Werk & Studie
alle pijlers
Werk, studie en gezin met zorgintensief kind. Hoe dan?
vrijdag 12 mei 2023 om 09:43
Eerst even zo kort mogelijk de situatie omschrijven. Ik ben achter in de 40. Heb geen diploma's. Tot 10 jaar geleden gewerkt in sales functies bij grote bedrijven. Een tijdje gestopt geweest na de geboorte van mijn zoon van nu 11 maar ook op een gegeven moment weer aan het werk gegaan en weer gestopt en was nu alweer bijna 5 jaar thuis.
Mijn zoon is geboren met een syndroom, verstandelijke beperking, ASS, ernstige hartafwijking, heeft 4 openhartoperaties gehad en heeft sinds zijn 3e ook een hoge complete dwarslaesie vanaf zijn borst door een complicatie na een hartoperatie.
Sociaal-emotioneel is hij heel jong, 1-2 jaar en cognitief rond de 3. En door de dwarslaesie heeft hij hele broze botten en nu elke keer dijbeenbreuken (al 7x!) en hij heeft ook een scoliose waarvoor hij nu sinds 3 jaar een groeisysteem heeft en binnen nu en een jaar wordt zijn rug vastgezet.
We besteden tegenwoordig veel zorg uit (ma-vrij het grootste deel) maar vooral de medische problemen blijven veel aandacht vragen. Verkoudheidsvirussen die tot longontsteking leiden omdat hij niet goed kan hoesten, de dijbeenbreuken, decubitus door het gips, alles vergroeid als een malle en dan nu weer binnen het komende jaar een hartkatheterisatie en een scoliose operatie. Het is veel en het breekt me op.
Maar ik maakte me ook zorgen om mijn eigen toekomst. Ik ben dus 5 jaar fulltime thuis geweest en kon dat omdat ik mezelf kon uitbetalen vanuit het PGB van mijn zoon. Toen we gingen nadenken over een woonplek voor hem - ik zou dat wel al over een paar jaar willen en partner wil het liefst dat hij zo lang mogelijk thuis blijft - realiseerde ik me ook dat als hij op zijn 18e in een woonvorm gaat wonen ik halverwege de 50 ben, geen inkomen meer heb, al 13 jaar uit het arbeidsproces ben en ook nog een onopgeleid.
Daarom ben ik ruim een jaar geleden aan de opleiding HBO social work begonnen. Deze flexibele deeltijd is voor mensen die al werkzaam zijn binnen het sociaal domein of zich willen laten omscholen. Je kunt deze opleiding niet doen zonder baan of stageplek binnen het werkveld.
Ik ben eerst met stage begonnen maar de organisaties die me aanspraken wilden allemaal 3-4 dagen per week stage. Nu heb ik een baan gevonden en werk ik sinds begin dit jaar 3 dagen per week bij een welzijnsorganisatie. Ik vind zowel de baan als de organisatie echt heel erg leuk en het past ook heel goed bij me. Ik ben sociaal werker in opleiding en kan echt lekker pionieren binnen mijn functie. Ik zit omdat ik mijn opleiding niet heb wel een schaal lager dan normaal maar prima.
Maar de combinatie van 3 dagen werken, de studie (er staat ongeveer 20u per week zelfstudie voor) en de situatie thuis zijn erg uitdagend. Zoon heeft weer een beenbreuk gehad en nu decubitus. In de afgelopen 2 maanden zijn we 5x in het ziekenhuis geweest, 2x een afspraak op school, 1x een afspraak voor spalken, 1x bij de wondverpleegkundige. 2x afmelding door ziekte van een zorgverlener en geen vervanging, zoon zelf ook 2x ziek en altijd weer spannend, ik zelf ook een keer ziek. Ben ook nog op mijn al geplande alleen vakantie geweest want ik had het zo nodig. En tenslotte hebben we door zoon de laatste tijd ook weer regelmatig gebroken nachten.
Al deze dingen gaan niet ten koste van werk. Want als we een dag naar het ziekenhuis moeten dat ik werk ga ik schuiven. Maar het gaat wel ten koste van mijn studie. In het weekend lukt het ook gewoon niet om tijd aan de studie te besteden. Alles draait dan om zoon en partner zegt wel vaak 'ga dan even een uurtje boven zitten' maar dat werkt echt niet zo. Ik moet vooral verslagen schrijven en het duurt vaak een uur om er weer een beetje in te komen.
Ook hebben we veel gedoe met zorgverleners. We hebben iemand fulltime in dienst die inwoont bij ons en 3 0-uren contracten. En ik ben eigenlijk niet tevreden over de fulltimer. Ik denk dat ze dol is om onze zoon maar eigenlijk de baan gewoon niet leuk vindt. Maar het was al zo moeilijk om haar te krijgen dus het is ook niet zo dat ik even zo haar contract opzeg en er een ander klaar staat.
Tenslotte zijn er ook spanningen tussen mij en partner. We zitten niet op 1 lijn over de toekomst. Zoals dat hij wil dat zoon zo lang mogelijk thuis blijft wonen en ik nu echt de zorg al als te belastend begin te voelen. Hij wil bijvoorbeeld in het weekend geen hulp maar gewoon met z'n 3-en zijn maar dat betekent alle zorg zelf doen. En als hij dan een dagje of weekendje weg is sta ik er alleen voor. Hij werkt overigens fulltime, zit daarnaast in 3 besturen, organiseert 5 grote zomeractiviteiten en zit in een band waarmee ze wekelijks oefenen op zondagavond. Dus ik sta er ook vaak alleen voor. En bovendien doe ik alle regel zaken rondom zoon en de boodschappen.
Ik kamp dus al weken met heel veel spanning in mijn lijf en ik ben gewoon ook heel moe door die spanning en het slechte slapen. Ik wil zo graag die opleiding doen (ben pas halverwege het eerste jaar maar ben al ruim een jaar bezig) want dat is mijn zekerheid voor de toekomst. Daar moet ik bij werken of stage lopen en dan is dit echt de leukste baan die ik kan wensen. Dus dat wil ik ook niet opgeven. Ik ben dus op zoek naar een oplossing die me verlichting gaat brengen.
Ik overweeg mijn baas te vragen of ik 2 dagen kan werken. Weet niet of hij daar 'ja' op gaat zeggen. Dan heb ik 3 dagen voor de studie en kan ik wat gemakkelijker de onverwachte dingen opvangen. Ik overweeg ook toch te stoppen met de studie. Er staat nergens in mijn arbeidscontract dat ik de studie verplicht moet afmaken. Bovendien werk ik niet met een kwetsbare doelgroep maar zit ik in de vrijwilligerswerk hoek. Een medestudent gaat na de zomer overstappen naar de MBO4 sociaal werk opleiding. Zij zit bij een vergelijkbare welzijnsorganisatie. Dat is een optie die mijn werkgever vast ok vindt want vanwege personeelstekorten worden er nu ook MBOers aangenomen op functies die voorheen alleen door HBOers ingevuld mochten worden. Maar wat is wijsheid. Ik zou ook zo trots op mezelf zijn als ik een HBO diploma haal. Ik moet nog bijna 20 jaar werken. Dus ik weet het gewoon even niet zo goed wat wijsheid is.
Al met al best een lang verhaal geworden. Sorry. Ik stel jullie mening op prijs. Maar ook fijn om het even van me af te tikken (terwijl ik eigenlijk nu zou moeten studeren
)
Mijn zoon is geboren met een syndroom, verstandelijke beperking, ASS, ernstige hartafwijking, heeft 4 openhartoperaties gehad en heeft sinds zijn 3e ook een hoge complete dwarslaesie vanaf zijn borst door een complicatie na een hartoperatie.
Sociaal-emotioneel is hij heel jong, 1-2 jaar en cognitief rond de 3. En door de dwarslaesie heeft hij hele broze botten en nu elke keer dijbeenbreuken (al 7x!) en hij heeft ook een scoliose waarvoor hij nu sinds 3 jaar een groeisysteem heeft en binnen nu en een jaar wordt zijn rug vastgezet.
We besteden tegenwoordig veel zorg uit (ma-vrij het grootste deel) maar vooral de medische problemen blijven veel aandacht vragen. Verkoudheidsvirussen die tot longontsteking leiden omdat hij niet goed kan hoesten, de dijbeenbreuken, decubitus door het gips, alles vergroeid als een malle en dan nu weer binnen het komende jaar een hartkatheterisatie en een scoliose operatie. Het is veel en het breekt me op.
Maar ik maakte me ook zorgen om mijn eigen toekomst. Ik ben dus 5 jaar fulltime thuis geweest en kon dat omdat ik mezelf kon uitbetalen vanuit het PGB van mijn zoon. Toen we gingen nadenken over een woonplek voor hem - ik zou dat wel al over een paar jaar willen en partner wil het liefst dat hij zo lang mogelijk thuis blijft - realiseerde ik me ook dat als hij op zijn 18e in een woonvorm gaat wonen ik halverwege de 50 ben, geen inkomen meer heb, al 13 jaar uit het arbeidsproces ben en ook nog een onopgeleid.
Daarom ben ik ruim een jaar geleden aan de opleiding HBO social work begonnen. Deze flexibele deeltijd is voor mensen die al werkzaam zijn binnen het sociaal domein of zich willen laten omscholen. Je kunt deze opleiding niet doen zonder baan of stageplek binnen het werkveld.
Ik ben eerst met stage begonnen maar de organisaties die me aanspraken wilden allemaal 3-4 dagen per week stage. Nu heb ik een baan gevonden en werk ik sinds begin dit jaar 3 dagen per week bij een welzijnsorganisatie. Ik vind zowel de baan als de organisatie echt heel erg leuk en het past ook heel goed bij me. Ik ben sociaal werker in opleiding en kan echt lekker pionieren binnen mijn functie. Ik zit omdat ik mijn opleiding niet heb wel een schaal lager dan normaal maar prima.
Maar de combinatie van 3 dagen werken, de studie (er staat ongeveer 20u per week zelfstudie voor) en de situatie thuis zijn erg uitdagend. Zoon heeft weer een beenbreuk gehad en nu decubitus. In de afgelopen 2 maanden zijn we 5x in het ziekenhuis geweest, 2x een afspraak op school, 1x een afspraak voor spalken, 1x bij de wondverpleegkundige. 2x afmelding door ziekte van een zorgverlener en geen vervanging, zoon zelf ook 2x ziek en altijd weer spannend, ik zelf ook een keer ziek. Ben ook nog op mijn al geplande alleen vakantie geweest want ik had het zo nodig. En tenslotte hebben we door zoon de laatste tijd ook weer regelmatig gebroken nachten.
Al deze dingen gaan niet ten koste van werk. Want als we een dag naar het ziekenhuis moeten dat ik werk ga ik schuiven. Maar het gaat wel ten koste van mijn studie. In het weekend lukt het ook gewoon niet om tijd aan de studie te besteden. Alles draait dan om zoon en partner zegt wel vaak 'ga dan even een uurtje boven zitten' maar dat werkt echt niet zo. Ik moet vooral verslagen schrijven en het duurt vaak een uur om er weer een beetje in te komen.
Ook hebben we veel gedoe met zorgverleners. We hebben iemand fulltime in dienst die inwoont bij ons en 3 0-uren contracten. En ik ben eigenlijk niet tevreden over de fulltimer. Ik denk dat ze dol is om onze zoon maar eigenlijk de baan gewoon niet leuk vindt. Maar het was al zo moeilijk om haar te krijgen dus het is ook niet zo dat ik even zo haar contract opzeg en er een ander klaar staat.
Tenslotte zijn er ook spanningen tussen mij en partner. We zitten niet op 1 lijn over de toekomst. Zoals dat hij wil dat zoon zo lang mogelijk thuis blijft wonen en ik nu echt de zorg al als te belastend begin te voelen. Hij wil bijvoorbeeld in het weekend geen hulp maar gewoon met z'n 3-en zijn maar dat betekent alle zorg zelf doen. En als hij dan een dagje of weekendje weg is sta ik er alleen voor. Hij werkt overigens fulltime, zit daarnaast in 3 besturen, organiseert 5 grote zomeractiviteiten en zit in een band waarmee ze wekelijks oefenen op zondagavond. Dus ik sta er ook vaak alleen voor. En bovendien doe ik alle regel zaken rondom zoon en de boodschappen.
Ik kamp dus al weken met heel veel spanning in mijn lijf en ik ben gewoon ook heel moe door die spanning en het slechte slapen. Ik wil zo graag die opleiding doen (ben pas halverwege het eerste jaar maar ben al ruim een jaar bezig) want dat is mijn zekerheid voor de toekomst. Daar moet ik bij werken of stage lopen en dan is dit echt de leukste baan die ik kan wensen. Dus dat wil ik ook niet opgeven. Ik ben dus op zoek naar een oplossing die me verlichting gaat brengen.
Ik overweeg mijn baas te vragen of ik 2 dagen kan werken. Weet niet of hij daar 'ja' op gaat zeggen. Dan heb ik 3 dagen voor de studie en kan ik wat gemakkelijker de onverwachte dingen opvangen. Ik overweeg ook toch te stoppen met de studie. Er staat nergens in mijn arbeidscontract dat ik de studie verplicht moet afmaken. Bovendien werk ik niet met een kwetsbare doelgroep maar zit ik in de vrijwilligerswerk hoek. Een medestudent gaat na de zomer overstappen naar de MBO4 sociaal werk opleiding. Zij zit bij een vergelijkbare welzijnsorganisatie. Dat is een optie die mijn werkgever vast ok vindt want vanwege personeelstekorten worden er nu ook MBOers aangenomen op functies die voorheen alleen door HBOers ingevuld mochten worden. Maar wat is wijsheid. Ik zou ook zo trots op mezelf zijn als ik een HBO diploma haal. Ik moet nog bijna 20 jaar werken. Dus ik weet het gewoon even niet zo goed wat wijsheid is.
Al met al best een lang verhaal geworden. Sorry. Ik stel jullie mening op prijs. Maar ook fijn om het even van me af te tikken (terwijl ik eigenlijk nu zou moeten studeren
)
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 12 mei 2023 om 11:38
sneeuwwitje80 schreef: ↑12-05-2023 11:30Waarom spreek je zo negatief over jezelf en zo positief over je man?
Als hij zo zorgzaam is, waarom werkt hij dan 5 dagen en zit hij op zondag bij zijn band? Dus hij is 1.5 dag heel zorgzaam naast het laatste zorgmoment voor zoon op de dag. Dan tilt hij met zijn sterke armen zijn zoon van 40kg op.
Dat hij de rest van de week geen oog heeft voor jou en jouw belangen vegen we maar van tafel, want ach je bent toch een piekeraar??
Ziet hij je wel? En dan dus niet fysiek, maar alles wat jij bent, naast moeder van jullie zoon.
Jaja.
vrijdag 12 mei 2023 om 12:10
Het lijkt me vrij “simpel”. Jij vindt het te zwaar, hij niet. Dan kunnen jullie dus je werkuren omdraaien. Hij 3 dagen werken en jij 5. Ben je sneller klaar met studie en kan hij meer zorgen. Ik snap dat je het moeilijk vindt om te bespreken dat zoon uit huis gaat, maar ik snap je wel hoor. Als je een goede plek kam vinden os dat wellicht wel in ieders belang. Misschien kan je idd een tussenoplossing vinden door hem af en toe een weekend te laten logeren bij een zorginstelling? Zou je man daar voor open staan om dat uit te proberen?
vrijdag 12 mei 2023 om 12:19
Maar jij mag in het weekend wel even een uurtje boven zitten, hoor!Hij wil bijvoorbeeld in het weekend geen hulp maar gewoon met z'n 3-en zijn maar dat betekent alle zorg zelf doen. En als hij dan een dagje of weekendje weg is sta ik er alleen voor. Hij werkt overigens fulltime, zit daarnaast in 3 besturen, organiseert 5 grote zomeractiviteiten en zit in een band waarmee ze wekelijks oefenen op zondagavond. Dus ik sta er ook vaak alleen voor. En bovendien doe ik alle regel zaken rondom zoon en de boodschappen.
Ik ben zelf moeder van een zorgintensief kind (maar niet van deze orde) en ben alleenstaand verder gegaan om o.a. deze reden. Mijn behoeften deden er nooit toe en hij mocht maar van alles, ook als dat neerkwam op extra belasting van mijzelf.
Een kennis van mij die ik ook ken vanuit de dagbesteding van onze kinderen zit met hetzelfde. Zeer zorgintensief kind, vader is internationaal vrachtwagenchauffeur en de hele week van huis maar hij blokkeert een hoop hulp "want dan zie ik mijn kind niet genoeg in een gezinssituatie". Van baan veranderen is geen optie, andere ritten ook niet, zij moet het allemaal maar opvangen.
Deze ongelijkwaardigheid is echt iets wat jullie moeten bespreken.
lotus77 wijzigde dit bericht op 12-05-2023 12:22
1.24% gewijzigd
vrijdag 12 mei 2023 om 12:20
Ik vind dat jij wel te goed bent als mens.. Je man kan gewoon een soort van zijn leven doorleiden en jij wringt je in allerlei bochten. Jij kijkt heel realistisch naar de toekomst en wil ook jouw toekomst (en daarmee ook die van je man) goed inrichten en wat goed dat je je opleiding doet en werkt ! Ik denk dat het nu tijd is voor je man om te minderen, minder in besturen en minder weg en meer investeren in thuis en jou de ruimte te bieden om je studie goed af te kunnen maken
Het valt me wel vaker op in gezinnen met zorgintensieve kinderen, dat de moeder haar hele leven draait om kind en dat het bij vader allemaal stuk minder ingrijpend is. Ik heb in mijn nabije omgeving ook zo;n gezin. Vader maakt carriere en moeder is alleen maar aan het zorgen. Ze zegt dat ze het met liefde doet, uiteraard, maar echte keuze heeft ze niet.
Het valt me wel vaker op in gezinnen met zorgintensieve kinderen, dat de moeder haar hele leven draait om kind en dat het bij vader allemaal stuk minder ingrijpend is. Ik heb in mijn nabije omgeving ook zo;n gezin. Vader maakt carriere en moeder is alleen maar aan het zorgen. Ze zegt dat ze het met liefde doet, uiteraard, maar echte keuze heeft ze niet.
vrijdag 12 mei 2023 om 12:22
Je schrijft dat je met iemand praat; is dat een psycholoog? Is het een optie om ook samen met je man en deze psycholoog in gesprek te gaan? Jullie zullen toch echt samen tot een oplossing moeten komen, en het kan helpen als er een onafhankelijke gesprekspartner bij is die de juiste vragen stelt.
En dat piekeren, je kan je daar tegen verzetten of het ook accepteren als ‘aard van het beestje’ en het als kracht inzetten. Ik heb veel verwerkingstijd nodig, kan dan erg in mijn hoofd zitten, maar daar komen ook hele goede oplossingen en inzichten uit voort. Zolang ik niet overbelast ben en dus de tijd en ruimte heb om na te denken, zie ik het als mijn sterke punt.
En dat piekeren, je kan je daar tegen verzetten of het ook accepteren als ‘aard van het beestje’ en het als kracht inzetten. Ik heb veel verwerkingstijd nodig, kan dan erg in mijn hoofd zitten, maar daar komen ook hele goede oplossingen en inzichten uit voort. Zolang ik niet overbelast ben en dus de tijd en ruimte heb om na te denken, zie ik het als mijn sterke punt.
_horizon_ wijzigde dit bericht op 12-05-2023 13:45
8.71% gewijzigd
vrijdag 12 mei 2023 om 12:24
Plus besturen ..sneeuwwitje80 schreef: ↑12-05-2023 11:30Waarom spreek je zo negatief over jezelf en zo positief over je man?
Als hij zo zorgzaam is, waarom werkt hij dan 5 dagen en zit hij op zondag bij zijn band? Dus hij is 1.5 dag heel zorgzaam naast het laatste zorgmoment voor zoon op de dag. Dan tilt hij met zijn sterke armen zijn zoon van 40kg op.
Dat hij de rest van de week geen oog heeft voor jou en jouw belangen vegen we maar van tafel, want ach je bent toch een piekeraar??
Ziet hij je wel? En dan dus niet fysiek, maar alles wat jij bent, naast moeder van jullie zoon.
En dan jezelf afvragen of je moet stopnen met je opleiding en minder werken.
Hij gaat maar minderen met zijn activiteiten..
vrijdag 12 mei 2023 om 12:24
Ik zie nu veel mensen reageren met tips vanuit hun eigen perspectief (wat ook logisch is want dat wordt gevraagd). Toch denk ik dat je voorzichtig moet zijn en dat de situatie met een zo zorgintensief kind niet vergelijkbaar is met een "normale" situatie. TO en haar man zitten echt wel in een andere situatie (die ik in zekere mate vergelijkbaar heb gezien bij een vriendin/kennis van mij).
TO, je zegt dat je hier al met iemand over praat. Ik denk dat dat het belangrijkst is. Zoveel zorgen (om de toekomst) én veel moeten overleggen/regelen e.d. hebben onvermijdelijk invloed op je belastbaarheid. Wees daarom ook niet te streng voor jezelf.
Jullie zitten gewoon in een zware en lastige situatie en ik denk niet dat er 1 praktische tip is, die gaat helpen.
TO, je zegt dat je hier al met iemand over praat. Ik denk dat dat het belangrijkst is. Zoveel zorgen (om de toekomst) én veel moeten overleggen/regelen e.d. hebben onvermijdelijk invloed op je belastbaarheid. Wees daarom ook niet te streng voor jezelf.
Jullie zitten gewoon in een zware en lastige situatie en ik denk niet dat er 1 praktische tip is, die gaat helpen.
anoniem_64f0c7d7b71a9 wijzigde dit bericht op 12-05-2023 12:25
1.87% gewijzigd
vrijdag 12 mei 2023 om 12:25
Ook zeer goed idee, maar vrees dat TO dat of niet durft te opperen of dat haar man daar echt niet aan wil.Bbubbels schreef: ↑12-05-2023 12:10Het lijkt me vrij “simpel”. Jij vindt het te zwaar, hij niet. Dan kunnen jullie dus je werkuren omdraaien. Hij 3 dagen werken en jij 5. Ben je sneller klaar met studie en kan hij meer zorgen. Ik snap dat je het moeilijk vindt om te bespreken dat zoon uit huis gaat, maar ik snap je wel hoor. Als je een goede plek kam vinden os dat wellicht wel in ieders belang. Misschien kan je idd een tussenoplossing vinden door hem af en toe een weekend te laten logeren bij een zorginstelling? Zou je man daar voor open staan om dat uit te proberen?
Jaja.
vrijdag 12 mei 2023 om 12:29
Dit vind ik wel een goede tip. Wellicht kan een gewone deeltijdstudie de de druk wat verlichten. Ik weet natuurlijk of dat praktisch en financieel kan.lemoos2 schreef: ↑12-05-2023 10:14Misschien zeg ik nu wel iets heel geks (en geen idee of het er is) maar is een ‘gewone’ deeltijdstudie dan niet iets voor jou? Dan kun je altijd nog versnellen. Dan heb je het vaste werk er niet naast maar één blok per collegejaar met een stage. Nu heb je heel veel vaste afspraken die moeilijk te verzetten zijn (werk, één dag opleiding schat ik zo in?). Ik weet van mijn laatste deeltijdopleiding dat er halverwege veel mensen bijkwamen die vanuit het zij-instromerstraject kwamen (werken en studeren) omdat ze ook de boel niet geregeld kregen thuis met gezin/mantelzorg/stage/bijbaan/studie. Die deden dan een jaartje langer over de deeltijd t.o.v. deeltijders die al werkzaam waren in het veld (en dus vrijstelling voor stages hadden).
Ik weet niet of het veel zoden aan de dijk gaat zetten voor jou als je man vraagt te stoppen met die besturen (twee avonden in de maand?) of met het organiseren van die zomeractiviteiten (uurtje hier, uurtje daar en een dag de ‘uitvoering’). Die band zal hij wel nodig hebben ter ontspanning. Denk ook dat minder werken niet een optie is voor jullie als er maar één inkomen binnen komt momenteel (en ik denk dat jullie veel geld kwijt zijn aan zaken rondom zoon zoals aangepast vervoer/vakantie/etc.).
Dat jullie niet op één lijn zitten is erg vervelend. Ik snap dat je inmiddels ‘op’ bent, door alles te regelen ben je er 24/7 in je hoofd mee bezig, steeds een plan B en C bedenken, enz. Toch anders dan als je een praktische taak hebt die je gewoon uitvoert en klaar.
vrijdag 12 mei 2023 om 12:30
Blijft vreemd iets.poldervrouw schreef: ↑12-05-2023 12:24Plus besturen ..
En dan jezelf afvragen of je moet stopnen met je opleiding en minder werken.
Hij gaat maar minderen met zijn activiteiten..
Jaja.
vrijdag 12 mei 2023 om 12:32
Hi boannan,
Eerst een
voor jou. Heb je openingspost gelezen en niet alle reacties.
Wat doen jullie het goed samen. Het samen ouder zijn van een kind met zoveel zorgbehoefte is naast alle positieve dingen ook gewoon zwaar. Wat mooi dat jullie naast het ouder zijn ook je eigen dingen doen en wat fijn dat je ook een studie erbij doet voor je eigen ontwikkeling en baankansen voor later. Ga zeker nu al zoeken naar woon en zorg mogelijkheden voor jullie zoon. Het daarmee bezig zijn helpt je man ook vertrouwen krijgen en wennen aan het idee voor als zoon volwassen is en het huis uitgaat.
liefs en sterkte
Eerst een
voor jou. Heb je openingspost gelezen en niet alle reacties.Wat doen jullie het goed samen. Het samen ouder zijn van een kind met zoveel zorgbehoefte is naast alle positieve dingen ook gewoon zwaar. Wat mooi dat jullie naast het ouder zijn ook je eigen dingen doen en wat fijn dat je ook een studie erbij doet voor je eigen ontwikkeling en baankansen voor later. Ga zeker nu al zoeken naar woon en zorg mogelijkheden voor jullie zoon. Het daarmee bezig zijn helpt je man ook vertrouwen krijgen en wennen aan het idee voor als zoon volwassen is en het huis uitgaat.
liefs en sterkte
vrijdag 12 mei 2023 om 12:39
Eens dat de meesten van ons zich weinig kunnen voorstellen bij de zorg en hoe intens dat is. Niet eens met dat wij als “reguliere” gezinnen daarom geen kijk kunnnen hebben op de verdeling van de (zorg)taken. En die is gewoon scheeft bij TO en man. En daar kunnen ze zeker iets aan veranderen! Alleen ziet man het blijkbaar niet in dus moet TO helaas op haar strepen gaan staan.Gique schreef: ↑12-05-2023 12:24Ik zie nu veel mensen reageren met tips vanuit hun eigen perspectief (wat ook logisch is want dat wordt gevraagd). Toch denk ik dat je voorzichtig moet zijn en dat de situatie met een zo zorgintensief kind niet vergelijkbaar is met een "normale" situatie. TO en haar man zitten echt wel in een andere situatie (die ik in zekere mate vergelijkbaar heb gezien bij een vriendin/kennis van mij).
TO, je zegt dat je hier al met iemand over praat. Ik denk dat dat het belangrijkst is. Zoveel zorgen (om de toekomst) én veel moeten overleggen/regelen e.d. hebben onvermijdelijk invloed op je belastbaarheid. Wees daarom ook niet te streng voor jezelf.
Jullie zitten gewoon in een zware en lastige situatie en ik denk niet dat er 1 praktische tip is, die gaat helpen.
vrijdag 12 mei 2023 om 12:39
De ruimte zit bij je man, daar zal het vandaan moeten komen. Sowieso qua derde shift en als er financieel ruimte is door minder te werken. Stel jezelf open voor de mogelijkheid dat je zoveel piekert omdat jij alle regeldingen en alle medische afspraken doet, en je man daar veel minder direct bij betrokken is. Als dat wat gelijker verdeeld is, is er best kan dat het jou mentaal wat minder zwaar valt (want je kunt die piekerlast delen met je partner) én dat jullie voor wat betreft de toekomst meer op een lijn komen.
vrijdag 12 mei 2023 om 12:55
Maar waarom komt die ene dag niet van je man? Hij een dag minder werken zodat jij die dag kan studeren? In plaats van dat jij een dag werk, wat je energie geeft, inlevert?boannan schreef: ↑12-05-2023 10:51Deze opleiding bestaat niet als gewone deeltijd volgens mij. Je moet er altijd stage bij lopen of bij werken. En ik ga liever werken dan stage lopen. Als stagiair ben je boventallig en mag je niet zoveel. Ik haal echt veel energie uit mijn werk. Als ze ja zeggen op 2 dagen dan denk ik dat ik wel al een heel eind ben. Hoop ik.
vrijdag 12 mei 2023 om 13:07
Omdat ik dan ook een weekenddag opgeef waarop ik ook tijd met mijn zoon doorbreng en leuke dingen met vrienden doe. Denk ik. Ik merk nu al dat er meer afstand is tussen mij en zoon. En dat is ook niet bevorderlijk voor mijn energie want dan 'mis' ik de leuke dingen met hem en ervaart ik de zorg ook zwaarder. Beetje moeilijk uitleggen denk ik.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 12 mei 2023 om 13:11
Als je man een dag minder gaat werken door de weeks dan kan jij toch die dag studeren? Dan hoef je toch geen weekenddag op te geven? Of begrijp ik je verkeerd?boannan schreef: ↑12-05-2023 13:07Omdat ik dan ook een weekenddag opgeef waarop ik ook tijd met mijn zoon doorbreng en leuke dingen met vrienden doe. Denk ik. Ik merk nu al dat er meer afstand is tussen mij en zoon. En dat is ook niet bevorderlijk voor mijn energie want dan 'mis' ik de leuke dingen met hem en ervaart ik de zorg ook zwaarder. Beetje moeilijk uitleggen denk ik.
vrijdag 12 mei 2023 om 13:15
Sorry, dit snap ik niet.boannan schreef: ↑12-05-2023 13:07Omdat ik dan ook een weekenddag opgeef waarop ik ook tijd met mijn zoon doorbreng en leuke dingen met vrienden doe. Denk ik. Ik merk nu al dat er meer afstand is tussen mij en zoon. En dat is ook niet bevorderlijk voor mijn energie want dan 'mis' ik de leuke dingen met hem en ervaart ik de zorg ook zwaarder. Beetje moeilijk uitleggen denk ik.
vrijdag 12 mei 2023 om 13:35
Misschien bedoelde ze dat als antwoord op dit?
feow schreef: ↑12-05-2023 11:30Volgens mij zit een oplossing in het weekend.
Niet af en toe een uurtje naar boven, maar ‘gewoon’ afspreken dat jij zaterdagmiddag- én avond onbereikbaar bent wegens studie.
En studie niet zien als me-time, vergelijkbaar met oefenen met de band, maar als werk.
Zou je die laatste kunnen ‘parkeren’ tot ca. een jaar na het afronden van je studie?
vrijdag 12 mei 2023 om 13:37
Of op dit:
En evt iedere week een dag zodat je kunt studeren die dag TO?
Hoe gaat het met alle regeldingen tijdens jouw vakanties? Als het voor je man appeltje eitje is kan hij dat wellicht toch al van je overnemen, terwijl hij niet minder hoeft te werken?
Miek_ schreef: ↑12-05-2023 11:32TO is het niet mogelijk dat jouw kind parttime naar een zorghuis gaat? Een logeerhuis? Bijvoorbeeld 2 weekenden per maand zodat je dan extra tijd voor je studie hebt dan en even kan bijtanken? Dan kan jouw man er ook langzaam aan wennen dat kind op termijn uit huis gaat. Jij ervaart de zorg als zwaar en hij niet. Dat zegt niets over hoeveel jullie van jullie kind houden. Dat jij dit als zwaar ervaart daar zal hij toch wat mee moeten.
En evt iedere week een dag zodat je kunt studeren die dag TO?
Hoe gaat het met alle regeldingen tijdens jouw vakanties? Als het voor je man appeltje eitje is kan hij dat wellicht toch al van je overnemen, terwijl hij niet minder hoeft te werken?
vrijdag 12 mei 2023 om 13:39
Weet je wie alle leuke momenten met zoon nu mist? Hint: jij bent het niet.boannan schreef: ↑12-05-2023 13:07Omdat ik dan ook een weekenddag opgeef waarop ik ook tijd met mijn zoon doorbreng en leuke dingen met vrienden doe. Denk ik. Ik merk nu al dat er meer afstand is tussen mij en zoon. En dat is ook niet bevorderlijk voor mijn energie want dan 'mis' ik de leuke dingen met hem en ervaart ik de zorg ook zwaarder. Beetje moeilijk uitleggen denk ik.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
