteren). Is wel Vlaams..... Er zit veel humor in en de verhalen zijn zeer gelaagd. Hoe ouder hoe meer ze van de humor snappen.

Wat misschien ook leuk is, zijn zoekboeken. Dé leukste “Waar is Wally” (hele reeks, maar misschien nog iets te moeilijk). Maar er bestaan ook boeken voor jongere kinderen.

Spelletjes die kind alleen kan. Simpele kaartspelletjes aanleren. De klok leggen, sorteren van laag naar hoog... Samen spel verzinnen (om nadien alleen te spelen) met uno...

Puzzelen.

Onze oudste was er ook eentje die vermaakt wou worden. Dus ik snap dat je dat niet altijd wil en kan. Helpt het om haar gewoon bij jou in de buurt te zetten, met bv. een puzzel, maar jij kan doen wat je wil doen ? Op die manier krijgt ze een stukje aandacht en is toch bezig ?

En gewoon -zeker als het gaat om “dagen” vullen- een film-momentje. Wij hebben heel veel kinderdvd’s die ze allemaal -tig keer gekeken hebben.

Klinkt leuk, die hoorspelen. Daar ga ik eens naar zoeken.

Zoekboeken slaan niet aan. Het zou een uitkomst zijn nu ze nog niet kan lezen, maar helaas.

Solo spelletjes met kaarten is een leuk idee! Tot nu toe zochten we het in de voorgebakken Smartgames, maar zelf iets bedenken met bestaande spullen kan natuurlijk ook. Ik heb zelf vroeger als ik me verveelde eindeloos ge-ezeld tegen mezelf (twee stapeltjes kaarten en de hoogste wint, tot een van de stapeltjes op is, kan héél lang duren).

Puzzelen wil ze niet zo graag, heel soms en vaak alleen als ik een beetje aandring. Ze vindt bij puzzels altijd dat ze te moeilijk zijn of voor baby's, daar komt het niet willen aangaan van een uitdaging weer om de hoek kijken. Ze maakt ook altijd dezelfde puzzel.

Ernaast zitten helpt soms. Ik kan zelf wel vaker eens aan tafel gaan zitten ipv op de bank (of buiten, als het een beetje lekker weer is en de jongste slaapt of kan lopen), kijken wat ze dan doet. Aan tafel en buiten heeft ze meer speelmogelijkheden dan bankhangend.

Filmmomentje: ze mogen altijd tussen het ontbijt en het naar school gaan tv kijken en tijdens het koken en dan voor het slapengaan nog even zelf op de Ipad. Ik vind dat eerlijk gezegd wel genoeg, dus liever niet nog een film kijken erbij. Dan ga ik denk ik eerder voor de gesuggereerde Wii met dans- en sportspellen, waarbij ze ook nog wat bewegen.

Bedankt voor alle suggesties!

nlies schreef: ↑

24-02-2020 16:53

Volgens mij hebben ze in de speelotheek geen knuffels.

Oh, dat scheelt haha!

Fürelise schreef: ↑

24-02-2020 16:57

Ik heb alleen de OP gelezen.

Ik moet bij deze zin denken aan luisterboeken, heb je dat al aangeboden?
https://www.123luisterboek.nl/kind-en-jeugd/

Ja, maar in dit topic geleerd dat ik misschien niet de juiste heb aangeboden (te lang / ingewikkeld). Dank voor de link!

Janiva schreef: ↑

24-02-2020 17:42

Niet alles gelezen, maar heeft ze nog niet veel zelfvertrouwen, is ze faalangstig en perfectionistisch?
Mijn zoon van nu tien had dat ook op die leeftijd, hij bleef liever bjj het bekende en vertrouwde en wilde alleen samen iets doen.
Nu is hij tien en kan zo een uur op zijn kamer lego zitten bouwen, omdat hij er nu in gelooft dat hij het goed genoeg kan.
Liever helemaal niks doen of maken dan het verkeerde, was op kleuterleeftijd zijn credo. Vond ik toen ook lastig.

Ja, daar zou het zeker (deels?) aan kunnen liggen. Met meer zelfvertrouwen zou ze denk ik meer dingen leuk vinden. Ik heb bij onze oudste ook gemerkt dat hij bijv. als peuter bouwen niet leuk vond en als kleuter Lego niet zo leuk, omdat hij het niet goed genoeg kon naar zijn zin. Dat is later helemaal bijgetrokken toen hij het beter kon. Had jij met je kennis van nu dingen anders gedaan in de kleutertijd, of was het gewoon een kwestie van afwachten en ‘uitzitten’?

Dank voor de Wii tips, Luci en Nootboek!

FunnyFace8 schreef: ↑

24-02-2020 18:50

Ik herken het in zekere mate van mezelf en van mijn oudste kind (inmiddels 7). Dat was lastig en vermoeiend toen hij kleiner was, maar man en ik zijn er inmiddels erachter dat als je hem lang genoeg niet vermaakt, dat hij dan toch wat verzint. Vaak gaat hij dan eerst een uur vervelen en negatieve aandacht vragen, maar uiteindelijk gaat hij zichzelf toch vermaken. Lezen, Lego, met een bal spelen, naar buiten, verstoppertje spelen met zusje, tekenen.... Hij wordt gewoon het liefst vermaakt en overladen met aandacht, maar als hij door heeft dat het er echt niet in zit op een bepaalde dag of moment, dan gaat hij uiteindelijk toch wat doen.

Dat heeft dochter helaas maar een klein beetje. Ze weet heel goed dat het na de lunch altijd zichzelf moet vermaken. Ze zeurt dan op dat moment niet om voorgelezen te worden of een spelletje te doen, want ze weet wel dat het antwoord dan ‘nee’ is. Maar zelf iets te spelen bedenken doet ze alsnog eigenlijk niet, het blijft dan toch bij hangen, mee willen doen met wat broer doet of broer irriteren.