Kinderen
alle pijlers
Kind in Sinterklaas laten geloven, ja of nee?
vrijdag 13 november 2020 om 07:38
Je kind verzint inderdaad zelf dat het een echt taartje is. Maar het speelgoed is door volwassenen gemaakt omdat kinderen het leuk vinden om er hun fantasie op los te laten en omdat ze leren van 'doen alsof'. Oftewel: het spel wordt door volwassenen aangeboden, net als bij Sinterklaas. Ik vind dat je als ouder deels mee kan gaan in dat spel terwijl je ondertussen je kind niet voor de gek houdt door ze de indruk te geven dat jij het zelf ook gelooft. Zo'n taartje smikkel je zogenaamd op. Maar daarna gaat het terug bij de rest van het speelgoed. Je zet de restjes niet in de koelkast. Een uitleg is niet nodig.Minik schreef: ↑12-11-2020 19:16In je eerste stukje geef je een voorbeeld waarbij het kind een spel verzint. Dat vind ik heel anders.
Het laatste is ook hoe ik het zou doen. Het hele idee verklede man snapt ze toch nog niet. Ik heb tot nu toe gewoon gezegd dat we een feestje gaan vieren dat Sinterklaas heet en dat ze daarbij cadeautjes krijgt. Dat is alles wat ze tot nu toe echt weet. En we hebben dus samen het cadeau gekocht. Ik help haar helemaal niet actief uit het verhaal, maar wil niet het verhaal meer maken dan het is, namelijk een verhaal, een traditie.
Als je dat met het Sinterklaaspel net zo doet en het ziet als een spel voor je kind, kan je kind aan jouw hand veilig genieten en ontdekken wat dat spel nou eigenlijk voor hem of haar betekent. Mijn kinderen hebben echt wel geloofd, maar ze kunnen zich niet herinneren of er een moment was waarop ze erachter kwamen dat Sinterklaas niet bestond. Voor hun is het door mijn insteek denk ik ook een spel geweest. Ze hadden best snel door dat het appeltje dat ze in hun schoen deden voor het paard, de volgende ochtend gewoon weer op de fruitschaal lag. Maar toch wilden ze elke keer weer een appel in hun schoen stoppen. De magie van het spel was er dus, maar als ze de waarheid wilden zien, was die er ook.
vrijdag 13 november 2020 om 08:31
Voor mij is het een feest waarbij je gedurende een paar weken lieve dingen voor een ander doet. Cadeautjes, surprises, gedichten, toneelstukjes ...
Het verhaal erachter klopt daarbij voor geen meter. Maar het is wel een onderbelicht stuk van onze geschiedenis dat verteld en uitgelegd moet worden. Wat dat betreft vind ik het ook een waardevol feest omdat het oudere kinderen en volwassenen elk jaar weer aan het denken zet over de invloed van ons koloniale verleden op onze huidige opvattingen.
vrijdag 13 november 2020 om 08:52
TO ik krijg ook sterk de indruk dat je Sinterklaas en de Pieten zelf vroeger heel spannend en misschien zelfs wel een beetje eng vond en dat toen je hoorde dat ze niet bestonden je ook nog een keer een knauw kreeg omdat die spanning helemaal niet nodig was geweest. Misschien zit ik er totaal naast, maar mijn advies zou in ieder geval zijn om naar je kind te kijken hoe die reageert op het hele feest, of ze het heel leuk vindt of heel spannend en dan kan je dan bekijken hoe je er het beste mee om kunt gaan op dat moment. En dat hoeft niet nu, ze is nu 2 en als ze (nog) geen broertjes of zusjes heeft dan hoef je er dit jaar eigenlijk nog helemaal niets mee. Ik heb op die leeftijd Sinterklaas helemaal niet gevierd alleen een keer een kadootje gegeven, maar ik weet eens meer of dat op 5 december was. En volgend jaar zie je tegen deze tijd wel weer verder. Er zijn nl kinderen die van de spanning bijna niet meer kunnen slapen en er zijn kinderen die het geweldig vinden en helemaal in het feest opgaan, bij de eerste groep is het handig om de boel iets af te zwakken, de tweede groep kun je gewoon lekker laten genieten van het fantasiespel.
vrijdag 13 november 2020 om 08:55
Ik zag het vroeger ook. Bram van der Vlugt als Sinterklaas was voor mij de enige echte. De andere waren hulpsinterklazen.hondenmens schreef: ↑12-11-2020 18:20Ik vraag me af of gelovige kinderen zelf niet opvalt dat de Sint op tv er anders uitziet dan de Sint op school? Bijvoorbeeld andere kleur handschoenen, een bril dragen, paard andere kleur. Dat soort dingen vielen mij direct op.
Sinterklaas was ten slotte al oud en kon niet meer alles tegelijk, vulde ik daar zelf voor in.
vrijdag 13 november 2020 om 08:56
Ook, maar ik vind het ook belangrijk dat het beetje spannende en donkere er juist deze tijd van het jaar in zit. Dat de Piet ooit gemodelleerd is naar onze koloniale maatstaven is een onderdeel ervan.yette schreef: ↑13-11-2020 08:31Voor mij is het een feest waarbij je gedurende een paar weken lieve dingen voor een ander doet. Cadeautjes, surprises, gedichten, toneelstukjes ...
Het verhaal erachter klopt daarbij voor geen meter. Maar het is wel een onderbelicht stuk van onze geschiedenis dat verteld en uitgelegd moet worden. Wat dat betreft vind ik het ook een waardevol feest omdat het oudere kinderen en volwassenen elk jaar weer aan het denken zet over de invloed van ons koloniale verleden op onze huidige opvattingen.
Maar goed, daar zit ik weer met mijn ‘het jaar rond’ en sprookjes principes.
vrijdag 13 november 2020 om 08:59
Ik zag het als kind wel, maar heb volgens mij onbewust besloten het volledig te negerenNYC schreef: ↑13-11-2020 08:41Mijn zusje ook, direct. Ze was geloof ik net vier. Terwijl ik ouder was en wel nog geloofde en die verschillen dus niet zag. Ik vind het ook raar, maar kennelijk kon nog de slechtere verkleedkleding noch het Brabantse accent van de sint en de pieten op school, bij oma en de buurtvereniging (zijn toch jaarlijks steeds vier sinterklazen die ik te zien kreeg) mij uit mijzelf doen beseffen dat het een toneelspel was. Denk dat ik 8 was toen het mij begon op te vallen en ik denk vooral aan de stem/accent. Als volwassene vind ik het nu zelfs tenenkrommend om andere Sinterklazen en pieten te zien, behalve die van televisie. Ik vind ze vaak ook flauw doen.
Ik vond het ook vreemd dat een Sinterklaas mijn naam kende zonder in zijn grote boek te kijken (want hij kon toch onmogelijk de namen van alle kinderen in NL uit zijn hoofd kennen), maar ook dat heb ik geconstateerd en verder gelaten voor wat het was. Blijkbaar willen sommige kinderen antwoorden en andere kinderen willen eigenlijk geen antwoorden op wat ze stiekem al weten (ik hoorde duidelijk tot de laatste groep
)
vrijdag 13 november 2020 om 09:00
Dit komt omdat kinderen makkelijker opgaan in spel. Ze hebben allemaal gezien dat hun juf de poppenkast tevoorschijn haalde en erachter kroop, maar als ze het spel begint, bedenken ze niet meer dat juf die poppen bedient. Ze roepen enthousiast met de hele klas naar de politiepop welke kant de boef op is gegaan.NYC schreef: ↑13-11-2020 08:41Mijn zusje ook, direct. Ze was geloof ik net vier. Terwijl ik ouder was en wel nog geloofde en die verschillen dus niet zag. Ik vind het ook raar, maar kennelijk kon nog de slechtere verkleedkleding noch het Brabantse accent van de sint en de pieten op school, bij oma en de buurtvereniging (zijn toch jaarlijks steeds vier sinterklazen die ik te zien kreeg) mij uit mijzelf doen beseffen dat het een toneelspel was. Denk dat ik 8 was toen het mij begon op te vallen en ik denk vooral aan de stem/accent. Als volwassene vind ik het nu zelfs tenenkrommend om andere Sinterklazen en pieten te zien, behalve die van televisie. Ik vind ze vaak ook flauw doen.
Zo ook met betrekking tot Sinterklaas. In de onderstaande link vind je een verslag over hoe een kinderdagverblijf elk jaar in bijzijn van de kinderen een van de ouders omtovert tot Sinterklaas. Ze zijn niet de enigen die dit zo aanpakken. Ik ken ook een filmpje (dat ik even niet kan vinden) van een donkere man die zich ter plekke verkleedt en voor de kinderen daarna Sinterklaas is. Sterker nog, een oudtante van me (geboren in het interbellum) had dezelfde ervaring. Zij speelde met de armoedige verkleedkleren die ze destijds hadden en een frommelige baard Sinterklaas voor haar eigen kleuterklas. Leuk om even te lezen:
https://www.google.com/amp/s/www.rtlnie ... toch%3famp
vrijdag 13 november 2020 om 09:08
Dit soort gesprekken hebben we ook al gehad. Ik heb oa verteld dat deze sinterklazen verkleede mannen zijn (verklaart meteen waarom er zoveel verschillende zijn, want ook dat was vraag van 3-4 jarige) er heel lang geleden een echte sinterklaas was. Dat vond kind prima.Nijntje* schreef: ↑12-11-2020 19:40Ik twijfel een beetje welke kant op te gaan. Mijn kinderen stellen dit jaar voor het eerst veel kritische vragen, maar zijn tegelijkertijd nog maar (bijna) 4 en 5. Ze hebben absoluut niet het vermogen een geheim voor zich te houden, dus ik wil ze ook niet opzadelen met het idee dat ze iets voor zich moeten houden. Maar ik merk dat ik me ook niet heel prettig voel bij antwoorden verzinnen op hun gegronde vragen.
Gesprek vandaag met zoon van 3, bijna 4:
Hij: Mama, is er een echte Sinterklaas?
Ik: Wat denk jij?
Hij: Maar ik vraag dat toch, is er een echte Sinterklaas?
Ik: Maar wat denk jij lieverd?
Hij: Neeheee ik vraag het aan jou. Is er een echte Sinterklaas?
Ik: Je hebt hem net gezien op televisie, wat denk je?
Hij: Neehee ik bedoel in het ECHT. Is er nou een échte Sinterklaas?
En van de week met zoon van 5:
Hij: Mama hoe brengt Sinterklaas die cadeaus?
Ik: Goede vraag zeg.. wat denk jij?
Hij: Nou ik vraag dat dus.
Ik: Ja maar ik zit er ook even over na te denken.. hmm, wat denk jij eigenlijk?
Hij: Misschien met een vliegtuig?
Ik: Hmm ja misschien wel!
...
Hij: Maar is dat waar?
Ik: Weet ik niet hoor.
Hij: Jawel dat weet je wel, is het waar?
Ik: Geen idee, maar ik vind het heel goed bedacht van je!
Hij: Maar ik wil zo graag weten of dat waar is. Zeg nou of het klopt wat ik heb bedacht.
Ik: Ik weet het niet lieverd.
Hij: Wil je het dan opzoeken op Google?
Ik ben hier niet goed in denk ik, want ze nemen dus geen genoegen met het terug kaatsen van de vraag. Het voelt zoveel makkelijker om gewoon het verhaal van hulp Sinterklazen te vertellen dan om er steeds omheen te draaien.
Overigens is t alleen mijn jongste die dit soort kritische vragen stelt. Oudste houdt veel meer van fantasie/theater. Zou me niets verbazen als hij eigenlijk wel weet of iig vermoed dat het nep is, maar gewoon in die magie wil blijven.
En als ik.moet Googlen dan zeg ik 'oh hier staat dat t met de stoomboot komt'. Maar hoe het dan verder gaat weet ik eigenlijk ook niet, ik denk gewoon met autos. En dan leg ik meteen uit dat niet alles wat op internet staat waarheid is
vrijdag 13 november 2020 om 11:37
Bij dit soort gesprekken zou ik wel het idee hebben dat ze echt op zoek zijn naar de waarheid, omdat ze blijven doorvragen en geen genoegen meer nemen met vage antwoorden. Ik zou dat zelf dan het moment vinden om eerlijk te zijn.Nijntje* schreef: ↑12-11-2020 19:40Ik twijfel een beetje welke kant op te gaan. Mijn kinderen stellen dit jaar voor het eerst veel kritische vragen, maar zijn tegelijkertijd nog maar (bijna) 4 en 5. Ze hebben absoluut niet het vermogen een geheim voor zich te houden, dus ik wil ze ook niet opzadelen met het idee dat ze iets voor zich moeten houden. Maar ik merk dat ik me ook niet heel prettig voel bij antwoorden verzinnen op hun gegronde vragen.
Gesprek vandaag met zoon van 3, bijna 4:
Hij: Mama, is er een echte Sinterklaas?
Ik: Wat denk jij?
Hij: Maar ik vraag dat toch, is er een echte Sinterklaas?
Ik: Maar wat denk jij lieverd?
Hij: Neeheee ik vraag het aan jou. Is er een echte Sinterklaas?
Ik: Je hebt hem net gezien op televisie, wat denk je?
Hij: Neehee ik bedoel in het ECHT. Is er nou een échte Sinterklaas?
En van de week met zoon van 5:
Hij: Mama hoe brengt Sinterklaas die cadeaus?
Ik: Goede vraag zeg.. wat denk jij?
Hij: Nou ik vraag dat dus.
Ik: Ja maar ik zit er ook even over na te denken.. hmm, wat denk jij eigenlijk?
Hij: Misschien met een vliegtuig?
Ik: Hmm ja misschien wel!
...
Hij: Maar is dat waar?
Ik: Weet ik niet hoor.
Hij: Jawel dat weet je wel, is het waar?
Ik: Geen idee, maar ik vind het heel goed bedacht van je!
Hij: Maar ik wil zo graag weten of dat waar is. Zeg nou of het klopt wat ik heb bedacht.
Ik: Ik weet het niet lieverd.
Hij: Wil je het dan opzoeken op Google?
Ik ben hier niet goed in denk ik, want ze nemen dus geen genoegen met het terug kaatsen van de vraag. Het voelt zoveel makkelijker om gewoon het verhaal van hulp Sinterklazen te vertellen dan om er steeds omheen te draaien.
vrijdag 13 november 2020 om 13:12
Ja ik twijfel dus ook, maar het voelt zo jong..
Met de Kerstman hebben we mijn vijfjarige (destijds vier) wel verteld dat het iemand is die zich verkleed als Kerstman. Sindsdien roept hij bij elke Kerstman 'jij bent verkleed!! Echt niet, jij bent echt niet een echte Kerstman! Jij bent gewoon een verklede man!'
Hoewel we hem leren dat dat geen fatsoenlijk gedrag is, realiseer ik me dat ik daar tijdens schooltijd weinig zicht en invloed op heb. En dat de kinderen pas vier en vijf zijn.
En met de Kerstman wordt hij gelukkig niet vaak geconfronteerd en zijn er minder mensen verontwaardigd als hun kind de waarheid hoort van mijn kind, maar Sinterklaas is overal gedurende drie weken en ligt nogal gevoelig..
vrijdag 13 november 2020 om 13:14
Er geloven ook niet zoveel kinderen in de Kerstman volgens mij, dus daar zullen mensen inderdaad niet snel verontwaardigd om raken. Toen mijn dochter als kleuter van vier iets zei over de Kerstman werd er ook meteen geroepen: 'De Kerstman bestaat eens niet!' (om de een of andere reden zeiden die kleuters vaak eens niet in plaats van niet eens).
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 13 november 2020 om 13:25
Mijn ouders vertelden later dat de Sint op mijn vaders werk regelmatig zijn baard even naar beneden deed om een slokje koffie te drinken. Heb ik als kind echt nooit wat van gemerkt.hondenmens schreef: ↑12-11-2020 18:20Ik vraag me af of gelovige kinderen zelf niet opvalt dat de Sint op tv er anders uitziet dan de Sint op school? Bijvoorbeeld andere kleur handschoenen, een bril dragen, paard andere kleur. Dat soort dingen vielen mij direct op.
Hier een zwaar gelovige van 6 en één die er net in komt van 3. En wij gaan met liefde mee in de magische wereld, dus wij hebben er nul probleem mee om onze kinderen voor te liegen. Op scouting zit ze bijna elke week wel in een één of ander fantasie thema. En als de leiding dan opeens een piraat of donald duck is, dan "is" dat haar waarheid op dat moment. Ook al weet ze best dat dat niet echt waar is. En ook daar gaan wij gewoon in mee hoor.
vrijdag 13 november 2020 om 13:28
Mijn zoon is autistisch en kan er soms niet goed tegen als mensen opeens beginnen te zingen, hij heeft uit pure stress omdat iedereen spontaan in een Sinterklaaslied losbarstte een keer de baard van Sinterklaas eraf getrokken. Mijn dochter was toen nog heel klein en de enige die nog geloofde, maar het is haar toen ook niet zo opgevallen. Het jaar daarna zijn we het veel kleiner gaan vieren.
Ik weet nog dat mijn vader een jaar Sinterklaas was en dat ik zo duidelijk zijn uiterlijk door de vermomming heen zag dat ik dacht: ze moet hem nu toch wel herkennen? Maar dat was dus ook niet zo.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 13 november 2020 om 18:36
Ik wilde er wel een leuk fantasievol verhaal van maken voor mijn zoon om later nostalgisch naar terug te kijken, maar zoon vond de druk van het hele idee te groot en vermeed het liefst zo veel mogelijk: ook de intocht etc. Geen Sinterklaasjournaal ook. In de zomer wel eindeloos luisteren naar de kerst en Sinterklaas platen van Bert en Ernie 
.
Dus voor ons was het balen als we naar de dierentuin gingen, en er overal verklede pieten rondliepen (die ook niet ff oogcontact met de ouders maakten om in te schatten of ze wel een kind konden benaderen). En OVERAL moesten ineens pieten diploma's gehaald worden; bij gymles, peuter zwemmen, in het winkelcentrum...
Het fijne was vooral dat we niet hysterisch deden toen zwarte piet moest veranderen. Al die volwassenen die het opnamen voor een "kinderfeest", terwijl het vooral hun eigen nostalgie was die het te verduren had...
Je moet een beetje realistisch blijven: voor kinderen is het heus wel genieten als dingen veranderen. Ze maken het maar een paar jaar ontzettend bewust mee. Mijn zoon vond het veel relaxter toen hij alles uitgelegd kreeg en hij vind surprises maken op school en gedichten maken in de familie wel leuk.
.Dus voor ons was het balen als we naar de dierentuin gingen, en er overal verklede pieten rondliepen (die ook niet ff oogcontact met de ouders maakten om in te schatten of ze wel een kind konden benaderen). En OVERAL moesten ineens pieten diploma's gehaald worden; bij gymles, peuter zwemmen, in het winkelcentrum...
Het fijne was vooral dat we niet hysterisch deden toen zwarte piet moest veranderen. Al die volwassenen die het opnamen voor een "kinderfeest", terwijl het vooral hun eigen nostalgie was die het te verduren had...
Je moet een beetje realistisch blijven: voor kinderen is het heus wel genieten als dingen veranderen. Ze maken het maar een paar jaar ontzettend bewust mee. Mijn zoon vond het veel relaxter toen hij alles uitgelegd kreeg en hij vind surprises maken op school en gedichten maken in de familie wel leuk.
vrijdag 13 november 2020 om 20:41
Minik schreef: ↑11-11-2020 23:05TO begint: mijn oudste kind is 2, dus snapt er nog erg weinig van, maar ik heb tot nu toe verteld over de traditie en dat ze met pakjesavond cadeautjes krijgt maar ga dus niet mee in het hele verhaal dat Sinterklaas echt bestaat.
Ik denk dat ik dat zo wil houden omdat ik niet wil liegen tegen mijn kind en ik niet onnodig veel spanning wil creëeren over iets wat niet echt is. We vieren wel uitgebreid Sinterklaas in de familie (dit jaar even anders natuurlijk) en dan speel ik het toneelstukje ook wel gewoon mee, maar in de basis vertel ik haar nu hoe het echt zit. Maar dit jaar is nog niet allesbepalend voor haar eventuele geloof in Sinterklaas dus ik ben heel benieuwd naar de mening van anderen.
Helemaal onze gedachte. Wij hebben het precies zo gedaan. We vertellen dat wij de cadeautjes kopen en dat we ze geven om de goedheid van sint Nicolaas te vieren. We kloppen gewoon op de deur alsof we Piet zijn.
De kinderen maakt het helemaal niks uit, Als ze jong zijn vinden ze het net zo magisch en denken ze toch dat het echt is, wat je ook vertelt. Net zoals ze geloven dat hun knuffel een persoonlijkheid heeft en dat er monsters in de kast zitten als ze gaan slapen. Het is voor kinderen veel meer een gevoel dan een feitelijk iets dat wel of niet waar is.
vrijdag 13 november 2020 om 21:12
Mijn dochter van 5.5 kwam laatst met de vraag: mama hoeveel hulpsinterklazen bestaan er?
Daar kon ik heel eerlijk op antwoorden dat ik geen idee had.
'En pieten?' Ook geen idee want ik heb ze nog nooit allemaal bij elkaar gezien om te tellen.
Ze heeft wel een doos met een pakje voor mij verstopt. Adventkalender kwam laatst binnen. En toen heb ik haar gezegd dat t een kadootje war voor mama voor december en toen ging ze t verstoppen
Daar kon ik heel eerlijk op antwoorden dat ik geen idee had.
'En pieten?' Ook geen idee want ik heb ze nog nooit allemaal bij elkaar gezien om te tellen.
Ze heeft wel een doos met een pakje voor mij verstopt. Adventkalender kwam laatst binnen. En toen heb ik haar gezegd dat t een kadootje war voor mama voor december en toen ging ze t verstoppen
Been there, done that, got the T-shirt.
vrijdag 13 november 2020 om 21:57
Mevrouw75 schreef: ↑12-11-2020 09:35Mijn kind vraagt/zegt bij heel veel dingen: is dat echt of niet? Verhalen op tv, karakters uit films of die bestaan of niet, de paashaas, de tandende, maar bij Sinterklaas niet. En ik ga niet expliciet vertellen dat iets wel of niet bestaat als ze het er zelf niet over heeft.
Heb jij dan wél uit jezelf gezegd dat Sinterklaas een verkleedpartij is?
Wij hebben er nooit over gelogen en dan gaat dat gewoon vanzelf. Net zoals jouw kind niet opgroeit met het geloof in de paashaas of de kerstman, of een bepaalde god (of juist wel).
Heb je dat dan actief verteld, of ben je gewoon niet mee bezig met het te verhullen?
Onze oudste vond het bijvoorbeeld heel spannend en was bang voor de Sint op de kinderopvang toen ze 2 jaar was. Dan zeg ik gewoon dat ie niet echt is. Zou jij ook doen bij de kerstman of als je kind bang is voor een verklede vent als Mickey Mouse in Disneyland. Dan ga je toch ook niet vaag lopen doen of zeggen dat het echt een reuzemuis is?
En je kind heeft echt nooit gevraagd hoe dat paard op het dak kwam? Of dat de boot echt helemaal uit Spanje kwam? Of iets nav het sinterklaasjournaal? Als je dan niet je best doet het te verhullen als ouder dan ligt de waarheid binnen 3 vragen op tafel.
vrijdag 13 november 2020 om 22:17
Zonde. Ik vind dit geen liegen, het is ze een prachtige tijd meegeven.
Daarbij: je vertelt heus wel vaker onwaarheden tegen je kind. Als het een waardeloze tekening maakt waarop het wel erg z'n best heeft gedaan zeg je ook dat die prachtig is als het daarom om vraagt. Tenminste, ik hoop dat je dat dan doet. Ik weet dat er ook mensen zijn die altijd eerlijk zijn met ook dat soort dingen, maar dat vind ik opvoedkundig helemaal geen goed idee.
Daarbij: je vertelt heus wel vaker onwaarheden tegen je kind. Als het een waardeloze tekening maakt waarop het wel erg z'n best heeft gedaan zeg je ook dat die prachtig is als het daarom om vraagt. Tenminste, ik hoop dat je dat dan doet. Ik weet dat er ook mensen zijn die altijd eerlijk zijn met ook dat soort dingen, maar dat vind ik opvoedkundig helemaal geen goed idee.
vrijdag 13 november 2020 om 22:46
aaaanne schreef: ↑13-11-2020 22:17Zonde. Ik vind dit geen liegen, het is ze een prachtige tijd meegeven.
Daarbij: je vertelt heus wel vaker onwaarheden tegen je kind. Als het een waardeloze tekening maakt waarop het wel erg z'n best heeft gedaan zeg je ook dat die prachtig is als het daarom om vraagt. Tenminste, ik hoop dat je dat dan doet. Ik weet dat er ook mensen zijn die altijd eerlijk zijn met ook dat soort dingen, maar dat vind ik opvoedkundig helemaal geen goed idee.
Jij vind het zonde. Ik vind Sinterklaas niet zo interessant. Nogmaals: het maakt voor de kinderen geen biet uit of je ze verteld dat hij niet bestaat. Het haalt de magie niet weg.
Of vindt jouw kind geen bal aan Disneyland? En vindt jouw kind het maar suf om eieren te zoeken met Pasen? Vindt een niet-religieus kind het saai om herdertje te spelen in het kerstspel op school? Of neem Sint Maarten, ook helemaal niet leuk of magisch natuurlijk met zo'n duf lampionnetje in het donker op pad.
Allemaal zaken waarbij we geen moeite doen om onze kinderen te laten geloven dat die figuren echt hier en nu bestaan. Toch vinden ze het net zo magisch. Terwijl 90% van de kinderen en volwassenen niet eens een benul heeft wie of wat Sint Maarten eigenlijk is.
Ik zie er gewoon het nut niet van in om als mijn kinderen iets vragen of bang zijn, hun recht in hun gezicht verhaaltjes op de mouw te spelden. Ik wil boven alles een betrouwbare ouder zijn.
En het is opvoedkundig trouwens beter om de inzet en het proces te prijzen en niet (alleen) het resultaat, heeft verder geen bal met de discussie te maken trouwens, appels en peren.
vrijdag 13 november 2020 om 23:12
Ja, TO vraagt om meningen. Jij geeft je mening. Ik ook. Kan je die van jou nog een keer herhalen, dat mag.
Edit: ik snap trouwens wel wat je bedoeld qua magisch, maar ik heb Sinterklaas toch altijd wel echt heel anders beleefd omdat dat echt was. Ook al nog wat ouder kind (> 4).
zaterdag 14 november 2020 om 06:35
Dat dit wat jouw gevoel je gezegd. Als ik naar mijn kinderen kijk, die het nu allebei weten, gaan ze gewoon weer op in alles. Oudste gaat helemaal op in het verhaal van het Sinterklaasjournaal.aaaanne schreef: ↑13-11-2020 23:12Ja, TO vraagt om meningen. Jij geeft je mening. Ik ook. Kan je die van jou nog een keer herhalen, dat mag.
Edit: ik snap trouwens wel wat je bedoeld qua magisch, maar ik heb Sinterklaas toch altijd wel echt heel anders beleefd omdat dat echt was. Ook al nog wat ouder kind (> 4).
Alleen als het gaat om het verlanglijstje of de tekening wordt gelijk aan mij gegeven want ik ben de Sint dus die is voor mij. Al is er voor de zekerheid toch maar een tekening naar de burgemeester gestuurd.
Wat ik vanavond heel aandoenlijk vond is dat mijn kinderen aan mij vroegen wat ik het aller lekkerste vond, dan konden ze dat in de schoen doen. Wat ja je moet wat lekkers voor de Sint of Piet in de schoen doen.
zaterdag 14 november 2020 om 06:44
Ik wist altijd dat Sinterklaas niet echt was. Dat vond ik heel jammer, ik voelde me zo anders dan andere kinderen. Ik moest altijd toneelspelen en daardoor voelde ik me heel eenzaam in november en december. Mijn kinderen geloven, hoop ik, gewoon in Sinterklaas. Ze zijn er niet gestresst van of bang, het is gewoon ontspannen en gezellig.
