Kinderen
alle pijlers
Begin twintig en bewust moeder
vrijdag 26 juni 2009 om 20:44
Ik ben 21 jaar, net klaar met mijn HBO opleiding, begonnen met mijn fulltime baan..
Tegelijkertijd ben ik al bijna 7 jaar samen met mijn vriend, wonen we drie jaar samen én willen we heel graag een kindje.
Ik ben dan ook gestopt met de pil. En het lijkt wel alsof ik daarmee een uitzondering ben!! Niemand uit mijn omgeving, van mijn leeftijd kiest bewust voor een kindje.
Als 'vreemde eend' toch maar een bericht geplaatst, ik kan mij namelijk bijna niet voorstellen dat er niet meer zijn zoals ik!
Ik heb er express 'bewust' moeder bij gezet omdat de jonge moeders in mijn omgeving hier meestal niet bewust voor gekozen hebben.
Ik ben een enorme denker, een twijfelkont. Ik ben nu twee maanden gestopt met de pil na ruim een jaar twijfelen. Ik was echt obsessief bezig met kinderen en nadenken over het zelf krijgen van een kind. Maar nu dan toch echt de knoop is doorgehakt en ik ben gestopt met de pil heb ik last van koudwatervrees:
Kan ik het wel, wil ik het wel écht, waarom wil ik het NU al (21 jaar), hoe wordt dit ontvangen door mijn omgeving? Ik heb altijd al een beetje opgebotst tegen de norm (jong een vriendje, een vaste relatie, op mijn 18e gaan samenwonen, heel jong HBO gaan doen, niet de typische student geweest). En nu dus een heel sterke kinderwens. Terwijl ik nét klaar ben met mijn HBO opleiding en aan het werk ga..
Ik weet dat ik dit heel graag wil, ik weet ook dat wij een kindje heel veel kunnen bieden en echt niet onder doe voor 'oudere' moeders. Maar waarom twijfel ik dan toch? Is dit typisch iets voor mijn leeftijd of heeft iedereen dit zogenaamde koudwatervrees?
Daarnaast, ik wil heeeel graag horen van andere moeders/zwangeren/kinderwensers van begin twintig hoe ZIJ het ervaren, tegen welke problemen/voordelen/vooroordelen zij oplopen!
Kortom: hoe is het om bewust jong moeder te zijn?
Tegelijkertijd ben ik al bijna 7 jaar samen met mijn vriend, wonen we drie jaar samen én willen we heel graag een kindje.
Ik ben dan ook gestopt met de pil. En het lijkt wel alsof ik daarmee een uitzondering ben!! Niemand uit mijn omgeving, van mijn leeftijd kiest bewust voor een kindje.
Als 'vreemde eend' toch maar een bericht geplaatst, ik kan mij namelijk bijna niet voorstellen dat er niet meer zijn zoals ik!
Ik heb er express 'bewust' moeder bij gezet omdat de jonge moeders in mijn omgeving hier meestal niet bewust voor gekozen hebben.
Ik ben een enorme denker, een twijfelkont. Ik ben nu twee maanden gestopt met de pil na ruim een jaar twijfelen. Ik was echt obsessief bezig met kinderen en nadenken over het zelf krijgen van een kind. Maar nu dan toch echt de knoop is doorgehakt en ik ben gestopt met de pil heb ik last van koudwatervrees:
Kan ik het wel, wil ik het wel écht, waarom wil ik het NU al (21 jaar), hoe wordt dit ontvangen door mijn omgeving? Ik heb altijd al een beetje opgebotst tegen de norm (jong een vriendje, een vaste relatie, op mijn 18e gaan samenwonen, heel jong HBO gaan doen, niet de typische student geweest). En nu dus een heel sterke kinderwens. Terwijl ik nét klaar ben met mijn HBO opleiding en aan het werk ga..
Ik weet dat ik dit heel graag wil, ik weet ook dat wij een kindje heel veel kunnen bieden en echt niet onder doe voor 'oudere' moeders. Maar waarom twijfel ik dan toch? Is dit typisch iets voor mijn leeftijd of heeft iedereen dit zogenaamde koudwatervrees?
Daarnaast, ik wil heeeel graag horen van andere moeders/zwangeren/kinderwensers van begin twintig hoe ZIJ het ervaren, tegen welke problemen/voordelen/vooroordelen zij oplopen!
Kortom: hoe is het om bewust jong moeder te zijn?
vrijdag 3 juli 2009 om 20:58
vrijdag 3 juli 2009 om 21:36
quote:canefa schreef op 03 juli 2009 @ 20:58:
[...]
Ik had idd beter een andere term kunnen gebruiken...Leuke link klinkt vreemd? Ik vind 'leuk' een beetje vreemd omdat het eigenlijk alleen over nadelen, dus negatieve zaken gaat. Ik heb de link inmiddels bekeken, het laatste zinnetje maakt weer veel goed.
[...]
Ik had idd beter een andere term kunnen gebruiken...Leuke link klinkt vreemd? Ik vind 'leuk' een beetje vreemd omdat het eigenlijk alleen over nadelen, dus negatieve zaken gaat. Ik heb de link inmiddels bekeken, het laatste zinnetje maakt weer veel goed.
vrijdag 3 juli 2009 om 22:07
Hier ook een jonge moeder, ik was 21 jaar toen ik in verwachting was van mijn eerste kindje.
Bij ons was het niet bewust, want ik was gewoon aan de pil.Wel al heel veel jaar samen, allebei een vaste baan, huis gekocht.
Het paste in ons plaatje!
Maar inderdaad de rest om je heen niet zwanger. Nu heb ik niet veel vriendinnen van mijn eigen leeftijd.
Inmiddels 23 en in verwachting van de 2e heel bewust! En zo bijzonder.
Zelf heb ik een moeder die een stuk ouder is, mijn moeder was 36 jaar en vader 40 jaar.
Mij lijkt het gewoon heerlijk voor mijn kinderen later dat ze iets aan hun ouders hebben.
Ik merk dat ik dat een stuk minder heb.
Succes, en het is zo'n wonder!!!!
Bij ons was het niet bewust, want ik was gewoon aan de pil.Wel al heel veel jaar samen, allebei een vaste baan, huis gekocht.
Het paste in ons plaatje!
Maar inderdaad de rest om je heen niet zwanger. Nu heb ik niet veel vriendinnen van mijn eigen leeftijd.
Inmiddels 23 en in verwachting van de 2e heel bewust! En zo bijzonder.
Zelf heb ik een moeder die een stuk ouder is, mijn moeder was 36 jaar en vader 40 jaar.
Mij lijkt het gewoon heerlijk voor mijn kinderen later dat ze iets aan hun ouders hebben.
Ik merk dat ik dat een stuk minder heb.
Succes, en het is zo'n wonder!!!!
vrijdag 3 juli 2009 om 22:59
Bewust jong moeder zijn is ontzettend leuk! Ik heb nu een zoontje van 2 maanden en ik vind het echt geweldig. Ik ben 23 jaar en studeer nog en ons mannetje is er bewust gekomen. Wij hadden allebei babykriebels en financieel kon het, dus waarom niet? Mijn meeste vriendinnen waren er ook nog niet aan toe en schrokken wel even toen ik vertelde zwanger te zijn.Ze vonden het echter niet heel raar, aangezien ze wisten dat ik jong moeder wilde worden. In september ga ik weer verder met mijn studie, ik heb er nu alweer zin in. Het is echt de beste keus die ik ooit heb gemaakt!
vrijdag 3 juli 2009 om 23:08
quote:Micky3 schreef op 27 juni 2009 @ 12:51:
[...]
Mijn god, wat een aannames allemaal. Hoezo heb je op je 21e een andere belevingswereld dan wanneer je 30 bent? Hoezo is je geestelijke balans beter als je 30 bent, dan wanneer je 21 bent? Dat verschilt toch per persoon? Bovendien is TO financieel onafhankelijk, ze heeft een HBO-studie afgerond en een baan.
Ik ben zelf 25 en verwacht ons tweede kindje. Ik vind het heerlijk om een jonge moeder te zijn. Ik doe alle dingen die ik hiervoor ook deed, alleen moet ik iets meer plannen. Maar dat is niet anders op je 30e. Of heb je dan ineens geen behoefte meer om met vriendinnen af te spreken, uit eten te gaan of te gaan stappen?
Als jullie denken dat jullie er klaar voor zijn is het toch goed? Trek je niks aan van mensen die zeggen dat 'zij eerst van het leven hebben genoten voordat ze aan kinderen begonnen', want genieten van het leven kan ook mét kinderen (gek he? )Ik geniet juist meer van het leven dan ik ooit gedaan heb met mijn kindje!
[...]
Mijn god, wat een aannames allemaal. Hoezo heb je op je 21e een andere belevingswereld dan wanneer je 30 bent? Hoezo is je geestelijke balans beter als je 30 bent, dan wanneer je 21 bent? Dat verschilt toch per persoon? Bovendien is TO financieel onafhankelijk, ze heeft een HBO-studie afgerond en een baan.
Ik ben zelf 25 en verwacht ons tweede kindje. Ik vind het heerlijk om een jonge moeder te zijn. Ik doe alle dingen die ik hiervoor ook deed, alleen moet ik iets meer plannen. Maar dat is niet anders op je 30e. Of heb je dan ineens geen behoefte meer om met vriendinnen af te spreken, uit eten te gaan of te gaan stappen?
Als jullie denken dat jullie er klaar voor zijn is het toch goed? Trek je niks aan van mensen die zeggen dat 'zij eerst van het leven hebben genoten voordat ze aan kinderen begonnen', want genieten van het leven kan ook mét kinderen (gek he? )Ik geniet juist meer van het leven dan ik ooit gedaan heb met mijn kindje!
vrijdag 3 juli 2009 om 23:08
Jammer dat Meds niet meer terugkomt om mijn vraag te beantwoorden.
Maar goed, ik ben 32 en onze oudste is 11; nog maar een halve kop kleiner dan ik. Geweldig. Achteraf gezien was het voor mij wel wat veel toen hij werd geboren; ik had de jaren daarvoor veel stress gehad en een flinke depressie. Dus als ik echt terugkijk, had ik dat beter eerst een beetje kunnen verwerken. Maar goed, dan was ik misschien moeder geworden op mijn 22e/23e, nog steeds jong dus.
Maar goed, ik ben 32 en onze oudste is 11; nog maar een halve kop kleiner dan ik. Geweldig. Achteraf gezien was het voor mij wel wat veel toen hij werd geboren; ik had de jaren daarvoor veel stress gehad en een flinke depressie. Dus als ik echt terugkijk, had ik dat beter eerst een beetje kunnen verwerken. Maar goed, dan was ik misschien moeder geworden op mijn 22e/23e, nog steeds jong dus.
vrijdag 3 juli 2009 om 23:11
Het leukste vind ik het als ik met dochtertje (2,5 jaar) ergens ben en ik raak een beetje aan de praat met mensen, die bijvoorbeeld opmerken dat "de tijd zo supersnel gaat, en dat die kleintjes voor je het weet, groot zijn". Altijd leuk om op te merken, dat ik dat weet, omdat het gisteren lijkt dat mijn zoon van 11 werd geboren.
vrijdag 3 juli 2009 om 23:26
Meds, leeftijd zegt niet zoveel over levenservaring. Ik heb al heel veel meegemaakt in mijn leven, dat mij gevormd heeft voor de persoon die ik nu ben. Ik ken genoeg 30 jarigen
(o.a in mijn vriendengroep) die absoluut minder levenservaring hebben en ook veel minder sterk in het leven staan dan ik doe. Leeftijd zegt niet zoveel.
21 en net puber af? Wat een onzin. Dat jij dat was, wil niet zeggen dat iedereen dat had. Beetje jammer dat iemand met blijkbaar zoveel levenservaring dat zegt. Jij zou toch moeten weten dan dat elk persoon anders in het leven staat.
(o.a in mijn vriendengroep) die absoluut minder levenservaring hebben en ook veel minder sterk in het leven staan dan ik doe. Leeftijd zegt niet zoveel.
21 en net puber af? Wat een onzin. Dat jij dat was, wil niet zeggen dat iedereen dat had. Beetje jammer dat iemand met blijkbaar zoveel levenservaring dat zegt. Jij zou toch moeten weten dan dat elk persoon anders in het leven staat.
zaterdag 4 juli 2009 om 00:30
zaterdag 4 juli 2009 om 00:35
quote:_Cherry_ schreef op 03 juli 2009 @ 23:26:
Meds, leeftijd zegt niet zoveel over levenservaring. Ik heb al heel veel meegemaakt in mijn leven, dat mij gevormd heeft voor de persoon die ik nu ben. Ik ken genoeg 30 jarigen
(o.a in mijn vriendengroep) die absoluut minder levenservaring hebben en ook veel minder sterk in het leven staan dan ik doe. Leeftijd zegt niet zoveel.
Ik heb het niet over individuele ervaringen. Ik heb het over de grote gemene deler.
21 en net puber af? Wat een onzin. Dat jij dat was, wil niet zeggen dat iedereen dat had. Beetje jammer dat iemand met blijkbaar zoveel levenservaring dat zegt.
Je kan toch niet ontkennen dat 21 een stuk dichterbij de 15 ligt dan 41? Ik begrijp je persoonlijk getinte aanval overigens helemaal niet. Als je het wilt weten: ik was op mijn 21e al heel lang zelfstandig en door omstandigheden zeer vroeg volwassen geworden. Ik dacht zelf dat ik heel verantwoord bezig was. Nu op mijn 40e moet ik daar wel een beetje meewarig om lachen.
Jij zou toch moeten weten dan dat elk persoon anders in het leven staat. Daar gaat het niet over, het gaat over het feit dat je op je 40e heel anders in het leven staat dan op je 20e .
Meds, leeftijd zegt niet zoveel over levenservaring. Ik heb al heel veel meegemaakt in mijn leven, dat mij gevormd heeft voor de persoon die ik nu ben. Ik ken genoeg 30 jarigen
(o.a in mijn vriendengroep) die absoluut minder levenservaring hebben en ook veel minder sterk in het leven staan dan ik doe. Leeftijd zegt niet zoveel.
Ik heb het niet over individuele ervaringen. Ik heb het over de grote gemene deler.
21 en net puber af? Wat een onzin. Dat jij dat was, wil niet zeggen dat iedereen dat had. Beetje jammer dat iemand met blijkbaar zoveel levenservaring dat zegt.
Je kan toch niet ontkennen dat 21 een stuk dichterbij de 15 ligt dan 41? Ik begrijp je persoonlijk getinte aanval overigens helemaal niet. Als je het wilt weten: ik was op mijn 21e al heel lang zelfstandig en door omstandigheden zeer vroeg volwassen geworden. Ik dacht zelf dat ik heel verantwoord bezig was. Nu op mijn 40e moet ik daar wel een beetje meewarig om lachen.
Jij zou toch moeten weten dan dat elk persoon anders in het leven staat. Daar gaat het niet over, het gaat over het feit dat je op je 40e heel anders in het leven staat dan op je 20e .
zaterdag 4 juli 2009 om 13:47
quote:meds schreef op 04 juli 2009 @ 00:30:
[...]
Simpel Mirjam, ik zei dat je pas op je 40e in kan schatten hoe naïef je was op je 20eDus dingen op waarde schatten, gaat hier alleen over naïviteit? Weet ik dat ook weer. Ik meen bij jou er uit op te kunnen maken, dat jonger moederschap minder goed moederschap is. Nou ja, als dat zo is; je vindt maar.
[...]
Simpel Mirjam, ik zei dat je pas op je 40e in kan schatten hoe naïef je was op je 20eDus dingen op waarde schatten, gaat hier alleen over naïviteit? Weet ik dat ook weer. Ik meen bij jou er uit op te kunnen maken, dat jonger moederschap minder goed moederschap is. Nou ja, als dat zo is; je vindt maar.
zaterdag 4 juli 2009 om 13:54
Het gaat er om dat jullie zelf het idee hebben er aan toe te zijn. Ik vind soms wel dat mensen makkelijk denken over het krijgen en opvoeden van een kind, maar dat zie ik in jouw bericht helemaal niet terug. Je hebt die verlangens al ruim een jaar en gaat dus niet over 1 nacht (vol met hormonen) ijs.
Ik wil jullie dus alle geluk van de wereld wensen en hoop voor jullie dat het snel raak is! (f)
En de buitenwereld heeft altijd wel wat te mekkeren. Daar kun je je leven niet op inrichten. Er is altijd wel iemand met een andere mening. Dus blijf samen goed overwegen wat bij jullie past en waar jullie achterstaan en dan komt het allemaal echt wel goed!
Ik wil jullie dus alle geluk van de wereld wensen en hoop voor jullie dat het snel raak is! (f)
En de buitenwereld heeft altijd wel wat te mekkeren. Daar kun je je leven niet op inrichten. Er is altijd wel iemand met een andere mening. Dus blijf samen goed overwegen wat bij jullie past en waar jullie achterstaan en dan komt het allemaal echt wel goed!
zaterdag 4 juli 2009 om 17:47
Hoezo een persoonlijke aanval Meds? Leeftijd zegt echt niets over levenservaring, dat heb ik onderhand al wel ondervonden. En leeftijd zegt ook helemaal niets over opvoedingsskills. Een vrouw van 30 kan niet per definitie beter opvoeden dan een vrouw van 20. De ene persoon is de andere namelijk niet. En daarom kan je ook niet over een algemeen spreken, want die is er niet.
Dat jij blijkbaar nog niet zo volwassen was op je 20ste, betekent niet dat andere mensen dat niet zijn. En dat vind ik dus onvolwassen aan jouw reactie. Het lijkt alsof jij jonge mensen over 1 kam scheert. Ik dacht dat als je zo ontzettend volwassen bent op je 40ste, je dat niet meer deed. Maar hey, blijkbaar wel.
Dat jij blijkbaar nog niet zo volwassen was op je 20ste, betekent niet dat andere mensen dat niet zijn. En dat vind ik dus onvolwassen aan jouw reactie. Het lijkt alsof jij jonge mensen over 1 kam scheert. Ik dacht dat als je zo ontzettend volwassen bent op je 40ste, je dat niet meer deed. Maar hey, blijkbaar wel.
zaterdag 4 juli 2009 om 18:45
Weet je wat ik zelf heb ervaren? Dat ik toen ik jonger was juist meer met mijn kinderen mee kon groeien, ik ben nu 40, als ik nu nog een kind zou krijgen, zou ik die flexibiliteit minder op kunnen brengen, denk ik. Als ik erop terugkijk, als ik het overnieuw zou moeten doen, zou ik toch weer jong voor kinderen kiezen. Laat iedereen het voor zichzelf uitmaken en als je 20-21 bent, je wilt graag kinderen en je hebt het gevoel er klaar voor te zijn, dan is dat jouw gevoel.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
zaterdag 4 juli 2009 om 21:39
Ik denk dat jongere en oudere moeders goede moeders kunnen zijn.
Maar ik ben het wel met Meds eens. Wat mij hier opvalt, is dat volwassenheid min of meer gelijkgesteld wordt aan gesetteld zijn. Toen ik 23 was had ik al 8 jaar een relatie en woonde ik samen in een koophuis. Ik voelde mij heel volwassen, mijn relatie was stabiel en zou voor altijd zijn, en we hadden beiden een baan. Drie jaar later was mijn relatie toch over, en tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik geen kinderen had. Nu realiseer ik me wel dat elke relatie over kan gaan, en dat is dan ook niet de reden dat ik dit noem. Ten tijde van die relatie zei iemand tegen mij dat je niet volwassen kunt worden met iemand waarmee je ook kind bent geweest. Dat vond ik onzin, want je groeide toch met elkaar mee enzo, maar achteraf was het o zo waar. Als ik op mijn 21e op dit topic had geschreven, had ik ook geschreven dat sommige 21-jarigen wel volwassen zijn. En nu weet ik dat ik dat toch niet was.
Maar ik ben het wel met Meds eens. Wat mij hier opvalt, is dat volwassenheid min of meer gelijkgesteld wordt aan gesetteld zijn. Toen ik 23 was had ik al 8 jaar een relatie en woonde ik samen in een koophuis. Ik voelde mij heel volwassen, mijn relatie was stabiel en zou voor altijd zijn, en we hadden beiden een baan. Drie jaar later was mijn relatie toch over, en tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik geen kinderen had. Nu realiseer ik me wel dat elke relatie over kan gaan, en dat is dan ook niet de reden dat ik dit noem. Ten tijde van die relatie zei iemand tegen mij dat je niet volwassen kunt worden met iemand waarmee je ook kind bent geweest. Dat vond ik onzin, want je groeide toch met elkaar mee enzo, maar achteraf was het o zo waar. Als ik op mijn 21e op dit topic had geschreven, had ik ook geschreven dat sommige 21-jarigen wel volwassen zijn. En nu weet ik dat ik dat toch niet was.
zondag 5 juli 2009 om 01:06
precies Nippo, volwassen is iets anders dan zelfstandig. en wat een enorme lange tenen. Ik zeg helemaal niet dat moeder van twintig slechte moeders zijn. Ik zeg alleen dat diezelfde moeders op hun 40e nog beter zullen zijn.
Cherry ik vind het vrij zinloos om in een discussie een individuele beleving aan te voeren om zo een algemeenheid te bewijzen. (roken is helemaal niet ongezond, want mijn opa van 90 rookt een pakje per dag)
Maar goed je bent dan ook vast nog geen 40
Cherry ik vind het vrij zinloos om in een discussie een individuele beleving aan te voeren om zo een algemeenheid te bewijzen. (roken is helemaal niet ongezond, want mijn opa van 90 rookt een pakje per dag)
Maar goed je bent dan ook vast nog geen 40
zondag 5 juli 2009 om 11:40
quote:meds schreef op 05 juli 2009 @ 01:06:
precies Nippo, volwassen is iets anders dan zelfstandig. en wat een enorme lange tenen. Ik zeg helemaal niet dat moeder van twintig slechte moeders zijn. Ik zeg alleen dat diezelfde moeders op hun 40e nog beter zullen zijn.
Wat een flauwekul. Een vrouw van 40 heeft niet de energie die ze had als toen ze nog jong was. De zwangerschappen worden zwaarder. Veel meer kans op een kind wat niet gezond is.
Eerlijk gezegt vind ik het heel egoïstisch om pas zo laat voor een kind te gaan terwijl de omstandigheden het al eerder toelieten. Je loopt dan bewust meer risico qua gezondheid van je kind en je kan je zwangerschappen veel midner goed aan wat ook niet bevoorderlijk is voor de gezondheid van je kind. Denk aan o.a. Hoge bloeddruk, suiker, enz.
Het is niet voor niets dat na je 30e het zwanger worden moeilijker wordt en je meer kans hebt op afwijkingen. 40 loop je echt veel risico. Dat is niet omdat het zoveel beter is om oud moeder te worden. De natuur heeft het zo geregeld dat het het beste is om jong moeder te worden.
En de generatiekloof lijkt mij een stuk groter als je ouders 40 zijn bij geboorte.
Ik ben blij dat mijn ouders niet zo oud zijn. Nu kan ik alles met mijn moeder doen. Kinderen,3, kunnen bij haar blijven slapen. Ik zie van oudere vriendinnen dat die ouders een stuk minder vitaal zijn.
Cherry ik vind het vrij zinloos om in een discussie een individuele beleving aan te voeren om zo een algemeenheid te bewijzen. (roken is helemaal niet ongezond, want mijn opa van 90 rookt een pakje per dag)
Maar goed je bent dan ook vast nog geen 40
precies Nippo, volwassen is iets anders dan zelfstandig. en wat een enorme lange tenen. Ik zeg helemaal niet dat moeder van twintig slechte moeders zijn. Ik zeg alleen dat diezelfde moeders op hun 40e nog beter zullen zijn.
Wat een flauwekul. Een vrouw van 40 heeft niet de energie die ze had als toen ze nog jong was. De zwangerschappen worden zwaarder. Veel meer kans op een kind wat niet gezond is.
Eerlijk gezegt vind ik het heel egoïstisch om pas zo laat voor een kind te gaan terwijl de omstandigheden het al eerder toelieten. Je loopt dan bewust meer risico qua gezondheid van je kind en je kan je zwangerschappen veel midner goed aan wat ook niet bevoorderlijk is voor de gezondheid van je kind. Denk aan o.a. Hoge bloeddruk, suiker, enz.
Het is niet voor niets dat na je 30e het zwanger worden moeilijker wordt en je meer kans hebt op afwijkingen. 40 loop je echt veel risico. Dat is niet omdat het zoveel beter is om oud moeder te worden. De natuur heeft het zo geregeld dat het het beste is om jong moeder te worden.
En de generatiekloof lijkt mij een stuk groter als je ouders 40 zijn bij geboorte.
Ik ben blij dat mijn ouders niet zo oud zijn. Nu kan ik alles met mijn moeder doen. Kinderen,3, kunnen bij haar blijven slapen. Ik zie van oudere vriendinnen dat die ouders een stuk minder vitaal zijn.
Cherry ik vind het vrij zinloos om in een discussie een individuele beleving aan te voeren om zo een algemeenheid te bewijzen. (roken is helemaal niet ongezond, want mijn opa van 90 rookt een pakje per dag)
Maar goed je bent dan ook vast nog geen 40
zondag 5 juli 2009 om 11:43
quote:meds schreef op 30 juni 2009 @ 01:05:
Nee nu haal je weer mijn woorden uit het verband. Ik zeg niet dat je opeens een goede moeder bent als er 10 jaar verstreken zijn. Maar ik begrijp dat je niet echt geneigd bent om te kijken naar mijn kant van het verhaal. Jij bent immers 21 en moeder, en ik ben een oudere moeder met ongeveer 20 jaar meer levenservaring. En dat zijn dingen die je pas op hun waarde kan schatten als je zelf op leeftijd bent geraakt.Ah ha vandaar die rare mening. Echt een kop in het zand steek mening. Alle risico's vandien negeren.
Nee nu haal je weer mijn woorden uit het verband. Ik zeg niet dat je opeens een goede moeder bent als er 10 jaar verstreken zijn. Maar ik begrijp dat je niet echt geneigd bent om te kijken naar mijn kant van het verhaal. Jij bent immers 21 en moeder, en ik ben een oudere moeder met ongeveer 20 jaar meer levenservaring. En dat zijn dingen die je pas op hun waarde kan schatten als je zelf op leeftijd bent geraakt.Ah ha vandaar die rare mening. Echt een kop in het zand steek mening. Alle risico's vandien negeren.
zondag 5 juli 2009 om 11:51
pffft dat had die van mij ook, tot op het moment dat ik het zat was, dat gezeik, ik heb zijn koffer gepakt en gezegd, als je het niet meer weet dan zout je maar op tot je wel weer wat weet. Toen was die hele Midlife crisis heel snel over. Mannen zijn net kinderen, als je ze geen grenzen geeft gaan ze maar door..
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
Ik zou het toch fijner vinden als mijn partner in een midlife crisis komt als de kinderen volwassen zijn. Lijkt me voor de kinderen ook niet geweldig.
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
Ik zou het toch fijner vinden als mijn partner in een midlife crisis komt als de kinderen volwassen zijn. Lijkt me voor de kinderen ook niet geweldig.
zondag 5 juli 2009 om 12:11
Tja, ik denk dat je met kleine kinderen minder snel een midlife crisis krijgt (of in ieder geval dan pas als de kinderen weer wat groter zijn). En ik zie toch ook wel dat vrouwen die jong kinderen krijgen op hun 40e toch spijt hebben van de gemiste kansen, zeker als de man er onder invloed van diezelfde midlife crisis vandoor gaat.
De natuur heeft inderdaad bepaald dat jong kinderen krijgen biologisch gezien beter is, maar sociaal gezien is dat niet het geval. Uiteindelijk is een jaar of 30 het gunstigst. Ik zou niemand adviseren om te lang te wachten, want van uitstel komt soms ongewild afstel. Maar 21 zou mijn voorkeur niet hebben.
De natuur heeft inderdaad bepaald dat jong kinderen krijgen biologisch gezien beter is, maar sociaal gezien is dat niet het geval. Uiteindelijk is een jaar of 30 het gunstigst. Ik zou niemand adviseren om te lang te wachten, want van uitstel komt soms ongewild afstel. Maar 21 zou mijn voorkeur niet hebben.
zondag 5 juli 2009 om 12:27
Ik ben het wel eens met Meds en Nippo. Ik was ook jong zelfstandig, verantwoordelijk in mijn ogen en ja het is ook goed gegaan ondanks een kind met veel start problemen. Maar die volwassenheid was gevormd door het verleden. Vroeg verantwoording moeten nemen, als kind al geld moeten verdienen, verantwoordelijk zijn voor het gezin voor een groot deel, veel alleen gereisd wereldwijd vanaf mijn 13e. Veel verantwoording op veel te jonge leeftijd. Dus ja, ik wist hoe ik moest zorgen, ik voelde me vele malen meer volwassen dan de meesten van mijn leeftijd.
Heel vaak zie ik dezelfde soort ervaringen. Tenminste het stuk gedwongen volwassen zijn op jonge leeftijd en daarmee voelen dat je volwassener bent dan leeftijdgenoten en vroeg aan kinderen beginnen.
Vergeten word, das natuurlijk de leeftijd , dat je om geestelijk stabiel volwassen te worden bepaalde stappen moet nemen in je leven. Baby,dreumes,peuter,kleuter,basisschoolkind, puber, adolescent, volwassene. De fases zijn er voor niet voor niets. De meesten die deze fase op normale wijzen hebben doorgemaakt beginnen nog niet jong aan een kind. Veel ouders die jong aan kinderen beginnen wel. En hoe dan ook raak je dan in de knoop. En er zijn hele volkstammen vrouwen die geestelijk in de knoop komen door het ontbreken van die normale ontwikkeling en dat een kind eigenlijk veel te veel is en achteraf niet zo verantwoord als men niets aan die problemen doet. Je ziet vaak ook dat deze vrouwen beetje gaan puberen rond hun 30ste.
Ik zeg niet dat dit zo is bij TO. Het komt in groot deel van die situaties voor.
Heel vaak zie ik dezelfde soort ervaringen. Tenminste het stuk gedwongen volwassen zijn op jonge leeftijd en daarmee voelen dat je volwassener bent dan leeftijdgenoten en vroeg aan kinderen beginnen.
Vergeten word, das natuurlijk de leeftijd , dat je om geestelijk stabiel volwassen te worden bepaalde stappen moet nemen in je leven. Baby,dreumes,peuter,kleuter,basisschoolkind, puber, adolescent, volwassene. De fases zijn er voor niet voor niets. De meesten die deze fase op normale wijzen hebben doorgemaakt beginnen nog niet jong aan een kind. Veel ouders die jong aan kinderen beginnen wel. En hoe dan ook raak je dan in de knoop. En er zijn hele volkstammen vrouwen die geestelijk in de knoop komen door het ontbreken van die normale ontwikkeling en dat een kind eigenlijk veel te veel is en achteraf niet zo verantwoord als men niets aan die problemen doet. Je ziet vaak ook dat deze vrouwen beetje gaan puberen rond hun 30ste.
Ik zeg niet dat dit zo is bij TO. Het komt in groot deel van die situaties voor.
zondag 5 juli 2009 om 12:29
zondag 5 juli 2009 om 12:32
zondag 5 juli 2009 om 12:33
quote:Mirjam762 schreef op 05 juli 2009 @ 12:29:
[...]
Dus dezelfde vrouwen zouden het beter doen als ze 40 zijn en dan pas moeder worden? Meen je dat nu echt?Ik denk het wel. Ik denk dat ze de gehele periode van de opvoeding vele malen stabieler zullen zijn dan een jong meisje van 21 die net aan volwassen is en de wereld nog amper kent als volwassene. En het is nu eenmaal zo dat jonge mensen bij lange na nog niet volwassen zijn zo jong. Maar dat zie je pas achteraf.
[...]
Dus dezelfde vrouwen zouden het beter doen als ze 40 zijn en dan pas moeder worden? Meen je dat nu echt?Ik denk het wel. Ik denk dat ze de gehele periode van de opvoeding vele malen stabieler zullen zijn dan een jong meisje van 21 die net aan volwassen is en de wereld nog amper kent als volwassene. En het is nu eenmaal zo dat jonge mensen bij lange na nog niet volwassen zijn zo jong. Maar dat zie je pas achteraf.
zondag 5 juli 2009 om 12:34
quote:Mirjam762 schreef op 05 juli 2009 @ 12:32:
[...]
Gelukkig geen last van. Heb nog nooit gepuberd en ook niet rond deze leeftijd. Wel volgende week 12,5 jaar getrouwd, alles stabiel en ik vind het perfect zo.Dat is heel fijn voor je en dat meen ik echt. En het is fijn dat je jouw kant verteld aan TO. Maar een tegengeluid hoe het ook kan zijn is ook niet verkeerd. Want de kans dat er iets fout gaat is groter op jonge leeftijd.
[...]
Gelukkig geen last van. Heb nog nooit gepuberd en ook niet rond deze leeftijd. Wel volgende week 12,5 jaar getrouwd, alles stabiel en ik vind het perfect zo.Dat is heel fijn voor je en dat meen ik echt. En het is fijn dat je jouw kant verteld aan TO. Maar een tegengeluid hoe het ook kan zijn is ook niet verkeerd. Want de kans dat er iets fout gaat is groter op jonge leeftijd.
