Relaties
alle pijlers
Niet werken en mensen stellen steeds persoonlijke vragen
zaterdag 19 september 2020 18:42
Ik ben arbeidsongeschikt, en doe helemaal niks. Heb wel veel pogingen gedaan tot werk/opleiding/vrijwilligerswerk/dagbesteding maar het loopt allemaal nergens op uit.
In het contact met mensen heb ik er veel moeite mee dat iedereen altijd meteen vraagt wat voor werk of opleiding ik doe. Ik wil het daar niet over hebben, want uiteindelijk willen mensen weten “wat er mis met me is”. Terwijl ik helemaal geen zin heb om persoonlijke informatie te delen. Als ik simpelweg aangeef dat ik het er niet over wil hebben komt er ook gelijk een ongemakkelijke sfeer. Mensen waarderen het niet echt als je hun gespreksonderwerp afwijst.
Hoe doen anderen dit? Heeft iemand tips?
In het contact met mensen heb ik er veel moeite mee dat iedereen altijd meteen vraagt wat voor werk of opleiding ik doe. Ik wil het daar niet over hebben, want uiteindelijk willen mensen weten “wat er mis met me is”. Terwijl ik helemaal geen zin heb om persoonlijke informatie te delen. Als ik simpelweg aangeef dat ik het er niet over wil hebben komt er ook gelijk een ongemakkelijke sfeer. Mensen waarderen het niet echt als je hun gespreksonderwerp afwijst.
Hoe doen anderen dit? Heeft iemand tips?
zaterdag 19 september 2020 19:19
Haha precies dat.
Ik ben arbeidsongeschikt wegens mijn autisme (en nog wat andere dingen). Maar in het uitzonderlijke geval dat ik autisme benoem krijg ik daar ook weer allemaal opmerkingen over. “Ja iedereen heeft wel een labeltje tegenwoordig” of “mijn neef heeft ook autisme en kan gewoon werken hoor”
zaterdag 19 september 2020 19:19
Een vriendin van me heeft dit ook en nog wel om een vrij stigmatiserende reden (mental health related) en zij kijkt mensen recht in de ogen aan, vertelt 'ik kan helaas al jaren niet werken vanwege ...' en dan mogen ze ongemakkelijk worden, het onderwerp veranderen of vragen stellen. Ik vind dat heel knap (het kostte haar ook wel moeite eerst) en ze krijgt vrijwel altijd respectvolle reacties.
zaterdag 19 september 2020 19:20
“Hee wat voor opleiding doe je?”Doggo schreef: ↑19-09-2020 19:07Als je nieuwe mensen ontmoet. Ik ben jong en heb een onzichtbare beperking. Mensen verwachten dat ik een opleiding volg. Als mensen me willen leren kennen is de standaardvraag eigenlijk wel “hee wat voor opleiding doe je?”. En dan ga ik dus vaag doen. En die mensen hebben dan gelijk door dat er iets speelt en gaan doorvragen tot ze tot de kern komen.
“Ik zou heel graag een opleiding willen volgen tot vrachtwagenchauffeur/nagelsyliste/vaccinontwikkelaar/leraar/minister van buitenlandse zaken (whatever rocks your boat) maar helaas staat mijn gezondheid dat niet toe.”
“Wat rot voor je, wat heb je dan?”
“Daar wil ik het liever niet over hebben, het beheerst mijn leven al genoeg. Vertel eens, waar heb je die geweldige sokken met Snoopy erop gekocht die je aanhebt?”
“Nou wat leuk dat je dat vraagt, ik was met mijn vriend ... bla bla”
“Oh je hebt een vriend? Wat leuk, waar hebben jullie elkaar ontmoet?”
Heb je voor jezelf geaccepteerd dat je “niets” doet? Of is dat iets waar je je eigenlijk voor schaamt?
zaterdag 19 september 2020 19:21
Ik herken dit heel erg TO. Jij hebt tenminste nog een geldig excuus om niet te werken (hoe rot het ook is), ik heb lang niet gewerkt om andere redenen, dat doet er verder niet zoveel toe (kijk, zelfs in dit topic vind ik het lastig).
Maar vooral in contact met anderen is dat lastig ja. Vooral bij mijn schoonouders. Ik voelde me bij hen niet helemaal vrij om open te zijn over de situatie, en dan blijft er toch altijd een beetje een zweem van mysterie omheen hangen. En je wil ook niet 'de schoondochter die niet werkt' zijn (zeker niet omdat hun andere schoondochter nogal hoogopgeleid is met een goede baan).
Maar goed, tips heb ik eigenlijk niet voor je, alleen herkenning. Altijd bang zijn dat er naar gevraagd wordt wat ik eigenlijk doe, en daarom nooit relaxed met ze om kunnen gaan.
Maar vooral in contact met anderen is dat lastig ja. Vooral bij mijn schoonouders. Ik voelde me bij hen niet helemaal vrij om open te zijn over de situatie, en dan blijft er toch altijd een beetje een zweem van mysterie omheen hangen. En je wil ook niet 'de schoondochter die niet werkt' zijn (zeker niet omdat hun andere schoondochter nogal hoogopgeleid is met een goede baan).
Maar goed, tips heb ik eigenlijk niet voor je, alleen herkenning. Altijd bang zijn dat er naar gevraagd wordt wat ik eigenlijk doe, en daarom nooit relaxed met ze om kunnen gaan.
zaterdag 19 september 2020 19:21
Ik herken dit wel. In net een andere context. Toen ik heel lang over m’n scriptie deed, werd daar ook te pas en te onpas naar gevraagd. Ik werd echt ondervraagd. En dan ging men erna goedbedoelde tips geven waar ik echt niks aan had. Of verbazingen delen. Heel pijnlijk vond ik dat. Daar was ook echt niet onderuit te komen. Niet door een andere toon, door pinnig reageren of door grapjes. Ook niet door te zeggen dat ik het er niet over wilde hebben of door te gaan huilen (allemaal gebeurd destijds). Sommige mensen voelen niet aan dat je ergens liever niet over praat. Vreselijk vond ik dat. Dit gebeurde meestal bij vage kennissen of ooms en tantes enzo. Mensen die dichterbij staan snapten het beter, hadden meer tact of hielden gewoon wijs hun mond.
Inmiddels heb ik een super leuke baan, die totaal niet boeiend klinkt en misschien wat lastig te snappen is. Ik ben er wel echt blij mee en wil er best wat over kwijt. Bij dezelfde vraag word ik nu in een halve minuut afgekapt. De ondervraging van een half uur is nu veranderd in ongeveer dit gesprek:
wat doe jij? Ik werk bij een bank als blaba. Oké, wat heb je dit weekend gedaan? En hoe gaat het met die toffe baan van je vriend?
Inmiddels ben ik dus niet zo interessant, mysterieus of spannend meer. De interesse is nu minimaal. Typisch.
Tips, ik was niet zo succesvol in het ombuigen van het gesprek. Toch zou ik dat proberen. Heb je een leuke hobby waar je nu meer mee bezig bent waar je wat over kan vertellen? Of inderdaad de ander flink vragen stellen.
Inmiddels heb ik een super leuke baan, die totaal niet boeiend klinkt en misschien wat lastig te snappen is. Ik ben er wel echt blij mee en wil er best wat over kwijt. Bij dezelfde vraag word ik nu in een halve minuut afgekapt. De ondervraging van een half uur is nu veranderd in ongeveer dit gesprek:
wat doe jij? Ik werk bij een bank als blaba. Oké, wat heb je dit weekend gedaan? En hoe gaat het met die toffe baan van je vriend?
Inmiddels ben ik dus niet zo interessant, mysterieus of spannend meer. De interesse is nu minimaal. Typisch.
Tips, ik was niet zo succesvol in het ombuigen van het gesprek. Toch zou ik dat proberen. Heb je een leuke hobby waar je nu meer mee bezig bent waar je wat over kan vertellen? Of inderdaad de ander flink vragen stellen.
wollentrui wijzigde dit bericht op 19-09-2020 19:24
3.74% gewijzigd
zaterdag 19 september 2020 19:22
Of dat je je niet wenst te conformeren aan de grillen van de neoliberale laatkapitalistische economie. Dan worden ze bang voor een lezing en veranderen ze snel van onderwerpviva-amber schreef: ↑19-09-2020 19:20Zeggen dat je van eigen vermogen leeft wat je leuk weet te beleggen.
zaterdag 19 september 2020 19:23
Wat vervelend voor je! Ik snap dat je het er niet over wilt hebben en dat het niet leuk is als mensen het er ook steeds naar vragen.
Maar; misschien ook goed om je in te leven in hen. Het werk wat iemand doet (of opleiding) zegt veel over iemand. Daarom vind ik het niet gek dat deze vraag vaak wordt gesteld. Als je meteen zegt; ‘ik wil het er niet over hebben’ zou dat bij mij onaardig binnenkomen en meteen het gevoel geven dat ik iets verkeerds heb gezegd maar niet duidelijk waarom. Dan valt zo’n gesprek dus dood. Als je vriendelijk wilt zijn kun je ze toch vertellen wat je wél doet in het dagelijks leven? (Tenzij je de hele dag op de bank zit![😬]()
). Gewoon zoiets van “ik volg geen opleiding maar houd mij graag bezig met .....”
Maar; misschien ook goed om je in te leven in hen. Het werk wat iemand doet (of opleiding) zegt veel over iemand. Daarom vind ik het niet gek dat deze vraag vaak wordt gesteld. Als je meteen zegt; ‘ik wil het er niet over hebben’ zou dat bij mij onaardig binnenkomen en meteen het gevoel geven dat ik iets verkeerds heb gezegd maar niet duidelijk waarom. Dan valt zo’n gesprek dus dood. Als je vriendelijk wilt zijn kun je ze toch vertellen wat je wél doet in het dagelijks leven? (Tenzij je de hele dag op de bank zit
). Gewoon zoiets van “ik volg geen opleiding maar houd mij graag bezig met .....”
schaapje11 wijzigde dit bericht op 19-09-2020 19:26
2.92% gewijzigd
zaterdag 19 september 2020 19:23
Wat ik overigens weleens doe of deed (heb nu wel werk) is zeggen: 'ja dat ligt nu even gevoelig, sorry'. Meestal hebben mensen dan wel begrip dat je er even liever niet over praat.
Is wel een kortetermijnoplossing, want als je over x aantal maanden nog altijd geen werkt hebt dan zit je weer in die ongemakkelijk situatie.
Overigens heb ik nu wel werk, maar heel weinig uren, en ik merk dat ik me daar nog altijd wel voor schaam. Ik zeg dus ook tegen niemand hoeveel uur ik precies werk, dat laat ik in het midden.
Is wel een kortetermijnoplossing, want als je over x aantal maanden nog altijd geen werkt hebt dan zit je weer in die ongemakkelijk situatie.
Overigens heb ik nu wel werk, maar heel weinig uren, en ik merk dat ik me daar nog altijd wel voor schaam. Ik zeg dus ook tegen niemand hoeveel uur ik precies werk, dat laat ik in het midden.
anoniem_63dcff768a5d1 wijzigde dit bericht op 19-09-2020 19:24
0.29% gewijzigd
zaterdag 19 september 2020 19:23
LiefKoppigwijf schreef: ↑19-09-2020 19:17Ik vind dit oprecht zo naar voor jou en TO weet je datIk merk ook dat ik er plaatsvervangend boos om word.
zaterdag 19 september 2020 19:25
zaterdag 19 september 2020 19:25
Ik denk dat je de situatie niet goed begrijpt. Ik wil best iets van mezelf prijsgeven, kan ook goed kletsen. Maar ik wil geen privé dingen vertellen. Omdat mensen gelijk doorhebben dat het “raar” is als je niet werkt, gaan ze er op doorvragen. Om hun nieuwsgierigheid te bevredigen. En dan willen ze ook tot het uiterste gaan. Ik doe niks raars in mijn contacten, dat is een aanname. Jij hebt wel werk en het gesprek is dan makkelijk af te wenden. Er is namelijk niets fundamenteel “raars” aan jou dus is het voor die mensen ok om er niet over door te praten. Maar zodra iemand bespeurt dat er iets mis met je is gaan ze er écht op door. En ik wil juist concreet weten “hoe ik iets zou moeten zeggen” was geen kritiek op die comment, meer van ja hoe moet dat dan?Oudblond schreef: ↑19-09-2020 19:17Je komt zelf ook niet echt als een aangenaam causeur over.
Wat jij wil is onmogelijk. Niets van jezelf prijsgeven maar wel verwachten dat mensen gezellig met je kletsen. Om een intermenselijke 'relatie' aan te gaan is een minimum aan 'herkenning' best belangrijk.
Dan kan je alles wat mensen je hier aandragen aan de kant schoffelen en roepen; Maar ze blijven vragen naar mijn werk! Dan doe jij toch iets raars in je contacten. Ik heb een 'vaag' beroep waar als ik dat een beetje dieper duidt mensen heel veel over willen weten. Maar ik heb geen zin om op feestjes over mijn werk te praten en dus gaat het daar ook niet over. Gewoon omdat ik voelsprieten voor de ander heb en oprechte interesse naar anderen hebben. Niets zo makkelijk als de ander laten praten over wat hem of haar boeit. Dus werk aan je gesprekstechniek en ja dat betekent ' het hangt er van af hoe je iets zegt'.
zaterdag 19 september 2020 19:25
Ik ben ook afgekeurd door autisme en NLD (leerstoornis) en het is precies wat je zegt.Doggo schreef: ↑19-09-2020 19:19Haha precies dat.
Ik ben arbeidsongeschikt wegens mijn autisme (en nog wat andere dingen). Maar in het uitzonderlijke geval dat ik autisme benoem krijg ik daar ook weer allemaal opmerkingen over. “Ja iedereen heeft wel een labeltje tegenwoordig” of “mijn neef heeft ook autisme en kan gewoon werken hoor”
zaterdag 19 september 2020 19:26
Dit lijkt me ook een hele goede!Subnautica schreef: ↑19-09-2020 19:16Als ze vragen waarom je niet werkt kun je zeggen: vanwege allerlei redenen. En dan erachter aan, maar ik verveel me niet en wat doe jij?
Veel mensen praten graag over zichzelf dus zo kap je de vragen over jouw situatie af en laat je de vraagsteller over zichzelf vertellen.
zaterdag 19 september 2020 19:26
Wel herkenbaar, lig er al jaren (8 alweer) uit (duurzaam afgekeurd, door autisme en terugkerende depressies) in begin met mensen ontmoeten praat ik er liever overheen.
Inmiddels vertel ik het ''maar'' gewoon als ik weet dat het contact niet vluchtig is, in sociaal contact ben ik vrij lastig (er word snel gemerkt dat er iets is maar men kan de vinger er niet goed op leggen; dit heb ik meerdere keren teruggekregen niet zelf ingevuld) en voor bijna iedereen vallen er dan kwartjes.
Anders word mijn leven heel eenzaam als ik dit ga verbergen/verstoppen. Ik vertel er trouwens zelden de reden bij waarom ik afgekeurd ben, dat is niet voor iedereen van belang in kennis-contact zeg maar.
Ik zit niet voor de lol thuis helaas en vind het al moeilijk genoeg met of zonder oordelen maakt me weinig meer uit.
Inmiddels vertel ik het ''maar'' gewoon als ik weet dat het contact niet vluchtig is, in sociaal contact ben ik vrij lastig (er word snel gemerkt dat er iets is maar men kan de vinger er niet goed op leggen; dit heb ik meerdere keren teruggekregen niet zelf ingevuld) en voor bijna iedereen vallen er dan kwartjes.
Anders word mijn leven heel eenzaam als ik dit ga verbergen/verstoppen. Ik vertel er trouwens zelden de reden bij waarom ik afgekeurd ben, dat is niet voor iedereen van belang in kennis-contact zeg maar.
Ik zit niet voor de lol thuis helaas en vind het al moeilijk genoeg met of zonder oordelen maakt me weinig meer uit.
anoniem_371912 wijzigde dit bericht op 19-09-2020 19:29
8.94% gewijzigd
zaterdag 19 september 2020 19:26
Ik herken dat er altijd focus op ligt
Of je nu de libelle of de linda leest, zelfs bij een simpele make over staat tussen haakjes; Linda(23 jaar, marketing manager). Dat ik denk, is toch niet belangrijk?
Of bij first dates, dan staat er soms achter (werkzoekend). Meteen al die reacties van koos werkeloos
Kortom; het is blijkbaar voor mensen belangrijke info om je in een hokje mee te plaatsen
En omdat de meeste mensen wel werken, is het ook gewoon een gespreksstarter. ‘ lekker weertje he ‘ ‘ zo eindelijk weekend’ ‘ wat doe jii eigenlijk voor werk?’ ‘ heb je ook kinderen?’
Die laatste vraag kan ook heel gevoelig zijn terwijl mensen het goed bedoelen
Bedenk maar, als ze zoiets vragen zijn ze geïnteresseerd in een leuk gesprek. Zegt gewoon; ik kan helaas niet werken door persoonlijke omstandigheden, wat doe jij?
Oh nee, dan doe jij hetzelfde, dan vraag je ook naar iemands werk
Dan maar ‘lekker weertje he’. (Je komt alleen zo nooit tot een serieus gesprek maar als je dat ook niet wil dan prima)
Of je nu de libelle of de linda leest, zelfs bij een simpele make over staat tussen haakjes; Linda(23 jaar, marketing manager). Dat ik denk, is toch niet belangrijk?
Of bij first dates, dan staat er soms achter (werkzoekend). Meteen al die reacties van koos werkeloos
Kortom; het is blijkbaar voor mensen belangrijke info om je in een hokje mee te plaatsen
En omdat de meeste mensen wel werken, is het ook gewoon een gespreksstarter. ‘ lekker weertje he ‘ ‘ zo eindelijk weekend’ ‘ wat doe jii eigenlijk voor werk?’ ‘ heb je ook kinderen?’
Die laatste vraag kan ook heel gevoelig zijn terwijl mensen het goed bedoelen
Bedenk maar, als ze zoiets vragen zijn ze geïnteresseerd in een leuk gesprek. Zegt gewoon; ik kan helaas niet werken door persoonlijke omstandigheden, wat doe jij?
Oh nee, dan doe jij hetzelfde, dan vraag je ook naar iemands werk
Dan maar ‘lekker weertje he’. (Je komt alleen zo nooit tot een serieus gesprek maar als je dat ook niet wil dan prima)
zaterdag 19 september 2020 19:27
zaterdag 19 september 2020 19:28
Moet je natuurlijk wel een partner én kinderen hebben.
Hier blijf ik kinderloos door mijn handicap en ziekte.
Dat wil ook nog wel eens leuke vonken qua gesprek geven
. "Want ik heb toch al jaren een partner."
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
