Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
woensdag 26 februari 2020 om 21:20
Vanavond is men bompa overleden. Gelukkig voor hem is het nog vrij snel gegaan. Zaterdag was ik daar en toen had hij pijn. Persoonlijk snap ik niet waarom dit nog gerokken moest. Met dat afstervende been je eigen bloed vergiftigen en traag sterven. Ik vind dat een pijnlijke zaak die ze hadden kunnen inkorten. Maar eerst spraken ze over zelfs maanden dus is hij nog goed weggekomen.
maandag 2 maart 2020 om 17:13
Ik start met psycho educatie. Partner doet apart psyco educatie in een groep. Daarna minimaal 5 partnergesprekken.
Dan nog lichaamsgerichte therapie, cognitieve gedragstherapie en mindfullness. Er is ook een communicatie module maar die is voor mij niet nodig.
Daarnaast een werktraject aangezien ik nu al een tijd in de ziektewet zit.
Eventueel nog schematherapie, gesprekken met ervaringsdeskundige, en gesprekken met seksuoloog.
Daarnaast gesprekken met casemanager.
Dus het is een heel traject! Maar goed ik zit dan ook bij een specialistisch autisme centrum. En ik ben blij dat ik weer onder begeleiding verder aan mezelf kan werken ipv zelf aanmodderen met vallen en opstaan.
Ik zit ook nog in het diagnostisch proces voor bipolaire stoornis dus ik hoop dat dat niet van toepassing is...
Dan nog lichaamsgerichte therapie, cognitieve gedragstherapie en mindfullness. Er is ook een communicatie module maar die is voor mij niet nodig.
Daarnaast een werktraject aangezien ik nu al een tijd in de ziektewet zit.
Eventueel nog schematherapie, gesprekken met ervaringsdeskundige, en gesprekken met seksuoloog.
Daarnaast gesprekken met casemanager.
Dus het is een heel traject! Maar goed ik zit dan ook bij een specialistisch autisme centrum. En ik ben blij dat ik weer onder begeleiding verder aan mezelf kan werken ipv zelf aanmodderen met vallen en opstaan.
Ik zit ook nog in het diagnostisch proces voor bipolaire stoornis dus ik hoop dat dat niet van toepassing is...
maandag 2 maart 2020 om 20:30
Dat klinkt wel heel vermoeiend allemaal zeg! Was blij dat ik na mijn diagnose gewoon kon praten met mijn psych, gewoon zonder protocollen en schemaatjes. Heel veel puzzelstukjes die voor mij opeens op z'n plek voelen en waar ik het random over wou hebben.GreenLadyFern schreef: ↑02-03-2020 17:13Ik start met psycho educatie. Partner doet apart psyco educatie in een groep. Daarna minimaal 5 partnergesprekken.
Dan nog lichaamsgerichte therapie, cognitieve gedragstherapie en mindfullness. Er is ook een communicatie module maar die is voor mij niet nodig.
Daarnaast een werktraject aangezien ik nu al een tijd in de ziektewet zit.
Eventueel nog schematherapie, gesprekken met ervaringsdeskundige, en gesprekken met seksuoloog.
Daarnaast gesprekken met casemanager.
Dus het is een heel traject! Maar goed ik zit dan ook bij een specialistisch autisme centrum. En ik ben blij dat ik weer onder begeleiding verder aan mezelf kan werken ipv zelf aanmodderen met vallen en opstaan.
Ik zit ook nog in het diagnostisch proces voor bipolaire stoornis dus ik hoop dat dat niet van toepassing is...
maandag 2 maart 2020 om 21:41
Haha ja ik ben nu al een tijdje 'gewoon aan het praten' en het schiet niet echt op. Ik krijg ook een casemanager waarbij ik dus wel over de dagelijkse gang en inzichten kan praten. Daarnaast heb ik ook begeleiding via de wmo met opnieuw routines opbouwen en een balans vinden tussen inspanning en ontspanning.redbulletje schreef: ↑02-03-2020 20:30Dat klinkt wel heel vermoeiend allemaal zeg! Was blij dat ik na mijn diagnose gewoon kon praten met mijn psych, gewoon zonder protocollen en schemaatjes. Heel veel puzzelstukjes die voor mij opeens op z'n plek voelen en waar ik het random over wou hebben.
Ik vind het juist heel erg prettig om met schema's en protocollen te werken, dus dit is super voor mij. Veel van de therapieën heb ik overigens door de jaren heen wel gehad maar hopelijk slaat het beter aan met deze nieuwe invalshoek.
Ik heb al mijn hele leven psychiatrische klachten, en er kan dus ook nog een bipolaire stoornis in de mix zitten. Daarnaast nog zelfdestructieve neigingen zoals automutilatie, verslaving, eetstoornis, suïcide. En dan nog een berg aan jeugdtrauma. Crisisopnames, langdurige opname. Een tiental aan (soms onterechte) diagnoses gekregen.
Nou ja, ik ben heel erg blij met alle modules die ik nu aangeboden krijg daardoor! Eindelijk van die verrekte wachtlijst af en hopelijk weer een stabiele periode tegemoet. Ik hoop ook weer te kunnen werken, hoe we dat ook in het vat gaan gieten. Ik ben nog geen 30, een heel leven voor me, dus wil weten wat ik er uit kan halen, wat ik moet aanpassen, en wat niet mogelijk is, als ik maar zo stabiel mogelijk ben.
woensdag 4 maart 2020 om 21:39
Vaak vraag ik me af hoe het komt waarom het voor mij zo verdomd moeilijk is om 'goed' dan wel adequaat met bepaalde mensen te kunnen omgaan.
In eerder posts heb ik al geschreven over stukgelopen vriendschappen en mijn worsteling hiermee (schuldgevoelens etc).
Ook op de werkvloer heb ik vele problemen gehad met mensen.
In het verleden heb ik op een zorgboerderij gewerkt en daar waren een aantal mede-deelnemers waar ik totaal niet mee overweg kon.
Natuurlijk hadden diegenen ook hun beperkingen en problemen; dat begrijp ik maar al te goed.
Toch vond ik het vaak best wel irritant en frustrerend.
Sommingen waren zo dominant aanwezig en soms op een hele vervelende manier.
Kon daar moeilijk mee omgaan.
Had vaak de neiging om me terug te trekken en mijn eigen weg te gaan.
Daar kwam ook bij dat het contact met mijn begeleider op den duur helemaal spaak dreigde te lopen.
We kregen ondermeer op een gegeven moment een conflict.
Dit leek nog wel weer goed te komen, maar er bleef iets bij me broeien.
Vooral bepaalde opmerkingen van hem zoals 'over jou kan ik wel een boek schrijven', 'het lijkt alsof je vermijden tot kunst hebt verheven', 'kun jij wel zelfstandig wonen?' en ook uitlatingen naar mij zoals dat ik een 'eenling' en zelfs 'kluizenaar' zou zijn etc.
Ik begrijp even dat dit een heel verhaal is, maar ik moest dit gewoon kwijt.
Ik baal er gewoon erg van dat ik met bepaalde personen zo ontzettend tegen bepaalde problemen kan aanlopen.
Het geeft me een frustrerend en machteloos gevoel.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
En dan vooral de problemen die zich in de communicatie en sociale omgang kunnen voordoen.
In eerder posts heb ik al geschreven over stukgelopen vriendschappen en mijn worsteling hiermee (schuldgevoelens etc).
Ook op de werkvloer heb ik vele problemen gehad met mensen.
In het verleden heb ik op een zorgboerderij gewerkt en daar waren een aantal mede-deelnemers waar ik totaal niet mee overweg kon.
Natuurlijk hadden diegenen ook hun beperkingen en problemen; dat begrijp ik maar al te goed.
Toch vond ik het vaak best wel irritant en frustrerend.
Sommingen waren zo dominant aanwezig en soms op een hele vervelende manier.
Kon daar moeilijk mee omgaan.
Had vaak de neiging om me terug te trekken en mijn eigen weg te gaan.
Daar kwam ook bij dat het contact met mijn begeleider op den duur helemaal spaak dreigde te lopen.
We kregen ondermeer op een gegeven moment een conflict.
Dit leek nog wel weer goed te komen, maar er bleef iets bij me broeien.
Vooral bepaalde opmerkingen van hem zoals 'over jou kan ik wel een boek schrijven', 'het lijkt alsof je vermijden tot kunst hebt verheven', 'kun jij wel zelfstandig wonen?' en ook uitlatingen naar mij zoals dat ik een 'eenling' en zelfs 'kluizenaar' zou zijn etc.
Ik begrijp even dat dit een heel verhaal is, maar ik moest dit gewoon kwijt.
Ik baal er gewoon erg van dat ik met bepaalde personen zo ontzettend tegen bepaalde problemen kan aanlopen.
Het geeft me een frustrerend en machteloos gevoel.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
En dan vooral de problemen die zich in de communicatie en sociale omgang kunnen voordoen.
donderdag 5 maart 2020 om 02:01
Herkenbaar! Zelf ervaar ik veel problemen en een enorme weerstand in contacten met dominante / autoritaire mensen. Dan komt het zelfbepalende wat ik heb in het gedrang ofzo. Ondanks dat ik dit in mijn psycho-educatie heb besproken, en tips heb gekregen om hier beter mee om te gaan, lukt dit gewoon niet. De bedrijfscultuur op mijn werk is heel autoritair, ben ook op zoek naar ander werk want ik pas gewoon zo niet bij dit bedrijf ( gaat helaas niet zo snel als ik had gehoopt, al 6 gesprekken gehad, maar geen andere baan tnt). Ook mijn oma was altijd erg dominant en zelfbepalend, wat geregeld tot hevige irritaties en uitbarstingen heeft geleid. Nu accepteer ik dit maar als mijn dingetje...ik ervaar veel steun en plezier met mensen die van nature wat inschikkelijker zijn, dat nodigt mij uit om ook zonder weerzin ook eens water bij de wijn te doen. En die stuggere mensen....ach, die zijn er ook en ik accepteer maar dat die groep nooit dichtbij mij komt, soms past het gewoon niet.Spike76 schreef: ↑04-03-2020 21:39Vaak vraag ik me af hoe het komt waarom het voor mij zo verdomd moeilijk is om 'goed' dan wel adequaat met bepaalde mensen te kunnen omgaan.
In eerder posts heb ik al geschreven over stukgelopen vriendschappen en mijn worsteling hiermee (schuldgevoelens etc).
Ook op de werkvloer heb ik vele problemen gehad met mensen.
In het verleden heb ik op een zorgboerderij gewerkt en daar waren een aantal mede-deelnemers waar ik totaal niet mee overweg kon.
Natuurlijk hadden diegenen ook hun beperkingen en problemen; dat begrijp ik maar al te goed.
Toch vond ik het vaak best wel irritant en frustrerend.
Sommingen waren zo dominant aanwezig en soms op een hele vervelende manier.
Kon daar moeilijk mee omgaan.
Had vaak de neiging om me terug te trekken en mijn eigen weg te gaan.
Daar kwam ook bij dat het contact met mijn begeleider op den duur helemaal spaak dreigde te lopen.
We kregen ondermeer op een gegeven moment een conflict.
Dit leek nog wel weer goed te komen, maar er bleef iets bij me broeien.
Vooral bepaalde opmerkingen van hem zoals 'over jou kan ik wel een boek schrijven', 'het lijkt alsof je vermijden tot kunst hebt verheven', 'kun jij wel zelfstandig wonen?' en ook uitlatingen naar mij zoals dat ik een 'eenling' en zelfs 'kluizenaar' zou zijn etc.
Ik begrijp even dat dit een heel verhaal is, maar ik moest dit gewoon kwijt.
Ik baal er gewoon erg van dat ik met bepaalde personen zo ontzettend tegen bepaalde problemen kan aanlopen.
Het geeft me een frustrerend en machteloos gevoel.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
En dan vooral de problemen die zich in de communicatie en sociale omgang kunnen voordoen.
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
donderdag 5 maart 2020 om 06:41
caretta_01,
Bedankt voor je reactie.
Vind deze erg interessant ook om te lezen.
Van mezelf ben ik ook te lang meegaand geweest en durfde nooit ergens tegen in te gaan.
En altijd maar weer die slappe houding en dat pleasen; steeds anderen tevreden houden.
Zodra ik dit niet langer meer deed, kwamen er vroeg of laat conflicten en voelde ik me weer schuldig.
Dat laat ik steeds meer achter me, hoewel ik het moeilijk vind om het helemaal af te sluiten.
Bedankt voor je reactie.
Vind deze erg interessant ook om te lezen.
Van mezelf ben ik ook te lang meegaand geweest en durfde nooit ergens tegen in te gaan.
En altijd maar weer die slappe houding en dat pleasen; steeds anderen tevreden houden.
Zodra ik dit niet langer meer deed, kwamen er vroeg of laat conflicten en voelde ik me weer schuldig.
Dat laat ik steeds meer achter me, hoewel ik het moeilijk vind om het helemaal af te sluiten.
donderdag 5 maart 2020 om 07:12
@Spike: ik heb dat niet echt zo ervaren. Volgens de psychiater heb ik door mijn intelligentie me goed aan kunnen passen. Ik kan mensen goed lezen, vooral nonverbaal gedrag (daar heb ik ook veel over gelezen). 1 op 1 contact of een klein gezelschap gaat me goed af. Feestjes waarop ik niet iedereen ken niet. Dan sla ik dicht.
Ik heb altijd 1 beste vriendin gehad en ging dan heel erg spiegelen. Vriendin zat op turnen, dus ik ook. Vriendin was gothic, dus ik ook.
Ik ben dan juist weer heel erg eerlijk en zeg snel wat ik denk. Ik heb wel redelijk makkelijk vriendschappen afgebroken omdat ze me op een gegeven moment meer energie kosten dan dat ik ervan kreeg.
Ik merk namelijk wel dat sociale contacten me meer energie kosten. Ik heb nu eigenlijk niet veel vriendinnen, en dat bevalt me prima. Ik neem zelf vrijwel nooit initiatief om af te spreken, omdat de afspraken die we hebben staan vaak al meer dan genoeg zijn. We hebben contact met (schoon)zussen en partners, ouders, vrienden en partners van mijn man, en dan nog een vriendin van mij.
Mensen moeten bij mij niet verwachten dat ik veel initiatief neem, continue aan het appen ben en precies weet wat er in hun leven omgaat. Daarnaast moeten ze ermee om kunnen gaan dat ik eerlijk ben en mijn mening geef. Als dat zo is, dan gaat het allemaal prima.
Ik heb absoluut geen behoefte aan meer sociale contacten.
Ik heb altijd 1 beste vriendin gehad en ging dan heel erg spiegelen. Vriendin zat op turnen, dus ik ook. Vriendin was gothic, dus ik ook.
Ik ben dan juist weer heel erg eerlijk en zeg snel wat ik denk. Ik heb wel redelijk makkelijk vriendschappen afgebroken omdat ze me op een gegeven moment meer energie kosten dan dat ik ervan kreeg.
Ik merk namelijk wel dat sociale contacten me meer energie kosten. Ik heb nu eigenlijk niet veel vriendinnen, en dat bevalt me prima. Ik neem zelf vrijwel nooit initiatief om af te spreken, omdat de afspraken die we hebben staan vaak al meer dan genoeg zijn. We hebben contact met (schoon)zussen en partners, ouders, vrienden en partners van mijn man, en dan nog een vriendin van mij.
Mensen moeten bij mij niet verwachten dat ik veel initiatief neem, continue aan het appen ben en precies weet wat er in hun leven omgaat. Daarnaast moeten ze ermee om kunnen gaan dat ik eerlijk ben en mijn mening geef. Als dat zo is, dan gaat het allemaal prima.
Ik heb absoluut geen behoefte aan meer sociale contacten.
donderdag 5 maart 2020 om 08:00
GreenLadyFern,
Zou zelf juist ook wel eerlijker en directer willen gaan worden.
Dat inplaats van steeds die verkapte communicatie, waarin ik me in allerlei bochten lijk te wringen.
Gelukkig herken ik dit probleem wel steeds meer en ik merk dat ik hierin (qua communicatie etc) wel steeds meer begin te veranderen.
Duidelijk zijn is erg belangrijk voor mij en duidelijkheid voorkomt ook vele problemen.
Vooral in het verleden durfde ik nooit enige weerwoord te geven en daar was ik op den duur zo verschrikkelijk klaar mee.
Ben wat dat betreft erg blij dat hier steeds meer verandering in begint te komen.
Zou zelf juist ook wel eerlijker en directer willen gaan worden.
Dat inplaats van steeds die verkapte communicatie, waarin ik me in allerlei bochten lijk te wringen.
Gelukkig herken ik dit probleem wel steeds meer en ik merk dat ik hierin (qua communicatie etc) wel steeds meer begin te veranderen.
Duidelijk zijn is erg belangrijk voor mij en duidelijkheid voorkomt ook vele problemen.
Vooral in het verleden durfde ik nooit enige weerwoord te geven en daar was ik op den duur zo verschrikkelijk klaar mee.
Ben wat dat betreft erg blij dat hier steeds meer verandering in begint te komen.
vrijdag 6 maart 2020 om 07:21
Merk aan mezelf dat mijn inschattingsvermogen onvoldoende is, wat betreft het aangaan van sociale contacten, vriendschappen etc.
Er lijkt ook een zekere naiviteit te zijn.
Vaak heb ik mij vergist in bepaalde personen en mijn vingers behoorlijk gebrand.
Vind dit toch wel erg betreruenswaardig.
En vaak bleek er toch niet zo'n goede klik te zijn zoals ik veronderstelde en was er steeds meer sprake van scheefgroei en zelfs een mismatch.
Niet om hier oeverloos te klagen, maar dit moet ik toch echt kwijt.
Baal er gewoon erg van dat ik zo spaak kan lopen met contacten.
Vaak weet ik ook niet meer wie ik nog wel en niet kan vertrouwen.
Mijn vertrouwen in veel mensen is helaas erg laag geworden.
Wantrouwen is niet goed en kan je achterdochtig maken.
Toch is het moeilijk om het kaf van hat koren te scheiden.
Het lijkt allemaal zo makkelijk, maar mensen kunnen zo complex zijn.
Er lijkt ook een zekere naiviteit te zijn.
Vaak heb ik mij vergist in bepaalde personen en mijn vingers behoorlijk gebrand.
Vind dit toch wel erg betreruenswaardig.
En vaak bleek er toch niet zo'n goede klik te zijn zoals ik veronderstelde en was er steeds meer sprake van scheefgroei en zelfs een mismatch.
Niet om hier oeverloos te klagen, maar dit moet ik toch echt kwijt.
Baal er gewoon erg van dat ik zo spaak kan lopen met contacten.
Vaak weet ik ook niet meer wie ik nog wel en niet kan vertrouwen.
Mijn vertrouwen in veel mensen is helaas erg laag geworden.
Wantrouwen is niet goed en kan je achterdochtig maken.
Toch is het moeilijk om het kaf van hat koren te scheiden.
Het lijkt allemaal zo makkelijk, maar mensen kunnen zo complex zijn.
zondag 8 maart 2020 om 11:10
Wat vriendschappen betreft is het voor mij zeer lastig om echt een relatie op te bouwen. Vaak heb ik wel leuke praatjes op werk of hobby maar om echt vrienden van elkaar te worden ontbreekt dan vaak de behoefte van de andere kant of ze hebben allemaal al een vriendengroep... Ik kan mezelf prima vermaken maar merk wel dat sommige mensen het raar of sneu vinden dat ik bepaalde dingen alleen doe en sommige dingen zijn gewoon leuker om samen te ondernemen. Maar ja vrienden liggen niet voor het oprapen... De vaak heel sociale types connect ik dan niet echt goed mee maar de wat meer zakelijke of introverte hebben geen behoefte aan een extra vriendschap.
zondag 8 maart 2020 om 12:43
@GreenLadyFern: Fijn dat je nu begeleiding krijgt om weer aan jezelf te werken en dat het werken met protocollen en schema's voor jou goed gaat. Ik vond de opdrachten die ik kreeg van hulpverleners best vermoeiend. Maar dat heb ik met bijna alles waar je huiswerk bij krijgt.
Allen: Ik heb ook veel moeite met dominante/bazige mensen. Maar ze zijn helaas overal. Mijn vertrouwen in mensen is ook laag geworden sinds ik gepest ben. Hoewel ik nu al jaren niet meer gepest wordt, wordt er soms nog wel misbruik van me gemaakt. In b.v. vriendschappen. Dat ik aan het lijntje gehouden wordt. Of de irritatie wordt door de ander uitgesproken alsof alles maar aan mij ligt. Dat ik altijd degene ben die het niet snapt en dat ze het al zo vaak hebben uitgelegd. Maar andersom heb ik ook dingen vaak uitgelegd die de ander niet kan/wil begrijpen. Dan begrijpen we elkaar gewoon niet en ligt het niet aan 1 persoon.
Allen: Ik heb ook veel moeite met dominante/bazige mensen. Maar ze zijn helaas overal. Mijn vertrouwen in mensen is ook laag geworden sinds ik gepest ben. Hoewel ik nu al jaren niet meer gepest wordt, wordt er soms nog wel misbruik van me gemaakt. In b.v. vriendschappen. Dat ik aan het lijntje gehouden wordt. Of de irritatie wordt door de ander uitgesproken alsof alles maar aan mij ligt. Dat ik altijd degene ben die het niet snapt en dat ze het al zo vaak hebben uitgelegd. Maar andersom heb ik ook dingen vaak uitgelegd die de ander niet kan/wil begrijpen. Dan begrijpen we elkaar gewoon niet en ligt het niet aan 1 persoon.
maandag 9 maart 2020 om 23:03
Dat heb ik dus ook; dat ik mezelf goed in mijn eentje kan vermaken.lola712 schreef: ↑08-03-2020 11:10Wat vriendschappen betreft is het voor mij zeer lastig om echt een relatie op te bouwen. Vaak heb ik wel leuke praatjes op werk of hobby maar om echt vrienden van elkaar te worden ontbreekt dan vaak de behoefte van de andere kant of ze hebben allemaal al een vriendengroep... Ik kan mezelf prima vermaken maar merk wel dat sommige mensen het raar of sneu vinden dat ik bepaalde dingen alleen doe en sommige dingen zijn gewoon leuker om samen te ondernemen. Maar ja vrienden liggen niet voor het oprapen... De vaak heel sociale types connect ik dan niet echt goed mee maar de wat meer zakelijke of introverte hebben geen behoefte aan een extra vriendschap.
Merk inderdaad ook vaak dat bepaalde menjhsen het al snel raar, sneu en/of saai vinden.
Ik heb daar echter steeds minder een boodschap aan.
Vind het nogal verspilde energie om alles en iedereen maar steeds tevreden te moeten houden.
Dat komt wellicht wat hard en zakelijk ook over; ik kies echter steeds meer voor mezelf.
Dat mag dan wellicht egocentrisch oid overkomen; heb echter steeds minder behoefte aan contacten die alleen maar (negatieve) energie lijken te kosten en waar ik weinig voldoening bij voel.
