Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
zondag 22 november 2020 om 17:18
Oh ja, man heeft vandaag met zijn zusje gebeld. Het zat hem, mede dankzij de reacties in dit topic, toch niet lekker. Ze snapt het nu ook wel en gaat met andere zus overleggen.
En @Sjaantje37: ik denk dat het verschil is dat dat topics zijn met algemene vragen over dingen die toevallig ook over kinderen gaan. Niet dat het onderwerp is 'bewust moeder geworden'. Het onderwerp is dus niet het hebben van kinderen, maar een probleem wat kinderen betreft of kinderen mee gemoeid zijn. Hier is het onderwerp wél het niet hebben van kinderen, dus dat is net wat anders. Overigens heb ik er geen last van, maar ik snap inmiddels wel dat het wat gek is en zoals Luistervink "(dacht ik) zei: beetje off-topic.
En @Sjaantje37: ik denk dat het verschil is dat dat topics zijn met algemene vragen over dingen die toevallig ook over kinderen gaan. Niet dat het onderwerp is 'bewust moeder geworden'. Het onderwerp is dus niet het hebben van kinderen, maar een probleem wat kinderen betreft of kinderen mee gemoeid zijn. Hier is het onderwerp wél het niet hebben van kinderen, dus dat is net wat anders. Overigens heb ik er geen last van, maar ik snap inmiddels wel dat het wat gek is en zoals Luistervink "(dacht ik) zei: beetje off-topic.
zondag 22 november 2020 om 17:26
Katkaatje, goed dat je het toch even opgepakt. Het is natuurlijk wel een beetje gek dat er nu zomaar besloten wordt over zijn erfdeel.
Het ligt er inderdaad aan hoe iemand het insteekt. Ik ben ook een eind verhuisd om samen te gaan wonen. Sommige mensen zeuren inderdaad dat het zoooo ver weg is en dat is het, ik moet altijd maar die kant op gaan. Anderen zeuren dat het zooooo ver weg is, maar komen toch en zeggen dan dat ik hier wel heeeel mooi woon en het wel snappen dat ik het hier leuk vind.
En idd mbt de kindvrije keuze: zoooo jammer dat jouw ouders nu geen opa en oma worden (jij egoïstisch harteloos kind). Of zoooo jammer dat jouw ouders geen opa/oma worden, maar ze zijn super trots op je dat je gewoon je eigen weg kiest en gelijk heb je.
Mijn moeder vindt het ongetwijfeld jammer dat ze van mij geen kleinkinderen heeft/krijgt, want dol op kinderen. Maar ze respecteert mijn keuze gewoon zonder geneuzel, en stiekem is ze misschien ook wel blij dat ik niet voor kinderen heb gekozen en mijn zus wel. Want ik woon ver weg en mijn zus om de hoek. Ze zou het heel vervelend vinden als ze wel kleinkinderen had gehad, maar door de afstand niet betrokken had kunnen zijn.
Het ligt er inderdaad aan hoe iemand het insteekt. Ik ben ook een eind verhuisd om samen te gaan wonen. Sommige mensen zeuren inderdaad dat het zoooo ver weg is en dat is het, ik moet altijd maar die kant op gaan. Anderen zeuren dat het zooooo ver weg is, maar komen toch en zeggen dan dat ik hier wel heeeel mooi woon en het wel snappen dat ik het hier leuk vind.
En idd mbt de kindvrije keuze: zoooo jammer dat jouw ouders nu geen opa en oma worden (jij egoïstisch harteloos kind). Of zoooo jammer dat jouw ouders geen opa/oma worden, maar ze zijn super trots op je dat je gewoon je eigen weg kiest en gelijk heb je.
Mijn moeder vindt het ongetwijfeld jammer dat ze van mij geen kleinkinderen heeft/krijgt, want dol op kinderen. Maar ze respecteert mijn keuze gewoon zonder geneuzel, en stiekem is ze misschien ook wel blij dat ik niet voor kinderen heb gekozen en mijn zus wel. Want ik woon ver weg en mijn zus om de hoek. Ze zou het heel vervelend vinden als ze wel kleinkinderen had gehad, maar door de afstand niet betrokken had kunnen zijn.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zondag 22 november 2020 om 17:33
Ik ben enig kind, 29 en single, en ik heb het idee dat mijn ouders vooral denken dat ik nu nog niet met kinderen bezig ben omdat ik geen partner heb. Hun vrienden zitten nu volop in het opa en oma zijn/worden. Heel eerlijk? Hoewel mijn ouders mij altijd voor 100% zouden steunen in mijn keuze, welke keuze dat ook is, weet ik wel dat ze het heel erg jammer zouden vinden om geen opa en oma te worden. En dat vind ik weleens moeilijk; dat het zo alleen van mij afhangt. Mijn keuze bepaalt tot op zekere hoogte ook hoe hun toekomst eruit ziet.
zondag 22 november 2020 om 17:35
Ik geef eerlijk toe dat ik het fijn voor mijn moeder vind dat mijn zus een kind heeft. Ze zou niet klagen, maar ik weet dat ze het heel leuk vind. Ik zou nooit voor haar aan een kind begonnen zijn, maar als ik enigkind was geweest, zou ik heus wel eens hetzelfde zoals jij gedacht hebben.Timetraveler schreef: ↑22-11-2020 17:33Ik ben enig kind, 29 en single, en ik heb het idee dat mijn ouders vooral denken dat ik nu nog niet met kinderen bezig ben omdat ik geen partner heb. Hun vrienden zitten nu volop in het opa en oma zijn/worden. Heel eerlijk? Hoewel mijn ouders mij altijd voor 100% zouden steunen in mijn keuze, welke keuze dat ook is, weet ik wel dat ze het heel erg jammer zouden vinden om geen opa en oma te worden. En dat vind ik weleens moeilijk; dat het zo alleen van mij afhangt. Mijn keuze bepaalt tot op zekere hoogte ook hoe hun toekomst eruit ziet.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zondag 22 november 2020 om 17:42
Als puber dacht ik nog weleens "als ik 25 ben wil ik misschien wel kinderen", maar meer omdat ik dacht dat het zo hoorde (25 vond ik toen stokoudredbulletje schreef: ↑22-11-2020 17:34En je hebt hen nooit laten weten dat jij geen kinderen wil? Ik begon daar als puber al over en okee, toen namen ze dat nog niet serieus maar als begin twintiger toch zeker wel.
). Sinds mijn 18e tot nu zit ik nog steeds op "nee het trekt me niet". Nu ik de 30 nader is dat ook niet opgeschoven naar "hmm wie weet". Ik kan niet in de toekomst kijken, maar ik schat de kans klein in dat dat nog verandert.Ik heb heus weleens bij tijd en wijle aangegeven dat de kans erg groot is dat ik niet aan kinderen begin, gewoon omdat ik dat niet wil. Ik denk dat mijn ouders vooral denken dat ik nu zo denk omdat mijn situatie zo is (single, huurappartement) en dat ik, wanneer ik een partner vind ik wel bijdraai.
Wellicht ook omdat ik vroeger veel heb opgepast en nu in het onderwijs werk; ik ben denk ik ook gewoon wel goed met kinderen en zou een leuke moeder kunnen zijn. Ik wil het (nu en waarschijnlijk later ook) alleen niet.
zondag 22 november 2020 om 17:43
Helemaal fijn uitgelegd zo Dianaf. Wat dat betreft herken ik ook wel wat je zegt Katkaatje: mijn zus vindt het ook superjammer dat ik niet dichterbij woont, maar ze snapt waarom ik ergens anders in NL ben gaan wonen. En mijn schoonzus vond het ook jammer dat we geen kinderen kregen, want ze wilde graag tante worden. Maar ook bij haar voel ik het niet als een verwijt.dianaf schreef: ↑22-11-2020 17:26Katkaatje, goed dat je het toch even opgepakt. Het is natuurlijk wel een beetje gek dat er nu zomaar besloten wordt over zijn erfdeel.
Het ligt er inderdaad aan hoe iemand het insteekt. Ik ben ook een eind verhuisd om samen te gaan wonen. Sommige mensen zeuren inderdaad dat het zoooo ver weg is en dat is het, ik moet altijd maar die kant op gaan. Anderen zeuren dat het zooooo ver weg is, maar komen toch en zeggen dan dat ik hier wel heeeel mooi woon en het wel snappen dat ik het hier leuk vind.
En idd mbt de kindvrije keuze: zoooo jammer dat jouw ouders nu geen opa en oma worden (jij egoïstisch harteloos kind). Of zoooo jammer dat jouw ouders geen opa/oma worden, maar ze zijn super trots op je dat je gewoon je eigen weg kiest en gelijk heb je.
Mijn moeder vindt het ongetwijfeld jammer dat ze van mij geen kleinkinderen heeft/krijgt, want dol op kinderen. Maar ze respecteert mijn keuze gewoon zonder geneuzel, en stiekem is ze misschien ook wel blij dat ik niet voor kinderen heb gekozen en mijn zus wel. Want ik woon ver weg en mijn zus om de hoek. Ze zou het heel vervelend vinden als ze wel kleinkinderen had gehad, maar door de afstand niet betrokken had kunnen zijn.
Het ligt er maar net aan wie het zegt en op wat voor manier.
zondag 22 november 2020 om 17:55
Zeker.
Maar ik heb sowieso een hekel aan mensen die blijven zeuren over beslissingen die je ooit genomen hebt. Of dat nu over een studiekeuze gaat, een relatie, verhuizing, de kleur op de muur. Doodvermoeiend. En daar vallen dat soort opmerkingen ook nog al eens in.
Ja, die keuze is nu eenmaal zo en dooooorrrrrr.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zondag 22 november 2020 om 18:22
Ik heb het idee dat mijn moeder me tot mijn 33e gewoon niet serieus nam als ik zei geen kinderen te willen. Dat vond ik op enig moment wel vervelend. Ik ging op mijn 32e samenwonen en toen ik nog steeds niet broeds werd, daalde het eindelijk in.
Dat mijn moeder de laatste paar jaar letterlijk heeft gezegd dat ze blij is dat ik niet voor kinderen heb gekozen, vind ik deels fijn en deels heel verdrietig. De kleinkinderen die ze wel heeft geven haar zoveel zorgen. Zo zou het niet moeten zijn als je oma wordt.
Dat mijn moeder de laatste paar jaar letterlijk heeft gezegd dat ze blij is dat ik niet voor kinderen heb gekozen, vind ik deels fijn en deels heel verdrietig. De kleinkinderen die ze wel heeft geven haar zoveel zorgen. Zo zou het niet moeten zijn als je oma wordt.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
zondag 22 november 2020 om 18:26
Ach, dat is ook sip.Doornroosje75 schreef: ↑22-11-2020 18:22Ik heb het idee dat mijn moeder me tot mijn 33e gewoon niet serieus nam als ik zei geen kinderen te willen. Dat vond ik op enig moment wel vervelend. Ik ging op mijn 32e samenwonen en toen ik nog steeds niet broeds werd, daalde het eindelijk in.
Dat mijn moeder de laatste paar jaar letterlijk heeft gezegd dat ze blij is dat ik niet voor kinderen heb gekozen, vind ik deels fijn en deels heel verdrietig. De kleinkinderen die ze wel heeft geven haar zoveel zorgen. Zo zou het niet moeten zijn als je oma wordt.
zondag 22 november 2020 om 18:42
Denk dat het lyrische echt alleen de eerst paar dagen is bij vrouwen die een kind heb gekregen daarna barst de hel los.redbulletje schreef: ↑22-11-2020 17:28Van mij mag Sjaantje best blijven, maar dan niet te lyrisch lopen doen over het wél hebben van een kind want dat past hier niet
Maar goed heb het punt begrepen. Het is een erg zwart-wit topic met weinig ruimte voor nuance.
zondag 22 november 2020 om 20:25
Zo gek dat mensen zich aangevallen voelen als iemand een totaal andere keuze maakt. Zoals vegetariers aangevallen worden door vleeseters, zoals moeders kindervrijen aanvallen, dat soort dingen. Ze hoeven slechts te denken "ieder zijn ding" en hoeven helemaal geen verband naar zichzelf te leggen. waarom ze dat dan tóch doen is mij een raadsel.katkaatje schreef: ↑21-11-2020 17:58
Ik merk het bij mijn schoonzus. Als ik vertel waarom wij bepaalde keuzes maken (geen vlees, op vakantie, veel werken et cetera) gaat zij gelijk volledig in de verdediging waarom zij andere keuzes maakt. Alsof ik tegen haar heb gezegd dat zij hetzelfde moet doen als ik. Helemaal niet, iedereen moet lekker zijn eigen keuzes daarin maken. Maar dat blijkt toch heel moeilijk te begrijpen. Mijn geen kinderen (meer) willen, betekent niet dat ik vind dat niemand kinderen zou moeten krijgen. Sjaantje's keuze voor wél kinderen, betekent niet dat ze vindt dat wij het ook moeten doen. Zo vat ik haar posts in elk geval niet op.
man was al in de 90 en er ook aan toe. Nu laat hij een klein bedrag achter, maar had niet aangegeven wat hij ermee wilde. Het gaat, na alles kosten, om een paar duizend euro. Dus de zussen van mijn man zeiden: "Ach, zullen we dat gewoon onder de kleinkinderen verdelen, dat is zo leuk voor hen." Waarop mijn man een beetje beteuterd aangaf dat hij dat niet zo fair vond, en eigenlijk ook een deel wilde. Nou, dat vond men zo'n onzin! Want het ging toch om weinig, en wij hebben genoeg, en het is leuk voor de kleinkinderen. Ik ben het met man eens. Ja, het is leuk voor de kleinkinderen, maar het is ook leuk voor ons. We komen overigens niks te kort, hoor, dus we hebben het niet nodig. Maar de rest van de familie heeft het ook niet nodig: die neefjes en nichtjes hebben echt geen geldzorgen. Wat zouden jullie doen? Laten gaan, of toch nog eens op terugkomen?
Ik hoop dat jouw man zijn poot stijf houdt, want ik ga toch steigeren als ik dit lees. Laat die lui ZELF geld opzij zetten voor hun kinderen! Ze weten helemaal niet wat jullie beweegt, of waar jullie dat geld aan uit zouden geven. Ze weten helemaal niet waar jullie voor sparen, wat jullie nog op je wensenlijst hebt staan. Mensen denken altijd dat die ander het beter heeft dan zij. Ze zien nooit wat die ander er voor moet doen of voor moet laten.
maandag 23 november 2020 om 07:53
Hier was het zo dat na het overlijden van mijn zus mijn moeder regelmatig bij mij op bezoek kwam (huilend) en dan wel eens aangaf 'dat wij ook heel graag zouden willen dat je een meisje had'Doornroosje75 schreef: ↑22-11-2020 18:22Ik heb het idee dat mijn moeder me tot mijn 33e gewoon niet serieus nam als ik zei geen kinderen te willen. Dat vond ik op enig moment wel vervelend. Ik ging op mijn 32e samenwonen en toen ik nog steeds niet broeds werd, daalde het eindelijk in.
Dat mijn moeder de laatste paar jaar letterlijk heeft gezegd dat ze blij is dat ik niet voor kinderen heb gekozen, vind ik deels fijn en deels heel verdrietig. De kleinkinderen die ze wel heeft geven haar zoveel zorgen. Zo zou het niet moeten zijn als je oma wordt.
*slik* ik had het daar in die tijd echt heel moeilijk mee, mijn ouders die een kind hadden verloren en van mij (bewust geen vriendin destijds, ook geen wens) min of meer verwachten dat ik nog wel even iemand zou vinden om een kind mee te krijgen.
gelukkig ebte dat wel weg (naja gelukkig niet bepaald want mijn moeder overleed even daarna aan kanker)
maandag 23 november 2020 om 11:13
Dat is wel heel heftig ja. Normaal is het al niet fijn, maar in zo'n situatie, waar je zelf ook verdriet hebt...RickDalton schreef: ↑23-11-2020 07:53Hier was het zo dat na het overlijden van mijn zus mijn moeder regelmatig bij mij op bezoek kwam (huilend) en dan wel eens aangaf 'dat wij ook heel graag zouden willen dat je een meisje had'
*slik* ik had het daar in die tijd echt heel moeilijk mee, mijn ouders die een kind hadden verloren en van mij (bewust geen vriendin destijds, ook geen wens) min of meer verwachten dat ik nog wel even iemand zou vinden om een kind mee te krijgen.
gelukkig ebte dat wel weg (naja gelukkig niet bepaald want mijn moeder overleed even daarna aan kanker)
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 23 november 2020 om 14:19
Ik vind het net heel rottig dat anderen jou verantwoordelijk houden voor de invulling van hun eigen leven.Timetraveler schreef: ↑22-11-2020 17:33Ik ben enig kind, 29 en single, en ik heb het idee dat mijn ouders vooral denken dat ik nu nog niet met kinderen bezig ben omdat ik geen partner heb. Hun vrienden zitten nu volop in het opa en oma zijn/worden. Heel eerlijk? Hoewel mijn ouders mij altijd voor 100% zouden steunen in mijn keuze, welke keuze dat ook is, weet ik wel dat ze het heel erg jammer zouden vinden om geen opa en oma te worden. En dat vind ik weleens moeilijk; dat het zo alleen van mij afhangt. Mijn keuze bepaalt tot op zekere hoogte ook hoe hun toekomst eruit ziet.
Zo kreeg ik jaren geleden via mijn moeder te horen dat mijn grootvader nog graag eens een huwelijksfeest zou meemaken; tja, wat moet je daarmee?
Gelukkig is ze zelf al jaren geleden gestopt met haar geneuzel over kleinkinderen en beseft ze wel dat die er echt niet zullen komen.
maandag 23 november 2020 om 14:26
Herkenbaar! Zowel de sibling van mij als van mijn man is overleden. Vlak na het overlijden van sibling van man zat schoonmoeder hartverscheurend te huilen dat ze het zo vreselijk vond dat ze maar 1 kleinkind zou krijgen. Het brak echt oprecht mijn hart, maar ik ben uiteindelijk niet verantwoordelijk voor haar geluk.RickDalton schreef: ↑23-11-2020 07:53Hier was het zo dat na het overlijden van mijn zus mijn moeder regelmatig bij mij op bezoek kwam (huilend) en dan wel eens aangaf 'dat wij ook heel graag zouden willen dat je een meisje had'
*slik* ik had het daar in die tijd echt heel moeilijk mee, mijn ouders die een kind hadden verloren en van mij (bewust geen vriendin destijds, ook geen wens) min of meer verwachten dat ik nog wel even iemand zou vinden om een kind mee te krijgen.
gelukkig ebte dat wel weg (naja gelukkig niet bepaald want mijn moeder overleed even daarna aan kanker)
Mijn eigen ouders hebben gelukkig nooit zo de verwachting gelegd bij mij. Al geloof ik wel dat ze het jammer vinden dat ze nooit opa en oma zullen worden.
maandag 23 november 2020 om 14:28
Ik ga er dan in zo'n situatie nog wel vanuit dat het vooral de emotie is die spreekt... dus als de boel wat rustiger is, dat ze zoiets niet meer zullen zeggen (maar enkel denken).MissPiglet schreef: ↑23-11-2020 14:26Herkenbaar! Zowel de sibling van mij als van mijn man is overleden. Vlak na het overlijden van sibling van man zat schoonmoeder hartverscheurend te huilen dat ze het zo vreselijk vond dat ze maar 1 kleinkind zou krijgen. Het brak echt oprecht mijn hart, maar ik ben uiteindelijk niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Mijn eigen ouders hebben gelukkig nooit zo de verwachting gelegd bij mij. Al geloof ik wel dat ze het jammer vinden dat ze nooit opa en oma zullen worden.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 23 november 2020 om 14:31
Ja klopt. En intussen ben ik ook 35, dus ze vindt me intussen ook te oud om nog aan kinderen te beginnen. (Dat heeft ze nog wel eens meegedeeld).
maandag 23 november 2020 om 14:51
Ik zou niet eens weten of mijn pa en ma het jammer vinden om geen opa en oma te worden (sibling zegt regelmatig ook geen kinderen te willen). Ik gok zomaar dat het wel meevalt, zo lang hun kroost maar gelukkig is vinden ze het prima.
Mijn ouders zijn actieve mensen met een druk sociaal leven, werk, hobby's en een volle agenda, die zitten later echt niet te kniezen achter de geraniums.
Mijn ouders zijn actieve mensen met een druk sociaal leven, werk, hobby's en een volle agenda, die zitten later echt niet te kniezen achter de geraniums.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
maandag 23 november 2020 om 16:34
Als het echt voor de kleinkinderen is en de ouders het niet zelf gaan gebruiken zou ik het laten gaan.katkaatje schreef: ↑21-11-2020 17:58
Trouwens, iets wat ik laatst tegenkwam. De opa van mijn man is overleden. Niks ergs aan, de beste man was al in de 90 en er ook aan toe. Nu laat hij een klein bedrag achter, maar had niet aangegeven wat hij ermee wilde. Het gaat, na alles kosten, om een paar duizend euro. Dus de zussen van mijn man zeiden: "Ach, zullen we dat gewoon onder de kleinkinderen verdelen, dat is zo leuk voor hen." Waarop mijn man een beetje beteuterd aangaf dat hij dat niet zo fair vond, en eigenlijk ook een deel wilde. Nou, dat vond men zo'n onzin! Want het ging toch om weinig, en wij hebben genoeg, en het is leuk voor de kleinkinderen. Ik ben het met man eens. Ja, het is leuk voor de kleinkinderen, maar het is ook leuk voor ons. We komen overigens niks te kort, hoor, dus we hebben het niet nodig. Maar de rest van de familie heeft het ook niet nodig: die neefjes en nichtjes hebben echt geen geldzorgen. Wat zouden jullie doen? Laten gaan, of toch nog eens op terugkomen?
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.
maandag 23 november 2020 om 16:44
Ze had dus al één kleinkind? Waarom vindt ze één niet voldoende?MissPiglet schreef: ↑23-11-2020 14:26Herkenbaar! Zowel de sibling van mij als van mijn man is overleden. Vlak na het overlijden van sibling van man zat schoonmoeder hartverscheurend te huilen dat ze het zo vreselijk vond dat ze maar 1 kleinkind zou krijgen. Het brak echt oprecht mijn hart, maar ik ben uiteindelijk niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Mijn eigen ouders hebben gelukkig nooit zo de verwachting gelegd bij mij. Al geloof ik wel dat ze het jammer vinden dat ze nooit opa en oma zullen worden.
maandag 23 november 2020 om 16:48
Echt no way dat ik dat zou doen. Dat is een principekwestie. Straks willen ze ook nog dat jij extra bijdraagt als er met de familie iets ondernomen moet worden. Hoor je ook regelmatig dat stellen die hun kinderen mee nemen naar een familiediner maar voor 2 personen willen bijdragen terwijl de kindvrije single dan met een hogere bijdrage wordt afgescheept. Gewoon gelijk goed duidelijk maken dat ieder hetzijne betaalt of ontvangt. Gelukkig heeft de man inmiddels bij zijn zussen aan de bel getrokken.Keuken1987 schreef: ↑23-11-2020 16:34Als het echt voor de kleinkinderen is en de ouders het niet zelf gaan gebruiken zou ik het laten gaan.
