Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
vrijdag 10 oktober 2025 om 00:19
Wat fijn en bijzonder Ibi, dat ze er zo voor je was!!!
Ik heb moeite met het lastig vallen en zeuren, het gevoel dat ik bij coach momenteel teveel ben en ruimte inneem. Dat zegt ze niet.
Ik heb de neiging om het 'veilig' te houden.
Te doen wat ik denk dat zij wil horen/zien.
Dus ja, ik was heel blij met haar voorstel. Maar het is teveel, ik wil het niet tarten. Ze verwacht blijkbaar dat ik het prima red, en ziet geen problemen met een opname om november.
Dan red ik het prima en is ze niet nodig.
Het lukt even niet anders.
Wat fijn dat jij nu meer rust hebt.
Wat is gewicht en eten toch verneukeratief en ingewikkeld.
Ik rotzooi wat met eten en ben te zwaar.
Maar ik kom er ook achter dat, hoe dikker en lelijker ik word, hoe veiliger ik me soort van voel.
Wel ook totaal mislukt, zonder beheersing en nu helemaal nutteloos.
Maar lelijk en walgelijk zijn geeft me ook de rust dat niemand hier ooit iets op kan of wil. Hoera.
Tenminste, zo ervaar ik het.
Ik was vroeger klein en slank. Dat werd benoemd als lekker. Wat een opluchting (en ja ook schaamte, maar andere schaamte) dat dat niet meer is.
Wat dat betreft vind ik ouder worden ook een zegen.
Ik heb bedacht dat ik straks, als ik oud, tonnetje rond en rimpelig ben, zelf eng ben voor de heren.
In elk geval niet meer goed 'daarvoor'. Hoera.
Ik heb moeite met het lastig vallen en zeuren, het gevoel dat ik bij coach momenteel teveel ben en ruimte inneem. Dat zegt ze niet.
Ik heb de neiging om het 'veilig' te houden.
Te doen wat ik denk dat zij wil horen/zien.
Dus ja, ik was heel blij met haar voorstel. Maar het is teveel, ik wil het niet tarten. Ze verwacht blijkbaar dat ik het prima red, en ziet geen problemen met een opname om november.
Dan red ik het prima en is ze niet nodig.
Het lukt even niet anders.
Wat fijn dat jij nu meer rust hebt.
Wat is gewicht en eten toch verneukeratief en ingewikkeld.
Ik rotzooi wat met eten en ben te zwaar.
Maar ik kom er ook achter dat, hoe dikker en lelijker ik word, hoe veiliger ik me soort van voel.
Wel ook totaal mislukt, zonder beheersing en nu helemaal nutteloos.
Maar lelijk en walgelijk zijn geeft me ook de rust dat niemand hier ooit iets op kan of wil. Hoera.
Tenminste, zo ervaar ik het.
Ik was vroeger klein en slank. Dat werd benoemd als lekker. Wat een opluchting (en ja ook schaamte, maar andere schaamte) dat dat niet meer is.
Wat dat betreft vind ik ouder worden ook een zegen.
Ik heb bedacht dat ik straks, als ik oud, tonnetje rond en rimpelig ben, zelf eng ben voor de heren.
In elk geval niet meer goed 'daarvoor'. Hoera.
vrijdag 10 oktober 2025 om 07:27
Wat spannend Avo, maar ook wat fijn dat je voor je werk een reden hebt kunnen geven die voor jou prettig voelt! Kan me heel goed voorstellen dat dat met familie/nichtje lastiger is. Ben je bang dat het aan je kinderen rechtstreeks gevraagd gaat worden? Kan me anders voorstellen dat man er iets van maakt als dat jij niet kunt komende week, maar hij en de kinderen wel een keer zouden kunnen?
Hier gaat het niet geweldig.
Hier gaat het niet geweldig.
selune wijzigde dit bericht op 12-10-2025 16:09
50.50% gewijzigd
Forever is a hell of a long time.
vrijdag 10 oktober 2025 om 10:01
Overgewicht: check. Schild tegen de buitenwereld: check. Maar niet alleen. Eten is ook dempen van gevoelens voor mij. En soms heb ik dat al door als ik aan het eten ben, maar lukt het me toch niet om het anders te doen.
Ik ben lichter geweest na mijn eerste therapie, en eigenlijk voelde dat goed. Mensen benaderen je anders, ik straal zelf een andere energie uit. Zou er graag weer naar terug gaan, maar dan moet er wel een knop om.
Selune, heb je nu vakantie? Vervelend dat het niet goed lukt je hoofd boven water te houden...
Ik ben lichter geweest na mijn eerste therapie, en eigenlijk voelde dat goed. Mensen benaderen je anders, ik straal zelf een andere energie uit. Zou er graag weer naar terug gaan, maar dan moet er wel een knop om.
Selune, heb je nu vakantie? Vervelend dat het niet goed lukt je hoofd boven water te houden...
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
zondag 12 oktober 2025 om 09:09
He Avo, hoe was dit weekend? Heb je het een beetje overleefd? En heb je met nichtje kunnen praten? Iets bedacht voor deze week? Ondertussen alles bij elkaar?
Ik ben gisteren naar een theatervoorstelling geweest en er behoorlijk van onder de indruk. Het was een voorstelling over daten dacht ik. Maar het was veel meer een voorstelling over gaslighting. Over jezelf wegcijferen. Over de lieve vrede bewaren, en hoe dat ten koste gaat van jezelf.
Er zat één scène in (het waren twee spelers, een man en een vrouw), waarbij de man per ongeluk te ver ging in de scène, de vrouw roept dat hij moet stoppen. Hij niet direct door heeft dat het niet "gespeeld" is waardoor zij gewond raakt. En in plaats van excuses aan te bieden en te vragen of het gaat, draait hij het volledig om. Wordt hij het slachtoffer van de situatie. Omdat hij niet met zijn emotie kan omgaan is het uiteindelijk haar schuld dat hij zich zo voelt.
Er waren heel veel scènes die treffend en spot on waren, maar die voelde ik zo in mijn tenen.
De voorstelling was echt kneitergoed gespeeld en alles zat zo ontzettend goed in elkaar. Blij dat ik geweest ben, maar ben er echt wel de hele nacht mee bezig geweest.
Bijzonder dat toneel dat kan doen, nog niet vaak meegemaakt dat iets zó onder mijn huis ging zitten.
Ik ben gisteren naar een theatervoorstelling geweest en er behoorlijk van onder de indruk. Het was een voorstelling over daten dacht ik. Maar het was veel meer een voorstelling over gaslighting. Over jezelf wegcijferen. Over de lieve vrede bewaren, en hoe dat ten koste gaat van jezelf.
Er zat één scène in (het waren twee spelers, een man en een vrouw), waarbij de man per ongeluk te ver ging in de scène, de vrouw roept dat hij moet stoppen. Hij niet direct door heeft dat het niet "gespeeld" is waardoor zij gewond raakt. En in plaats van excuses aan te bieden en te vragen of het gaat, draait hij het volledig om. Wordt hij het slachtoffer van de situatie. Omdat hij niet met zijn emotie kan omgaan is het uiteindelijk haar schuld dat hij zich zo voelt.
Er waren heel veel scènes die treffend en spot on waren, maar die voelde ik zo in mijn tenen.
De voorstelling was echt kneitergoed gespeeld en alles zat zo ontzettend goed in elkaar. Blij dat ik geweest ben, maar ben er echt wel de hele nacht mee bezig geweest.
Bijzonder dat toneel dat kan doen, nog niet vaak meegemaakt dat iets zó onder mijn huis ging zitten.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
zondag 12 oktober 2025 om 18:20
Bijzonder Lucy hoe dat dan zo bij je binnen kan komen hè.
Ik had dat vorige week bij de musical Dear Evan Hansen. Ik wist ook niet goed waar ik eigenlijk heen ging, van tevoren globaal het verhaal gelezen, maar ik kende de Broadway-versie en film verder niet. Maar daar zaten twee nummers in die zo herkenbaar voor mij waren dat het m'n lijflied zou kunnen zijn. Over sociale angst en je niet gezien voelen. Ook heel goed gespeeld, vooral de hoofdpersoon was heel sterk. Die kwam bij mij dus ook wel even binnen. Bijzonder hoe toneel / theater dat kan doen.
Na een hele slechte week (mentaal) gaat het gelukkig weer wat beter. Ik heb gisteren en vandaag ruim 5 km gewandeld, dat helpt me echt om uit de negatieve spiraal te komen. Dus dat ga ik er de komende week (vakantie zonder plannen) proberen in te houden.
Avo, ik hoop dat het goed met je gaat en dat je vooral druk bent met de laatste dingetjes regelen.
Ik had dat vorige week bij de musical Dear Evan Hansen. Ik wist ook niet goed waar ik eigenlijk heen ging, van tevoren globaal het verhaal gelezen, maar ik kende de Broadway-versie en film verder niet. Maar daar zaten twee nummers in die zo herkenbaar voor mij waren dat het m'n lijflied zou kunnen zijn. Over sociale angst en je niet gezien voelen. Ook heel goed gespeeld, vooral de hoofdpersoon was heel sterk. Die kwam bij mij dus ook wel even binnen. Bijzonder hoe toneel / theater dat kan doen.
Na een hele slechte week (mentaal) gaat het gelukkig weer wat beter. Ik heb gisteren en vandaag ruim 5 km gewandeld, dat helpt me echt om uit de negatieve spiraal te komen. Dus dat ga ik er de komende week (vakantie zonder plannen) proberen in te houden.
Avo, ik hoop dat het goed met je gaat en dat je vooral druk bent met de laatste dingetjes regelen.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zondag 12 oktober 2025 om 20:41
@Diva ook dat klinkt mooi!
Wil je meer vertellen over afgelopen week? Jij hebt wel vakantie nu toch, hopelijk kun je er een beetje van genieten.
@Monstrea hoe gaat het nu? Je hoeft niets te schrijven wat je niet kwijt wilt natuurlijk, maar ik zou het wel fijn vinden als je laat weten of je ok bent. Maak me na je laatste berichtje wel wat zorgen om je.
@Avo Ik hoop ook dat het weekend een beetje te doen is geweest. Ik wens je enorm veel sterkte en succes de komende week. Ik heb enorme bewondering voor je dat je dit gaat doen en hoop dat je er heel erg veel uit mag halen lieverd. Heldin
Wil je meer vertellen over afgelopen week? Jij hebt wel vakantie nu toch, hopelijk kun je er een beetje van genieten.
@Monstrea hoe gaat het nu? Je hoeft niets te schrijven wat je niet kwijt wilt natuurlijk, maar ik zou het wel fijn vinden als je laat weten of je ok bent. Maak me na je laatste berichtje wel wat zorgen om je.
@Avo Ik hoop ook dat het weekend een beetje te doen is geweest. Ik wens je enorm veel sterkte en succes de komende week. Ik heb enorme bewondering voor je dat je dit gaat doen en hoop dat je er heel erg veel uit mag halen lieverd. Heldin
selune wijzigde dit bericht op 12-10-2025 22:47
13.93% gewijzigd
Forever is a hell of a long time.
maandag 13 oktober 2025 om 06:37
Lieve Avo, ik hoop dat het zaterdag te doen was. Ik vind het zo knap wat je deze week gaat doen. Ik wens je heel veel sterkte en succes voor de komende dagen. Het is ok als je bang bent, ik denk niet dat er ooit iemand zonder angst of spanning daar over de drempel is gestapt. Ik gun je zo dat je samen met de lieve medewerkers daar weer een stap vooruit kan zetten.
Weet dat wij steunkousen in de orde van de Avocado in gedachten bij je zijn.
Weet dat wij steunkousen in de orde van de Avocado in gedachten bij je zijn.
maandag 13 oktober 2025 om 06:45
Diva, wat fijn dat het nu weer iets beter gaat. Is dat zo omdat je nu vakantie hebt?
Ik hoop dat het je lukt om de komende week te blijven wandelen, als je dat zo goed doet.
Diva wij gaan komend weekend naar Dear Evan Hansen, ben heel benieuwd!
Lucy, die voorstelling klinkt wel heel bijzonder! Wat fijn dat het gelukt is om daar heen te gaan.
En een knuffel voor Meis, las dat ze gestart is met AD. Wat knap dat ze uiteindelijk meegedaan is naar die afspraak! Ik hoop heel erg dat het haar gaat ondersteunen.
Lieve Selune, hoe gaat het nu gaat het nu?
Ik hoop dat het je lukt om de komende week te blijven wandelen, als je dat zo goed doet.
Diva wij gaan komend weekend naar Dear Evan Hansen, ben heel benieuwd!
Lucy, die voorstelling klinkt wel heel bijzonder! Wat fijn dat het gelukt is om daar heen te gaan.
En een knuffel voor Meis, las dat ze gestart is met AD. Wat knap dat ze uiteindelijk meegedaan is naar die afspraak! Ik hoop heel erg dat het haar gaat ondersteunen.
Lieve Selune, hoe gaat het nu gaat het nu?
maandag 13 oktober 2025 om 07:00
Lieve Avo in gedachten gaan we hier allemaal een beetje met je mee en als je terug komt zijn we er gewoon nog. Je bent nu niet meer alleen.
Ik probeer door te bijten. Veel last van paniekgevoel en regelmatig breekt er echt een paniekaanval doorheen. Donderdag een groot event waarbij ik een lastige rol heb en waar ik heel erg tegenop zie. Mijn angst voor camera's is nadat ik op werk zo getriggerd werd alleen maar groter geworden en hierbij is een persfotograaf en verschillende 'in-house' fotografen aanwezig. Er niet zijn is geen optie en ik heb al twee mensen ingelicht dat de camera's echt uit mijn blikveld moeten blijven en dat ik geen foto's wil als ik op het podium sta, maar ik ben er alsnog doodsbang voor.
Wel afspraak bij de huisarts volgende week voor de klachten rondom menstruatie enzo.
Ik probeer door te bijten. Veel last van paniekgevoel en regelmatig breekt er echt een paniekaanval doorheen. Donderdag een groot event waarbij ik een lastige rol heb en waar ik heel erg tegenop zie. Mijn angst voor camera's is nadat ik op werk zo getriggerd werd alleen maar groter geworden en hierbij is een persfotograaf en verschillende 'in-house' fotografen aanwezig. Er niet zijn is geen optie en ik heb al twee mensen ingelicht dat de camera's echt uit mijn blikveld moeten blijven en dat ik geen foto's wil als ik op het podium sta, maar ik ben er alsnog doodsbang voor.
Wel afspraak bij de huisarts volgende week voor de klachten rondom menstruatie enzo.
Forever is a hell of a long time.
maandag 13 oktober 2025 om 10:20
maandag 13 oktober 2025 om 11:08
maandag 13 oktober 2025 om 15:29
Maison: ik weet het niet. Ik ben ook niet 'goed' in vakantie hebben omdat dan het beetje structuur dat ik heb, helemaal weg valt. Maar ik ben wel blij dat ik nu even niet hoef te werken en de stress over het gevoel daar niet te voldoen even los kan laten.
Ik voel me de laatste maanden vaak erg down. Ik ben veel met het verleden bezig en ben ook nog steeds op zoek naar een oorzaak. Komt het alleen door mijn verleden of is er meer. Dat is eigenlijk erg vermoeiend, maar ik kom niet uit die loop. Afleiding helpt gelukkig nog wel en er zijn ook wel momenten dat ik blij ben, maar die zijn wel in de minderheid. Wandelen / bewegen helpt ook, meestal voel ik me daarna een stuk beter.
De afgelopen weken was ik echt elke dag doodmoe. Dit ligt deels aan mijn rooster doordat ik alleen maar middagen en avonden heb en makkelijk mijn ritme gedeeltelijk om kan draaien. Maar ook door de stress mbt die bewuste groep waarin ik fulltime het gevoel heb dat ik het niet goed doe en dus steeds op mijn zwakke plekken getriggerd wordt. Normaal had ik daar vooral prive last van, maar nu dus ook op het werk.
Het probleem is vooral dat ik mijn goedkeuring uit de omgeving haal en het niet in mezelf kan voelen. Ik wéét dat daar het probleem zit, maar het is zo moeilijk om te voelen dat ik zelf meer dan goed genoeg ben.
Bij hapto uitgesproken dat ik bang ben dat ik niet snel genoeg leer en dat ze dan gaat concluderen dat ik het niet wil leren en dat ze mij in de steek laat. Gezegd dat ik veel bevestiging nodig heb dat ik het op mijn tempo mag doen en dat het niet uitmaakt hoe lang het gaat duren. Ze vond het dapper dat ik dat uitsprak.
Avo: ook ik ben in gedachte bij je deze week.
Selune: dat evenement klinkt heftig! Dus niet kalm aan richting de vakantie deze week. Knap inderdaad dat je het wel aan twee mensen hebt aangegeven mbt de foto's, maar ook eens met Lucy, weten ze wel hoe belangrijk het is? Duurt het evenement de hele dag of helpt relativeren dat het maar zo en zo lang duurt?
Ik voel me de laatste maanden vaak erg down. Ik ben veel met het verleden bezig en ben ook nog steeds op zoek naar een oorzaak. Komt het alleen door mijn verleden of is er meer. Dat is eigenlijk erg vermoeiend, maar ik kom niet uit die loop. Afleiding helpt gelukkig nog wel en er zijn ook wel momenten dat ik blij ben, maar die zijn wel in de minderheid. Wandelen / bewegen helpt ook, meestal voel ik me daarna een stuk beter.
De afgelopen weken was ik echt elke dag doodmoe. Dit ligt deels aan mijn rooster doordat ik alleen maar middagen en avonden heb en makkelijk mijn ritme gedeeltelijk om kan draaien. Maar ook door de stress mbt die bewuste groep waarin ik fulltime het gevoel heb dat ik het niet goed doe en dus steeds op mijn zwakke plekken getriggerd wordt. Normaal had ik daar vooral prive last van, maar nu dus ook op het werk.
Het probleem is vooral dat ik mijn goedkeuring uit de omgeving haal en het niet in mezelf kan voelen. Ik wéét dat daar het probleem zit, maar het is zo moeilijk om te voelen dat ik zelf meer dan goed genoeg ben.
Bij hapto uitgesproken dat ik bang ben dat ik niet snel genoeg leer en dat ze dan gaat concluderen dat ik het niet wil leren en dat ze mij in de steek laat. Gezegd dat ik veel bevestiging nodig heb dat ik het op mijn tempo mag doen en dat het niet uitmaakt hoe lang het gaat duren. Ze vond het dapper dat ik dat uitsprak.
Avo: ook ik ben in gedachte bij je deze week.
Selune: dat evenement klinkt heftig! Dus niet kalm aan richting de vakantie deze week. Knap inderdaad dat je het wel aan twee mensen hebt aangegeven mbt de foto's, maar ook eens met Lucy, weten ze wel hoe belangrijk het is? Duurt het evenement de hele dag of helpt relativeren dat het maar zo en zo lang duurt?
imaginary_diva wijzigde dit bericht op 13-10-2025 15:31
1.83% gewijzigd
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 13 oktober 2025 om 16:50
Het is donderdagmiddag en avond. Ik weet niet of ik het heel duidelijk heb weten over te brengen, maar 1 van de 2 heeft geloof ik wel door dat het niet gewoon 'ik houd niet op foto's' is. Alles zit ook ontzettend dicht onder m'n huid. Wordt heel snel getriggerd helaas. Vandaag ook een collega die een grapje maakte dat compleet verkeerd viel en me dan echt een beeldenstorm instort.
Ik kom later nog op jou reageren Diva
Ik kom later nog op jou reageren Diva
selune wijzigde dit bericht op 13-10-2025 19:58
6.17% gewijzigd
Forever is a hell of a long time.
maandag 13 oktober 2025 om 17:17
Diva, helpt het om zelf een schema te maken?
9 uur opstaan en ontbijten
10 uur wandelen
12 uur lunchen
13-15 uur iets huishoudelijks/papieren uitzoeken/knutselen/hobby
15-17 uur boek lezen/tv kijken
17 uur koken
18 uur eten
Zoiets? Of hou je je er dan toch niet aan?
Voor wat betreft waar je problemen vandaan komen: het kan natuurlijk prima dat het puur vanuit pestverleden komt. Dat het zo simpel is als dat. Maar maakt het echt heel veel uit waar het vandaan komt? Wat helpt het jou om de oorsprong te snappen?
Voor wat betreft minder afhankelijk zijn van andermans mening: heeeeel langzaam (zeg: na 4 jaar therapie) merk ik dat het (bij mij) niet eens zo gek veel te maken heeft met zelfvertrouwen of zelfliefde. Het heeft veel meer te maken met je veilig (leren) voelen in je lijf. Of eigenlijk: überhaupt voelen. En dat godsgruwelijk veel oefenen. Dus bij alles naar je lijf. En het makkelijkst is dat om te beginnen zonder dat er een ander bij is:
-wat vind ik ervan dat we vanavond uit eten gaan?
- wat vind ik ervan dat ik grote klassen krijg?
- wat vind ik ervan dat we een andere bank gaan kopen, en wat wil ik dan?
Leren kennen van je eigen behoeftes en welke signalen je lijf aangeeft.
Een tweede is dat je ongemak durft toe te laten. Angst te verwelkomen. Onrust te verwelkomen. Boosheid te verwelkomen. Het mag er zijn. Het hoeft niet weggestopt te worden. Je hoeft er naar de buitenwereld niet direct iets mee, maar in jou, in je lijf mag het er zijn.
Door dat toe te laten, kan de rust ook weer terugkeren, kun je uit je hoofd en uit je onveiligheid.
En pas als dat allemaal lukt, kun je in gesprekken met anderen gaan gronden. Je lijf bewust voelen tijdens een gesprek. En dan heel langzaam gaan oefenen met je uitspreken. Op een zachte manier je grens uitspreken.
Eerlijk gezegd denk ik dat de weg naar meer zelfliefde zit in dit proces. Niet in: eerst zelfliefde en dan leer ik bij mijzelf te blijven. Het een kan niet zonder het ander.
Leer ik nu, stapsgewijs.
En ondertussen begin ik me uit te spreken en vind ik dat nog steeds de hel, maar ik doe het wel. Regelmatig met enorme emotie, maar dat is dan maar zo. Dat komt omdat het spannend is, er lading op zit. En dat mag er dan ook maar zijn. Meestal.
Bij jezelf blijven zonder bevestiging van anderen nodig te hebben, zelfliefde, zelfvertrouwen: het begint allemaal bij jezelf serieus gaan nemen en te leren voelen. Te durven voelen. Hoe eng ook. Hoe bedreigend het ook lijkt: je lijf moet leren dat het veilig is en dat je nu volwassen bent.
En met dat proces ben je nu bezig. En het gaat net zo hard als het gaat. Je hoeft niet harder te rennen. He mag ook teen voor teen. Of eeuwen stil staan. Of soms weer een stukje terug. Want in je lijf komen is vet ongemakkelijk als je nooit in je lijf hebt gezeten. En ik ben mijn lijfgericht therapeut godsgruwelijk dankbaar voor dat hij mij heeft leren voelen.
Zolang je het proces aan durft te blijven gaan, soms met je handen voor je ogen, kom je er wel Diva
.
9 uur opstaan en ontbijten
10 uur wandelen
12 uur lunchen
13-15 uur iets huishoudelijks/papieren uitzoeken/knutselen/hobby
15-17 uur boek lezen/tv kijken
17 uur koken
18 uur eten
Zoiets? Of hou je je er dan toch niet aan?
Voor wat betreft waar je problemen vandaan komen: het kan natuurlijk prima dat het puur vanuit pestverleden komt. Dat het zo simpel is als dat. Maar maakt het echt heel veel uit waar het vandaan komt? Wat helpt het jou om de oorsprong te snappen?
Voor wat betreft minder afhankelijk zijn van andermans mening: heeeeel langzaam (zeg: na 4 jaar therapie) merk ik dat het (bij mij) niet eens zo gek veel te maken heeft met zelfvertrouwen of zelfliefde. Het heeft veel meer te maken met je veilig (leren) voelen in je lijf. Of eigenlijk: überhaupt voelen. En dat godsgruwelijk veel oefenen. Dus bij alles naar je lijf. En het makkelijkst is dat om te beginnen zonder dat er een ander bij is:
-wat vind ik ervan dat we vanavond uit eten gaan?
- wat vind ik ervan dat ik grote klassen krijg?
- wat vind ik ervan dat we een andere bank gaan kopen, en wat wil ik dan?
Leren kennen van je eigen behoeftes en welke signalen je lijf aangeeft.
Een tweede is dat je ongemak durft toe te laten. Angst te verwelkomen. Onrust te verwelkomen. Boosheid te verwelkomen. Het mag er zijn. Het hoeft niet weggestopt te worden. Je hoeft er naar de buitenwereld niet direct iets mee, maar in jou, in je lijf mag het er zijn.
Door dat toe te laten, kan de rust ook weer terugkeren, kun je uit je hoofd en uit je onveiligheid.
En pas als dat allemaal lukt, kun je in gesprekken met anderen gaan gronden. Je lijf bewust voelen tijdens een gesprek. En dan heel langzaam gaan oefenen met je uitspreken. Op een zachte manier je grens uitspreken.
Eerlijk gezegd denk ik dat de weg naar meer zelfliefde zit in dit proces. Niet in: eerst zelfliefde en dan leer ik bij mijzelf te blijven. Het een kan niet zonder het ander.
Leer ik nu, stapsgewijs.
En ondertussen begin ik me uit te spreken en vind ik dat nog steeds de hel, maar ik doe het wel. Regelmatig met enorme emotie, maar dat is dan maar zo. Dat komt omdat het spannend is, er lading op zit. En dat mag er dan ook maar zijn. Meestal.
Bij jezelf blijven zonder bevestiging van anderen nodig te hebben, zelfliefde, zelfvertrouwen: het begint allemaal bij jezelf serieus gaan nemen en te leren voelen. Te durven voelen. Hoe eng ook. Hoe bedreigend het ook lijkt: je lijf moet leren dat het veilig is en dat je nu volwassen bent.
En met dat proces ben je nu bezig. En het gaat net zo hard als het gaat. Je hoeft niet harder te rennen. He mag ook teen voor teen. Of eeuwen stil staan. Of soms weer een stukje terug. Want in je lijf komen is vet ongemakkelijk als je nooit in je lijf hebt gezeten. En ik ben mijn lijfgericht therapeut godsgruwelijk dankbaar voor dat hij mij heeft leren voelen.
Zolang je het proces aan durft te blijven gaan, soms met je handen voor je ogen, kom je er wel Diva
.
lucy wijzigde dit bericht op 13-10-2025 20:31
0.22% gewijzigd
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
maandag 13 oktober 2025 om 20:06
Diva dat proces van acceptatie is denk ik voor ons allen in grote lijnen hetzelfde. De intestine van 'wie ben je, wat wil je zelf' is verstoord, ongeacht de oorzaak.
Verder zegt Lucy het veel beter dan ik kan.
Ik ben vandaag 2x weggelopen omdat het me teveel werd. Zo vreselijk naar vind ik dat. Ik wil gewoon normaal zijn. Normaal functioneren. En ik kan het niet. Zou willen kunnen verdwijnen. Voel me totaal waardeloos en stom en vreselijk dat ik zoveel hulp nodig heb. Dat ik het allemaal niet aan kan.
Verder zegt Lucy het veel beter dan ik kan.
Ik ben vandaag 2x weggelopen omdat het me teveel werd. Zo vreselijk naar vind ik dat. Ik wil gewoon normaal zijn. Normaal functioneren. En ik kan het niet. Zou willen kunnen verdwijnen. Voel me totaal waardeloos en stom en vreselijk dat ik zoveel hulp nodig heb. Dat ik het allemaal niet aan kan.
Forever is a hell of a long time.
maandag 13 oktober 2025 om 20:37
Weet je Selune, het is een proces wat ik al zo lastig en moeilijk vind. En hoewel ik wel grensoverschrijdend (seksueel) geweld heb meegemaakt, is dst niets, helemaal niets in vergelijking met jou en avo en sommige anderen hier.
Naast het verlaten van mijzelf door mijn opvoeding en de onveiligheid daar, vond ik het seksueel grensoverschrijdend gedrag zóveel heftiger nog omdat je niet alleen gevoelsmatig, maar letterlijk onveilig bent in je lijf. Dus die weg naar je lijf... die is nog zoveel langer kan ik me voorstellen.
En als ik dit weg moet halen, dan doe ik dat.
Maar alle triggers nu, elk verkeerde beweging, woord, camera's, eten, schemering en vroeg donker... ik vind het bewonderingswaardig hoe je toch nog staat. Hoe je het elke keer weer aangaat met jezelf.
En ik vind Avo zo'n ongelofelijke held, zo stoer wat ze deze week gaat doen.
Eigenlijk vind ik iedereen stoer hier. Maar jullie twee een beetje extra.
Naast het verlaten van mijzelf door mijn opvoeding en de onveiligheid daar, vond ik het seksueel grensoverschrijdend gedrag zóveel heftiger nog omdat je niet alleen gevoelsmatig, maar letterlijk onveilig bent in je lijf. Dus die weg naar je lijf... die is nog zoveel langer kan ik me voorstellen.
En als ik dit weg moet halen, dan doe ik dat.
Maar alle triggers nu, elk verkeerde beweging, woord, camera's, eten, schemering en vroeg donker... ik vind het bewonderingswaardig hoe je toch nog staat. Hoe je het elke keer weer aangaat met jezelf.
En ik vind Avo zo'n ongelofelijke held, zo stoer wat ze deze week gaat doen.
Eigenlijk vind ik iedereen stoer hier. Maar jullie twee een beetje extra.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
maandag 13 oktober 2025 om 21:01
Wat lief Lucy. Al voel ik me alles behalve stoer.
Ik weet inmiddels ook niet meer waar ik goed aan doe. Ik weet niet of het goed is om door te gaan, alles te blijven doen, of juist niet. De angst is vooral dat mezelf opsluiten maakt dat ik helemaal niets meer durf. Maar nu is het zo'n mijnenveld. Reizen/eten/donker/camera's, maar ook heel veel woorden, onverwachte bewegingen. Tot voor kort kon ik er in mijn lessen altijd goed omheen werken, maar sinds de cameratrigger zo heftig was ben ik ook bang voor het steeds pakken van de telefoon door studenten.
Ik voel me overal en in alles onveilig. Mijn lijf voelt ook niet als van mij. Zoals het nu gaat is voelen zo moeilijk.
Sorry ik voel me een ontzettend zeikerd. Ik verzuip en weet het allemaal gewoon niet meer in goede banen te leiden.
Ik weet inmiddels ook niet meer waar ik goed aan doe. Ik weet niet of het goed is om door te gaan, alles te blijven doen, of juist niet. De angst is vooral dat mezelf opsluiten maakt dat ik helemaal niets meer durf. Maar nu is het zo'n mijnenveld. Reizen/eten/donker/camera's, maar ook heel veel woorden, onverwachte bewegingen. Tot voor kort kon ik er in mijn lessen altijd goed omheen werken, maar sinds de cameratrigger zo heftig was ben ik ook bang voor het steeds pakken van de telefoon door studenten.
Ik voel me overal en in alles onveilig. Mijn lijf voelt ook niet als van mij. Zoals het nu gaat is voelen zo moeilijk.
Sorry ik voel me een ontzettend zeikerd. Ik verzuip en weet het allemaal gewoon niet meer in goede banen te leiden.
selune wijzigde dit bericht op 13-10-2025 21:24
0.75% gewijzigd
Forever is a hell of a long time.
maandag 13 oktober 2025 om 21:14
Nee, je bent echt geen zeikerd Selune. Het lijkt me heel erg naar en onveilig voelen wat je beschrijft. Nergens een plek om je veilig te voelen, nergens een plek waar je het gevoel hebt te voldoen. Dat is zo ontzettend ingewikkeld en tornt aan de basiswaarden van je bestaan.
Wanneer spreek je psych weer? Is het mogelijk om het contact wat te intensiveren als je het nu zo moeilijk hebt? En is je (hele logische) camera angst iets om met haar te bespreken? Omdat het nu ook nog je werk beïnvloed, en je dat weer een stukje veiligheid, maar ook eigenwaarde? ontneemt?
Wanneer spreek je psych weer? Is het mogelijk om het contact wat te intensiveren als je het nu zo moeilijk hebt? En is je (hele logische) camera angst iets om met haar te bespreken? Omdat het nu ook nog je werk beïnvloed, en je dat weer een stukje veiligheid, maar ook eigenwaarde? ontneemt?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
