Kleuter verveelt zich structureel

Onze dochter van 5 verveelt zich. En op zich is je vervelen niet erg, daar word je creatief van enzo. Behalve als je dag in dag uit je je uren per dag verveelt en die creativiteit nog altijd simpelweg niet komt. Als dochter niet geëntertaind wordt door ons, door andere kinderen of door een beeldscherm, verveelt ze zich bijna altijd. Gevolg is dat ze negatieve aandacht gaat vragen, aan ons als ouders, aan haar grote broer en haar kleine zusje, het ruzie oplevert met haar broer en energie vreet van iedereen. We hoopten lange tijd dat het een fase was (met onze zoon ook meegemaakt toen hij peuter was) en ze in de loop van de tijd zou groeien in het zelf spelen en in creativiteit en fantasie. Maar we zien bij haar eigenlijk helemaal geen ontwikkeling hierin.

Dochter vindt heel veel speelgoed waar haar leeftijdsgenootjes dol op zijn niet leuk. Zet een bak Playmobil, Lego, Kapla, een keukentje, poppenhuis, smartgame of knutselspullen voor haar neer en ze doet er niks mee. Ze lijkt soms de creativiteit te missen om er iets mee te verzinnen. Ook als we haar proberen op weg te helpen of een voorbeeld laten zien dan komt ze daar niet echt verder mee. Als ze 5 minuten ergens echt mee speelt dan staan we bij wijze van spreken al te juichen.

Wat dochter wel heel leuk vindt is voorgelezen worden en samen een spelletje doen. Dat doen we dan ook vaak, maar kunnen en willen we niet de hele dag. Ze leeft ook op van eropuit gaan, vooral als het iets met dieren is of een (binnen- of buiten-)speeltuin. Dat doen we ook wel eens, maar niet continu natuurlijk. Ze zit 1 uur per week op een sportclubje (en staat op de wachtlijst voor zwemles) en gaat 2 middagen per week naar de BSO. Op de BSO en bij het vrij spelen op school is het probleem ook wel aanwezig, maar kan ze aanhaken bij kinderen die voor en met haar spelen en dan gaat het nog wel. Thuis probeert ze vaak aan te haken bij haar broer. Als hij bijv. een hut maakt van kussens en dekens of stunts uithaalt op de gymmat dan vindt ze dat leuk en doet ze mee, maar dat levert ook vaak ruzie op omdat zoon niet continu gehinderd wil worden door zijn zusje die de dingen vaak niet kan of wil zoals hij.

Verder houdt ze van springen op een springkussen of trampoline (we overwegen een trampoline in de tuin, er zal wel alleen maar een heel kleine passen) en van in de zandbak rommelen. Voor haar verjaardag heeft ze kinetisch zand gekregen, dat leek ons gezien die zandbak een gouden greep, maar na 1 a 2 weken is de nieuwigheid eraf en wil ze er niet meer mee spelen. Afgelopen jaar heeft ze veel met Tiptoi boeken gespeeld, door de pratende pen wordt je daarbij ook voorgelezen/geëntertaind en dat sloeg erg aan. Maar inmiddels kent ze die boeken zo’n beetje uit haar hoofd en is de lol daar ook weer af.

We proberen haar structuur te geven door bijv. een vast moment van zelf spelen op de dag (uurtje na de lunch) en regelmatig aan te geven hoe lang een zelf-speel-moment zal duren (bijv. zolang ik de was aan het ophangen ben, op mbv van een kookwekker die lijkt op een Time Timer, waarbij je visueel ziet hoeveel tijd er nog over is). Maar dit lijkt haar vooral houvast te geven in hoe lang het verveel-moment nog duurt dan dat het haar stimuleert tot leuk iets gaan doen. Aan de hoeveelheid speelgoed lijkt het niet te liggen. Zowel thuis, waar we ruim genoeg speelgoed hebben, als wanneer we op vakantie zijn en maar een paar dingen mee hebben, speelt ze niet.

We worden er onderhand een beetje moedeloos van. Dit is iets wat al jaren speelt, dus geen korte fase. Er ontstaat door haar gedrag veel ruzie met haar broer, wij worden gek van haar geclaim en het vragen van negatieve aandacht en voor haarzelf lijkt me het ook slopend.

Ik ben benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen en of ze tips hebben. Is dit uitzonderlijk voor een kind van 5 of komt het veel vaker voor? Kun je er iets aan verbeteren, of is het een kwestie van afwachten en zal het beter gaan als ze ouder is, of moeten we maar accepteren dat ze gewoon zo in elkaar zit?

nootboek schreef: ↑

24-02-2020 18:57

Nicole, ik heb in december bij Action een 'lichaam' gekocht met squishy ingewanden. Zag ze laatst nog liggen.
Mijn kleuter kan het nog niet helemaal zelf in elkaar puzzelen want het is priegelig en eigenlijk vanaf 8 jaar, maar vindt het reuze interessant, legt de organen op een rijtje enz. Iets groter dan een barbie, 5 euro.

Oh, ik zal eens kijken! Als het squishy is is het natuurlijk helemaal top bij haar!

Fransje-Noord schreef: ↑

24-02-2020 20:32

Een kind moet en kan leren om zichzelf te vermaken.
Als ze zich verveelt kan ze meehelpen in het huishouden (kinderklusjes) of buiten spelen met andere buurkinderen. Geklier of geschreeuw zou ik niet accepteren.

Heb je zelf kinderen zoals mijn dochter? Je bent welkom om het haar te leren hoor! Wij zijn al een paar jaar bezig en het lukt niet, dat is waarom ik dit topic open. ‘Niet accepteren’ vind ik altijd zo’n enorme dooddoener, denk je dat we het nu toejuichen ofzo? Natuurlijk accepteren wij het ook niet, maar dat betekent niet dat het dan ook nooit gebeurt. We kunnen haar moeilijk vastbinden op een stoel met een prop in haar mond, of a la Floddertje van Annie MG Schmidt opsluiten op haar kamer. Het niet accepteren betekent vooral veel ruzie en strijd, die we liever zouden voorkomen dan elke keer weer aan moeten gaan. Bij een kind dat elke dag weer flink loopt te klieren is het soms handiger om iets aan de oorzaak proberen te doen dan ‘het gewoon niet te accepteren’.

Buurtkinderen van haar leeftijd zijn er helaas niet en we hebben niet altijd kinderklusjes te doen of zin/tijd om haar daarin te faciliteren.

nootboek schreef: ↑

24-02-2020 20:53

Ik print wekelijks lijst met klusjes (icoontjes) , en 2 kolommen met hun namen. Die kunnen ze zelfstandig afwerken.

Tafel dekken/afruimen, speelkamer opruimen, stofzuigen, was sorteren, oud papier naar garage brengen - dat soort dingen.

Als ze alle klusjes gedaan hebben krijgen ze 50 cent. Geen idee of het pedagogisch verantwoord is maar ze vinden het wel leuk geloof ik. Op school ook weektaken. En zo kunnen ze ook wat geld sparen om eens iets te kopen. Laatst bv blauwe klei, we hebben 10 kleuren maar t moest per se blauw zijn. Dan zeg ik koop maar van je eigen geld en dat doen ze dan.... of niet.

Leuk idee, al weet ik niet zo goed of ik ze er geld mee zou willen laten verdienen. Hier moeten ze wel al standaard samen de tafel afruimen na het eten als verplicht klusje. Dat was eerder altijd een standaard klier-moment, als wij bezig waren met afruimen, voorspoelen en met de jongste die onder het eten zat. Want tafel bezet en sowieso eigenlijk te kort om nog echt wat op te gaan starten zo tussen het eten en bedtijd. Nu ze verplicht mee moeten helpen (om dat er als routine in te krijgen is nog wel een dingetje) hebben ze wat te doen en is het vervelen op dat moment van de baan.

Fransje-Noord schreef: ↑

24-02-2020 21:00

Ruzie en strijd? Gewoon niet de discussie aangaan. Je zegt: "dit is niet de afspraak, dit het gevolg, je gaat nu naar je kamer" en je voert de consequenties uit. Bijvoorbeeld 5 minuten alleen op haar kamer opsluiten.

Je hebt geen zin om daarin te faciliteren? Spelletjes bedenken kost ook veel tijd. Bovendien: meehelpen in het huishouden geeft een kind veel zelfvertrouwen en eigenwaarde. Naar mate het een gewoonte wordt, kost het je steeds minder tijd om hierbij te assisteren.

Tsja, dat kan. Persoonlijk sluit ik liever geen kinderen op in hun kamer.

Verder helpen ze best mee in net huishouden, zie post hierboven, maar voel ik er weinig voor om dat op allerlei willekeurige momenten in te zetten wanneer het mij niet uitkomt. Als ik toevallig keukenkastjes aan het afnemen ben of de tuin aan het vegen, ja, dan mag ze daarbij helpen. Maar ik wil ook wel eens met andere dingen bezig zijn dan het huishouden, met iets voor mezelf of met een van de andere kinderen bijvoorbeeld, of met een niet-kindproof klusje. In zo’n geval zou het fijn zijn als ze zelf kan spelen en ik niet waar ik mee bezig ben uit mijn handen moet laten vallen om dochter te assisteren bij haar huishoudklusje. Dit topic gaat niet over de vraag ‘Hoe doe ik het huishouden terwijl mijn kind thuis is en aandacht vraagt?’ maar om ‘Hoe krijg ik mijn niet (zelf) spelende kind aan het spelen?’.

Janiva schreef: ↑

24-02-2020 21:23

Dat van graag in de zandbak spelen is trouwens ook herkenbaar, hij was ook graag met water in de weer, sopjes maken enzo. Dat ging dan wel goed alleen

Sop (en slijm) vindt dochter ook heerlijk! Helaas heeft ze eczeem op haar hand en mag ze er daardoor niet met haar handen in. Als het wat warmer weer is maar wel lekker met water in de tuin spelen, dat is een goede tweede.

mindervanmij schreef: ↑

24-02-2020 21:35

Ik heb een PB gestuurd

Dank je, je hebt een PB terug!

Fransje-Noord schreef: ↑

24-02-2020 21:50

Ja, duwen indien nodig. Aan de haren trekken vind ik een belachelijk slecht idee.

Communiceren doe je ook: "dit is niet de afspraak, dus je gaat nu naar je kamer." Kinderen moet leren dat er grenzen zijn. Die grenzen bepaal jij, zolang ze bij jou in huis wonen.

Je gaat een beetje off topic Fransje, dit helpt me niet echt verder. Natuurlijk bepaal ik de grenzen, je komt met louter dooddoeners. Ik wil graag tips over hoe ik mijn dochter kan helpen om leuk te spelen, niet over hoe ik haar moet opvoeden.

Fransje-Noord schreef: ↑

24-02-2020 22:02

Ik ga niet off topic. Je zegt dat je je dochter wilt leren spelen, omdat ze anders vervelend gaat doen.
Als jij de grenzen aangeeft (=jij hebt geen last van vervelend onwenselijk gedrag), kan het kind zich daarbinnen ook deels zelf leren ontwikkelen, spelen en vermaken op momenten dat jij met andere dingen bezig bent.

Het vervelend doen is het gevolg van de verveling, niet de oorzaak. Jij draait het om. En dream on dat dat bij elk kind zomaar zonder strijd gaat als je je grenzen aangeeft door ze op te sluiten en dat ze daardoor zulk onwenselijk gedrag ‘afleren’. Ik heb ook niet het idee dat je zelf zo’n type kind hebt, het klinkt vooral als theoretische stellingen die je poneert. Verder hebben we gelukkig de negeerknop voor mensen waarvan ik aangeef dat ze niet echt helpend zijn en die toch door blijven gaan.

Dubbeljus schreef: ↑

25-02-2020 13:21

Ik proef een grote weerstand om je er gewoon bij neer te leggen en je aandacht anders in te delen. Je komt op mij over alsof je vindt dat er met haar iets mis is, ze speelt niet zelf, is niet creatief, maar in feite heb jij gewoon verkeerde verwachtingen.

Wij hebben ook 1 zo’n kind en daar is niks aan te doen. Dat je überhaupt de gedachte hebt dat je niet kidsproof klusjes kan doen terwijl je 3 kinderen hebt rondlopen vind ik al bijzonder. ‘Je eigen dingen doen’ als volwassene lukt hier alleen een kort uurtje als we ze achter een filmpje zetten.

Je erbij neerleggen dat je haar moet faciliteren is toch het enige dat je kan doen. Met een paar jaar gaat het echt over.

En: ze zit 5 dagen per week op school, ik neem aan ook nog een keer of 3 bso en andere dagen clubjes (en anders zou ik dat gaan doen). Waar hebben we het nou over? Dat ene uurtje in de avond en het weekend. Je hebt een partner meen ik met wie je de last kan delen. Splits op, houd haar op vrije dagen bezig door dingen te doen die je zelf ook nog wel aardig vindt (zo ga ik wel naar de dierentuin maar niet naar ballorig), schroom niet om bewust de tablet in te zetten als het nodig is, en geniet er van als ze weer op bed ligt.

Waar ik weerstand tegen heb is als ik (of mijn man), continu bezig zou moeten zijn met haar faciliteren. Door ofwel mee te gaan in wat zij wil (voorlezen, spelletjes), ofwel eropuit gaan, ofwel laten meehelpen in het huishouden. Dat doen we al de helft van de tijd, maar kan en wil ik niet continu. Niet zo raar als ik de andere twee ook eens aandacht wil geven, toch?

Met niet kidsproof klusjes bedoel ik niet dat we de kamer gaan dweilen of een kast in elkaar zetten, maar gewoon kleine dingetjes als de luier van haar zusje verschonen of fruit snijden. Met wel-kidsproof dingen wíl ze trouwens ook meestal helemaal niet helpen, meestal verkiest ze dan rondhangen.

Misschien moeten we dan accepteren dat ze de helft van de tijd gefaciliteerd moet worden en de andere helft rondhangt (en kliert), maar dat vind ik wel enorm vermoeiend. Ik zie in de reacties terug dat ik niet de enige ben. En voor haarzelf en haar broer en zus denk ik ook niet dat het heel fijn is.

Dus als dat (deels) te voorkomen is, door bepaalde dingen die ervaringsdeskundigen hier aanraden, (zoals bijv luisterboeken), dan zou dat heel fijn zijn. Ik zou haar graag beter begrijpen en iets vinden waar zij zich zelf mee kan vermaken, zonder dat de rest van het gezin zich daarvoor in bochten moet wringen. Als het niet te voorkomen is dan zullen we ons erbij neer moeten leggen, maar zover ben ik nog niet als ik niet wat tips die in dit topic genoemd zijn eerst geprobeerd heb.

Verder gaat ze 4 dagen naar school, de kleuters zijn hier op vrijdag vrij. Nog anderhalf jaar de hele vrijdag thuis dus. BSO gaat ze 2 middagen heen. Ze heeft 1 uur in de week een clubje en straks nog zwemles erbij op zaterdag. Voor een kleuter vind ik dat wel genoeg. Ik zie dat ze zoals nu in de vakantie heel moe is van alles, haar week volproppen met clubjes zou voor haar ook niet prettig zijn. Plus dat de oudste dan ook op 3 clubjes wil en het logistiek problematisch zou worden.

En wat betreft of er iets 'mis' is met haar zie ik 3 mogelijkheden:

1. Ze zou prima zichzelf kunnen vermaken, maar met andere dingen / bezigheden / aanpak van ons dan tot nu toe. Bijv dat als er een trampoline komt of als we luisterboeken opzetten het dan veel beter gaat. Of als we haar meer actieve keuzemogelijkheden bieden ipv bouw/fantasie/knutseldingen.

2. Ze zou zichzelf prima kunnen vermaken, maar faalangst zit haar in de weg en daardoor wil ze nergens aan beginnen. Dat vereist weer een heel andere aanpak van ons.

3. Ze kan zich (nog) niet zelf vermaken en ooit komt dat vanzelf goed (als ze bijv kan lezen, of een drukker schema krijgt incl huiswerk), of het komt nooit. Dat moeten we maar accepteren.

Ik denk nu dat het niet per se nr 3 hoeft te zijn, maar ook 1 of 2 zou kunnen of een combi. Het is geen kind dat in het standaard plaatje past van 'geef ze een bak Playmobil en ze spelen wel'. Dat weten we al een tijd en accepteren we. Maar wat dan wel, dat gaan we in de komende tijd uitvogelen.

Dat is waar Alecta, ik zal me niet al teveel illusies maken over dat speelgoed X opeens alles oplost. Bij een trampoline zal het misschien ook uitmaken of wij dan binnenblijven, of ook buiten zijn en af en toe roepen dat ze zo hoog springt oid. Dan doen we voor haar idee toch een beetje mee, dat lijkt me een aardig compromis tussen continu entertainen of helemaal laten zwemmen.

Ik ga sowieso eens wat meer observeren wanneer en hoe ze wél lekker speelt, al is het maar een minuutje. Misschien snap ik haar dan beter en kunnen we haar misschien helpen om dat uit te breiden of te variëren. Zo ging ze zich vandaag opeens verkleden. Maar dan niet om iemand te zijn en vervolgens een rollenspel te spelen, maar puur om aan mij te showen en toen was het weer klaar. Blijkbaar is dat haar manier van spelen met verkleedkleren en wie weet valt het ooit uit te breiden naar een soort modeshow spelen ofzo. Het blijft lastig, maar weinig dingen leuk vinden en dan ook maar heel kort, maar dit soort dingen bieden misschien wel aanknopingspunten.

En verder inderdaad maar accepteren en een beetje geven en nemen.