Kinderen
alle pijlers
Woonplaatsdilemma..
zondag 17 mei 2020 om 09:46
Hoi allemaal,
Ik twijfelde er even aan welke rubriek dit topic onder valt maar omdat mijn vraag nauw samenhangt met het moederschap, plaats ik het hier.
Mijn man en ik zijn nu een aantal jaar samen. We komen allebei uit een andere stad, zo'n 45 min bij elkaar vandaan. Toen ik hem leerde kennen, liet hij weten in zijn woonplaats te willen blijven. Zijn reden hiervoor: hij sport en zijn vriendenkring hangt daar nauw mee samen. Hij houdt van het vertrouwde gevoel. Ik wilde niet perse weg uit mijn woonplaats maar omdat hij zo'n duidelijke voorkeur had, gaf ik aan dat als we iets konden vinden wat ook aan onze wens voldoet (kans was groter in zijn woonplaats), ik bereid was naar zijn plaats te verhuizen. Zou betekenen dat ik iets verder zou moeten rijden, vond ik toen geen punt. We vonden een huis en we verhuisden. In die tijd raakte ik ook zwanger (helemaal gepland en gewenst).
Een sprong naar nu: we hebben inmiddels een kindje en wonen hier nu anderhalf jaar. We zijn erg gelukkig met ons gezin. Ik voel me echter niet thuis in mijn huidige woonplaats. Ik heb wat vriendschappen opgebouwd, ben ook in de buurt gaan werken. Alles om maar dat 'thuisgevoel' te krijgen. Het punt is dat het moederschap mijn beleving en woonwensen heeft beïnvloed waardoor ik nu terugkijkend, een andere keuze zou hebben gemaakt.
Ik merk sinds ik moeder ben dat ik veel meer waarde hecht aan contacten van vroeger, het vertrouwde gevoel van mijn vroegere omgeving, mijn familie is daarnaast altijd al heel belangrijk geweest. Ik zie mijn familie en vriendinnen die ik al langer ken een stuk minder en ons kindje dus ook. Het blijkt veel lastiger om met de reistijd erbij iets te plannen in mijn vroegere woonplaats, rekening houdend met slaapjes etc. Ik mis het spontane langs kunnen gaan bij familie of vrienden met mijn kindje erbij als mijn man werken of sporten is. Ik werk een aantal dagen, hij meer. Ik onderneem dan ook wel leuke dingen hier en ga ook geregeld naar mijn vroegere woonplaats, maar dat laatste heeft veel voeten in aarde vanwege dus de reistijd en het ritme. Even een stukje fietsen langs mijn zus is er niet bij. Bovendien hebben we ooit de wens voor een tweede, betekent dat het nog een stukje lastiger zou worden met verschillende ritmes.
Mijn man weet van mijn gevoel en mijn wens om terug te verhuizen. Daar ben ik heel eerlijk in: als hij daar voor open zou staan, zou ik direct actie ondernemen. Echter ziet hij het totaal niet zitten om te verhuizen, angst dat het ten koste gaat van zijn vriendschappen en sport. Bovendien vindt hij het 'thuisgevoel' in zijn woonplaats ook heel belangrijk. Ik leg hem echter uit dat het voor mij veel meer voeten in aarde heeft om in het weekend, als hij sport, mijn familie of vrienden te zien met het ritme van ons kindje erbij. Het zou voor hem enkel meer reistijd betekenen. Daarbij heb ik dus meer dagen alleen met ons kindje. Dit begrijpt hij wel maar alsnog ziet hij het niet zitten en geeft ook aan dat hij er vanaf het begin eerlijk in is geweest. Hij heeft wel begrip voor mijn gevoel en probeert ook veel om mijn gevoel te veranderen.
Ik zou heel graag willen weten hoe we dit dilemma kunnen oplossen,maar dat antwoord moeten we natuurlijk zelf vinden. Is er iemand (of kennen jullie iemand) die ooit in een soortgelijke situatie heeft gezeten of zit ? Ik ken niemand en merk dat ik daar wel behoefte aan heb. Het blijft zo lastig en we hebben het er veel over en zorgt ook wel eens voor spanning. Een oplossing om er tussenin te gaan wonen, is er niet. Er zitten weinig dorpen tussen en dat zou betekenen dat we ergens wonen waar we allebei niets mee hebben.
Ik twijfelde er even aan welke rubriek dit topic onder valt maar omdat mijn vraag nauw samenhangt met het moederschap, plaats ik het hier.
Mijn man en ik zijn nu een aantal jaar samen. We komen allebei uit een andere stad, zo'n 45 min bij elkaar vandaan. Toen ik hem leerde kennen, liet hij weten in zijn woonplaats te willen blijven. Zijn reden hiervoor: hij sport en zijn vriendenkring hangt daar nauw mee samen. Hij houdt van het vertrouwde gevoel. Ik wilde niet perse weg uit mijn woonplaats maar omdat hij zo'n duidelijke voorkeur had, gaf ik aan dat als we iets konden vinden wat ook aan onze wens voldoet (kans was groter in zijn woonplaats), ik bereid was naar zijn plaats te verhuizen. Zou betekenen dat ik iets verder zou moeten rijden, vond ik toen geen punt. We vonden een huis en we verhuisden. In die tijd raakte ik ook zwanger (helemaal gepland en gewenst).
Een sprong naar nu: we hebben inmiddels een kindje en wonen hier nu anderhalf jaar. We zijn erg gelukkig met ons gezin. Ik voel me echter niet thuis in mijn huidige woonplaats. Ik heb wat vriendschappen opgebouwd, ben ook in de buurt gaan werken. Alles om maar dat 'thuisgevoel' te krijgen. Het punt is dat het moederschap mijn beleving en woonwensen heeft beïnvloed waardoor ik nu terugkijkend, een andere keuze zou hebben gemaakt.
Ik merk sinds ik moeder ben dat ik veel meer waarde hecht aan contacten van vroeger, het vertrouwde gevoel van mijn vroegere omgeving, mijn familie is daarnaast altijd al heel belangrijk geweest. Ik zie mijn familie en vriendinnen die ik al langer ken een stuk minder en ons kindje dus ook. Het blijkt veel lastiger om met de reistijd erbij iets te plannen in mijn vroegere woonplaats, rekening houdend met slaapjes etc. Ik mis het spontane langs kunnen gaan bij familie of vrienden met mijn kindje erbij als mijn man werken of sporten is. Ik werk een aantal dagen, hij meer. Ik onderneem dan ook wel leuke dingen hier en ga ook geregeld naar mijn vroegere woonplaats, maar dat laatste heeft veel voeten in aarde vanwege dus de reistijd en het ritme. Even een stukje fietsen langs mijn zus is er niet bij. Bovendien hebben we ooit de wens voor een tweede, betekent dat het nog een stukje lastiger zou worden met verschillende ritmes.
Mijn man weet van mijn gevoel en mijn wens om terug te verhuizen. Daar ben ik heel eerlijk in: als hij daar voor open zou staan, zou ik direct actie ondernemen. Echter ziet hij het totaal niet zitten om te verhuizen, angst dat het ten koste gaat van zijn vriendschappen en sport. Bovendien vindt hij het 'thuisgevoel' in zijn woonplaats ook heel belangrijk. Ik leg hem echter uit dat het voor mij veel meer voeten in aarde heeft om in het weekend, als hij sport, mijn familie of vrienden te zien met het ritme van ons kindje erbij. Het zou voor hem enkel meer reistijd betekenen. Daarbij heb ik dus meer dagen alleen met ons kindje. Dit begrijpt hij wel maar alsnog ziet hij het niet zitten en geeft ook aan dat hij er vanaf het begin eerlijk in is geweest. Hij heeft wel begrip voor mijn gevoel en probeert ook veel om mijn gevoel te veranderen.
Ik zou heel graag willen weten hoe we dit dilemma kunnen oplossen,maar dat antwoord moeten we natuurlijk zelf vinden. Is er iemand (of kennen jullie iemand) die ooit in een soortgelijke situatie heeft gezeten of zit ? Ik ken niemand en merk dat ik daar wel behoefte aan heb. Het blijft zo lastig en we hebben het er veel over en zorgt ook wel eens voor spanning. Een oplossing om er tussenin te gaan wonen, is er niet. Er zitten weinig dorpen tussen en dat zou betekenen dat we ergens wonen waar we allebei niets mee hebben.
zondag 17 mei 2020 om 12:45
Yep! Gewoon vasthouden aan je eigen huis/woonplaats ipv voor een relatie te verhuizen. Zoals die mannen dus blijkbaar prima voor elkaar krijgen.
zondag 17 mei 2020 om 12:46
Helemaal mee eensaaaanne schreef: ↑17-05-2020 12:25Dus de ene weekeinde dag is om hem heen gepland en de andere is voor samen. Er is dus geen tijd voor jou om flexibel te doen wat je wil. Dus zit jij 'vast' en dat voel je als vast in je nieuwe woonplaats.
Waarom kunnen jullie niet om de beurt die ene weekeinde dag flexibel doen wat je wilt? 'Ja maar zijn sport is nu eenmaal zo' is geen goed argument imo, leuk als dat past maar niet leuk als daarmee 50% van de weekeinde tijd gekaapt is.
zondag 17 mei 2020 om 12:59
Dus 5 dagen werken, 1 dag sport, 1 dag voor het gezin. Koekoek. Dat is toch geen gezin en dat is zeker geen samenwerken.
Zou ik geen zin in hebben. Wat egoïstisch.
Als je dan toch aangewezen bent om merendeel van je tijd met andere mensen door te brengen omdat je partner de plaat poetst, dan zou ik ook in mijn voorkeursomgeving willen wonen.
Zou ik geen zin in hebben. Wat egoïstisch.
Als je dan toch aangewezen bent om merendeel van je tijd met andere mensen door te brengen omdat je partner de plaat poetst, dan zou ik ook in mijn voorkeursomgeving willen wonen.
anoniem_360662 wijzigde dit bericht op 17-05-2020 13:00
35.29% gewijzigd
zondag 17 mei 2020 om 12:59
Dat ben ik met je eens maar ik denk dat als een partner bij voorbaat al aangeeft hierin star te zijn (of dat nou gaat om de geneugten van een grote stad, je sportvrienden in je dorp of het willen hebben van je familie op 10 minuten rijden) dat diegene echt niet ineens flexibeler gaat worden.Poppy_del_Rio schreef: ↑17-05-2020 12:21Ja, je hebt waarschijnlijk gelijk.
Voor mij is het een dusdanige afknapper dat het me al irriteert als ik er alleen maar over lees
Zelf heb ik aan beide kanten gestaan: ik ben voor een partner naar een andere stad verhuisd maar heb ook meegemaakt dat een partner in mijn stad kwam wonen (verschillende partners).
Ik kan me gewoon echt niet voorstellen dat je in een relatie zegt dat je ongelukkig bent met je woonplaats en dat je partner dan zegt: jammer maar helaas, daar heb ik schijt aan, ik blijf hier tot mijn dood wonen en je past je daar maar aan aan.
Jij bent hierin flexibel, ik ook. Maar je weet ook waaraan je begint als je te maken hebt met -op dit gebied- een partner die niet flexibel is. Waarom de een het makkelijker vindt om flexibel te zijn dan de ander weet ik niet. Maar je weet wel ongeveer waar je aan begint.
zondag 17 mei 2020 om 13:14
Zou ik ook geen zin in hebben, maar dat lijkt me toch sterk. Een dag werken is toch geen 24 uur? En sport? Is die man de hele dag sporten? Lijkt me toch niet.Lillybit schreef: ↑17-05-2020 12:59Dus 5 dagen werken, 1 dag sport, 1 dag voor het gezin. Koekoek. Dat is toch geen gezin en dat is zeker geen samenwerken.
Zou ik geen zin in hebben. Wat egoïstisch.
Als je dan toch aangewezen bent om merendeel van je tijd met andere mensen door te brengen omdat je partner de plaat poetst, dan zou ik ook in mijn voorkeursomgeving willen wonen.
Het zou er mij om gaan hoe de verdeling is buiten de werk- en sport uren om.
En mocht het toch zo zijn dat zijn werkdagen geen 8 uur zijn, maar pak hem beet 13, tja. Daar zou ik sowieso al niet op zitten te wachten.
zondag 17 mei 2020 om 13:22
NYC schreef: ↑17-05-2020 12:59Jij bent hierin flexibel, ik ook. Maar je weet ook waaraan je begint als je te maken hebt met -op dit gebied- een partner die niet flexibel is. Waarom de een het makkelijker vindt om flexibel te zijn dan de ander weet ik niet. Maar je weet wel ongeveer waar je aan begint.
Ja, deze man heeft dat ook van tevoren gezegd, dus TO wist waar ze aan begon. Hij is niet ineens gaan draaien, maar heeft het vanaf het begin op tafel gelegd.
Maar waar bij mij de kortsluiting ontstaat, is dat het deze man niet interesseert of TO er gelukkig mee is. Er is een nieuwe situatie ontstaan zodra TO aangaf niet gelukkig te zijn met de keuzes die ze hebben gemaakt. Je gaat toch niet egocentrisch door met je leventje als je partner structureel niet blij is?
Flexibiliteit in een relatie werkt in mijn ogen alleen als het van twee kanten komt. Anders krijg je scheve verhoudingen.
zondag 17 mei 2020 om 13:37
Een middag vrij zonder kind en zonder werk zou jou al wat ruimte geven. En dan wel een middag waarop je zus of een vriendin ook tijd hebben. Dan kan hij verlof opnemen en voor jullie kind zorgen. Dat hoeft ook niet iedere week, maar geeft jou wel een contactmogelijkheid zonder planstress.
Hij heeft een hele weekenddag de handen vrij. Dan mag het andersom ook een beetje moeite kosten.
Hij heeft een hele weekenddag de handen vrij. Dan mag het andersom ook een beetje moeite kosten.
zondag 17 mei 2020 om 13:39
Dan gaat de relatie vroeg of laat stuk, of ze hadden moeten willen blijven latten.Turtlerain schreef: ↑17-05-2020 13:27Ik ben heel erg benieuwd wat er zou zijn gebeurd, als TO haar poot stijf had gehouden en niet was verhuisd. Was de relatie stuk gegaan of waren er plotseling andere oplossingen mogelijk? Hypothetisch natuurlijk.
zondag 17 mei 2020 om 13:47
redbulletje schreef: ↑17-05-2020 13:39Dan gaat de relatie vroeg of laat stuk, of ze hadden moeten willen blijven latten.
Naar mijn idee hebben deze mensen een soort vacaturebenadering voor hun partner: die moet in zijn woonplaats willen wonen, zijn kinderen en huishouden verzorgen en hem in staat stellen om zijn gang te gaan. Zodra iemand niet geschikt is, gaat hij gewoon opnieuw werven.
zondag 17 mei 2020 om 13:58
Ik heb niet alles gelezen, wel iets te delen.
Mijn man wil ook naar zijn woonplaats terug. Hij woont hier nu 8 jaar en in die tijd heeft hij nul nieuwe vrienden gemaakt.
Echter is het wel zo dat hij daar ook echt niks op uit heeft gedaan. Hij kent zijn vrienden vanaf dat hij 8-16 was en inmiddels loopt hij tegen de 40. Vanaf zijn 20ste zijn er geen nieuwe vrienden bijgekomen. Gewoon echt geen een.
Ik heb gestudeerd, gereisd, overal en nergens gewoond en ik ken dus overal en nergens mensen. Maar het belangrijkste is dat ik contact maak en probeer af te spreken met mensen waarvan ik denk dat het kan klikken. Niet iedereen doet dat of kan dat.
Wanneer jouw man niet in staat is nieuwe vriendschappen te sluiten, zal hij verpieteren in jouw woonplaats.
Mijn man wil ook naar zijn woonplaats terug. Hij woont hier nu 8 jaar en in die tijd heeft hij nul nieuwe vrienden gemaakt.
Echter is het wel zo dat hij daar ook echt niks op uit heeft gedaan. Hij kent zijn vrienden vanaf dat hij 8-16 was en inmiddels loopt hij tegen de 40. Vanaf zijn 20ste zijn er geen nieuwe vrienden bijgekomen. Gewoon echt geen een.
Ik heb gestudeerd, gereisd, overal en nergens gewoond en ik ken dus overal en nergens mensen. Maar het belangrijkste is dat ik contact maak en probeer af te spreken met mensen waarvan ik denk dat het kan klikken. Niet iedereen doet dat of kan dat.
Wanneer jouw man niet in staat is nieuwe vriendschappen te sluiten, zal hij verpieteren in jouw woonplaats.
zondag 17 mei 2020 om 14:05
Nou scheelt weer, deze man gaat heus geen co ouderschap willen. Die vindt z’n kind niet ergens in de top 3 belangrijke dingen staan. 5 dagen werk en 1 dag ‘voor zichzelf’.
Vrouw en kind komen op plek 5+.
Na werk, sport, vrienden, woonplaats
zondag 17 mei 2020 om 15:08
Ik vind sommige reacties wel een beetje overdreven. Een vacature? Serieus? Als je zegt dat ts haar poot stijf moet houden, is de vroue net zo erg als de man. En die man is in vele ogen verschrikkelijk....
Ts wist het van tevoren en daarin maak je samen een keuze. Na 1,5 jaar blijkt het niet helemaal te werken. Dat maakt die man niet gelijk verschrikkelijk, maar ga je met elkaar in gesprek. 1,5 is kort, dus geef het even de tijd. Probeer wel naar je woonplaats te gaan. En geef aan dat je tijd voor jezelf nodig hebt. Aan je man om daarin ook mee te denken. En denk ik mogelijkheden: wat wil ik hier (deze gezinssituatie) kunnen om gelukkig te blijven? Ipv: wat kan allemaal niet.
Mijn man is ook blijven sporten en is een fanatieke voetbalsupporter. Dus elke week trainen, elke zaterdag minimaal een dagdeel weg (bij uitwedstrijden of thuiswedstrijden van het eerste nog langer) en 1x in de twee weken zit hij in het stadion. Dat wist ik van tevoren. Maar als er dan geen sport is, mag hij ook niet piepen dat ik een hele dag weg ben of dat ik doordeweeks uit eten ga. Doet ie ook niet
.
Ts wist het van tevoren en daarin maak je samen een keuze. Na 1,5 jaar blijkt het niet helemaal te werken. Dat maakt die man niet gelijk verschrikkelijk, maar ga je met elkaar in gesprek. 1,5 is kort, dus geef het even de tijd. Probeer wel naar je woonplaats te gaan. En geef aan dat je tijd voor jezelf nodig hebt. Aan je man om daarin ook mee te denken. En denk ik mogelijkheden: wat wil ik hier (deze gezinssituatie) kunnen om gelukkig te blijven? Ipv: wat kan allemaal niet.
Mijn man is ook blijven sporten en is een fanatieke voetbalsupporter. Dus elke week trainen, elke zaterdag minimaal een dagdeel weg (bij uitwedstrijden of thuiswedstrijden van het eerste nog langer) en 1x in de twee weken zit hij in het stadion. Dat wist ik van tevoren. Maar als er dan geen sport is, mag hij ook niet piepen dat ik een hele dag weg ben of dat ik doordeweeks uit eten ga. Doet ie ook niet
.
zondag 17 mei 2020 om 16:04
Eens met Zapsie dat TO wist dat man niet wilde verhuizen.
Oneens met dat man nou eenmaal sport en dat ze dat ook wist een zich dat dus omheen moet schikken. Er is nu een kind, dat verandert de balans met vrije tijd en dus zal TOs man daarbij ook in moeten leveren.
Tenminste, als TO er anders niet blij van wordt.
Oneens met dat man nou eenmaal sport en dat ze dat ook wist een zich dat dus omheen moet schikken. Er is nu een kind, dat verandert de balans met vrije tijd en dus zal TOs man daarbij ook in moeten leveren.
Tenminste, als TO er anders niet blij van wordt.
zondag 17 mei 2020 om 16:46
Ik merk dat ik het wel een beetje gehad heb met reacties zoals 'dat wist je van tevoren'. Je weet zoveel van te voren, maar je weet niet wat het met je doet op de lange of middellange termijn. Vooral, en dat is niet hier aan de orde maar wel in andere topics, 'je wist waar je aan begon, dus had je nooit kinderen mogen nemen met dit exemplaar'. Nee, je weet niet wat het betekent om kinderen te hebben als je ze nog niet hebt. Niet voor jezelf en niet in combinatie met een ander. Daar kom je echt pas achter als je kinderen hebt.
zondag 17 mei 2020 om 16:54
Zou het niet helpen om eerst eens heel actief zelf meer mensen te gaan leren kennen in je woonplaats? Toen ik mijn eerste kreeg, had ik binnen no time allerlei 'vriendinnen' met ook een net geboren (eerste) kind (overigens zijn de meesten later ook weer afgevallen, maar toen was het fijn).
Heb je zwangerschapsgym oid gedaan en kun je daar niet met iemand contact aanhalen? Sport je zelf ergens? Dit zijn dingen die me lijken te helpen om je eigen thuisgevoel te vergroten.
Hoe laat is je man thuis uit zijn werk? Op de dag dat jij vrij bent, en stel, hij is om half 6 thuis, kun je ook direct in de auto springen en om 6:15u bij je vriendin of ouders zijn he? Of, dat doe ik vaak, ergens tussenin afspreken en gezellig samen uit eten gaan.
Of je moet met je man om de tafel en beter uitleggen hoe waardeloos je je voelt, en wat je zelf ziet als hoe je. dit kunt veranderen. Maar dat al na 1,5 jaar doen (inclusief gaan samenwonen en een kind krijgen) vind ik ook best snel. En wie zegt dat je man niet net zo ongelukkig gaat voelen in jouw plaats, en zijn familie en vrienden mist?
Heb je zwangerschapsgym oid gedaan en kun je daar niet met iemand contact aanhalen? Sport je zelf ergens? Dit zijn dingen die me lijken te helpen om je eigen thuisgevoel te vergroten.
Hoe laat is je man thuis uit zijn werk? Op de dag dat jij vrij bent, en stel, hij is om half 6 thuis, kun je ook direct in de auto springen en om 6:15u bij je vriendin of ouders zijn he? Of, dat doe ik vaak, ergens tussenin afspreken en gezellig samen uit eten gaan.
Of je moet met je man om de tafel en beter uitleggen hoe waardeloos je je voelt, en wat je zelf ziet als hoe je. dit kunt veranderen. Maar dat al na 1,5 jaar doen (inclusief gaan samenwonen en een kind krijgen) vind ik ook best snel. En wie zegt dat je man niet net zo ongelukkig gaat voelen in jouw plaats, en zijn familie en vrienden mist?
zondag 17 mei 2020 om 20:13
Daar ben ik het in principe wel mee eens maar ik denk dat het in dit geval niet gaat werken als To's partner dan toegeeft en zegt: oke dan gaan we in jouw plaats wonen. Want wat dan als TO heel blij is maar een ongelukkige partner heeft? Dan kun je het weer omdraaien en zeggen dat het TO niet interesseert dat man daar niet gelukkig is.Poppy_del_Rio schreef: ↑17-05-2020 13:22Ja, deze man heeft dat ook van tevoren gezegd, dus TO wist waar ze aan begon. Hij is niet ineens gaan draaien, maar heeft het vanaf het begin op tafel gelegd.
Maar waar bij mij de kortsluiting ontstaat, is dat het deze man niet interesseert of TO er gelukkig mee is. Er is een nieuwe situatie ontstaan zodra TO aangaf niet gelukkig te zijn met de keuzes die ze hebben gemaakt. Je gaat toch niet egocentrisch door met je leventje als je partner structureel niet blij is?
Flexibiliteit in een relatie werkt in mijn ogen alleen als het van twee kanten komt. Anders krijg je scheve verhoudingen.
Ik denk dat het in een relatie trouwens beter werkt als juist één van de twee wel flexibeler is dan de ander. Ik vind mijzelf (althans op dit gebied dan) flexibeler dan mijn partner. Ik kan me weinig voorstellen bij "per se in of vlakbij je woonplaats willen blijven". Had ik dat ook gehad dan was het denk ik nooit wat geworden. Nu zie ik er (zeker voor mijn vrouw) ook wel voordelen van in, maar gevoelsmatig lijkt het mij persoonlijk juist lastig en beperkend.
zondag 17 mei 2020 om 20:56
Bedoelde ook niet dat ze het wist met het sporten, maar met de woonplaatskeuze. Maar ik ben vooral van elkaar respecteren, dus als man wil sporten zal ik er alles aan proberen te doen dat hij dat kan. Sport is ook voor een groot deel sociale contacten. Maar daar staat tegenover dat de man ook moet meebewegen dat ts iets wil en nodig heeft. Maar daar moet je gewoon samen het gesprek over aan gaan.aaaanne schreef: ↑17-05-2020 16:04Eens met Zapsie dat TO wist dat man niet wilde verhuizen.
Oneens met dat man nou eenmaal sport en dat ze dat ook wist een zich dat dus omheen moet schikken. Er is nu een kind, dat verandert de balans met vrije tijd en dus zal TOs man daarbij ook in moeten leveren.
Tenminste, als TO er anders niet blij van wordt.
Maar hier op viva mag een man bij voorbaat al niet blijven sporten als er een baby komt, lijkt het soms wel. Mijn man doet een teamsport, die kan echt niet zeggen dat hij er de ene week wel is en de andere week niet, omdat zn vrouw wil winkelen of wil lunchen met een vriendin. Overigens zou ik niet eens durven vragen of hij daarvoor zn sport wil afzeggen (omdat ik het onzin vind). Dan ga ik wel lekker uit eten in de avond en moet manlief na de wedstrijd op tijd naar huis. Dat zijn de compromissen die je volgens mij moet maken. Hij en jij. Niet alleen hij, maar ook niet alleen jij.
zondag 17 mei 2020 om 21:06
Hoezo kan dat niet? Je kunt zelf toch ook wel eens geen zin hebben of andere plannen? Dus niet omdat je partner wil lunchen of winkelen maar ook omdat je zelf spontaan op zaterdag een uitstapje wil maken of naar vrienden toe. Anders zit je er elke vaste week/tijdstip aan vast als een verplichting. En ik weet dat het bij jeugdteams zo werkt maar toch niet meer voor volwassenen?
zondag 17 mei 2020 om 21:08
Jasmijn1209 schreef: ↑17-05-2020 11:34Bedankt voor jullie reacties. Ik snap jullie vragen en het is zeker geen machtstrijd, en ook geen excuus om mijn zin te krijgen. Ik snap hem ook heel goed en wil hem ook gelukkig zien op dat vlak. Vanwege herkenbaarheid kan ik bepaalde dingen misschien ook niet helemaal goed uitleggen. Ik snap ook de vergelijking met mensen die nog verder weg wonen maar ik denk dat het ook om een stukje gevoel gaat, wat hier ook werd genoemd in jullie reacties.
De taakverdeling is zeker iets waar we aandacht voor hebben. Reden dat ik het heb over dat ik met onze dochter in het weekend dingen plan en dat hij dat minder doet, is dat hij één van de twee weekenddagen een groot gedeelte weg is vanwege het sporten (vanaf de ochtend tot eind van de middag/avondeten vaak). En vaak doen we de andere dag dan dingen samen met ons gezin omdat dat er op de overige dagen ook bij in schiet.
Ik lees van sommige mensen terug dat ze het wel herkennen en dat het gevoel verandert. Die hoop heb ik ook en daar ga ik ook voor.
zondag 17 mei 2020 om 21:11
Discussie niet helemaal gevolgd, maar wel eens met je laatste stuk.Zapsie schreef: ↑17-05-2020 20:56Bedoelde ook niet dat ze het wist met het sporten, maar met de woonplaatskeuze. Maar ik ben vooral van elkaar respecteren, dus als man wil sporten zal ik er alles aan proberen te doen dat hij dat kan. Sport is ook voor een groot deel sociale contacten. Maar daar staat tegenover dat de man ook moet meebewegen dat ts iets wil en nodig heeft. Maar daar moet je gewoon samen het gesprek over aan gaan.
Maar hier op viva mag een man bij voorbaat al niet blijven sporten als er een baby komt, lijkt het soms wel. Mijn man doet een teamsport, die kan echt niet zeggen dat hij er de ene week wel is en de andere week niet, omdat zn vrouw wil winkelen of wil lunchen met een vriendin. Overigens zou ik niet eens durven vragen of hij daarvoor zn sport wil afzeggen (omdat ik het onzin vind). Dan ga ik wel lekker uit eten in de avond en moet manlief na de wedstrijd op tijd naar huis. Dat zijn de compromissen die je volgens mij moet maken. Hij en jij. Niet alleen hij, maar ook niet alleen jij.
Bij ons ben ik degene die sport op zaterdag en man is dan bij de kinderen. Ik ben al minder gaan werken en weiger ook nog mijn vrije tijdsbesteding op te geven. Man doet hier niet moeilijk over, maar we blijven er wel over in overleg. Als hij nog plannen heeft kom ik op tijd naar huis en komt er echt eens iets op hetzelfde moment dan bekijken we op dat moment wat de hoogste prioriteit heeft. En als hij er een keer genoeg van heeft zijn halve weekend op te geven dan gaan we hier over in gesprek en kijken hoe we elkaar tegemoet kunnen komen.
Kinderen betekent niet dat alles moet stoppen, maar er moet wel een nieuwe balans gevonden worden en in het verhaal van TO klinkt niet echt door dat ze dat gevonden heeft
