Relaties
alle pijlers
Is dit de rest van mijn leven?
dinsdag 12 mei 2009 om 09:31
***UPDATE PAGINA 6***
Hallo, ik ben nieuw hier en zal maar gelijk met de deur in huis vallen... Ik ben 25, nog geen jaar getrouwd, waarvan 4 jaar samen te zijn en 3,5 jaar samenwonen. Mijn man is een aantal jaar ouder dan ik.
En dan nu ...
Ik heb ontzettende twijfels over mijn relatie, al een hele poos.
Is dit de rest van mijn leven?
Huisje, boompje, een hond ?
Mijn man vind zichzelf niet iemand voor kinderen, ik weet zeker dat ik ze "ooit" wél wil.
Wist je dat niet van te voren? Zullen jullie nu wellicht denken?
Jawel, maar hij zei altijd "als jij ze wilt dan wil ik ze ook" en op die manier heb ik dat probleem "verdrongen".
Verder ben ik pas 25, getrouwd, heb ik een reuzesaai burgerlijk leven, ik heb nog nooit op mezelf gewoond en verlang naar vrijheid.
Ik heb sinds een half jaar nieuw werk met een óntzettende leuke groep collega's, allemaal leeftijdsgenoten en we hebben al een aantal keer leuke dingen gedaan, uit eten, in het park hangen, en laatst wezen stappen, wát een toffe avond/nacht was dat!
Ik ben helemaal uit mijn dak gegaan, lekker dansen, lekker drinken, helemaal top.
Mijn man houdt niet van drinken, stappen etc...
Ik "mag" van hem wel stappen, hij moedigt het juist aan, maar als het zover is is hij chagerijnig en heeft dan liever dat ik toch maar thuisblijf om met hem op de bank te hangen.
Is dit de rest van mijn leven?
Ik ga helemaal niet vaak stappen, die stapavond met collega's was de eerste van 2009... toch best sneu voor iemand van 25....
Onze relatie is ontzettend snel gegaan, hij was eigenlijk mijn "rebound guy" en is ontstaan uit een "sexrelatie", paar maanden later woonden we al samen etc etc
Ik heb het idee dat ik ontzettend veel mis in mijn leven.
Wat hebben wij eigenlijk in gemeen?
Niet zo heel erg veel als ik erover nadenk.
De sex is mwah...
Vanmorgen hebben wij het erover gehad voor het eerst en zijn reactie was precies zoals ik verwachtte, hij opperde meteen om het huis te verkopen en zich in te schrijven bij een woningbouwstichting... hij heeft een kort lontje en het is altijd zwart/wit, alles of niks bij hem.
Wat moet ik doen? Afwachten? Eraan werken? (maar hoe??)
Niks doen en over 10 jaar alsnog scheiden en ontzettend spijt hebben?
Hallo, ik ben nieuw hier en zal maar gelijk met de deur in huis vallen... Ik ben 25, nog geen jaar getrouwd, waarvan 4 jaar samen te zijn en 3,5 jaar samenwonen. Mijn man is een aantal jaar ouder dan ik.
En dan nu ...
Ik heb ontzettende twijfels over mijn relatie, al een hele poos.
Is dit de rest van mijn leven?
Huisje, boompje, een hond ?
Mijn man vind zichzelf niet iemand voor kinderen, ik weet zeker dat ik ze "ooit" wél wil.
Wist je dat niet van te voren? Zullen jullie nu wellicht denken?
Jawel, maar hij zei altijd "als jij ze wilt dan wil ik ze ook" en op die manier heb ik dat probleem "verdrongen".
Verder ben ik pas 25, getrouwd, heb ik een reuzesaai burgerlijk leven, ik heb nog nooit op mezelf gewoond en verlang naar vrijheid.
Ik heb sinds een half jaar nieuw werk met een óntzettende leuke groep collega's, allemaal leeftijdsgenoten en we hebben al een aantal keer leuke dingen gedaan, uit eten, in het park hangen, en laatst wezen stappen, wát een toffe avond/nacht was dat!
Ik ben helemaal uit mijn dak gegaan, lekker dansen, lekker drinken, helemaal top.
Mijn man houdt niet van drinken, stappen etc...
Ik "mag" van hem wel stappen, hij moedigt het juist aan, maar als het zover is is hij chagerijnig en heeft dan liever dat ik toch maar thuisblijf om met hem op de bank te hangen.
Is dit de rest van mijn leven?
Ik ga helemaal niet vaak stappen, die stapavond met collega's was de eerste van 2009... toch best sneu voor iemand van 25....
Onze relatie is ontzettend snel gegaan, hij was eigenlijk mijn "rebound guy" en is ontstaan uit een "sexrelatie", paar maanden later woonden we al samen etc etc
Ik heb het idee dat ik ontzettend veel mis in mijn leven.
Wat hebben wij eigenlijk in gemeen?
Niet zo heel erg veel als ik erover nadenk.
De sex is mwah...
Vanmorgen hebben wij het erover gehad voor het eerst en zijn reactie was precies zoals ik verwachtte, hij opperde meteen om het huis te verkopen en zich in te schrijven bij een woningbouwstichting... hij heeft een kort lontje en het is altijd zwart/wit, alles of niks bij hem.
Wat moet ik doen? Afwachten? Eraan werken? (maar hoe??)
Niks doen en over 10 jaar alsnog scheiden en ontzettend spijt hebben?
dinsdag 12 mei 2009 om 20:31
Lekker dan... kom je er achter dat je huwelijk niet ideaal is omdat je partner niet van stappen houdt en dan gelijk denken over scheiden... wat een niveau zeg!
Trouwen doe je toch niet zomaar. Je hebt toch om een aantal goede redenen bewust voor elkaar gekozen!
Als ik je verhaal zo lees Wolvega, dan krijg ik de indruk dat jij en je man voorafgaand aan jullie huwelijk niet (genoeg) hebben gesproken over de wederzijdse verwachtingen en evt. gezamenlijke hobby's. Beetje naïef om van tevoren te hebben gedacht 'het komt wel goed'.
Nu jij dingen anders wilt, vind ik dat je dat met hem moet bespreken en hem tenminste de kans moet geven om jou tegemoet te komen en te ontdekken of jullie nog gezamenlijke interesses delen en activiteiten kunnen oppakken.
Dat lijkt me volwassener dan hem als saaie piet bestempelen omdat je dat gezien je huidige behoefte aan vrijheid beter uitkomt.
Mssch is een scheiding idd de beste oplossing. Dan kan je man een partner zoeken die wel voor hem wil gaan.
Trouwen doe je toch niet zomaar. Je hebt toch om een aantal goede redenen bewust voor elkaar gekozen!
Als ik je verhaal zo lees Wolvega, dan krijg ik de indruk dat jij en je man voorafgaand aan jullie huwelijk niet (genoeg) hebben gesproken over de wederzijdse verwachtingen en evt. gezamenlijke hobby's. Beetje naïef om van tevoren te hebben gedacht 'het komt wel goed'.
Nu jij dingen anders wilt, vind ik dat je dat met hem moet bespreken en hem tenminste de kans moet geven om jou tegemoet te komen en te ontdekken of jullie nog gezamenlijke interesses delen en activiteiten kunnen oppakken.
Dat lijkt me volwassener dan hem als saaie piet bestempelen omdat je dat gezien je huidige behoefte aan vrijheid beter uitkomt.
Mssch is een scheiding idd de beste oplossing. Dan kan je man een partner zoeken die wel voor hem wil gaan.
woensdag 13 mei 2009 om 00:51
quote:qwertu schreef op 12 mei 2009 @ 13:54:
Is deze man ooit wel leuk gewéést, Wolvega?Er zit nogal een verschil in tussen leuk zijn en iemand leuk vinden. Hij wordt door TO weggezet als iemand die saai is (en de collega's zijn 'helemaal top') Maar goed, zoals ik al zei, als hij zich nooit anders heeft voorgedaan, valt hem dan zoveel te verwijten?
Is deze man ooit wel leuk gewéést, Wolvega?Er zit nogal een verschil in tussen leuk zijn en iemand leuk vinden. Hij wordt door TO weggezet als iemand die saai is (en de collega's zijn 'helemaal top') Maar goed, zoals ik al zei, als hij zich nooit anders heeft voorgedaan, valt hem dan zoveel te verwijten?
woensdag 13 mei 2009 om 07:16
Ik denk eigenlijk niet dat je man de oorzaak is maar jijzelf. Je hangt veel te veel aan hem zoals ik het lees. Het is toch hartstikke leuk dat je leuk werk hebt met collega's waarmee je goed kan stappen en lachen? Gewoon doen dat stappen, je kerel moet vast even wennen aan de nieuwe jij in deze nieuwe situatie. Heb je hem gevraagd waarom hij chago reageerd als jij gaat stappen? Zijn leven is de jouwe niet, oftewel je hoeft niet altijd alles samen te doen. Zoek voor jezelf een sport, ga stappen, bezoek eens een festival.. maak het interessant voor jezelf en kijk daarna eens of je nu met je man ontevreden was of dat je ontvreden was met hoe je zelf je leventje leidde. Ook wat betreft seksleven, daar heb je twee mensen minimaal voor nodig. Als jij het maar niks vind, moet je het daar over hebben. Kom voor jezelf op, maar gooi geen huwelijk weg voor je het 100% zeker weet.. een keer leuk stappen vind ik niet zo'n beste reden.
donderdag 14 mei 2009 om 11:39
Ik snap niet waarom ik de hele tijd foutmeldingen krijg?
Na 20 keer proberen kan ik dan eindelijk een reactie geven...
Het gaat uiteraard niet alleen om stappen, ik wil bijvoorbeeld ook graag op gitaarles om maar wat te noemen.
Helaas krijg ik nu al verwijten dat we elkaar "zo weinig zien", hij werkt 5,5 dag per week en ik werk in de middag en avonden doordeweeks, dit hebben we in overleg besloten omdat we een hond hebben en dus ik overdag bij de hond ben.
Dus als ik er een hobby bij neem, zien we elkaar nog minder volgens hem. (we zien elkaar gewoon elke dag hoor, maar goed...) Ik heb 2 jaar geleden al gezegd dat hij een eigen hobby/passie moet vinden, buiten mij om en niet zoveel aan mij moet hangen, dat hij vaker naar zijn vrienden moet gaan etc etc Maar hij doet het niet.
Tja, kan hem moeilijk dwingen toch?
Vanmorgen was mijn moeder hier en die barstte in tranen uit...
Ze vond het ook maar niks dat ik zaterdag de hele nacht ben weggeweest (was om 09:00 thuis, de eerste trein ging om 08:00 namelijk en dit was ok met mijn man) want "dat doe je niet als je getrouwd ben" en "je moet dan samen uitgaan"
Ja hallo, hij wil toch niet mee stappen?
Dus ik mag ook niet meer? WTF...
Mijn moeder begrijpt mij dus niet en ze is huilend weer naar huis gegaan, wat ik uiteraard héél erg vind.
Ik trek heus niet meteen de stekker uit ons huwelijk, anders had ik hier ook niet mijn verhaal neergezet om de verschillende gedachten van onafhankelijke mensen te lezen.
Na 20 keer proberen kan ik dan eindelijk een reactie geven...
Het gaat uiteraard niet alleen om stappen, ik wil bijvoorbeeld ook graag op gitaarles om maar wat te noemen.
Helaas krijg ik nu al verwijten dat we elkaar "zo weinig zien", hij werkt 5,5 dag per week en ik werk in de middag en avonden doordeweeks, dit hebben we in overleg besloten omdat we een hond hebben en dus ik overdag bij de hond ben.
Dus als ik er een hobby bij neem, zien we elkaar nog minder volgens hem. (we zien elkaar gewoon elke dag hoor, maar goed...) Ik heb 2 jaar geleden al gezegd dat hij een eigen hobby/passie moet vinden, buiten mij om en niet zoveel aan mij moet hangen, dat hij vaker naar zijn vrienden moet gaan etc etc Maar hij doet het niet.
Tja, kan hem moeilijk dwingen toch?
Vanmorgen was mijn moeder hier en die barstte in tranen uit...
Ze vond het ook maar niks dat ik zaterdag de hele nacht ben weggeweest (was om 09:00 thuis, de eerste trein ging om 08:00 namelijk en dit was ok met mijn man) want "dat doe je niet als je getrouwd ben" en "je moet dan samen uitgaan"
Ja hallo, hij wil toch niet mee stappen?
Dus ik mag ook niet meer? WTF...
Mijn moeder begrijpt mij dus niet en ze is huilend weer naar huis gegaan, wat ik uiteraard héél erg vind.
Ik trek heus niet meteen de stekker uit ons huwelijk, anders had ik hier ook niet mijn verhaal neergezet om de verschillende gedachten van onafhankelijke mensen te lezen.
donderdag 14 mei 2009 om 11:50
Uit je formuleringen is op te maken dat je heel veel laat afhangen van de goedkeuring van anderen (je man en je moeder). Wat wil jij zelf, wat denk je zelf, wat voel je zelf?
Waarom ga je niet gewoon op gitaarles als jij dat wilt? Of je man en je moeder dat nu goed vinden of niet. Je bent nog piepjong, veel te jong om de rest van je leven thuis te zitten met een hond omdat anderen denken dat dat het beste voor je is. Ik ben dol op huisdieren maar ze maken je wel heel erg aan huis gebonden. Past een hond wel bij wat jij eigenlijk wilt in het leven? Je man past zijn werkrooster er niet voor aan. Van jou wordt wel verwacht dat je je werk en je hobby's aanpast aan je man en de hond. Waarom eigenlijk?
Waarom ga je niet gewoon op gitaarles als jij dat wilt? Of je man en je moeder dat nu goed vinden of niet. Je bent nog piepjong, veel te jong om de rest van je leven thuis te zitten met een hond omdat anderen denken dat dat het beste voor je is. Ik ben dol op huisdieren maar ze maken je wel heel erg aan huis gebonden. Past een hond wel bij wat jij eigenlijk wilt in het leven? Je man past zijn werkrooster er niet voor aan. Van jou wordt wel verwacht dat je je werk en je hobby's aanpast aan je man en de hond. Waarom eigenlijk?
donderdag 14 mei 2009 om 12:53
ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten. Toen ik 22 was. Nu ben ik 28. Mijn toenmalige vriend was ook 31 en dus ouder dan ik.
Ik had het heel vaak, dat we om half 12 thuiskwamen van een etentje of zoiets en ik dacht ik wil eigenlijk nu pas uit, weggaan, leven. Mijn vriend wilde dat ook niet meer, was al in veel rustiger vaarwater terecht gekomen. Wat gebeurde er we gingen langs elkaar heen leven, hij rustig ik bezig met van alles. Zelfs dat ging een tijdje goed maar ik bleef rusteloos, het voelde gewoon niet goed. Ik heb een jaar gepiekerd en erover gepraat met hem maar uiteindelijk ben ik weggegaan. Weet je wat ik denk: die rusteloosheid die zit in jezelf, en je zal zelf moeten uitzoeken waar het vandaan komt en er iets mee doen. Het verbreken van de relatie zal niet automatisch betekenen dat je die kwijtraakt. Stappen is echt niet zaligmakend, want toen ik vrijgezel werd heb ik dat veel gedaan en ben ook weer gaan daten en soms heel pijnlijk om mannen tegen te komen die lang niet zo lief en eerlijk waren als mijn ex vriend. Maar spijt heb ik nooit gehad. Misschien is het wel helemaal niet het stappen maar passen jullie helemaal diep in je hart toch niet zo goed bij elkaar als je dacht? Het zou kunnen toch? Nu ben ik 28 en ik ben getrouwd en leid een superburgerlijk leven maar weet je, ik vind het fantastisch. Waarom? Omdat deze man wel mijn soulmate is. Dus als jouw vriend dat niet is, vertrouw op je intuitie en durf knopen door te hakken, als je er langere tijd mee zit, het komt niet zomaar. Maar denk ook niet dat het leven als single zaligmakend is, denk dat je ook de tijd moet nemen om te zien wat je wel hebt en of je daar nog aan kunt werken.
Ik had het heel vaak, dat we om half 12 thuiskwamen van een etentje of zoiets en ik dacht ik wil eigenlijk nu pas uit, weggaan, leven. Mijn vriend wilde dat ook niet meer, was al in veel rustiger vaarwater terecht gekomen. Wat gebeurde er we gingen langs elkaar heen leven, hij rustig ik bezig met van alles. Zelfs dat ging een tijdje goed maar ik bleef rusteloos, het voelde gewoon niet goed. Ik heb een jaar gepiekerd en erover gepraat met hem maar uiteindelijk ben ik weggegaan. Weet je wat ik denk: die rusteloosheid die zit in jezelf, en je zal zelf moeten uitzoeken waar het vandaan komt en er iets mee doen. Het verbreken van de relatie zal niet automatisch betekenen dat je die kwijtraakt. Stappen is echt niet zaligmakend, want toen ik vrijgezel werd heb ik dat veel gedaan en ben ook weer gaan daten en soms heel pijnlijk om mannen tegen te komen die lang niet zo lief en eerlijk waren als mijn ex vriend. Maar spijt heb ik nooit gehad. Misschien is het wel helemaal niet het stappen maar passen jullie helemaal diep in je hart toch niet zo goed bij elkaar als je dacht? Het zou kunnen toch? Nu ben ik 28 en ik ben getrouwd en leid een superburgerlijk leven maar weet je, ik vind het fantastisch. Waarom? Omdat deze man wel mijn soulmate is. Dus als jouw vriend dat niet is, vertrouw op je intuitie en durf knopen door te hakken, als je er langere tijd mee zit, het komt niet zomaar. Maar denk ook niet dat het leven als single zaligmakend is, denk dat je ook de tijd moet nemen om te zien wat je wel hebt en of je daar nog aan kunt werken.
donderdag 14 mei 2009 om 12:59
quote:elninjoo schreef op 14 mei 2009 @ 11:42:
Ik vind 't eigenlijk best ongezond klinken dat je je werkschema aanpast aan 't houden van 'n hond... Honden kunnen best overdag alleen thuisblijven.Lijkt me logisch als je een hond neemt, zo`n beest kan echt geen 8 uur alleen blijven, dat moet je ook niet willen!
Ik vind 't eigenlijk best ongezond klinken dat je je werkschema aanpast aan 't houden van 'n hond... Honden kunnen best overdag alleen thuisblijven.Lijkt me logisch als je een hond neemt, zo`n beest kan echt geen 8 uur alleen blijven, dat moet je ook niet willen!
donderdag 14 mei 2009 om 13:21
quote:Wolvega schreef op 14 mei 2009 @ 11:39:
Dus als ik er een hobby bij neem, zien we elkaar nog minder volgens hem. (we zien elkaar gewoon elke dag hoor, maar goed...) Ik heb 2 jaar geleden al gezegd dat hij een eigen hobby/passie moet vinden, buiten mij om en niet zoveel aan mij moet hangen, dat hij vaker naar zijn vrienden moet gaan etc etc Maar hij doet het niet.
Tja, kan hem moeilijk dwingen toch?
Ik trek heus niet meteen de stekker uit ons huwelijk, anders had ik hier ook niet mijn verhaal neergezet om de verschillende gedachten van onafhankelijke mensen te lezen.Hij moet nogal wat van jou...
Dus als ik er een hobby bij neem, zien we elkaar nog minder volgens hem. (we zien elkaar gewoon elke dag hoor, maar goed...) Ik heb 2 jaar geleden al gezegd dat hij een eigen hobby/passie moet vinden, buiten mij om en niet zoveel aan mij moet hangen, dat hij vaker naar zijn vrienden moet gaan etc etc Maar hij doet het niet.
Tja, kan hem moeilijk dwingen toch?
Ik trek heus niet meteen de stekker uit ons huwelijk, anders had ik hier ook niet mijn verhaal neergezet om de verschillende gedachten van onafhankelijke mensen te lezen.Hij moet nogal wat van jou...
zaterdag 16 mei 2009 om 15:06
Wolvega,
Je bent net één jaar getrouwd. Het lijkt me dat je dat niet zomaar hebt gedaan, toch?
Als je trouwt, dan neem je de verantwoordelijkheid voor je relatie, het gaat niet alleen om het trouwen an sich, om het feestje wat de bruiloft is.
Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor hem: hij is ook verantwoordelijk voor jullie liefde en relatie. Daarom vind ik het goed dat je het hebt aangekaart. Het is een beetje een vreemde reactie van hem, zoals je beschrijft. Maar ja, het is ook niet niks (en niet leuk) als je partner met slecht nieuws komt. Hij is misschien in de war of teleurgesteld. Geef niet op, en heb het er nog eens over. Bereid hem op het gesprek voor, op een rustig moment en vraag hem of 'ie niet gelijk met zijn oordeel klaar wil staan. Je wilt hem toch niet kwijt? Zeg dat tegen hem tijdens het gesprek, misschien zit daar de angel van zijn reactie. Maar hij mag ook best weten dat hij jou ook je lol moet gunnen, en dat hij net zo goed zijn steentje moet bijdragen aan jullie relatie. Hij heeft jou net zo goed die belofte gedaan een jaar geleden.
Veel sterkte.
Je bent net één jaar getrouwd. Het lijkt me dat je dat niet zomaar hebt gedaan, toch?
Als je trouwt, dan neem je de verantwoordelijkheid voor je relatie, het gaat niet alleen om het trouwen an sich, om het feestje wat de bruiloft is.
Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor hem: hij is ook verantwoordelijk voor jullie liefde en relatie. Daarom vind ik het goed dat je het hebt aangekaart. Het is een beetje een vreemde reactie van hem, zoals je beschrijft. Maar ja, het is ook niet niks (en niet leuk) als je partner met slecht nieuws komt. Hij is misschien in de war of teleurgesteld. Geef niet op, en heb het er nog eens over. Bereid hem op het gesprek voor, op een rustig moment en vraag hem of 'ie niet gelijk met zijn oordeel klaar wil staan. Je wilt hem toch niet kwijt? Zeg dat tegen hem tijdens het gesprek, misschien zit daar de angel van zijn reactie. Maar hij mag ook best weten dat hij jou ook je lol moet gunnen, en dat hij net zo goed zijn steentje moet bijdragen aan jullie relatie. Hij heeft jou net zo goed die belofte gedaan een jaar geleden.
Veel sterkte.
zaterdag 16 mei 2009 om 15:07
Wolvega,
Je bent net één jaar getrouwd. Het lijkt me dat je dat niet zomaar hebt gedaan, toch?
Als je trouwt, dan neem je de verantwoordelijkheid voor je relatie, het gaat niet alleen om het trouwen an sich, om het feestje wat de bruiloft is.
Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor hem: hij is ook verantwoordelijk voor jullie liefde en relatie. Daarom vind ik het goed dat je het hebt aangekaart. Het is een beetje een vreemde reactie van hem, zoals je beschrijft. Maar ja, het is ook niet niks (en niet leuk) als je partner met slecht nieuws komt. Hij is misschien in de war of teleurgesteld. Geef niet op, en heb het er nog eens over. Bereid hem op het gesprek voor, op een rustig moment en vraag hem of 'ie niet gelijk met zijn oordeel klaar wil staan. Je wilt hem toch niet kwijt? Zeg dat tegen hem tijdens het gesprek, misschien zit daar de angel van zijn reactie. Maar hij mag ook best weten dat hij jou ook je lol moet gunnen, en dat hij net zo goed zijn steentje moet bijdragen aan jullie relatie. Hij heeft jou net zo goed die belofte gedaan een jaar geleden.
Veel sterkte.
Je bent net één jaar getrouwd. Het lijkt me dat je dat niet zomaar hebt gedaan, toch?
Als je trouwt, dan neem je de verantwoordelijkheid voor je relatie, het gaat niet alleen om het trouwen an sich, om het feestje wat de bruiloft is.
Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor hem: hij is ook verantwoordelijk voor jullie liefde en relatie. Daarom vind ik het goed dat je het hebt aangekaart. Het is een beetje een vreemde reactie van hem, zoals je beschrijft. Maar ja, het is ook niet niks (en niet leuk) als je partner met slecht nieuws komt. Hij is misschien in de war of teleurgesteld. Geef niet op, en heb het er nog eens over. Bereid hem op het gesprek voor, op een rustig moment en vraag hem of 'ie niet gelijk met zijn oordeel klaar wil staan. Je wilt hem toch niet kwijt? Zeg dat tegen hem tijdens het gesprek, misschien zit daar de angel van zijn reactie. Maar hij mag ook best weten dat hij jou ook je lol moet gunnen, en dat hij net zo goed zijn steentje moet bijdragen aan jullie relatie. Hij heeft jou net zo goed die belofte gedaan een jaar geleden.
Veel sterkte.
zaterdag 16 mei 2009 om 15:08
Wolvega,
Je bent net één jaar getrouwd. Het lijkt me dat je dat niet zomaar hebt gedaan, toch?
Als je trouwt, dan neem je de verantwoordelijkheid voor je relatie, het gaat niet alleen om het trouwen an sich, om het feestje wat de bruiloft is.
Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor hem: hij is ook verantwoordelijk voor jullie liefde en relatie. Daarom vind ik het goed dat je het hebt aangekaart. Het is een beetje een vreemde reactie van hem, zoals je beschrijft. Maar ja, het is ook niet niks (en niet leuk) als je partner met slecht nieuws komt. Hij is misschien in de war of teleurgesteld. Geef niet op, en heb het er nog eens over. Bereid hem op het gesprek voor, op een rustig moment en vraag hem of 'ie niet gelijk met zijn oordeel klaar wil staan. Je wilt hem toch niet kwijt? Zeg dat tegen hem tijdens het gesprek, misschien zit daar de angel van zijn reactie. Maar hij mag ook best weten dat hij jou ook je lol moet gunnen, en dat hij net zo goed zijn steentje moet bijdragen aan jullie relatie. Hij heeft jou net zo goed die belofte gedaan een jaar geleden.
Veel sterkte.
Je bent net één jaar getrouwd. Het lijkt me dat je dat niet zomaar hebt gedaan, toch?
Als je trouwt, dan neem je de verantwoordelijkheid voor je relatie, het gaat niet alleen om het trouwen an sich, om het feestje wat de bruiloft is.
Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor hem: hij is ook verantwoordelijk voor jullie liefde en relatie. Daarom vind ik het goed dat je het hebt aangekaart. Het is een beetje een vreemde reactie van hem, zoals je beschrijft. Maar ja, het is ook niet niks (en niet leuk) als je partner met slecht nieuws komt. Hij is misschien in de war of teleurgesteld. Geef niet op, en heb het er nog eens over. Bereid hem op het gesprek voor, op een rustig moment en vraag hem of 'ie niet gelijk met zijn oordeel klaar wil staan. Je wilt hem toch niet kwijt? Zeg dat tegen hem tijdens het gesprek, misschien zit daar de angel van zijn reactie. Maar hij mag ook best weten dat hij jou ook je lol moet gunnen, en dat hij net zo goed zijn steentje moet bijdragen aan jullie relatie. Hij heeft jou net zo goed die belofte gedaan een jaar geleden.
Veel sterkte.
zaterdag 16 mei 2009 om 15:20
woensdag 20 mei 2009 om 21:52
Nou hier een update.
Vorige week gepraat, hij zou mij meer vrijheid geven etc etc
Prima, we zullen wel kijken of het werkt of niet.
Nou kom ik vanavond thuis van mijn werk en zegt hij opeens:
"Ik denk dat ik wil scheiden"
Nou dat was voor mij de druppel ik heb gezegd dat het goed is en ben op het dak gaan zitten, MP3 op mijn hoofd en een sigaretje erbij....
Het enige stabiele in onze relatie was juist dat hij zo goed wist dat hij met mij verder wilde, en nu hebben we dus niks meer.
Hij begon later opeens weer te zeggen dat hij er wél aan wil werken en ofdat ik dit allemaal zomaar weg wilde gooien, ons huis, onze relatie etc etc
Ik heb gezegd dat ik niet weet of ik wel genoeg van hem hou om deze crisis door te komen en dat hij niet elke 3 dagen iets anders moet zeggen.
Hij zegt dat ik koud en afstandelijk doe, ja hallo, vorige week grote crisis en dan moet na amper een week alles weer ok zijn? Voor mij was dit echt de druppel....
Vorige week gepraat, hij zou mij meer vrijheid geven etc etc
Prima, we zullen wel kijken of het werkt of niet.
Nou kom ik vanavond thuis van mijn werk en zegt hij opeens:
"Ik denk dat ik wil scheiden"
Nou dat was voor mij de druppel ik heb gezegd dat het goed is en ben op het dak gaan zitten, MP3 op mijn hoofd en een sigaretje erbij....
Het enige stabiele in onze relatie was juist dat hij zo goed wist dat hij met mij verder wilde, en nu hebben we dus niks meer.
Hij begon later opeens weer te zeggen dat hij er wél aan wil werken en ofdat ik dit allemaal zomaar weg wilde gooien, ons huis, onze relatie etc etc
Ik heb gezegd dat ik niet weet of ik wel genoeg van hem hou om deze crisis door te komen en dat hij niet elke 3 dagen iets anders moet zeggen.
Hij zegt dat ik koud en afstandelijk doe, ja hallo, vorige week grote crisis en dan moet na amper een week alles weer ok zijn? Voor mij was dit echt de druppel....
woensdag 20 mei 2009 om 23:59
quote:Wolvega schreef op 20 mei 2009 @ 21:52:
Nou hier een update.
Vorige week gepraat, hij zou mij meer vrijheid geven etc etc
Prima, we zullen wel kijken of het werkt of niet.
Nou kom ik vanavond thuis van mijn werk en zegt hij opeens:
"Ik denk dat ik wil scheiden"
Nou dat was voor mij de druppel ik heb gezegd dat het goed is en ben op het dak gaan zitten, MP3 op mijn hoofd en een sigaretje erbij....
Het enige stabiele in onze relatie was juist dat hij zo goed wist dat hij met mij verder wilde, en nu hebben we dus niks meer.
Hij begon later opeens weer te zeggen dat hij er wél aan wil werken en ofdat ik dit allemaal zomaar weg wilde gooien, ons huis, onze relatie etc etc
Ik heb gezegd dat ik niet weet of ik wel genoeg van hem hou om deze crisis door te komen en dat hij niet elke 3 dagen iets anders moet zeggen.
Hij zegt dat ik koud en afstandelijk doe, ja hallo, vorige week grote crisis en dan moet na amper een week alles weer ok zijn? Voor mij was dit echt de druppel....
Ik vind een 'we zullen wel kijken of het werkt' ook niet echt een geweldige reactie om te krijgen. Je wilt toch allebei 100% ergens voor gaan of niet?
Maar goed, als dit voor jou de druppel is, ga je toch gewoon. en kan je hem de schuld geven, hij doet immers alles fout, toch?
wat ik bedoel is: Je kan wel alles bij hem neerleggen"Hij doet dit niet goed, dat niet goed', maar wat is je eigen aandeel? Ben jij zo'n leuke vrouw voor hem geweest de laatste tijd? Ik merk weinig empathie van jou naar hem toe op dit moment. Denk je niet dat het voor hem ook allemaal behoorlijk heftig is?
Nou hier een update.
Vorige week gepraat, hij zou mij meer vrijheid geven etc etc
Prima, we zullen wel kijken of het werkt of niet.
Nou kom ik vanavond thuis van mijn werk en zegt hij opeens:
"Ik denk dat ik wil scheiden"
Nou dat was voor mij de druppel ik heb gezegd dat het goed is en ben op het dak gaan zitten, MP3 op mijn hoofd en een sigaretje erbij....
Het enige stabiele in onze relatie was juist dat hij zo goed wist dat hij met mij verder wilde, en nu hebben we dus niks meer.
Hij begon later opeens weer te zeggen dat hij er wél aan wil werken en ofdat ik dit allemaal zomaar weg wilde gooien, ons huis, onze relatie etc etc
Ik heb gezegd dat ik niet weet of ik wel genoeg van hem hou om deze crisis door te komen en dat hij niet elke 3 dagen iets anders moet zeggen.
Hij zegt dat ik koud en afstandelijk doe, ja hallo, vorige week grote crisis en dan moet na amper een week alles weer ok zijn? Voor mij was dit echt de druppel....
Ik vind een 'we zullen wel kijken of het werkt' ook niet echt een geweldige reactie om te krijgen. Je wilt toch allebei 100% ergens voor gaan of niet?
Maar goed, als dit voor jou de druppel is, ga je toch gewoon. en kan je hem de schuld geven, hij doet immers alles fout, toch?
wat ik bedoel is: Je kan wel alles bij hem neerleggen"Hij doet dit niet goed, dat niet goed', maar wat is je eigen aandeel? Ben jij zo'n leuke vrouw voor hem geweest de laatste tijd? Ik merk weinig empathie van jou naar hem toe op dit moment. Denk je niet dat het voor hem ook allemaal behoorlijk heftig is?
donderdag 21 mei 2009 om 07:25
Waarom wil hij scheiden? Zei hij dat erbij?
Hou er wel even rekening mee dat het voor je man misschien ook een emotionele achtbaan is waar hij in zit. Dat hij een nieuwe houding moet zoeken in jullie relatie, een nieuw evenwicht.
Wil jij met hem verder?
Hou er wel even rekening mee dat het voor je man misschien ook een emotionele achtbaan is waar hij in zit. Dat hij een nieuwe houding moet zoeken in jullie relatie, een nieuw evenwicht.
Wil jij met hem verder?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 21 mei 2009 om 08:04
Ik lees voornamelijk dat deze relatie heel instabiel is. Dit is niet de schuld van de een of de ander. Hier is vooraf tekort nagedacht over trouwen etc.. Ik herken deze relatie hoor, ik heb er 18 jaar ingezeten. Wat een worsteling en werk. Ik heb geprobeerd en geprobeerd en nog eens en toen waren er 18 jaren voorbij en een paar kids erbij. Dat laatste heb ik geen spijt van, wel van hetgeen ze tijdens en na de scheiding meemaken.
Jij twijfelt al een tijdje, jouw interesses liggen ver van de zijne. Hij zegt nu "ik wil scheiden', daarna wil hij eraan werken etc... Ik heb dit hele feest al eens meegemaakt. Jullie zijn veel te verschillend en dat is niet zijn schuld of jouw schuld. Jij zou gewoon een hele tijd jezelf moeten ontdekken, je bent nu nog jong, geen kids etc.. voordat je je echt settelt en hij verdient een vrouw die dezelfde levensstijl en interesses nastreeft. Want wees vooral eerlijk voor jezelf en naar hem toe. Houdt jij echt genoeg van hem om dit alles op te lossen? OF Wil je hem en je moeder niet kwetsen? Dat laatste is niet zo'n goed idee hoor, je wordt er zelf niet gelukkiger van. Hij komt ook tot de conclusie dat jullie niet echt bij elkaar passen, je moeder is geen partij in dit huwelijk en komt er ook wel overheen.
Heel veel sterkte en wat je ook besluit ook is, zorg dat het goed voelt.
Jij twijfelt al een tijdje, jouw interesses liggen ver van de zijne. Hij zegt nu "ik wil scheiden', daarna wil hij eraan werken etc... Ik heb dit hele feest al eens meegemaakt. Jullie zijn veel te verschillend en dat is niet zijn schuld of jouw schuld. Jij zou gewoon een hele tijd jezelf moeten ontdekken, je bent nu nog jong, geen kids etc.. voordat je je echt settelt en hij verdient een vrouw die dezelfde levensstijl en interesses nastreeft. Want wees vooral eerlijk voor jezelf en naar hem toe. Houdt jij echt genoeg van hem om dit alles op te lossen? OF Wil je hem en je moeder niet kwetsen? Dat laatste is niet zo'n goed idee hoor, je wordt er zelf niet gelukkiger van. Hij komt ook tot de conclusie dat jullie niet echt bij elkaar passen, je moeder is geen partij in dit huwelijk en komt er ook wel overheen.
Heel veel sterkte en wat je ook besluit ook is, zorg dat het goed voelt.
donderdag 21 mei 2009 om 08:09
Een leeftijdsverschilletje, zo enorm is die bij jullie niet hoeft niet per definitie te betekenen dat de 'oudere' saai hoeft te zijn hoor. Mijn huidige man is 22 jaar ouder dan ik, maar heeft de streken van een late puber. Het is altijd weer lachen.
Trouwens mijn man wil vaker stappen dan ik!!!!!!!
Wat ik wil zeggen is dat het bij jullie niet aan het leeftijdsverschil ligt, 6 jaar is niet echt een groot verschil.
Trouwens mijn man wil vaker stappen dan ik!!!!!!!
Wat ik wil zeggen is dat het bij jullie niet aan het leeftijdsverschil ligt, 6 jaar is niet echt een groot verschil.
dinsdag 26 mei 2009 om 09:23
De knoop is doorgehakt, we gaan uitelkaar.
We hebben gelukkig geen ruzie ofzo, we gaan nu kijken of het mogelijk is dat hij mij uitkoopt etc etc.
Er is nog een lange, administratieve en emotievolle weg te gaan maar goed... mijn gevoel zegt dat ik de juiste beslissing gemaakt heb.
Ik wil jullie bedanken voor alle, verschillende, reacties.
We hebben gelukkig geen ruzie ofzo, we gaan nu kijken of het mogelijk is dat hij mij uitkoopt etc etc.
Er is nog een lange, administratieve en emotievolle weg te gaan maar goed... mijn gevoel zegt dat ik de juiste beslissing gemaakt heb.
Ik wil jullie bedanken voor alle, verschillende, reacties.
