Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
woensdag 15 oktober 2025 om 06:57
Och Avo, je hoeft geen straf. Alles voelt fout en stout en eng en schaam. Maar je hoeft geen straf.
Je mag jezelf helpen door hier te zijn. Je mag willen dat het anders wordt. Je mag praten.
Durf je wel te delen straks dat het allemaal zo ontzettend fout en stout voelde? Dat je ergens wel hulp wil (anders zou je daar niet zijn), maar dat het zo fout voelt om dit te ontvangen? Mag ook per mail of brief als je het niet kan zeggen.
Je mag jezelf helpen door hier te zijn. Je mag willen dat het anders wordt. Je mag praten.
Durf je wel te delen straks dat het allemaal zo ontzettend fout en stout voelde? Dat je ergens wel hulp wil (anders zou je daar niet zijn), maar dat het zo fout voelt om dit te ontvangen? Mag ook per mail of brief als je het niet kan zeggen.
woensdag 15 oktober 2025 om 07:02
Je 'behoefte' aan straf snap ik, maar is niet terecht. Je doet het niet fout, je bent niet fout. Het kleine meisje dat zo dapper is mag gesteund worden. Misschien wil ze 's nachts niet zo alleen zijn? Of weten dat er iemand zorgt dat ze veilig blijft? Ergens in zo'n lange nacht even zien dat er iemand is en dat de mensen wat ze zo bang voor is er echt niet zijn en ik niet kunnen komen?
In gedachten kom ik even op vele afstand naast je zitten. Je bent veilig in het nu.
In gedachten kom ik even op vele afstand naast je zitten. Je bent veilig in het nu.
Forever is a hell of a long time.
woensdag 15 oktober 2025 om 07:26
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Was vanmorgen letterlijk de weg kwijt. Had de stop met de trein gemist en ik ken de stad echt prima, maar wist niet meer terug te komen. Uiteindelijk met maps gevonden waar ik was en nu wel bijna op werk. Maar ook wel heel erg paniekerig nog, toen ik niet meer wist waar ik was in het donker was het complete paniek (schaam), ik trek dit zo slecht.
Forever is a hell of a long time.
woensdag 15 oktober 2025 om 10:03
O zo herkenbaar, een halte missen, denken dat je de weg wel weet en vervolgens raakt je oriëntatievermogen in verwarring. Ook de paniek, angst en schaamte die aangaat. De haast, maar blijven doorlopen.
Ik maak zelfs piepende geluidjes dan, dan toont zich weer even de innerlijke verdeeldheid - als ik even niet snap of het pijltje van de google route aangever nu voor- of achteruit aangeeft.
Laatst in een woonwijk van een groeikernplaats verdwaald op weg naar de sauna. Ik had een timeslot met sauna per minuut en kwam bijna een half uur te laat. Heerlijk gestresst beginnen daar.
Ik maak zelfs piepende geluidjes dan, dan toont zich weer even de innerlijke verdeeldheid - als ik even niet snap of het pijltje van de google route aangever nu voor- of achteruit aangeeft.
Laatst in een woonwijk van een groeikernplaats verdwaald op weg naar de sauna. Ik had een timeslot met sauna per minuut en kwam bijna een half uur te laat. Heerlijk gestresst beginnen daar.
woensdag 15 oktober 2025 om 10:09
Avo, ik denk aan je, duim voor je.
Alles wat je is ingepeperd en en veilig leek, opeens op de schop. Wel heel heel heel goed dat ze daar hameren op grenzen, dat ze jou daarin respect geven.
Ook dat even weglopen doseren en zelfzorg wordt genoemd en terugkomen een normale optie is.
Ik zou grootverbruiker deo en schone T- shirts zijn.
Alles wat je is ingepeperd en en veilig leek, opeens op de schop. Wel heel heel heel goed dat ze daar hameren op grenzen, dat ze jou daarin respect geven.
Ook dat even weglopen doseren en zelfzorg wordt genoemd en terugkomen een normale optie is.
Ik zou grootverbruiker deo en schone T- shirts zijn.
woensdag 15 oktober 2025 om 11:39
Sterkte vandaag, Avo!
Selune: ik zou dan ook kunnen verdwalen, zeker in het donker. Dan is mijn oriëntatievermogen opeens niet meer aanwezig, terwijl ik overdag precies weet waar ik ben. Kan me je stress (en verwijten aan jezelf 'Waarom...?') ook zo goed voorstellen.
Selune: ik zou dan ook kunnen verdwalen, zeker in het donker. Dan is mijn oriëntatievermogen opeens niet meer aanwezig, terwijl ik overdag precies weet waar ik ben. Kan me je stress (en verwijten aan jezelf 'Waarom...?') ook zo goed voorstellen.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 15 oktober 2025 om 13:13
Hai iedereen,
Allereerst wil ik zeggen dat ik het mooi vind zoals jullie met elkaar omgaan. Ik lees sinds een paar weken mee, ik moet eerlijk zijn dat ik niet alles heb gelezen. Ik loop ook tegen dingen aan en zou heel graag mee willen schrijven. Maar voor nu lees ik nog even mee zodat ik wat meer weet over jullie , want ik vind het wel fijn als ik op jullie berichten kan reageren al is het maar een knuffel. Want het is niet mijn bedoeling om alleen mijn emoties hier te schrijven, vandaar dat ik nog even meelees.
Misschien een beetje warrig geschreven maar goed bedoeld!
In ieder geval sterkte voor iedereen die het nodig heeft.
Allereerst wil ik zeggen dat ik het mooi vind zoals jullie met elkaar omgaan. Ik lees sinds een paar weken mee, ik moet eerlijk zijn dat ik niet alles heb gelezen. Ik loop ook tegen dingen aan en zou heel graag mee willen schrijven. Maar voor nu lees ik nog even mee zodat ik wat meer weet over jullie , want ik vind het wel fijn als ik op jullie berichten kan reageren al is het maar een knuffel. Want het is niet mijn bedoeling om alleen mijn emoties hier te schrijven, vandaar dat ik nog even meelees.
Misschien een beetje warrig geschreven maar goed bedoeld!
In ieder geval sterkte voor iedereen die het nodig heeft.
woensdag 15 oktober 2025 om 15:42
Hoi Marcha, welkom.
Fijn dat je jezelf even introduceert!
Schrijf rustig mee, ik reageer momenteel even niet zo intensief, maar dat ligt niet aan jou, dat je dat weet.
Selune, je klinkt ver buiten je raampje (ja joh, ik leer hier dingen
). Zo naar steeds die paniek. 
sterkte.
Hier ochtendsessie besproken wat er gister gebeurde. De angst was hoog, maar daarna beter. Nu baal ik vooral dat ik zo moeilijk doe en tijd verspild heb.... Ik wil het goed doen!!
Fijn dat je jezelf even introduceert!
Schrijf rustig mee, ik reageer momenteel even niet zo intensief, maar dat ligt niet aan jou, dat je dat weet.
Selune, je klinkt ver buiten je raampje (ja joh, ik leer hier dingen
). Zo naar steeds die paniek. sterkte. Hier ochtendsessie besproken wat er gister gebeurde. De angst was hoog, maar daarna beter. Nu baal ik vooral dat ik zo moeilijk doe en tijd verspild heb.... Ik wil het goed doen!!
woensdag 15 oktober 2025 om 16:46
Juist hierin leren samenwerken is zo belangrijk Avo.
Ik heb zo vaak gedacht dat ik een sessie totaal verprutst had met dit soort gedoe. Terwijl daar juist de basis bleek te liggen.
Contact maken, dat is het goed doen en goed doen zoals ik vond dat dat goed was is mezelf keigestresst en onsamenwerkbaar maken.
.
Ik heb zo vaak gedacht dat ik een sessie totaal verprutst had met dit soort gedoe. Terwijl daar juist de basis bleek te liggen.
Contact maken, dat is het goed doen en goed doen zoals ik vond dat dat goed was is mezelf keigestresst en onsamenwerkbaar maken.
.
woensdag 15 oktober 2025 om 16:46
Hoi Marcha, welkom!
Avo, dat was niet moeilijk doen, dat was leren.
Leren iets wat je doodeng vindt bespreekbaar te maken. Ervaren dat als je dat doet, je niet doodgaat (letterlijk én figuurlijk), en dat het je misschien ook wel iets brengt. Dat je om hulp kan vragen, en als dat niet lukt je wel kan aangeven wat je lastig vindt. Dat er naar je geluisterd wordt en dat je serieus wordt genomen.
Wees niet te streng voor jezelf, het is een grote golf van leermomenten. Net zoiets als een weeenstorm, maar dan anders...
Avo, dat was niet moeilijk doen, dat was leren.
Leren iets wat je doodeng vindt bespreekbaar te maken. Ervaren dat als je dat doet, je niet doodgaat (letterlijk én figuurlijk), en dat het je misschien ook wel iets brengt. Dat je om hulp kan vragen, en als dat niet lukt je wel kan aangeven wat je lastig vindt. Dat er naar je geluisterd wordt en dat je serieus wordt genomen.
Wees niet te streng voor jezelf, het is een grote golf van leermomenten. Net zoiets als een weeenstorm, maar dan anders...
woensdag 15 oktober 2025 om 17:33
Ja joh. Mentale ontwikkeling is een hoop meer gedoe dan de rest van het leven. Geef mij maar tien projecten op het werk die morgenmiddag af moeten zijn dan (intensieve) therapie 
. Maar lieve Avo, wat doe je het goed. En als er nergens gedoe was, zou dit niet nodig zijn. Juist die angst, het vermijden, en dat bespreekbaar maken, daar ligt groei en daar kunnen je therapeuten iets mee. Dus echt, je doet wat er van je verwacht wordt. En meer, schat ik in. Want wat ben je dapper!
Selune, wat ontzettend kut dat de halte missen en verdwalen, in het donker, ook nog op je bordje kwam. Hoe was de rest van je dag?
Hanke, wat fijn om je weer even te zien! Hoe gaat het met jou?
Welkom Marscha! Begin vooral met meeschrijven als je er aan toe bent!
Ik merk dat ik heel langzaam flinters van mijzelf weer zie. Klinkt dat stom? Ik heb mijzelf zo lang verloren. Zeker vanaf dat ik ziek ben, maar misschien wel sinds de start van het traject met gt. En heel, heel langzaam merk ik dat ik mijzelf weer zie. Mijn oude zelfvertrouwen (in elk geval op werkvlak) weer even voel. Het zijn momentjes, die zo weer weg zijn. Maar ze zijn er soms. Alsof er meer ruimte komt. De constante staat van schuld en schaamte wat scheuren vertonen.
En dat geeft hoop. Op beter. Op toch niet voor altijd opgegeven zijn.
. Maar lieve Avo, wat doe je het goed. En als er nergens gedoe was, zou dit niet nodig zijn. Juist die angst, het vermijden, en dat bespreekbaar maken, daar ligt groei en daar kunnen je therapeuten iets mee. Dus echt, je doet wat er van je verwacht wordt. En meer, schat ik in. Want wat ben je dapper!Selune, wat ontzettend kut dat de halte missen en verdwalen, in het donker, ook nog op je bordje kwam. Hoe was de rest van je dag?
Hanke, wat fijn om je weer even te zien! Hoe gaat het met jou?
Welkom Marscha! Begin vooral met meeschrijven als je er aan toe bent!
Ik merk dat ik heel langzaam flinters van mijzelf weer zie. Klinkt dat stom? Ik heb mijzelf zo lang verloren. Zeker vanaf dat ik ziek ben, maar misschien wel sinds de start van het traject met gt. En heel, heel langzaam merk ik dat ik mijzelf weer zie. Mijn oude zelfvertrouwen (in elk geval op werkvlak) weer even voel. Het zijn momentjes, die zo weer weg zijn. Maar ze zijn er soms. Alsof er meer ruimte komt. De constante staat van schuld en schaamte wat scheuren vertonen.
En dat geeft hoop. Op beter. Op toch niet voor altijd opgegeven zijn.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
woensdag 15 oktober 2025 om 19:20
Ik wordt op dat moment ook zo klein in m'n hoofd. Echt als een kind, verdwaald. Eigenlijk geen oplossend vermogen meer, de paniek neemt dan alles over. Ik ben eerst gewoon gaan lopen, omdat ik anders helemaal bevries en doodsbang ben dat iemand dat ziet en zich ermee gaat bemoeien. Beweging voelt dan iets veiliger, maar tegelijk ook niet, want de weg kwijt en de wereld voelt zo bedreigend in het donker en als ik niet precies weet wat waar is ben ik doodsbang, maar nou ja in ieder geval niet stilvallen. Uiteindelijk bedacht ik maps en lukte het om richting werk te komen, maar dat voelde heel naar. Op werk was er nog niemand bij mijn eigen opleiding en ik raakte heel erg overstuur van het gevoel alleen te zijn. Uiteindelijk heb ik bijna gesmeekt bij een collega van een andere opleiding of ik bij hem op de kamer mocht flexplekken. Dat mocht en met heel veel hele kleine slokjes thee heb ik de eerste 30 minuten gespendeerd aan een mail van twee regels, maar kwam ik wel weer genoeg tot mezelf om te kunnen functioneren.
De rest van de dag heel hoog in spanning, ik denk dat ik gewoon geen raampje meer heb op het moment. Twee keer erg getriggerd en daardoor in volle paniek. Eerste keer net voor en daardoor tijdens de les en de tweede keer was tijdens coachingsgesprek met werkcoach en daar kon ik het er een soort uit laten komen. In paniek ga ik zeg maar wel door, maar nu kwam ik er gewoon niet meer uit. Had al 1000x tegen mezelf gezegd 'praat maar door het gaat weer over', maar dat ging het niet. En op een gegeven moment zei ik dat. Dat ik er niet uitkwam en zo vreselijk in paniek was en het gevoel had te stikken. Ze heeft me geholpen het er te laten zijn. En daar moest ik zo vreselijk van huilen (coaching is gelukkig via werk maar niet op werk). Ik schaamde me er heel erg voor, maar kwam uiteindelijk wel uit de ergste paniek. En nu ben ik thuis en zo ongelooflijk leeg en uitgeput.
@ Hanke en @Diva heel naar dat jullie het herkennen, maar ook zo fijn dat ik niet de enige ben die op zo'n moment bijna in d'r eigen achtertuin kan verdwalen.
Weeenstorm is ook ruk, maar wel beter dan dit (en ik kan vergelijken
).
Wat fijn dat je soms jezelf terugziet Lucy
Avo je doet alles wat je niet en met. Je doet het echt goed!
Marcha01 welkom, wat Lucy zegt je bent welkom om mee te schrijven.
De rest van de dag heel hoog in spanning, ik denk dat ik gewoon geen raampje meer heb op het moment. Twee keer erg getriggerd en daardoor in volle paniek. Eerste keer net voor en daardoor tijdens de les en de tweede keer was tijdens coachingsgesprek met werkcoach en daar kon ik het er een soort uit laten komen. In paniek ga ik zeg maar wel door, maar nu kwam ik er gewoon niet meer uit. Had al 1000x tegen mezelf gezegd 'praat maar door het gaat weer over', maar dat ging het niet. En op een gegeven moment zei ik dat. Dat ik er niet uitkwam en zo vreselijk in paniek was en het gevoel had te stikken. Ze heeft me geholpen het er te laten zijn. En daar moest ik zo vreselijk van huilen (coaching is gelukkig via werk maar niet op werk). Ik schaamde me er heel erg voor, maar kwam uiteindelijk wel uit de ergste paniek. En nu ben ik thuis en zo ongelooflijk leeg en uitgeput.
@ Hanke en @Diva heel naar dat jullie het herkennen, maar ook zo fijn dat ik niet de enige ben die op zo'n moment bijna in d'r eigen achtertuin kan verdwalen.
Weeenstorm is ook ruk, maar wel beter dan dit (en ik kan vergelijken
).Wat fijn dat je soms jezelf terugziet Lucy
Avo je doet alles wat je niet en met. Je doet het echt goed!
Marcha01 welkom, wat Lucy zegt je bent welkom om mee te schrijven.
Forever is a hell of a long time.
woensdag 15 oktober 2025 om 19:44
Wat naar dat je je zo klein en angstig voelt op zo'n moment Selune. Vanuit de theorie achter stress en trauma is het helemaal niet gek dat je hoofd het dan niet meer doet, en dat je dan niet meer kan nadenken, oplossingen bedenken of reflecteren. Maar het lijkt me vooral nog angstiger maken als het je overkomt.
Ik geloof meteen dat dit erger is dan een weeënstorm. Ik bedoelde ook niet dat de zwaarte te vergelijken is, maar wel dat beide een gevoel geven van iets dat je overkomt en nooit meer stopt.
Ik geloof meteen dat dit erger is dan een weeënstorm. Ik bedoelde ook niet dat de zwaarte te vergelijken is, maar wel dat beide een gevoel geven van iets dat je overkomt en nooit meer stopt.
woensdag 15 oktober 2025 om 20:02
Snapte ik hoor Maisnon en het is best een goede vergelijking, want je hebt geen controle op dat het blijft komen. Maar als ik mag kiezen dan weet ik het wel. Of is dat niet eerlijk omdat ik lichamelijke pijn wel kan blokken en de pijn hiervan niet?
En het maakt het inderdaad nog zoveel angstiger.
En het maakt het inderdaad nog zoveel angstiger.
Forever is a hell of a long time.
woensdag 15 oktober 2025 om 20:25
K snapte m ook hoor Maisnon, ik was gewoon flauw. Je bent een lieve schat, en ik ben clown of huil.
Selune, ik denk ook dat je raampje minimaal is.
Wat een klotedag heb je gehad. Fijn wel dat je coach je kon helpen bij je paniekaanval. Wat knap dat je het bij haar durfde te laten zien.
Ik gun je dat je vaker durft te laten zien hoe het gaat, en steun mag accepteren.
Selune, ik denk ook dat je raampje minimaal is.
Wat een klotedag heb je gehad. Fijn wel dat je coach je kon helpen bij je paniekaanval. Wat knap dat je het bij haar durfde te laten zien.
Ik gun je dat je vaker durft te laten zien hoe het gaat, en steun mag accepteren.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
