Reizen
alle pijlers
Vakantie horror, klein en groot.
maandag 28 juli 2025 om 10:42
Komt voort uit het ‘gierig’-topic, maar omdat het vaak niet helemaal onder die noemer past:
Vertel hier al je vreselijke vakantie- en reisverhalen, groot of klein!
De échte horrorverhalen: was jij op de poepcruise of had je tickets gekocht voor Fyre Fest
Of de wat kleinere: stonden er ineens familieleden voor de deur van je luxe, ruime vakantievilla... Je hebt toch plek genoeg?
Of nodigde je zus (met haar acht schreeuwende kinderen) zichzelf uit, al geboekt ook, voor die cruise die jullie hadden geboekt ter ere van jullie huwelijksjubileum?
Kwam de eigenaar elke dag tussen 8.00 en 21.00 uur het gras maaien met z’n karretje naast jullie huisje en zwembad (ja, dat hadden wij)... en deed hij alsof hij ons mavo-Frans en Google Translate niet begreep? Ook dat past hier, dus vertel!
missnuada wijzigde dit bericht op 28-07-2025 11:21
Reden: Spelling, zal nog wel eens gebeuren. Sorry.
Reden: Spelling, zal nog wel eens gebeuren. Sorry.
3.77% gewijzigd
maandag 28 juli 2025 om 14:02
Sorry, ik was vergeten erbij te zetten dat het niet door een organisatie, maar door twee dames georganiseerd werd. Heb ook, net als jij, wel eens eerder een groepsreis meegemaakt waar je gewoon mocht gaan en staan waar je wilde. Je mocht zelf beslissen of je aan bepaalde activiteiten mee wilde doen (of niet).Susan schreef: ↑28-07-2025 13:57Dat is wel echt heel raar. Ik ben twee keer met zo'n excursiereis mee geweest met voornamelijk ouderen, beide keren in Engeland. De eerste keer was samen met een vriendin, we waren toen een jaar of twintig, en de tweede keer na mijn afstuderen samen met mijn moeder. Je mocht beide keren gewoon gaan en staan waar je wilde, niks was verplicht, het enige was dat je wel op tijd klaar moest staan als je mee wilde met een excursie. Ook bij de talenreis die ik heb gedaan, wat ook een soort groepsreis was, was niet alles verplicht, eigenlijk alleen de lessen, en je moest voor een bepaald tijdstip terug zijn op de campus, maar dat was vooral omdat het een jongerenreis was en er minderjarigen bij waren. Dit lijkt me een initiatief van mensen onderling, geen officiële groepsreis. Ik kan me niet voorstellen dat een professionele reisorganisatie mensen verplicht en zelfs gaat verbieden om op hun kamer te zitten.
In this mad house we must all survive
maandag 28 juli 2025 om 14:06
Dat verklaart een heleboel. Evengoed raar van die dames. We hoeven niet allemaal 100% van de tijd behoefte te hebben aan gezelschap. Ik denk dat de meeste mensen dat eerlijk gezegd niet hebben.Zijdehoentje schreef: ↑28-07-2025 14:02Sorry, ik was vergeten erbij te zetten dat het niet door een organisatie, maar door twee dames georganiseerd werd. Heb ook, net als jij, wel eens eerder een groepsreis meegemaakt waar je gewoon mocht gaan en staan waar je wilde. Je mocht zelf beslissen of je aan bepaalde activiteiten mee wilde doen (of niet).
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 28 juli 2025 om 14:06
Wat?biol schreef: ↑28-07-2025 13:1728 jaar geleden,.. met mijn toenmalige vriendje op vakantie naar Tunesie.
De eerste keer vliegen voor mij. Doodeng vond ik het.
In het vliegtuig gingen 2 mannen met elkaar op de vuist. Tussenstop moeten maken om die 2 mannen van boord te halen door locale politie.
In tunesie aangekomen naar hotel.. zeer vrouwonvriendelijk receptionist die tegen mijn borsten sprak ipv tegen mij.
Appartement was zo enorm vies, het zag er zwart van de hele grote mieren. Na veel geklaag een ander appartement gekregen. Geen mieren, wel smerig.
Dus bleek gekocht om de boel een beetje hygiënisch te krijgen.
Het dorp in was niet veel beter.. ik werd echt de hele tijd betast door jongens van tussen de 12 en 18... Hoe ik er ook bij liep, ze vonden het heel normaal om aan mijn billen of borsten te zitten. Toen mijn toenmalige vriend daar wat van zij werd hij bedreigt door de locals.
t was echt verschrikkelijk.
maandag 28 juli 2025 om 14:33
In Atur toevallig? Iets met grote in naam?
maandag 28 juli 2025 om 14:44
Voor mij sinds jaren en jaren ook horror: Het familieweekend!
Mijn ouders vinden het geweldig om met elkaar te gaan kamperen. Zij, mijn zus met gezin en ik met gezin. In het begin was het oprecht wel leuk soms maar het zien van van de dynamiek in het gezin van zus is voor mij echt niet langer dan twee dagen vol te houden.
Ze komen aan, mijn zwager heeft gereden, en hij zet de tent op. Daarna doet hij helemaal niks meer voor algemeen nut. Mijn zus kookt en houdt ondertussen de kinderen in het gareel, terwijl ze ook nog de tafel dekt. Na het eten, gaat ze eerst het ene kind douchen en in bed leggen en daarna het andere. Als de kinderen liggen doet ze de afwas, ruimt alles op en dan maakt ze koffie en thee. Ondertussen heeft mijn zwager een boek gelezen. Inmiddels zijn de kinderen groot genoeg om zelf te douchen, maar koken en afwassen kunnen ze nog niet.
Als ze met zijn allen iets willen gaan doen, moet iedereen het er 100% mee eens zijn. Dus het duurt uren voor er een plan is, en meestal is dat dan niet iets was mijn zus zou willen, maar die stemt in omdat er anders nooit iets wordt gedaan.
Als we met elkaar waren, gebeurde het dus dat mijn man even alle vijf de kinderen ging douchen, ik mijn afwas deed en daarna mijn zus hielp met de hare zodat we nog enig stukje avond over hielden.
Mijn ouders zouden het zo leuk vinden om het weer eens te doen, maar na vele aanpassingen hebben wij er echt geen zin meer in. In het begin aten we dan ook met elkaar, maar inmiddels kookt ieder voor zijn gezin en ontbijt iedereen per gezin.
We ontwijken het al een jaar of zes bewust, maar drie jaar geleden waren wij met mijn ouders op een camping en daar waren zij ook ineens. De zwaarste drie dagen van mijn vakantie. Zij willen dan vanalles samen doen, maar kunnen zich niet aanpassen. Kunnen niet eerst even koffiedrinken met elkaar omdat de afwas er nog staat. Kunnen niet om 9:00 uur van de camping rijden voor een uitstapje want het brood kun je pas vanaf 8:30 halen en ontbijten in een half uur is zo haasten. Maar de rondleiding die we wilden doen is elke dag om 10:00 en om 16:00. De middagtijd is weer zo laat want dan moeten ze weer eten.....
Mijn ouders vinden het geweldig om met elkaar te gaan kamperen. Zij, mijn zus met gezin en ik met gezin. In het begin was het oprecht wel leuk soms maar het zien van van de dynamiek in het gezin van zus is voor mij echt niet langer dan twee dagen vol te houden.
Ze komen aan, mijn zwager heeft gereden, en hij zet de tent op. Daarna doet hij helemaal niks meer voor algemeen nut. Mijn zus kookt en houdt ondertussen de kinderen in het gareel, terwijl ze ook nog de tafel dekt. Na het eten, gaat ze eerst het ene kind douchen en in bed leggen en daarna het andere. Als de kinderen liggen doet ze de afwas, ruimt alles op en dan maakt ze koffie en thee. Ondertussen heeft mijn zwager een boek gelezen. Inmiddels zijn de kinderen groot genoeg om zelf te douchen, maar koken en afwassen kunnen ze nog niet.
Als ze met zijn allen iets willen gaan doen, moet iedereen het er 100% mee eens zijn. Dus het duurt uren voor er een plan is, en meestal is dat dan niet iets was mijn zus zou willen, maar die stemt in omdat er anders nooit iets wordt gedaan.
Als we met elkaar waren, gebeurde het dus dat mijn man even alle vijf de kinderen ging douchen, ik mijn afwas deed en daarna mijn zus hielp met de hare zodat we nog enig stukje avond over hielden.
Mijn ouders zouden het zo leuk vinden om het weer eens te doen, maar na vele aanpassingen hebben wij er echt geen zin meer in. In het begin aten we dan ook met elkaar, maar inmiddels kookt ieder voor zijn gezin en ontbijt iedereen per gezin.
We ontwijken het al een jaar of zes bewust, maar drie jaar geleden waren wij met mijn ouders op een camping en daar waren zij ook ineens. De zwaarste drie dagen van mijn vakantie. Zij willen dan vanalles samen doen, maar kunnen zich niet aanpassen. Kunnen niet eerst even koffiedrinken met elkaar omdat de afwas er nog staat. Kunnen niet om 9:00 uur van de camping rijden voor een uitstapje want het brood kun je pas vanaf 8:30 halen en ontbijten in een half uur is zo haasten. Maar de rondleiding die we wilden doen is elke dag om 10:00 en om 16:00. De middagtijd is weer zo laat want dan moeten ze weer eten.....
maandag 28 juli 2025 om 14:51
Wij hebben iets soortgelijks meegemaakt in Spanje.LaFleurNoire schreef: ↑28-07-2025 11:56Járen geleden, onze 4 bloedjes waren nog klein, we waren op de terugweg van vakantie in Frankrijk met onze onverwoestbare Volvo station.
Bij Reims in de buurt begaf de oliedop het. Daar redt je het niet lang mee.
Eerst alle garages die we tegen kwamen geprobeerd maar Volvo, nee Volvo-onderdelen hebben we niet.
We waren al 15 jaar lid van de ANWB, mét buitenlanddekking maar de ANWB was niet echt genegen om ons te hulp te schieten. Na heel lang soebatten kwam er een depannage die de auto naar een garage bracht.
En dat was het. We stonden op een industrieterrein met verder niks. De garagehouder was zo vriendelijk om ons bij het dichtstbijzijnde hotel af te zetten op hetzelfde industrieterrein. Het hotel was nog in aanbouw, we zaten in de bouw, met 6 personen op een 3 persoonskamer en een niet- werkende airco. Het was een graad of 40 en we konden op dat industrieterrein geen kant op zonder vervoer. Het hotel verzorgde nog geen eten en in de verste verte was geen eetgelegenheid of supermarkt te vinden.
De garage kon de auto niet repareren. Een oliedop bestellen duurde een week.
Repatriëring? Over een week zou misschien wel kunnen.
Vervangend vervoer? Nou, nee. Na twee dagen zou man dan eventueel met de trein naar Parijs kunnen gaan om daar een auto op te halen waar we met hooguit 4 personen in konden. Joh, die twee kinderen laten we toch gewoon achter?
Uiteindelijk is een vriend van ons met een autoambulance naar ons toe gereden en heeft ons terug naar Nederland gehaald.
Het moge duidelijk zijn dat we vanaf toen géén lid meer zijn van de ANWB.
Midden in de nacht deed de auto raar. Vriend kon gelukkig nog naar een parkeerplaats rijden. Daarna deed de auto niets meer. ANWB gebeld. We stonden langs de AP 7, een grote snelweg van noordoost Spanje naar het zuiden. De mevrouw van de ANWB had nog nooit van die snelweg gehoord. Uiteindelijk is de auto afgesleept naar een industrieterrein. We hebben de man van de sleepdienst gevraagd of hij een taxi voor ons kon bellen en zijn zo bij een hotel terecht gekomen.
De dag erna met de ANWB gebeld. Die vertelde dat de auto naar een garage was gebracht en dat we moesten afwachten.
Wij zijn zelf naar de garage gegaan, stonden we daar in onze reiskleding tussen de mannen in pak. We werden trouwens heel vriendelijk behandeld. Lang verhaal kort: een vriend van ons had ook een auto ambulance geregeld. Als we op de ANWB hadden moeten wachten dan hadden we daar lang gestaan vermoed ik.
Cum non tum age
maandag 28 juli 2025 om 15:00
Ik had al een keer gepost (onder andere nick) over een hysterische huisjesverhuurster die het hele huisje op dag van vertrek met de stofkam doorging om te kijken of we geen eierlepels gestolen hadden. Ik zag er vooral tegenop omdat ik haar eerder (en ik lieg niet) urenlang tegen haar man had horen krijsen. Dat ze nog een stem had vond ik een wonder.
Si abra la puerta hay lobos.
maandag 28 juli 2025 om 15:03
Grappig: in het leuke vakantiehuis op de boerderij mochten we gratis de wasmachine gebruiken. Superleuk, want we hadden jonge kinderen, dus er was wel was. Het was mooi weer, dus alles ging droog en schoon de koffer in op dag van vertrek. Wat heerlijk, geen vakantiewas! Tot ik thuis de koffers opende en echt alles stonk naar mest. Blijkbaar gewoon gewend geraakt aan de geur.
Si abra la puerta hay lobos.
maandag 28 juli 2025 om 15:12
Ik betaal heel graag belastingen in België sinds ik tijdens mijn huwelijksreis in Paros (Grieks eiland) met loeiende sirenes afgevoerd werd naar het plaatselijke ziekenhuis.
Als ik daar met een hart-aanval was aangekomen had ik dit niet meer kunnen typen, want er was werkelijk niets in dat ziekenhuis.
Ik zat daar met mijn epilepsie, maar als zogenaamde arts kreeg ik een 75-jarige cardioloog die zijn diploma waarschijnlijk gratis bij een potje boter had gekregen.
Voorzieningen 0.
Man moest maar heel de tijd bij mij blijven, moest maar voor eten en drinken zorgen, kon binnen en buiten lopen zonder enige controle en zoveel als hij wou, ...
Na een halve dag mocht ik zogezegd gaan, maar uiteindelijk heb ik daar 2 dagen voor niets gelegen want elke keer was het toch "we gaan haar toch nog even houden voor de veiligheid".
Man is 3 keer het ticket voor onze boot naar Santorini gaan aanpassen.
(We zouden de dag dat ik tegen de vlakte ging doorreizen.)
Die Griekse arts wou ook heel de tijd maar mijn artsen in België - ik ben gekend voor epilepsie, slik medicatie, maar had al jaren geen aanval meer gehad - spreken*. Maar als ik dan mijn telefoon vastnam en het telefoonnummer begon te typen rende hij weer weg en zag ik hem weer 3 uur niet.
Uiteindelijk heeft hij nooit iemand in België gesproken.
Tussendoor kon ik ook heel de tijd bellen met mijn ouders en de verzekering of de hele winkel wel gedekt was.
Uiteindelijk werd ik vrijgelaten met 1 vodje papier waarop wat Grieks stond. En heb ik nooit een rekening gezien.
Plus de boodschap "dat op Santorini wel een neuroloog zat die ik maar moest gaan zoeken". Nou, ik denk het niet.
*Hoe hij dat ging doen was mij ook een raadsel want zijn Engels was miserabel.
Man heeft nog altijd nachtmerries van onze huwelijksreis.
Want ik brak er ook een beentje in mijn voet op dag 3 en ben daar 14 dagen mee blijven rondhobbelen. Maar dat vonden ze in dat "ziekenhuis" in Paros dan weer niet de moeite om even naar te kijken. Of ze hadden er waarschijnlijk de apparatuur niet voor
.
Na een week kreeg ik overigens ook telefoon van de verzekering. "Waarom ze nog geen papieren hadden ontvangen van het ziekenhuis. En of ik al ontslagen was."
Weet ik veel waar dat papierwerk zit en of dat nog ooit komt? Bel hen eens op als je hun adres vindt én haal je beste Grieks boven.
Ik gok een beetje dat we dan wel 2014 waren, maar dat ze specifiek in dat ziekenhuis het internet én de computer nog moesten uitvinden.
(Na mijn huwelijksreis heb ik me in België nog maar eens binnenste buiten laten keren bij mijn vaste artsen.
En kon mijn voet alsnog niet in 't gips "want ik wandelde er nu al zo lang mee dat het niet meer de moeite was".)
Als ik daar met een hart-aanval was aangekomen had ik dit niet meer kunnen typen, want er was werkelijk niets in dat ziekenhuis.
Ik zat daar met mijn epilepsie, maar als zogenaamde arts kreeg ik een 75-jarige cardioloog die zijn diploma waarschijnlijk gratis bij een potje boter had gekregen.
Voorzieningen 0.
Man moest maar heel de tijd bij mij blijven, moest maar voor eten en drinken zorgen, kon binnen en buiten lopen zonder enige controle en zoveel als hij wou, ...
Na een halve dag mocht ik zogezegd gaan, maar uiteindelijk heb ik daar 2 dagen voor niets gelegen want elke keer was het toch "we gaan haar toch nog even houden voor de veiligheid".
Man is 3 keer het ticket voor onze boot naar Santorini gaan aanpassen.
(We zouden de dag dat ik tegen de vlakte ging doorreizen.)
Die Griekse arts wou ook heel de tijd maar mijn artsen in België - ik ben gekend voor epilepsie, slik medicatie, maar had al jaren geen aanval meer gehad - spreken*. Maar als ik dan mijn telefoon vastnam en het telefoonnummer begon te typen rende hij weer weg en zag ik hem weer 3 uur niet.
Uiteindelijk heeft hij nooit iemand in België gesproken.
Tussendoor kon ik ook heel de tijd bellen met mijn ouders en de verzekering of de hele winkel wel gedekt was.
Uiteindelijk werd ik vrijgelaten met 1 vodje papier waarop wat Grieks stond. En heb ik nooit een rekening gezien.
Plus de boodschap "dat op Santorini wel een neuroloog zat die ik maar moest gaan zoeken". Nou, ik denk het niet.
*Hoe hij dat ging doen was mij ook een raadsel want zijn Engels was miserabel.
Man heeft nog altijd nachtmerries van onze huwelijksreis.
Want ik brak er ook een beentje in mijn voet op dag 3 en ben daar 14 dagen mee blijven rondhobbelen. Maar dat vonden ze in dat "ziekenhuis" in Paros dan weer niet de moeite om even naar te kijken. Of ze hadden er waarschijnlijk de apparatuur niet voor
.Na een week kreeg ik overigens ook telefoon van de verzekering. "Waarom ze nog geen papieren hadden ontvangen van het ziekenhuis. En of ik al ontslagen was."
Weet ik veel waar dat papierwerk zit en of dat nog ooit komt? Bel hen eens op als je hun adres vindt én haal je beste Grieks boven
.Ik gok een beetje dat we dan wel 2014 waren, maar dat ze specifiek in dat ziekenhuis het internet én de computer nog moesten uitvinden.
(Na mijn huwelijksreis heb ik me in België nog maar eens binnenste buiten laten keren bij mijn vaste artsen.
En kon mijn voet alsnog niet in 't gips "want ik wandelde er nu al zo lang mee dat het niet meer de moeite was".)
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 28 juli 2025 om 15:22
Kent u die mop van die mensen die naar Esch-sur-Sûre zouden gaan?
Vriend en ik zouden gaan kamperen in Luxemburg. Vriend had een prachtig middeleeuws dorpje gevonden, midden in de heuvels, met uitgebreide wandelmogelijkheden. Ons budget liet te wensen over, maar dat was niet erg want wandelen kost niets en onze geesten zouden we voeden met weidse vergezichten.
Eenmaal aangekomen in het dorpje wachtte ons een hevige teleurstelling. Het glooiende heuvellandschap bleek een reusachtige afgraving waar de hele dag onder donderend geraas ijzererts werd gedolven. De wandelmogelijkheden bestonden uit een heel klein parkje met een trimbaan. En het regende er 23,5 uur per dag. Helaas voorzag het beperkte budget niet in de middelen om een treinkaartje naar een leukere plaats te kopen, dus onze vakantie hebben we grotendeels doorgebracht met yahtzeeën in het kruiptentje onder het genot van een (1) flesje zeer goedkoop supermarktbier.
Pas vele jaren later heb ik begrepen wat er was gebeurd: we waren abusievelijk naar Esch-sur-Alzette gegaan in plaats van naar Esch-sur-Sûre
Vriend en ik zouden gaan kamperen in Luxemburg. Vriend had een prachtig middeleeuws dorpje gevonden, midden in de heuvels, met uitgebreide wandelmogelijkheden. Ons budget liet te wensen over, maar dat was niet erg want wandelen kost niets en onze geesten zouden we voeden met weidse vergezichten.
Eenmaal aangekomen in het dorpje wachtte ons een hevige teleurstelling. Het glooiende heuvellandschap bleek een reusachtige afgraving waar de hele dag onder donderend geraas ijzererts werd gedolven. De wandelmogelijkheden bestonden uit een heel klein parkje met een trimbaan. En het regende er 23,5 uur per dag. Helaas voorzag het beperkte budget niet in de middelen om een treinkaartje naar een leukere plaats te kopen, dus onze vakantie hebben we grotendeels doorgebracht met yahtzeeën in het kruiptentje onder het genot van een (1) flesje zeer goedkoop supermarktbier.
Pas vele jaren later heb ik begrepen wat er was gebeurd: we waren abusievelijk naar Esch-sur-Alzette gegaan in plaats van naar Esch-sur-Sûre
Onze harten bleven branden door de liefdesvlam
maandag 28 juli 2025 om 15:32
Ik zit de foto's te bekijken van Esch-sur-Alzette en Esch-sur-Sûre, het verschil is inderdaad wel enorm.
Wij hebben een keer zoiets gehad toen we een weekendje naar Londen gingen en een AirBNB hadden geboekt in een van de buitenwijken van Londen, volgens de omschrijving in "Barking and Dagenham". Toen we met de taxi naar het opgegeven adres gingen, stonden we voor een dichtgetimmerd huis waar volgens de buurvrouw nog nooit een B&B geweest was. Uiteindelijk bleek er van die straat eentje in Barking te zijn en eentje in Dagenham, vrij ver uit elkaar, en wij stonden voor de verkeerde. Dat kwam dus gelukkig wel goed, maar het was wel schrikken, ik dacht echt dat we opgelicht waren en gewoon geen accomodatie hadden.
Wij hebben een keer zoiets gehad toen we een weekendje naar Londen gingen en een AirBNB hadden geboekt in een van de buitenwijken van Londen, volgens de omschrijving in "Barking and Dagenham". Toen we met de taxi naar het opgegeven adres gingen, stonden we voor een dichtgetimmerd huis waar volgens de buurvrouw nog nooit een B&B geweest was. Uiteindelijk bleek er van die straat eentje in Barking te zijn en eentje in Dagenham, vrij ver uit elkaar, en wij stonden voor de verkeerde. Dat kwam dus gelukkig wel goed, maar het was wel schrikken, ik dacht echt dat we opgelicht waren en gewoon geen accomodatie hadden.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 28 juli 2025 om 15:36
Wij hebben een hoop pech vakanties gehad, vooral dat man altijd na aankomst hoge koorts krijgt die een dag of 5 aanhoudt. Gelukkig zijn een aantal jaar geleden zijn amandelen geknipt en sindsdien is het rustig met koorts. Onze zoon heeft autisme en inmiddels hebben we een vakantie kunnen vinden die hij leuk vindt. Maar de eerste jaren van zijn leven, toen we nog niet wisten dat hij autisme had, hebben we een vreselijke vakanties gehad. Dat je alle peuters in het zwembad lief ziet spelen en dansen bij de mini disco en jij 8 dagen lang met een schreeuwend huilend kind rondloopt. Ik weet nog dat het personeel een keer met de hoge drukspuit de stoelen af moest spuiten omdat hij zijn gekookt ei in de groeven van de stoelen had gedrukt. Of dat er weer een bord sneuvelde. Wij voelde ons zulke slechte ouders maar toen de autisme diagnose kwam konden we het opeens plaatsen.
Maar de ergste vakantie was toen we een midweek naar Limburg gingen (vliegen deden we toen al niet meer. Het regende pijpenstelen en toen man een uurtje had geschept op het strand met zoon zwol zijn elleboog zo erg op en werd het met het uur roder en de vlek werd steeds groter. We zijn maar op dag 2 naar huis gereden waar man zijn elleboog onder narcose gereinigd werd en een met hele zware antibiotica kuur naar huis gestuurd werd.
Maar de ergste vakantie was toen we een midweek naar Limburg gingen (vliegen deden we toen al niet meer. Het regende pijpenstelen en toen man een uurtje had geschept op het strand met zoon zwol zijn elleboog zo erg op en werd het met het uur roder en de vlek werd steeds groter. We zijn maar op dag 2 naar huis gereden waar man zijn elleboog onder narcose gereinigd werd en een met hele zware antibiotica kuur naar huis gestuurd werd.
maandag 28 juli 2025 om 15:37
Geen horror, wel hilarisch. Eerste Covid-zomer, en het was heet, heel erg heet: > 30 graden. We wilden toch even weg en vonden een leuk B&B in een plaatsje dat we vaag kenden, in Nederland uiteraard.
Bij aankomst eerst gedoe over de auto, want er was eigenlijk geen parkeerplaats. Toch wat kunnen regelen.
Het B&B zelf was een miniem huisje met op de verdieping een grote kamer waar 7 bedden stonden. En een nette badkamer.
Alles was heel schoon gelukkig. Meegenomen eten in de koelkast gemikt en toen zo snel mogelijk gordijnen dicht en zoveel mogelijk kleding uit. Gezellig zitten samen. Tot opeens de eigenaresse binnenstapte, prompt op de bank plaatsnam en het op een kwekken zette.
Ik zat daar in onderbroek en klein shirtje, manlief echter had nog iets minder aan dus die trok nog net een kussentje van de bank op zijn schoot.
De eigenaresse heeft er bijna een uur gezeten... Netjes op afstand, dat wel.
Het was er verder heerlijk rustig... tot na de tweede nacht we om 06.00 wakker werden van donderend geraas van vrachttreinen. Bleek het onschuldige spoortje dat 500 meter lag een soort super-highway voor vrachttreinen te zijn, die dat weekend niet hadden gereden wegens onderhoud van het spoor (waar we overigens niets van hadden gehoord).
We zijn beleefd gebleven en hebben in het gastenboek het leuke huisje geprezen . Want daar mankeerde tenslotte niks aan.
Bij aankomst eerst gedoe over de auto, want er was eigenlijk geen parkeerplaats. Toch wat kunnen regelen.
Het B&B zelf was een miniem huisje met op de verdieping een grote kamer waar 7 bedden stonden. En een nette badkamer.
Alles was heel schoon gelukkig. Meegenomen eten in de koelkast gemikt en toen zo snel mogelijk gordijnen dicht en zoveel mogelijk kleding uit. Gezellig zitten samen. Tot opeens de eigenaresse binnenstapte, prompt op de bank plaatsnam en het op een kwekken zette.
Ik zat daar in onderbroek en klein shirtje, manlief echter had nog iets minder aan dus die trok nog net een kussentje van de bank op zijn schoot.De eigenaresse heeft er bijna een uur gezeten... Netjes op afstand, dat wel.
Het was er verder heerlijk rustig... tot na de tweede nacht we om 06.00 wakker werden van donderend geraas van vrachttreinen. Bleek het onschuldige spoortje dat 500 meter lag een soort super-highway voor vrachttreinen te zijn, die dat weekend niet hadden gereden wegens onderhoud van het spoor (waar we overigens niets van hadden gehoord).
We zijn beleefd gebleven en hebben in het gastenboek het leuke huisje geprezen
. Want daar mankeerde tenslotte niks aan.
maandag 28 juli 2025 om 15:39
Nee bij saint Médard nog wat. Zie nu dat het een 9-holes golfbaan was en dat de ‘chalets’ nog dat jaar zijn afgebroken en vervangen door ‘cottages’. Toevallig ook alle reviews van voor 2022 pleite
maandag 28 juli 2025 om 15:46
Susan schreef: ↑28-07-2025 15:32Ik zit de foto's te bekijken van Esch-sur-Alzette en Esch-sur-Sûre, het verschil is inderdaad wel enorm.
Wij hebben een keer zoiets gehad toen we een weekendje naar Londen gingen en een AirBNB hadden geboekt in een van de buitenwijken van Londen, volgens de omschrijving in "Barking and Dagenham". Toen we met de taxi naar het opgegeven adres gingen, stonden we voor een dichtgetimmerd huis waar volgens de buurvrouw nog nooit een B&B geweest was. Uiteindelijk bleek er van die straat eentje in Barking te zijn en eentje in Dagenham, vrij ver uit elkaar, en wij stonden voor de verkeerde. Dat kwam dus gelukkig wel goed, maar het was wel schrikken, ik dacht echt dat we opgelicht waren en gewoon geen accomodatie hadden.
Wij gingen ooit naar een camping aan de Hoofdweg in Midwolda. Man stelt de navigatie in, ziet geen Hoofdweg, maar wel een Hoofdstraat, in Midwolde maar hij denkt dat hij mijn kladje fout gelezen had. Staan we daar is er helemaal geen camping. Gelukkig ligt het maar een half uur elkaar...
In Frankrijk is Treignat of Treignac intypen ook een vervelende vergissing. Gelukkig is die niet van mezelf.
kaarsjevoordesfeer wijzigde dit bericht op 28-07-2025 15:48
0.04% gewijzigd
maandag 28 juli 2025 om 15:46
Grappig: man had enorm ingeslagen in Italië. Grappa, limoncello. Op de dag van vertrek eerst zijn jaarvoorraad likeurtjes en toen de koffers ingeladen. Ik zei nog: laat die auto niet in de volle zon staan, anders krijg je nog een hitte aanval in de eerste tien minuten dat die airco vecht voor zijn leven.
Maar nee. En na twee uur hoorde ik ‘plop’. Alle flessen limoncello open gesprongen. Hele auto doordrenkt met limoncello geur. Werd je compleet dronken van de geur alleen al. De Duitse politie kon er duizenden kilometers verder wel om lachen toen ik uitlegde waarom we roken naar drank.
Maar nee. En na twee uur hoorde ik ‘plop’. Alle flessen limoncello open gesprongen. Hele auto doordrenkt met limoncello geur. Werd je compleet dronken van de geur alleen al. De Duitse politie kon er duizenden kilometers verder wel om lachen toen ik uitlegde waarom we roken naar drank.
maandag 28 juli 2025 om 16:02
Ingerichte safaritenten op campings in Frankrijk zijn enorm duur. En ze hebben zelden een bed van twee meter lang en als ze dat wel hebben, dan zijn ze nog duurder. Behalve op naturistencampings, ontdekte mijn man. En hoe erg kon dat nou zijn? We zijn comfortabel met ons lijf, de kinderen waren nog geen pubers, het was vast oké.
En op zich was de eerste camping erg leuk. Ik zag mezelf al bijna vaker gaan. Tot de tweede camping, waar allemaal bejaarde kampeerders ons de hele dag de maat namen. "Waarom heb je kleren aan?" Het is veertien graden, mevrouw. "Waarom zijn die kinderen hier, hoeven die niet naar school?" Nee, het is nog anderhalf week zomervakantie. "Waarom heb je kleren aan? Ik kom net van de Intermarché en daar mag je niet bloot naar binnen. Gelukkig waren er ook leuke gasten. Toen ik met mijn twee toen nog heel brave kinderen het zwembad in wilde en een oude man begon hardop te mopperen over pestkinderen die altijd klieren in het zwembad, besloten twee andere campinggasten samen overdreven kliederig met een bal te spelen, terwijl ze steeds tegen die man riepen dat het zo leuk was in het zwembad. Mannetje vertrok mopperend. Wij zijn ook eerder naar huis gegaan, die constante bemoeizucht was enorm slecht voor mijn humeur.
En op zich was de eerste camping erg leuk. Ik zag mezelf al bijna vaker gaan. Tot de tweede camping, waar allemaal bejaarde kampeerders ons de hele dag de maat namen. "Waarom heb je kleren aan?" Het is veertien graden, mevrouw. "Waarom zijn die kinderen hier, hoeven die niet naar school?" Nee, het is nog anderhalf week zomervakantie. "Waarom heb je kleren aan? Ik kom net van de Intermarché en daar mag je niet bloot naar binnen. Gelukkig waren er ook leuke gasten. Toen ik met mijn twee toen nog heel brave kinderen het zwembad in wilde en een oude man begon hardop te mopperen over pestkinderen die altijd klieren in het zwembad, besloten twee andere campinggasten samen overdreven kliederig met een bal te spelen, terwijl ze steeds tegen die man riepen dat het zo leuk was in het zwembad. Mannetje vertrok mopperend. Wij zijn ook eerder naar huis gegaan, die constante bemoeizucht was enorm slecht voor mijn humeur.
rabarbara wijzigde dit bericht op 28-07-2025 16:22
0.12% gewijzigd
Si abra la puerta hay lobos.
maandag 28 juli 2025 om 16:15
Dat hadden vrienden van ons in Thailand met hun twee zoons van 8 en 10. Ook daar de eigenaar die volop foto’s maakte bij het zwembad en de jongens uitnodigde om snoep te komen eten en videospelletjes in zijn verblijf te komen doen. Ze hebben hun verblijf op die plek ingekort.Lila-Linda schreef: ↑28-07-2025 11:15Eigenaar van vakantiehuisje maakte foto's van onze dochters bij het zwembad. Hij dacht het stiekem te doen vanuit zolderraam.
Gadverdamme
maandag 28 juli 2025 om 16:17
Getver wat eng! Je zal maar naïeve kinderen hebben die daarop ingaan…pina schreef: ↑28-07-2025 16:15Dat hadden vrienden van ons in Thailand met hun twee zoons van 8 en 10. Ook daar de eigenaar die volop foto’s maakte bij het zwembad en de jongens uitnodigde om snoep te komen eten en videospelletjes in zijn verblijf te komen doen. Ze hebben hun verblijf op die plek ingekort.
maandag 28 juli 2025 om 16:17
Bemoeizuchtige campinggasten ja. Ik was lijdende aan een babydochter die overdag gewoon niet sliep, wat ik ook probeerde. En geloof me: ik heb nogal wat geprobeerd want ik zou het zelf ook wel prettig hebben gevonden om een keer een paar uurtjes voor mezelf te hebben. Iedere dag kwam dezelfde mevrouw weer langs om mij bestraffend toe te spreken, dat ik het arme kind mishandelde door haar steeds maar wakker te houden en dat soort gezelligheden. De derde keer heb ik haar het kind aangeboden met de mededeling 'hier heb je d'r, laat haar maar slapen!' Maar dat was blijkbaar ook weer niet de bedoeling.
Onze harten bleven branden door de liefdesvlam
maandag 28 juli 2025 om 16:18
Ha, leuk topic.
Ik ging op mijn 18e voor het eerst naar Llorett de Mar. Mijn toenmalige bff werd voor die tijd altijd extreem kort gehouden thuis. Moest letterlijk tot 18 voor donker binnen zijn.
Maar 18 was blijkbaar de magische grens waarna ineens alles mocht, dus ook naar de costa. Mevrouw rook haar kans en ging op dag 1 al los met drank, drugs en mannen en was compleet vergeten dat ze met mij op vakantie was. Heb haar die hele vakantie nauwelijks nog gezien. Geen idee waar ze sliep of uithing. We hadden nog geen mobieltjes voor de duidelijkheid.
Gelukkig werd ik geadopteerd door een paar andere meiden die mjj zielig vonden zo in mijn eentje bij het zwembad maar voor mij was de vakantie wel verziekt.
De 24-urige terugreis met de bus verliep in stilte. Geen woord heb ik meer met haar gewisseld. Eenmaal thuis heb ik haar ook nooit meer gezien. Pas jaren later begreep ik waar dat extreme gedrag vandaan kwam.
Heb in de paar jaar daarna de schade wel ingehaald, qua feestvakanties.
Ik ging op mijn 18e voor het eerst naar Llorett de Mar. Mijn toenmalige bff werd voor die tijd altijd extreem kort gehouden thuis. Moest letterlijk tot 18 voor donker binnen zijn.
Maar 18 was blijkbaar de magische grens waarna ineens alles mocht, dus ook naar de costa. Mevrouw rook haar kans en ging op dag 1 al los met drank, drugs en mannen en was compleet vergeten dat ze met mij op vakantie was. Heb haar die hele vakantie nauwelijks nog gezien. Geen idee waar ze sliep of uithing. We hadden nog geen mobieltjes voor de duidelijkheid.
Gelukkig werd ik geadopteerd door een paar andere meiden die mjj zielig vonden zo in mijn eentje bij het zwembad maar voor mij was de vakantie wel verziekt.
De 24-urige terugreis met de bus verliep in stilte. Geen woord heb ik meer met haar gewisseld. Eenmaal thuis heb ik haar ook nooit meer gezien. Pas jaren later begreep ik waar dat extreme gedrag vandaan kwam.
Heb in de paar jaar daarna de schade wel ingehaald, qua feestvakanties.
maandag 28 juli 2025 om 17:07
Vakantiehorror voor ons, maar ook voor het Franse gezin dat naast ons kampeerde op een kleinschalige camping in de Ardeche.
Wij gingen voor het eerst kamperen. Tent gekocht, kinderen (toen 10 en 12 ofzo) mee en hup, richting Frankrijk. Mooie camping in de Ardeche geboekt, niet te groot, niet te Hollands.
Bij aankomst bleken het relatief kleine plekken, maar onze tent pastte goed. Het waren van die laantjes onder de bomen, waarbij je telkens twee rijen kampeerplekken achter elkaar had. Onze naaste buren waren Nederlanders, maar leuke Nederlanders. lekker rustig. We stonden aan het einde van het laantje, dus aan de andere kant geen buren. Op de plek achter ons stond een ouder frans echtpaar met een schattig klein tentje. Helemaal gezellig.
Na twee dagen vertrok dat Franse echtpaar. En laat in de middag kwamen er nieuwe mensen. Een jong frans gezin, met 2 kleine kinderen en een kleine baby. Vader en moeder zagen er vermoeid uit. Met hoofdletters. Er werd een gigantische tent opgezet, met ernaast een soort partytent als centrale ruimte. De achterkant van hun tent stond op 30 centimeter van de achterkant van onze tent. Wij sliepen in de achterkant van onze tent. Bij hen lagen de kinderen in de achterkant van hun tent. Ofwel, hun kinderen lagen op 30 cm van ons vandaan. En die kinderen huilden. De. Hele. Dag. En. De. Hele. Nacht. Maar echt. Jánken. Die ouders werden met de minuut wanhopiger. Wij ook. het was niet te doen. Wij zijn gaan vragen of we naar een andere plek mochten, maar dat kon niet. Telkens kwamen er mensen langs lopen om te vragen of ze konden helpen. Niks hielp. Na een praatje (zij voelden zich ook heel schuldig en vervelend) bleek dat zij nog drie weken zouden blijven. Wij zijn uiteindelijk eerder vertrokken en hebben een andere camping opgezocht.
Het was vreselijk.
We hebben nog een aantal jaar met veel plezier gekampeerd, en dit gelukkig nooit meer meegemaakt...
Wij gingen voor het eerst kamperen. Tent gekocht, kinderen (toen 10 en 12 ofzo) mee en hup, richting Frankrijk. Mooie camping in de Ardeche geboekt, niet te groot, niet te Hollands.
Bij aankomst bleken het relatief kleine plekken, maar onze tent pastte goed. Het waren van die laantjes onder de bomen, waarbij je telkens twee rijen kampeerplekken achter elkaar had. Onze naaste buren waren Nederlanders, maar leuke Nederlanders. lekker rustig. We stonden aan het einde van het laantje, dus aan de andere kant geen buren. Op de plek achter ons stond een ouder frans echtpaar met een schattig klein tentje. Helemaal gezellig.
Na twee dagen vertrok dat Franse echtpaar. En laat in de middag kwamen er nieuwe mensen. Een jong frans gezin, met 2 kleine kinderen en een kleine baby. Vader en moeder zagen er vermoeid uit. Met hoofdletters. Er werd een gigantische tent opgezet, met ernaast een soort partytent als centrale ruimte. De achterkant van hun tent stond op 30 centimeter van de achterkant van onze tent. Wij sliepen in de achterkant van onze tent. Bij hen lagen de kinderen in de achterkant van hun tent. Ofwel, hun kinderen lagen op 30 cm van ons vandaan. En die kinderen huilden. De. Hele. Dag. En. De. Hele. Nacht. Maar echt. Jánken. Die ouders werden met de minuut wanhopiger. Wij ook. het was niet te doen. Wij zijn gaan vragen of we naar een andere plek mochten, maar dat kon niet. Telkens kwamen er mensen langs lopen om te vragen of ze konden helpen. Niks hielp. Na een praatje (zij voelden zich ook heel schuldig en vervelend) bleek dat zij nog drie weken zouden blijven. Wij zijn uiteindelijk eerder vertrokken en hebben een andere camping opgezocht.
Het was vreselijk.
We hebben nog een aantal jaar met veel plezier gekampeerd, en dit gelukkig nooit meer meegemaakt...
speerpunt wijzigde dit bericht op 28-07-2025 17:15
0.86% gewijzigd
maandag 28 juli 2025 om 17:12
speerpunt schreef: ↑28-07-2025 17:07vakantiehorror voor ons, maar ook voor het Franse gezin dat naast ons kampeerde op een kleinschalige camping in de Ardeche.
Wij gingen voor het eerst kamperen. Tent gekocht, kinderen (toen 10 en 12 ofzo) mee en hup, richting Frankrijk. Mooie camping in de Ardeche geboekt, niet te groot, niet te Hollands.
Bij aankomst bleken het relatief kleine plekken, maar onze tent pastte goed. Het waren van die laantjes onder de bomen, waarbij je telkens twee rijen kampeerplekken achter elkaar had. Onze naaste buren waren Nederlanders, maar leuke Nederlanders. lekker rustigWe stonden aan het einde van het laantje, dus aan de andere kant geen buren. Op de plek achter ons stond een ouder frans echtpaar met een schattig klein tentje. Helemaal gezellig.
Na twee dagen vertrok dat Franse echtpaar. En laat in de middag kwamen er nieuwe mensen. Een jong frans gezin, met 2 kleine kinderen en een kleine baby. Vader en moeder zagen er vermoeid uit. Met hoofdletters. Er werd een gigantische tent opgezet, met een soort partytent erbij als centrale ruimte. De achterkant van hun tent stond op 30 centimeter van de achterkant van onze tent. Wij sliepen in de achterkant van onze tent. Bij hen lagen de kinderen in de achterkant van hun tent. Ofwel, hun kinderen lagen op 30 cm van ons vandaan. En die kinderen huilden. De. Hele. Dag. En. De. Hele. Nacht. Maar echt. Jánken. Die ouders werden met de minuut wanhopiger. Wij ook. het was niet te doen. Wij zijn gaan vragen of we naar een andere plek mochten, maar dat kon niet. Telkens kwamen er mensen langs lopen om te vragen of ze konden helpen. Niks hielp. Na een praatje (zij voelden zich ook heel schuldig en vervelend) bleek dat zij nog drie weken zouden blijven. Wij zijn uiteindelijk eerder vertrokken en hebben een andere camping opgezocht.
Het was vreselijk.
We hebben nog een aantal jaar met veel plezier gekampeerd, en dit gelukkig nooit meer meegemaakt...
maandag 28 juli 2025 om 17:16
Toch snap ik niet waarom je jezelf, en anderen, dat zou aandoen. Als je toch weet dat je drie van die huilkinderen hebt ga je toch niet gezellig kamperen in een tent, op een camping?
Wel blij enig verfrissend tegengeluid te lezen op de wijdverbreide aanname dat Franse kinderen altijd zo stil en welopgevoed zijn
Onze harten bleven branden door de liefdesvlam
maandag 28 juli 2025 om 17:18
We hadden vorig jaar een busreis van 13 uur waarbij er ruim 12 uur een baby naast ons gehuild heeft. Echt vreselijk! Voor die ouders (en vooral baby) vast het allervervelendste. Maar waarom mensen sommige dingen ondernemen terwijl je niet weg kunt om anderen uit de overlast te halen, blijft me een raadsel.
(Even gekopieerd uit een vorig topic, maar vind het hier ook passend).
(Even gekopieerd uit een vorig topic, maar vind het hier ook passend).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
