Kinderen
alle pijlers
Ervaring 2 kinderen kort op elkaar
dinsdag 12 mei 2020 om 17:46
Goed gezocht en niet gevonden, dus volgens mij is dit topic er nog niet en anders hoor ik het graag 
Onze dochter is nu bijna 6 maanden en het begint te kriebelen. We willen wel graag een tweede maar ik twijfel of het niet te vroeg is. Ik had een makkelijke zwangerschap en dito bevalling en was snel weer op de been. Voel me fit en heb geen last meer van kwaaltjes en ongemakken. Onze dochter is een heel zoet en makkelijk kind, slaapt veel, eet goed en is niet extreem aanhankelijk. Manlief ziet het ook zitten, maar laat de keuze voor wat betreft de timing bij mij, hij hoeft niet zwanger te zijn. Als ik er klaar voor ben is hij er klaar voor.
Nu ben ik op zoek naar dames die hun ervaring willen delen. Niet zo zeer over het leeftijdsverschil tussen de kinderen, maar hoe heb je 2 zwangerschappen kort op elkaar ervaren en hoe is het sindsdien fysiek? Merk dat ik toch twijfel of ik niet teveel vraag van mijn lijf.
Onze dochter is nu bijna 6 maanden en het begint te kriebelen. We willen wel graag een tweede maar ik twijfel of het niet te vroeg is. Ik had een makkelijke zwangerschap en dito bevalling en was snel weer op de been. Voel me fit en heb geen last meer van kwaaltjes en ongemakken. Onze dochter is een heel zoet en makkelijk kind, slaapt veel, eet goed en is niet extreem aanhankelijk. Manlief ziet het ook zitten, maar laat de keuze voor wat betreft de timing bij mij, hij hoeft niet zwanger te zijn. Als ik er klaar voor ben is hij er klaar voor.
Nu ben ik op zoek naar dames die hun ervaring willen delen. Niet zo zeer over het leeftijdsverschil tussen de kinderen, maar hoe heb je 2 zwangerschappen kort op elkaar ervaren en hoe is het sindsdien fysiek? Merk dat ik toch twijfel of ik niet teveel vraag van mijn lijf.
“Don’t spend time on beating on a wall, hoping it will transform into a door!” ~ Coco Chanel
dinsdag 12 mei 2020 om 18:29
Ik heb 22 maanden tussen mijn 2 dochters zitten en het wordt tot nu toe iedere maand leuker. Ze zijn nu ruim 2,5 jaar en 9,5 maanden en het begint allemaal wat makkelijker te worden nu.
Lichamelijk was het de tweede keer makkelijker dan de eerste keer, ook al had ik al een dreumes rondlopen. Juist door al die drukte had ik veel minder tijd om met veel ongemakken bezig te zijn ( behalve dan in het derde trimester, maar toen had ik al wat hulp van moeder/schoonmoeder en was man vaker thuis).
Ik kom zelf uit een gezin waar meer dan 4 jaar verschil zit en dat wilde ik, als het even kon, absoluut niet. Mijn moeder vond het achteraf heerlijk ( het was niet een bewuste keuze, na een traject kwam de tweeling pas), ik naar de basisschool en zij alle tijd voor de tweeling. Maar voor mij als oudste, met ruim 4 jaar ( en 9 maanden) verschil en dan ook nog een tweeling.. Neuh, kan niet zeggen dat ik dat leuk vond.
Dus toen dochter 1 werd direct besloten de AC vaarwel te zeggen en toen bleek ik binnen een paar weken al zwanger te zijn.
Alles heeft z’n voor en z’n nadelen. Ik weet niet beter dan dit verschil, wie weet was minder of juist meer tijd ertussen wel leuker/beter geweest, maar ik voel me gezegend met mijn mooie gezonde meiden.
En zielig.. een tweede kind is, als je het dan zo bekijkt, hoe dan ook in het nadeel, want de volledige aandacht zoals een eerste dat krijgt is er gewoon niet. Op sommige spaarzame momenten, maar verder hebben ze gewoon te dealen met een oudere broer/zus.
Lichamelijk was het de tweede keer makkelijker dan de eerste keer, ook al had ik al een dreumes rondlopen. Juist door al die drukte had ik veel minder tijd om met veel ongemakken bezig te zijn ( behalve dan in het derde trimester, maar toen had ik al wat hulp van moeder/schoonmoeder en was man vaker thuis).
Ik kom zelf uit een gezin waar meer dan 4 jaar verschil zit en dat wilde ik, als het even kon, absoluut niet. Mijn moeder vond het achteraf heerlijk ( het was niet een bewuste keuze, na een traject kwam de tweeling pas), ik naar de basisschool en zij alle tijd voor de tweeling. Maar voor mij als oudste, met ruim 4 jaar ( en 9 maanden) verschil en dan ook nog een tweeling.. Neuh, kan niet zeggen dat ik dat leuk vond.
Dus toen dochter 1 werd direct besloten de AC vaarwel te zeggen en toen bleek ik binnen een paar weken al zwanger te zijn.
Alles heeft z’n voor en z’n nadelen. Ik weet niet beter dan dit verschil, wie weet was minder of juist meer tijd ertussen wel leuker/beter geweest, maar ik voel me gezegend met mijn mooie gezonde meiden.
En zielig.. een tweede kind is, als je het dan zo bekijkt, hoe dan ook in het nadeel, want de volledige aandacht zoals een eerste dat krijgt is er gewoon niet. Op sommige spaarzame momenten, maar verder hebben ze gewoon te dealen met een oudere broer/zus.
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 12-05-2020 19:31
9.77% gewijzigd
dinsdag 12 mei 2020 om 18:31
MinkeDeWit schreef: ↑12-05-2020 17:48Vind je het niet zielig dat ze dan maar zo kort enig kind is? Als het gelijk raak is zit er misschien maar 1,5 jaar tussen. Dan is de oudste ook eigenlijk nog een baby.
Welnee. Groter leeftijd verschil is ook niet alles. Tussen mijn oudste en jongste zit 4 jaar. Daar had ook oudste echt niets aan en jongste ook niet. Dat is nu pas leuk eigenlijk.
dinsdag 12 mei 2020 om 18:39
Hier als het goed is precies 2 jaar tussen de 2. Toen de eerste 6 maanden was begon ik ook aan een tweede te denken, al denk ik dat hormonen daarmee te maken hadden. Na 7 maanden begon dat namelijk wat af te zwakken. Onze dochter sliep trouwens heel goed tot 10 maanden. Dat veranderde ineens en nu slaapt ze al een half jaar niet meer door, maar hebben we toch gekozen om voor een tweede te gaan.
Als je ze niet per se heel dicht op elkaar hoeft te hebben zou ik even wachten tot dat de hormonen wat weg zijn. Als ik nu terugkijk naar dat ze 6 maanden was zat ik nog echt onder de hormonen en was ik niet compleet hersteld (gaf toen nog borstvoeding). Wel hersteld van de bevalling, maar niet van de zwangerschap.
Als je ze niet per se heel dicht op elkaar hoeft te hebben zou ik even wachten tot dat de hormonen wat weg zijn. Als ik nu terugkijk naar dat ze 6 maanden was zat ik nog echt onder de hormonen en was ik niet compleet hersteld (gaf toen nog borstvoeding). Wel hersteld van de bevalling, maar niet van de zwangerschap.
dinsdag 12 mei 2020 om 18:54
Tussen de eerste en tweede zat bijna anderhalf jaar (1 week). Ik vond het ideaal. Ze gingen redelijk gelijk op. De een aan de borst en de ander aan een boterham en daarna samen middagslaapje. Hadden veel dezelfde interesse bijv met een boekje voorlezen of een filmpje kijken. Totaal geen last van jaloezie bij de oudste. Beide zwangerschappen zonder problemen. Alleen een poepluier verschonen op nuchtere maag is niet goed voor de misselijkheid. Als ik weer zou moeten kiezen dan weer zo snel op elkaar De derde zat meer tijd tussen ivm een miskraam maar dat vond ik lastiger.
dinsdag 12 mei 2020 om 19:06
Ik kan weinig zeggen over leeftijdsverschil, wel iets over twee zwangerschappen kort op elkaar. Na m’n vorige zwangerschap (kindje overleden) was ik vrij snel weer fit en na drie maanden weer zwanger. Ik vind deze zwangerschap fysiek niet zwaarder dan bij m’n eerste zwangerschap (nu een peuter). Ook het verschil in haar leeftijd maakt niet zoveel uit, het heeft beide voor- en nadelen merk ik.
Ik vind het wel pittiger om zo lang achter elkaar m’n lijf kwijt te zijn, want ik was zeker nog niet helemaal ontzwangerd toen ik er weer in stapte. Maar had ik het dan achteraf anders willen doen? Mwah, zo veel maakt het dan toch ook weer niet uit. Hoe ik deze keer uit de bevalling kom kan ik nog niet zeggen, daar moet ik nog een paar weken geduld voor hebben
Mijn vorige zwangerschap was trouwens 10 maanden na de eerste, maar ik knapte na de bevalling sneller op dan na de eerste toen ik in theorie toch fitter was. Je weet het sowieso niet van tevoren helaas.
Ik vind het wel pittiger om zo lang achter elkaar m’n lijf kwijt te zijn, want ik was zeker nog niet helemaal ontzwangerd toen ik er weer in stapte. Maar had ik het dan achteraf anders willen doen? Mwah, zo veel maakt het dan toch ook weer niet uit. Hoe ik deze keer uit de bevalling kom kan ik nog niet zeggen, daar moet ik nog een paar weken geduld voor hebben
Mijn vorige zwangerschap was trouwens 10 maanden na de eerste, maar ik knapte na de bevalling sneller op dan na de eerste toen ik in theorie toch fitter was. Je weet het sowieso niet van tevoren helaas.
dinsdag 12 mei 2020 om 19:13
Tegenwoordig wordt door artsen aangeraden om tenminste negen maanden, maar liever nog een jaar te wachten met weer zwanger raken.
Ongeacht hoe goed je je voelt en hoe voorspoedig alles verloopt, je lichaam heeft echt die tijd nodig om te herstellen. Denk alleen al aan alle bouwstoffen die uit jouw lichaam zijn onttrokken om baby 1 te bouwen. Die bouwstoffen moeten eerst weer aangevuld worden.
Zorg goed voor jezelf, er komt nog een heel intensieve tijd aan als je straks achter een dreumes/ peuter aan mag rennen.
Ongeacht hoe goed je je voelt en hoe voorspoedig alles verloopt, je lichaam heeft echt die tijd nodig om te herstellen. Denk alleen al aan alle bouwstoffen die uit jouw lichaam zijn onttrokken om baby 1 te bouwen. Die bouwstoffen moeten eerst weer aangevuld worden.
Zorg goed voor jezelf, er komt nog een heel intensieve tijd aan als je straks achter een dreumes/ peuter aan mag rennen.
dinsdag 12 mei 2020 om 19:15
Ik heb juist bewust drie jaar tussen de eerste en de tweede en de derde kwam pas 3,5 jaar later. Mijn baby's zijn slechte slapers, dus eerder was ik echt nog niet toe aan een volgend kind. Daarnaast vind ik de babytijd (ondanks de vermoeidheid) juist geweldig, dus ik wilde er niet 'snel vanaf zijn'. Oh ja en mijn bevallingen waren heftig.
Mijn eerste is een enorm sociaal kind en de tweede een pientere en vlotte meid, dus ze kunnen echt super goed samen spelen. Veel beter dan mijn broertje en ik vroeger, en wij schelen 2 jaar. (3e is nu nog baby) Leeftijdsverschil zegt dus niet altijd iets over wel of niet goed kunnen samen spelen.
Mijn eerste is een enorm sociaal kind en de tweede een pientere en vlotte meid, dus ze kunnen echt super goed samen spelen. Veel beter dan mijn broertje en ik vroeger, en wij schelen 2 jaar. (3e is nu nog baby) Leeftijdsverschil zegt dus niet altijd iets over wel of niet goed kunnen samen spelen.
dinsdag 12 mei 2020 om 19:21
Zit 14 maanden tussen de oudste twee. 17 maanden tussen nummer 2 en 3. Ik vond het perfect. Druk? Zeker! Maar ook heel veel genieten. Nou is mijn man een hele fijne en betrokken vader, anders zou ik het een stuk zwaarder hebben gehad en had ik het echt niet gewild.
Lichamelijk gezien was het killing. Sowieso de tweede zwangerschap, maar denk dat die derde de druppel was. Blijvende zwakke rug aan overgehouden.
Nu zijn ze 5, 6 en 7. Ik vind het ideaal. Was binnen een half jaar van de middagslaapjes af, heb maar een paar jaar ‘in de luiers’ gezeten (dat was op een gegeven moment lopende band werk). En binnen een jaar alledrie een zwemdiploma (hoop ik, ligt eraan hoe snel dat weer normaal hervat wordt).
En nu ineens alledrie op school...
Lichamelijk gezien was het killing. Sowieso de tweede zwangerschap, maar denk dat die derde de druppel was. Blijvende zwakke rug aan overgehouden.
Nu zijn ze 5, 6 en 7. Ik vind het ideaal. Was binnen een half jaar van de middagslaapjes af, heb maar een paar jaar ‘in de luiers’ gezeten (dat was op een gegeven moment lopende band werk). En binnen een jaar alledrie een zwemdiploma (hoop ik, ligt eraan hoe snel dat weer normaal hervat wordt).
En nu ineens alledrie op school...
dinsdag 12 mei 2020 om 19:21
Ik zou er gewoon voor gaan als je eraan toe bent. Hier is nr. 2 onderweg, nr. 1 zal precies 3.5 zijn als deze komt. Maar ik was er eerder, emotioneel en carrièretechnisch, niet aan toe. Idealiter was het 3 jaar geweest maar er kwamen nog 2 miskramen tussendoor.
Tja. Je kunt het allemaal toch niet plannen. Gewoon doen als jij denkt dat je zover bent. Ken kinderen met weinig leeftijdsverschil die elkaar de tent uitvechten en kinderen met een groter leeftijdsverschil die beste maatjes zijn en omgekeerd en alles ertussenin. Dus daar zou ik m’n keuze niet van af laten hangen.
Als het voor jullie goed voelt en er is medisch gezien geen reden om te wachten, wat let je?
Tja. Je kunt het allemaal toch niet plannen. Gewoon doen als jij denkt dat je zover bent. Ken kinderen met weinig leeftijdsverschil die elkaar de tent uitvechten en kinderen met een groter leeftijdsverschil die beste maatjes zijn en omgekeerd en alles ertussenin. Dus daar zou ik m’n keuze niet van af laten hangen.
Als het voor jullie goed voelt en er is medisch gezien geen reden om te wachten, wat let je?
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 12 mei 2020 om 19:28
Dank voor al jullie ervaringen! Heb geen haast maar t kriebelt wel en dan komen dit soort vragen/twijfels natuurlijk ook naar boven. Klinkt ook alsof ik iets probeer te plannen wat zich niet 100% laat plannen. Dankzij jullie in ieder geval weer een beetje uit de twijfelmodus 
Je weet t idd nooit van tevoren. Als het gevoel zo blijft gaan we gewoon zien of t spontaan lukt, als het wat langer duurt ook goed
Je weet t idd nooit van tevoren. Als het gevoel zo blijft gaan we gewoon zien of t spontaan lukt, als het wat langer duurt ook goed
“Don’t spend time on beating on a wall, hoping it will transform into a door!” ~ Coco Chanel
dinsdag 12 mei 2020 om 19:29
Het is natuurlijk heel erg afhankelijk ook van de kinderen zelf.
Mijn oudste is bijna 11 en de middelste net 9. Schelen 21 maanden totaal.
Maar echt, die 2 zijn water en vuur. Altijd, maar dan ook echt altijd ruzie. Zijn doodvermoeiend samen.
De 3e is 5.. hoewel de oudste echt de grote zorgende zus is, spelen zij en de middelste non-stop met elkaar. Wel loopt zij erg voor in haar ontwikkeling, geen idee of ze anders ook zo goed samen konden spelen. Maar hier pakte het 4 jaar verschil beter uit.
Achteraf had ik in een ideale wereld tussen de 1e en de 2e gewacht totdat ze naar school ging. Dit vond ik de laatste keer zo makkelijk. Natuurlijk is het puzzelen met slaapjes, voedingen en schooltijden. Maar die momenten 1 op 1 overdag waren hier gunstig. Even niet continu met je broertje/zusje bezig zijn was voor de anderen ook fijn. Lekker spelen en ontdekken op school ipv je mama tijd (en aandacht dus) tussen slaapjes, voedingen enz gestopt te krijgen.
Mijn oudste is bijna 11 en de middelste net 9. Schelen 21 maanden totaal.
Maar echt, die 2 zijn water en vuur. Altijd, maar dan ook echt altijd ruzie. Zijn doodvermoeiend samen.
De 3e is 5.. hoewel de oudste echt de grote zorgende zus is, spelen zij en de middelste non-stop met elkaar. Wel loopt zij erg voor in haar ontwikkeling, geen idee of ze anders ook zo goed samen konden spelen. Maar hier pakte het 4 jaar verschil beter uit.
Achteraf had ik in een ideale wereld tussen de 1e en de 2e gewacht totdat ze naar school ging. Dit vond ik de laatste keer zo makkelijk. Natuurlijk is het puzzelen met slaapjes, voedingen en schooltijden. Maar die momenten 1 op 1 overdag waren hier gunstig. Even niet continu met je broertje/zusje bezig zijn was voor de anderen ook fijn. Lekker spelen en ontdekken op school ipv je mama tijd (en aandacht dus) tussen slaapjes, voedingen enz gestopt te krijgen.
dinsdag 12 mei 2020 om 19:29
Ik vind de reacties wel grappig. De meeste mensen zien hun eigen situatie denk ik positief, of dat nou 4 jaar of 18 maanden ertussen zit. Ik wilde eigenlijk 18 maanden en dat werden er 27. Toen dacht ik ook: jeetje, dat ik eigenlijk minder verschil wilde. Maar als dat wel gelukt was, had ik daar toch ook vast de voordelen van ingezien.
Ik denk wel dat het fijn is om nu de tijd in je kindje te steken zonder teveel bezig te zijn met wat je toekomstbeeld is. Het is een bijzondere periode, zo'n eerste jaar.
Ik denk wel dat het fijn is om nu de tijd in je kindje te steken zonder teveel bezig te zijn met wat je toekomstbeeld is. Het is een bijzondere periode, zo'n eerste jaar.
dinsdag 12 mei 2020 om 19:47
Alsof ik precies mijn verhaal lees, haha.missfitz schreef: ↑12-05-2020 18:03Ik was na 9 maanden zwanger van nummer 2, dus er zit 18 maanden tussen. Ik vond het wel ideaal eigenlijk, ze sliepen tegelijk ‘s middags en we zaten toch al in een baby-ritme dus nummer 2 haakte gewoon aan. En nu zijn ze al 10 jaar beste vrienden, want ze spelen heel veel samen en zitten qua interesses op hetzelfde level. Het lijkt me persoonlijk helemaal niks als je bijvoorbeeld, bij start van de oudste op de basisschool, weer je net verworven vrijheid “op moet geven” voor een tweede kind met een nieuwe periode van slaapjes, voedingen etc. Maar goed, er zijn vast ook mensen die dat juist heerlijk vinden.
Alleen zijn mijn kinderen nog geen 10, maar wat Missfitz hier zegt hoop ik dat ons ook staat te gebeuren; dat die 2 echte maatjes worden met dezelfde interesses omdat ze zo weinig verschillen in leeftijd.
Ik had bij de 1e ook een supersmooth zwangerschap en dito bevalling, en na 9 maanden 'ontzwangeren' begon het inderdaad ook weer te kriebelen. Ook toen weer 'gezegend' met een vlotte zwangerschap en bevalling. Mijn meisjes schelen dus ook krap 17 maanden van elkaar. Ze slapen ook bijelkaar op 1 kamer.
De oudste is bijna 2 en ja, het is echt wel ff aanpoten met 2 kleine frummels maar gelukkig gaat de jongste goed mee in het ritme van middagdutjes en 's nachts (veelal) doorslapen.
Zoals gezegd, ja het ís druk (en een hele onderneming om de deur uit te gaan haha), maar je leert er along the way zelf ook mee dealen; hier en daar juist ff mouwen opstropen en doorpakken, en soms gewoon meegaan in een andere flow.
Maar dat zal gelden voor allerlei gezinnen met allerlei soorten leeftijden....
You'll manage!
dinsdag 12 mei 2020 om 19:47
Realiseer je dat een 2e kind een totaal ander kind kan zijn dan nummer 1: dus juist wel meer/veel aandacht vragen.
En: stel dat jouw oudste 1,5 is als je een 2e krijgt, dan betekent dat dat je een dreumes hebt die rondloopt, de wereld steeds meer gaat ontdekken (overal op klimmen, uit het zicht weglopen, terwijl ze zelf absoluut geen gevaar ziet etc.) Zie je zoiets zitten als je ook een baby hebt die misschien wel meer huilt, die je moet voeden, verschonen etc. Hoe ga je het doen met wandelen (duo wagen?), fietsen (bakfiets ?) etc.
Zie je in bovenstaande alleen maar een geweldige uitdaging, dan zou ik zeggen: ga ervoor! Anders zou ik persoonlijk nog even wachten.
En: stel dat jouw oudste 1,5 is als je een 2e krijgt, dan betekent dat dat je een dreumes hebt die rondloopt, de wereld steeds meer gaat ontdekken (overal op klimmen, uit het zicht weglopen, terwijl ze zelf absoluut geen gevaar ziet etc.) Zie je zoiets zitten als je ook een baby hebt die misschien wel meer huilt, die je moet voeden, verschonen etc. Hoe ga je het doen met wandelen (duo wagen?), fietsen (bakfiets ?) etc.
Zie je in bovenstaande alleen maar een geweldige uitdaging, dan zou ik zeggen: ga ervoor! Anders zou ik persoonlijk nog even wachten.
dinsdag 12 mei 2020 om 19:54
Ik snap je gevoel wel. Ik zou nu (baby is 5 maanden) ook nu al een tweede willen. Maar, ratio wint het van het verstand. Ik ga heel bewust eerst 9 maanden ontzwangeren. Omdat de eerste via een traject tot stand is gekomen en we niet de leeftijd hebben om nog 3 jaar door te modderen, gaan we met 9 maanden wel het ziekenhuis weer bellen. Tegen de tijd dat ik daar terecht kan zal de baby wel een jaar zijn en hoe het dan loopt gaan we zien.
dinsdag 12 mei 2020 om 20:02
Hallo,
Wij hadden ook een lief makkelijk meisje. Op haar eerste verjaardag werd ik zwanger van nummer 2 waardoor er 21 maanden tussen zit.
Ik vond het lichamelijk goed te doen. Ik heb twee makkelijke zwangerschappen en bevallingen gehad en het enige wat ik pittig vond waren de laatste 4 weken van mijn zwangerschap toen ik weinig met de eerste kon ondernemen omdat ik dik was en het buiten 35 graden was
Ons tweede kindje bleek wat minder makkelijk. Ik heb nooit geweten dat een kind zoveel kan huilen. Het eerste jaar heb ik dan ook als zwaar ervaren. Ik weet niet hoe ik dit ervaren had als de eerste ouder was geweest... Maar besef je dat een makkelijk eerste kind geen garantie geeft voor een tweede.
Nu ze beide ouder zijn ben ik heel blij met het kleine leeftijdsverschil. Ze hebben veel aan elkaar en de eerste jaren sliepen ze beide nog... heerlijk!
Wij willen wellicht ooit een 3e, en ondanks dat ik geen spijt heb van het kleine leeftijdsverschil bij deze twee zal dit bij een eventuele 3e wel groter zijn...
Wij hadden ook een lief makkelijk meisje. Op haar eerste verjaardag werd ik zwanger van nummer 2 waardoor er 21 maanden tussen zit.
Ik vond het lichamelijk goed te doen. Ik heb twee makkelijke zwangerschappen en bevallingen gehad en het enige wat ik pittig vond waren de laatste 4 weken van mijn zwangerschap toen ik weinig met de eerste kon ondernemen omdat ik dik was en het buiten 35 graden was
Ons tweede kindje bleek wat minder makkelijk. Ik heb nooit geweten dat een kind zoveel kan huilen. Het eerste jaar heb ik dan ook als zwaar ervaren. Ik weet niet hoe ik dit ervaren had als de eerste ouder was geweest... Maar besef je dat een makkelijk eerste kind geen garantie geeft voor een tweede.
Nu ze beide ouder zijn ben ik heel blij met het kleine leeftijdsverschil. Ze hebben veel aan elkaar en de eerste jaren sliepen ze beide nog... heerlijk!
Wij willen wellicht ooit een 3e, en ondanks dat ik geen spijt heb van het kleine leeftijdsverschil bij deze twee zal dit bij een eventuele 3e wel groter zijn...
dinsdag 12 mei 2020 om 20:04
Dat een klein leeftijdsverschil garant staat voor dezelfde interesses en een goede band is echt onzin. Daarvoor hoef je het alvast niet te doen.
Gek genoeg ken ik juist veel broers en zussen met een wat groter leeftijdsverschil (3-5 jaar) die erg hecht zijn. Minder strijd en je zit minder in elkaars vaarwater.
Gek genoeg ken ik juist veel broers en zussen met een wat groter leeftijdsverschil (3-5 jaar) die erg hecht zijn. Minder strijd en je zit minder in elkaars vaarwater.
dinsdag 12 mei 2020 om 20:08
Bij mij zit er net geen twee jaar tussen #1 en #2 en dat was tijdens de zwangerschap en het eerste jaar best pittig. De oudste was nogal laat met lopen, dus die moest ik nog heel veel tillen. Als je last van je rug en bekken hebt, of voortdurend kotsmisselijk bent, is dat echt geen pretje.
M’n eerste zwangerschap verliep erg soepel en zonder klachten; bij de tweede was het lichamelijk toch wel een stuk zwaarder.
Mocht er ooit nog een derde komen, dan wil ik dat #2 minstens 2,5 is voor ik zwanger word.
M’n eerste zwangerschap verliep erg soepel en zonder klachten; bij de tweede was het lichamelijk toch wel een stuk zwaarder.
Mocht er ooit nog een derde komen, dan wil ik dat #2 minstens 2,5 is voor ik zwanger word.
dinsdag 12 mei 2020 om 20:13
Hier twee dochters met 13,5 maand leeftijdsverschil.
Mijn eerste zwangerschap verliep zeer voorspoedig, dito bevalling en na één keer zonder condoom gevreeën te hebben was dochter nummer twee op komst. Niet helemaal verwacht zo snel, maar heel welkom na de eerste schrik.
Tweede zwangerschap was tegen de verwachting in een stuk zwaarder. Lijfelijk nog niet helemaal hersteld dus veel eerder last van mijn bekken, deze zwangerschap ook misselijk (bij de eerste geen dag misselijk geweest) en ook niet zomaar kunnen rusten wanneer je wil want een klein guppie om voor te zorgen. Wel heel lekker dat ze nog twee lange slaapjes deed, die deed ik mee!
Bevalling liep helaas uit op een spoedkeizersnede en dat is, als ze zo kort op elkaar zitten, helemaal ruk. Twee weken niks kunnen doen van de pijn terwijl onze oudste natuurlijk nog niks zelf kon/kan.
Inmiddels is onze jongste 3 maanden en ben ik volledig hersteld, ze is, net als haar zus een gemakkelijke en zoete baby dus ze gaat moeiteloos mee in de flow van flesjes, verschonen en slaapjes.
Waar ik wel eens tegenaan loop zijn kleine dingetjes:
Het eeuwige schuldgevoel als één van twee even moet wachten (en dus huilt). De één op één tijd is zeer beperkt (hallo weer dat schuldgevoel)
Ik heb de jongste maar krap een jaar alleen gehad waarvan het grootste deel zwanger en veel kwaaltjes dus babyzwemmen, samen fietsen etc nauwelijks gedaan.
Het georganiseer als je de deur uit wil (wie slaapt wanneer,wanneer heeft de jongste de fles gehad, kleding, luiers, eten mee keer 2, bugaboo donkey mee, flink gevaarte) even snel de deur uit is er niet bij.
Plus de kosten: in ons geval nieuwe kinderwagen, andere auto, tweede babykamer, extra stokke stoel, plus twee kinderen x drie dagen per week op de kinderopvang, het kost gewoon geld. Nu kunnen we het prima financieel dragen maar misschien iets om mee te nemen in de overweging!
Verder, tot nu toe:
dikke vette bakken met liefde. Zo dottig om een dreumesje op haar manier voor de baby te zien zorgen:
'aai baby aai', speentje proberen erin te doen, echt heel schattig.
En eerlijk, het geeft ook vertrouwen in jezelf. Ik dacht echt: 'hoe ga ik dit ooit doen, twee van die kleintjes' en het lukt gewoon (eerlijk is eerlijk: beiden zijn relatief makkelijk en oudste een zeer goede slaper, dat scheelt enorm veel) . Zelfs zoveel vertrouwen dat de wens voor een derde heel sterk bij ons beiden aanwezig is
Mijn eerste zwangerschap verliep zeer voorspoedig, dito bevalling en na één keer zonder condoom gevreeën te hebben was dochter nummer twee op komst. Niet helemaal verwacht zo snel, maar heel welkom na de eerste schrik.
Tweede zwangerschap was tegen de verwachting in een stuk zwaarder. Lijfelijk nog niet helemaal hersteld dus veel eerder last van mijn bekken, deze zwangerschap ook misselijk (bij de eerste geen dag misselijk geweest) en ook niet zomaar kunnen rusten wanneer je wil want een klein guppie om voor te zorgen. Wel heel lekker dat ze nog twee lange slaapjes deed, die deed ik mee!
Bevalling liep helaas uit op een spoedkeizersnede en dat is, als ze zo kort op elkaar zitten, helemaal ruk. Twee weken niks kunnen doen van de pijn terwijl onze oudste natuurlijk nog niks zelf kon/kan.
Inmiddels is onze jongste 3 maanden en ben ik volledig hersteld, ze is, net als haar zus een gemakkelijke en zoete baby dus ze gaat moeiteloos mee in de flow van flesjes, verschonen en slaapjes.
Waar ik wel eens tegenaan loop zijn kleine dingetjes:
Het eeuwige schuldgevoel als één van twee even moet wachten (en dus huilt). De één op één tijd is zeer beperkt (hallo weer dat schuldgevoel)
Ik heb de jongste maar krap een jaar alleen gehad waarvan het grootste deel zwanger en veel kwaaltjes dus babyzwemmen, samen fietsen etc nauwelijks gedaan.
Het georganiseer als je de deur uit wil (wie slaapt wanneer,wanneer heeft de jongste de fles gehad, kleding, luiers, eten mee keer 2, bugaboo donkey mee, flink gevaarte) even snel de deur uit is er niet bij.
Plus de kosten: in ons geval nieuwe kinderwagen, andere auto, tweede babykamer, extra stokke stoel, plus twee kinderen x drie dagen per week op de kinderopvang, het kost gewoon geld. Nu kunnen we het prima financieel dragen maar misschien iets om mee te nemen in de overweging!
Verder, tot nu toe:
dikke vette bakken met liefde. Zo dottig om een dreumesje op haar manier voor de baby te zien zorgen:'aai baby aai', speentje proberen erin te doen, echt heel schattig.
En eerlijk, het geeft ook vertrouwen in jezelf. Ik dacht echt: 'hoe ga ik dit ooit doen, twee van die kleintjes' en het lukt gewoon (eerlijk is eerlijk: beiden zijn relatief makkelijk en oudste een zeer goede slaper, dat scheelt enorm veel) . Zelfs zoveel vertrouwen dat de wens voor een derde heel sterk bij ons beiden aanwezig is
dinsdag 12 mei 2020 om 20:23
Dit vind ik wel goed, praktisch advies. Ik heb een zéér ondernemende dreumes en eerlijk gezegd zou ik handen en aandacht te kort hebben voor een baby erbij. Maar iedereen is anders, dus kijk naar hoe jij daarmee om zou gaan.Pien252 schreef: ↑12-05-2020 19:47Realiseer je dat een 2e kind een totaal ander kind kan zijn dan nummer 1: dus juist wel meer/veel aandacht vragen.
En: stel dat jouw oudste 1,5 is als je een 2e krijgt, dan betekent dat dat je een dreumes hebt die rondloopt, de wereld steeds meer gaat ontdekken (overal op klimmen, uit het zicht weglopen, terwijl ze zelf absoluut geen gevaar ziet etc.) Zie je zoiets zitten als je ook een baby hebt die misschien wel meer huilt, die je moet voeden, verschonen etc. Hoe ga je het doen met wandelen (duo wagen?), fietsen (bakfiets ?) etc.
Zie je in bovenstaande alleen maar een geweldige uitdaging, dan zou ik zeggen: ga ervoor! Anders zou ik persoonlijk nog even wachten.
Verder ben ik er heilig van overtuigd dat leeftijdsverschil niks zegt over de hechtheid van de band tussen kinderen. Dat zou ik dus niet meewegen want kan totaal anders dan verwacht uitpakken.
dinsdag 12 mei 2020 om 20:31
Qua zwangerschap hakte de tweede er wel in. Heel erge bekkeninstabiliteit gehad. Volgens de verloskundige idd door de tweede zwangerschap zo korte op de eerste. En uiteraard sowieso zwaarder door de zorg voor de oudste.
De eerste jaren vond ik zwaar, nu pluk ik de vruchten er van en zijn mijn dochters twee handen op één buik en gaan gezellig samen door alle levensfasen (13 en 14 jaar nu)
De eerste jaren vond ik zwaar, nu pluk ik de vruchten er van en zijn mijn dochters twee handen op één buik en gaan gezellig samen door alle levensfasen (13 en 14 jaar nu)
dinsdag 12 mei 2020 om 20:35
Dit geldt voor elke 2eClaireSophie schreef: ↑12-05-2020 20:13.
Plus de kosten: in ons geval nieuwe kinderwagen, andere auto, tweede babykamer, extra stokke stoel, plus twee kinderen x drie dagen per week op de kinderopvang, het kost gewoon geld. Nu kunnen we het prima financieel dragen maar misschien iets om mee te nemen in de overweging!
