Kinderen
alle pijlers
Door school verdacht van kindermishandeling
donderdag 22 mei 2025 om 23:35
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, maar ik moet dit kwijt. Misschien herkennen sommigen van jullie zich hierin, misschien kan iemand me helpen of gewoon even luisteren. Want ik voel me verscheurd.
Wij zijn ouders van drie jonge kinderen. Onze oudste twee (4 en 5 jaar) zitten op de basisschool en BSO van een Integraal Kindcentrum (IKC), waar ook onze jongste van 1 op de crèche zit. Alles onder één dak, één organisatie.We komen daar al jaren. Altijd betrokken, bereikbaar, vriendelijk. Ik dacht echt dat we gezien werden als een warm gezin. We hadden goed contact met de medewerkers. Onze kinderen gaan er met plezier heen. Tenminste, dat dachten we.
Tot die ene dag.
Ik werd gebeld of ik meteen naar school kon komen. Toen ik binnenkwam, zaten daar de directrice en de zorgcoördinator. Geen warm welkom. Geen geruststelling. Alleen spanning. Ze zeiden dat onze dochter van 4 op de BSO iets had gezegd wat hen zorgen baarde. Dat ze niet mocht huilen thuis. Dat papa en mama boos werden. Dat ze op haar kamer werd gezet.
Ik zat daar volledig in shock. Huilend. Niet begrijpend waar dit vandaan kwam. Want dit is gewoon níet waar. En het bleef niet bij die uitspraken. Ze zeiden dat onze oudste dochter – 5 jaar – die dingen bevestigd had. Dat er ook gesproken was over slaan, knijpen, schoppen, geen eten of drinken geven. Dingen die we nooit zouden doen.
Ik kon alleen maar zeggen: “Wat? Dit klopt niet. Dit is niet wie wij zijn. Dit is niet wat er thuis gebeurt.”
Maar het leek alsof dat er niet meer toe deed.
Wat ik later pas hoorde van Veilig Thuis, is dat er in twee aparte gesprekken met onze dochters dingen zijn gezegd. Op 9 mei werd gezegd dat ze niet mochten huilen, dat we boos zouden worden. Op 15 mei kwam ineens dat verhaal over slaan, schoppen, knijpen. Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Niemand heeft ons eerst gebeld. Niemand heeft ons gevraagd: “Wat speelt er thuis? Kunnen we even praten?” Nee. Er werd meteen een intern crisisteam opgeroepen. Veilig Thuis werd gebeld. En wat het meest pijn doet: op het moment dat ik op school kwam, was al besloten dat er een melding zou komen. Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
Wij zijn meteen open geweest. Hebben direct meegewerkt met Veilig Thuis. Diezelfde middag nog zijn we gehoord, en diezelfde dag nog is de melding gesloten. Niet vanwege een vormfout of tijdsdruk, maar omdat er simpelweg geen reden was om ons te verdenken van kindermishandeling. De medewerker van Veilig Thuis zei letterlijk: “Er is geen enkele zorg over het welzijn van jullie kinderen.” Maar het kwaad was al geschied.
Wat mij nu zo verscheurt: ik moet mijn kinderen elke dag brengen naar een plek waar mensen, die ik dacht dat mij kenden, het ergste over ons dachten. Die één gesprek met een jong kind zwaarder wogen dan jaren van liefde, betrokkenheid, openheid en goed contact. Die niet eerst naar óns kwamen, maar direct kozen voor het zwaarste middel: een melding.
Er is ons nooit verteld wat er precies gezegd is in die gesprekken. Wie wat zei. Wat de medewerker vroeg. Of zij misschien gestuurd hebben. Of iets invulden. Wat als mijn kinderen antwoorden gaven op leidende vragen? Wat als het allemaal toch niet zo letterlijk was bedoeld, zoals kinderen wel vaker doen?
En nu? Nu is het stil.
Geen bericht van school. Geen check-in. Geen sorry. Geen empathie. De zorgcoördinator heeft me zelfs in de gang gezien, keek me niet aan, zei niks. Alsof ik lucht ben. Alsof wij die mensen niet meer zijn die jaren met liefde onze kinderen aan hen toevertrouwden.
Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren.
Wat wij willen?
Erkenning. Excuses. Een manier om onze eer en naam te herstellen. En een gesprek over hoe we verder moeten. Want dit laat diepe littekens achter. Niet alleen in ons vertrouwen in de school, maar ook in hoe we kijken naar instanties, naar wat er gebeurt als iemand denkt iets gehoord te hebben.
Wij zijn ouders van drie jonge kinderen. Onze oudste twee (4 en 5 jaar) zitten op de basisschool en BSO van een Integraal Kindcentrum (IKC), waar ook onze jongste van 1 op de crèche zit. Alles onder één dak, één organisatie.We komen daar al jaren. Altijd betrokken, bereikbaar, vriendelijk. Ik dacht echt dat we gezien werden als een warm gezin. We hadden goed contact met de medewerkers. Onze kinderen gaan er met plezier heen. Tenminste, dat dachten we.
Tot die ene dag.
Ik werd gebeld of ik meteen naar school kon komen. Toen ik binnenkwam, zaten daar de directrice en de zorgcoördinator. Geen warm welkom. Geen geruststelling. Alleen spanning. Ze zeiden dat onze dochter van 4 op de BSO iets had gezegd wat hen zorgen baarde. Dat ze niet mocht huilen thuis. Dat papa en mama boos werden. Dat ze op haar kamer werd gezet.
Ik zat daar volledig in shock. Huilend. Niet begrijpend waar dit vandaan kwam. Want dit is gewoon níet waar. En het bleef niet bij die uitspraken. Ze zeiden dat onze oudste dochter – 5 jaar – die dingen bevestigd had. Dat er ook gesproken was over slaan, knijpen, schoppen, geen eten of drinken geven. Dingen die we nooit zouden doen.
Ik kon alleen maar zeggen: “Wat? Dit klopt niet. Dit is niet wie wij zijn. Dit is niet wat er thuis gebeurt.”
Maar het leek alsof dat er niet meer toe deed.
Wat ik later pas hoorde van Veilig Thuis, is dat er in twee aparte gesprekken met onze dochters dingen zijn gezegd. Op 9 mei werd gezegd dat ze niet mochten huilen, dat we boos zouden worden. Op 15 mei kwam ineens dat verhaal over slaan, schoppen, knijpen. Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Niemand heeft ons eerst gebeld. Niemand heeft ons gevraagd: “Wat speelt er thuis? Kunnen we even praten?” Nee. Er werd meteen een intern crisisteam opgeroepen. Veilig Thuis werd gebeld. En wat het meest pijn doet: op het moment dat ik op school kwam, was al besloten dat er een melding zou komen. Ze wilden zelfs kijken of onze kinderen mee naar huis mochten. Ze twijfelden of onze kinderen veilig bij ons waren.
Wij zijn meteen open geweest. Hebben direct meegewerkt met Veilig Thuis. Diezelfde middag nog zijn we gehoord, en diezelfde dag nog is de melding gesloten. Niet vanwege een vormfout of tijdsdruk, maar omdat er simpelweg geen reden was om ons te verdenken van kindermishandeling. De medewerker van Veilig Thuis zei letterlijk: “Er is geen enkele zorg over het welzijn van jullie kinderen.” Maar het kwaad was al geschied.
Wat mij nu zo verscheurt: ik moet mijn kinderen elke dag brengen naar een plek waar mensen, die ik dacht dat mij kenden, het ergste over ons dachten. Die één gesprek met een jong kind zwaarder wogen dan jaren van liefde, betrokkenheid, openheid en goed contact. Die niet eerst naar óns kwamen, maar direct kozen voor het zwaarste middel: een melding.
Er is ons nooit verteld wat er precies gezegd is in die gesprekken. Wie wat zei. Wat de medewerker vroeg. Of zij misschien gestuurd hebben. Of iets invulden. Wat als mijn kinderen antwoorden gaven op leidende vragen? Wat als het allemaal toch niet zo letterlijk was bedoeld, zoals kinderen wel vaker doen?
En nu? Nu is het stil.
Geen bericht van school. Geen check-in. Geen sorry. Geen empathie. De zorgcoördinator heeft me zelfs in de gang gezien, keek me niet aan, zei niks. Alsof ik lucht ben. Alsof wij die mensen niet meer zijn die jaren met liefde onze kinderen aan hen toevertrouwden.
Het vertrouwen is kapot. Het gevoel van veiligheid weg. En ik weet niet hoe we hier nog op een normale manier moeten blijven komen. Hoe we onze kinderen moeten brengen naar mensen die dachten dat wij gevaarlijk voor ze waren.
Wat wij willen?
Erkenning. Excuses. Een manier om onze eer en naam te herstellen. En een gesprek over hoe we verder moeten. Want dit laat diepe littekens achter. Niet alleen in ons vertrouwen in de school, maar ook in hoe we kijken naar instanties, naar wat er gebeurt als iemand denkt iets gehoord te hebben.
zaterdag 24 mei 2025 om 11:07
De toen nog kleuter van een vriendin zei een keer tegen leerlingen die een schoolkrant in elkaar moesten flansen dat haar moeder een heks was die 's nachts heksensoep met poep erin maakte en dat zij dat 's ochtends moest eten.blijfgewoonbianca schreef: ↑24-05-2025 10:57https://academiepratenmetkinderen.nl/ti ... e-of-niet/
Mijn jongste zei op de peuterspeelzaal dat ik op zijn buik sprong als ik boos op hem was.
En dat hij van de kleuterjuf de poep van zijn schoenen moest likken als ze in de bosjes hadden gelopen.
En dat deed hij heeeeeel geloofwaardig !
Zo stond het dus in de schoolkrant. Met naam erbij.
zaterdag 24 mei 2025 om 11:09
Haha het zal je gebeuren. Mijn 5-jarige zegt dat ze op school niets mag doen, dat de juf de kinderen hele dagen stil laat zitten op stoeltjes en als je toch gaat praten of lopen, moet je op de grond zitten.Mette schreef: ↑24-05-2025 11:07De toen nog kleuter van een vriendin zei een keer tegen leerlingen die een schoolkrant in elkaar moesten flansen dat haar moeder een heks was die 's nachts heksensoep met poep erin maakte en dat zij dat 's ochtends moest eten.
Zo stond het dus in de schoolkrant. Met naam erbij.
zaterdag 24 mei 2025 om 11:35
Dat peuters en kleuters soms dingen verzinnen, weten de pedagogisch medewerkers ongetwijfeld ook. Dat neemt echter niet weg dat je niet alles wat kinderen zeggen kunt afdoen als fantasie of verzinsel. Er zal iets zijn geweest waardoor men de uitingen van de kinderen toch serieus heeft genomen.
Het nu vastbijten in de vraag of de meldcode al dan niet correct is gevolgd, lijkt mij niet de hoogste prioriteit. Wanneer zij acuut gevaar vermoeden, mogen zij bepaalde stappen overslaan. Daarom vind ik het te kort door de bocht om – zoals sommige forumleden doen – nu al te concluderen dat de pedagogisch medewerkers fout hebben gehandeld.
Ik zou inzetten op een gesprek met de school: waarom er geen terugkoppeling is gekomen op de melding, en dat je het gevoel hebt genegeerd te worden. Afhankelijk van de uitkomst van dat gesprek zou ik óf samen met de school proberen de vertrouwensband te herstellen, óf ervoor zorgen dat de kinderen na de zomervakantie op een andere school kunnen starten waarin je wél vertrouwen hebt
Het nu vastbijten in de vraag of de meldcode al dan niet correct is gevolgd, lijkt mij niet de hoogste prioriteit. Wanneer zij acuut gevaar vermoeden, mogen zij bepaalde stappen overslaan. Daarom vind ik het te kort door de bocht om – zoals sommige forumleden doen – nu al te concluderen dat de pedagogisch medewerkers fout hebben gehandeld.
Ik zou inzetten op een gesprek met de school: waarom er geen terugkoppeling is gekomen op de melding, en dat je het gevoel hebt genegeerd te worden. Afhankelijk van de uitkomst van dat gesprek zou ik óf samen met de school proberen de vertrouwensband te herstellen, óf ervoor zorgen dat de kinderen na de zomervakantie op een andere school kunnen starten waarin je wél vertrouwen hebt
zaterdag 24 mei 2025 om 11:38
Ja, en ik denk dat als de bso-medewerker dit niet al weet, dat zeker diens leidinggevenden dat weten...blijfgewoonbianca schreef: ↑24-05-2025 10:57https://academiepratenmetkinderen.nl/ti ... e-of-niet/
Mijn jongste zei op de peuterspeelzaal dat ik op zijn buik sprong als ik boos op hem was.
En dat hij van de kleuterjuf de poep van zijn schoenen moest likken als ze in de bosjes hadden gelopen.
En dat deed hij heeeeeel geloofwaardig !
Dus ik snap dit soort reacties niet zo goed.
zaterdag 24 mei 2025 om 11:40
+1Hedera schreef: ↑24-05-2025 09:08Precies wat ik wilde zeggen. En echt, niemand zit erop te wachten om een melding te doen. Want als medewerker ben je ook kwetsbaar. Dat blijkt, want er wordt een jurist ingeschakeld. Daar kan je best buikpijn van krijgen. Dus wordt er juist heeeeeel vaak te lang getwijfeld, afgewacht, goedgepraat (het is een kleuter, fantasie, ik
Merk verder niks, het zijn aardige mensen, ik hou het gewoon goed in de gaten etc) Maar we weten allemaal dat er kinderen worden mishandeld. En veel van hen zeggen later: had er maar iemand ingegrepen. Maar toen ik wat zei werd ik genegeerd, dus ik dacht laat maar/ het zal wel Zo horen etc.
Complimenten aan de bso medewerker.
Het is alleen ook belangrijk dat school zijn best doet om de relatie met ouders goed te hebben. Jammer dat ze dat laten liggen. (Ookal is het ingewikkeld) Dus daar is werk aan de winkel. Ik zou als ouder dit niet afwachten, ik zou zelf het aangaan. In het belang van mijn kinderen. En mezelf, want ik zou er ook mega stress over hebben. Want het is wel echt onwijs ellendig allemaal.
Maar schrik de bso-medewerker nou niet af. Als een kind haar ooit nog eens vertelt geslagen te worden, hoop ik dat ze het weer serieus neemt. Iedereen zal opgelucht zijn als het niet waar bleek te zijn. Maar je kunt het niet inschatten op basis van een goedgevulde broodtrommel, nette kleren, vriendelijke mensen etc. Dat weten we toch eigenlijk ook allemaal wel? Dat mensen 2 gezichten kunnen hebben? En dat het heel vaak gebeurt dat het niemand ooit is opgevallen. Vraag maar aan volwassen slachtoffers. Ze zijn hier vast wel op het viva forum te vinden.
Alsof je het per definitie ziet als ouders hun kind mishandelen.
zaterdag 24 mei 2025 om 12:33
Ik denk helemaal niet dat je moet willen voorkomen dat een school een serieus signaal opvangt, daar iets meedoet, een gesprek heeft met ouders en daarna (want dat was daarna) alsnog een melding doet bij VT.Minik schreef: ↑24-05-2025 11:04En dat maakt het ook zo raar dat de bso zó heftig gereageerd heeft, als VT in één gesprekje dezelfde dag nog de conclusie kan trekken dat er niets aan de hand is. Dit staat echt niet in lijn met elkaar. En daar mag/moet een bso ook op aangesproken worden.
Het verhaal van iemand over de kraamverzorgende is precies waarom TO dit juist wel heel serieus op moet pakken en een klacht moet overwegen, je wilt niet dat dit iemand anders ook overkomt.
Denk je in dat je zelf je kinderen naar school brengt en ‘s middags staat ineens school met VT daar om te bekijken of je ze mee naar huis mag nemen. Hoe machteloos sta je daar dan, terwijl je wéét dat je niks verkeerd gedaan hebt?
En ja, in dit geval was het vermoeden onterecht. Gelukkig. Maar voor hetzelfde geld is dat het niet. En je moet vooral niet willen dat dát een kind overkomt.
Neemt niet weg dat er veel betere nazorg kan zijn richting TO. Maar het serieus nemen van een kind moedig ik vooral aan.
zaterdag 24 mei 2025 om 12:53
Je moet er vooral alles aan doen om beide te voorkomen.Liv8 schreef: ↑24-05-2025 12:33Ik denk helemaal niet dat je moet willen voorkomen dat een school een serieus signaal opvangt, daar iets meedoet, een gesprek heeft met ouders en daarna (want dat was daarna) alsnog een melding doet bij VT.
En ja, in dit geval was het vermoeden onterecht. Gelukkig. Maar voor hetzelfde geld is dat het niet. En je moet vooral niet willen dat dát een kind overkomt.
Neemt niet weg dat er veel betere nazorg kan zijn richting TO. Maar het serieus nemen van een kind moedig ik vooral aan.
Dus voorkomen dat je signalen mist bij elke vorm van kindernishandeling én tegelijkertijd onterechte meldingen voorkomen. Wat heeft de school eigenlijk voor plan om dit allebei te voorkomen?
En als je er dan vooraf alles aan gedaan hebt wat je kon doen om dit te voorkomen en het gebeurt alsnog, zoals bij to, dan is het allerminste dat je kan doen als school fatsoenlijke communicatie opstarten met de ouders over of en hoe je samen verder kunt. Vertik je dat als school, dan ook niet verbaasd zijn dat de eerst ouders juristen om raad vragen voordat ze zelf initiatief nemen tot communicatie.
Voor dit scenario had de school natuurlijk ook vooraf al een protocol kunnen opstellen.
zaterdag 24 mei 2025 om 13:58
Dit. De BSO-medewerker heeft echt niet op persoonlijke titel een melding gemaakt. Dus er zijn meerdere mensen uit de keten bij betrokken, inclusief leidinggevenden. Ik kan er niet bij dat er geen vorm van gesprek heeft plaatsgevonden na de conclusie van VT. Waar ik ook gewerkt heb (zorg, onderwijs), er werd altijd een nagesprek geïnitieerd. Heel soms wilde de tegenpartij dat niet (ook begrijpelijk, zeker als VT concludeerde dat er van alles en nog wat aan de hand was) maar de meeste mensen gingen daar wel op in. Je legt dan uit waarom er is besloten tot een melding, je vertelt over hun recht om een klachtenprocedure te starten, bij wie ze terecht kunnen, enz. Juist omdat de cliënt/kinderen voorop staan. Het is niet in het belang van cliënt/kind dat er een soort koude oorlog gevoerd wordt.Mette schreef: ↑24-05-2025 12:53Je moet er vooral alles aan doen om beide te voorkomen.
Dus voorkomen dat je signalen mist bij elke vorm van kindernishandeling én tegelijkertijd onterechte meldingen voorkomen. Wat heeft de school eigenlijk voor plan om dit allebei te voorkomen?
En als je er dan vooraf alles aan gedaan hebt wat je kon doen om dit te voorkomen en het gebeurt alsnog, zoals bij to, dan is het allerminste dat je kan doen als school fatsoenlijke communicatie opstarten met de ouders over of en hoe je samen verder kunt. Vertik je dat als school, dan ook niet verbaasd zijn dat de eerst ouders juristen om raad vragen voordat ze zelf initiatief nemen tot communicatie.
Voor dit scenario had de school natuurlijk ook vooraf al een protocol kunnen opstellen.
zaterdag 24 mei 2025 om 14:55
Een school is helemaal niet in staat om in te schatten of de zorgen wel of niet terecht zijn.
Dáár is nou juist Veilig Thuis voor die bij grote zorgen kan verzoeken of de Raad van de Kinderbescherming een onderzoek instelt.
Het is allemaal kut enzo hoor, maar niemand zitten wachten op nog een meisje van Nulde bijvoorbeeld.
Voor de kinderen fijn dat er snel en adequaat gehandeld is.
Dáár is nou juist Veilig Thuis voor die bij grote zorgen kan verzoeken of de Raad van de Kinderbescherming een onderzoek instelt.
Het is allemaal kut enzo hoor, maar niemand zitten wachten op nog een meisje van Nulde bijvoorbeeld.
Voor de kinderen fijn dat er snel en adequaat gehandeld is.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
zaterdag 24 mei 2025 om 15:13
Waaruit maak jij op dat school juist gehandeld heeft? Ik vind het opvallend dat VT na 1 gesprek aangeeft dat er niets aan de hand is en het IKC na overleg met meerdere professionals ( intern) tot de conclusie komt dat er wel degelijk wat aan de hand is, temeer omdat ze voor het gesprek met ouders al hadden besloten te melden. Ik kan dat niet goed volgen.
Dan zit 1 van beide partijen toch fout?
zaterdag 24 mei 2025 om 15:20
Bij de eerste keer zo’n verhaal weet nog niemand dat. Het is dan ook de kunst ( en niet iedereen kan en MAG dat ) om er achter te komen wat waar is en wat niet. Het lijkt me sterk dat de gemiddelde bso medewerker dit kan.
.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 24 mei 2025 om 15:22
De school heeft juist gehandeld omdat de twee oudste kinderen van TS aangaven mishandeld en verwaarloosd te zijn. Dan heb je school m.i. geen andere optie dan VT in te schakelen om het te onderzoeken. Zij hebben zelf geen oordeel gegeven dus snap niet waarvoor ze excuses zouden moeten aanbieden.Vivaatje schreef: ↑24-05-2025 15:13Waaruit maak jij op dat school juist gehandeld heeft? Ik vind het opvallend dat VT na 1 gesprek aangeeft dat er niets aan de hand is en het IKC na overleg met meerdere professionals ( intern) tot de conclusie komt dat er wel degelijk wat aan de hand is, temeer omdat ze voor het gesprek met ouders al hadden besloten te melden. Ik kan dat niet goed volgen.
Dan zit 1 van beide partijen toch fout?
Ik vind het ook raar dat VT het onderzoek kennelijk zo snel heeft afgerond en de zaak heeft gesloten. Maar goed, wij weten niet alles.
zaterdag 24 mei 2025 om 15:23
Eens.Mette schreef: ↑24-05-2025 12:53Je moet er vooral alles aan doen om beide te voorkomen.
Dus voorkomen dat je signalen mist bij elke vorm van kindernishandeling én tegelijkertijd onterechte meldingen voorkomen. Wat heeft de school eigenlijk voor plan om dit allebei te voorkomen?
En als je er dan vooraf alles aan gedaan hebt wat je kon doen om dit te voorkomen en het gebeurt alsnog, zoals bij to, dan is het allerminste dat je kan doen als school fatsoenlijke communicatie opstarten met de ouders over of en hoe je samen verder kunt. Vertik je dat als school, dan ook niet verbaasd zijn dat de eerst ouders juristen om raad vragen voordat ze zelf initiatief nemen tot communicatie.
Voor dit scenario had de school natuurlijk ook vooraf al een protocol kunnen opstellen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 24 mei 2025 om 15:25
Ze zijn na het eerste verhaal zelf bij het andere kind gaan vissen. En ik vraag me af waarom “ gewoon iemand “ van de bso dat heeft gedaan en of dat wel had gemogen.
Een verkeerde manier van vraagstelling maakt namelijk meer kapot dan je lief is.
https://www.augeomagazine.nl/hoe_praat_ ... eve-vragen
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 24 mei 2025 om 15:38
zaterdag 24 mei 2025 om 15:41
Je zou eens moeten weten wat mensen voor de buitenwacht allemaal doen en uitvreten als er niemand kijkt. Zou je misselijk van kunnen worden.
ach.. ik doe ook maar wat..
zaterdag 24 mei 2025 om 15:52
Ik weet dat heel goed, heb het van dichtbij meegemaakt. En toch ben ik van mening dat een professional naar zijn eigen handelen moet kunnen kijken. Daar ging mijn vraag over. Niet of er kindermishandeling bestaat en of ik dat weet. Dan slaat iedere discussie hierover dood. Je mag als je zo redeneert dus in feite alles doen om mishandeling te voorkomen omdat mishandeling bestaat. Ik ben het daar niet mee eens.
Je kan iemand (een potentiële mishandelaar bijv) ver over de grens trekken bij verkeerd handelen van professionals, dat moet zorgvuldig en betrouwbaar gebeuren. Ik zei in mijn bericht dat er een discrepantie zat tussen het feit dat er een goed gevulde broodtrommel is en het verdenken van geen eten krijgen bij kind.
Je kan iemand (een potentiële mishandelaar bijv) ver over de grens trekken bij verkeerd handelen van professionals, dat moet zorgvuldig en betrouwbaar gebeuren. Ik zei in mijn bericht dat er een discrepantie zat tussen het feit dat er een goed gevulde broodtrommel is en het verdenken van geen eten krijgen bij kind.
lyja wijzigde dit bericht op 24-05-2025 15:54
Reden: Spelfout
Reden: Spelfout
0.75% gewijzigd
zaterdag 24 mei 2025 om 16:02
En daarom is er niet alleen een bso-medewerker, maar ook een leidinggevende bij betrokken.blijfgewoonbianca schreef: ↑24-05-2025 15:20Bij de eerste keer zo’n verhaal weet nog niemand dat. Het is dan ook de kunst ( en niet iedereen kan en MAG dat ) om er achter te komen wat waar is en wat niet. Het lijkt me sterk dat de gemiddelde bso medewerker dit kan.
.
Die mensen zijn niet achterlijk he?
Die weten hier over het algemeen meer van dan moeders die zeggen 'ik ken anders ook kinderen die gekke dingen verzinnen'.
Edit: Bovendien bedoelde ik dat een bso-medewerker ook wel weet dat kinderen rare dingen kunnen verzinnen. Niet een specifiek kind, maar kinderen in het algemeen.
zaterdag 24 mei 2025 om 16:08
Jij zegt zelf dat je afvraagt hoe ze op school kunnen denken dat kinderen geen eten krijgen terwijl ze wel gevulde bakjes mee hebben. Daar reageerde ik op. Ik zeg niet dat jij denkt dat het niet gebeurd maar dat mensen er mensen zijn die voor de buitenwacht net doen alsof er niets aan de hand is terwijl dat dus niets zegt.Lyja schreef: ↑24-05-2025 15:52Ik weet dat heel goed, heb het van dichtbij meegemaakt. En toch ben ik van mening dat een professional naar zijn eigen handelen moet kunnen kijken. Daar ging mijn vraag over. Niet of er kindermishandeling bestaat en of ik dat weet. Dan slaat iedere discussie hierover dood. Je mag als je zo redeneert dus in feite alles doen om mishandeling te voorkomen omdat mishandeling bestaat. Ik ben het daar niet mee eens.
Je kan iemand (een potentiële mishandelaar bijv) ver over de grens trekken bij verkeerd handelen van professionals, dat moet zorgvuldig en betrouwbaar gebeuren. Ik zei in mijn bericht dat er een discrepantie zat tussen het feit dat er een goed gevulde broodtrommel is en het verdenken van geen eten krijgen bij kind.
Verder moeten alle professionals hun eigen handelen kunnen reflecteren. Alleen is de ene er beter in geschoold als de ander. Ik denk, maar nu vul ik in, dat school de melding en hoe het is gelopen wel zal nabespreken en ik hoop dat ze daarin ook in gesprek gaan met ouders om weer naar een goede samenwerking te kunnen gaan.
ach.. ik doe ook maar wat..
zaterdag 24 mei 2025 om 16:52
Uit de openingstekst :
Allebei de keren was alleen een BSO-medewerker met onze kinderen in gesprek — geen deskundige, geen getrainde professional, gewoon een medewerker. En beide keren zijn die uitspraken zonder enige context of achtergrond geïnterpreteerd als feit.
Een bso medewerker heeft een mbo 3 opleiding. Waarmee ik zeker niet zeg dat zo iemand achterlijk is, maar je moet er ook weer niet heel veel gewicht aan hangen, hoor.
Sommige moeders hebben meer ervaring dan bijvoorbeeld een beginnend bso medewerker van nog geen 20.
Er worden kinderen onterecht uit huis geplaatst en er blijven onterecht kinderen bij hun (pleeg) ouders wonen ; laten we ons geen illusies maken dat iemand met een pedagogische opleiding het altijd juist ziet.
blijfgewoonbianca wijzigde dit bericht op 24-05-2025 17:29
15.67% gewijzigd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 24 mei 2025 om 17:02
Hoezo moet er iemand fout zitten? Er is een signaal, daar wordt naar gehandeld door in gesprek te gaan met o.a een zorgcoordinator erbij. Daarna wordt het bij VT gemeld omdat er nog steeds zorgen zijn en dan kan VT kijken of er verder gehandeld moet worden. Dat is niet zo in dit gevalVivaatje schreef: ↑24-05-2025 15:13Waaruit maak jij op dat school juist gehandeld heeft? Ik vind het opvallend dat VT na 1 gesprek aangeeft dat er niets aan de hand is en het IKC na overleg met meerdere professionals ( intern) tot de conclusie komt dat er wel degelijk wat aan de hand is, temeer omdat ze voor het gesprek met ouders al hadden besloten te melden. Ik kan dat niet goed volgen.
Dan zit 1 van beide partijen toch fout?
Dat de zorgen onterecht blijken, betekent toch niet dat ze fout zitten? Zij hebben voldoende aanleiding tot zorgen, en laten dat toetsen door een partij die daarvoor bestemd is.
Er kan ook nog gewoon niemand fout zitten, met dit toch als uitkomst
zaterdag 24 mei 2025 om 17:23
Ik heb iets dergelijks meegemaakt in het ziekenhuis. Mijn toen nog peuter had blauwe plekken die door een gewone val niet te verklaren waren. Gelukkig was er al snel geen verdenking meer. Bij nader onderzoek bleek hij een bloedstollingsafwijking te hebben die nog binnen de marges viel, maar wel levensbedreigend zou kunnen zijn als hij bijvoorbeeld een ernstig ongeluk zou krijgen. Tot op de dag van vandaag herinner ik me alle gevoelens,
Ongerustheid over wat er met hem was,
Opluchting omdat we er op deze manier waren achter gekomen voordat er echt iets ernstigs gebeurde,
Begrip voor het ziekenhuis want stel dat het echt mis was geweest,
Maar vooral het vreselijke gevoel dat iemand zoiets van je denkt. Je emoties schieten echt alle kanten op kan ik je vertellen. Daarom begrijp ik heel goed hoe TO zich voelt.
Ik zou aansturen op een gesprek met school. Niet om verwijten te maken, maar om uit te leggen wat dit met jullie heeft gedaan. Dat de school iets moet met zo'n verhaal is duidelijk, maar misschien kunnen ze iets leren van jullie ervaring.
Ongerustheid over wat er met hem was,
Opluchting omdat we er op deze manier waren achter gekomen voordat er echt iets ernstigs gebeurde,
Begrip voor het ziekenhuis want stel dat het echt mis was geweest,
Maar vooral het vreselijke gevoel dat iemand zoiets van je denkt. Je emoties schieten echt alle kanten op kan ik je vertellen. Daarom begrijp ik heel goed hoe TO zich voelt.
Ik zou aansturen op een gesprek met school. Niet om verwijten te maken, maar om uit te leggen wat dit met jullie heeft gedaan. Dat de school iets moet met zo'n verhaal is duidelijk, maar misschien kunnen ze iets leren van jullie ervaring.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
