Kinderen
alle pijlers
Kat wegdoen, kind verdrietig. Hoe hiermee omgaan?
dinsdag 9 juni 2020 om 09:41
Beste mensen,
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
woensdag 10 juni 2020 om 14:58
Maar is dat slim om het een kutsmoes te vinden? Waarom zou je daarover durven oordelen? Ieders beleving is toch anders? Zoveel mensen zoveel ziekten. De ene hoofdpijn is de andere toch niet? Waarom zou de ene depressie wel hetzelfde zijn als de andere (bij een ander ook nog!)?Maleficent schreef: ↑10-06-2020 14:53Prima joh, wat jullie willen.
Ik weet wat het is om dit soort klachten te hebben en IK vind het gewoon een kutsmoes.
Maar goed, ik hou van mijn dieren en zij brachten me juist verlichting in de ellende, dus vandaar dat ik er geen reet van snap.
woensdag 10 juni 2020 om 15:00
Maleficent schreef: ↑10-06-2020 14:53Prima joh, wat jullie willen.
Ik weet wat het is om dit soort klachten te hebben en IK vind het gewoon een kutsmoes.
Maar goed, ik hou van mijn dieren en zij brachten me juist verlichting in de ellende, dus vandaar dat ik er geen reet van snap.
Fijn dat jij er op die manier doorheen bent gekomen. Niet iedereen heeft dezelfde coping-mechanismes. Jij hebt blijkbaar veel aan je dieren gehad, TO heeft meer aan tot rust komen op de camping. Het ene is niet beter dan het andere en het is nergens voor nodig om elkaar hierover te veroordelen.
woensdag 10 juni 2020 om 15:00
woensdag 10 juni 2020 om 15:01
Dat is flauwekul.. Je zet toch ook vraagtekens bij iemand die beweerd straatvrees te hebben en daardoor niet kan werken maar wel kan gaan winkelen als het inkomen binnen is?mindervanmij schreef: ↑10-06-2020 14:58ja, inderdaad.
Echt ziek dat mensen zich zo moeten verantwoorden over hun ziekte. Als het om iets lichamelijks gaat is er altijd alle begrip, maar zodra het psychisch is dan moet je jezelf opeens overal voor verantwoorden.
woensdag 10 juni 2020 om 15:01
Misschien krijg je ook nog weleens klachten waarbij de dieren je toch tot last zijn en je noodgedwongen een ander huisje voor ze moet zoeken. Ik hoop het niet voor je, maar het leven en mensen veranderen voortdurend. Niets blijft altijd hetzelfde.Maleficent schreef: ↑10-06-2020 14:53Prima joh, wat jullie willen.
Ik weet wat het is om dit soort klachten te hebben en IK vind het gewoon een kutsmoes.
Maar goed, ik hou van mijn dieren en zij brachten me juist verlichting in de ellende, dus vandaar dat ik er geen reet van snap.
woensdag 10 juni 2020 om 15:03
Moet TO koste wat kost aan de schandpaal genageld worden? Het maakt haar wél uit (ze opent er immers een topic over), maar de klachten zijn van dien aard dat ze er toch toe wil overgaan.Maleficent schreef: ↑10-06-2020 15:00Oke ,maar enerzijds zeggen mensen: joh je dochter is het in een dag vergeten. Met andere woorden, het stelt niks voor voor zo'n kind. Anderzijds moet ik meevoelen met TO want ze heeft psychische klachten.
Telt het gevoel van de dochter niet mee dan? Raar.
woensdag 10 juni 2020 om 15:05
Maleficent schreef: ↑10-06-2020 15:00Oke ,maar enerzijds zeggen mensen: joh je dochter is het in een dag vergeten. Met andere woorden, het stelt niks voor voor zo'n kind. Anderzijds moet ik meevoelen met TO want ze heeft psychische klachten.
Telt het gevoel van de dochter niet mee dan? Raar.
Natuurlijk telt dat wel mee, maar een eenmalige verdrietige gebeurtenis gaat mnder impact hebben dan een moeder die nog jarenlang depressief is. Impact op het kind is er sowieso, maar de vraag is, wat heeft de minste negatieve impact?
woensdag 10 juni 2020 om 15:06
GinnyJones schreef: ↑10-06-2020 15:01Dat is flauwekul.. Je zet toch ook vraagtekens bij iemand die beweerd straatvrees te hebben en daardoor niet kan werken maar wel kan gaan winkelen als het inkomen binnen is?
En sinds wanneer is straatvrees een lichamelijk ziekte?
woensdag 10 juni 2020 om 15:08
Ik zeg niet dat ze zich aanstelt of een slecht mens is. Ik snap alleen niet wat er zo moeilijk is aan brokjes en water neerzetten en soms de kattenbak verschonen. En waar is de man in dit verhaal? Hij kan deze zware taak ook niet op zich nemen?Verrassingswolkje schreef: ↑10-06-2020 14:50Wat fijn voor jou dat jij je daar niets bij kunt voorstellen. Maar wat zegt dat over TO? Dat ze iets heeft wat jij je niet kunt voorstellen? Dat ze zich aanstelt? Dat ze een slecht mens is? Zeg het maar!
Maar goed, maakt niet uit. De liefde voor de kat spat er duidelijk vanaf in dit topic dus inderdaad maar beter dat het beestje verhuisd.
woensdag 10 juni 2020 om 15:08
Jij zei: Echt ziek dat mensen zich zo moeten verantwoorden over hun ziekte. Als het om iets lichamelijks gaat is er altijd alle begrip, maar zodra het psychisch is dan moet je jezelf opeens overal voor verantwoorden.
Lezen dus..
woensdag 10 juni 2020 om 15:11
GinnyJones schreef: ↑10-06-2020 15:08Jij zei: Echt ziek dat mensen zich zo moeten verantwoorden over hun ziekte. Als het om iets lichamelijks gaat is er altijd alle begrip, maar zodra het psychisch is dan moet je jezelf opeens overal voor verantwoorden.
Lezen dus..
En vervolgens geef je mij een voorbeeld van wéér iemand met een psychische aandoening die zich moet verantwoorden. Leg dan uit hoe je dat bedoelt? Want ik snap je niet.
woensdag 10 juni 2020 om 15:11
Dit was geloofwaardig geweest als er vooraf al naar een camping was gezocht die dieren toelaat. Niet na maanden op een wachtlijst een plek krijgen en dan ineens roepen dat een kat verzorgen psychisch te belastend is.Verrassingswolkje schreef: ↑10-06-2020 15:03Moet TO koste wat kost aan de schandpaal genageld worden? Het maakt haar wél uit (ze opent er immers een topic over), maar de klachten zijn van dien aard dat ze er toch toe wil overgaan.
Ze wil van die kat af, prima, maar lieg de boel dan niet bij elkaar en wees gewoon eerlijk.
woensdag 10 juni 2020 om 15:16
Ik vind het sneu voor dochter.
Mijn ouders hebben vroeger ook (een paar keer) katten weggedaan, zonder aankondiging, en daar ben ik behoorlijk boos en vooral ook erg verdrietig van geweest. Voor een langere tijd ook. En het vertrouwen in mijn ouders heeft toen ook een deuk opgelopen. De katten betekenden veel voor mij.
Ik was toen wel iets ouder dan de dochter van TO, ik was zo'n 7 jaar oud schat ik. Misschien maakt dat nog wel iets uit.
Tegen TO zou ik willen zeggen: wees eerlijk tegen dochter.
En hopelijk krijgt de kat op het nieuwe adres meer aandacht.
Mijn ouders hebben vroeger ook (een paar keer) katten weggedaan, zonder aankondiging, en daar ben ik behoorlijk boos en vooral ook erg verdrietig van geweest. Voor een langere tijd ook. En het vertrouwen in mijn ouders heeft toen ook een deuk opgelopen. De katten betekenden veel voor mij.
Ik was toen wel iets ouder dan de dochter van TO, ik was zo'n 7 jaar oud schat ik. Misschien maakt dat nog wel iets uit.
Tegen TO zou ik willen zeggen: wees eerlijk tegen dochter.
En hopelijk krijgt de kat op het nieuwe adres meer aandacht.
Olijk, guitig, jofel, koddig, schrander, schalks en hip.
woensdag 10 juni 2020 om 15:17
Maleficent schreef: ↑10-06-2020 14:53Prima joh, wat jullie willen.
Ik weet wat het is om dit soort klachten te hebben en IK vind het gewoon een kutsmoes.
Maar goed, ik hou van mijn dieren en zij brachten me juist verlichting in de ellende, dus vandaar dat ik er geen reet van snap.
woensdag 10 juni 2020 om 15:20
Echt totaal niet herkenbaar. Ik heb ook 2 katten gehad. Luikje naar buiten lijkt mij niet meer dan logisch. Ik heb nooit een deur open moeten doen voor mn katten, ze beslisten zelf of ze naar buiten/binnen gingen. Bij ons was het idd niet veel meer dan eten geven en bak verschonen, en vaker stofzuigen. En soms kwamen ze met een muis of vogel binnen.Lena12 schreef: ↑09-06-2020 16:53Nou inderdaad! Ik verbaas me erover hoeveel hier wordt vermeld dat een kat hebben niet meer is dan brokjes geven en kattenbak verschonen.
Ik vind het (vooral in de winter) soms best zwaar. We hebben 2 katten en ze willen graag naar buiten maar vinden het dan te koud en zitten om de haverklap te miauwen en krabben voor de deur. Dan heb je óf de keuze om elke paar minuten weer op te staan en de deur voor ze te openen óf het gemiauw en gekrab te negeren. En dat negeren lukt mij helaas niet, ik word er gillend gek van. Oplossing hiervoor kan een kattenluik naar buiten zijn, zit daar over te denken als oplossing.
Echter: 1 van de 2 wil daarnaast als hij binnen is heel graag naar boven, terwijl dat niet mag. Dus vroeg in de ochtend word ik nogal eens wakker terwijl ie zit te miauwen en krabben aan de deur naar boven.
Ze zijn inmiddels ook 9, broer en zus, en ik heb het idee dat dit gedrag erger wordt naarmate ze ouder worden.
En ben verder echt gek met die beestjes hoor, maar bovenstaande voorbeelden zijn voor mij wel een reden om in de toekomst geen katten meer te willen want ik kan er echt heel slecht tegen.
Zeker toen ze ouder werden had ik er niet veel werk aan, ze sliepen vooral of liepen wat rond buiten.
Denk dat het bij TO vooral om de camping gaat en niet zozeer dat ze er niet voor kan zorgen. Of het moet een heel lastig beest zijn.
Ik vind het vooral sneu dat TO schrijft dat dochter gek is op t beestje. Dat maakt t wel zielig. Toen mijn kat stierf, en de ander is paar jaar later spoorloos verdwenen, vonden de kinderen het wel erg jammer, waren er wel mee bezig of kat al gevonden was, maar verder waren ze eigenlijk helemaal niet zo verdrietig. Dus ligt ook wel aan het kind en de band die ze met het dier hebben. Omdat TO zegt dat kind gek is op de kat vind ik t wel erg sneu.
tulpje21 wijzigde dit bericht op 10-06-2020 15:38
0.34% gewijzigd
woensdag 10 juni 2020 om 15:35
Klopt! Omdat dieren oprecht en puur zijn en veel mensen niet! Ik heb dan inderdaad ook liever dieren om me heen dan mensen. Ja raar he, sorry dat ben ik.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑10-06-2020 10:55Je kunt niet alle veranderingen voorzien.
Weer iemand met meer empathie voor een dier dan de mens.
Ga je dan ook nooit een relatie aan? Want straks gaat het uit en dan zie je diegene nooit meer.... Mensen komen daaroverheen, en katten ook wel weer. Waarschijnlijk een heel stuk sneller dan al die intense kattenbaasjes hier durven te bedenken.
woensdag 10 juni 2020 om 15:47
Katten zijn inderdaad erg oprecht en puur, daarom behandelen ze je ook als personeelSomeonenew schreef: ↑10-06-2020 15:35Klopt! Omdat dieren oprecht en puur zijn en veel mensen niet! Ik heb dan inderdaad ook liever dieren om me heen dan mensen. Ja raar he, sorry dat ben ik.
woensdag 10 juni 2020 om 15:51
Dit topic heeft niets met depressies te maken. TO voert het aan als reden voor de camping. Dat betekent nog niet dat er geen andere oplossing voor de kat mogelijk was (bijv die 5 maanden bij die mevrouw en de rest thuis, of een camping waar kat wel welkom is).
Ze moet het aan haar kind uitleggen en die gaat het ook niet begrijpen hoor, en dat is het belangrijkste.
woensdag 10 juni 2020 om 15:52
Precies wat Nemain zegt: prima als je klachten dusdanig erg zijn en een kat teveel zorg kost om het diertje weg te doen, maar dat was niet het geval, nu komt er ineens een camping om de hoek kijken en hup de kat moet weg.
En ik heb empathie voor de dochter ja. Moet niet makkelijk zijn, een moeder die het zwaar heeft. Dan ga je ook nog eens een stabiele factor moeten missen (want ja, dat zijn huisdieren nu eenmaal wel, vooral als ze er mee opgegroeid zijn) want de kat moet OOK nog weg, vanwege moeders. Dat vind ik wel sneu ja. Shoot me.
En ik heb empathie voor de dochter ja. Moet niet makkelijk zijn, een moeder die het zwaar heeft. Dan ga je ook nog eens een stabiele factor moeten missen (want ja, dat zijn huisdieren nu eenmaal wel, vooral als ze er mee opgegroeid zijn) want de kat moet OOK nog weg, vanwege moeders. Dat vind ik wel sneu ja. Shoot me.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 10 juni 2020 om 15:54
Nee.GinnyJones schreef: ↑10-06-2020 15:01Dat is flauwekul.. Je zet toch ook vraagtekens bij iemand die beweerd straatvrees te hebben en daardoor niet kan werken maar wel kan gaan winkelen als het inkomen binnen is?
Ook mensen met straatvrees hebben kleding nodig. Waarschijnlijk loopt diegene met klotsende oksels door de winkel en is ze blij als ze weer naar huis kan.
woensdag 10 juni 2020 om 15:56
Dat denk ik niet want die zullen wel online bestellen.hippie_meisje schreef: ↑10-06-2020 15:54Nee.
Ook mensen met straatvrees hebben kleding nodig. Waarschijnlijk loopt diegene met klotsende oksels door de winkel en is ze blij als ze weer naar huis kan.
woensdag 10 juni 2020 om 15:56
woensdag 10 juni 2020 om 15:57
hippie_meisje schreef: ↑10-06-2020 15:54Nee.
Ook mensen met straatvrees hebben kleding nodig. Waarschijnlijk loopt diegene met klotsende oksels door de winkel en is ze blij als ze weer naar huis kan.
Inderdaad.
Echt dat constant niet geloofd worden omdat je ziekte niet zichtbaar is aan de buitenkant, dat zegt eigenlijk meer over de empathie van andere mensen, dan over iemand die daadwerkelijk te maken heeft met straatvrees / depressie / burn-out etc.
