Relaties
alle pijlers
Man gaat over mijn grens
zondag 2 mei 2021 om 14:54
Beste vivavrouwen,
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
zondag 6 juni 2021 om 10:05
Bespreek dit met je psycholoog.
Wat jij doet is de ander lief timide vragen om gehoord en gezien te mogen worden.
En als ze zo vriendelijk zijn je verzoek in te willigen, dan kwispel je van blijdschap.
Maar als ze het niet doen, dan ga je timide verder met de relatie of vriendschap zonder dat jij iets met die afwijzing doet.
Je legt je lot volkomen en alleen in handen van een ander.
Man, wil je me de volgende keer misschien niet weer verkrachten? Ik vond dat niet fijn.
Maar daarna is het angstig afwachten of hij het inderdaad niet doet.
Dit is je afhankelijkheid van de ander. Onterecht, want jij hebt ook zeggenschap over wat er in je leven gebeurt.
Wat jij doet is de ander lief timide vragen om gehoord en gezien te mogen worden.
En als ze zo vriendelijk zijn je verzoek in te willigen, dan kwispel je van blijdschap.
Maar als ze het niet doen, dan ga je timide verder met de relatie of vriendschap zonder dat jij iets met die afwijzing doet.
Je legt je lot volkomen en alleen in handen van een ander.
Man, wil je me de volgende keer misschien niet weer verkrachten? Ik vond dat niet fijn.
Maar daarna is het angstig afwachten of hij het inderdaad niet doet.
Dit is je afhankelijkheid van de ander. Onterecht, want jij hebt ook zeggenschap over wat er in je leven gebeurt.
zondag 6 juni 2021 om 10:14
En wat zegt jou dit dan?Zandblauwtjes schreef: ↑06-06-2021 09:28Zulke dingen doe ik al maar dat zorgt dus eerst voor drama en daarna blijft het bij het oude.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 6 juni 2021 om 10:33
Dat ik het misschien verkeerd zie en dat ik te veel vraag. Ik raak er altijd best wel van in de war.
Gedurende dit topic ben ik me natuurlijk ook wel meer gaan afvragen wat het zegt over de ander en over mijn eigen referentiekader. Maar dat voelt wel heel verkeerd en niet eerlijk van mij.
Dit is zeker onderwerp van gesprek in therapie.
zondag 6 juni 2021 om 10:45
Zou dat kunnen? Dat het niet aan jou ligt? En wat vind je daar dan niet eerlijk aan? Is het eerlijk voor jou dat het altijd aan jou ligt?Zandblauwtjes schreef: ↑06-06-2021 10:33Dat ik het misschien verkeerd zie en dat ik te veel vraag. Ik raak er altijd best wel van in de war.
Of dat de ander schijt heeft aan jouw gevoel
Gedurende dit topic ben ik me natuurlijk ook wel meer gaan afvragen wat het zegt over de ander en over mijn eigen referentiekader. Maar dat voelt wel heel verkeerd en niet eerlijk van mij.
Dit is zeker onderwerp van gesprek in therapie.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 6 juni 2021 om 10:56
Dit doet me denken aan de relatie van mijn moeder en stiefvader. Mijn stiefvader was net zo. Als kind heb je nog niet echt door wat er precies speelt, maar zeker wel dat er wat speelt. Mijn moeder is zich in de loop der jaren steeds meer weg gaan wegcijferen. Eerder bood ze nog wel eens tegenstand, probeerde grenzen aan te geven, maar daar walste hij gewoon overheen. Dat zorgde voor, inderdaad, drama, waar mijn zusje en ik regelmatig getuige van waren, ook al dachten ze dat we niks meekregen. Op een gegeven moment is ze daar maar mee gestopt.
Ik ben op mijn zestiende het huis uit gegaan, want ook tegen mij gedroeg hij zich zo, al vanaf dat mijn moeder een relatie met hem kreeg, ik was toen twee. Het moest allemaal gaan zoals hij zich daar prettig bij voelde en anders niet. Ik pikte dat niet. Mijn moeder heeft nog van alles geprobeerd, ook therapie, gezinstherapie, individuele therapie, maar dat weigerde hij botweg. Ik was vervelend en het lag allemaal niet aan hem.
Mijn stiefvader is een paar jaar geleden overleden, mijn moeder is inmiddels in de zeventig. Meer dan dertig jaar lang heeft ze zich aangepast en weggecijferd. Ze voelt zich schuldig omdat mijn jeugd niet is geweest hoe ze had gewild omdat zij niet sterker was. Ik neem haar echt niks kwalijk. Vroeger wel.
Mijn moeder is verhuisd en leeft inmiddels helemaal op. Ze heeft echt wel gerouwd om mijn stiefvader, maar zegt tegelijkertijd dat ze nog nooit zo gelukkig is geweest als nu.
En dat vind ik zo ontzettend jammer voor haar. Meer dan dertig jaar. Omdat ze niet bij machte was grenzen te trekken.
Het heeft er bij mij iig voor gezorgd dat mijn grenzen overduidelijk zijn en als ze in de buurt komen van overschrijden, ik onmiddellijk aan sla, wat behoorlijk explosief kan zijn. Ook niet altijd even goed dus.
Ik ben op mijn zestiende het huis uit gegaan, want ook tegen mij gedroeg hij zich zo, al vanaf dat mijn moeder een relatie met hem kreeg, ik was toen twee. Het moest allemaal gaan zoals hij zich daar prettig bij voelde en anders niet. Ik pikte dat niet. Mijn moeder heeft nog van alles geprobeerd, ook therapie, gezinstherapie, individuele therapie, maar dat weigerde hij botweg. Ik was vervelend en het lag allemaal niet aan hem.
Mijn stiefvader is een paar jaar geleden overleden, mijn moeder is inmiddels in de zeventig. Meer dan dertig jaar lang heeft ze zich aangepast en weggecijferd. Ze voelt zich schuldig omdat mijn jeugd niet is geweest hoe ze had gewild omdat zij niet sterker was. Ik neem haar echt niks kwalijk. Vroeger wel.
Mijn moeder is verhuisd en leeft inmiddels helemaal op. Ze heeft echt wel gerouwd om mijn stiefvader, maar zegt tegelijkertijd dat ze nog nooit zo gelukkig is geweest als nu.
En dat vind ik zo ontzettend jammer voor haar. Meer dan dertig jaar. Omdat ze niet bij machte was grenzen te trekken.
Het heeft er bij mij iig voor gezorgd dat mijn grenzen overduidelijk zijn en als ze in de buurt komen van overschrijden, ik onmiddellijk aan sla, wat behoorlijk explosief kan zijn. Ook niet altijd even goed dus.
zondag 6 juni 2021 om 11:13
Nou leg je de oorzaak wel erg bij haar. Terwijl je verhaal klinkt alsof je stiefvader gewoon een vervelende man was die geen rekening met anderen wenste te houden. Tegen zulke types valt niet op te boksen.LaFleurNoire schreef: ↑06-06-2021 10:56
En dat vind ik zo ontzettend jammer voor haar. Meer dan dertig jaar. Omdat ze niet bij machte was grenzen te trekken.
Het heeft er bij mij iig voor gezorgd dat mijn grenzen overduidelijk zijn en als ze in de buurt komen van overschrijden, ik onmiddellijk aan sla, wat behoorlijk explosief kan zijn. Ook niet altijd even goed dus.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 6 juni 2021 om 11:28
Dan kan je alleen een grens trekken door uit de situatie te stappen, dus door de relatie te verbreken.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zondag 6 juni 2021 om 11:35
Nee, hij was niet alleen maar een vervelende man die geen rekening met anderen wenste te houden. Dat deed hij namelijk wel, als hij iemand tegenover zich had die niet meeveerde. Hij had ook genoeg positieve punten, hij was niet alleen maar een egoïstische vent. Hij kwam altijd op voor de underdog, hielp mensen graag.
Maar mijn moeder kon dat nou juist niet, niet meeveren
lafleurnoire wijzigde dit bericht op 06-06-2021 11:40
6.37% gewijzigd
zondag 6 juni 2021 om 11:38
Dat heeft ze ook een paar keer proberen te doen, toen mijn zusje en ik het huis al uit waren. Maar ze ging toch weer terug.Hexopbezemsteel schreef: ↑06-06-2021 11:28Dan kan je alleen een grens trekken door uit de situatie te stappen, dus door de relatie te verbreken.
zondag 6 juni 2021 om 12:58
Nou ja, moeder is natuurlijk niet ontoerekeningsvatbaar. Ze had haar kinderen uit die situatie moeten halen. Dat was haar verantwoordelijkheid als ouder. Ze koos ervoor zich in te schikken en daarmee koos ze voor een ongelukkig leven en erger: een ongelukkige jeugd voor haar kinderen.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 6 juni 2021 om 13:02
Zandblauwtjes schreef: ↑06-06-2021 09:28Zulke dingen doe ik al maar dat zorgt dus eerst voor drama en daarna blijft het bij het oude.
Waarom denk je dan dat het wel was geaccepteerd als je die ene nacht je grens fysiek duidelijk had gemaakt?
zondag 6 juni 2021 om 13:33
zondag 6 juni 2021 om 13:39
Je had twee keer NEE gezegd. Waarom dacht jouw man dat het niet duidelijk was dat je geen zin had? Hij besloot toch door te drammen, net zo lang tot jij toegaf. Waarom denkt hij dat je dan toch zin hebt?Zandblauwtjes schreef: ↑06-06-2021 13:33Omdat mijn man zelf ook van mening is dat seks tegen iemands zin niet oké is. Wat ik hier schrijf gaat over wanneer we het niet eens zijn.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zondag 6 juni 2021 om 13:41
Ja, en zij is weer een product van haar jeugd. Ze komt uit een groot, warm gezin, maar in hun jeugd hebben ze een groot drama te verwerken gehad en in die tijd was er nog niet zoiets basaals als psychische bijstand en dat heeft bij allemaal sporen nagelaten.DeSlager schreef: ↑06-06-2021 12:58Nou ja, moeder is natuurlijk niet ontoerekeningsvatbaar. Ze had haar kinderen uit die situatie moeten halen. Dat was haar verantwoordelijkheid als ouder. Ze koos ervoor zich in te schikken en daarmee koos ze voor een ongelukkig leven en erger: een ongelukkige jeugd voor haar kinderen.
Mijn moeder is zeer zeker niet ontoerekeningsvatbaar. Ze is een intelligente, ontwikkelde, zelfstandige vrouw, maar wat partnerkeuze betreft had het beter gekund ja. En dat beaamt ze zelf volmondig.
zondag 6 juni 2021 om 13:42
Beetje mosterd na de maaltijd. Als ze intelligent is had ze ook zelf kunnen bedenken dat haar gedrag haar kinderen zou kunnen beschadigen.LaFleurNoire schreef: ↑06-06-2021 13:41Ja, en zij is weer een product van haar jeugd. Ze komt uit een groot, warm gezin, maar in hun jeugd hebben ze een groot drama te verwerken gehad en in die tijd was er nog niet zoiets basaals als psychische bijstand en dat heeft bij allemaal sporen nagelaten.
Mijn moeder is zeer zeker niet ontoerekeningsvatbaar. Ze is een intelligente, ontwikkelde, zelfstandige vrouw, maar wat partnerkeuze betreft had het beter gekund ja. En dat beaamt ze zelf volmondig.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 6 juni 2021 om 13:50
Maar jullie waren het toch ook niet met elkaar eens? Jij zei duidelijk nee, hij was het daar blijkbaar niet mee eens, want deed het toch.Zandblauwtjes schreef: ↑06-06-2021 13:33Omdat mijn man zelf ook van mening is dat seks tegen iemands zin niet oké is. Wat ik hier schrijf gaat over wanneer we het niet eens zijn.
En als hij daadwerkelijk van mening is dat seks tegen iemands zin niet oké is, was hij toch wel gestopt na de eerste nee? Zijn woorden stroken niet met zijn daden.
zondag 6 juni 2021 om 13:54
Dat zou natuurlijk kunnen, maar meestal lijkt het me waarschijnlijker dat het toch (deels) aan mij ligt. Of dat ik niet op de goede manier communiceer. Of dat het geen zin heeft of de moeite niet waard is
wat erg eigenlijk.LaFleurNoire wat een confronterend verhaal, ik moet het even laten bezinken.
zondag 6 juni 2021 om 13:57
Ik gok zomaar dat TO ook een normale intelligentie heeft. Intelligent zijn is ook beslist geen waarborg om niet in een beschadigende relatie terecht te komen.
Toch zit TO ook in een relatie waarin wel duidelijk is dat haar partner ook gedrag vertoont dat haar kind(eren) kan beschadigen en ik zie jou haar niet zo negatief benaderen.
TO kan het tij nog keren, dat is in mijn geval allang verleden tijd.
zondag 6 juni 2021 om 14:19
Ze lijkt me nog jong en het kind is nog jong. Het is niet te laat. Ik kan het mijn ouders niet vergeven dat ze mij in een onveilige situatie hebben laten opgroeien. Er is geen goede band. Dat kan ook niet in zo’n toxische omgeving. Ik denk dat ik het zelf anders heb gedaan hoewel ik ook wel in valkuilen ben gelopen. Maar elke keer weer ging ik terug naar de therapeut om mezelf aan te pakken en mijn jeugd niet te zien als excuus voor lousy gedrag.LaFleurNoire schreef: ↑06-06-2021 13:57Ik gok zomaar dat TO ook een normale intelligentie heeft. Intelligent zijn is ook beslist geen waarborg om niet in een beschadigende relatie terecht te komen.
Toch zit TO ook in een relatie waarin wel duidelijk is dat haar partner ook gedrag vertoont dat haar kind(eren) kan beschadigen en ik zie jou haar niet zo negatief benaderen.
TO kan het tij nog keren, dat is in mijn geval allang verleden tijd.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 6 juni 2021 om 14:21
Misschien is het aanvaardbaarder om voor jezelf te concluderen dat het aan jou ligt. Dan ligt de oplossing dus ook bij jou, dan moet je dus liever doen, inschikkelijker zijn of minder zeuren, dan zal hij wel veranderen. Het is ook comfortabel want dan hoef je niet aan de wetenschap dat je een slechte partner hebt gekozen.Zandblauwtjes schreef: ↑06-06-2021 13:54Dat zou natuurlijk kunnen, maar meestal lijkt het me waarschijnlijker dat het toch (deels) aan mij ligt. Of dat ik niet op de goede manier communiceer. Of dat het geen zin heeft of de moeite niet waard is
LaFleurNoire wat een confronterend verhaal, ik moet het even laten bezinken.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 6 juni 2021 om 14:38
Ik heb wel een goede band met mijn moeder en zij heeft nooit haar jeugd als excuus gebruikt voor hetgeen er is gebeurd. Ik heb ook niet het gevoel dat er iets vergeven moet worden. Ik heb met eigen ogen gezien wat het effect is geweest op mijn moeder en ooms en tantes van het voorval in hun jeugd.DeSlager schreef: ↑06-06-2021 14:19Ze lijkt me nog jong en het kind is nog jong. Het is niet te laat. Ik kan het mijn ouders niet vergeven dat ze mij in een onveilige situatie hebben laten opgroeien. Er is geen goede band. Dat kan ook niet in zo’n toxische omgeving. Ik denk dat ik het zelf anders heb gedaan hoewel ik ook wel in valkuilen ben gelopen. Maar elke keer weer ging ik terug naar de therapeut om mezelf aan te pakken en mijn jeugd niet te zien als excuus voor lousy gedrag.
Het is heel bewonderenswaardig dat jij steeds terug ging naar een therapeut, maar ik vind het niet zo prettig om te lezen dat je jouw situatie zo projecteert en mijn moeder van lousy gedrag beschuldigt. Ik weet zelf het beste wat er is voorgevallen en welk effect dat op ons heeft gehad.
Ik wilde slechts bij TO aanstippen wat het gedrag van haar man voor effect kan hebben op kinderen, ook als hij dit gedrag niet bij kinderen gaat vertonen, al lijkt het me stug dat hij dat niet zal doen. Ook als kind krijg je het prima mee als een van de ouders de andere ouder zijn of haar grenzen niet respecteert en ik denk niet dat je dat voor ogen hebt als je een kind op de wereld zet.
Verder lijkt het me verstandig om dit topic niet verder te vervuilen, het gaat hier tenslotte om TO.
zondag 6 juni 2021 om 14:41
En ook dat. Hele belangrijke voor een hoop vrouwen: kijk niet (alleen) naar wat hij zegt, maar naar wat hij doet. Vooral als die twee niet met elkaar stroken. In de context van TO zie je wel meer discrepanties. Nee zeggen of horen, ja doen...LaFleurNoire schreef: ↑06-06-2021 13:50Maar jullie waren het toch ook niet met elkaar eens? Jij zei duidelijk nee, hij was het daar blijkbaar niet mee eens, want deed het toch.
En als hij daadwerkelijk van mening is dat seks tegen iemands zin niet oké is, was hij toch wel gestopt na de eerste nee? Zijn woorden stroken niet met zijn daden.
Dit stukje alleen al: "Hij denkt dat hij niets kan doen behalve mij de tijd geven en het niet nog een keer doen" terwijl TO aangeeft dat ze behoefte heeft aan meer. Ze zegt letterlijk wat ze nodig heeft. Meneer antwoordt met dat hij het ongemakkelijk zou vinden om te moeten praten. Dat telt voor hem al zwaarder dan de realiteit: het hypothetische omgemak voor hem.
