Kinderen
alle pijlers
Middle child syndrom
woensdag 8 juli 2009 om 14:48
Het Middelste Kind Syndroom wil zeggen, dat, als er drie kinderen zijn, de middelste vaak het minst aandacht krijgt. Ouders hebben dat vaak niet in de gaten. Het middelste kind valt tussen wal en schip. De oudste, dus eerste kind stond natuurlijk nummer 1 en blijft die positie ook behouden. Dit kind blijft een dominante rol spelen of eist die rol op. Het laatste kind, dus de jongste, krijgt ook extra aandacht. Het middelste kind merkt dat en voelt dat aan als er niet echt bij te horen. Dit gaat bij zo'n kind een eigen leven leiden
Zit er een kern van waarheid in? Wie heeft er drie kinderen of komt uit een gezin met drie kinderen?
En klopt het dat je bij drie kinderen een stuk meer moet communiceren onderling als ouders, staat er meer druk op je relatie?
Zit er een kern van waarheid in? Wie heeft er drie kinderen of komt uit een gezin met drie kinderen?
En klopt het dat je bij drie kinderen een stuk meer moet communiceren onderling als ouders, staat er meer druk op je relatie?
woensdag 8 juli 2009 om 15:55
Ik ben de oudste van 3 kinderen, en ik had het idee dat ik meer op de achtergrond stond dan mijn middelste zusje, maar ik denk dat dat gewoon karakter is.
Zelfs hebben wij ook 3 kinderen, en de oudste is heel lief en zelfstandig, de middelste is een soort draakje (maar wel een lieve) maar die vraagt veel meer aandacht dan de oudste.
En de jongste is een clown, wil zich volgens mij nu al bewijzen tegenover de grotere kinderen.
Ik denk dat het gewoon het verschil van karakter is, ik ben gewoon meer teruggetrokken dan mijn zusje, en die is jusit erg uitbundig. En onze jongste zus is ook niet op de voorgrond
Zelfs hebben wij ook 3 kinderen, en de oudste is heel lief en zelfstandig, de middelste is een soort draakje (maar wel een lieve) maar die vraagt veel meer aandacht dan de oudste.
En de jongste is een clown, wil zich volgens mij nu al bewijzen tegenover de grotere kinderen.
Ik denk dat het gewoon het verschil van karakter is, ik ben gewoon meer teruggetrokken dan mijn zusje, en die is jusit erg uitbundig. En onze jongste zus is ook niet op de voorgrond
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
woensdag 8 juli 2009 om 15:55
Ik vind het leuk om hier over te lezen. Ik heb zelf drie jongens en ben dus wel benieuwd naar ervaringsverhalen.
Op dit moment zit er wel een kern van waarheid in. De oudste gaat later naar bed en heeft dus 's avonds exclusief aandacht en de jongste is nog bij mij thuis dus die krijgt overdag veel aandacht. Daarbij is de middelste ook nog het makkelijkste kind. Hij is lief en schikt zich makkelijk. Mijn man en ik zijn ons hier wel van bewust en we proberen regelmatig iets alleen met hem te doen. Ook met de oudste overigens.
Het nadeel van twee kinderen vind ik juist dat er vaak zo'n concurentiestrijd is tussen de twee kinderen. Voor mijn gevoel is dat bij drie kinderen minder.
Ik vind zelf drie kinderen wel een stuk drukker dan twee. Dat komt ook wel omdat de jongste heel veel gehuild heeft wat het natuurlijk extra zwaar maakt. Maar ik vind het ook heel leuk om te zien zoals ze met elkaar omgaan. Vooral hoe leuk de oudste het vind om een jong broertje te hebben.
Op dit moment zit er wel een kern van waarheid in. De oudste gaat later naar bed en heeft dus 's avonds exclusief aandacht en de jongste is nog bij mij thuis dus die krijgt overdag veel aandacht. Daarbij is de middelste ook nog het makkelijkste kind. Hij is lief en schikt zich makkelijk. Mijn man en ik zijn ons hier wel van bewust en we proberen regelmatig iets alleen met hem te doen. Ook met de oudste overigens.
Het nadeel van twee kinderen vind ik juist dat er vaak zo'n concurentiestrijd is tussen de twee kinderen. Voor mijn gevoel is dat bij drie kinderen minder.
Ik vind zelf drie kinderen wel een stuk drukker dan twee. Dat komt ook wel omdat de jongste heel veel gehuild heeft wat het natuurlijk extra zwaar maakt. Maar ik vind het ook heel leuk om te zien zoals ze met elkaar omgaan. Vooral hoe leuk de oudste het vind om een jong broertje te hebben.
woensdag 8 juli 2009 om 16:35
Volgens mij maakt het niet zoveel uit, bij mij vroeger thuis met 3 kinderen kreeg de middelste de meeste aandacht.....want tja, dat was een jongetje......er heerste thuis de opvatting...die meiden redden zichzelf wel....maar zo'n afhankelijk jongetje moet met alles geholpen worden.
Ik zie dit patroon nog dagelijks in vele gezinnen waar maar 1 jongetje is en de rest meiden.
Daarom zijn er ook zoveel volwassen kerels met 2 linkerhanden.
Ik zie dit patroon nog dagelijks in vele gezinnen waar maar 1 jongetje is en de rest meiden.
Daarom zijn er ook zoveel volwassen kerels met 2 linkerhanden.
woensdag 8 juli 2009 om 20:18
woensdag 8 juli 2009 om 20:45
Hoera ieder zn syndroom 
hier nog een paar links over dit onderwerp:
http://developmental-psyc ... h_order_changes_your_life
http://www.msnbc.msn.com/id/14335112/ (stuk staat onderaan de pagina)
Het karakter van het kind wordt zo wel even terzijde geschoven, het is allemaal nurture in deze studies maar nature maakt zeer diverse middelste kinderen.
hier nog een paar links over dit onderwerp:
http://developmental-psyc ... h_order_changes_your_life
http://www.msnbc.msn.com/id/14335112/ (stuk staat onderaan de pagina)
Het karakter van het kind wordt zo wel even terzijde geschoven, het is allemaal nurture in deze studies maar nature maakt zeer diverse middelste kinderen.
woensdag 8 juli 2009 om 20:51
Ik ben de middelste (oudere zus, jongere broer), maar ik heb echt niet het idee dat ik achtergesteld ben oid. Mijn moeder zei altijd: ik houd van al mijn kinderen even veel, alleen omdat ze zo verschillend zijn hebben ze een andere "benadering" (lees opvoeding) nodig. En ik denk dat ze daar een heel eind mee gekomen zijn (niet dat mijn ouders perfect zijn, verre van), maar ik weet zeker dat ze van alle kinderen even veel houden, alleen de band met alle drie is verschillend, en dat mag ook.
woensdag 8 juli 2009 om 20:54
Ik ben ook de middelste met een oudere broer (eerst- en eniggeboren zoon) en een jongere zus (schattig klein meisje). Tja, ik vond mezelf best zielig. Maar dat kwam meer omdat ik het een goede reden vond om een beetje medelijden met mezelf te hebben dan dat ik ook echt ben achtergesteld. Ik heb mijn ouders namelijk nooit kunnen betrappen op voortrekken van het ene of het andere kind.
Het enige dat ik vervelend vond was dat als mijn broer mij pestte, dat mijn moeder zei dat ik wel iets over mijn kant moest laten gaan. Terwijl diezelfde moeder zei, als ik vervolgens mijn zusje ging plagen, dat ik wel de oudste en de wijste moest zijn.
Haha, blijkbaar toch nog een restje trauma over
Het enige dat ik vervelend vond was dat als mijn broer mij pestte, dat mijn moeder zei dat ik wel iets over mijn kant moest laten gaan. Terwijl diezelfde moeder zei, als ik vervolgens mijn zusje ging plagen, dat ik wel de oudste en de wijste moest zijn.
Haha, blijkbaar toch nog een restje trauma over
woensdag 8 juli 2009 om 21:01
Wat een grote flauwekul zeg. Ze verzinnen ook van alles om maar een trauma te krijgen.
Net als tegenwoordig een kind niet druk kan zijn zonder ADHD te hebben. Hebben we er weer een trauma bij.
We leven echt in een mietjes maatschappij tegenwoordig.
Enigst kind moet in therapie want hij kreeg een overkill aan aandacht. Drie kinderen krijgt de middelste een syndroom.
Ik was zo blij dat geen van de kinderen een syndroom had. Maar te vroeg gejuigd kan nog komen.
Net als tegenwoordig een kind niet druk kan zijn zonder ADHD te hebben. Hebben we er weer een trauma bij.
We leven echt in een mietjes maatschappij tegenwoordig.
Enigst kind moet in therapie want hij kreeg een overkill aan aandacht. Drie kinderen krijgt de middelste een syndroom.
Ik was zo blij dat geen van de kinderen een syndroom had. Maar te vroeg gejuigd kan nog komen.
woensdag 8 juli 2009 om 21:02
quote:varuca schreef op 08 juli 2009 @ 15:15:
Ik ben ook de middelste van drie en ik val erbuiten en ben meer op mij zel gericht dan de andere twee. Of dit door de aandachts verdeling van mijnouders komt weet ik niet. Bij mij speelt ook mij dat ik heel anders ben dan mijn broer en zusje en ook wel dan mijn ouders. Ik heb geleerd dingen zelf te doen omdat ik ze niet goed kon delen.
In mijn ogen is het dus een groter nadeel dat er altijd één het derde wiel aan de wagen is, omdat er altijd twee meer op elkaar lijken en het tussen het beter werkt. Ik zou daarom nooit drie kinderen willen.Ben jij mijn zusje? Ik ben de oudste in een gezin met 3 dochters en mijn middelste zusje valt er een beetje buiten omdat ze anders is dan mijn jongste zusje en ik. Ik hou van beide zusjes enorm veel, maar herken vaak meer in mijn jongste zusje en ga (daarom?) iets makkelijker met haar om. Ik vind het moeilijk om goed in te schatten of de aandacht van mijn ouders daar direct verband mee houdt. Mijn middelste zusje heeft namelijk vrij veel aandacht van mij ouders, maar dit heeft een andere oorzaak dan dat ze de middelste is volgens mij. Hoewel... kip en ei problematiek?
Ik ben ook de middelste van drie en ik val erbuiten en ben meer op mij zel gericht dan de andere twee. Of dit door de aandachts verdeling van mijnouders komt weet ik niet. Bij mij speelt ook mij dat ik heel anders ben dan mijn broer en zusje en ook wel dan mijn ouders. Ik heb geleerd dingen zelf te doen omdat ik ze niet goed kon delen.
In mijn ogen is het dus een groter nadeel dat er altijd één het derde wiel aan de wagen is, omdat er altijd twee meer op elkaar lijken en het tussen het beter werkt. Ik zou daarom nooit drie kinderen willen.Ben jij mijn zusje? Ik ben de oudste in een gezin met 3 dochters en mijn middelste zusje valt er een beetje buiten omdat ze anders is dan mijn jongste zusje en ik. Ik hou van beide zusjes enorm veel, maar herken vaak meer in mijn jongste zusje en ga (daarom?) iets makkelijker met haar om. Ik vind het moeilijk om goed in te schatten of de aandacht van mijn ouders daar direct verband mee houdt. Mijn middelste zusje heeft namelijk vrij veel aandacht van mij ouders, maar dit heeft een andere oorzaak dan dat ze de middelste is volgens mij. Hoewel... kip en ei problematiek?
woensdag 8 juli 2009 om 21:05
quote:mips schreef op 08 juli 2009 @ 15:30:
Het "middelste kind syndroom" vaak voor bij mensen die werkelijk niets om handen hebben, geen afwijking vertonen en vooral heel ontevreden zijn.
Die ontdekken, lang leve internet en de zelfdiagnose, dat ze "iets" hebben. Veelal "afwijkingen" van het vage, niet aangetoonde soort. Zoals: het middelste kind syndroom, het 30ers dilemma, een midlife crisis, ze zijn hypersensitief gevoelig en zeker en vast een nieuwetijdskind of Aquariusvrouw/man. Oh, en vlak alles in het "autistisch spectrum" niet uit, voor het gemak vergetende dat het niet gaaf en cool is autist te zijn maar verdomd lastig. Maar heus echt waar, want alle testen op internet wijzen het tenslotte uit en "ineens" viel alles op zijn plek, toch fijn zo'n etiketje.
Oftewel: chronisch gebrek aan een hobby en/of te veel vrije tijd... en super A-men enzo.
Het "middelste kind syndroom" vaak voor bij mensen die werkelijk niets om handen hebben, geen afwijking vertonen en vooral heel ontevreden zijn.
Die ontdekken, lang leve internet en de zelfdiagnose, dat ze "iets" hebben. Veelal "afwijkingen" van het vage, niet aangetoonde soort. Zoals: het middelste kind syndroom, het 30ers dilemma, een midlife crisis, ze zijn hypersensitief gevoelig en zeker en vast een nieuwetijdskind of Aquariusvrouw/man. Oh, en vlak alles in het "autistisch spectrum" niet uit, voor het gemak vergetende dat het niet gaaf en cool is autist te zijn maar verdomd lastig. Maar heus echt waar, want alle testen op internet wijzen het tenslotte uit en "ineens" viel alles op zijn plek, toch fijn zo'n etiketje.
Oftewel: chronisch gebrek aan een hobby en/of te veel vrije tijd... en super A-men enzo.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 8 juli 2009 om 21:09
quote:coos schreef op 08 juli 2009 @ 15:55:
Ik vind het leuk om hier over te lezen. Ik heb zelf drie jongens en ben dus wel benieuwd naar ervaringsverhalen.
Op dit moment zit er wel een kern van waarheid in. De oudste gaat later naar bed en heeft dus 's avonds exclusief aandacht en de jongste is nog bij mij thuis dus die krijgt overdag veel aandacht. Daarbij is de middelste ook nog het makkelijkste kind. Hij is lief en schikt zich makkelijk. Mijn man en ik zijn ons hier wel van bewust en we proberen regelmatig iets alleen met hem te doen. Ook met de oudste overigens.
Het nadeel van twee kinderen vind ik juist dat er vaak zo'n concurentiestrijd is tussen de twee kinderen. Voor mijn gevoel is dat bij drie kinderen minder.
Ik vind zelf drie kinderen wel een stuk drukker dan twee. Dat komt ook wel omdat de jongste heel veel gehuild heeft wat het natuurlijk extra zwaar maakt. Maar ik vind het ook heel leuk om te zien zoals ze met elkaar omgaan. Vooral hoe leuk de oudste het vind om een jong broertje te hebben.
Ik "pak" even snel dit stukje. Maar dit stuit me echt heel erg tegen de borst.
Ik heb ook 3 kinderen. En ze krijgen alle 3 exclusieve aandacht van mij. De oudste in de weekenden dat hij thuis mag zijn, dan ruim ik extra tijd voor hem in. De middelste iedere avond met naar bed brengen een half uurtje samen tijd, en de jongste is overdag idd bij mij.
En dat is m.i. geen kwestie van "we proberen ze allemaal eigen aandacht te geven" maar een kwestie van "we Geven ze allemaal hun eigen aandacht en tijd"
Ik vind het leuk om hier over te lezen. Ik heb zelf drie jongens en ben dus wel benieuwd naar ervaringsverhalen.
Op dit moment zit er wel een kern van waarheid in. De oudste gaat later naar bed en heeft dus 's avonds exclusief aandacht en de jongste is nog bij mij thuis dus die krijgt overdag veel aandacht. Daarbij is de middelste ook nog het makkelijkste kind. Hij is lief en schikt zich makkelijk. Mijn man en ik zijn ons hier wel van bewust en we proberen regelmatig iets alleen met hem te doen. Ook met de oudste overigens.
Het nadeel van twee kinderen vind ik juist dat er vaak zo'n concurentiestrijd is tussen de twee kinderen. Voor mijn gevoel is dat bij drie kinderen minder.
Ik vind zelf drie kinderen wel een stuk drukker dan twee. Dat komt ook wel omdat de jongste heel veel gehuild heeft wat het natuurlijk extra zwaar maakt. Maar ik vind het ook heel leuk om te zien zoals ze met elkaar omgaan. Vooral hoe leuk de oudste het vind om een jong broertje te hebben.
Ik "pak" even snel dit stukje. Maar dit stuit me echt heel erg tegen de borst.
Ik heb ook 3 kinderen. En ze krijgen alle 3 exclusieve aandacht van mij. De oudste in de weekenden dat hij thuis mag zijn, dan ruim ik extra tijd voor hem in. De middelste iedere avond met naar bed brengen een half uurtje samen tijd, en de jongste is overdag idd bij mij.
En dat is m.i. geen kwestie van "we proberen ze allemaal eigen aandacht te geven" maar een kwestie van "we Geven ze allemaal hun eigen aandacht en tijd"
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 8 juli 2009 om 21:10
woensdag 8 juli 2009 om 21:12
oh, ik pretenteer trouwens niet dat het middel child syndrom heus bestaat hoor. Wel ben ik meer dan gemiddeld geinteresseerd in 'je plaats' in het gezin en leeftijdsverschillen en hoe ouders er mee omgaan.
Grappig te zien hoe de reacties uiteenlopen.
Vooralsnog hier twee kinderen(en daar blijft het voorlopig ook bij) Maar ik denk dat mijn kinderen dan wel weer het 'Too Close Together Syndrom' gaan ontdekken...met 15 months apart.
Grappig te zien hoe de reacties uiteenlopen.
Vooralsnog hier twee kinderen(en daar blijft het voorlopig ook bij) Maar ik denk dat mijn kinderen dan wel weer het 'Too Close Together Syndrom' gaan ontdekken...met 15 months apart.
woensdag 8 juli 2009 om 21:12
quote:reisa1978 schreef op 08 juli 2009 @ 21:10:
Ik ben de middelste thuis met een jongere broer en een oudere zus. Ik ben niets te kort gekomen. Ik heb er geen last van.
Ik kom uit een zeer warm en hecht nest. Mijn ouders hebben nooit iemand voorgetrokken. Maar wel rekening gehouden met de verschillede behoeften van ieder kind.Misschien wil to ook wel een syndroom voor jou verzinnen. Zo zielig een warm nest en goede opvoeding. Heb je wel een rood fietsje gehad?
Ik ben de middelste thuis met een jongere broer en een oudere zus. Ik ben niets te kort gekomen. Ik heb er geen last van.
Ik kom uit een zeer warm en hecht nest. Mijn ouders hebben nooit iemand voorgetrokken. Maar wel rekening gehouden met de verschillede behoeften van ieder kind.Misschien wil to ook wel een syndroom voor jou verzinnen. Zo zielig een warm nest en goede opvoeding. Heb je wel een rood fietsje gehad?
woensdag 8 juli 2009 om 21:16
quote:tijgermeisje schreef op 08 juli 2009 @ 20:45:
Hoera ieder zn syndroom
hier nog een paar links over dit onderwerp:
http://developmental-psyc ... h_order_changes_your_life
http://www.msnbc.msn.com/id/14335112/ (stuk staat onderaan de pagina)
Het karakter van het kind wordt zo wel even terzijde geschoven, het is allemaal nurture in deze studies maar nature maakt zeer diverse middelste kinderen.Die typeringen zijn trouwens wel interessant. Zou wel eens willen weten of dat op een juiste manier onderzocht is, en of dit er inderdaad uitkomt. (geen idee of dat kan hoor, dit op een juiste manier onderzoeken)
Hoera ieder zn syndroom
hier nog een paar links over dit onderwerp:
http://developmental-psyc ... h_order_changes_your_life
http://www.msnbc.msn.com/id/14335112/ (stuk staat onderaan de pagina)
Het karakter van het kind wordt zo wel even terzijde geschoven, het is allemaal nurture in deze studies maar nature maakt zeer diverse middelste kinderen.Die typeringen zijn trouwens wel interessant. Zou wel eens willen weten of dat op een juiste manier onderzocht is, en of dit er inderdaad uitkomt. (geen idee of dat kan hoor, dit op een juiste manier onderzoeken)
woensdag 8 juli 2009 om 21:16
quote:Maleficent schreef op 08 juli 2009 @ 21:14:
Nou ja, mijn zus beweert bij hoog en laag nog steeds dat mijn ouders minder houden van haar. Mijn moeder zegt dat het onzin is, maar ze heeft dat idee nu eenmaal en dat gaat niet weg.Misschien zegt dit meer over je zus dan over je ouders. Je hebt mensen die zich altijd achtergesteld voelen. Ik krijg persoonlijk de kriebels van deze mensen. Willen gewoon heel veel aandacht.
Nou ja, mijn zus beweert bij hoog en laag nog steeds dat mijn ouders minder houden van haar. Mijn moeder zegt dat het onzin is, maar ze heeft dat idee nu eenmaal en dat gaat niet weg.Misschien zegt dit meer over je zus dan over je ouders. Je hebt mensen die zich altijd achtergesteld voelen. Ik krijg persoonlijk de kriebels van deze mensen. Willen gewoon heel veel aandacht.
woensdag 8 juli 2009 om 21:25
quote:maxem schreef op 08 juli 2009 @ 21:12:
[...]
Misschien wil to ook wel een syndroom voor jou verzinnen. Zo zielig een warm nest en goede opvoeding. Heb je wel een rood fietsje gehad?Eh , ik heb geen syndroom bedacht hoor...bestond al, en ken het fenomeen ook al een tijdje dus ook niet iets van de laatste tijd. En ik ben ook geen derde kind en heb dr ook geen drie.
[...]
Misschien wil to ook wel een syndroom voor jou verzinnen. Zo zielig een warm nest en goede opvoeding. Heb je wel een rood fietsje gehad?Eh , ik heb geen syndroom bedacht hoor...bestond al, en ken het fenomeen ook al een tijdje dus ook niet iets van de laatste tijd. En ik ben ook geen derde kind en heb dr ook geen drie.
woensdag 8 juli 2009 om 21:28
quote:maxem schreef op 08 juli 2009 @ 21:16:
[...]
Misschien zegt dit meer over je zus dan over je ouders. Je hebt mensen die zich altijd achtergesteld voelen. Ik krijg persoonlijk de kriebels van deze mensen. Willen gewoon heel veel aandacht.Ik denk dat het ook meer zegt over haar dan over mijn ouders. Maar wat doe je als ouders/gezin eraan? Ze is volwassen en eigenlijk roept ze al jaren dat de oudste en de jongste voorgetrokken zijn. Dat baseert ze al op het aantal babyfoto's die gemaakt zijn (minder dan bij de andere 2).
[...]
Misschien zegt dit meer over je zus dan over je ouders. Je hebt mensen die zich altijd achtergesteld voelen. Ik krijg persoonlijk de kriebels van deze mensen. Willen gewoon heel veel aandacht.Ik denk dat het ook meer zegt over haar dan over mijn ouders. Maar wat doe je als ouders/gezin eraan? Ze is volwassen en eigenlijk roept ze al jaren dat de oudste en de jongste voorgetrokken zijn. Dat baseert ze al op het aantal babyfoto's die gemaakt zijn (minder dan bij de andere 2).
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 8 juli 2009 om 21:29
quote:kathykatinka schreef op 08 juli 2009 @ 21:02:
[...]
Ben jij mijn zusje? Ik ben de oudste in een gezin met 3 dochters en mijn middelste zusje valt er een beetje buiten omdat ze anders is dan mijn jongste zusje en ik. Ik hou van beide zusjes enorm veel, maar herken vaak meer in mijn jongste zusje en ga (daarom?) iets makkelijker met haar om. Ik vind het moeilijk om goed in te schatten of de aandacht van mijn ouders daar direct verband mee houdt. Mijn middelste zusje heeft namelijk vrij veel aandacht van mij ouders, maar dit heeft een andere oorzaak dan dat ze de middelste is volgens mij. Hoewel... kip en ei problematiek?
Nope, heb een oudere broer en jonger zusje. En mijn ouders (vooral me ma) begrijpen me ook niet echt, dus extreem aandacht van de ouders klopt ook niet.
Maar dat het tussen twee beter klikt is gewoon logisch en mijn broer en zusje hebben me heus wel geprobeerd bij hen te betrekken, maar de dingen die zij leuk vinden boeien mij weer niet en andersom. Als ik met een van de twee wat doe gaat het beter, maar met mijn vriendinnen kan ik alles beter delen dan met mijn broer en zusje. Het is jammer, maar het is niet anders.
[...]
Ben jij mijn zusje? Ik ben de oudste in een gezin met 3 dochters en mijn middelste zusje valt er een beetje buiten omdat ze anders is dan mijn jongste zusje en ik. Ik hou van beide zusjes enorm veel, maar herken vaak meer in mijn jongste zusje en ga (daarom?) iets makkelijker met haar om. Ik vind het moeilijk om goed in te schatten of de aandacht van mijn ouders daar direct verband mee houdt. Mijn middelste zusje heeft namelijk vrij veel aandacht van mij ouders, maar dit heeft een andere oorzaak dan dat ze de middelste is volgens mij. Hoewel... kip en ei problematiek?
Nope, heb een oudere broer en jonger zusje. En mijn ouders (vooral me ma) begrijpen me ook niet echt, dus extreem aandacht van de ouders klopt ook niet.
Maar dat het tussen twee beter klikt is gewoon logisch en mijn broer en zusje hebben me heus wel geprobeerd bij hen te betrekken, maar de dingen die zij leuk vinden boeien mij weer niet en andersom. Als ik met een van de twee wat doe gaat het beter, maar met mijn vriendinnen kan ik alles beter delen dan met mijn broer en zusje. Het is jammer, maar het is niet anders.
woensdag 8 juli 2009 om 21:38
Er spelen meer factoren mee. Ik ben middle child en heb nooit aandacht tekort gehad, integendeel. Mn ouders hebben jarenlang juist het meest van mij verwacht (op schoolvlak en zo) omdat ik beter kon leren dan mn broer en zus, ik was altijd heel leergierig, las veel boeken enz enz. Maar aan de andere kant, heb ik soms wel gedacht dat ik oneerlijk werd behandeld (was mss ook meer een gevoel) bv "je zus is ouder, laat haar" of 'je broer is jonger, laat hem toch" Daar werd ik soms echt wel gefrustreerd door en liet dat ook merken! Vond dat toen zo oneerlijk... Hmmm er zal wel een kleine kern van waarheid in zitten, met name dat ik altijd de meest speciale van de drie was en me soms snel oneerlijk behandeld voelde. Had ook mn speciale fases,beetje alternatiever dan mn zus of broer, hield bv van rockmuziek, had een specialere, ongewonere smaak, hield niet van de mainstream enzovoort enzovoort maar dat zal dan ook wel met omgeving en zo te maken hebben (of is het niet toevallig dat ik me zo ontwikkelde, als we het middle child syndrom mogen geloven?)
Maar dus, met aandacht heeft het niet erg veel te maken. Die heel soms keren dat ik me buitengesloten voelde, neigde ik me ook extra op te winden/ slecht te voelen. Terwijl dat nergens voor nodig was,het enkel in mn hoofd zat, ik het opblies voor niets! Zal wel onbewust in de natuur van de middle child liggen haha
Weet bv nog een keer, was op mijn verjaardagsfeestje, iedereen was druk bezig en niemand had oog voor me op een gegeven moment, was tijd voor de taart en zo en iedereen had fun en mij blijkbaar uit het oog verloren. Ik vond dit zoooo erg en gemeen dat ik mn slaapkamer ging om een potje te huilen en zielig te doen, vond het zooo rot en had zoooveel zelfmedelijden... tot ik van beneden iedereen hoorde roepen " Waar is *LolitaLempicka* ? enik dacht POOH, denken ze nu wel aan me. Mn moeder kwam me halen, moest lachen en me troosten en sussen tegelijkertijd.. nadien schaamde ik me wel een beetje. Zeker omdat het allemaal op film stond
Dus toen ze de taart brachten en allemaal opeens raar opkeken, waar is LolitaLempicka??? (lege plaats aan hoofduiteinde) hahaha nu kan ik er wel om lachen.
Maar dus, met aandacht heeft het niet erg veel te maken. Die heel soms keren dat ik me buitengesloten voelde, neigde ik me ook extra op te winden/ slecht te voelen. Terwijl dat nergens voor nodig was,het enkel in mn hoofd zat, ik het opblies voor niets! Zal wel onbewust in de natuur van de middle child liggen haha
Weet bv nog een keer, was op mijn verjaardagsfeestje, iedereen was druk bezig en niemand had oog voor me op een gegeven moment, was tijd voor de taart en zo en iedereen had fun en mij blijkbaar uit het oog verloren. Ik vond dit zoooo erg en gemeen dat ik mn slaapkamer ging om een potje te huilen en zielig te doen, vond het zooo rot en had zoooveel zelfmedelijden... tot ik van beneden iedereen hoorde roepen " Waar is *LolitaLempicka* ? enik dacht POOH, denken ze nu wel aan me. Mn moeder kwam me halen, moest lachen en me troosten en sussen tegelijkertijd.. nadien schaamde ik me wel een beetje. Zeker omdat het allemaal op film stond
Dus toen ze de taart brachten en allemaal opeens raar opkeken, waar is LolitaLempicka??? (lege plaats aan hoofduiteinde) hahaha nu kan ik er wel om lachen.
woensdag 8 juli 2009 om 21:42
oh bij mij trouwens, hadden mn broer en ik altijd een sterkere band dan mn broer en mn zus of mn zus en ik... Dus ik kon urenlang met mn broertje van 6 jaar jonger spelen/ praten dan met mn zus van 2 jaar ouder. Zat meer met hem op eenzelfde golflengte, hij had soms ook mijn rare gedachtengangen haha. Heb altijd geroepen dat ik hem mee heb opgevoed .
Mn zus en ik begrepen elkaar niet altijd , vind haar nu trouwens veel beter dan vroeger, ze kon wel es gemeen /onuitstaanbaar zijn (zus als je dit leest, sorry haha) en ze was ook heel anders dan ik. Maar ja, naarmate je ouder wordt, gaan die verschillen wel grotendeels weg...
.Mn zus en ik begrepen elkaar niet altijd , vind haar nu trouwens veel beter dan vroeger, ze kon wel es gemeen /onuitstaanbaar zijn (zus als je dit leest, sorry haha) en ze was ook heel anders dan ik. Maar ja, naarmate je ouder wordt, gaan die verschillen wel grotendeels weg...
woensdag 8 juli 2009 om 21:57
quote:delphicat schreef op 08 juli 2009 @ 20:54:
Ik ben ook de middelste met een oudere broer (eerst- en eniggeboren zoon) en een jongere zus (schattig klein meisje). Tja, ik vond mezelf best zielig. Maar dat kwam meer omdat ik het een goede reden vond om een beetje medelijden met mezelf te hebben dan dat ik ook echt ben achtergesteld. Ik heb mijn ouders namelijk nooit kunnen betrappen op voortrekken van het ene of het andere kind.
Het enige dat ik vervelend vond was dat als mijn broer mij pestte, dat mijn moeder zei dat ik wel iets over mijn kant moest laten gaan. Terwijl diezelfde moeder zei, als ik vervolgens mijn zusje ging plagen, dat ik wel de oudste en de wijste moest zijn.
Haha, blijkbaar toch nog een restje trauma over
jaaa ! haha, daar had ik het ook over ... idd...heb hetzelfde meegemaakt, je bent soms eens de 'oudste", soms eens de 'jongste" van de twee. Ik klaagde daar altijd over, totdat mn moeder op den duur echt ging opletten en soms ook mn broertje berispte of dan zei, 'nee je zus is ouder, zij mag van voor zitten" en me dan zo aankeek om te zien of ze het wel goed deed, zodat ze zeker wist dat ik tevreden was. Want dat gebeurde echt wel veel' ach, laat je broer nu eens van voor zitten' maar als ik dan van voor wilde zitten ipv mn zus, zei mn moeder, ' je zus is ouder!' Toen ik er genoeg opmerkingen over gemaakt had, ging ze wel opletten, denk dat ze het altijd onbewust deed (ouders behandelen kinderen ook wel naargelang hun verschillende karakters en zo), het gewoon zo gewend was geworden dat ze op die manier mn broer (hij als enigste jongen) anders behandelde dan mij bv. Dat van in de auto , is maar een voorbeeld natuurlijk...Zo waren er wel nog meer dingen maar nooit overdreven of extreem natuurlijk.
Ze hebben ook nooit bewust voorgetrokken, al dacht ik soms liever van wel... om ze maar van iets te kunnen beschuldigen.
Ik ben ook de middelste met een oudere broer (eerst- en eniggeboren zoon) en een jongere zus (schattig klein meisje). Tja, ik vond mezelf best zielig. Maar dat kwam meer omdat ik het een goede reden vond om een beetje medelijden met mezelf te hebben dan dat ik ook echt ben achtergesteld. Ik heb mijn ouders namelijk nooit kunnen betrappen op voortrekken van het ene of het andere kind.
Het enige dat ik vervelend vond was dat als mijn broer mij pestte, dat mijn moeder zei dat ik wel iets over mijn kant moest laten gaan. Terwijl diezelfde moeder zei, als ik vervolgens mijn zusje ging plagen, dat ik wel de oudste en de wijste moest zijn.
Haha, blijkbaar toch nog een restje trauma over
jaaa ! haha, daar had ik het ook over ... idd...heb hetzelfde meegemaakt, je bent soms eens de 'oudste", soms eens de 'jongste" van de twee. Ik klaagde daar altijd over, totdat mn moeder op den duur echt ging opletten en soms ook mn broertje berispte of dan zei, 'nee je zus is ouder, zij mag van voor zitten" en me dan zo aankeek om te zien of ze het wel goed deed, zodat ze zeker wist dat ik tevreden was. Want dat gebeurde echt wel veel' ach, laat je broer nu eens van voor zitten' maar als ik dan van voor wilde zitten ipv mn zus, zei mn moeder, ' je zus is ouder!' Toen ik er genoeg opmerkingen over gemaakt had, ging ze wel opletten, denk dat ze het altijd onbewust deed (ouders behandelen kinderen ook wel naargelang hun verschillende karakters en zo), het gewoon zo gewend was geworden dat ze op die manier mn broer (hij als enigste jongen) anders behandelde dan mij bv. Dat van in de auto , is maar een voorbeeld natuurlijk...Zo waren er wel nog meer dingen maar nooit overdreven of extreem natuurlijk.
Ze hebben ook nooit bewust voorgetrokken, al dacht ik soms liever van wel... om ze maar van iets te kunnen beschuldigen.
