Kinderen
alle pijlers
Zoon
donderdag 11 september 2025 om 11:27
Mijn zoon van 19 kan 's ochtends al jaren zijn bed niet uitkomen, omdat hij de hele nacht online zit.
Hij zit op het MBO en hij heeft een geschiedenis van altijd te laat komen, of helemaal niet komen opdagen.
Ook bij de 5 bijbaantjes die hij inmiddels al gehad heeft.
Het was zwaar om hem door het voortgezet onderwijs te krijgen.
Altijd opstaan om hem uit bed te krijgen, want anders bleef hij gewoon liggen. En de tijd in de gaten houden, anders ging hij rustig een uur ontbijten en nog een tijdje op zijn telefoon en daarna een uurtje douchen.
We hebben een aantal keer bij de leerplichtambtenaar gezeten en gesprekken met docenten hierover gehad.
Dan doet hij heel redelijk, zegt dat hij begrijpt dat dit zo niet kan maar er verandert vervolgens niets.
We hebben het er erg vaak met hem over gehad, of hij misschien hulp nodig heeft, zich niet lekker in zijn vel voelt, of wat dan ook.
En we kunnen goed met hem praten en lachen, zijn vader en ik. Hij is niet depressief, heeft geen andere problemen, hij geeft zelf aan dat hij gewoon niet zo'n zin heeft in school of werken. En wat iedereen daarvan vindt, maakt hem niets uit. Hij is wel heel actief met zijn hobby.
Maar nu is dus het nieuwe schooljaar begonnen, (hij wilde deze opleiding zelf doen) en begint het weer van voor af aan.
Zelf vindt hij het allemaal maar overdreven als wij boos worden. Docenten zijn ook allemaal stom, de managers bij de bijbaantjes waren ook allemaal zeikerds.
Buiten dit gedoe om, is het een leuke jongen, hij heeft vrienden, een vriendin en dus een hobby die hij vaak uitvoert.
Maar gisteren was het dus weer raak, hij bleef gewoon in bed liggen want hij was zo moe. (de 1000e keer)
Omringd door vuile vaat.
Hij is erg groot, dus uit bed sleuren gaat niet.
Hij lag daar te stinken om 10:00 dus ik doe zijn gordijnen open, en hij zegt "de gordijnen opendoen gaat echt niet helpen hoor"
Toen werd ik woest en ik heb dus heel hard geschreeuwd tegen hem. En ik heb expres zo'n ranzig bord stuk gegooid op de grond.
En een schaaltje met nootjes knalde door zijn hele kamer. Het was echt akelig en ik voel me er superrot over. Toen heb ik beneden een tijdje zitten janken.
Ik ga het er straks met hem over hebben, dat ik wanhopig werd maar dat mijn reactie niet oke was.
Wat moet ik hiermee? Is dit herkenbaar voor anderen?
Ik kan hem toch niet maar in zijn bed laten liggen en niet naar school laten gaan? Of moet ik dat juist wel doen? Kan dit vanzelf goedkomen?
Vandaag ligt hij dus weer in bed, ik krijg hem er niet uit.
Met iemand praten heeft geen zin, hij laat zich niets vertellen en hij is niet snel onder de indruk.
Hij zit op het MBO en hij heeft een geschiedenis van altijd te laat komen, of helemaal niet komen opdagen.
Ook bij de 5 bijbaantjes die hij inmiddels al gehad heeft.
Het was zwaar om hem door het voortgezet onderwijs te krijgen.
Altijd opstaan om hem uit bed te krijgen, want anders bleef hij gewoon liggen. En de tijd in de gaten houden, anders ging hij rustig een uur ontbijten en nog een tijdje op zijn telefoon en daarna een uurtje douchen.
We hebben een aantal keer bij de leerplichtambtenaar gezeten en gesprekken met docenten hierover gehad.
Dan doet hij heel redelijk, zegt dat hij begrijpt dat dit zo niet kan maar er verandert vervolgens niets.
We hebben het er erg vaak met hem over gehad, of hij misschien hulp nodig heeft, zich niet lekker in zijn vel voelt, of wat dan ook.
En we kunnen goed met hem praten en lachen, zijn vader en ik. Hij is niet depressief, heeft geen andere problemen, hij geeft zelf aan dat hij gewoon niet zo'n zin heeft in school of werken. En wat iedereen daarvan vindt, maakt hem niets uit. Hij is wel heel actief met zijn hobby.
Maar nu is dus het nieuwe schooljaar begonnen, (hij wilde deze opleiding zelf doen) en begint het weer van voor af aan.
Zelf vindt hij het allemaal maar overdreven als wij boos worden. Docenten zijn ook allemaal stom, de managers bij de bijbaantjes waren ook allemaal zeikerds.
Buiten dit gedoe om, is het een leuke jongen, hij heeft vrienden, een vriendin en dus een hobby die hij vaak uitvoert.
Maar gisteren was het dus weer raak, hij bleef gewoon in bed liggen want hij was zo moe. (de 1000e keer)
Omringd door vuile vaat.
Hij is erg groot, dus uit bed sleuren gaat niet.
Hij lag daar te stinken om 10:00 dus ik doe zijn gordijnen open, en hij zegt "de gordijnen opendoen gaat echt niet helpen hoor"
Toen werd ik woest en ik heb dus heel hard geschreeuwd tegen hem. En ik heb expres zo'n ranzig bord stuk gegooid op de grond.
En een schaaltje met nootjes knalde door zijn hele kamer. Het was echt akelig en ik voel me er superrot over. Toen heb ik beneden een tijdje zitten janken.
Ik ga het er straks met hem over hebben, dat ik wanhopig werd maar dat mijn reactie niet oke was.
Wat moet ik hiermee? Is dit herkenbaar voor anderen?
Ik kan hem toch niet maar in zijn bed laten liggen en niet naar school laten gaan? Of moet ik dat juist wel doen? Kan dit vanzelf goedkomen?
Vandaag ligt hij dus weer in bed, ik krijg hem er niet uit.
Met iemand praten heeft geen zin, hij laat zich niets vertellen en hij is niet snel onder de indruk.
donderdag 11 september 2025 om 16:22
19-jarigen zijn dan volgens de wet wel volwassen, hun hersenen zijn dat nog niet.
Dus nog lang niet alle 19-jarigen kunnen alle verantwoordelijkheid aan die bij volwassenheid hoort.
Gamen als oorzaak van problemen, of als enige houvast, dat is een groot verschil.
Ik lees vooral weer veel 'laat em vooral lekker op z'n bek gaan'. Maar als dat tot nu toe niet geholpen heeft, dan gaat dat niet nu ineens wel werken.
In gesprek blijven en proberen een beetje te sturen, meer kun je niet doen.
Ik heb een kind met een chronisch slaapprobleem, https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Vertraa ... sesyndroom
Weinig kennis over, ook weinig begrip voor, maar je zult er maar mee zitten.
Dus nog lang niet alle 19-jarigen kunnen alle verantwoordelijkheid aan die bij volwassenheid hoort.
Gamen als oorzaak van problemen, of als enige houvast, dat is een groot verschil.
Ik lees vooral weer veel 'laat em vooral lekker op z'n bek gaan'. Maar als dat tot nu toe niet geholpen heeft, dan gaat dat niet nu ineens wel werken.
In gesprek blijven en proberen een beetje te sturen, meer kun je niet doen.
Ik heb een kind met een chronisch slaapprobleem, https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Vertraa ... sesyndroom
Weinig kennis over, ook weinig begrip voor, maar je zult er maar mee zitten.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 11 september 2025 om 16:28
Precies, jullie doen je zoon tekort als je hem nu laat bungelen onder het mom van de lieve vrede. Hij komt er zelf niet uit en heeft iets anders nodig dan wat jullie hem bieden. Voor lange termijndenken is hij nog te jong (je hersens ontwikkelen nog tot je 25e door) dus daar dien je hem bij te helpen. Zoek hier hulp bij want het lijkt erop dat jullie geen idee hebben hoe je dat doet, iemand aanspreken op z’n verantwoordelijkheid (zonder schreeuwen) en consequenties verbinden aan gedrag en het ondertussen voor jezelf en de rest van het gezin enigszins leuk en leefbaar houden.Sierlijk schreef: ↑11-09-2025 16:04Hier ben ik het wel mee eens.
Opvoeden is toch ook duidelijk zijn en grenzen durven stellen. Alleen maar lief zijn noem ik niet opvoeden, waarmee ik niet wil zeggen dat jij niet goed opvoed, TO.
Ik zou eerst zorgen dat je op 1 lijn met je man komt. En vanuit daar het gesprek aangaan en duidelijk maken dat er een grens bereikt is.
Laat je het voortbestaan zonder consequenties dan wordt zijn gedrag hardnekkiger en zal het voor hem steeds moeilijker worden om hier uit te komen.
Hij heeft nu nog vrienden en is niet depressief, maar wat als hij steeds verder afglijdt en de relatie met jullie als ouders steeds meer onder druk komt te staan?
donderdag 11 september 2025 om 17:08
Dat is ook wat! Ik kende het niet. Mijn zoon zegt dat hij niet kan slapen, en ik neem dan aan dat hij de hele nacht online is. Dat ontkent hij, maar ik weet niet of dat waar is. Hij is niet wakker te krijgen, dat gaat heel erg moeilijk. Het hele slapen en wakker worden gaat bij hem precies zoals in jouw linkje. Het is al jaren extreem moeilijk om hem op tijd op school te krijgen.Solomio schreef: ↑11-09-2025 16:2219-jarigen zijn dan volgens de wet wel volwassen, hun hersenen zijn dat nog niet.
Dus nog lang niet alle 19-jarigen kunnen alle verantwoordelijkheid aan die bij volwassenheid hoort.
Gamen als oorzaak van problemen, of als enige houvast, dat is een groot verschil.
Ik lees vooral weer veel 'laat em vooral lekker op z'n bek gaan'. Maar als dat tot nu toe niet geholpen heeft, dan gaat dat niet nu ineens wel werken.
In gesprek blijven en proberen een beetje te sturen, meer kun je niet doen.
Ik heb een kind met een chronisch slaapprobleem, https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Vertraa ... sesyndroom
Weinig kennis over, ook weinig begrip voor, maar je zult er maar mee zitten.
Ik ga het nog eens met hem hebben over zijn moeilijke inslapen.
Maar wat lastig voor jouw kind. En wat zul je veel vervelende adviezen gekregen hebben.
donderdag 11 september 2025 om 17:08
Qeslisabeth87 schreef: ↑11-09-2025 16:28Voor lange termijndenken is hij nog te jong (je hersens ontwikkelen nog tot je 25e door)
Dat is een soort dogma geworden alsof iedere twintiger nog totaal incompetent is tot van alles. Iedereen herhaalt dit en het is een soort excuus geworden om volwassenen nog jarenlang kind te laten zijn.
In de meeste culturen, en eeuwenlang in Nederland ook, worden mensen als ze een jaar of 18 zijn als volwassen beschouwd. Ze mogen autorijden, stemmen, een gezin stichten, een baan hebben. Tot vrij recent was het heel gewoon dat een man van 23 een baan, een huis, een vrouw en al een of twee kinderen had. Mensen van rond de 20 mogen patienten verplegen, boekhoudingen doen, kinderen verzorgen en elektra aanleggen. Dat zijn verantwoordelijke banen met serieuze verplichtingen. Heck, er zijn zelfs mensen die vinden dat het stemrecht op je 16e al zou moeten gelden.
Die jongeren zijn niet ineens allemaal zwakzinnig en ik vind het vrij raar om te doen alsof iemand van 19 nog tot niks in staat is. Dat je hersenen nog een tijdje door ontwikkelen en nog niet helemaal af zijn, wil nog niet zeggen dat ze nergens op aan te spreken zijn.
Na zevenhonderd jaren
donderdag 11 september 2025 om 17:14
Ik denk dat de rol van ouders en hun opvoeding op deze leeftijd (19) ernstig wordt overschat. Wat ik om me heen zie is dat jongeren het veel belangrijker vinden wat hun vrienden doen; ik ken ook wel jongeren die langdurig apathisch op de bank hingen maar die zich uiteindelijk wat minder thuis begonnen te voelen tussen hun vrienden die wel studeerden of werkten, en zo kwam het met enige vertraging toch gewoon goed. Want ze kijken naar hun vrienden, dát zijn degenen met wie ze zich identificeren (en met wie ze willen kunnen meepraten), dus zolang hij leuke vrienden heeft, is er hoop.
donderdag 11 september 2025 om 17:24
Die verlate slaapfase hebben heel veel tieners last van. Hoort ook wel bij de leeftijd, een gat in de dag slapen, wie deed dat niet als student?
https://www.hersenstichting.nl/nieuws/l ... -probleem/
Dus ja het is een afwijking/syndroom maarja je baas knikkert je er toch echt uit als je er niet bent.
Je kan ook een baan zoeken waar je pas later op de dag hoeft te werken.
Volgens mij heeft het geen zin om iemand op die leeftijd te proberen te bewegen tot actie en motivatie, als hij niets voelt van de consequenties. Pa en ma betalen toch zijn hobby wel. Je kunt op je kop gaan staan.
Beter stel je wat regels in als je iets van hem verwacht, zoals een financiële bijdrage, en stop met sponsoren. Misschien voelt hij dan vanzelf dat het toch lekkerder leven is met een baantje, en pakt hij wat meer zelf die verantwoordelijkheid.
https://www.hersenstichting.nl/nieuws/l ... -probleem/
Dus ja het is een afwijking/syndroom maarja je baas knikkert je er toch echt uit als je er niet bent.
Je kan ook een baan zoeken waar je pas later op de dag hoeft te werken.
Volgens mij heeft het geen zin om iemand op die leeftijd te proberen te bewegen tot actie en motivatie, als hij niets voelt van de consequenties. Pa en ma betalen toch zijn hobby wel. Je kunt op je kop gaan staan.
Beter stel je wat regels in als je iets van hem verwacht, zoals een financiële bijdrage, en stop met sponsoren. Misschien voelt hij dan vanzelf dat het toch lekkerder leven is met een baantje, en pakt hij wat meer zelf die verantwoordelijkheid.
donderdag 11 september 2025 om 17:26
Fijne post weer, dank je.Claire45 schreef: ↑11-09-2025 17:14Ik denk dat de rol van ouders en hun opvoeding op deze leeftijd (19) ernstig wordt overschat. Wat ik om me heen zie is dat jongeren het veel belangrijker vinden wat hun vrienden doen; ik ken ook wel jongeren die langdurig apathisch op de bank hingen maar die zich uiteindelijk wat minder thuis begonnen te voelen tussen hun vrienden die wel studeerden of werkten, en zo kwam het met enige vertraging toch gewoon goed. Want ze kijken naar hun vrienden, dát zijn degenen met wie ze zich identificeren (en met wie ze willen kunnen meepraten), dus zolang hij leuke vrienden heeft, is er hoop.
Ik geloof ook dat het zo werkt, hij is idd gevoelig voor wat zijn vrienden doen. En hij heeft leuke vrienden.
Maar ik heb sowieso vertrouwen in hem.
donderdag 11 september 2025 om 17:32
Heb je al eens s nachts de WiFi eruit gehaald? Dat ontbreken van een signaal is een signaal op zich. Ik zou trouwens inderdaad niet meer betalen voor zijn hobby.... je betaalt al genoeg als hij geen kosten heeft aan bij jullie wonen. Alleen voor iets extra's betalen bij goed gedrag, net zoals werk eigenlijk. Bordje mee-eten, prima, lever eerst maar wat servies in van je kamer. Hamer het 'eerst jij leveren dan pas wij leveren' er consequent in. Voor niks gaat de zon op, en als je niet vroeg opstaat mis je die ook nog 
Lorem Ipsum
donderdag 11 september 2025 om 17:39
Yakuzakiko schreef: ↑11-09-2025 17:26Fijne post weer, dank je.
Ik geloof ook dat het zo werkt, hij is idd gevoelig voor wat zijn vrienden doen. En hij heeft leuke vrienden.
Maar ik heb sowieso vertrouwen in hem.
Die van mij waren rond hun 18/19e echt op hun asociaalst. Daarna kregen ze weer wat meer zicht op de wereld om hen heen. En leuke vrienden is een pre, dat is mooi meegenomen.
Heb je hem alweer gezien sinds je uitbarsting, TO?
donderdag 11 september 2025 om 17:40
Dat syndroom is wat anders dan een ‘verlate slaapfase waar veel tieners last van hebben’. En waarschijnlijk heeft dat ook een andere aanpak nodig dan consequenties/regels te bedenken om hem te motiveren.bijtie schreef: ↑11-09-2025 17:24Die verlate slaapfase hebben heel veel tieners last van. Hoort ook wel bij de leeftijd, een gat in de dag slapen, wie deed dat niet als student?
https://www.hersenstichting.nl/nieuws/l ... -probleem/
Dus ja het is een afwijking/syndroom maarja je baas knikkert je er toch echt uit als je er niet bent.
Je kan ook een baan zoeken waar je pas later op de dag hoeft te werken.
Volgens mij heeft het geen zin om iemand op die leeftijd te proberen te bewegen tot actie en motivatie, als hij niets voelt van de consequenties. Pa en ma betalen toch zijn hobby wel. Je kunt op je kop gaan staan.
Beter stel je wat regels in als je iets van hem verwacht, zoals een financiële bijdrage, en stop met sponsoren. Misschien voelt hij dan vanzelf dat het toch lekkerder leven is met een baantje, en pakt hij wat meer zelf die verantwoordelijkheid.
Ik weet niet of kind van TO hier last van heeft, maar lijkt me zeker goed om te onderzoeken om zo eventueel een aanpak te kunnen vinden die wel wel werkt.
Where is my mind?
donderdag 11 september 2025 om 17:40
Eens.Ginevra schreef: ↑11-09-2025 17:08
Die jongeren zijn niet ineens allemaal zwakzinnig en ik vind het vrij raar om te doen alsof iemand van 19 nog tot niks in staat is. Dat je hersenen nog een tijdje door ontwikkelen en nog niet helemaal af zijn, wil nog niet zeggen dat ze nergens op aan te spreken zijn.
Ik heb hier een bijna 19-jarige. Nu hebben wij die wel altijd wat strenger aangepakt dan in dit onderwerp, maar dingen die hij niet doet, doet hij niet, omdat hij er geen zin in heeft of moeilijk vindt, en niet omdat hij het niet zou kunnen. Afhankelijk van waar het over gaat, zitten wij er hard of minder hard achteraan. En dan willen wij best helpen, maar hij moet het wel dóen. Zeker de laatste paar maanden moesten er ineens dingen aangevraagd of geregeld worden. Soms moest hij zelf actie ondernemen en dan konden wij wel hard zijn, NU ga je dat doen. Geen zin is geen reden. Hulp nodig, dan kijken wij mee. Maar NIET doen was geen optie.
Ik snap ook niet helemaal dat je een kind heel lang slecht laat slapen. Dat gaat toch om zijn gezondheid? Ik zou hem dan echt allang naar een dokter gedwongen hebben. Kan niet met 18? Zeker wel. Ik kan mijn 18-jarige ook gewoon vertellen om naar de tandarts te gaan. Natuurlijk begint hij ook met zuchten en jahaaa, maar dan ga ik door tot hij het doet.
donderdag 11 september 2025 om 17:42
Dat is lekker makkelijk, want dan hoef jij nog steeds niets te doen.Yakuzakiko schreef: ↑11-09-2025 17:26Fijne post weer, dank je.
Ik geloof ook dat het zo werkt, hij is idd gevoelig voor wat zijn vrienden doen. En hij heeft leuke vrienden.
Maar ik heb sowieso vertrouwen in hem.
donderdag 11 september 2025 om 17:44
Vraag hem zijn dekbed recht te trekken (daar is een boek over geschreven) en het raam open te zetten om de boel te luchten. In elk geval kleine stappen waar jij jezelf ook fijn bij voelt.
En iedereen schiet wel eens uit haar slofjes, Yakuzakiko. Dat is ook niet verkeerd voor je kind.
En iedereen schiet wel eens uit haar slofjes, Yakuzakiko. Dat is ook niet verkeerd voor je kind.
Ars longa, vita brevis
donderdag 11 september 2025 om 17:46
Hij heeft nu geen enkele motivatie om zijn gedrag te veranderen want er zitten geen consequenties aan. Dus waarom zou hij dan iets anders gaan doen? Hij slaapt lekker uit, zijn hobby wordt bekostigd en hij hoeft ook niet te werken.
Als je iets wil veranderen zal je denk ik je houding ten opzichte van je zoon moeten aanpassen….
Als je iets wil veranderen zal je denk ik je houding ten opzichte van je zoon moeten aanpassen….
donderdag 11 september 2025 om 17:51
Ja, dit zie ik ook bij mijn zoon, hij is het afgelopen jaar gezelliger en opener geworden. Ook meer aandacht voor zijn omgeving.
Hij vroeg me laatst zelfs hoe mijn werkdag was geweest. En of ik een stuk van zijn pizza wilde.
Voorheen kwam dat niet in hem op.
Alleen dat opstaan he..
Oja, ik heb hem wel weer gezien maar nog niet veel gezegd.
donderdag 11 september 2025 om 17:56
Uiteraard regelt hij zijn zaken, en soms kijken we er even samen naar als hij het niet zo goed weet.Quincy2 schreef: ↑11-09-2025 17:40Eens.
Ik heb hier een bijna 19-jarige. Nu hebben wij die wel altijd wat strenger aangepakt dan in dit onderwerp, maar dingen die hij niet doet, doet hij niet, omdat hij er geen zin in heeft of moeilijk vindt, en niet omdat hij het niet zou kunnen. Afhankelijk van waar het over gaat, zitten wij er hard of minder hard achteraan. En dan willen wij best helpen, maar hij moet het wel dóen. Zeker de laatste paar maanden moesten er ineens dingen aangevraagd of geregeld worden. Soms moest hij zelf actie ondernemen en dan konden wij wel hard zijn, NU ga je dat doen. Geen zin is geen reden. Hulp nodig, dan kijken wij mee. Maar NIET doen was geen optie.
Ik snap ook niet helemaal dat je een kind heel lang slecht laat slapen. Dat gaat toch om zijn gezondheid? Ik zou hem dan echt allang naar een dokter gedwongen hebben. Kan niet met 18? Zeker wel. Ik kan mijn 18-jarige ook gewoon vertellen om naar de tandarts te gaan. Natuurlijk begint hij ook met zuchten en jahaaa, maar dan ga ik door tot hij het doet.
donderdag 11 september 2025 om 17:57
Het kan ook nog gewoon vanzelf goed komen hoor, zonder Strenge Maatregelen en ander semi-opvoedkundig geneuzel. Dat is met mijn zoon gebeurd. Jarenlang heb ik hem uit zijn nest moeten tremmen voor school en krantenwijk, wel tot zijn negentiende aan toe. En dat deed ik blijmoedig, want ik snap ook wel dat jongeren van 18 weliswaar voor de wet volwassen zijn maar dat de wet geen rekening houdt met individuele eigenschappen van de jongeren in kwestie. En raai es wat: ineens kwam er enige beweging in. Hij is nu 21 en hij komt eigenlijk altijd min of meer op tijd zijn bed uit, al gaat dat dan altijd wel gepaard met gehaast en gedoe want zijn idee van op tijd is nog steeds een beetje anders dan het mijne.
En nee, ik heb nooit Privileges Ingetrokken, ik heb nooit gedreigd met huisuitzetting, ik heb gewoon de tijd zijn werk laten doen. Natuurlijk ben ik wel eens uit mijn slof geschoten als ik daar op mijn vrije dag weer om half zes onderaan de trap stond te roepen en en kwam geen enkele reactie, maar dat lijkt me menselijk.
Waarmee ik allemaal maar zeggen wil: laat je nou niet aanpraten dat je zoon een luie al dan niet verslaafde profiteur is en jij een waardeloze opvoeder, ik denk juist dat jij het heel goed doet met je geduld en zo.
En nee, ik heb nooit Privileges Ingetrokken, ik heb nooit gedreigd met huisuitzetting, ik heb gewoon de tijd zijn werk laten doen. Natuurlijk ben ik wel eens uit mijn slof geschoten als ik daar op mijn vrije dag weer om half zes onderaan de trap stond te roepen en en kwam geen enkele reactie, maar dat lijkt me menselijk.
Waarmee ik allemaal maar zeggen wil: laat je nou niet aanpraten dat je zoon een luie al dan niet verslaafde profiteur is en jij een waardeloze opvoeder, ik denk juist dat jij het heel goed doet met je geduld en zo.
Onze harten bleven branden door de liefdesvlam
donderdag 11 september 2025 om 17:58
Hij mag in principe zijn kamer hebben zoals hij wil, dat is zijn ruimte. Ik wil er alleen geen ratten, that's all, dus geen bakjes die er een week staan.Anna75 schreef: ↑11-09-2025 17:44Vraag hem zijn dekbed recht te trekken (daar is een boek over geschreven) en het raam open te zetten om de boel te luchten. In elk geval kleine stappen waar jij jezelf ook fijn bij voelt.
En iedereen schiet wel eens uit haar slofjes, Yakuzakiko. Dat is ook niet verkeerd voor je kind.
Zijn raam staat al dag en nacht open.
donderdag 11 september 2025 om 17:59
Yakuzakiko schreef: ↑11-09-2025 17:51Ja, dit zie ik ook bij mijn zoon, hij is het afgelopen jaar gezelliger en opener geworden. Ook meer aandacht voor zijn omgeving.
Hij vroeg me laatst zelfs hoe mijn werkdag was geweest. En of ik een stuk van zijn pizza wilde.
Voorheen kwam dat niet in hem op.
Alleen dat opstaan he..
Oja, ik heb hem wel weer gezien maar nog niet veel gezegd.
Als je de puf hebt zou ik eens met hem gaan zitten en vragen wat hij er nu eigenlijk zelf van vond dat je uit je slof schoot. Hier kwam er dan meestal wel een gesprek op gang en uiteindelijk een compromis. Andere dingen liet ik.
Verslapen was echt hun eigen probleem, geld gebrek ook.
donderdag 11 september 2025 om 17:59
Ze doet al iets: zich zorgen maken
En helaas is het niet zo dat striktheid en discipline bij alle jongeren helpen. Zeker niet bij jongeren die zo’n harde aanpak niet gewend zijn. Een harde aanpak is ook gewoon een keuze, hè? En die keuze leidt niet in alle gevallen tot ‘verantwoordelijke volwassenen’. Soms wel, soms niet.
donderdag 11 september 2025 om 18:04
Wat een fijne post, de tranen staan in mijn ogen!Lady*Voldemort schreef: ↑11-09-2025 17:57Het kan ook nog gewoon vanzelf goed komen hoor, zonder Strenge Maatregelen en ander semi-opvoedkundig geneuzel. Dat is met mijn zoon gebeurd. Jarenlang heb ik hem uit zijn nest moeten tremmen voor school en krantenwijk, wel tot zijn negentiende aan toe. En dat deed ik blijmoedig, want ik snap ook wel dat jongeren van 18 weliswaar voor de wet volwassen zijn maar dat de wet geen rekening houdt met individuele eigenschappen van de jongeren in kwestie. En raai es wat: ineens kwam er enige beweging in. Hij is nu 21 en hij komt eigenlijk altijd min of meer op tijd zijn bed uit, al gaat dat dan altijd wel gepaard met gehaast en gedoe want zijn idee van op tijd is nog steeds een beetje anders dan het mijne.
En nee, ik heb nooit Privileges Ingetrokken, ik heb nooit gedreigd met huisuitzetting, ik heb gewoon de tijd zijn werk laten doen. Natuurlijk ben ik wel eens uit mijn slof geschoten als ik daar op mijn vrije dag weer om half zes onderaan de trap stond te roepen en en kwam geen enkele reactie, maar dat lijkt me menselijk.
Waarmee ik allemaal maar zeggen wil: laat je nou niet aanpraten dat je zoon een luie al dan niet verslaafde profiteur is en jij een waardeloze opvoeder, ik denk juist dat jij het heel goed doet met je geduld en zo.
Ik laat me ook niets aanpraten hoor, maar het is toch een gevoelig iets, je kinderen en de opvoeding die je ze geeft.
Mensen zijn hard in hun oordeel. Je bent al snel een waardeloze moeder.
Maar je kunt eigenlijk niet oordelen over 19 jaren samengevat in een kleine openingspost.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
