Ervaring 2 kinderen kort op elkaar

12-05-2020 17:46 149 berichten
Alle reacties Link kopieren
Goed gezocht en niet gevonden, dus volgens mij is dit topic er nog niet en anders hoor ik het graag ;)

Onze dochter is nu bijna 6 maanden en het begint te kriebelen. We willen wel graag een tweede maar ik twijfel of het niet te vroeg is. Ik had een makkelijke zwangerschap en dito bevalling en was snel weer op de been. Voel me fit en heb geen last meer van kwaaltjes en ongemakken. Onze dochter is een heel zoet en makkelijk kind, slaapt veel, eet goed en is niet extreem aanhankelijk. Manlief ziet het ook zitten, maar laat de keuze voor wat betreft de timing bij mij, hij hoeft niet zwanger te zijn. Als ik er klaar voor ben is hij er klaar voor.

Nu ben ik op zoek naar dames die hun ervaring willen delen. Niet zo zeer over het leeftijdsverschil tussen de kinderen, maar hoe heb je 2 zwangerschappen kort op elkaar ervaren en hoe is het sindsdien fysiek? Merk dat ik toch twijfel of ik niet teveel vraag van mijn lijf.
“Don’t spend time on beating on a wall, hoping it will transform into a door!” ~ Coco Chanel
lux- schreef:
13-05-2020 10:04
Maar dat gaat toch allemaal niet over fertiliteit van dochters?

Ik heb ook even gegoogeld want ik vond het wel interessant:

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1152145 ... +offspring

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10563360/

Ik vind er zo even snel 2. Heb geen zin en tijd om een echte search te bouwen.
Maar dat is toch elke keer datzelfde onderzoek uit 1998?

even snel doorgeschand hoor
Alle reacties Link kopieren
Poppy_del_Rio schreef:
13-05-2020 10:16
Dank, dat relativeert het gepaniekzaai hier.
Inderdaad! Ik ging me zowat schuldig voelen dat ik mijn dochter een kans heb bezorg op onvruchtbaarheid, maar kon er nauwelijks over vinden. Maar lialinda doet het voorkomen alsof het om mega onderzoeken gaat...
WHO heeft studies bijelkaar gezet, zoals hier https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3573999/ en dan kom je er achter dat het meeste voor de mindere situaties geldt:
- minder goede bevallingsnazorg moeder
- slechtere voeding en beschikbaarheid vitaminen
- andere omstandigheden

Uit de studies die ook voor 'onze' welvaart gelden, is alleen hard bewijs gevonden voor minder dan 6 maanden tussen bevallen en zwanger worden. Dus 1 jaar en 3 maanden tussen je kinderen. Daarboven tot 1 jaar wel een lichte correlatie maar het bewijs te gekleurd of hadden zaken als leeftijd of levensomstandigheden moeder teveel invloed.

In het Frans kun je overigens wel goed onderbouwd onderzoek vinden over de toestand van het bekken. In Frankrijk krijgt iedere bevallen vrouw dan ook bekkencontroles en als ze wil fysio. Daaruit blijkt dat minimaal 10 maanden wachten correleert met langer fit blijven in de tweede zwangerschap en minder kans op blijvende schade zoals incontinentie op latere leeftijd etc. Ik heb hier in het Nederlands niet zo snel iets over gevonden, wel dit https://www.rondomzwanger.nl/wp-content ... bodem.pdf

Dus tsja, voor je 2e kind hoef je het niet te laten, als je op tijd begint met foliumzuur/ vitaminen slikken nog voor de bevruchting. Voor jezelf zijn er wel overwegingen om mee te nemen om net wat maanden te wachten. Succes met je keuze! En als je een keuze hebt gemaakt, hoop ik snel zwanger.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou toch iets langer wachten ivm je eigen herstel. Ik merkte bij mezelf achteraf en terugkijkend pas de invloed die de hormonen die eerste tijd nog hadden.

Verder heeft elke leeftijd voors en tegens en zou ik je gevoel volgen!

Enne zoals vaker gezegd dat het nu echt prima te doen is met rustige baby is geen garantie voor de situatie over 9 mnd/jaar . Deze tijd is niet representatief voor de peutertijd. Terugkijkend op de babytijd, dat was zo heerlijk rustig met onze zoete doorslapende baby. Daarna veranderde hij in een ondernemende ondeugende dreumes/peuter en rennen we ons rot :-D Het is wel gezellig! Hij is nu 2,5 en krijgt over een paar maanden een zusje. Dat is waarschijnlijk mega druk. Iets eerder was dat ook druk geweest. Ik weet niet of het veel verschil maakt.
Florette schreef:
13-05-2020 10:55
Inderdaad! Ik ging me zowat schuldig voelen dat ik mijn dochter een kans heb bezorg op onvruchtbaarheid, maar kon er nauwelijks over vinden. Maar lialinda doet het voorkomen alsof het om mega onderzoeken gaat...
het zijn ook mega-onderzoeken qua data, maar de vrouwen hadden hele andere omstandigheden dan wij nu. Vitaminen en mineralen zijn niet een direct probleem tenzij je zelf een medisch of alcohol/rookprobleem hebt waardoor de opbouw slecht verloopt. Dan nog zul je vaak zelf eerst een tand verliezen vóór je je ongeboren kind tekort doet, bij wijze van spreken of letterlijk.
Florette schreef:
13-05-2020 10:55
Inderdaad! Ik ging me zowat schuldig voelen dat ik mijn dochter een kans heb bezorg op onvruchtbaarheid, maar kon er nauwelijks over vinden. Maar lialinda doet het voorkomen alsof het om mega onderzoeken gaat...

Niet iedereen is in staat wetenschappelijk onderzoek te duiden. Dat is ook logisch, maar dan moet je er ook niet mee gaan schermen.
Alle reacties Link kopieren
Th∅rdis schreef:
13-05-2020 10:31
Maar dat is toch elke keer datzelfde onderzoek uit 1998?

even snel doorgeschand hoor
Zelfde onderzoeksgroep iig, weet niet precies de verschillen tussen de 2 publicaties, ben aan het werk dus geen tijd om echt te lezen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Alle reacties Link kopieren
Saartjepoes2 schreef:
12-05-2020 18:11
Mijn moeder is na precies een jaar bevallen van de tweede. Ze vond het pittig toen ze heel klein waren maar ook lekker dat ze in één moeite alles door kon doen. Kinderen hadden veel aan elkaar en het werd ook in ene keer makkelijker, de tropenjaren waren ook sneller voorbij.

Zitten overal voor en nadelen aan. Als je goed hersteld bent zou ik ervoor gaan maar onderschat de peutertijd niet qua drukte :). Superleuk maar superintens.
Dit. Schoonzus heeft ze ook kort op elkaar. Is aanpoten maar nu is ze wel snel uit de luiers.

Dus ik zou het doen. Is eerste 2 jaar even pittig maar als je dat ervoor over hebt weet je genoeg.
Tussen mijn kinderen zit 17 maanden.
De eerste paar jaar vond ik het echt bikkelen, tropenjaren noemen ze dat.
Ze hebben altijd goed met elkaar kunnen spelen en kunnen niet met en zonder elkaar.

En hoe heerlijk dat ze vlak na elkaar dezelfde fases meemaken.
En die luiers, en zwemles. Prima dat ik dat op een berg heb kunnen gooien en dat ik er op een gegeven moment gewoon vanaf was.

Ze zijn nu pubers dus die fase heb ik ook gelijk. Gaat goed. Het zijn echte pubers, maar niet van die deurgooiende, schreeuwende personen die zeggen dat we de slechtste ouders van de wereld zijn.

Ik ben voorstander van kinderen vlak achter elkaar te krijgen.

Ik vind het ook totaal niet zielig dat de eerste zo kort alleen is geweest.

Ik verdeel en kon dat toen ook mijn tijd prima en ze krijgen de aandacht die ze nodig hebben.
Molligpaard schreef:
13-05-2020 11:06
het zijn ook mega-onderzoeken qua data, maar de vrouwen hadden hele andere omstandigheden dan wij nu. Vitaminen en mineralen zijn niet een direct probleem tenzij je zelf een medisch of alcohol/rookprobleem hebt waardoor de opbouw slecht verloopt. Dan nog zul je vaak zelf eerst een tand verliezen vóór je je ongeboren kind tekort doet, bij wijze van spreken of letterlijk.
Dit argument hoor ik vaker. Alles gaat naar de baby in je buik, dus het geeft niet als je zelf tekorten hebt. Maar je bent toch zelf ook belangrijk? Je wil toch zuinig zijn op je lichaam en zorgvuldig omgaan met je gezondheid? Voor mij zijn dat waarden die zo vanzelfsprekend zijn, dat het me echt opvalt als anderen daar anders mee omgaan.

Ik was zelf ook erg fit na mijn zwangerschappen. Veel wandelen en sporten, ik kon het allemaal aan. Maar hoe fit je je voelt zegt niet alles over het daadwerkelijke herstel. Achteraf merkte ik pas na een jaar, dat ik er weer helemaal was. Alles moet weer in balans komen, je hormonen, je spieren/pezen, bekken, vitamines/mineralen. Bij de een zal dat vast sneller gaan dan bij de ander, maar het heeft toch echt tijd nodig. Gun jezelf die tijd!
TanteOlivia schreef:
13-05-2020 11:57
Dit argument hoor ik vaker. Alles gaat naar de baby in je buik, dus het geeft niet als je zelf tekorten hebt. Maar je bent toch zelf ook belangrijk? Je wil toch zuinig zijn op je lichaam en zorgvuldig omgaan met je gezondheid? Voor mij zijn dat waarden die zo vanzelfsprekend zijn, dat het me echt opvalt als anderen daar anders mee omgaan.

Ik was zelf ook erg fit na mijn zwangerschappen. Veel wandelen en sporten, ik kon het allemaal aan. Maar hoe fit je je voelt zegt niet alles over het daadwerkelijke herstel. Achteraf merkte ik pas na een jaar, dat ik er weer helemaal was. Alles moet weer in balans komen, je hormonen, je spieren/pezen, bekken, vitamines/mineralen. Bij de een zal dat vast sneller gaan dan bij de ander, maar het heeft toch echt tijd nodig. Gun jezelf die tijd!
Ben ik met je eens. Maar eerder in de discussie ging het over gevolgen voor het tweede kind en dat lijkt me in het Nederland van nu niet heel waarschijnlijk. Ik breng m nog maar een keer onder de aandacht, je bekken is nog niet helemaal hersteld na 6 maanden, zelfs als je je gewoon fit voelt en sport https://www.rondomzwanger.nl/wp-content ... bodem.pdf . Paar maanden wachten kan het verschil maken. Om over hormonen maar te zwijgen. Ik vraag me af waarom daar eigenlijk niet méér onderzoek over is gedaan, hormonaal herstel in de maanden en jaar na de bevalling? Omdat het geen medisch probleem is of waar de oplossing (tijd) niets aan te ontwerpen is?
missfitz schreef:
13-05-2020 09:55
Bij ons speelde ook nog mee dat mijn man 10 jaar ouder is, en niet te lang wilde wachten omdat hij zichzelf al vrij oud vond. En ja, het was soms best pittig toen ze beide nog heel onzelfstandig waren maar ik heb geen moment gedacht “hadden we maar langer gewacht”. Geen noemenswaardige klachten aan overgehouden, alleen bij trampolinespringen hou ik het niet droog.

Dat de kinderen beter met elkaar op kunnen schieten bij een klein leeftijdsverschil is inderdaad geen garantie, maar de kans lijkt me wel groter dat je iets gemeen hebt met een bijna leeftijdgenootje dan met je babyzusje die nog op een bijtring ligt te kauwen in de box terwijl jij aan het fortniten bent.
Waarom zo zwart/wit? En nee, kinderen die bij elkaar aansluiten qua karakters en interesses kunnen veel aan elkaar hebben of ze nou 1 jaar verschillen, 3 of 5 jaar. Ik kom zelf uit een groot gezin en daaraan kun je het goed zien. Ik kan het beste opschieten met mijn oudste broer van 4 jaar ouder, terwijl ik met de zus die vlak boven mij zit niet zoveel heb. Die is dan weer super close met ons jongste zusje die 3 jaar jonger is.

Het gaat echt veel meer om karakter, temperament en interesses, dan om leeftijd.
TanteOlivia schreef:
13-05-2020 11:57
Voor mij zijn dat waarden die zo vanzelfsprekend zijn, dat het me echt opvalt als anderen daar anders mee omgaan.

Een tip voor jou:
kinderen/gezinsplanning-discussietopic/ ... ges/417680

Dat topic is destijds speciaal aangemaakt om forummers hun waardeoordelen over andermans gezinsplanning te kunnen laten uiten.
Alle reacties Link kopieren
Poppy_del_Rio schreef:
13-05-2020 12:52
Een tip voor jou:
kinderen/gezinsplanning-discussietopic/ ... ges/417680

Dat topic is destijds speciaal aangemaakt om forummers hun waardeoordelen over andermans gezinsplanning te kunnen laten uiten.
Ach, zou me er niks van aantrekken. Ik heb ook al een aantal keer gehoord dat het zielig is voor mijn kinderen dat ze straks 3.5 jaar schelen en als je leest hoeveel mensen wel niet denken dat +3 jaar verschil niks meer aan elkaar heeft dan zullen nóg wel veel meer mensen het dénken.

Maar wij zijn er blij mee en ze denken maar. :bye:
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
lux- schreef:
13-05-2020 12:55
Ach, zou me er niks van aantrekken. Ik heb ook al een aantal keer gehoord dat het zielig is voor mijn kinderen dat ze straks 3.5 jaar schelen en als je leest hoeveel mensen wel niet denken dat +3 jaar verschil niks meer aan elkaar heeft dan zullen nóg wel veel meer mensen het dénken.

Maar wij zijn er blij mee en ze denken maar. :bye:
Ik kan je geruststellen. Mijn kinderen hebben ook zo´n leeftijdsverschil en zijn de beste vrienden. Ze willen bij elkaar op de kamer slapen, het liefst bij elkaar in bed. Ze hebben ontzettend veel lol, kunnen urenlang samen spelen en elkaar vermaken. Ze helpen elkaar, missen elkaar nu de scholen weer deels zijn begonnen. Zo kan het dus ook gaan.

Je hebt geen garantie, of ze nou maar 1 jaar verschillen, of 5 jaar, of iets ertussen. Het kan alle kanten op.
Alle reacties Link kopieren
aileenn schreef:
13-05-2020 10:00
Haha waar mag ik tekenen voor het laatste... ;) Volgens mij blijven er altijd situaties die minder leuk/makkelijk zijn als je er 2 hebt. Die peuter wordt een kleuter met een eigen wil en ook dat zorgt voor uitdagingen. Vooralsnog niet iets waar ik heel erg stress van krijg gelukkig.
Een kleuter loopt en fietst zelf, kan goed praten/aangeven wat hij wel/niet wil. Geeft zeker discussies, maar die kun je ook even alleen naar boven/beneden sturen zonder bang te zijn dat ze van de trap stuiteren. Je kunt afspraken met ze maken, en ze spelen veel zelfstandiger. Een wereld van verschil!
lux- schreef:
13-05-2020 12:55
Ach, zou me er niks van aantrekken. Ik heb ook al een aantal keer gehoord dat het zielig is voor mijn kinderen dat ze straks 3.5 jaar schelen en als je leest hoeveel mensen wel niet denken dat +3 jaar verschil niks meer aan elkaar heeft dan zullen nóg wel veel meer mensen het dénken.

Maar wij zijn er blij mee en ze denken maar. :bye:

Ik trek het me niet aan, omdat ik me al eens in dit onderwerp heb verdiept (met mijn arts in academisch ziekenhuis), maar je ziet in dit topic dat er mensen zijn die dat wel doen.
Alle reacties Link kopieren
Ik was drie maanden na de geboorte van de eerste bewust weer zwanger. De oudste twee schelen dus precies een jaar. Beide zwangerschappen zijn prima verlopen en lichamelijk kon ik het prima aan. Zou het dus zo weer doen. Inmiddels zijn de al resp. 25 en 24 jaar en ik heb niet het idee dat mijn lijf is geleden heeft van de zes zwangerschappen die ik uiteindelijk kort op elkaar gehad heb.
Maar iedere zwangerschap is natuurlijk anders. Maar het kan dus wel probleemloos.
Alle reacties Link kopieren
baukje schreef:
13-05-2020 13:11
Ik was drie maanden na de geboorte van de eerste bewust weer zwanger. De oudste twee schelen dus precies een jaar. Beide zwangerschappen zijn prima verlopen en lichamelijk kon ik het prima aan. Zou het dus zo weer doen. Inmiddels zijn de al resp. 25 en 24 jaar en ik heb niet het idee dat mijn lijf is geleden heeft van de zes zwangerschappen die ik uiteindelijk kort op elkaar gehad heb.
Maar iedere zwangerschap is natuurlijk anders. Maar het kan dus wel probleemloos.

Hier worden het er zeker geen 6, respect ;) Fijn dat je er lichamelijk ook zo goed bij voelt.
“Don’t spend time on beating on a wall, hoping it will transform into a door!” ~ Coco Chanel
Pien252 schreef:
13-05-2020 13:06
Een kleuter loopt en fietst zelf, kan goed praten/aangeven wat hij wel/niet wil. Geeft zeker discussies, maar die kun je ook even alleen naar boven/beneden sturen zonder bang te zijn dat ze van de trap stuiteren. Je kunt afspraken met ze maken, en ze spelen veel zelfstandiger. Een wereld van verschil!
Dit vond ik erg fijn. Mijn zoontje was nog net geen 3 toen onze tweede werd geboren (op een paar dagen na) en hij kon zelf de trap op en af, was zindelijk, was de peuterpuberteit voorbij, dus geen driftbuien meer, kon even wachten op zijn beurt als ik dat vroeg, kon goed zelfstandig spelen, hoefde niet meer getild te worden, we hoefden niet meer steeds achter hem aan te rennen, hij snapte heel goed wat het betekende dat hij er een zusje bij had en kon helpen met de verzorging (wat hij heel leuk vond).

Alleen maar voordelen, vond ik en een wereld van verschil met een jaar eerder, of nog een jaar eerder.
Alle reacties Link kopieren
TanteOlivia schreef:
13-05-2020 13:01
Ik kan je geruststellen. Mijn kinderen hebben ook zo´n leeftijdsverschil en zijn de beste vrienden. Ze willen bij elkaar op de kamer slapen, het liefst bij elkaar in bed. Ze hebben ontzettend veel lol, kunnen urenlang samen spelen en elkaar vermaken. Ze helpen elkaar, missen elkaar nu de scholen weer deels zijn begonnen. Zo kan het dus ook gaan.

Je hebt geen garantie, of ze nou maar 1 jaar verschillen, of 5 jaar, of iets ertussen. Het kan alle kanten op.
Ik maak me absoluut niet druk. Ik wilde alleen maar aangeven dat het toch nooit goed is, hoe je het ook doet, dus dat je alle opmerkingen waar je niks mee kan maar beter van je af kunt laten glijden.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Alle reacties Link kopieren
Poppy_del_Rio schreef:
13-05-2020 13:07
Ik trek het me niet aan, omdat ik me al eens in dit onderwerp heb verdiept (met mijn arts in academisch ziekenhuis), maar je ziet in dit topic dat er mensen zijn die dat wel doen.
Nou dan geldt mijn advies voor hen ;)
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Alle reacties Link kopieren
Poppy_del_Rio schreef:
13-05-2020 11:21
Niet iedereen is in staat wetenschappelijk onderzoek te duiden. Dat is ook logisch, maar dan moet je er ook niet mee gaan schermen.
Mijn jongste is geboren met een zeldzaam syndroom. Zo zeldzaam dat er weinig over bekend is, hoe het komt en wat eventueel gevolgen zijn. Omdat het maar een hele kleine afwijking is, die zoals het er nu uitziet geen problemen veroorzaakt, is ze niet verder onderzocht behalve hartonderzoek. Maar heb me altijd afgevraagd of ik iets verkeerds heb gedaan tijdens de zwangerschap... maar behalve dat ik snel zwanger was, leefde ik super gezond.. (ja... behalve te weinig slaap ivm mijn oudste...)
baukje schreef:
13-05-2020 13:11
Ik was drie maanden na de geboorte van de eerste bewust weer zwanger. De oudste twee schelen dus precies een jaar. Beide zwangerschappen zijn prima verlopen en lichamelijk kon ik het prima aan. Zou het dus zo weer doen. Inmiddels zijn de al resp. 25 en 24 jaar en ik heb niet het idee dat mijn lijf is geleden heeft van de zes zwangerschappen die ik uiteindelijk kort op elkaar gehad heb.
Maar iedere zwangerschap is natuurlijk anders. Maar het kan dus wel probleemloos.
Tsja, mensen zijn nou eenmaal geen statistiek. Gelukkig maar! Desalniettemin kan iets langer wachten voor een deel van de vrouwen wel een verschil maken. Mooi dat het bij jou is goed gegaan uiteraard!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven