Zwanger
alle pijlers
Zoveelste miskraam :-(
zaterdag 22 mei 2021 om 08:42
Even van me af schrijven en op zoek naar hoopvolle verhalen. Ik ben inmiddels 39, rook niet, drink niet, gezond bmi en ben al 4 jaar (met pauzes) aan het proberen zwanger te worden. 7 keer had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen en 7 keer nog voor de 6 weken gaat het mis. Vandaag werd ik wakker en wist ik dat ook nummer 7 gestrand was, nu is het alleen nog wachten op de ongesteldheid.
We zijn al bij 2 ziekenhuizen in Nederland geweest en hebben bijna alle testen gehad die ze hier aanbieden. Eindconclusie is altijd: we kunnen niks vinden, het is waarschijnlijk gewoon pech, vooral door proberen.
Na nummer 6 hebben we een jaar lang gestopt met proberen en 'geaccepteerd' dat we kinderloos zouden blijven. Maar ik kon daar toch niet mee leven en dus hebben we een maand geleden het weer opgestart. Met nieuwe frisse moed en goede moed en het was gelijk raak. Maar nu dus weer voorbij.
Ik ben zo zo zo verdrietig, ik weet gewoon even niet waar ik het zoeken moet. Hebben jullie hoopvolle verhalen van jezelf, je vrienden, kennissen, de vrouw die de hond van de buurman uitlaat? En dan niet van die 'toen ze het loslieten gebeurde het', want ik geloof niet dat dat het probleem is. Dat hebben we een jaar gedaan en dat leverde niet magischerwijs een baby op. Maar iets waar ik me aan vast kan houden.
Of tips. Alle tips zijn welkom. Wilde ik vroeger alleen maar onomstotelijk en wetenschappelijk bewezen, sta ik nu ook open voor alle kruidenvrouwtjes, spirigoeroes en andere baat-het-niet-dan-schaadt-het-niet-tips.
Iets om me een beetje op de been te houden, want ik weet niet meer.......
We zijn al bij 2 ziekenhuizen in Nederland geweest en hebben bijna alle testen gehad die ze hier aanbieden. Eindconclusie is altijd: we kunnen niks vinden, het is waarschijnlijk gewoon pech, vooral door proberen.
Na nummer 6 hebben we een jaar lang gestopt met proberen en 'geaccepteerd' dat we kinderloos zouden blijven. Maar ik kon daar toch niet mee leven en dus hebben we een maand geleden het weer opgestart. Met nieuwe frisse moed en goede moed en het was gelijk raak. Maar nu dus weer voorbij.
Ik ben zo zo zo verdrietig, ik weet gewoon even niet waar ik het zoeken moet. Hebben jullie hoopvolle verhalen van jezelf, je vrienden, kennissen, de vrouw die de hond van de buurman uitlaat? En dan niet van die 'toen ze het loslieten gebeurde het', want ik geloof niet dat dat het probleem is. Dat hebben we een jaar gedaan en dat leverde niet magischerwijs een baby op. Maar iets waar ik me aan vast kan houden.
Of tips. Alle tips zijn welkom. Wilde ik vroeger alleen maar onomstotelijk en wetenschappelijk bewezen, sta ik nu ook open voor alle kruidenvrouwtjes, spirigoeroes en andere baat-het-niet-dan-schaadt-het-niet-tips.
Iets om me een beetje op de been te houden, want ik weet niet meer.......
woensdag 26 mei 2021 om 07:08
Nee, maar ik probeer vandaag weer mijn oude fertiliteitsarts te pakken te krijgen om te vragen of dat kan/moet. Wil ook gelijk vragen naar de mogelijkheid van extra progesteron, daar is recentelijk goed onderzoek naar gedaan en lijkt significant verschil te maken hij vrouwen met herhaalde miskramen.
Het te pakken krijgen blijkt nog wel ingewikkeld als je 2 jaar niks meer hebt gedaan bij ze.
woensdag 26 mei 2021 om 08:35
Hebben ze jouw progesteron niet geprikt in het fertiliteitstraject? Maar dat is natuurlijk ook best wel gedateerd als het 2 jaar geleden is..beetjebl schreef: ↑26-05-2021 07:08Nee, maar ik probeer vandaag weer mijn oude fertiliteitsarts te pakken te krijgen om te vragen of dat kan/moet. Wil ook gelijk vragen naar de mogelijkheid van extra progesteron, daar is recentelijk goed onderzoek naar gedaan en lijkt significant verschil te maken hij vrouwen met herhaalde miskramen.
Het te pakken krijgen blijkt nog wel ingewikkeld als je 2 jaar niks meer hebt gedaan bij ze.
Kinderaspirine helpt ook bij stolling maar kan me voorstellen dat je dit niet zomaar wilt nemen zonder overleg. Spannend allemaal! Hopelijk kan je snel terecht voor een echo.
woensdag 26 mei 2021 om 09:00
Ja hebben ze wel op getest destijds, maar in 2019 is een onderzoek geweest naar het gebruik van extra progesteron. Dat had bij mensen zonder geschiedenis van herhaalde miskramen geen effect, bij vrouwen met 1-2 miskramen licht effect en bij vrouwen met 3 of meer miskramen sterk effect. Dus dat wil ik dan wel even overleggen.
Ik blijf krampen en licht bloedverlies houden en mijn test was vanochtend ook wat lichter. I know, ik zou niet meer testen, maar ik hoopte gerustgesteld te worden vanwege die krampen en bloed.
Vandaag gesprek met de huisarts. Ik vermoed dat ik wel in aanmerking kom voor een vroege echo, maar ik ben benieuwd hoe vroeg ze adviseren dat te doen. Niks zien geeft natuurlijk ook stress.
Ik blijf krampen en licht bloedverlies houden en mijn test was vanochtend ook wat lichter. I know, ik zou niet meer testen, maar ik hoopte gerustgesteld te worden vanwege die krampen en bloed.
Vandaag gesprek met de huisarts. Ik vermoed dat ik wel in aanmerking kom voor een vroege echo, maar ik ben benieuwd hoe vroeg ze adviseren dat te doen. Niks zien geeft natuurlijk ook stress.
woensdag 26 mei 2021 om 20:18
Wat ontzettend naar dat je al zo lang tussen hoop en vrees leeft. Ik leef echt met je mee. Ik heb voordat ik mijn zoon kreeg 2 miskramen gehad. Begon toen al moedeloos te worden, laat staan als het al 7 keer is gebeurd.
Ik had het vermoeden zelf dat mijn progesteron te laag was. Ik heb toen tot 12 weken zwangerschap gesmeerd met natuurlijke progesteron creme. Ik weet niet of het toeval is geweest of niet, maar toen heb ik geen miskraam gekregen.
Wie weet kan het je helpen
Ik had het vermoeden zelf dat mijn progesteron te laag was. Ik heb toen tot 12 weken zwangerschap gesmeerd met natuurlijke progesteron creme. Ik weet niet of het toeval is geweest of niet, maar toen heb ik geen miskraam gekregen.
Wie weet kan het je helpen
woensdag 2 juni 2021 om 12:43
Wat ontzettend verdrietig dat je hier steeds door heen gaat. Ik heb niet alles gelezen dus grote kans dat mijn post mosterd is, maar ik heb destijds na miskraam 2 (en IVF behandelingen), mijn karyotype laten onderzoeken en ook thrombophilia (stolling o.a Leiden factor V). Kwam eigenlijk niets uit, maar daarmee konden we wel dingen uitsluiten en dat is ook wat waard. In ons geval lag de oorzaak bij ons bij mijn man - DNA fragmentatie icm slecht zaad (de vruchtbaarheid van de man neemt ook af met het ouder worden).
Wij konden met behulp van ICSI zwanger worden, maar zwanger blijven bleek moeilijker. Uiteindelijk met onze allerlaatste cryo wel gelukt (geen magisch ingrediënt - gewoon geluk gehad dat dit embryo zich wel goed bleef ontwikkelen en daar een gezond kind uit voort kwam). Ik slikte wel vitamine D en foliumzuur, maar deed dit ook ten tijde van de MMM.
Ik zou na zoveel vroege miskramen wel vragen om extra onderzoek, zeker gelet op jouw leeftijd, en al was het maar om mogelijke dingen uit te sluiten. Sterkte, TO.
Wij konden met behulp van ICSI zwanger worden, maar zwanger blijven bleek moeilijker. Uiteindelijk met onze allerlaatste cryo wel gelukt (geen magisch ingrediënt - gewoon geluk gehad dat dit embryo zich wel goed bleef ontwikkelen en daar een gezond kind uit voort kwam). Ik slikte wel vitamine D en foliumzuur, maar deed dit ook ten tijde van de MMM.
Ik zou na zoveel vroege miskramen wel vragen om extra onderzoek, zeker gelet op jouw leeftijd, en al was het maar om mogelijke dingen uit te sluiten. Sterkte, TO.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 6 juni 2021 om 10:05
Wat verdrietig….
Ik ben nu voor de 11de keer zwanger. 2 gezonde jongetjes, 1 kindje te vroeg geboren en overleden en heel veel miskramen.
Laatste miskraam was in mei 2020; het hartje klopte niet meer bij 9 weken.
Ik ben ook 39….
Probeeen proberen proberen, alle trucjes uitgehaald; tot SMEPPEN aan toe.
Toen was het februari en kreeg ik een nieuwe baan en werd ik gevaccineerd.
Ik dacht… ik kan nu niet zwanger worden.
Ik…laat…het…los…
En ja hoor! Prompt raak ik zwanger.
Het is een dooddoener! Maar bij mij werkte het….
Hou vol, geef de moed en de hoop niet op!!
Ik ben nu voor de 11de keer zwanger. 2 gezonde jongetjes, 1 kindje te vroeg geboren en overleden en heel veel miskramen.
Laatste miskraam was in mei 2020; het hartje klopte niet meer bij 9 weken.
Ik ben ook 39….
Probeeen proberen proberen, alle trucjes uitgehaald; tot SMEPPEN aan toe.
Toen was het februari en kreeg ik een nieuwe baan en werd ik gevaccineerd.
Ik dacht… ik kan nu niet zwanger worden.
Ik…laat…het…los…
En ja hoor! Prompt raak ik zwanger.
Het is een dooddoener! Maar bij mij werkte het….
Hou vol, geef de moed en de hoop niet op!!
donderdag 10 juni 2021 om 09:38
Dank voor jullie berichten nog. Het gaat inmiddels wel beter. Mijn lijf is nog wat raar, maar maandag een echo gehad en alles is weg. Sterker nog, zij dacht dat ik ieder moment alweer een eisprong kon hebben, mijn baarmoeder zag er in elk geval uit alsof ie daarop zat te wachten. Maar mijn ovulatietesten blijven negatief, dus ik vermoed dat dit een ovulatieloze cyclus wordt.
We zijn inmiddels in Duitsland geweest en daar zijn nog wel wat goede opties. Dus hopen dat de reguliere cyclus snel weer op gang komt en we weer door kunnen. Ik ben nog wel bij vlagen erg verdrietig, vooral over dat het gaat zoals het gaat, maar ben ook nog wel optimistisch over de toekomst.
We gaan ervoor!
We zijn inmiddels in Duitsland geweest en daar zijn nog wel wat goede opties. Dus hopen dat de reguliere cyclus snel weer op gang komt en we weer door kunnen. Ik ben nog wel bij vlagen erg verdrietig, vooral over dat het gaat zoals het gaat, maar ben ook nog wel optimistisch over de toekomst.
We gaan ervoor!
donderdag 10 juni 2021 om 09:49
SepTeije schreef: ↑06-06-2021 10:05Wat verdrietig….
Ik ben nu voor de 11de keer zwanger. 2 gezonde jongetjes, 1 kindje te vroeg geboren en overleden en heel veel miskramen.
Laatste miskraam was in mei 2020; het hartje klopte niet meer bij 9 weken.
Ik ben ook 39….
Probeeen proberen proberen, alle trucjes uitgehaald; tot SMEPPEN aan toe.
Toen was het februari en kreeg ik een nieuwe baan en werd ik gevaccineerd.
Ik dacht… ik kan nu niet zwanger worden.
Ik…laat…het…los…
En ja hoor! Prompt raak ik zwanger.
Het is een dooddoener! Maar bij mij werkte het….
Hou vol, geef de moed en de hoop niet op!!
Ik begrijp dat je het goed bedoelt en de hoofdboodschap is "geef niet op", maar ik wil toch even zeggen dat ik de 'je moet het loslaten'-verhalen slecht trek. Het geeft mij namelijk het gevoel dat het aan mij ligt als het niet lukt. Dat ik het niet genoeg heb losgelaten, snap je?
Bovendien is het een advies dat absoluut onmogelijk is in mijn situatie. Jij bént al moeder, jij hebt al kinderen, jij wordt 'mama' genoemd, jij ziet je man als vader, er is levendigheid bij jou in huis, jij hebt een toekomst voor je met misschien wel rondrennende kleinkinderen, met misschien kinderen die bij je op bezoek blijven komen, die je misschien vragen mag beantwoorden over hoe je bloemkool het beste kookt, of ze die studentenkamer moeten nemen, wat voor school ze zullen gaan doen. Je mag naar voetbal rijden, naar school brengen, pleisters plakken, troosten, knuffelen, eerste dingen doen, ze achter het behang willen plakken, zorgen hebben, klagen over gebroken nachten en foute vriendjes. Met een beetje geluk vertellen je kinderen op je begrafenis hoe jij was als moeder. Jij wordt gekend, mensen zullen herinneringen aan je hebben, ze zullen misschien tegen hun eigen kinderen of vrienden dingen zeggen als "mijn moeder zei altijd......". Jij hebt al een heel leven wat ik nog niet heb, en als je dood bent, leef je nog langer door in herinnering.
Dit heb ik allemaal niet en met 39 is de kans best aanwezig dat dit ook nooit gaat gebeuren. Dat zeg ik niet om zielig te zijn, maar om aan te geven dat het wezenlijk anders is of je als eerste keer moeder probeert te worden, of al kinderen hebt. Dat het voor mij, en de meeste mensen die ik ken in dezelfde situatie, absoluut onmogelijk is om los te laten. Dat je me iets adviseert wat ik, heel logischerwijs, niet kan. Ook niet eens kan proberen. En dat het 'loslaten'-advies me dus met een schuldgevoel opzadelt: zie je wel, het ligt aan mij.
Je krijgt nu even een lange post van mij, omdat ik het vaker heb gehoord en het dus een frustratie is (daarom ook gemeld in de OP). Het moet er even uit zeg maar
. Ik bedoel het niet naar jou persoonlijk, ik zie ook dat je lief en ondersteunend wil zijn. En dat waardeer ik echt.
donderdag 10 juni 2021 om 11:21
Woord voor woord waar. Dikke knuffel voor jou, het is zo k*t.beetjebl schreef: ↑10-06-2021 09:49Ik begrijp dat je het goed bedoelt en de hoofdboodschap is "geef niet op", maar ik wil toch even zeggen dat ik de 'je moet het loslaten'-verhalen slecht trek. Het geeft mij namelijk het gevoel dat het aan mij ligt als het niet lukt. Dat ik het niet genoeg heb losgelaten, snap je?
Bovendien is het een advies dat absoluut onmogelijk is in mijn situatie. Jij bént al moeder, jij hebt al kinderen, jij wordt 'mama' genoemd, jij ziet je man als vader, er is levendigheid bij jou in huis, jij hebt een toekomst voor je met misschien wel rondrennende kleinkinderen, met misschien kinderen die bij je op bezoek blijven komen, die je misschien vragen mag beantwoorden over hoe je bloemkool het beste kookt, of ze die studentenkamer moeten nemen, wat voor school ze zullen gaan doen. Je mag naar voetbal rijden, naar school brengen, pleisters plakken, troosten, knuffelen, eerste dingen doen, ze achter het behang willen plakken, zorgen hebben, klagen over gebroken nachten en foute vriendjes. Met een beetje geluk vertellen je kinderen op je begrafenis hoe jij was als moeder. Jij wordt gekend, mensen zullen herinneringen aan je hebben, ze zullen misschien tegen hun eigen kinderen of vrienden dingen zeggen als "mijn moeder zei altijd......". Jij hebt al een heel leven wat ik nog niet heb, en als je dood bent, leef je nog langer door in herinnering.
Dit heb ik allemaal niet en met 39 is de kans best aanwezig dat dit ook nooit gaat gebeuren. Dat zeg ik niet om zielig te zijn, maar om aan te geven dat het wezenlijk anders is of je als eerste keer moeder probeert te worden, of al kinderen hebt. Dat het voor mij, en de meeste mensen die ik ken in dezelfde situatie, absoluut onmogelijk is om los te laten. Dat je me iets adviseert wat ik, heel logischerwijs, niet kan. Ook niet eens kan proberen. En dat het 'loslaten'-advies me dus met een schuldgevoel opzadelt: zie je wel, het ligt aan mij.
Je krijgt nu even een lange post van mij, omdat ik het vaker heb gehoord en het dus een frustratie is (daarom ook gemeld in de OP). Het moet er even uit zeg maar
Hoe vaak ik in de periode dat het ons niet lukte te horen kreeg dat ik het het los moest laten en vooral op vakantie moest gaan, want toen was het die en die ook gelukt... Goed bedoeld, maar meer een klap in m'n gezicht. Alsof het inderdaad mijn eigen schuld was en de oplossing eigenlijk supersimpel.
Ik wens je dat zo ongelooflijk gewenste kindje!
donderdag 10 juni 2021 om 12:04
Ik snap je en ik hoor je. Toen ik nog in de MMM zat vond ik de “relax” commentaren en platitudes zo frustrerend. Mensen willen soms graag een oplossing aandragen of iets aardigs zeggen terwijl de situatie daar soms niet helemaal naar is. En wat voor de een werkt, hoeft niet voor de ander te werken. Dat de een geluk heeft gehad, zegt niets over de kansen of uitkomst voor een ander.beetjebl schreef: ↑10-06-2021 09:49Ik begrijp dat je het goed bedoelt en de hoofdboodschap is "geef niet op", maar ik wil toch even zeggen dat ik de 'je moet het loslaten'-verhalen slecht trek. Het geeft mij namelijk het gevoel dat het aan mij ligt als het niet lukt. Dat ik het niet genoeg heb losgelaten, snap je?
Bovendien is het een advies dat absoluut onmogelijk is in mijn situatie. Jij bént al moeder, jij hebt al kinderen, jij wordt 'mama' genoemd, jij ziet je man als vader, er is levendigheid bij jou in huis, jij hebt een toekomst voor je met misschien wel rondrennende kleinkinderen, met misschien kinderen die bij je op bezoek blijven komen, die je misschien vragen mag beantwoorden over hoe je bloemkool het beste kookt, of ze die studentenkamer moeten nemen, wat voor school ze zullen gaan doen. Je mag naar voetbal rijden, naar school brengen, pleisters plakken, troosten, knuffelen, eerste dingen doen, ze achter het behang willen plakken, zorgen hebben, klagen over gebroken nachten en foute vriendjes. Met een beetje geluk vertellen je kinderen op je begrafenis hoe jij was als moeder. Jij wordt gekend, mensen zullen herinneringen aan je hebben, ze zullen misschien tegen hun eigen kinderen of vrienden dingen zeggen als "mijn moeder zei altijd......". Jij hebt al een heel leven wat ik nog niet heb, en als je dood bent, leef je nog langer door in herinnering.
Dit heb ik allemaal niet en met 39 is de kans best aanwezig dat dit ook nooit gaat gebeuren. Dat zeg ik niet om zielig te zijn, maar om aan te geven dat het wezenlijk anders is of je als eerste keer moeder probeert te worden, of al kinderen hebt. Dat het voor mij, en de meeste mensen die ik ken in dezelfde situatie, absoluut onmogelijk is om los te laten. Dat je me iets adviseert wat ik, heel logischerwijs, niet kan. Ook niet eens kan proberen. En dat het 'loslaten'-advies me dus met een schuldgevoel opzadelt: zie je wel, het ligt aan mij.
Je krijgt nu even een lange post van mij, omdat ik het vaker heb gehoord en het dus een frustratie is (daarom ook gemeld in de OP). Het moet er even uit zeg maar
En er is geen groter contrast dan een of geen, een succes verhaal of iemand die nog in limbo land leeft. Dus vanuit mij alleen maar een knuffel en in de eerdere post de onderzoeken die ik heb doorlopen. Ik hoop dat het je gegeven is succesvol zwanger te worden en te blijven.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 10 juni 2021 om 14:55
Heb je jezelf al laten testen op factor V Leiden? Zo niet laat dat dan eens doen.
Deze stollingsafwijking zorgt voor veel miskramen.
Mocht je het hebben (lichte of zware variant) dan kun je tijdens zwangerschap in overleg met een hematoloog en gynaecoloog bloedverdunners gaan gebruiken.
Ik heb het zelf ook (zware vorm) en spuit vanaf het moment dat ik zwanger ben tot 6 weken na de bevalling bloedverdunners.
Ik heb zelf nog geen miskramen gehad, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik al vanaf mijn 18e weet dat ik dit heb en gelijk bij een positieve test bloedverdunners ben gaan spuiten.
Mijn moeder daarintegen heeft heel veel miskramen gehad. Zij bleek ook deze afwijking te hebben alleen dat wist ze toendertijd nog niet. Dat is pas naar boven gekomen toen ik op mijn 18e trombose kreeg en door de molen ben gehaald hoe dat kon. Mijn vader bleek het ook te hebben.
Mijn nicht heeft ook meerdere miskramen te hebben gehad en zij heeft zich nadat ze had gehoord wat ik had ook laten testen en zij bleek het ook te hebben en zij moest ook bloedverdunners gaan spuiten en toen ging het wel goed en heeft ze nog 2 dochters mogen krijgen.
Deze stollingsafwijking zorgt voor veel miskramen.
Mocht je het hebben (lichte of zware variant) dan kun je tijdens zwangerschap in overleg met een hematoloog en gynaecoloog bloedverdunners gaan gebruiken.
Ik heb het zelf ook (zware vorm) en spuit vanaf het moment dat ik zwanger ben tot 6 weken na de bevalling bloedverdunners.
Ik heb zelf nog geen miskramen gehad, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik al vanaf mijn 18e weet dat ik dit heb en gelijk bij een positieve test bloedverdunners ben gaan spuiten.
Mijn moeder daarintegen heeft heel veel miskramen gehad. Zij bleek ook deze afwijking te hebben alleen dat wist ze toendertijd nog niet. Dat is pas naar boven gekomen toen ik op mijn 18e trombose kreeg en door de molen ben gehaald hoe dat kon. Mijn vader bleek het ook te hebben.
Mijn nicht heeft ook meerdere miskramen te hebben gehad en zij heeft zich nadat ze had gehoord wat ik had ook laten testen en zij bleek het ook te hebben en zij moest ook bloedverdunners gaan spuiten en toen ging het wel goed en heeft ze nog 2 dochters mogen krijgen.
donderdag 10 juni 2021 om 19:16
Ja ik ben inderdaad Factor V Leiden getest, was zo ongeveer het eerste. Ik ben sowieso op alles getest waar ze in Nederland op testen. In twee ziekenhuizen zelfs. Dus dat is allemaal uitgesloten, ook alle stollingsafwijkingen enzo. DNA-match-test hebben we ook gehad.
Heb alleen een kijkoperatie nog niet gedaan en nog niet extra progesteron geprobeerd. Dat doen ze in Nederland tegenwoordig ook.
Ik ben nu in Duitsland bezig en daar krijg ik dus de kijkoperatie, de extra progesteron, en daarbovenop (wat ze NL niet doen): testen op NK-cellen en plasmacellen en testen op vitamine B en D.
Dat is alles wat we nu kunnen doen. En ik heb goede hoop op die progesteron. Nu hopen dat mijn cyclus snel weer op orde is.
Heb alleen een kijkoperatie nog niet gedaan en nog niet extra progesteron geprobeerd. Dat doen ze in Nederland tegenwoordig ook.
Ik ben nu in Duitsland bezig en daar krijg ik dus de kijkoperatie, de extra progesteron, en daarbovenop (wat ze NL niet doen): testen op NK-cellen en plasmacellen en testen op vitamine B en D.
Dat is alles wat we nu kunnen doen. En ik heb goede hoop op die progesteron. Nu hopen dat mijn cyclus snel weer op orde is.
