Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5

10-05-2025 21:03 1256 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.

Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel even klagen

De moord op Lisa en het topic zij is vermoord raakt elk angst/beschermings knop die in mijn lichaam zit :@@:

En ik ben echt al weken bezig dat de oudste eind van de maand een slaap feestje heeft waar zij heel veel zin in heeft en ik het dood eng vind ( haar ouders vertrouw ik wel)
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh wat naar Friet....
Wil je vertellen wat je zo bezig houdt?
En waar je angst zit mbt het slaapfeestje?

Gaat ze wel eens logeren of op kamp?
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel herkenbaar Frietje. Het gevoel dat je ze nooit for ever kan beschermen. :hug:
Waar zit je angst voor het feestje vooral en kun je iets doen om het behapbaarder voor jou te maken?
Forever is a hell of a long time
Alle reacties Link kopieren Quote
Advo en selune

Het zijn vooral onrealistisch gedachten dat als ze maar bij mij zijn er niks kan gebeuren en dat klopt natuurlijk helemaal niks van dat weet ik ook.

Ik kan iedergeval tegen man en ouder wel kwijt dat ik het eng/spannend vind maar echt begrijpen doen ze het niet ik krijg dan vooral te horen het is toch leuk voor haar . En ja dat is het ook ik moet het gewoon ondergaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat is het soms moeilijk he Friet, om je guppies los te laten. Niet de overbezorgde moeder te zijn en je eigen angsten te projecteren. Ze kijd te laten zijn en ze onbezorgd naar de wereld te laten kijken terwijl je het kwaad van zo dichtbij hebt gezien...

Sterkte met je moederhart.

Ik was best okee in loslaten (hoewel alleen naar huis fietsen na het uitgaan echt een no go is), tot de poging van meis in december. Haviksogen, constant. Ik ben een helikoptermoeder geworden, terwijl ik dat nooit was. En dat werkt voor haar verstikkend, maar voor mij eigenlijk ook. Maar dat weer loslaten..

Maar kleine kindjes worden groot. En ze moeten hun eigen ervaringen opdoen en hun eigen leven gaan leiden (wilde lijden schrijven...freudiaans?). En ze worden geen mooie, leuke zelfstandige volwassenen als we ze in een hokje stoppen.

En als er wel ergens iets misgaat, sta jij er om ze op te vangen. Ze hebben een vangnet.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gisteren weer bij de psych geweest. Ik begin langzaam te merken en te zien dat ik bij een hele fijne dame terecht ben gekomen. Ze werkt (volgens mij) traumasensitief. Ze geeft veel ruimte, checkt regelmatig hoe wat ze zegt bij mij aankomt. Tot op heden heb ik nergens het gevoel dat ik bezig ben met wat zij van mij verwacht, of ik het wel goed (genoeg) doe, of ik me niet aanstel. Ik ben bezig met wat besproken is, maar niet met háár.

Ze geeft me de ruimte om te onderzoeken wat mijn overtuigingen zijn. Wat ik ergens van vindt. Waarom ik dat vind. En hoe dat voelt. Ze geeft huuswerk wat me ergens over na doet denken, of wat me confronteert, maar helpend is in mijn proces. Ze heeft weinig oordeel, hoewel ze soms dingen wel benoemt als ze van mening is dat mijn oordeel te negatief is bv.

Begin september start ik samen met man met systeemtherapie. Ben benieuwd wat dat mij/ons gaat opleveren... (is wel bij een andere dame trouwens).
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven