Kind in Sinterklaas laten geloven, ja of nee?

11-11-2020 23:02 202 berichten
Alle reacties Link kopieren
Geen topic over Pieten en hoe je alles precies invult, maar uit nieuwsgierigheid. Vertel jij je kind(eren) dat Sinterklaas echt bestaat of niet en waarom?

Ik vertel mijn kind(eren)

Totaal aantal stemmen: 263

dat Sinterklaas echt bestaat en wacht tot ze zelf ontdekken hoe de vork in de steel zit. (33%)
dat Sinterklaas echt bestaat maar vanaf een bepaalde leeftijd vertel ik zelf de waarheid. (44%)
dat Sinterklaas niet echt is, maar vier het feestje wel. (18%)
Ik vier helemaal geen Sinterklaas, omdat ... (reactie) (5%)
Alle reacties Link kopieren
duizel schreef:
12-11-2020 05:29
Laat Je als ze jarig Is de cadeautjes ook vooraf zien?

Ik vertel overigens niet dat sinterklaas bestaat. Ook niet dat hij niet bestaat. Ik ga wel mee in het verhaal door de schoen te vullen en voor pakjes te zorgen. Als er vragen komen over hoe iets kan, geef ik de vraag terug en komt ze zelf met een verklaring.
Sinterklaas is lief voor alle kinderen dus angst is niet nodig.
Dit inderdaad. En als ik het idee zou hebben dat ze bang zijn voor Sint of Piet dan zou ik wat explicieter maken dat het niet echt is, maar dat is bij ons tot nu toe niet het geval gelukkig.
Alle reacties Link kopieren
lux- schreef:
11-11-2020 23:08
Ik heb het nooit over het al dan niet bestaan van Sinterklaas met mijn zoon (3.5). Hij gelooft gewoon wat hij ziet. Als hij me er direct naar zou vragen zou ik wel zeggen dat Sinterklaas niet bestond, maar dat doet hij niet.

Hij heeft vorig jaar zelfs gezien hoe wij pakjes in huis haalden, maar gelooft alsnog dat ze van Sinterklaas zijn. Ik doe daar helemaal geen moeite voor.

Misschien gelooft hij niet heel lang op deze manier, maar volgens mij is het niet zo rationeel voor die kleintjes. Het is echt voor hen.
Dit is precies hoe ik het ook doe. Ik heb en zal nooit benoemen dat Sint en pieten echt zijn. Lieg er niet over maar merk dat jonge kinderen geen vragen stellen en alles voor waar aannemen.

Een van mijn kinderen zei eens, mam Piet is toch geschminkt? Dat heb ik bevestigd en daarna geloofde het kind net zo hard weer verder.
Alle reacties Link kopieren
Paar maanden geleden kwam in een gesprek het woord 'acteur' her tafel. Dochter (7 jaar) vroeg wat een acteur is. Iemand die in een film speelt. Oh als Sinterklaas, want die doet ook mee in films 😊

We denken dat ze iets vermoed, maar gaat weer op in de magie. Ze houdt niet van zelf verkleden of mensen in van die pakken, maar wel van de sint.
Mijn antwoord staat niet bij de opties. We vierden wel sinterklaas destijds, ik loog er niet over maar vertelde ze ook niet hoe het precies zat. Ik vond het belangrijk om niet al te expliciet te zijn omdat ze natuurlijk wel gelovige klasgenootjes hadden, maar ik zei dan dingen zoals 'de schoorsteen zit dicht dus die schoenen... tja... als we het nu bij de verwarming zetten, dan kan er misschien iets door de brievenbus... ik weet ook niet hoe dat dan zou kunnen werken, we zien wel wat er gebeurt.'

Ze zijn geen extreme gelovers geweest (er zat wel eens iets in hun schoen en er was pakjesavond) en er was ook niet een duidelijk aanwijsbaar moment dat ze zelf niet meer geloofden. Ze waren er wat onverschillig onder.
Alle reacties Link kopieren
Mijn ervaring is trouwens dat het geen probleem hoeft te zijn als klasgenootjes uit de school klappen over het niet-bestaan van Sinterklaas. Zeker niet in de eerste schooljaren. Ik zou dat andere ouders dan ook nooit kwalijk nemen. Mijn kinderen kwamen dan wel eens thuis en zeiden: Henkje denkt dat Sinterklaas niet bestaat haha wat een grap :)
Mijn eerste baantje was het inpakken van Sinterklaascadeautjes bij een speelgoedwinkel. 50/50 van de ouders kwam met/zonder kinderen de cadeaus kopen.

Ik vind het een suffe traditie maar mijn man leeft helemaal op als hij denkt aan Sinterklaas en alles er omheen. Dus we voeden op zijn verzoek de kinderen gelovig op. Ik heb weer het verzoek om nooit aan die &^%#@ surprises te hoeven beginnen :thumbsup:

Omdat ik graag van decoreren hou ziet het er hier vanaf morgen wel uit als de plaatselijke fanclub van Sinterklaas.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben er ook uit mezelf achter gekomen dat Sinterklaas niet bestond. Maar dat ging geleidelijk, ik denk dat ik ongeveer 6 of 7 was.
Mijn moeder heeft het op een gegeven moment wel verteld, maar toen wist ik het zelf ook wel. Het kwam dus niet als een schok en was totaal geen drama.

Mijn jongste zusje heeft nog heel lang "geloofd". Die bleef zo enthousiast haar schoen zetten en zingen op pakjesavond dat mijn ouders die magie niet wilden verbreken. Op den duur toch maar verteld, want haar schoolklas zou lootjes trekken. Ze hadden drama verwacht, maar ze reageerde juist heel rustig. Ze wist allang dat Sinterklaas niet echt was, maar was bang dat als zij niet meer geloofde, de cadeautjes ook verleden tijd zouden zijn. Dus speelde zij ook maar het spelletje mee ;-D
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
-jolijn- schreef:
12-11-2020 08:43
Mijn antwoord staat niet bij de opties. We vierden wel sinterklaas destijds, ik loog er niet over maar vertelde ze ook niet hoe het precies zat. Ik vond het belangrijk om niet al te expliciet te zijn omdat ze natuurlijk wel gelovige klasgenootjes hadden, maar ik zei dan dingen zoals 'de schoorsteen zit dicht dus die schoenen... tja... als we het nu bij de verwarming zetten, dan kan er misschien iets door de brievenbus... ik weet ook niet hoe dat dan zou kunnen werken, we zien wel wat er gebeurt.'

Ze zijn geen extreme gelovers geweest (er zat wel eens iets in hun schoen en er was pakjesavond) en er was ook niet een duidelijk aanwijsbaar moment dat ze zelf niet meer geloofden. Ze waren er wat onverschillig onder.
Hier eigenlijk net zo, ik ga niet (zonder dat er een vraag is gekomen) uit mijzelf zeggen: die man die daar staat, is eigenlijk gewoon iemand die verkleed is. Die pakjes die jij krijgt zijn door ons gekocht.

Maar ik vertel er ook geen hele verhalen omheen. Zo zeg ik niet “Sinterklaas is in het land” maar “We gaan kijken naar de intocht.” Ze mogen hun schoen zetten, maar ik zeg ‘s ochtends niet verwonderd: En, wat heeft de Sint gebracht?

Heb de indruk dat ook mijn oudste (7) echt nog “vol” gelooft. Omdat het dit jaar eigenlijk een heel rustig jaar is (geen locale intocht, niet op school of bij verenigingen) vind ik het heel fijn om nog in zijn beleving mee te gaan. Hoe het sinterklaasjournaal in elkaar zit vind ik namelijk prachtig en schoen zetten en Sint Nicolaasavond echt ontzettend gezellig. Zo zou het altijd mogen van mij.
Alle reacties Link kopieren
lux- schreef:
11-11-2020 23:08
Ik heb het nooit over het al dan niet bestaan van Sinterklaas met mijn zoon (3.5). Hij gelooft gewoon wat hij ziet. Als hij me er direct naar zou vragen zou ik wel zeggen dat Sinterklaas niet bestond, maar dat doet hij niet.

Hij heeft vorig jaar zelfs gezien hoe wij pakjes in huis haalden, maar gelooft alsnog dat ze van Sinterklaas zijn. Ik doe daar helemaal geen moeite voor.

Misschien gelooft hij niet heel lang op deze manier, maar volgens mij is het niet zo rationeel voor die kleintjes. Het is echt voor hen.
Zoiets. Ik ga gewoon keihard met het magische denken mee en nu doen we wel moeite om stiekem cadeautjes in huis te halen.

Ik zou het echt zonde vinden als ik haar dat afpak.
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben een pleegzoon van 6 en gaan een beetje met hem mee.
Hij zei toevallig van de week dat hij dacht dat Pieten gewone mensen waren die zich met sinterklaas schminken en vroeg wat ik daarvan dacht. Ik heb aangegeven dat ik dat ook denk. Vervolgens vroeg hij hoe het dan met Sinterklaas zat en was tevreden met mijn antwoord 'ik denk net zoiets'. Hij begint zelf wel te snappen dat het niet echt echt is, maar wat hij ziet gelooft hij en hij vindt het nu vooral nog heel leuk. Lekker laten zo dus.
Ik vind het wel schattig als hij zich afvraagt hoe er een Piet door onze smalle kachelpijp moet komen en daar vervolgens allerlei oplossingen voor aandraagt.

Mijn eigen ouders hebben altijd de waarheid verteld. Het verhaal uitgelegd rondom Sinterklaas vroeger en dat we zijn verjaardag nog altijd vieren met kadootjes voor kinderen. Maar dat het nu 'gewoon' verkleedde mensen zijn en de ouders de kadootjes kopen. Daar is het sinterklaasfeest nooit minder leuk door geweest voor ons. Ik had het zelf ook zo aangepakt, als ik een kind van baby af had opgevoed. Bovendien, zodra we een Sint en Piet in het 'echt' zagen geloofden ook wij gewoon dat ze echt waren hoor, terwijl we beter wisten.
Alle reacties Link kopieren
Dochter begon in feb dit jaar over Amerigo en dat vond ik een mooi moment om haar Het Verhaal te vertellen. Ze was toen net 7. Vond het leuk om bij de grote kinderen te horen en het geheim te weten en 'samen te zweren'.

Dochter had altijd veeeeeel stress van Sinterklaas, de rommelpiet, het sinterklaasjournaal, de cadeautjes in de schoen. Dus voor wie hield ik het nu eigenlijk in stand? Nu doen we nog wel de cadeautjes en mag zij kiezen wanneer. In de zak of onder de kerstboom of voor mijn part met pasen of begin van de lente.
Alle reacties Link kopieren
Minik schreef:
11-11-2020 23:15
Daar twijfel ik geen moment aan. Het is ook niet dat ik denk dat ze daar nou vreselijk onder zal lijden ofzo. Ik ben zelf gewoon geen enorme Sinterklaas fan en voel me niet heel prettig om te liegen tegen mijn kind. Dus heeft eigenlijk niks met haar te maken, maar meer met mezelf.

Ik zou ook niets zeggen over een tandenfee of dat soort dingen. Als je aan het spelen bent, kun je de gekste dingen verzinnen, maar over ‘echte’ dingen ben ik gewoon eerlijk.
Dus omdat jij geen fan was mag je kind ook geen fan zijn? Laat kinderen lekker hun pleziertje hebben en nee daar hoef je niet voor te liegen, want kinderen kunnen zelf prima verklaringen voor iets bedenken. En vaak zul je dan merken dat ze ook wel weten dat er dingen niet kloppen, maar dat ze vanwege de magie dat gewoon negeren. Ik merk dat ik het een beetje verdrietig vind dat jij voor je dochter beslist dat ze hier niet in mag geloven, maar goed ik ben wel een grote fan en vond het vroeger het leukste feest van het jaar en dat heeft uiteraard ook invloed op hoe ik er met mijn kinderen mee om ga.
Alle reacties Link kopieren
-jolijn- schreef:
12-11-2020 08:43
Mijn antwoord staat niet bij de opties. We vierden wel sinterklaas destijds, ik loog er niet over maar vertelde ze ook niet hoe het precies zat. Ik vond het belangrijk om niet al te expliciet te zijn omdat ze natuurlijk wel gelovige klasgenootjes hadden, maar ik zei dan dingen zoals 'de schoorsteen zit dicht dus die schoenen... tja... als we het nu bij de verwarming zetten, dan kan er misschien iets door de brievenbus... ik weet ook niet hoe dat dan zou kunnen werken, we zien wel wat er gebeurt.'

Ze zijn geen extreme gelovers geweest (er zat wel eens iets in hun schoen en er was pakjesavond) en er was ook niet een duidelijk aanwijsbaar moment dat ze zelf niet meer geloofden. Ze waren er wat onverschillig onder.
Hier herken ik me in. Ik heb er zelf nooit verhalen over opgehangen, maar ze deed wel gewoon met alles mee, mijn dochter (nu 11) was nooit heel erg met het verhaal rondom Sinterklaas bezig. Op een gegeven moment trouwens wel benoemd dat het niet echt was, maar dat was geen heel zwaar gesprek en zij was niet heel verbaasd.

Mijn zoon (13) gelooft op zijn manier nog wel, op dezelfde manier als dat hij waarschijnlijk denkt dat Mega Mindy en Piet Piraat echt zijn. Hij koppelt het volgens mij niet echt aan cadeautjes, want cadeautjes interesseren hem ook weinig.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
lux- schreef:
11-11-2020 23:08
Ik heb het nooit over het al dan niet bestaan van Sinterklaas met mijn zoon (3.5). Hij gelooft gewoon wat hij ziet. Als hij me er direct naar zou vragen zou ik wel zeggen dat Sinterklaas niet bestond, maar dat doet hij niet.

Hij heeft vorig jaar zelfs gezien hoe wij pakjes in huis haalden, maar gelooft alsnog dat ze van Sinterklaas zijn. Ik doe daar helemaal geen moeite voor.

Misschien gelooft hij niet heel lang op deze manier, maar volgens mij is het niet zo rationeel voor die kleintjes. Het is echt voor hen.
Hier net zo, bijna 6 jaar
Alle reacties Link kopieren
Ik zou het al dan niet vertellen af laten hangen van je kind en niet van jezelf.

Gaat het kind helemaal op in het sinterklaasverhaal en vind ie het leuk en spannend, dan zou ik die magie zeker niet verbreken.

Zou kind bang zijn en zou het tot negatieve stress leiden, dan zou ik het wel eerlijk vertellen.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
Mijn zoon is nu 5 en vond het vorig jaar opeens allemaal verdacht. Wij hebben nooit gezegd dat de Sint echt is, dus toen hij er begin dit jaar naar vroeg hebben we het erover gehad. Dat de Sint iemand van vroeger is en we dat verhaal nu nog vieren.
Hij vond het wel een leuk verhaal en is vooral blij dat we er gewoon een gezellige tijd van maken met het gezin.
Alle reacties Link kopieren
Het feestje is gewoon te leuk om niet te vieren. Ik hou van de kneuterigheid. Ik ben er vol in mee gegaan. Tot en met groep 3 ben ik de waarheid gaan omzeilen. Hulpsinterklaas, supermarkt Piet...het bestaat allemaal. Je kunt het liegen en niet eerlijk noemen. Maar ik denk dat iedere ouder wel eens liegt. Jantje wil spelen bij Tokkie Flodder en je wil niet zeggen dat dat niet mag omdat het aso-volk is, verzin je toch een smoesje of een spontaan bezoek aan oma waardoor het echt niet kan. Dat is net zo goed liegen. Want stel je voor dat Jantje er uitflapt dat Tokkies niet mogen. Mijn dochter haar kwartje viel in groep 4 toen ze op tv een roetveegpiet als acteur herkende en als het Sinterklaasjournaal dan was alles nep. Prima, dan ben je er aan toe om de waarheid te weten. Maar toch wil ze op haar tiende nog steeds pakjesavond en haar schoen zetten. Want het is zo gezellig. Prima doen we dat. Met kerst hebben we nooit aan kadootjes gedaan trouwens. Dat vind ik dubbelop.
Alle reacties Link kopieren
Arkansas schreef:
12-11-2020 00:00
Wij hebben er ook bewust voor gekozen niet tegen de kinderen te liegen en dus gewoon eerlijk antwoord te geven op hun vragen. Je hoeft niet zozeer steeds te benadrukken dat hij nep is (dat snappen ze tot een bepaalde leeftijd sowieso niet) maar zodra ze vragen gaan stellen geef ik dus gewoon eerlijk antwoord. Iets wat veel ouders heel vreemd vinden en denken dat de lol van het feest er zo af gaat. Mijn ervaring is dat dat juist niet het geval is (mijn ouders hebben het trouwens op dezelfde manier aangepakt, en hoewel ik heel goed wist dat het m’n vader was die op de ramen bonsde bleef het elk jaar toch weer spannend).

Ik merk dat het m’n kinderen goed doet. Ze hoeven niet zenuwachtig te zijn omdat ze weten dat er geen Pieten in ons huis rondsluipen (het idee alleen al zou ze slapeloze nachten bezorgen). Ook vinden ze het interessant dat ze gewoon de waarheid mogen weten.

Het enige wat lastig is, is dat je nooit zeker weet of je kind het niet doorvertelt aan anderen. Tegelijk voelde het voor mij als de omgekeerde wereld om m’n kind voor te liegen omdat andere ouders graag een bepaalde leugen in stand willen houden.
Hier sluit ik me 100% bij aan.
Alle reacties Link kopieren
Minik schreef:
11-11-2020 23:15
Daar twijfel ik geen moment aan. Het is ook niet dat ik denk dat ze daar nou vreselijk onder zal lijden ofzo. Ik ben zelf gewoon geen enorme Sinterklaas fan en voel me niet heel prettig om te liegen tegen mijn kind. Dus heeft eigenlijk niks met haar te maken, maar meer met mezelf.

Ik zou ook niets zeggen over een tandenfee of dat soort dingen. Als je aan het spelen bent, kun je de gekste dingen verzinnen, maar over ‘echte’ dingen ben ik gewoon eerlijk.
Vroeger hadden we twee Jehovah's Getuigen-kinderen in de klas en mochten ook nooit meedoen. Vonden we altijd enorm zielig. De juf gaf dan rond Sinterklaastijd een klein presentje mee zonder Sinterklaasafbeeldingen, maar deze kinderen waren al nooit in de klas als Zwarte Piet zou komen. Piet was meestal een zwarte handschoen die strooigoed in de klas gooide.

Deze mensen nemen zichzelf en hun "principes" enorm serieus. Het zijn gewoon ontzettende chagrijnlijders. ;-D
retrostar wijzigde dit bericht op 12-11-2020 09:23
5.86% gewijzigd
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Minik schreef:
11-11-2020 23:15
Daar twijfel ik geen moment aan. Het is ook niet dat ik denk dat ze daar nou vreselijk onder zal lijden ofzo. Ik ben zelf gewoon geen enorme Sinterklaas fan en voel me niet heel prettig om te liegen tegen mijn kind. Dus heeft eigenlijk niks met haar te maken, maar meer met mezelf.

Ik zou ook niets zeggen over een tandenfee of dat soort dingen. Als je aan het spelen bent, kun je de gekste dingen verzinnen, maar over ‘echte’ dingen ben ik gewoon eerlijk.
Maar je kind is nog maar twee. Die heeft gewoon nog weinig weet van Sinterklaas. Ik zou er op die leeftijd (mits er geen oudere broers of zussen zijn) sowieso nog niets aan doen en er op wachten totdat ze meekrijgen wat het feest inhoudt.

Zelf heb ik helemaal niets met Sinterklaas en als het aan mij zou liggen zouden we er niets aan doen. Maar ja, zo werkt het niet natuurlijk, want mijn kinderen vinden/vonden het wel ontzettend leuk en hebben er van genoten.
retrostar schreef:
12-11-2020 07:56
Ik nam nooit iets van mijn moeder aan; als ze ooit tot me sprak had dat meestal het doel me mijn gedrag te laten veranderen; dat wist ik.

Je hoeft er in de praktijk niets aan te doen; als je kind een beetje intelligent is komt ze er zelf wel achter.

Dat klopt niet. Ik ben behoorlijk intelligent maar ik geloofde vol en was even van de waps dat t niet waar was. Op al onze ‘kritische’ vragen hadden mijn ouders overigens ook een antwoord. Er is veel op te lossen met hulpsinterklazen.
Waar ik ook rekening mee zou houden bij vertellen is dat kleuters hun waarheid vrijwel zeker zullen gaan verkondigen. Bij een van mijn kinderen waren er in groep 2 een aantal kinderen, die geen enkele gelegenheid onbenut lieten om te roepen dat Sinterklaas nep was en dat het allemaal onzin was en dat de cadeau's van de ouders kwamen.
Ik neem het de kinderen niet kwalijk, maar het haalde het leuke er in de klas voor veel kinderen wel een beetje af en kwam de sfeer niet ten goede.
Alle reacties Link kopieren
Java schreef:
12-11-2020 06:16
Met twee intelligente kinderen die vroeg praatten en waarvan ik al vanaf 1,5 jaar moeilijke vragen over allerlei onderwerpen zat te beantwoorden, kon ik het niet over m’n hart verkrijgen om ze rond 5 december opeens onwaarheden op de mouw te gaan spelden.

Ik kòn het gewoon niet, had heel sterk het gevoel dat mijn kinderen altijd volledig moeten kunnen vertrouwen op de informatie die ik als moeder geef. Dus ik heb vanaf het begin aangegeven dat het een verkleedpartij is, een toneelstuk. Dat andere kindjes wel denken dat het echt is, en dat we gewoon vrolijk het spelletje kunnen meespelen.

We zijn er ook altijd ten volle ingedoken: Naar de intocht, schoen zetten, briefjes namens Sint en Piet, sinterklaasjournaal, pakjesavond, Sint&Piet verkleedpakjes aan, snoepgoed, sinterklaasliedjes draaien.

Ze wisten vanaf het begin dat mama eigenlijk de cadeautjes kocht en dat papa eigenlijk de briefjes schreef, maar dat maakte geen verschil voor de fijne spanning en de huiselijke kneuterigheid.

Eigenlijk was het op deze manier juist voor ons allemaal een amusant, grappig gezins-onderonsje, in plaats van dat er een alwetende grote onbekende oude man bij betrokken was.

Omdat we er luchtig en gezellig over deden, hebben mijn kinderen ook nooit de behoefte gevoeld om klasgenootjes ‘uit de droom’ te helpen.

Ik kan het iedereen aanraden.

P.S. Gisteren hebben we als ouders genietend met onze twee VWO-lummels de eerste drie afleveringen van het nieuwe Sinterklaasjournaal zitten kijken. :D
Mijn kind vraagt/zegt bij heel veel dingen: is dat echt of niet? Verhalen op tv, karakters uit films of die bestaan of niet, de paashaas, de tandende, maar bij Sinterklaas niet. En ik ga niet expliciet vertellen dat iets wel of niet bestaat als ze het er zelf niet over heeft.
Heb jij dan wél uit jezelf gezegd dat Sinterklaas een verkleedpartij is?
Alle reacties Link kopieren
Als je inde Efteling bent roep je dan ook dat roodkapje niet bestaat?
Wat je ziet bestaat toch?
Dat het verklede mensen zijn ontdekken kinderen vanzelf een keer.
Je kunt er niet omheen. Op het kdv, school, sportclub, BSO overal is sinterklaas.

Op het kinderfeestje van onze zoon kwam een jongetje wiens moeder net daarvoor had verteld dat sinterklaas niet bestaat. Het jongetje was heel verdrietig en onzeker, begreep er niets van. En de rest van de gasten ging er natuurlijk keihard tegenin waardoor hij nog onzekerder werd.
Laat je kind geloven wat het zelf gelooft en laveer gewoon lekker mee.
Alle reacties Link kopieren
Wat is waar? Voor een kind zijn andere dingen waar dan voor volwassenen. Hun waarheid is meestal een stuk fantasierijker en leuker dan die van ons.. Ik zou niet in een wereld willen leven zonder fantasie, zonder verhalen.

Wij houden erg van Sinterklaas, mijn meisjes (4 en 5) genieten met volle teugen van het Sinterklaasjournaal en de voorpret. Zolang dit hun waarheid is vind ik het prima. Ze weten dat wij suprises maken voor elkaar en we liegen ze niet actief voor. Als mijn oudste zich afvraagt hoe iets kan dan vraag ik, 'wat denk jij?'. Nu zoekt ze zelf nog echt de fantasie antwoorden, terwijl ze vorig jaar per ongeluk de cadeaus op zolder zag staan.. Dat laat mij zien dat ze de mystiek graag nog even in stand wil houden ;-) Ik zou dus naar elk kind persoonlijk kijken. We kiezen geen moment om het te vertellen, het komt vanzelf. Hulp Sinterklazen en pieten en surprises zijn een mooie tussenstap.

Mijn zusje is een nakomertje, ik was 13 en mijn ouders hadden niets met Sinterklaas. Onder het mom van eerlijkheid vertelden ze al toen ze 4 was dat de Sint niet echt bestond.. haar reactie: 'Dat kan, maar ik wil het geloven'. Dit heeft ze daarna nog een jaar of 2 volgehouden en is er toen op haar eigen moment vanaf gestapt.

Kortom: laat die fantasie lekker, het maakt het leven mooier, kinderen kunnen meestal prima zelf aangeven wanneer ze er klaar mee zijn.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven