Kinderen
alle pijlers
Kind in Sinterklaas laten geloven, ja of nee?
zaterdag 14 november 2020 om 07:49
Als ik het zo lees lieg ik eigenlijk wel regelmatig tegen dochter. Haar knuffel waakt volgens haar over d’r ‘s nachts. Overdag moet ie slapen en dan vraagt ze aan me of hij lief is geweest de hele dag en lekker heeft geslapen. Daar antwoord ik ja op 
voortaan maar vertellen dat hij helemaal niet over haar waakt en dat hij overdag ook niet slaapt, want knuffels kunnen niet slapen.
voortaan maar vertellen dat hij helemaal niet over haar waakt en dat hij overdag ook niet slaapt, want knuffels kunnen niet slapen.
zaterdag 14 november 2020 om 08:01
Ik begrijp de toon van je bericht, maar nee, dit zou ik dus ook niet zeggen. Ik zeg wel 'je knuffel is bij je, ga maar lekker knuffelen', maar niet 'je knuffel zorgt voor jou/beschermt jou/etc'. Dat zou ik echt oprecht nooit verzinnen om te zeggen, maar ik ben geloof ik nogal fantasieloos..Whomi schreef: ↑14-11-2020 07:49Als ik het zo lees lieg ik eigenlijk wel regelmatig tegen dochter. Haar knuffel waakt volgens haar over d’r ‘s nachts. Overdag moet ie slapen en dan vraagt ze aan me of hij lief is geweest de hele dag en lekker heeft geslapen. Daar antwoord ik ja op
zaterdag 14 november 2020 om 08:08
Maar dat zegt ze dus niet, dat die knuffel haar beschermt, dat gelooft haar dochter. Dat zijn 2 dingen die steeds door elkaar gehaald worden.Minik schreef: ↑14-11-2020 08:01Ik begrijp de toon van je bericht, maar nee, dit zou ik dus ook niet zeggen. Ik zeg wel 'je knuffel is bij je, ga maar lekker knuffelen', maar niet 'je knuffel zorgt voor jou/beschermt jou/etc'. Dat zou ik echt oprecht nooit verzinnen om te zeggen, maar ik ben geloof ik nogal fantasieloos..
zaterdag 14 november 2020 om 08:14
Ik lieg ook aan de lopende band tegen mijn kinderen. Dat maakt de wereld een stuk mooier. Niet over belangrijke zaken natuurlijk, wel over magische zaken. En uiteraard ook over mijn mening over dingen. Kinderen hebben veel meer aan nuance en begrip voor zichzelf en voor anderen, dan aan mijn botte oordeel. En ik hoop dat ze die leugens overnemen en zelf gaan vertellen aan anderen.
zaterdag 14 november 2020 om 08:14
Ik hoef daar mijn best niet zo voor te doen. Ik fantaseer gewoon mee in verschillende scenario’s. Bedenken hoe het paard nou in hemelsnaam zó hoog kan springen. Dat is het fantasiespel en dat betekent dus ook dat ik niet de waarheid vertel maar ook niet lieg. Zo doe ik het ook met voorlezen, verhalen vertellen en spelen.Bellyflop schreef: ↑13-11-2020 21:57Wij hebben er nooit over gelogen en dan gaat dat gewoon vanzelf. Net zoals jouw kind niet opgroeit met het geloof in de paashaas of de kerstman, of een bepaalde god (of juist wel).
Heb je dat dan actief verteld, of ben je gewoon niet mee bezig met het te verhullen?
Onze oudste vond het bijvoorbeeld heel spannend en was bang voor de Sint op de kinderopvang toen ze 2 jaar was. Dan zeg ik gewoon dat ie niet echt is. Zou jij ook doen bij de kerstman of als je kind bang is voor een verklede vent als Mickey Mouse in Disneyland. Dan ga je toch ook niet vaag lopen doen of zeggen dat het echt een reuzemuis is?
En je kind heeft echt nooit gevraagd hoe dat paard op het dak kwam? Of dat de boot echt helemaal uit Spanje kwam? Of iets nav het sinterklaasjournaal? Als je dan niet je best doet het te verhullen als ouder dan ligt de waarheid binnen 3 vragen op tafel.
zaterdag 14 november 2020 om 09:10
Dat dus
als dochter dat wil “geloven” (ze is bijna 9, denk wel dat ze weet dat hij niet leeft hoor) vind ik dat prima. Ik speel wel mee. En dat was dus ook zo met Sinterklaas. Ze zag hem op tv, geloofde wat er op tv was en het verhaal wat ze daar hoorde. En ze vroeg nooit of hij echt bestond, dat was gewoon zo. Net zoals haar knuffel dus overdag moet slapen. Ze vraagt aan mij niet of hij echt over haar waakt, ik ga mee in haar fantasie. Waarom zou ik dat niet doen? Juist die fantasie is zo leuk voor kinderen! Zo jammer dat je dat op latere leeftijd meestal verliest.
zaterdag 14 november 2020 om 09:28
Ik heb nooit bewust een geheim gemaakt van sinterklaas. Mijn zoontje zat naast mij toen hij 2/3 was en dat pakte we samen de cadeautjes in. Maar zodra er beneden werd geklopt, dan werd hij er volledig in mee gezogen. Dus sindsdien probeer ik de magie wel in stand te houden.
Hij is nu 6 en vorige keer had ik een gesprek met hem. Mama de tandenfee bestaat toch niet. Dus ik nee de tandenfee bestaat niet, de papa's en mama's leggen het geld onder het kussen. Oke. Dus ik vraag aan hem zou jou de waarheid willen weten over zulke dingen, of wil je er liever in geloven. Dus hij zegt dat hij het liefst de waarheid zou willen weten. Dus ik zeg oke sinterklaas bestaat niet. Nou dat was niet waar, en hij lachte me compleet uit. Want wie kocht dan al die cadeautjes.. Dus nu laat ik hem lekker. Hij vind de magie rondom sinterklaas fantastisch leuk.
Maar dingen als geen cadeautjes als ze stout zijn etc, en pieten die ons bespieden daar doen we niet aan. Dat heb ik wel vanuit huis meegekregen, en voor mij als kind had het niks negatiefs. Maar zelf voel ik mij daar niet prettig bij.
Hij is nu 6 en vorige keer had ik een gesprek met hem. Mama de tandenfee bestaat toch niet. Dus ik nee de tandenfee bestaat niet, de papa's en mama's leggen het geld onder het kussen. Oke. Dus ik vraag aan hem zou jou de waarheid willen weten over zulke dingen, of wil je er liever in geloven. Dus hij zegt dat hij het liefst de waarheid zou willen weten. Dus ik zeg oke sinterklaas bestaat niet. Nou dat was niet waar, en hij lachte me compleet uit. Want wie kocht dan al die cadeautjes.. Dus nu laat ik hem lekker. Hij vind de magie rondom sinterklaas fantastisch leuk.
Maar dingen als geen cadeautjes als ze stout zijn etc, en pieten die ons bespieden daar doen we niet aan. Dat heb ik wel vanuit huis meegekregen, en voor mij als kind had het niks negatiefs. Maar zelf voel ik mij daar niet prettig bij.
zaterdag 14 november 2020 om 10:18
aaaanne schreef: ↑13-11-2020 23:12Ja, TO vraagt om meningen. Jij geeft je mening. Ik ook. Kan je die van jou nog een keer herhalen, dat mag.
Edit: ik snap trouwens wel wat je bedoeld qua magisch, maar ik heb Sinterklaas toch altijd wel echt heel anders beleefd omdat dat echt was. Ook al nog wat ouder kind (> 4).
Maar dat is geen mening, dat is gewoon onderzocht. Lees eens wat over ontwikkelingspsychologie, dat is echt heel interessant. Je kan je voor de ogen van je kind omkleden naar zwarte piet en je kind gaat daar tot een bepaalde leeftijd onvoorwaardelijk in mee.
Dat is geen mening hoor.
zaterdag 14 november 2020 om 10:21
Ditlux- schreef: ↑11-11-2020 23:08Ik heb het nooit over het al dan niet bestaan van Sinterklaas met mijn zoon (3.5). Hij gelooft gewoon wat hij ziet. Als hij me er direct naar zou vragen zou ik wel zeggen dat Sinterklaas niet bestond, maar dat doet hij niet.
Hij heeft vorig jaar zelfs gezien hoe wij pakjes in huis haalden, maar gelooft alsnog dat ze van Sinterklaas zijn. Ik doe daar helemaal geen moeite voor.
Misschien gelooft hij niet heel lang op deze manier, maar volgens mij is het niet zo rationeel voor die kleintjes. Het is echt voor hen.
zaterdag 14 november 2020 om 10:33
Ik hou van de magische fantasiewereld die kinderen nog kunnen beleven. Daar zouden veel volwassenen een voorbeeld aan moeten nemen.
En ach...Sinterklaas....hoe leuk is dat! Mijn oudste kwam er vrij snel achter hoe de vork in de steel zat, ze had de kadootjes gevonden en vroeg aan mij; mama eerlijk zeggen, hoe zit het? Dan ga ik niet liegen.
mijn jongste (net 8) gelooft nog steeds
Maar hem gaan we een paar weken na 5 december wel vertellen hoe het zit, hij is in staat tot zijn 30-ste te geloven. Denkt zelfs nog dat de tandenfee bestaat. Terwijl wij dat echt niet op zijn mouw gespeld hebben ofzo.
Ik ga er lekker in mee zolang als het duurt maar als ze vragen hebben beantwoord ik deze wel eerlijk.
En ach...Sinterklaas....hoe leuk is dat! Mijn oudste kwam er vrij snel achter hoe de vork in de steel zat, ze had de kadootjes gevonden en vroeg aan mij; mama eerlijk zeggen, hoe zit het? Dan ga ik niet liegen.
mijn jongste (net 8) gelooft nog steeds
Maar hem gaan we een paar weken na 5 december wel vertellen hoe het zit, hij is in staat tot zijn 30-ste te geloven. Denkt zelfs nog dat de tandenfee bestaat. Terwijl wij dat echt niet op zijn mouw gespeld hebben ofzo.
Ik ga er lekker in mee zolang als het duurt maar als ze vragen hebben beantwoord ik deze wel eerlijk.
zaterdag 14 november 2020 om 10:34
Mevrouw75 schreef: ↑14-11-2020 08:14Ik hoef daar mijn best niet zo voor te doen. Ik fantaseer gewoon mee in verschillende scenario’s. Bedenken hoe het paard nou in hemelsnaam zó hoog kan springen. Dat is het fantasiespel en dat betekent dus ook dat ik niet de waarheid vertel maar ook niet lieg. Zo doe ik het ook met voorlezen, verhalen vertellen en spelen.
Ook als je kind het heel spannend vindt? Doodsbang is voor die grote Mickey Mouse in Dinseyland? Flap je er dan nooit uit dat het niet echt is?
Fantastiespel is wat ze zelf verzinnen, niet een toneelspel van volwassenen waarin we het kind meenemen.
En niet de waarheid vertellen maar ook niet liegen? Ik weet niet hoor, als mijn kind zegt dat hij niet de koekjes heeft gepakt maar dat ze zelf uit de koektrommel zijn gesprongen dan prijs ik de creativiteit maar dan is het nog steeds een beetje jokken.
zaterdag 14 november 2020 om 10:50
Mijn zoontje (bijna 4) is dus doodsbang voor allerlei verzonnen figuren zoals een vliegende aardappel. Zeggen dat het niet echt is, werkt niet want voor hem is het wel echt.Bellyflop schreef: ↑14-11-2020 10:34Ook als je kind het heel spannend vindt? Doodsbang is voor die grote Mickey Mouse in Dinseyland? Flap je er dan nooit uit dat het niet echt is?
Fantastiespel is wat ze zelf verzinnen, niet een toneelspel van volwassenen waarin we het kind meenemen.
En niet de waarheid vertellen maar ook niet liegen? Ik weet niet hoor, als mijn kind zegt dat hij niet de koekjes heeft gepakt maar dat ze zelf uit de koektrommel zijn gesprongen dan prijs ik de creativiteit maar dan is het nog steeds een beetje jokken.
Sinterklaas vindt hij helaas maar matig interessant, ja de cadeautjes zijn leuk maar alle poespas eromheen interesseert hem niet zo.
zaterdag 14 november 2020 om 11:00
Ik probeer het ook zo aan te pakken, want dat voelt voor mij ook als een mooie tussenweg tussen niet liegen, maar ook niet openlijk en direct het ware verhaal op tafel gooien. Maar ik krijg dan constant de vraag van de jongens of het ook echt wáár is. Of het in het echt is gebeurd.Mevrouw75 schreef: ↑14-11-2020 08:14Ik hoef daar mijn best niet zo voor te doen. Ik fantaseer gewoon mee in verschillende scenario’s. Bedenken hoe het paard nou in hemelsnaam zó hoog kan springen. Dat is het fantasiespel en dat betekent dus ook dat ik niet de waarheid vertel maar ook niet lieg. Zo doe ik het ook met voorlezen, verhalen vertellen en spelen.
Doen ze ook met gewone verhalen of tekenfilms trouwens. Tijdens elk boekje komen er wel vragen tussendoor met "dat kan toch alleen in een boekje mama? In het echt kan dat toch niet? Of wel?" Of "bestaat er in het echt ook een gruffalo?"
Mijn zoon van bijna 4 vroeg vandaag opnieuw: "Maar mama, bestaat Sinterklaas ook in het écht?"
zaterdag 14 november 2020 om 11:06
Ja maar we vertellen constant fantasieverhalen waarin we kinderen meenemen. Als je een boek voorleest, als je verhalen vertelt en heel letterlijk jouw toneelspel. Dan vertel je gewoon verhalen en kind gaat daar dan over fantaseren en fantaseer je een beetje mee en zweef je die fantasiewereld van je kind mee in.Bellyflop schreef: ↑14-11-2020 10:34Ook als je kind het heel spannend vindt? Doodsbang is voor die grote Mickey Mouse in Dinseyland? Flap je er dan nooit uit dat het niet echt is?
Fantastiespel is wat ze zelf verzinnen, niet een toneelspel van volwassenen waarin we het kind meenemen.
En niet de waarheid vertellen maar ook niet liegen? Ik weet niet hoor, als mijn kind zegt dat hij niet de koekjes heeft gepakt maar dat ze zelf uit de koektrommel zijn gesprongen dan prijs ik de creativiteit maar dan is het nog steeds een beetje jokken.
Het kan zijn dat ik in de literatuur-toneelhoek zit en dat ik zie dat we dat dus best vaak doen en dat ik fantasiespel ook best belangrijk vind.
Mijn ervaring is trouwens dat het mijn kind beter helpt om grenzen te stellen, leren omgaan met de angst dan vertellen dat iets nep is. Dus Sinterklaas gewoon geen hand geven als je dat te spannend vind of in de armen van je vader met een grote boog om de wolf van Roodkapje heen lopen. Het spannend vinden en toch begeleid trotseren.
zaterdag 14 november 2020 om 11:22
Ik ben dus zo’n moeder die niet kan wachten op Sinterklaastijd. Samen met mijn zoon kijk ik trouw iedere dag naar het Sinterklaasjournaal. We zetten onze schoen en af en toe wordt er gestrooid door een Piet (opa met een handschoen of de buurman). De afgelopen jaren gingen we ook naar het pietenhuis, helaas kan dat dit jaar niet. Ik ‘lieg’ dus tegen mijn kind en ik vind het heerlijk! Natuurlijk is het soms spannend en wordt hij er druk van, maar hoe heerlijk is het om als kind ergens in te geloven? Ik kijk hier echt het hele jaar naar uit
zaterdag 14 november 2020 om 20:29
Even terugspoelen waar ik op reageerde:Bellyflop schreef: ↑14-11-2020 10:18Maar dat is geen mening, dat is gewoon onderzocht. Lees eens wat over ontwikkelingspsychologie, dat is echt heel interessant. Je kan je voor de ogen van je kind omkleden naar zwarte piet en je kind gaat daar tot een bepaalde leeftijd onvoorwaardelijk in mee.
Dat is geen mening hoor.
Jouw mening.
En ik reageer (in andere post) ook op wat jij schrijft over magie en leeftijd. En dat wat jij schrijft werkt echt niet meer bij de (meeste) 7 jarigen.
zaterdag 14 november 2020 om 20:31
Ja, die vraag kreeg ik vandaag ook van jongste, vooral omdat het op 'een filmpje' was dit keer. Normaal zien ze hem, da's toch anders. Oudste reageerde met 'dat ZIE je toch!'Nijntje* schreef: ↑14-11-2020 11:00Ik probeer het ook zo aan te pakken, want dat voelt voor mij ook als een mooie tussenweg tussen niet liegen, maar ook niet openlijk en direct het ware verhaal op tafel gooien. Maar ik krijg dan constant de vraag van de jongens of het ook echt wáár is. Of het in het echt is gebeurd.
Doen ze ook met gewone verhalen of tekenfilms trouwens. Tijdens elk boekje komen er wel vragen tussendoor met "dat kan toch alleen in een boekje mama? In het echt kan dat toch niet? Of wel?" Of "bestaat er in het echt ook een gruffalo?"
Mijn zoon van bijna 4 vroeg vandaag opnieuw: "Maar mama, bestaat Sinterklaas ook in het écht?"
zaterdag 14 november 2020 om 22:14
Eens. Alsof je tegen volwassenen altijd eerlijk bent (ik niet).
- Oh ja leuke jurk hoor.
- Leuk, dat haar zo. Staat je goed!
- Ja, heb ik bijna af (fuckfuckfuckfuck).
- Nee joh, geeft niks!
zondag 15 november 2020 om 07:54
Het gaat mij er vooral om dat je altijd wel ooit eens een leugentje zal vertellen. Als je kind aan komt met een tekening met 3 strepen, zeg je vast niet “nou, dit lijkt echt nergens op”. Maar zeg je dat het prachtig is! Komt je kind zelf opgemaakt naar je toe dan zeg je toch ook dat ze er prachtig uit zien, ook al vind je de blauw oogschaduw met paarse lippenstift en felroze rouge niet mooi? Als ze zichzelf hebben aangekleed in de meest lelijke combi en komen het vol trots laten zien, verpest je dat moment dan door te zeggen “je ziet er niet uit, hup omkleden!”??Minik schreef: ↑14-11-2020 08:01Ik begrijp de toon van je bericht, maar nee, dit zou ik dus ook niet zeggen. Ik zeg wel 'je knuffel is bij je, ga maar lekker knuffelen', maar niet 'je knuffel zorgt voor jou/beschermt jou/etc'. Dat zou ik echt oprecht nooit verzinnen om te zeggen, maar ik ben geloof ik nogal fantasieloos..
Je gaat mij niet vertellen dat je altijd 100% eerlijk reageert naar je kind toe. En dat is in mijn ogen ook helemaal niet nodig. Want juist met dit soort “leugentjes” geef je je kind een goed gevoel ipv eerlijk te zijn en het daarmee de grond in te boren. Ik zie dus ook niet in waarom meespelen met de fantasie van je kind dan ineens echt niet kan.
zondag 15 november 2020 om 08:26
Mijn oudste was bang voor Bollo. Want heel groot enzo.
Hij wilde geen handje geven. Dat hoefde ook niet.
Ik heb toen gezegd dat het een pak is met een mens erin. Zo warm, wij hebben het al warm in onze korte broek. Grapjes gemaakt over hoe hij moest drinken en plassen.
Jaar erna was Bollo de bom. En echt. Kind zat nog op kdv, was jong.
Als een kind iets eng vind is het soms te begeleiden zodat het niet meer bang is. Mijn taak is het ze te leren hun grenzen aan te geven. Ze uit te dagen nieuwe dingen te proberen. Mooie herinneringen te maken. En dan maar hopen dat kind onthoudt dat de ouders hem hielpen in plaats van dat ie bang was. Bijvoorbeeld als de monsterspray uit de kast komt.
We liegen de hele tijd als je het puristisch bekijkt.
Je ontkomt er niet aan. Daarom leer ik mijn kind liever dat iedereen zijn eigen werkelijkheid heeft. Blik. Referentiekader.
Dat mensen elkaar vertellen dat een oma een sterretje is omdat oma dan nog niet helemaal weg is. Of in de hemel omdat het dan goed gaat met oma.
Dat de reclame een filmpje is, dat alleen maar zegt hoe leuk iets is. En dat je zelf moet blijven nadenken. En niet blind alle bloggers moet nadoen. Dat al die filmpjes ge-edit zijn trouwens ook nog eens een keer.
Dat ouders die scheiden heus wel veel van hun kind houden maar soms stom doen en onaardige dingen over de andere ouder zeggen. Het zijn ook mensen die maken wel eens een foutje.
Gevolg is dat ik kritische vragen krijg. Aangesproken word. En dat ze zich kunnen verliezen in een magische wereld die ze zelf hebben bedacht.
Hij wilde geen handje geven. Dat hoefde ook niet.
Ik heb toen gezegd dat het een pak is met een mens erin. Zo warm, wij hebben het al warm in onze korte broek. Grapjes gemaakt over hoe hij moest drinken en plassen.
Jaar erna was Bollo de bom. En echt. Kind zat nog op kdv, was jong.
Als een kind iets eng vind is het soms te begeleiden zodat het niet meer bang is. Mijn taak is het ze te leren hun grenzen aan te geven. Ze uit te dagen nieuwe dingen te proberen. Mooie herinneringen te maken. En dan maar hopen dat kind onthoudt dat de ouders hem hielpen in plaats van dat ie bang was. Bijvoorbeeld als de monsterspray uit de kast komt.
We liegen de hele tijd als je het puristisch bekijkt.
Je ontkomt er niet aan. Daarom leer ik mijn kind liever dat iedereen zijn eigen werkelijkheid heeft. Blik. Referentiekader.
Dat mensen elkaar vertellen dat een oma een sterretje is omdat oma dan nog niet helemaal weg is. Of in de hemel omdat het dan goed gaat met oma.
Dat de reclame een filmpje is, dat alleen maar zegt hoe leuk iets is. En dat je zelf moet blijven nadenken. En niet blind alle bloggers moet nadoen. Dat al die filmpjes ge-edit zijn trouwens ook nog eens een keer.
Dat ouders die scheiden heus wel veel van hun kind houden maar soms stom doen en onaardige dingen over de andere ouder zeggen. Het zijn ook mensen die maken wel eens een foutje.
Gevolg is dat ik kritische vragen krijg. Aangesproken word. En dat ze zich kunnen verliezen in een magische wereld die ze zelf hebben bedacht.
zondag 15 november 2020 om 08:52
Ik zie toch echt wel verschil tussen een leugentje omdat de waarheid soms onnodig bot is of een leugen omdat je je kind wil laten geloven dat jij zelf in Sinterklaas gelooft.
Dat laatste is namelijk wat je doet als je bijvoorbeeld (zoals iemand hier schreef) een mailtje aan Sinterklaas stuurt om te zeggen dat hij niet stiekem in jullie huis moet komen omdat je kind daar bang van wordt. Nergens voor nodig. Je kan je je kind dan ook gerust stellen door te vertellen dat jij er altijd voor zal zorgen dat er geen vreemden in huis komen en dat je daarom zelf helpt met het feest. En ja, dan krijg je waarschijnlijk vragen over waar de cadeautjes vandaan komen. Waarop je dan, als je wil dat je kind nog niet alles weet, naar alle eerlijkheid kan antwoorden dat dàt voor kinderen nog een geheimpje is.
Dat laatste is namelijk wat je doet als je bijvoorbeeld (zoals iemand hier schreef) een mailtje aan Sinterklaas stuurt om te zeggen dat hij niet stiekem in jullie huis moet komen omdat je kind daar bang van wordt. Nergens voor nodig. Je kan je je kind dan ook gerust stellen door te vertellen dat jij er altijd voor zal zorgen dat er geen vreemden in huis komen en dat je daarom zelf helpt met het feest. En ja, dan krijg je waarschijnlijk vragen over waar de cadeautjes vandaan komen. Waarop je dan, als je wil dat je kind nog niet alles weet, naar alle eerlijkheid kan antwoorden dat dàt voor kinderen nog een geheimpje is.
zondag 15 november 2020 om 08:58
Dat mailtje is toch ook onderdeel van het spel?yette schreef: ↑15-11-2020 08:52Ik zie toch echt wel verschil tussen een leugentje omdat de waarheid soms onnodig bot is of een leugen omdat je je kind wil laten geloven dat jij zelf in Sinterklaas gelooft.
Dat laatste is namelijk wat je doet als je bijvoorbeeld (zoals iemand hier schreef) een mailtje aan Sinterklaas stuurt om te zeggen dat hij niet stiekem in jullie huis moet komen omdat je kind daar bang van wordt. Nergens voor nodig. Je kan je je kind dan ook gerust stellen door te vertellen dat jij er altijd voor zal zorgen dat er geen vreemden in huis komen en dat je daarom zelf helpt met het feest. En ja, dan krijg je waarschijnlijk vragen over waar de cadeautjes vandaan komen. Waarop je dan, als je wil dat je kind nog niet alles weet, naar alle eerlijkheid kan antwoorden dat dàt voor kinderen nog een geheimpje is.
Ik weet nog goed dat mijn vader Sinterklaas ging bellen in ons bijzijn. Was vooral heel leuk en een beetje spannend. Ik zie dat nu echt gewoon als meespelen, net zoals je in het spel de juf, de brandweer of Spider-Man belt.
Ik doe het zelf toevallig niet, een mailtje aan Sinterklaas schrijven, maar zingen voor Sinterklaas is serieus zingen voor Sinterklaas, daar doe je nét iets meer je best op en doen wij aan mee. En een tekening voor Sinterklaas is een tekening voor Sinterklaas. Ik moet er volgende keer ook eentje maken. Nou, dan maak ik een tekening voor Sinterklaas hoor.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 15-11-2020 09:31
7.57% gewijzigd
zondag 15 november 2020 om 09:13
Ja, helemaal eensWhomi schreef: ↑15-11-2020 07:54Het gaat mij er vooral om dat je altijd wel ooit eens een leugentje zal vertellen. Als je kind aan komt met een tekening met 3 strepen, zeg je vast niet “nou, dit lijkt echt nergens op”. Maar zeg je dat het prachtig is! Komt je kind zelf opgemaakt naar je toe dan zeg je toch ook dat ze er prachtig uit zien, ook al vind je de blauw oogschaduw met paarse lippenstift en felroze rouge niet mooi? Als ze zichzelf hebben aangekleed in de meest lelijke combi en komen het vol trots laten zien, verpest je dat moment dan door te zeggen “je ziet er niet uit, hup omkleden!”??
Je gaat mij niet vertellen dat je altijd 100% eerlijk reageert naar je kind toe. En dat is in mijn ogen ook helemaal niet nodig. Want juist met dit soort “leugentjes” geef je je kind een goed gevoel ipv eerlijk te zijn en het daarmee de grond in te boren. Ik zie dus ook niet in waarom meespelen met de fantasie van je kind dan ineens echt niet kan.
zondag 15 november 2020 om 09:16
Waarom toch van die zware termen als leugen gebruiken? Waarom niet praten over fantasie? Voor kinderen is die scheidslijn tussen waar en niet waar niet zo scherp. Je projecteert nu je eigen volwassen denkbeelden op de fantasiewereld van een kind.yette schreef: ↑15-11-2020 08:52Ik zie toch echt wel verschil tussen een leugentje omdat de waarheid soms onnodig bot is of een leugen omdat je je kind wil laten geloven dat jij zelf in Sinterklaas gelooft.
Dat laatste is namelijk wat je doet als je bijvoorbeeld (zoals iemand hier schreef) een mailtje aan Sinterklaas stuurt om te zeggen dat hij niet stiekem in jullie huis moet komen omdat je kind daar bang van wordt. Nergens voor nodig. Je kan je je kind dan ook gerust stellen door te vertellen dat jij er altijd voor zal zorgen dat er geen vreemden in huis komen en dat je daarom zelf helpt met het feest. En ja, dan krijg je waarschijnlijk vragen over waar de cadeautjes vandaan komen. Waarop je dan, als je wil dat je kind nog niet alles weet, naar alle eerlijkheid kan antwoorden dat dàt voor kinderen nog een geheimpje is.
Als mijn jongste bang is voor monsters werkt het bijvoorbeeld helemaal niet om te zeggen dat ze niet echt zijn, dat monsters niet bestaan. Wat wel helpt is zeggen dat haar grote berenknuffel de monsters wegjaagt, dat monsters daar niet bij in de buurt durven te komen. Ander voorbeeld: kinderen hadden op tv iets gezien over de tandenfee. Oudste had tand eruit, dus die wilde dat tandenfee zou komen (want die komt bij peppa ook). Nou prima, wij doen mee, tand wordt klaargelegd bij het slapen gaan. Maar jongste (slaapt op zelfde kamer) wordt heel bang, wil niet dat tandenfee op de kamer komt etc. etc. Uiteindelijk geprobeerd om uit te leggen dat tandenfee niet bestaat en dat papa een muntje neerlegt als ze liggen te slapen. Maar dat gelooft ze pertinent niet, werd zelfs boos. Want ze weet zeker dat de tandenfee bestaat (en stiekem wil ze dat eigenlijk ook natuurlijk). Misschien werkt het bij sommige kinderen prima om ‘de waarheid’ te vertellen, maar echt niet bij iedereen hoor. En dan is zo’n mailtje sturen een prima oplossing.
