Sinterklaas met familie

22-09-2024 19:47 1618 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik 🙈

Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.

Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.

Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Paaytje schreef:
29-04-2025 10:00
Als kind mijn dure bril stond fijn te knijpen dan werd die mooi uit haar vingers gepeuterd hoor. Of met een schaar stond te zwaaien, dat werd ook gewoon afgepakt als kind niet luisterde. Is dat al fysiek agressief? Dan ben ik blijkbaar ook een zeer onthechte ouder.

Het klinkt alsof er meer lucht is in de relatie en dat is een goede start.
Ik lees dit ook verbaasd. Ik pak mijn peuters ook spullen af als ik niet wil dat ze eraan zitten en zij t niet willen teruggeven
Alle reacties Link kopieren Quote
MissNuada schreef:
29-04-2025 13:46
Je bent wel van het goed praten he?
Ze kan niet anders. De relatie is niet slecht genoeg om te scheiden, dat heeft ook nogal impact op de kinderen.
Tegelijkertijd is deze man niet de hoofdprijs qua vader en echtgenoot en daar moet je dan je hele leven mee dealen. Leven zal dus nooit makkelijk zijn, altijd schipperen. Dat is het prijskaartje dat eraan hangt als je met eigenlijk de verkeerde trouwt
Alle reacties Link kopieren Quote
-April- schreef:
29-04-2025 15:10
Ze kan niet anders. De relatie is niet slecht genoeg om te scheiden, dat heeft ook nogal impact op de kinderen.
Tegelijkertijd is deze man niet de hoofdprijs qua vader en echtgenoot en daar moet je dan je hele leven mee dealen. Leven zal dus nooit makkelijk zijn, altijd schipperen. Dat is het prijskaartje dat eraan hangt als je met eigenlijk de verkeerde trouwt
Hoe verdrietig ook, maar dit is wat het is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Geen enkele ouder is perfect, dat is iets waar we allemaal mee dealen. Mijn man pakt dingen ook anders aan dan ik en omgekeerd is dat ook zo. Het hoeft ook niet perfect, ik denk dat dat een denkfout is. Het is een afweging die ieder voor zich moet maken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ergens hoop ik dat je per ongeluk de juiste wel tegenkomt en er dan anders over gaat denken. Misschien niet de meest nette manier maar jouw leven is toch ook belangrijk?
Alle reacties Link kopieren Quote
-April- schreef:
29-04-2025 15:04
Ik lees dit ook verbaasd. Ik pak mijn peuters ook spullen af als ik niet wil dat ze eraan zitten en zij t niet willen teruggeven
er zit een verschil tussen afpakken en afpakken.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren Quote
Presto schreef:
29-04-2025 14:33
Maar waarom moet je dan ingrijpen? Is een discussie zo erg dan?
Tussen een vader en een 6-jarige op wellesnietes niveau? Ja, dat vind ik erg. En buiten dat superirritant en totaal onnodig, ik zou dus ook ingrijpen.
Iemand moet de wijste wezen en als vader dat niet kan zijn, dan moeder maar. Anders stonden ze nu wellicht nog steeds ergens aan te trekken in de hal. Of het eindigt met dikke tranen van kind terwijl dat echt niet nodig is en moeders moet komen troosten en doen.

Zie je dit zelf niet?
.
Alle reacties Link kopieren Quote
rosanna08 schreef:
29-04-2025 15:24
er zit een verschil tussen afpakken en afpakken.
Dit klopt natuurlijk wel.

Iets uit garnalenvingertjes lospeuteren omdat het kostbaar is is wat anders dan iets uit de handen rukken omdat jij als ouder niet weet hoe je het anders moet doen.
.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rooss4.0 schreef:
29-04-2025 15:37
Tussen een vader en een 6-jarige op wellesnietes niveau? Ja, dat vind ik erg. En buiten dat superirritant en totaal onnodig, ik zou dus ook ingrijpen.
Iemand moet de wijste wezen en als vader dat niet kan zijn, dan moeder maar. Anders stonden ze nu wellicht nog steeds ergens aan te trekken in de hal. Of het eindigt met dikke tranen van kind terwijl dat echt niet nodig is en moeders moet komen troosten en doen.

Zie je dit zelf niet?
Oh, ik heb die discussies ook weleens gehad met mijn kinderen. En mijn man ook ongetwijfeld. Ik ben ook maar een mens en ik maak ook fouten, heb ook weleens stress omdat er een naaste op sterven ligt, ik een deadline op mijn werk heb of ik over mijn grenzen ben gegaan qua belasting. En zo is dat ook met mijn man. Wij zijn geen perfecte ouders, maar het verschil is dat we dat ook niet nastreven.


Nou heb ik geen 62 pagina's doorgelezen en ik ga dat ook niet doen, dus wellicht heb ik helemaal geen recht van spreken. Ik reageer puur op wat ik in de laatste postings lees.

Edit: nee, ik zie het dus zelf echt niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oké.

Ik discussieer pertinent nooit met jonge kinderen dus ik snap het ingrijpen heel goed.
.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rooss4.0 schreef:
29-04-2025 16:04
Oké.

Ik discussieer pertinent nooit met jonge kinderen dus ik snap het ingrijpen heel goed.
Wij discussiëren hier wat af en ook toen de kinderen nog jong waren. Maar ik vind discussiëren niet per se negatief, dat is een belangrijk verschil. Ik heb ook een kind waarmee je snel in discussie verzeild raakt, i.t.t. de andere kinderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
En soms verschillen opvoedstijlen. Mijn man is geneigd bij een ruzie tussen de kinderen (vroeger dan, tegenwoordig maken ze geen ruzie meer) sneller in te grijpen (zijn ouders keurden dat af). Ik houd mij juist meer afzijdig omdat ik ruzie maken ook nuttig vind (bij pestgedrag grijp ik uiteraard wel in). We snappen elkaars achtergronden en respecteren de verschillen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Presto schreef:
29-04-2025 16:29
Wij discussiëren hier wat af en ook toen de kinderen nog jong waren. Maar ik vind discussiëren niet per se negatief, dat is een belangrijk verschil. Ik heb ook een kind waarmee je snel in discussie verzeild raakt, i.t.t. de andere kinderen.
Ik vind discussie ook niet zo’n probleem. Ik overleg/discussieer ook wel met de kinderen. De twee oudsten zijn ook behoorlijk mondig en komen met allerlei argumenten van verschillende diepgang.

Maar het gaat meer om de manier waarop. Het kan echt verzanden in een ‘ja maar jij deed dit’ ‘ja maar jij deed dat’. En dan zit man dus echt op hetzelfde niveau als kind van 6. En worden ze beiden steeds bozer, heel drama. Gaat dan echt nergens over. Het is echt soms hetzelfde als mijn kinderen met ruzie uit elkaar halen. En die mogen ook echt weleens ruziemaken hoor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Minik schreef:
29-04-2025 17:06
Ik vind discussie ook niet zo’n probleem. Ik overleg/discussieer ook wel met de kinderen. De twee oudsten zijn ook behoorlijk mondig en komen met allerlei argumenten van verschillende diepgang.

Maar het gaat meer om de manier waarop. Het kan echt verzanden in een ‘ja maar jij deed dit’ ‘ja maar jij deed dat’. En dan zit man dus echt op hetzelfde niveau als kind van 6. En worden ze beiden steeds bozer, heel drama. Gaat dan echt nergens over. Het is echt soms hetzelfde als mijn kinderen met ruzie uit elkaar halen. En die mogen ook echt weleens ruziemaken hoor.
Dan overleg je, zonder de kinderen, met man. Ik kan ook weleens te lang in iets blijven hangen. Mijn partner ziet dat dan beter dan ik. En we hebben dus gewoon afgesproken dat hij mij dan even een korte hint geeft. En omgekeerd doe ik dat ook. Op het moment zelf valt het kwartje dan vaak niet, maar als je het van te voren doorgesproken hebt helpt dat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Presto schreef:
29-04-2025 17:24
Dan overleg je, zonder de kinderen, met man. Ik kan ook weleens te lang in iets blijven hangen. Mijn partner ziet dat dan beter dan ik. En we hebben dus gewoon afgesproken dat hij mij dan even een korte hint geeft. En omgekeerd doe ik dat ook. Op het moment zelf valt het kwartje dan vaak niet, maar als je het van te voren doorgesproken hebt helpt dat.
Als hij zo'n drama maakt met een 6 jarige en op dat niveau hangt, dan denk je dat hij als TO de boel wil stoppen en wil bespreken met hem, hij ineens wel als een volwassene gaat reageren op dat moment?
Alle reacties Link kopieren Quote
-April- schreef:
29-04-2025 15:10
Ze kan niet anders. De relatie is niet slecht genoeg om te scheiden, dat heeft ook nogal impact op de kinderen.
Tegelijkertijd is deze man niet de hoofdprijs qua vader en echtgenoot en daar moet je dan je hele leven mee dealen. Leven zal dus nooit makkelijk zijn, altijd schipperen. Dat is het prijskaartje dat eraan hangt als je met eigenlijk de verkeerde trouwt
Precies. Het is een zesje. je moet hard werken om het geen 5 te laten worden en soms met een beetje geluk is het een 7. Maar een zesje is net voldoende om te slagen.
Welkom in de wereld van (helaas) veel volwassen relaties en ouderverhoudingen naar kinderen. De wereld wordt bevolkt door 6jes ouders.
Alle reacties Link kopieren Quote
MissNuada schreef:
29-04-2025 17:29
Als hij zo'n drama maakt met een 6 jarige en op dat niveau hangt, dan denk je dat hij als TO de boel wil stoppen en wil bespreken met hem, hij ineens wel als een volwassene gaat reageren op dat moment?
Dit. Achteraf bespreken leidt tot dat hij zegt ‘ja maar moet ik haar dan zomaar haar zin geven?’ Wat natuurlijk totaal mijn punt niet is. En als ik benoem dat zij 6 is en hij volwassen, krijg ik een zucht en een steun en alsnog een ‘ja maar zij deed…’

Het leidt allemaal tot niks.
Alle reacties Link kopieren Quote
Een 6je? Vind ik nog hoog.
De lat ligt wel heel laag dan?


Ik herken helaas precies type vader/man uit ergens in mijn kring, die man doet weinig, alles moet zoals hij wil, kan zich niet verplaatsen in brein en ontwikkeling kinderen, verwacht van de (ook de kleine) kinderen wel bepaald gedrag die hij zelf helemaal niet tentoonspreid.
Bij het bespreken blijven hangen de verkeerde onzinnige dingen, niet te doen..
Alle reacties Link kopieren Quote
MissNuada schreef:
29-04-2025 17:29
Als hij zo'n drama maakt met een 6 jarige en op dat niveau hangt, dan denk je dat hij als TO de boel wil stoppen en wil bespreken met hem, hij ineens wel als een volwassene gaat reageren op dat moment?
Dat kunnen dit soort meneren alleen op hun werk gek genoeg.
Alle reacties Link kopieren Quote
MissNuada schreef:
29-04-2025 17:29
Als hij zo'n drama maakt met een 6 jarige en op dat niveau hangt, dan denk je dat hij als TO de boel wil stoppen en wil bespreken met hem, hij ineens wel als een volwassene gaat reageren op dat moment?
Nee, niet op dat moment nee. Daarom moet je het ook van te voren bespreken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Presto schreef:
29-04-2025 20:00
Nee, niet op dat moment nee. Daarom moet je het ook van te voren bespreken.
Van tevoren? Hoe dan? Je weet toch niet wanneer zo’n moment komt? Achteraf bespreken is dan een soort van van tevoren voor de eventuele volgende keer. Maar zoals hierboven beschreven leidt dat ook niet tot verandering.
Alle reacties Link kopieren Quote
Minik schreef:
29-04-2025 15:17
Hoe verdrietig ook, maar dit is wat het is.
En dus kun je hier je hart luchten of bijv iets met familie/vrienden doen, beetje me-time pakken. Veel huwelijken zijn zo. Geen schande. Geen reden voor FOMO
Veel dingen overzie je niet als je op jonge leeftijd besluit bij elkaar te blijven
Alle reacties Link kopieren Quote
Sinds de kinderen er zijn is mijn relatie overigens ook wel gedropt van een 9 naar een 7 denk ik. We waren heel gelukkig, maar volop tropenjaren doet toch iets met je relatie. Kindjes zijn erg lief en kunnen er niks aan doen maar pffff het knettert hier soms behoorlijk

Ik merk die oude “9-relatie” terug als we een date dagje hebben of samen uit zijn en in het dagelijks leven is het snel weer weg
Alle reacties Link kopieren Quote
Minik schreef:
29-04-2025 17:31
Dit. Achteraf bespreken leidt tot dat hij zegt ‘ja maar moet ik haar dan zomaar haar zin geven?’ Wat natuurlijk totaal mijn punt niet is. En als ik benoem dat zij 6 is en hij volwassen, krijg ik een zucht en een steun en alsnog een ‘ja maar zij deed…’

Het leidt allemaal tot niks.
Waar het om gaat: kan je man begrijpen waarom een zesjarige iets doet? En kan hij begrijpen wat hij moet doen in een dergelijke situatie?

Klein voorbeeldje: vriend en ik waren aan het fietsen en er liep een kat op de weg. Vriend bleef zelfde tempo doorfietsen, kat maakte een rare beweging en er was een bijna botsing en vriend viel. Was zijn fout natuurlijk, want hij had gewoon moeten afremmen. Maar vriend was boos op de kat, want die ging ineens naar links (en had geen voorrang wilde hij bijna toevoegen). Toen ik zei dat een f*cking kat geen verkeersregels kent snapte hij het pas (al vrees ik dat hij stiekem nog steeds vindt dat de kat rechts had moeten houden).

Ik zou vooral navragen of je man snapt waarom jonge kinderen bepaalde dingen doen, want soms doen ze ook gewoon geen logische dingen, omdat hun leven/hoofd/brein ook nog niet helemaal logisch (volgroeid) is. Opvoeden is niet logisch, er is geen recept dat altijd werkt, het is (lijkt) soms geen exacte wetenschap.

TO, zie je ook positieve zaken aan de manier waarop je man met de kinderen omgaat? Kun je die benoemen? Zijn er dingen die wel goed gaan?
Alle reacties Link kopieren Quote
NomenNesci0 schreef:
29-04-2025 17:29
Precies. Het is een zesje. je moet hard werken om het geen 5 te laten worden en soms met een beetje geluk is het een 7. Maar een zesje is net voldoende om te slagen.
Welkom in de wereld van (helaas) veel volwassen relaties en ouderverhoudingen naar kinderen. De wereld wordt bevolkt door 6jes ouders.
En is het heel erg dat bepaalde dingen in het leven een zesje zijn? Heel wat dingen in mijn leven zijn krap voldoende. Dat klinkt negatief, maar toch leid ik een gelukkig leven.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven