Relaties
alle pijlers
Een maand pauze
zaterdag 21 maart 2009 om 17:31
Hallo allemaal,
Ben nieuw op het forum, had de behoefte om mijn verhaal op te tikken, ben er zo mee bezig in mijn hoofd dat dit misschien wel goed is. Het zit zo: mijn vriend kwam 2 weken geleden ineens met het feit dat hij geen toekomst meer zag in onze relatie (1 jaar samen). Ik reageerde eerst heel emotieloos en vroeg een paar keer of hij het uit wilde maken, maar dat zei hij niet. Ik flipte, knallende ruzie, beiden huilen, eerst wilde hij het wil proberen nog ene keer toen niet.
Een week later afgesproken en ik had een hele speech voorbereid waarom we het toch nog een keer moesten proberen, want we maakten ook wel erg veel ruzie, dat had ik ok niet mijn hele leven volgehouden. Maar we hadden daar nooit iets aan proberen te veranderen. Maar dat wilde hij dus niet.
Een dag later stond hij op de stoep, nu was het besef doorgedrongen en dit was ook niet wat hij wilde. Erover gepraat en toen samen besloten elkaar een maand niet te zien.
Hele moeilijk, ik hield het niet vol, en elkaar afgelopen dinsdag gezien en toen vroeg hij of we naar de bios konden. Ik stemde in, was heel raar. Net als vroeger zaten we tegen elkaar aan en hand in hand terug gelopen naar mijn huis. Daar moest ik huilen en bij het afscheid zoende hij me op mijn mond.
Gisteren hield ik het niet uit, gemaild en gesmst dat ik hem moest zien, om te vragen of het niet beter is om elkaar juist wel te zijn en dan te kijken of het wil of niet. Over de telefoon gesproken, en het kwam erop neer dat hij zijn vrijheid nog niet kwijt wilde (hij is 24, ik 25) en zoveel wilde doen en zien en misschien nog wel iets met andere meisjes (nou ja!) wilde proberen. En dat hij gewoon ging kijken of hij me genoeg zou missen in die maand, en wil me dan ook niet zien tot half april.
Hele moeilijk, voel me een suftut omdat ik een maand ga zitten peinzen en het moeilijk ga hebben, terwijl hij uitgaat en leuke dingen doet en gaat kijken of hij me wel gaat missen.
We houden wel van elkaar en zijn graag bij elkaar, maar hij heeft zich dus ineens in zijn hoofd gehaald dat hij zin vrijheid niet kwijt wil. De afgelopen maanden hebben we het ook niet makkelijk gehad: mijn scriptie afgekeurd en in 2 maanden een nieuwe schrijven, ik had geen geld en hij wel, dreigende werkloosheid. Ook bijna geen sex gehad, hij gad gister aan dat dat ook wel meespeelde.
De dagen lijken weken, echt erg! Maar ik wil hem echt niet kwijt. Soms denk ik dat het wel weer aangaat, andere momenten denk ik dat hij uiteindelijk toch niet wil.
Voel me er hele slecht onder en als onafhankelijke jonge vrouw zou ik natuurlijk moeten zeggen dat ik geen maand ga zitten wachten terwijl hij het leuk heeft. Maar we houden van elkaar en zijn graag bij elkaar, ik dacht altijd dat dat voldoende zou zijn, maar dat is het niet blijkbaar. Vertrouwen in mannen (en in mezelf) is wel ontzetten gedaald.
Dus, zou een maand elkaar niet zien goed zijn? Heeft iemand van jullie daar ervaring mee?
Ben nieuw op het forum, had de behoefte om mijn verhaal op te tikken, ben er zo mee bezig in mijn hoofd dat dit misschien wel goed is. Het zit zo: mijn vriend kwam 2 weken geleden ineens met het feit dat hij geen toekomst meer zag in onze relatie (1 jaar samen). Ik reageerde eerst heel emotieloos en vroeg een paar keer of hij het uit wilde maken, maar dat zei hij niet. Ik flipte, knallende ruzie, beiden huilen, eerst wilde hij het wil proberen nog ene keer toen niet.
Een week later afgesproken en ik had een hele speech voorbereid waarom we het toch nog een keer moesten proberen, want we maakten ook wel erg veel ruzie, dat had ik ok niet mijn hele leven volgehouden. Maar we hadden daar nooit iets aan proberen te veranderen. Maar dat wilde hij dus niet.
Een dag later stond hij op de stoep, nu was het besef doorgedrongen en dit was ook niet wat hij wilde. Erover gepraat en toen samen besloten elkaar een maand niet te zien.
Hele moeilijk, ik hield het niet vol, en elkaar afgelopen dinsdag gezien en toen vroeg hij of we naar de bios konden. Ik stemde in, was heel raar. Net als vroeger zaten we tegen elkaar aan en hand in hand terug gelopen naar mijn huis. Daar moest ik huilen en bij het afscheid zoende hij me op mijn mond.
Gisteren hield ik het niet uit, gemaild en gesmst dat ik hem moest zien, om te vragen of het niet beter is om elkaar juist wel te zijn en dan te kijken of het wil of niet. Over de telefoon gesproken, en het kwam erop neer dat hij zijn vrijheid nog niet kwijt wilde (hij is 24, ik 25) en zoveel wilde doen en zien en misschien nog wel iets met andere meisjes (nou ja!) wilde proberen. En dat hij gewoon ging kijken of hij me genoeg zou missen in die maand, en wil me dan ook niet zien tot half april.
Hele moeilijk, voel me een suftut omdat ik een maand ga zitten peinzen en het moeilijk ga hebben, terwijl hij uitgaat en leuke dingen doet en gaat kijken of hij me wel gaat missen.
We houden wel van elkaar en zijn graag bij elkaar, maar hij heeft zich dus ineens in zijn hoofd gehaald dat hij zin vrijheid niet kwijt wil. De afgelopen maanden hebben we het ook niet makkelijk gehad: mijn scriptie afgekeurd en in 2 maanden een nieuwe schrijven, ik had geen geld en hij wel, dreigende werkloosheid. Ook bijna geen sex gehad, hij gad gister aan dat dat ook wel meespeelde.
De dagen lijken weken, echt erg! Maar ik wil hem echt niet kwijt. Soms denk ik dat het wel weer aangaat, andere momenten denk ik dat hij uiteindelijk toch niet wil.
Voel me er hele slecht onder en als onafhankelijke jonge vrouw zou ik natuurlijk moeten zeggen dat ik geen maand ga zitten wachten terwijl hij het leuk heeft. Maar we houden van elkaar en zijn graag bij elkaar, ik dacht altijd dat dat voldoende zou zijn, maar dat is het niet blijkbaar. Vertrouwen in mannen (en in mezelf) is wel ontzetten gedaald.
Dus, zou een maand elkaar niet zien goed zijn? Heeft iemand van jullie daar ervaring mee?
maandag 11 mei 2009 om 11:13
Naja het is meer zo dat aangegeven is dat rust hetgeen is wat gewenst is...toen we uit elkaar gingen. Hebben nu wel regelmatig contact via msn, en ben daar vrijdag nog thuis geweest. Gewoon gezellig, niet zo serieus. Denk dat ik donderdag, wanneer we elkaar zien, wel wat ga vragen hoe het nu gaat enzo...
maandag 11 mei 2009 om 11:13
Naja het is meer zo dat aangegeven is dat rust hetgeen is wat gewenst is...toen we uit elkaar gingen. Hebben nu wel regelmatig contact via msn, en ben daar vrijdag nog thuis geweest. Gewoon gezellig, niet zo serieus. Denk dat ik donderdag, wanneer we elkaar zien, wel wat ga vragen hoe het nu gaat enzo...
dinsdag 2 februari 2010 om 17:46
Ha, kopenschotel,
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus misschien zeg ik dingen die al gezegd zijn, maar ik wil er toch wat over kwijt.
In een relatie tijdelijk 'afstand nemen' creëert een eigen dynamiek die moeilijk omkeerbaar is. Je raakt er allebei al een beetje aan gewend dat je niet meer bij elkaar bent. Vaak gebeurt het in een situatie dat iemand eigenlijk de keuze al heeft gemaakt, maar de ander niet te hard voor het hoofd wil stoten of zelf conclusies wil laten trekken. De kans dat zoiets goed komt, is niet zo heel groot.
Je kunt het beste gewoon zelf leuke dingen oppakken: afspreken met vrienden, sporten, enzovoorts. Maak je geluk niet afhankelijk van iemand die niet weet wat-ie wil en voor wie jij kennelijk niet de ware bent.
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus misschien zeg ik dingen die al gezegd zijn, maar ik wil er toch wat over kwijt.
In een relatie tijdelijk 'afstand nemen' creëert een eigen dynamiek die moeilijk omkeerbaar is. Je raakt er allebei al een beetje aan gewend dat je niet meer bij elkaar bent. Vaak gebeurt het in een situatie dat iemand eigenlijk de keuze al heeft gemaakt, maar de ander niet te hard voor het hoofd wil stoten of zelf conclusies wil laten trekken. De kans dat zoiets goed komt, is niet zo heel groot.
Je kunt het beste gewoon zelf leuke dingen oppakken: afspreken met vrienden, sporten, enzovoorts. Maak je geluk niet afhankelijk van iemand die niet weet wat-ie wil en voor wie jij kennelijk niet de ware bent.
