Relaties
alle pijlers
Gebroken met minnaar, hoe nu verder in huwelijk
dinsdag 23 juni 2009 om 16:19
Zoals sommigen van jullie die graag ouwe postings als koeien uit de sloot halen, wel weten, heb ik een flinke dip met mn man meegemaakt. Ik vond (en vind) hem gewoon niet meer aantrekkelijk maar ja je hebt nou eenmaal al tig jaar een leven samen en kinderen en zo en dat gooi je ook niet zomaar weg.
Nou heb ik in de moeilijkste jaren een soort minnaar gehad. ik ben niet met hem naar bed geweest of zo en we zagen elkaar ook niet heel vaak maar hij gaf me een gevoel dat mijn man me niet meer kon (kan?) geven; lichamelijke affectie (ooit gehoord van huidhonger?) en het gevoel dat ik een lekker wijf ben en niet iemand die toevallig op hetzelfde adres woont en voor je kookt.
Nou is mijn minnaar net zo gek op mij als ik op hem en het is wel eens door me heen geschoten om met hem verder te gaan en daar hebben we onlangs een serieus gesprek over gehad. Toen bleek eigenlijk dat we allebei onze kinderen dat niet willen aandoen. Dus hebben we met veel tranen en een gebroken hart besloten er mee te stoppen.
Mijn man weet hier niks van, hij weet helemaal niet dat ik wat voor een ander voel(de). Maar nu ben ik zo verdrietig om die ander, ik weet dat ik de juiste keuze heb gemaakt maar het voelde als verkering uitmaken wat je helemaal niet wilt.
Nu ben ik bang dat mijn man gaat vragen waarom ik zo chagrijnig ben maar ik ben ook bang dat ik er over een paar jaar toch spijt van krijg als de kidneren groot zijn en het huis uit. En ik ken hem goed genoeg dat als ik hem ooit vertel dat ik verliefd ben geweest op iemand anders, dat hij zich dat heel persoonlijk zal aantrekken en me alsnog zal veroordelen voor wat ik voelde, ipv mij prijzen dat ik de moed had ermee te stoppen.
Mijn verstand zegt dus duidelijk iets heel anders dan mijn hart en ik weet niet goed wat ik nu moet. De relatie met mijn man is echt niet ineens weer helemaal goed nu ik die ander niet meer zie.
Ik hoop op reacties van anderen die deze moeilijke keuze ook hebben gemaakt om ervaringen te delen en zo.
(Op reacties dat ik er dan maar niet aan had moeten beginnen met die ander zit ik niet te wachten en daar ga ik ook niet op reageren ).
Nou heb ik in de moeilijkste jaren een soort minnaar gehad. ik ben niet met hem naar bed geweest of zo en we zagen elkaar ook niet heel vaak maar hij gaf me een gevoel dat mijn man me niet meer kon (kan?) geven; lichamelijke affectie (ooit gehoord van huidhonger?) en het gevoel dat ik een lekker wijf ben en niet iemand die toevallig op hetzelfde adres woont en voor je kookt.
Nou is mijn minnaar net zo gek op mij als ik op hem en het is wel eens door me heen geschoten om met hem verder te gaan en daar hebben we onlangs een serieus gesprek over gehad. Toen bleek eigenlijk dat we allebei onze kinderen dat niet willen aandoen. Dus hebben we met veel tranen en een gebroken hart besloten er mee te stoppen.
Mijn man weet hier niks van, hij weet helemaal niet dat ik wat voor een ander voel(de). Maar nu ben ik zo verdrietig om die ander, ik weet dat ik de juiste keuze heb gemaakt maar het voelde als verkering uitmaken wat je helemaal niet wilt.
Nu ben ik bang dat mijn man gaat vragen waarom ik zo chagrijnig ben maar ik ben ook bang dat ik er over een paar jaar toch spijt van krijg als de kidneren groot zijn en het huis uit. En ik ken hem goed genoeg dat als ik hem ooit vertel dat ik verliefd ben geweest op iemand anders, dat hij zich dat heel persoonlijk zal aantrekken en me alsnog zal veroordelen voor wat ik voelde, ipv mij prijzen dat ik de moed had ermee te stoppen.
Mijn verstand zegt dus duidelijk iets heel anders dan mijn hart en ik weet niet goed wat ik nu moet. De relatie met mijn man is echt niet ineens weer helemaal goed nu ik die ander niet meer zie.
Ik hoop op reacties van anderen die deze moeilijke keuze ook hebben gemaakt om ervaringen te delen en zo.
(Op reacties dat ik er dan maar niet aan had moeten beginnen met die ander zit ik niet te wachten en daar ga ik ook niet op reageren ).
dinsdag 23 juni 2009 om 16:21
dinsdag 23 juni 2009 om 16:28
ik heb geen zin in t zoeken van oude koeien, dus ik doe het met deze beperkte info.
Toch met je man praten; vertellen dat je gevoelens hebt voor een ander maar de bewuste keuze gemaakt hebt voor hem en je gezin maar dat je wel wil dat het anders word.
Naar mijn idee is dat de enigste manier om je huwelijk te redden (of om te ontdekken dat je het niet meer kan/wil redden)
succes
Toch met je man praten; vertellen dat je gevoelens hebt voor een ander maar de bewuste keuze gemaakt hebt voor hem en je gezin maar dat je wel wil dat het anders word.
Naar mijn idee is dat de enigste manier om je huwelijk te redden (of om te ontdekken dat je het niet meer kan/wil redden)
succes
dinsdag 23 juni 2009 om 16:28
Denk je dat het een goede basis is voor je huwelijk dat je eigenlijk liever iemand anders had maar dat tov van je kinderen niet wilde? Wat is je man je dan nog waard? Wat heeft hij waardoor je met hem verder wilt, behalve kinderen met jou?
Het lijkt me dat je je man tóch moet vertellen hoe en wat, anders is je huwelijk toch niets waard? Dan heb je een slechte relatie die is gebasseerd op een leugen. En of je daar nou zo gelukkig van wordt?
Het lijkt me dat je je man tóch moet vertellen hoe en wat, anders is je huwelijk toch niets waard? Dan heb je een slechte relatie die is gebasseerd op een leugen. En of je daar nou zo gelukkig van wordt?
dinsdag 23 juni 2009 om 16:29
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar denk jij ook niet dat zij jou uiteindelijk liever gelukkig zien.
Jij wil dus je toekomstige geluk opgeven omdat je ooit aan kinderen bent begonnen met iemand die jou niet gelukkig (meer) kan maken? Ik weet niet of het klopt hoor, dat je op je sterfbed terug kijkt op je leven, maar stel dat dat wel zo is, zou je dan niet liever op een gelukkig leven terug kijken?
Jij wil dus je toekomstige geluk opgeven omdat je ooit aan kinderen bent begonnen met iemand die jou niet gelukkig (meer) kan maken? Ik weet niet of het klopt hoor, dat je op je sterfbed terug kijkt op je leven, maar stel dat dat wel zo is, zou je dan niet liever op een gelukkig leven terug kijken?
dinsdag 23 juni 2009 om 16:32
dinsdag 23 juni 2009 om 16:33
dinsdag 23 juni 2009 om 16:33
Hallo Saskia
Ik vind het moedig van je dat je ondanks je emoties en gevoelens voor je "minnaar"kiest voor je man, jullie huwelijk en het geluk van jullie kinderen. Daar is echt wel wat voor nodig.Complimenten!
Zeker, het zal na deze beslissing niet ineens allemaal goed zijn. Een keuze als deze betekent rouw. Rouw om wat verloren is, een verloren illusie, maar ook het verdriet om het missen van de ander. Anderzijds betekent dit een keuze, een nieuw begin en een nieuwe inleving in de man die al jaren naast je leeft. Gun jezelf de tijd om te rouwen op tijden dat het gepast is, maar gun ook jezelf de tijd om je opnieuw in je man te verdiepen. Bedenk waarom je vroeger zo verliefd op hem was, probeer samen die "reis door de tijd"te maken. Bekijk hem met jouw ogen van vroeger. Laat jezelf toe dat dit niet altijd vlekkeloos gaat. Gun jezelf het "een stap vooruit, twee stappen terug". Niets gaat vanzelf, je moet eraan werken en de eerste goede stap is gezet.
Hoe je dit doet terwijl je man van niets weet? De eerste week is lastig, en rollen de tranen uit je ogen. De tweede week is er eentje van chagarijnigheid. De derde week kun je al iets beter sturen. Het verdriet blijft, maar het wordt hanteerbaar. Je leven wordt langzaam weer vna jullie. En op een dag wordt het zelfs leuk!
STERKTE!
Ik vind het moedig van je dat je ondanks je emoties en gevoelens voor je "minnaar"kiest voor je man, jullie huwelijk en het geluk van jullie kinderen. Daar is echt wel wat voor nodig.Complimenten!
Zeker, het zal na deze beslissing niet ineens allemaal goed zijn. Een keuze als deze betekent rouw. Rouw om wat verloren is, een verloren illusie, maar ook het verdriet om het missen van de ander. Anderzijds betekent dit een keuze, een nieuw begin en een nieuwe inleving in de man die al jaren naast je leeft. Gun jezelf de tijd om te rouwen op tijden dat het gepast is, maar gun ook jezelf de tijd om je opnieuw in je man te verdiepen. Bedenk waarom je vroeger zo verliefd op hem was, probeer samen die "reis door de tijd"te maken. Bekijk hem met jouw ogen van vroeger. Laat jezelf toe dat dit niet altijd vlekkeloos gaat. Gun jezelf het "een stap vooruit, twee stappen terug". Niets gaat vanzelf, je moet eraan werken en de eerste goede stap is gezet.
Hoe je dit doet terwijl je man van niets weet? De eerste week is lastig, en rollen de tranen uit je ogen. De tweede week is er eentje van chagarijnigheid. De derde week kun je al iets beter sturen. Het verdriet blijft, maar het wordt hanteerbaar. Je leven wordt langzaam weer vna jullie. En op een dag wordt het zelfs leuk!
STERKTE!
dinsdag 23 juni 2009 om 16:35
quote:Bronny schreef op 23 juni 2009 @ 16:32:
Als je van je man dankbaarheid verwacht omdat je bij hem blijft nadat je hem bedrogen hebt, denk ik toch dat je niet helemaal in de realiteit leeft.
En als je eigenlijk niet meer met je man verder wilt, ga dan bij hem weg. Dan zit hij tenminste niet bij een vrouw die naar een ander verlangt.Als ik haar man was, was ik al lang blij als ze opgetieft zou zijn naar welke minnaar dan ook. De manier waarop zij over haar man schrijft, daar lusten de honden geen brood van.
Als je van je man dankbaarheid verwacht omdat je bij hem blijft nadat je hem bedrogen hebt, denk ik toch dat je niet helemaal in de realiteit leeft.
En als je eigenlijk niet meer met je man verder wilt, ga dan bij hem weg. Dan zit hij tenminste niet bij een vrouw die naar een ander verlangt.Als ik haar man was, was ik al lang blij als ze opgetieft zou zijn naar welke minnaar dan ook. De manier waarop zij over haar man schrijft, daar lusten de honden geen brood van.
dinsdag 23 juni 2009 om 16:36
Wat Bronny zegt dus eigenlijk ook. Vertel het je man, maar verwacht niet dat hij zich van dankbaarheid in je armen zal storten omdat je bij hem bent gebleven. Jullie relatie is namelijk niet goed, en daar hebben jullie beiden schuld aan. Hij heeft je niet in de armen van een ander gedreven, die keus heb je zelf gemaakt en hij hoeft je dus ook niet dankbaar te zijn dat je 'terug bent gekomen'. De energie die je in die andere man hebt gestoken had je beter kunnen gebruiken om je relatie te verbeteren.
dinsdag 23 juni 2009 om 16:38
Ik denk niet dat het zozeer om dankbaarheid of om begrip van haar man gaat. Ik denk dat het een goed signaal is om eens samen te praten over wat is en wat wellicht is geweest en samen knopen te tellen. Ik vind dat het allemaal nog wel meevalt met de manier waarop ze over haar man praat en over die honden en dat brood. Of ik moet niet goed gelezen hebben.....
dinsdag 23 juni 2009 om 16:42
Saskia, ook al denk je niet met je man te kunnen praten over deze verliefdheid, het is zeker aan te raden om op rationele en rustige wijze jullie relatie eens onder de loep te nemen. Zonder over-en-weer beschuldigingen uiten wat jullie aantrekt maar ook afstoot aan elkaars gedrag ( dus met nadruk niet persoonlijkheid, daar koos je immers bij jullie huwelijk al weloverwogen voor)
dinsdag 23 juni 2009 om 16:46
Ik ga toch even zo'n oude koe uit de sloot trekken, maar als ik oude postings van Saskia doorlees zitten daar héél veel dingen tussen waarbij het gaat over de beroerde relatie met haar man, waar het éigenlijk altijd de schuld is van haar man. En dan voornamelijk zijn uiterlijk, dat is niet goed. Maar daarnaast zijn er ook heel veel topics van Saskia's hand (de andere helft) die gaan over het uiterlijk van ándere mensen en haar eigen uiterlijk.
Iets zegt me dat Saskia zelf niet vindt dat ze een hand heeft in haar verslechterende relatie en dat ze erg op uiterlijk gericht is.
Iets zegt me dat Saskia zelf niet vindt dat ze een hand heeft in haar verslechterende relatie en dat ze erg op uiterlijk gericht is.
dinsdag 23 juni 2009 om 16:46
dinsdag 23 juni 2009 om 16:48
quote:Thyra schreef op 23 juni 2009 @ 16:46:
Ik ga toch even zo'n oude koe uit de sloot trekken, maar als ik oude postings van Saskia doorlees zitten daar héél veel dingen tussen waarbij het gaat over de beroerde relatie met haar man, waar het éigenlijk altijd de schuld is van haar man. En dan voornamelijk zijn uiterlijk, dat is niet goed. Maar daarnaast zijn er ook heel veel topics van Saskia's hand (de andere helft) die gaan over het uiterlijk van ándere mensen en haar eigen uiterlijk.
Iets zegt me dat Saskia zelf niet vindt dat ze een hand heeft in haar verslechterende relatie en dat ze erg op uiterlijk gericht is.
Iets zegt me ook dat Saskia zichzelf Top Model of the Year vindt.
Beter milieu begint bij jezelf hoor, Saskia.
Ik ga toch even zo'n oude koe uit de sloot trekken, maar als ik oude postings van Saskia doorlees zitten daar héél veel dingen tussen waarbij het gaat over de beroerde relatie met haar man, waar het éigenlijk altijd de schuld is van haar man. En dan voornamelijk zijn uiterlijk, dat is niet goed. Maar daarnaast zijn er ook heel veel topics van Saskia's hand (de andere helft) die gaan over het uiterlijk van ándere mensen en haar eigen uiterlijk.
Iets zegt me dat Saskia zelf niet vindt dat ze een hand heeft in haar verslechterende relatie en dat ze erg op uiterlijk gericht is.
Iets zegt me ook dat Saskia zichzelf Top Model of the Year vindt.
Beter milieu begint bij jezelf hoor, Saskia.
dinsdag 23 juni 2009 om 16:53
Kon het niet laten om toch eventjes de oude koeien op te halen. Ai! De postings van "ene iemand" waar ik me verschrikkelijk aan geergerd heb blijken van jou te zijn! Vervelend. Want ik vond dat er niet erg veel respect voor de medemens vanuit ging. Jammer.
Denk hierbij dus dat ik eigenlijk ook gezegd heb wat ik gezegd moet hebben en advies heb gegeven voor zover ik dat kon.
En dan nu echt naar de supermarkt... Zoooeffffff
Denk hierbij dus dat ik eigenlijk ook gezegd heb wat ik gezegd moet hebben en advies heb gegeven voor zover ik dat kon.
En dan nu echt naar de supermarkt... Zoooeffffff
dinsdag 23 juni 2009 om 16:54
Saskia, gezien de staat van jouw huwelijk (o.a. man niet meer aantrekkelijk vinden, bang zijn nooit goede seks te hebben, je schamen voor zijn uiterlijk en nu nog vreemdgaan ook) zou ik zeggen; scheiden voordat je man en jij elkaar gaan haten (of jij hem te veel gaat haten is misschien beter uitgedrukt), het goed regelen voor de kinderen en opnieuw beginnen, zonder je man dus.
Dat eerst.
Want wat valt er nog te redden aan jouw huwelijk volgens jou? Is het niet he-le-maal opperdepop tussen jullie zo langzamerhand?
Dat eerst.
Want wat valt er nog te redden aan jouw huwelijk volgens jou? Is het niet he-le-maal opperdepop tussen jullie zo langzamerhand?
dinsdag 23 juni 2009 om 17:22
quote:Saskia65 schreef op 23 juni 2009 @ 16:19:
Ik vond (en vind) hem gewoon niet meer aantrekkelijk maar ja je hebt nou eenmaal al tig jaar een leven samen en kinderen en zo en dat gooi je ook niet zomaar weg.
dus blijf je doorhobbelen want je doet het al tig jaar?
Nou is mijn minnaar net zo gek op mij als ik op hem en het is wel eens door me heen geschoten om met hem verder te gaan en daar hebben we onlangs een serieus gesprek over gehad. Toen bleek eigenlijk dat we allebei onze kinderen dat niet willen aandoen. Dus hebben we met veel tranen en een gebroken hart besloten er mee te stoppen.
Mijn man weet hier niks van, hij weet helemaal niet dat ik wat voor een ander voel(de). Maar nu ben ik zo verdrietig om die ander, ik weet dat ik de juiste keuze heb gemaakt maar het voelde als verkering uitmaken wat je helemaal niet wilt.
is dit dan de juiste keuze?
Nu ben ik bang dat mijn man gaat vragen waarom ik zo chagrijnig ben maar ik ben ook bang dat ik er over een paar jaar toch spijt van krijg als de kidneren groot zijn en het huis uit. En ik ken hem goed genoeg dat als ik hem ooit vertel dat ik verliefd ben geweest op iemand anders, dat hij zich dat heel persoonlijk zal aantrekken en me alsnog zal veroordelen voor wat ik voelde, ipv mij prijzen dat ik de moed had ermee te stoppen. Verwacht je echt een schouderklopje dan?
Mijn verstand zegt dus duidelijk iets heel anders dan mijn hart en ik weet niet goed wat ik nu moet. De relatie met mijn man is echt niet ineens weer helemaal goed nu ik die ander niet meer zie.
Wat was er ooit wel goed aan je man, kunnen jullie dat nog terughalen? Kun je hem vertellen wat je mist? Weet hij wat je mist? Zie jij het ooit nog gebeuren dat het goed komt met je man?
(Op reacties dat ik er dan maar niet aan had moeten beginnen met die ander zit ik niet te wachten en daar ga ik ook niet op reageren ).
Ik vond (en vind) hem gewoon niet meer aantrekkelijk maar ja je hebt nou eenmaal al tig jaar een leven samen en kinderen en zo en dat gooi je ook niet zomaar weg.
dus blijf je doorhobbelen want je doet het al tig jaar?
Nou is mijn minnaar net zo gek op mij als ik op hem en het is wel eens door me heen geschoten om met hem verder te gaan en daar hebben we onlangs een serieus gesprek over gehad. Toen bleek eigenlijk dat we allebei onze kinderen dat niet willen aandoen. Dus hebben we met veel tranen en een gebroken hart besloten er mee te stoppen.
Mijn man weet hier niks van, hij weet helemaal niet dat ik wat voor een ander voel(de). Maar nu ben ik zo verdrietig om die ander, ik weet dat ik de juiste keuze heb gemaakt maar het voelde als verkering uitmaken wat je helemaal niet wilt.
is dit dan de juiste keuze?
Nu ben ik bang dat mijn man gaat vragen waarom ik zo chagrijnig ben maar ik ben ook bang dat ik er over een paar jaar toch spijt van krijg als de kidneren groot zijn en het huis uit. En ik ken hem goed genoeg dat als ik hem ooit vertel dat ik verliefd ben geweest op iemand anders, dat hij zich dat heel persoonlijk zal aantrekken en me alsnog zal veroordelen voor wat ik voelde, ipv mij prijzen dat ik de moed had ermee te stoppen. Verwacht je echt een schouderklopje dan?
Mijn verstand zegt dus duidelijk iets heel anders dan mijn hart en ik weet niet goed wat ik nu moet. De relatie met mijn man is echt niet ineens weer helemaal goed nu ik die ander niet meer zie.
Wat was er ooit wel goed aan je man, kunnen jullie dat nog terughalen? Kun je hem vertellen wat je mist? Weet hij wat je mist? Zie jij het ooit nog gebeuren dat het goed komt met je man?
(Op reacties dat ik er dan maar niet aan had moeten beginnen met die ander zit ik niet te wachten en daar ga ik ook niet op reageren ).
