Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
dinsdag 25 februari 2020 om 20:07
Hallo, sorry voor het late antwoord. Ja dat wordt gezien als werkweigering. Er zijn er bij ons al voor minder ontslagen. En dat risico kan ik ook niet nemen, om zonder inkomen komen te zitten als alleenstaande...Doubletree20 schreef: ↑17-02-2020 10:54Wat vreselijk Mandarijntje. Ik word al moe alleen bij het idee. Ik vind 1x per 2 maanden echt veel hoor en wat raar dat ze dan van jullie verwachten dat je er iedere keer bij bent en dan nog voor gratis en niks ook. Eigenlijk vind ik dat asociaal van het bedrijf uit.
Kun je er echt geen gesprek over aan gaan met je leidinggevende of desnoods dat je ipv 6 keer per jaar 3 keer per jaar gaat ofzo? En als je weigert of wordt dat gezien als werkweigering?
Dat zou voor mij al een reden zijn om ander werk te zoeken.
Ik ben hier al meermaals over in gesprek gegaan, maar zij vinden dat het niet collegiaal zou zijn naar mijn collega's toe om het mij toe te laten om thuis te blijven. Dat snap ik ook wel, maar niemand staat hierom te springen...
dinsdag 25 februari 2020 om 20:11
Is dit niet een soort van jaloerse reactie op het feit dat jij vroeger naar huis kan en hij/zij niet? Is inderdaad wel heel irritant!Spike76 schreef: ↑17-02-2020 23:42@hondenmens;
Heb eigenlijk niet echt de indruk dat deze persoon zwakbegaafd oid is.
Hij komt eigenlijk best intelligent over, maar soms ook wel wat popie-jopie-achtig.
Heb verder ook geen problemen met hem,; alleen dit gedrag is wel wat lastig.
Wat vervelend ook van jouw collega.
Komt ook best wel opdringerig en ook indringend over.
dinsdag 25 februari 2020 om 20:14
Zo zien zij het helaas niet. Het werd ver op voorhand gemeld dus moet je er maar rekening mee houden dat je dan geen afspraken moet plannen. Ze zijn bij mij op het bedrijf nogal snel met iemand ontslaan. Dit is dan met de reden dat je niet in het bedrijf past/werkweigering. Ik kan niet het risico lopen om zonder werk en uitkering te zitten.Ddennis schreef: ↑18-02-2020 04:12Er moet helemaal niets...
Tenzij het van economisch belang is voor het bedrijf. En dan zal je werkgever heel goed moeten kunnen onderbouwen.
Een receptie voor heel jullie dienst hoort daar natuurlijk niet bij.
Ik persoonlijk zou absoluut niet gaan.
Ik werk op die dag altijd maar tot 14 uur. Erna heb ik afspraken staan.... heel simpel....
dinsdag 25 februari 2020 om 20:21
Werken wij voor hetzelfde bedrijf? Haha! Komt me zo bekend voor!Doubletree20 schreef: ↑25-02-2020 19:15Ik vind het inderdaad ook erg lang. Om 8 uur beginnen met werken, rond 12 uur met z’n allen naar locatie en dan tot 22:00 uur. Moet ook nog 1,5 uur naar huis rijden dus ben dan pas tegen 12 uur thuis. Dat trek ik eigenlijk gewoon niet, niet alleen vanwege m’n introverte kant maar ook omdat ik extreem moe ben aangezien ik een slaapprobleem heb. Ik denk dat ik maar aangeef dat ik tot 5 uur blijf. Dan maar weer de vreemde eend. Dat ben ik toch al en zou ik gewend moeten zijn.
Ik ga als ik kan ook altijd zo vroeg mogelijk naar huis omdat ik het anders niet trek. En ik ben dan idd ook altijd de vreemde eend. Ik heb me hier wel zo goed als helemaal bij neer gelegd, maar ik merk dan de dagen nadien wel op het werk dat ik veel 'gemist' heb en dat ik er niet meer echt bij hoor. Jammer vind ik dat wel, maar ik heb het wel grotendeels losgelaten.
dinsdag 25 februari 2020 om 21:03
Wil je sowieso heel veel succes wensen!Doubletree20 schreef: ↑25-02-2020 19:41Je hebt gelijk Spike! Ik ga deze week aangeven dat ik enkel ‘s middags kom. Goede les ook weer om proberen me niet aan te trekken wat een ander er van vindt. Ik moet daar nog veel in leren namelijk.
woensdag 26 februari 2020 om 07:16
Dat snap ik wel dat je dan niet zomaar kunt / durft te weigeren. Je wilt natuurlijk niet zonder werk komen te zitten, zeker als je alleenstaand bent. Misschien toch op het gemakje ander werk zoeken en pas weg gaan als je echt iets hebt gevonden dat je denkt van yes, dit lijkt me geweldig?Mandarijntje1 schreef: ↑25-02-2020 20:07Hallo, sorry voor het late antwoord. Ja dat wordt gezien als werkweigering. Er zijn er bij ons al voor minder ontslagen. En dat risico kan ik ook niet nemen, om zonder inkomen komen te zitten als alleenstaande...
Ik ben hier al meermaals over in gesprek gegaan, maar zij vinden dat het niet collegiaal zou zijn naar mijn collega's toe om het mij toe te laten om thuis te blijven. Dat snap ik ook wel, maar niemand staat hierom te springen...
Ik zou het niet trekken, als ik zie hoe ik nu al tegen 1 teamevent op zie en hoeveel energie me dat kost. Niet alleen het uitje zelf maar ook het er tegen op zien. Ik heb besloten dat ik alleen 's middags ga en dus rond 5 uur naar huis ga. Ze bekijken het maar, van mij hoeft dat hele gedoen al niet dus ze mogen blij zijn dat ik kom
(Wil niet zeggen dat ik me toch bezwaard, ongemakkelijk en ongelukkig voel als het moment is gekomen dat ik daar ben en naar huis ga en hun blijven...)
woensdag 26 februari 2020 om 08:30
Ja vervelend is dat, die verplichtingen..
Zeker als er geen begrip voor is vanuit het werk. Zou voor mij ook zeker een reden zijn om iets anders te zoeken.
Hier een lange week, zo voelt het in ieder geval. Ik heb nu 3 dagen achter elkaar iets en ik vind dat dus veel.
Wordt elke ochtend met zo'n nerveus gevoel wakker
Moet vanmiddag ergens naartoe, morgen de hele dag van huis en vrijdag werken en ik merk dat dus de hele week alweer aan mezelf. Veel moe en verder niet zoveel uit handen krijgen...
Ben blij als het vrijdagmiddag is, ik lang weekend heb en gewoon weer lekker niks hoef en mijn eigen ding kan doen.
Zeker als er geen begrip voor is vanuit het werk. Zou voor mij ook zeker een reden zijn om iets anders te zoeken.
Hier een lange week, zo voelt het in ieder geval. Ik heb nu 3 dagen achter elkaar iets en ik vind dat dus veel.
Wordt elke ochtend met zo'n nerveus gevoel wakker
Moet vanmiddag ergens naartoe, morgen de hele dag van huis en vrijdag werken en ik merk dat dus de hele week alweer aan mezelf. Veel moe en verder niet zoveel uit handen krijgen...
Ben blij als het vrijdagmiddag is, ik lang weekend heb en gewoon weer lekker niks hoef en mijn eigen ding kan doen.
woensdag 26 februari 2020 om 09:07
Ik herken het Yesss. Ik werk 4 dagen in de week dus ben dat opzich al gewend. Maar het gaat momenteel best wel slecht met me en merk dat ik geen enkele prikkeling kan verdragen. Het liefst ga ik na mijn werk naar huis waar ik niks of niemand meer zie en even niemand spreken. (m'n man kan ik nog net verdragen als tie niet te veel zeurt 
) Momenteel heb ik 's avonds best veel telefonisch contact met m'n broer omdat het slecht gaat met m'n vader. De zorgen en stress om m'n vader weggelaten merk ik dat zelfs die telefoontjes veel energie van me vreten. Zelfs appjes word ik momenteel gek van. Ik wil gewoon met rust gelaten worden!!!
) Momenteel heb ik 's avonds best veel telefonisch contact met m'n broer omdat het slecht gaat met m'n vader. De zorgen en stress om m'n vader weggelaten merk ik dat zelfs die telefoontjes veel energie van me vreten. Zelfs appjes word ik momenteel gek van. Ik wil gewoon met rust gelaten worden!!!
woensdag 26 februari 2020 om 12:35
@Dagdromer1986: Ik heb ook 2 mislukte stages bij mijn 1e opleiding waardoor ik moest stoppen. De problemen werden veroorzaakt door ASS, had toen nog geen diagnose. Mijn stagebegeleider begreep niks van mij. Ze twijfelde al aan mij bij de intake, omdat ik weinig oogcontact maakte. Want bij dat beroep mag je niet verlegen zijn. Maar ik kreeg een kans. Toen mijn stages op meerdere vlakken mislukten boorde ze me de grond in. Ze zei dat ik echt een buitenbeentje was en mijn klasgenoten het allemaal wel goed deden. Wekelijks had ik een gesprek met haar en telkens als er weer iets was gebeurd vond ze het mijn eigen schuld. Dan zei ze dat het menselijk was dat mijn collega's pinnig tegen me deden. Dat ze moe van me werden. Ze vond het alleen maar erg voor hen. Wat ik erbij voelde deed er niet toe. Ik was alleen maar lui en dwars in haar ogen. Goed dat je HBO - opleiding toch gelukt is.
@Doubletree20: Ik zou toch voor jezelf kiezen als ik jou was en zeggen dat je zo'n lange dag gewoon niet trekt. Dat slaapprobleem zou ik er bij noemen als ze doorvragen. Als ze je dan een vreemde eend vinden is dat hun probleem. Maar ik snap dat je je dat wel aantrekt. Ik ga ook nooit naar etentjes of uitjes van het werk.
@Doubletree20: Ik zou toch voor jezelf kiezen als ik jou was en zeggen dat je zo'n lange dag gewoon niet trekt. Dat slaapprobleem zou ik er bij noemen als ze doorvragen. Als ze je dan een vreemde eend vinden is dat hun probleem. Maar ik snap dat je je dat wel aantrekt. Ik ga ook nooit naar etentjes of uitjes van het werk.
donderdag 27 februari 2020 om 00:06
Spike76, mooi gezegd... een naar figuur die docent In ieder geval in zijn rol als docent/hoe hij naar mij deed. Hoe hij verder is weet ik niet. Maar ik denk dat ik sowieso niet goed met hem over weg zou kunnen.
Vervelend dat je er ook ervaring mee hebt en het is inderdaad precies wat je zegt... het laat z'n sporen na (of je nou wil of niet).
Hondenmens: dat klinkt ook rot! Wat een reacties van jouw docente. Ik snap daar niks van. Je wilt als docent (ik begreep dat het de stagebegeleider vanuit school was??) toch jongeren verder helpen, niet iedereen de grond in boren die misschien niet precies hetzelfde doet/reageert al de doorsnee klasgenoten. Iedereen is anders en wie daar niet mee om kan gaan, past wat mij betreft niet in een sociaal beroep.
In ieder geval in zijn rol als docent/hoe hij naar mij deed. Hoe hij verder is weet ik niet. Maar ik denk dat ik sowieso niet goed met hem over weg zou kunnen. Vervelend dat je er ook ervaring mee hebt en het is inderdaad precies wat je zegt... het laat z'n sporen na (of je nou wil of niet).
Hondenmens: dat klinkt ook rot! Wat een reacties van jouw docente. Ik snap daar niks van. Je wilt als docent (ik begreep dat het de stagebegeleider vanuit school was??) toch jongeren verder helpen, niet iedereen de grond in boren die misschien niet precies hetzelfde doet/reageert al de doorsnee klasgenoten. Iedereen is anders en wie daar niet mee om kan gaan, past wat mij betreft niet in een sociaal beroep.
donderdag 27 februari 2020 om 00:22
Heb even wat lastige punten.
Vind confrontaties vaak erg lastig en zelfs eng.
Als ik 's avonds door de stad loop (als ik bijv van de bioscoop kom], word ik vaak aangesproken door vage types.
Vaak willen ze geld en daar ga ik nooit op in.
Merk dat ik het best vervelend vind om zo aangeklampt te worden en ik voel me er zelfs angstig en onzeker bij.
Wie heeft hier ervaring mee?
Verder ga ik deze week koken voor een vriend van mij.
Eigenlijk was dit niet eens mijn idee en heeft hij dit voorgesteld.
Heb me laten overhalen hierin en eigenlijk zit ik hier wel mee in mijn maag.
Vaak is het zo met deze persoon dat hij alles wil 'vastleggen' en dat dit dan ook gelijk een wekelijks gebeuren moet gaan worden.
Ik heb echter geen behoefte om me hierin vast te gaan leggen en vind het zelfs wat ongemakkelijk en vervelend.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Wat betreft dat voorbeeld over dat 2e punt (koken), moet ik ook de link leggen met een andere vriend.
Hij wil voortdurend met me naar de sauna.
Voor een keer vind ik dit best wel leuk, maar niet al te vaak, ivm te hoge kosten.
Ik probeer dit elke keer wel aan te geven, maar steeds blijkft hij erover beginnen (vind het haast wat obsessief).
Vaak vraag ik me af of het nou allemaal aan mij ligt en of ik toch niet duidelijk genoeg ben in mijn communciatie.
Wellicht ben ik te meegaand en te 'goedzakkerig'.
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Vind confrontaties vaak erg lastig en zelfs eng.
Als ik 's avonds door de stad loop (als ik bijv van de bioscoop kom], word ik vaak aangesproken door vage types.
Vaak willen ze geld en daar ga ik nooit op in.
Merk dat ik het best vervelend vind om zo aangeklampt te worden en ik voel me er zelfs angstig en onzeker bij.
Wie heeft hier ervaring mee?
Verder ga ik deze week koken voor een vriend van mij.
Eigenlijk was dit niet eens mijn idee en heeft hij dit voorgesteld.
Heb me laten overhalen hierin en eigenlijk zit ik hier wel mee in mijn maag.
Vaak is het zo met deze persoon dat hij alles wil 'vastleggen' en dat dit dan ook gelijk een wekelijks gebeuren moet gaan worden.
Ik heb echter geen behoefte om me hierin vast te gaan leggen en vind het zelfs wat ongemakkelijk en vervelend.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Wat betreft dat voorbeeld over dat 2e punt (koken), moet ik ook de link leggen met een andere vriend.
Hij wil voortdurend met me naar de sauna.
Voor een keer vind ik dit best wel leuk, maar niet al te vaak, ivm te hoge kosten.
Ik probeer dit elke keer wel aan te geven, maar steeds blijkft hij erover beginnen (vind het haast wat obsessief).
Vaak vraag ik me af of het nou allemaal aan mij ligt en of ik toch niet duidelijk genoeg ben in mijn communciatie.
Wellicht ben ik te meegaand en te 'goedzakkerig'.
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
donderdag 27 februari 2020 om 09:37
Lastig Spike. Ik word nooit aangesproken door vage types maar kom dan ook niet veel buiten ‘s avonds 
Ik denk dat iedereen zich hier ongemakkelijk en zelfs angstig bij voelt. Je kan niet meer doen dat die types negeren, ze niet aankijken en gewoon voor je kijken en doorlopen. Of in het ergste geval niet meer op die plekken komen maar dat is ook nogal wat.
Wat die vriend betreft waar je voor gaat koken. Ik denk dat je wel direct duidelijk moet zijn dat je dit niet iedere week ga doen omdat je niet van verplichtingen houdt en niet steeds ergens aan vast wilt zitten. Smoesjes verzinnen zou ik niet doen want dan blijft hij zeuren en maak je het alleen maar voor jezelf moeilijk.
Gewoon een beetje tactisch overbrengen?
Is er een reden eigenlijk dat hij vraagt of hij voor jou gaat koken? (Kun je goed koken) Ik zou dat zelf namelijk niet zo maar aan iemand durven te vragen. Wel om samen ergens te gaan eten of dat ik voor iemand kook maar ik zou niet durven vragen van “wil je voor me koken”.
Aan die andere vriend moet je ook duidelijk zijn. Gewoon zeggen dat het niet financieel haalbaar is om telkens naar de sauna te gaan. En als je er sowieso niet van houdt moet je dat zeggen. Ik ken je niet dus ik weet natuurlijk niet hoe je overkomt en of je inderdaad te meegaand bent. Maar als je er niet duidelijk over bent blijven ze zeuren.
Succes!
Ik denk dat iedereen zich hier ongemakkelijk en zelfs angstig bij voelt. Je kan niet meer doen dat die types negeren, ze niet aankijken en gewoon voor je kijken en doorlopen. Of in het ergste geval niet meer op die plekken komen maar dat is ook nogal wat.Wat die vriend betreft waar je voor gaat koken. Ik denk dat je wel direct duidelijk moet zijn dat je dit niet iedere week ga doen omdat je niet van verplichtingen houdt en niet steeds ergens aan vast wilt zitten. Smoesjes verzinnen zou ik niet doen want dan blijft hij zeuren en maak je het alleen maar voor jezelf moeilijk.
Gewoon een beetje tactisch overbrengen?
Is er een reden eigenlijk dat hij vraagt of hij voor jou gaat koken? (Kun je goed koken) Ik zou dat zelf namelijk niet zo maar aan iemand durven te vragen. Wel om samen ergens te gaan eten of dat ik voor iemand kook maar ik zou niet durven vragen van “wil je voor me koken”.
Aan die andere vriend moet je ook duidelijk zijn. Gewoon zeggen dat het niet financieel haalbaar is om telkens naar de sauna te gaan. En als je er sowieso niet van houdt moet je dat zeggen. Ik ken je niet dus ik weet natuurlijk niet hoe je overkomt en of je inderdaad te meegaand bent. Maar als je er niet duidelijk over bent blijven ze zeuren.
Succes!
donderdag 27 februari 2020 om 10:10
Blijf je grenzen bewaken Spike.
Wat het vage figuur betreft, geen oogcontact maken en doorlopen. Evt nee zeggen en doorlopen. Niet twijfelen, niet het gesprek aangaan en in het zelfde tempo doorlopen.
En over die vrienden: die met je naar de sauna wil, is die verliefd op je?
Bewaak je grenzen. Het is wat eenvoudige om dit meteen te doen, dan om later weer dingen terug te draaien. Tenminste, dat vind ik zelf.
Sommigen hebben een bord voor de kop en daar helpt maar een ding bij: heel erg duidelijk zijn.
Je kunt eerlijk aangeven dat je niet van vaste dingen houdt en dat je veel tijd nodig hebt om van je werk uit te rusten. En dat je niet wekelijks vaste dingen wilt.
Ik heb ook geen vaste dingen, dat wil ik niet. Nu is er 1 persoon die vaak wil komen en ik heb er geen zin in. Heel af en toe geef ik toe, altijd nee zeggen wil ik niet, maar ik wil hier niet iemand 1 of 2 x in de week hebben. Ik werk, ik heb mijn eigen leven, en kom ook moe van mijn werk. Dan heb ik niet zin om gezellig te doen.
Ik voel me dan wel asociaal. Het scheelt dat mijn vriend er precies zo in staat.
Wat het vage figuur betreft, geen oogcontact maken en doorlopen. Evt nee zeggen en doorlopen. Niet twijfelen, niet het gesprek aangaan en in het zelfde tempo doorlopen.
En over die vrienden: die met je naar de sauna wil, is die verliefd op je?
Bewaak je grenzen. Het is wat eenvoudige om dit meteen te doen, dan om later weer dingen terug te draaien. Tenminste, dat vind ik zelf.
Sommigen hebben een bord voor de kop en daar helpt maar een ding bij: heel erg duidelijk zijn.
Je kunt eerlijk aangeven dat je niet van vaste dingen houdt en dat je veel tijd nodig hebt om van je werk uit te rusten. En dat je niet wekelijks vaste dingen wilt.
Ik heb ook geen vaste dingen, dat wil ik niet. Nu is er 1 persoon die vaak wil komen en ik heb er geen zin in. Heel af en toe geef ik toe, altijd nee zeggen wil ik niet, maar ik wil hier niet iemand 1 of 2 x in de week hebben. Ik werk, ik heb mijn eigen leven, en kom ook moe van mijn werk. Dan heb ik niet zin om gezellig te doen.
Ik voel me dan wel asociaal. Het scheelt dat mijn vriend er precies zo in staat.
donderdag 27 februari 2020 om 10:23
hoi Doubletree20 en Blijenvrij ,
Heel erg bedankt voor jullie zeer leerzame en nuttige reacties.
Hier voel ik me echt beter door.
Het is inderdaad erg belangrijk om grenzen te stellen, te bewaken en duidelijk en tijdig aan te geven.
Smoesjes verzinnen moet ik niet doen; heb ik in het verleden ook al teveel gedaan.
Ben het ook wel beu om overal maar omheen te moeten blijven draaien.
Het komt er ook gewoon op neer dat ik sociale omgang erg complex vind.
Vaak heb ik het gevoel dat de wereld al complexer wordt.
Vind het echt lastig om hiermee om te kunnen gaan.
O ja, Blijenvrij;
Weet niet of die vriend verliefd is, maar ik hoop het ook niet.
Heel erg bedankt voor jullie zeer leerzame en nuttige reacties.
Hier voel ik me echt beter door.
Het is inderdaad erg belangrijk om grenzen te stellen, te bewaken en duidelijk en tijdig aan te geven.
Smoesjes verzinnen moet ik niet doen; heb ik in het verleden ook al teveel gedaan.
Ben het ook wel beu om overal maar omheen te moeten blijven draaien.
Het komt er ook gewoon op neer dat ik sociale omgang erg complex vind.
Vaak heb ik het gevoel dat de wereld al complexer wordt.
Vind het echt lastig om hiermee om te kunnen gaan.
O ja, Blijenvrij;
Weet niet of die vriend verliefd is, maar ik hoop het ook niet.
donderdag 27 februari 2020 om 10:48
Dat aangesproken worden door vage figuren herken ik. Ik kijk zo ontoegankelijk mogelijk (wat heel goed werkt bij bijv. straatverkopers, maar minder bij vage personen), reageer kortaf (meestal gewoon “nee” of alleen mijn hoofd schudden) en loop door. Geen moeite mee omdat ik op dat moment ook oprecht (een beetje) geïrriteerd ben. Ergens begrijp ik het wel maar als het donker is en ik loop als vrouw zijnde alleen op straat, zit ik er niet op te wachten dat iemand me aanspreekt. Hoe moeilijk hun situatie vaak ook is, ik voel me niet de aangewezen persoon om te helpen. Ik geef ook bijna nooit geld o.i.d.
donderdag 27 februari 2020 om 11:36
Dagdromer1986;
Dat heb ik dus ook.
Ik reageer vaak nauwelijks en soms zeg ik nee.
Ben altijd wel huiverig voor bepaalde type personen.
Sommigen kunnen erg onberekenbaar zijn.
Heb in het verleden weleens meegemaakt dat iemand vanuit het niets ineens erg agressief werd; nota bene in een drukke winkelstraat.
Dat heb ik dus ook.
Ik reageer vaak nauwelijks en soms zeg ik nee.
Ben altijd wel huiverig voor bepaalde type personen.
Sommigen kunnen erg onberekenbaar zijn.
Heb in het verleden weleens meegemaakt dat iemand vanuit het niets ineens erg agressief werd; nota bene in een drukke winkelstraat.
donderdag 27 februari 2020 om 11:40
Spike76 schreef: ↑27-02-2020 10:23hoi Doubletree20 en Blijenvrij ,
Heel erg bedankt voor jullie zeer leerzame en nuttige reacties.
Hier voel ik me echt beter door.
Het is inderdaad erg belangrijk om grenzen te stellen, te bewaken en duidelijk en tijdig aan te geven.
Smoesjes verzinnen moet ik niet doen; heb ik in het verleden ook al teveel gedaan.
Ben het ook wel beu om overal maar omheen te moeten blijven draaien.
Het komt er ook gewoon op neer dat ik sociale omgang erg complex vind.
Vaak heb ik het gevoel dat de wereld al complexer wordt.
Vind het echt lastig om hiermee om te kunnen gaan.
O ja, Blijenvrij;
Weet niet of die vriend verliefd is, maar ik hoop het ook niet.
Mooi dat je er wat aan hebt. Vind het altijd makkelijker om een ander advies te geven dan mijn eigen advies op te volgen.
Smoesjes verzinnen moet je niet doen idd, want als je tegen die saunavriend zegt; het is me te duur kan hij weer zeggen; dan betaal ik toch? Zit je er nog steeds mee.
En bedenk: tegen sommigen zal je het meerdere keren moeten herhalen, simpelweg omdat het niet aankomt of ze het weer vergeten. Ligt 'm niet aan jou.
donderdag 27 februari 2020 om 13:55
Blijenvrij,
Nou; ik vermoed dat hij toch wel niet zal gaan betalen.
Hoeft ook niet uiteraard.
Moet hierin zelf gewoon zo duidelijk mogelijk zijn.
En ergens heb ik ook het vermoeden dat hij nogal zijn eigen 'kop' volgt hierin.
Natuurlijk bestaat er ergens de mogelijkheid dat hij het steeds weer vergeet.
Anderzijds kan het ook een soort van 'manipulatie' zijn.
Althans die indruk krijg ik wel vaak bij hem.
Nou; ik vermoed dat hij toch wel niet zal gaan betalen.
Hoeft ook niet uiteraard.
Moet hierin zelf gewoon zo duidelijk mogelijk zijn.
En ergens heb ik ook het vermoeden dat hij nogal zijn eigen 'kop' volgt hierin.
Natuurlijk bestaat er ergens de mogelijkheid dat hij het steeds weer vergeet.
Anderzijds kan het ook een soort van 'manipulatie' zijn.
Althans die indruk krijg ik wel vaak bij hem.
donderdag 27 februari 2020 om 17:33
Kwam hier een zeer nuttige en ook treffende link tegen, vooral ten opzichte van mezelf; https://www.viva.nl/lijf-en-psyche/giftig-optimisme/
Vaak probeer ik de positivo, enthousiasteling en ook goedzak uit te hangen, maar ik merk steeds meer dat ik het beu word.
Het lijkt net alsof ik hierdoor mensen lijk aan te trekken, die mij zeer veel energie kosten en ik voel mij hier alleen maar minder happy door.
Het lijkt alsof ik een soort rol speel, mezelf lijk te verbloemen en mijn ware gevoelens niet durf te tonen, ondermeer uit angst voor conflicten etc.
Anderzijds heb ik ook een negatieve en zwartgallige kant en daar wil ik mensen liever niet mee confronteren.
Ook weer uit angst voor afwijzing, wederom conflicten, scheefgroei etc.
Wie herkent dit eigenlijk zoal (en dan vooral de je je een soort van gemaakte positivo voelt)?
Vaak probeer ik de positivo, enthousiasteling en ook goedzak uit te hangen, maar ik merk steeds meer dat ik het beu word.
Het lijkt net alsof ik hierdoor mensen lijk aan te trekken, die mij zeer veel energie kosten en ik voel mij hier alleen maar minder happy door.
Het lijkt alsof ik een soort rol speel, mezelf lijk te verbloemen en mijn ware gevoelens niet durf te tonen, ondermeer uit angst voor conflicten etc.
Anderzijds heb ik ook een negatieve en zwartgallige kant en daar wil ik mensen liever niet mee confronteren.
Ook weer uit angst voor afwijzing, wederom conflicten, scheefgroei etc.
Wie herkent dit eigenlijk zoal (en dan vooral de je je een soort van gemaakte positivo voelt)?
zaterdag 29 februari 2020 om 07:28
Nogmaals; wil dit topic niet 'kapen' en/of een overheersende rol hierin naar me toe trekken.
Vind communicatie en sociale omgang erg complex.
Heb nog steeds vooral het gevoel dat ik te weinig tegengas durf te geven en geen 'nee' durf te zeggen.
Die 'goedzakkerige' houding werkt gewoon niet en ik lijk ook steeds uit te stralen dat ik alles wel 'best' lijk te vinden.
Daardoor lijkt het haast alsof er op sociaal en emotioneel vlak misbruik van me word gemaakt.
Dat hoeft natuurlijk niet altijd zo te zijn; dit gevoel overheerst echter sterk bij mij.
Tevens overweeg ik om met twee vrienden het contact op een laag pitje te zetten.
In mijn eerdere post(s) hierzo heb ik hun ook benoemd.
De ene vriend wil ik om de haverklap afspreken in de sauna (alsof ik daar alleen maar goed voor ben) en die andere wil haast wekelijks op vaste tijdstippen steeds afspreken etc.
Het kost mij erg veel energie en het zorgt voor veel onrust, irritaties etc.
Het is een ongelooflijk afgezaagd cliche, maar 'vriendschappen komen en gaan'.
En ik merk dat het me steeds meer 'koud' en onverschillig laat, hoe hard dit ook mag klinken.
Lange tijd heb ik gezwolgen in schuldgevoelens en dit heeft me lang achtervolgd.
Steeds meer begin ik hierover heen te groeien en zo langzamerhand ben ik het wel zat om steeds maar mensen tevreden te houden en te pleasen, behagen etc.
En ik ben ook blij dat hier meer verandering in komt.
Vind communicatie en sociale omgang erg complex.
Heb nog steeds vooral het gevoel dat ik te weinig tegengas durf te geven en geen 'nee' durf te zeggen.
Die 'goedzakkerige' houding werkt gewoon niet en ik lijk ook steeds uit te stralen dat ik alles wel 'best' lijk te vinden.
Daardoor lijkt het haast alsof er op sociaal en emotioneel vlak misbruik van me word gemaakt.
Dat hoeft natuurlijk niet altijd zo te zijn; dit gevoel overheerst echter sterk bij mij.
Tevens overweeg ik om met twee vrienden het contact op een laag pitje te zetten.
In mijn eerdere post(s) hierzo heb ik hun ook benoemd.
De ene vriend wil ik om de haverklap afspreken in de sauna (alsof ik daar alleen maar goed voor ben) en die andere wil haast wekelijks op vaste tijdstippen steeds afspreken etc.
Het kost mij erg veel energie en het zorgt voor veel onrust, irritaties etc.
Het is een ongelooflijk afgezaagd cliche, maar 'vriendschappen komen en gaan'.
En ik merk dat het me steeds meer 'koud' en onverschillig laat, hoe hard dit ook mag klinken.
Lange tijd heb ik gezwolgen in schuldgevoelens en dit heeft me lang achtervolgd.
Steeds meer begin ik hierover heen te groeien en zo langzamerhand ben ik het wel zat om steeds maar mensen tevreden te houden en te pleasen, behagen etc.
En ik ben ook blij dat hier meer verandering in komt.
zaterdag 29 februari 2020 om 10:26
Ik probeer op straat zo neutraal mogelijk te kijken. Voel me vaak niet op mijn gemak als ik langs een groepje jongeren loop. Als ze lachen terwijl ik langsloop denk ik dat ze om mij lachen. Omdat ik vroeger veel gepest en uitgelachen ben. Ik geef ook nooit geen geld aan vreemden. Bij de AH in ons dorp zit al jaren op Vrijdag en Zaterdag een straatmuzikant (buitenlands). Heel soms vraagt hij me hoe het gaat. Dan zeg ik alleen maar: "Goed en met jou?" Helemaal nadat hij me een keer meevroeg naar een café. Brrrr! Hij is ten 1e al een stuk ouder dan ik en praat gebrekkig Nederlands. Dat communiceert voor mij al lastig en ik houd niet van cafés.
Een paar jaar terug werd ik soms aangesproken door oudere mannen (60+, Nederlands). Die wilden dan elke keer als ze me zagen een gesprekje. Alsof ze me al jaren kenden. Zeiden vaak dat ze mij een braaf meisje vonden. Hoe kun je dat nou weten van een keer op straat spreken? Beide mannen vroegen me ook op de koffie. Daar begin ik niet aan. Wie weet wat ze willen.
Een paar jaar terug werd ik soms aangesproken door oudere mannen (60+, Nederlands). Die wilden dan elke keer als ze me zagen een gesprekje. Alsof ze me al jaren kenden. Zeiden vaak dat ze mij een braaf meisje vonden. Hoe kun je dat nou weten van een keer op straat spreken? Beide mannen vroegen me ook op de koffie. Daar begin ik niet aan. Wie weet wat ze willen.
zaterdag 29 februari 2020 om 16:41
Mijn "vriendin" vroeg net via Facebook om weer eens af te spreken. Terwijl we een paar weken terug besloten hadden dat niet meer te doen. Omdat het als verplichting voelt. Ik schreef dat naar haar. Ja, dat klopt ook. Maar ze heeft nog steeds die begeleiding waarvan ze dat moet. Ik vroeg wat het ons oplevert als we er beiden geen plezier meer aan beleven. Vraagt ze ineens waarom ik dat nooit zelf heb gezegd en ik altijd "ja" zei bij haar initiatief. Dat ik gewoon een berichtje had kunnen doen. Maar dat vind ik lastig. En dat ze het wel via mijn moeder moest doen, omdat ik nooit snapte wat haar dwars zit. Al jaren. Ik vind dit wel verwijtend overkomen. Heb nu geantwoord dat ze er zelf ook een aandeel in heeft. En ik dit al eens had uitgelegd en ze dat zo kan teruglezen op Facebook.
Ze snapt wel dat ze er ook een aandeel in heeft. En dat ze me dat heeft uitgelegd. Dat het voor haar al lang niet meer hoefde. Maar dat is niet waar. Ze heeft toen enkel aangegeven dat ik te weinig initiatief en de vraag hoe we dat gaan oplossen. Niet dat ze niet meer wilde afspreken. Dat heeft ze pas naar mijn moeder gemaild. Of ze kan niet goed onthouden óf ze verdraait de boel.
Over geld geven. Haha toevallig liep ik vanmiddag te winkelen en er vroeg een dakloze mij om 0,50 cent om eten te kopen. Hij zag er buitenlands uit, maar sprak wel goed Nederlands. Ik had het idee dat deze geen bijbedoeling had en heb het geld maar gegeven.
Ze snapt wel dat ze er ook een aandeel in heeft. En dat ze me dat heeft uitgelegd. Dat het voor haar al lang niet meer hoefde. Maar dat is niet waar. Ze heeft toen enkel aangegeven dat ik te weinig initiatief en de vraag hoe we dat gaan oplossen. Niet dat ze niet meer wilde afspreken. Dat heeft ze pas naar mijn moeder gemaild. Of ze kan niet goed onthouden óf ze verdraait de boel.
Over geld geven. Haha toevallig liep ik vanmiddag te winkelen en er vroeg een dakloze mij om 0,50 cent om eten te kopen. Hij zag er buitenlands uit, maar sprak wel goed Nederlands. Ik had het idee dat deze geen bijbedoeling had en heb het geld maar gegeven.
