Psyche
alle pijlers
Overzicht totaal kwijt
woensdag 22 oktober 2025 om 14:03
Hallo,
Even mijn situatie schetsen, ik ben een moeder van 2 kinderen waarvan 1 zwaar lichamelijk beperkt is. Ik werk 20 uur mijn man 40 uur.
Onze dochter zit in onze woonplaats op school en doet het verder goed.
Onze zoon zit op 45 Min afstand op school en daar zijn natuurlijk vele afspraken.
Nu gaf ik vanmorgen aan tijdens een gesprek met een therapeut van mijn zoon dat ik het zwaar vind - het Levend verlies dragen van mijn zoon de moeilijke gesprekken met en over hem. Het voelt alsof ik continu brandjes aan het blussen ben zonder einde. Heel eenzaam omdat er eigenlijk niemand zelfs mijn man die mij begrijpt.
Het is een uitzichtloze situatie, en dat klinkt misschien heel negatief maar er is geen pauze hij zal nooit veel verder komen dan nu en dat betekend dat hij bij elke handeling hulp nodig heeft. Zijn gedrag is ook vrij lastig soms want de dingen die hij wel kan bepalen is hij
heel dringend in, heeft veel bevestiging nodig elke avond dezelfde vragen bij naar bed gaan. (door de hersenschade denken wij of iets van autisme)
Hij is nu 7 en ik sta op het punt van omvallen. Mijn man doet wat hij kan naast zijn werkuren zijn baas is redelijk flexibel maar het werk moet uiteindelijk ook gewoon gedaan worden. Minder werken is een optie maar dingen echt plannen op die middag dat hij vrij is blijft ook lastig. Het verdelen van de medische afspraken daar ervaren wij in dat mijn man het allemaal net anders over brengt als ik, en ik ook serieuzer wordt genomen dan hem.
Hij helpt wel met bestellen/ophalen van medicatie reparaties enz maar er komt veel op mij af.
Huishouden daar helpt ie mee , en pakt ook extra dingen op als ik het vraag hij ziet het helaas niet zelf. (vroeger verwend door zijn mama
)
Hoe gaan we dit nog jaren volhouden, ik wil niet stoppen met werken - iets anders zou wel een mogelijkheid zijn maar eigenlijk vind ik mijn werk wel leuk.
Vrijdag ga ik ook voor een gesprek met de POH-GGZ van onze huisarts want ik overzie het gewoon allemaal niet meer.
Ik dacht wellicht hebben jullie tips (zonder mijn man aan te vallen want hij doet echt wel zijn best maar de schoorsteen moet ook wel blijven roken)
in Mei hebben we een zware operatie gehad begin volgend jaar zit er nog een aan te komen. Daarom dat ik nu probeer alles op een rij te zetten.
Even mijn situatie schetsen, ik ben een moeder van 2 kinderen waarvan 1 zwaar lichamelijk beperkt is. Ik werk 20 uur mijn man 40 uur.
Onze dochter zit in onze woonplaats op school en doet het verder goed.
Onze zoon zit op 45 Min afstand op school en daar zijn natuurlijk vele afspraken.
Nu gaf ik vanmorgen aan tijdens een gesprek met een therapeut van mijn zoon dat ik het zwaar vind - het Levend verlies dragen van mijn zoon de moeilijke gesprekken met en over hem. Het voelt alsof ik continu brandjes aan het blussen ben zonder einde. Heel eenzaam omdat er eigenlijk niemand zelfs mijn man die mij begrijpt.
Het is een uitzichtloze situatie, en dat klinkt misschien heel negatief maar er is geen pauze hij zal nooit veel verder komen dan nu en dat betekend dat hij bij elke handeling hulp nodig heeft. Zijn gedrag is ook vrij lastig soms want de dingen die hij wel kan bepalen is hij
heel dringend in, heeft veel bevestiging nodig elke avond dezelfde vragen bij naar bed gaan. (door de hersenschade denken wij of iets van autisme)
Hij is nu 7 en ik sta op het punt van omvallen. Mijn man doet wat hij kan naast zijn werkuren zijn baas is redelijk flexibel maar het werk moet uiteindelijk ook gewoon gedaan worden. Minder werken is een optie maar dingen echt plannen op die middag dat hij vrij is blijft ook lastig. Het verdelen van de medische afspraken daar ervaren wij in dat mijn man het allemaal net anders over brengt als ik, en ik ook serieuzer wordt genomen dan hem.
Hij helpt wel met bestellen/ophalen van medicatie reparaties enz maar er komt veel op mij af.
Huishouden daar helpt ie mee , en pakt ook extra dingen op als ik het vraag hij ziet het helaas niet zelf. (vroeger verwend door zijn mama
) Hoe gaan we dit nog jaren volhouden, ik wil niet stoppen met werken - iets anders zou wel een mogelijkheid zijn maar eigenlijk vind ik mijn werk wel leuk.
Vrijdag ga ik ook voor een gesprek met de POH-GGZ van onze huisarts want ik overzie het gewoon allemaal niet meer.
Ik dacht wellicht hebben jullie tips (zonder mijn man aan te vallen want hij doet echt wel zijn best maar de schoorsteen moet ook wel blijven roken)
in Mei hebben we een zware operatie gehad begin volgend jaar zit er nog een aan te komen. Daarom dat ik nu probeer alles op een rij te zetten.
woensdag 22 oktober 2025 om 15:53
Dansjedansje1000 schreef: ↑22-10-2025 14:58Ik snap dat het overkomt als onwil, maar het is natuurlijk heel makkelijk oplossingen bedenken achter de laptop maar in de praktijk is het niet zo simpel.
Jij werkt 20 uur en hebt een fulltime baan aan de verzorging van je zoon. Je man werkt fulltime en helpt af en toe mee in het huishouden. Zie je hoe oneerlijk verdeeld dit is? Is hij 20 uur bezig met huishouden en zorg naast zijn baan? Waarschijnlijk niet. Laat hem het hele huishouden doen. Je hebt een hulp, dus veel zal het niet zijn. En dat kan hij heus wel. Het is dan misschien niet geleerd door zijn ouders (moeders zijn daar niet alleen verantwoordelijk voor), maar hij kan het nu nog steeds leren.
woensdag 22 oktober 2025 om 16:07
Gaat je zoon met de taxi naar school? Moeten de vele afspraken daar plaatsvinden of kan het ook via teams/telefonisch? Dat scheelt weer reistijd.
Ik zie dat jullie 1x per 6 weken een logeerhuis hebben. Is een zorgboerderij misschien nog wat? Mijn kinderen gaan om de week op zaterdag.
Hebben jullie al dubbele kinderbijslag?
Ik zie dat jullie 1x per 6 weken een logeerhuis hebben. Is een zorgboerderij misschien nog wat? Mijn kinderen gaan om de week op zaterdag.
Hebben jullie al dubbele kinderbijslag?
woensdag 22 oktober 2025 om 17:39
Niet de reacties gelezen, dus weet niet of het al genoemd is (sorry even geen tijd alles door te lezen).
Jullie zouden dubbele kinderbijslag aan kunnen vragen zodat man wat minder uren kan werken en er wat minder op jouw bordje komt.
Ik heb veel gehad aan MEE, die erg meedenken aan ontlasten van het gezin. Zelf hebben we ook een ernstig zieke zoon en ik weet hoeveel zorg dit vraagt. Toen ik nog mantelzorger werd voor mijn beide ouders (die bij mij in woonden), een dochter met trauma heb en man toen omviel, was het niet meer alleen te doen voor mij. Er is geregeld dat ik zoon niet meer elke dag naar school hoefde te brengen en halen, maar alleen hoef te brengen. Hij komt met de taxi naar huis. Dat scheelt voor mij al veel.
We hebben momenteel huishoudelijke hulp via de gemeente. Door mijn handicap was het al zwaar, met alles wat erbij kwam is dit niet meer alleen te doen. De gemeente gaf slechts 1 opmerking: waarom heb je dit niet eerder aangevraagd?
Vraag, indien aanwezig in jouw gemeente, het mantelzorgcompliment aan. Vaak kan dit vanaf november. Dat is bijvoorbeeld een tegoedbon voor iets leuks. Wij gaan er van uiteten, man en ik. Even een avondje weg door te ontspannen als tegenhanger van alle drukte.
Verder: probeer ook goed voor jezelf te zorgen. Het is loodzwaar om een ziek kind te hebben en daarnaast alle ballen de lucht in moeten houden. Probeer het samen te doen. Communiceer met je partner, luister naar elkaar. En wees ook echt partners en niet alleen ouders en huisgenoten. Vraag hulp waar mogelijk.
Sterkte.
Jullie zouden dubbele kinderbijslag aan kunnen vragen zodat man wat minder uren kan werken en er wat minder op jouw bordje komt.
Ik heb veel gehad aan MEE, die erg meedenken aan ontlasten van het gezin. Zelf hebben we ook een ernstig zieke zoon en ik weet hoeveel zorg dit vraagt. Toen ik nog mantelzorger werd voor mijn beide ouders (die bij mij in woonden), een dochter met trauma heb en man toen omviel, was het niet meer alleen te doen voor mij. Er is geregeld dat ik zoon niet meer elke dag naar school hoefde te brengen en halen, maar alleen hoef te brengen. Hij komt met de taxi naar huis. Dat scheelt voor mij al veel.
We hebben momenteel huishoudelijke hulp via de gemeente. Door mijn handicap was het al zwaar, met alles wat erbij kwam is dit niet meer alleen te doen. De gemeente gaf slechts 1 opmerking: waarom heb je dit niet eerder aangevraagd?
Vraag, indien aanwezig in jouw gemeente, het mantelzorgcompliment aan. Vaak kan dit vanaf november. Dat is bijvoorbeeld een tegoedbon voor iets leuks. Wij gaan er van uiteten, man en ik. Even een avondje weg door te ontspannen als tegenhanger van alle drukte.
Verder: probeer ook goed voor jezelf te zorgen. Het is loodzwaar om een ziek kind te hebben en daarnaast alle ballen de lucht in moeten houden. Probeer het samen te doen. Communiceer met je partner, luister naar elkaar. En wees ook echt partners en niet alleen ouders en huisgenoten. Vraag hulp waar mogelijk.
Sterkte.
woensdag 22 oktober 2025 om 17:57
Alvast even een reactie. Andere kinderen in de klas hebben vaak toch een iets minder zware hulpvraag. Hij heeft namelijk 1-1 begeleiding in zijn klas en de anderen kinderen delen iemand. Dus elke dag zijn er 2 Zbo’s in de klas.
Daarnaast zijn van de meeste kinderen standaard een ouder thuis.
Ik heb ook niet elke dag van 7.30 tot 15.30 taken voor mijn zoon dus vandaar dat ik ook wel wil werken. Ik werk zelf van 8.30 tot 13.30 maar veel afspraken vallen dus in mijn werktijd waardoor ik dan moet schuiven. Of man moet vrij nemen uiteraard.
Hij gaat idd met de taxi maar vragen qua nieuwe rolstoel/ hulpmiddelen of een gesprek met meerdere mensen of een heupcontrole vinden altijd daar plaats. Wat online kan doen we online.
Over mijn man dat ie dat kan leren, dat zal zeker wel maar het moet ook echt wel in je zitten dat je wil praten. Zijn gezin was zo niet en we zijn al 14 jaar samen ik heb het hier natuurlijk al 100 keer over gehad.
Meerzorg wordt zo streng bekeken dat wij beide daar niet de energie voor hebben. Dit is ook niet in 1 dag geregeld maar duurt maanden.
We hebben ook net een jaar WLZ dus zijn pas net aan het bijkomen van die afspraak daarvoor ging alles via de gemeente.
We hebben dubbele kinder bijslag maar dit weegt niet op tegen minder werken.
Ik reageer straks weer.
Bedankt zo ver.
Daarnaast zijn van de meeste kinderen standaard een ouder thuis.
Ik heb ook niet elke dag van 7.30 tot 15.30 taken voor mijn zoon dus vandaar dat ik ook wel wil werken. Ik werk zelf van 8.30 tot 13.30 maar veel afspraken vallen dus in mijn werktijd waardoor ik dan moet schuiven. Of man moet vrij nemen uiteraard.
Hij gaat idd met de taxi maar vragen qua nieuwe rolstoel/ hulpmiddelen of een gesprek met meerdere mensen of een heupcontrole vinden altijd daar plaats. Wat online kan doen we online.
Over mijn man dat ie dat kan leren, dat zal zeker wel maar het moet ook echt wel in je zitten dat je wil praten. Zijn gezin was zo niet en we zijn al 14 jaar samen ik heb het hier natuurlijk al 100 keer over gehad.
Meerzorg wordt zo streng bekeken dat wij beide daar niet de energie voor hebben. Dit is ook niet in 1 dag geregeld maar duurt maanden.
We hebben ook net een jaar WLZ dus zijn pas net aan het bijkomen van die afspraak daarvoor ging alles via de gemeente.
We hebben dubbele kinder bijslag maar dit weegt niet op tegen minder werken.
Ik reageer straks weer.
Bedankt zo ver.
woensdag 22 oktober 2025 om 18:08
Het lijkt erop dat jullie de taken prima hebben verdeeld en alle keuzes zijn bewust gemaakt. Stichting mee is misschien nog een goede, zorgboerderij misschien ook? Wat mensen zonder zorgintensief kind minder weten, is dat de voortduring van de zorg je leegzuigt. Je hebt geen reserves meer. En dan is een huis verkopen al snel teveel.
Je zegt dat hij 7 is, hebben jullie beiden al het ouderschapsverlof al gebruikt? Is er in de familie nog winst te behalen, al is het voor een paar uurtjes per week? Mogelijk kan dat helemaal niet hoor. Wees wel op tijd met bijvoorbeeld logeren op een zorgboerderij aanvragen, toen ik het had aangevraagd was er 1,5 jr wachtlijst en toen wilde kind alleen overdag. 2,5 jaar later was het logeren zover. Dus ook als je nu denkt dat het helemaal niet kan, schrijf hem toch in. Kijk of je iets voor jezelf kan doen, bijvoorbeeld yoga/ mediteren ofzo.
Je zegt dat hij 7 is, hebben jullie beiden al het ouderschapsverlof al gebruikt? Is er in de familie nog winst te behalen, al is het voor een paar uurtjes per week? Mogelijk kan dat helemaal niet hoor. Wees wel op tijd met bijvoorbeeld logeren op een zorgboerderij aanvragen, toen ik het had aangevraagd was er 1,5 jr wachtlijst en toen wilde kind alleen overdag. 2,5 jaar later was het logeren zover. Dus ook als je nu denkt dat het helemaal niet kan, schrijf hem toch in. Kijk of je iets voor jezelf kan doen, bijvoorbeeld yoga/ mediteren ofzo.
woensdag 22 oktober 2025 om 18:18
Kan je een tijd onbetaald verlof opnemen? Ik bedoel gaat dat financieel? Dat je bijvoorbeeld een half jaar hebt om zie extra zorg te regelen en dat traject aan te gaan? Na dat half jaar kijken of het gelukt is.
En dat de meeste klasgenootjes een ouder (of twee ouders half) thuis zijn zegt al genoeg natuurlijk. Als je niet zou werken zouden die paar uurtjes dat je geen afspraken voor je zoon hebt en je het huishouden op orde hebt jou net voor jou kunnen zorgen dat je jezelf weer wordt.
En dat de meeste klasgenootjes een ouder (of twee ouders half) thuis zijn zegt al genoeg natuurlijk. Als je niet zou werken zouden die paar uurtjes dat je geen afspraken voor je zoon hebt en je het huishouden op orde hebt jou net voor jou kunnen zorgen dat je jezelf weer wordt.
woensdag 22 oktober 2025 om 18:53
Ik dacht hetzelfde toen ik je OP las.
Het klinkt alsof je overloopt van alle taken die er moeten gebeuren en de organisatie daarvan. 45 organisaties die betrokken zijn... Jemig.. dat is nogal wat.
Ik kan me jouw punt over man voorstellen. Hij doet wat hij kan, maar heeft niet de handigheid in de communicatie om zaken op een juiste manier te organiseren. Dat kan. Ik lees dat veel mensen dat interpreteren als de controle willen houden omdat je het op jou manier wil doen. Daar zit natuurlijk wat in. Ik denk dat het goed is om kritisch te kijken naar hoeveel jij daadwerkelijk op je neemt, want soms zijn dingen een patroon geworden, zonder dat je het doorhebt. Dan neem je onbewust meer dingen voor je rekening omdat het nou eenmaal al lang zo gaat. Ben het er overigens niet mee eens dat alles te leren is. Soms is er een bepaalde rolverdeling waarbij iedereen zijn best doet om de dingen die passen bij die persoon, te doen. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen geschikt is om z'n complexe situatie op een juiste manier aan te vliegen, zoals je misschien merkt bij je man.
Wat ik wel denk, is dat het jou erg voor rust gaat geven, als je iemand hebt die de dingen een beetje plant en regelt. Dus iemand die het overzicht voor jou houdt, in plaats van dat jij dat moet doen. Dan hoef je 'alleen maar' de uitvoering te doen (voor de dingen waar geen hulp voor te vinden is) maar is er wel iemand die weet hoe wat wanneer. Dus inderdaad een soort casemanager of een begeleider. Die zou eventueel ook kritisch kunnen meekijken welke organisatie wat nou precies doet, en kijken of dat wel allemaal nodig en praktisch is. Meer hulp is natuurlijk niet altijd beter, als al die organisaties dan maar een klein gedeelte doen en deze dat allemaal met elkaar moeten afstemmen.. misschien is er een organisatie te vinden die meerdere delen kunnen overnemen, waar nu bijvoorbeeld meerdere organisaties voor zijn? Een casemanager kan ook op papier zetten wie wat doet, zoals het voor man ook duidelijker is.
woensdag 22 oktober 2025 om 19:37
Stichting mee heeft ons toen geholpen met de WLZ aanvraag dat was zeker prettig.
We hebben bij het logeerhuis ook de mogelijkheid tot spelen op zaterdag dat doet hij ongeveer 1x per maand. Vind ie ook echt leuk!
In de vakanties kan hij daar ook terecht gelukkig.
Fijn dat de reacties nu wat milder zijn, ik denk ook dat we het best goed geregeld hebben en nee het is echt niet 50/50. Maar man is niet lui of onwillig absoluut niet.
Iedereen heeft ook andere kwaliteiten, die je ook moet gebruiken. Man zorgt er ook regelmatig voor dat er dingen gemaakt worden van zoon waar anders weer een monteur voor moest komen (extra afspraak/tijd) dus dat kan ie dan weer wel.
Ziet wel als er gestofzuigd moet worden vaatwasser doet ie elke ochtend. We hebben echt wel een manier die werkt.
Helaas hebben we al die mensen/organisaties wel nodig. Als ik zo om mij heen hoor qua zorg gezinnen valt het bij ons nog mee.
De school met revalidatie neemt een hoop op zich, heb nu ook gevraagd of de 1-1 hulp nog wat praktische dingen zoals spalken aanmeten kan overnemen. 4-6 afspraken per jaar per setje spalken (armen en benen)
Dat ging de therapeut bespreken.
Ik weet niet of er casemanagers zijn ik ken wel zorgmakelaars maar zal eens kijken wat die doen en tegen welke prijs.
Ik ga de maand van de operatie van mijn zoon wel vrij nemen maar een half jaar vind ik zelf wel echt lang. (En ja man gaat ook vrij nemen) Toen ik 2 weken thuis was na de dood van mijn moeder wou ik ook al weer gaan werken. Thuis komen de muren snel op mij af.
We hebben bij het logeerhuis ook de mogelijkheid tot spelen op zaterdag dat doet hij ongeveer 1x per maand. Vind ie ook echt leuk!
In de vakanties kan hij daar ook terecht gelukkig.
Fijn dat de reacties nu wat milder zijn, ik denk ook dat we het best goed geregeld hebben en nee het is echt niet 50/50. Maar man is niet lui of onwillig absoluut niet.
Iedereen heeft ook andere kwaliteiten, die je ook moet gebruiken. Man zorgt er ook regelmatig voor dat er dingen gemaakt worden van zoon waar anders weer een monteur voor moest komen (extra afspraak/tijd) dus dat kan ie dan weer wel.
Ziet wel als er gestofzuigd moet worden vaatwasser doet ie elke ochtend. We hebben echt wel een manier die werkt.
Helaas hebben we al die mensen/organisaties wel nodig. Als ik zo om mij heen hoor qua zorg gezinnen valt het bij ons nog mee.
De school met revalidatie neemt een hoop op zich, heb nu ook gevraagd of de 1-1 hulp nog wat praktische dingen zoals spalken aanmeten kan overnemen. 4-6 afspraken per jaar per setje spalken (armen en benen)
Dat ging de therapeut bespreken.
Ik weet niet of er casemanagers zijn ik ken wel zorgmakelaars maar zal eens kijken wat die doen en tegen welke prijs.
Ik ga de maand van de operatie van mijn zoon wel vrij nemen maar een half jaar vind ik zelf wel echt lang. (En ja man gaat ook vrij nemen) Toen ik 2 weken thuis was na de dood van mijn moeder wou ik ook al weer gaan werken. Thuis komen de muren snel op mij af.
woensdag 22 oktober 2025 om 19:49
Er wordt gewoon heel hard geoordeeld, vooral over mijn man. En dat was in mijn vorige topic ook al. Het lijkt wel alsof mensen hier de perfecte partner hebben die alles samen kunnen en willen oppakken.Hannelore_ schreef: ↑22-10-2025 15:14Ik denk niet dat er bij jou sprake is van onwil. Maar ik begrijp bovenstaande niet helemaal als je hier om tips komt vragen.
We zitten al 7 jaar in deze situatie en daar hebben we natuurlijk als super veel dingen geprobeerd. Maar als het niet in iemand zit wat moet ik dan doen? Ik heb het al zo vaak over gedragen en als het dan fout gaat moet het toch weer opgelost worden, en als dat niet lukt is mijn zoon de dupe. Maar dan wordt ik weggezet als control freak.
Ik heb ook dingen waar ik niet sterk in ben en man wel, ik denk dan dat we elkaar juist aanvullen.
woensdag 22 oktober 2025 om 19:56
Dansjedansje1000 schreef: ↑22-10-2025 19:49Er wordt gewoon heel hard geoordeeld, vooral over mijn man. En dat was in mijn vorige topic ook al. Het lijkt wel alsof mensen hier de perfecte partner hebben die alles samen kunnen en willen oppakken.
We zitten al 7 jaar in deze situatie en daar hebben we natuurlijk als super veel dingen geprobeerd. Maar als het niet in iemand zit wat moet ik dan doen? Ik heb het al zo vaak over gedragen en als het dan fout gaat moet het toch weer opgelost worden, en als dat niet lukt is mijn zoon de dupe. Maar dan wordt ik weggezet als control freak.
Ik heb ook dingen waar ik niet sterk in ben en man wel, ik denk dan dat we elkaar juist aanvullen.
Er wordt helemaal niet hard geoordeeld, veel mensen zijn van mening dat je man een belangrijke schakel is in de oplossing. En niet zien, niet kunnen of niet in iemand zitten, daar geloof ik niet in. Wat moet hij dan als jij wegvalt? Vervuilt hij dan, verhongert hij dan, laat hij jullie kinderen dan maar aan hun lot over? Nee, waarschijnlijk niet. Dus kan hij het nu ook. Misschien niet op de manier die jij wil, maar het wordt wel gedaan. Ik geloof best dat het handig is om alle zorgafspraken voor jullie zoon bij één iemand te laten, maar er zijn nog zoveel meer dingen te doen. Jij hoeft niet alles te doen.
woensdag 22 oktober 2025 om 19:58
Hebben jullie al een robotstofzuiger? Toen ik overspannen was trok ik het geluid van de stofzuiger niet meer. Maar zo'n ding kun je aanzetten en dan weglopen. Heerlijk, ook geen rugpijn meer. Boodschappen wekelijks laten bezorgen.
Verder ben ik opgehouden met alles strijken en opvouwen. Beddengoed gaat gewoon hoppa meteen weer terug op het bed na het wassen en drogen, handdoeken terug op het rekje/haakje. Als er echt snel kreukels ergens uitmoeten gooi ik het 5 minuten in de droger met een nat washandje. Zijn er dingen die je dochter al kan doen in huis, tafel schoonvegen, dekken en vaatwasser enzo? Al die mensen van instanties die bellen over je zoon, kunnen die niet soms wachten, of met elkaar bellen? Kijk naar je scherm en denk groen rood oranje. Rood is dikke spoed, oranje is kan wachten tot volgende week en groen is ha fijn die had ik toch net nodig. (Is dit te volgen eigenlijk?) Er is vast wel heel wat oranje bij.... je man kan recht hebben op betaald zorgverlof, even bellen met hr en hij weet het.
Sterkte, het is echt super zwaar wat je meemaakt.
Verder ben ik opgehouden met alles strijken en opvouwen. Beddengoed gaat gewoon hoppa meteen weer terug op het bed na het wassen en drogen, handdoeken terug op het rekje/haakje. Als er echt snel kreukels ergens uitmoeten gooi ik het 5 minuten in de droger met een nat washandje. Zijn er dingen die je dochter al kan doen in huis, tafel schoonvegen, dekken en vaatwasser enzo? Al die mensen van instanties die bellen over je zoon, kunnen die niet soms wachten, of met elkaar bellen? Kijk naar je scherm en denk groen rood oranje. Rood is dikke spoed, oranje is kan wachten tot volgende week en groen is ha fijn die had ik toch net nodig. (Is dit te volgen eigenlijk?) Er is vast wel heel wat oranje bij.... je man kan recht hebben op betaald zorgverlof, even bellen met hr en hij weet het.
Sterkte, het is echt super zwaar wat je meemaakt.
Lorem Ipsum
woensdag 22 oktober 2025 om 20:33
woensdag 22 oktober 2025 om 20:37
Dansjedansje1000 schreef: ↑22-10-2025 14:21In de avond zijn we wel vrij, maar ook moe. (zitten van 20.00 tot 22.00 op de bank - tv/serie) We proberen wel 1x per maand via zorgoppas een avondje weg te gaan helaas is meer financieel echt een te grote impact. al zou thuis daten ook een optie zijn natuurlijkWeekendje weg is een goed idee dat hebben we dit jaar nog niet gedaan.
Maar een avondje weg hoeft toch niet duur te zijn?
Je kunt toch ook samen in het bos wandelen? Of relaxen in een zwembad of zoiets? Het hoeft niet veel te kosten toch om even een middagje of avondje weg te gaan samen?
woensdag 22 oktober 2025 om 20:51
Dank je wel voor het berichtje erboven.
Zorgoppas dat neem je voor 3 uur af per maand a 7.50 en daar komt nog reistijd bij. Wandelen zien wij in de winter niet echt zitten(in de avond dan) dus het is al snel een hapje eten of wat drinken wat niet erg is maar dat kost al incl oppas minimaal 50 euro dat kunnen we niet wekelijks betalen.
woensdag 22 oktober 2025 om 20:57
We hebben al wel wat slimme dingen idd, de robot stofzuiger gebruik ik niet omdat die vast loopt moet nog een keer een goede haha.turquasi schreef: ↑22-10-2025 19:58Hebben jullie al een robotstofzuiger? Toen ik overspannen was trok ik het geluid van de stofzuiger niet meer. Maar zo'n ding kun je aanzetten en dan weglopen. Heerlijk, ook geen rugpijn meer. Boodschappen wekelijks laten bezorgen.
Verder ben ik opgehouden met alles strijken en opvouwen. Beddengoed gaat gewoon hoppa meteen weer terug op het bed na het wassen en drogen, handdoeken terug op het rekje/haakje. Als er echt snel kreukels ergens uitmoeten gooi ik het 5 minuten in de droger met een nat washandje. Zijn er dingen die je dochter al kan doen in huis, tafel schoonvegen, dekken en vaatwasser enzo? Al die mensen van instanties die bellen over je zoon, kunnen die niet soms wachten, of met elkaar bellen? Kijk naar je scherm en denk groen rood oranje. Rood is dikke spoed, oranje is kan wachten tot volgende week en groen is ha fijn die had ik toch net nodig. (Is dit te volgen eigenlijk?) Er is vast wel heel wat oranje bij.... je man kan recht hebben op betaald zorgverlof, even bellen met hr en hij weet het.
Sterkte, het is echt super zwaar wat je meemaakt.
Boodschappen worden ook bij ons gebracht ga alleen ooit voor iets kleins even naar de winkel of man maar net wie er langs komt. Strijken doe ik niet maar was opvouwen vind ik rustgevend dus dat doe ik wel graag met een serie ofzo erbij. Meteen tijd voor mijzelf.
Dochter is 5 doet wel kleine dingen zoals met de kruimelzuiger na het eten en bordje in de vaatwasser maar nog geen doekje over de tafel.
Dat van die kleuren is wel een goede ik stel ook zeker dingen uit, of man doet het in zijn pauze even oppakken qua bellen. Hij heeft toch een uur pauze.
Zorgverlof heeft hij wel maar die hebben we al gebruikt voor een OK afgelopen Mei en in januari komt de volgende OK dus dan is het ook al weer op( hij heeft 2 weken)
woensdag 22 oktober 2025 om 21:36
Ik denk dat je het niet zo zeer moet zoeken in oplossingen hoe jullie het nu doen, maar in ruimte voor jezelf. Dus dat jij momenten gaat vinden waarop je even geen moeder hoeft te zijn. En hoe je die invult moet je lekker helemaal zelf weten, maar daar zou ik naar opzoek gaan, even opladen.
Ik zit niet in jouw situatie, maar mijn momentjes voor mezelf zijn even een paar potjes gamen bijvoorbeeld. Hoef je niet ver voor weg, is niet super duur en je hebt even tijd voor jezelf. Maar een uur sporten of wandelen kan ook heel fijn zijn.
Ik zit niet in jouw situatie, maar mijn momentjes voor mezelf zijn even een paar potjes gamen bijvoorbeeld. Hoef je niet ver voor weg, is niet super duur en je hebt even tijd voor jezelf. Maar een uur sporten of wandelen kan ook heel fijn zijn.
donderdag 23 oktober 2025 om 08:14
Allesbehalve. En wat moet je dan? Zoals ik al zei, leer het hem/laat het hem leren. Jij loopt op je tandvlees, als jij straks echt uitvalt of - god forbid - dood neervalt, zal hij het ook moeten doen.Dansjedansje1000 schreef: ↑22-10-2025 19:49Er wordt gewoon heel hard geoordeeld, vooral over mijn man. En dat was in mijn vorige topic ook al. Het lijkt wel alsof mensen hier de perfecte partner hebben die alles samen kunnen en willen oppakken.
We zitten al 7 jaar in deze situatie en daar hebben we natuurlijk als super veel dingen geprobeerd. Maar als het niet in iemand zit wat moet ik dan doen? Ik heb het al zo vaak over gedragen en als het dan fout gaat moet het toch weer opgelost worden, en als dat niet lukt is mijn zoon de dupe. Maar dan wordt ik weggezet als control freak.
Ik heb ook dingen waar ik niet sterk in ben en man wel, ik denk dan dat we elkaar juist aanvullen.
donderdag 23 oktober 2025 om 08:32
donderdag 23 oktober 2025 om 09:59
Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten en achteraf zie ik dat ik er ook ongeveer zoals jij in zat. Toen de kinderen beide uitgevlogen waren en er (relatief) meer rust kwam ben ik letterlijk en figuurlijk omgevallen.
Ik gun jou een betere prognose, maar ik denk dat het onvermijdelijk is dat ook jij omvalt als je zo door gaat.
Door een zwaar traject te doorlopen met onder andere schematherapie, kruip ik nu langzaam maar zeker uit die burn-out die het bleek te zijn. Ik kwam er daar achter dat mijn overtuigingen niet altijd perse waar waren, waar ze vandaan kwamen en dat ik mezelf teveel op de laatste plaats had gezet.
Verder eens met S-Groot.
Ik gun jou een betere prognose, maar ik denk dat het onvermijdelijk is dat ook jij omvalt als je zo door gaat.
Door een zwaar traject te doorlopen met onder andere schematherapie, kruip ik nu langzaam maar zeker uit die burn-out die het bleek te zijn. Ik kwam er daar achter dat mijn overtuigingen niet altijd perse waar waren, waar ze vandaan kwamen en dat ik mezelf teveel op de laatste plaats had gezet.
Verder eens met S-Groot.
donderdag 23 oktober 2025 om 10:31
Zijn er ook andere mensen in jullie omgeving die eventueel handje zouden willen helpen? De buren van mijn ouders hebben ook een ernstig lichamelijk en mentaal beperkt zoontje. En een aantal mensen in hun omgeving (hun ouders, vrienden, ook mijn moeder) hebben een cursus gevolgd zodat ze voor korte momenten (3 a 4 uur) ook kunnen oppassen, zodat ze niet altijd een dure zorg oppas hoeven te vragen. Op die manier kunnen ze in ieder geval 1 keer per week 3 uurtjes met zn tweeën op pad.
donderdag 23 oktober 2025 om 11:07
En de instanties verdelen? Bijvoorbeeld, jij regelt alles met school en je man de fysio (bijvoorbeeld). Hier hebben man en ik het ook verdeeld. Onze kinderen hebben ASS en zitten op het speciaal onderwijs. Ik doe fysieke gesprekken op school, hij regelt dingen met de gemeente. Ik kan beter sociaal praten met leerkrachten en ik ben niet zo goed met instanties, ik word snel emotioneel als ze allemaal persoonlijke vragen gaan stellen voor bijvoorbeeld faciliteiten.
Verder kan de POH misschien helpen met mentaal omgaan met dit leven wat je nu hebt, want het is natuurlijk heel zwaar om een gehandicapt kind te hebben.
Verder kan de POH misschien helpen met mentaal omgaan met dit leven wat je nu hebt, want het is natuurlijk heel zwaar om een gehandicapt kind te hebben.
donderdag 23 oktober 2025 om 11:14
Dit is best lastig, we hebben niet echt een heel groot netwerk, Opa neemt af en toe 1-2 uurtjes waar. een goede vriendin van mij kan oppassen maar is alleenstaande moeder van een klein kindje dus dat is ook niet altijd een optie, mijn familie woont verder weg 1.45 min rijden. Wij wonen in een oude mensen straat waar hij wordt opgevangen door iedereen als er nood aan de man is. Maar ze kunnen hem niet meer verschonen/verplaatsen ook niet met tillift. Dus voor de avonden is dat geen optie. Zou ik later zijn dan de taxi zou hij nog geen minuut buiten staan omdat iedereen super lief is.Airysuit schreef: ↑23-10-2025 10:31Zijn er ook andere mensen in jullie omgeving die eventueel handje zouden willen helpen? De buren van mijn ouders hebben ook een ernstig lichamelijk en mentaal beperkt zoontje. En een aantal mensen in hun omgeving (hun ouders, vrienden, ook mijn moeder) hebben een cursus gevolgd zodat ze voor korte momenten (3 a 4 uur) ook kunnen oppassen, zodat ze niet altijd een dure zorg oppas hoeven te vragen. Op die manier kunnen ze in ieder geval 1 keer per week 3 uurtjes met zn tweeën op pad.
Om op een andere vraag terug te komen. Ik plan inderdaad gewoon tijd voor mijzelf met een vriendin een theetje drinken even oversteken naar de buurvrouw die altijd een luisterend oor bied. Sporten heb ik ook lange tijd gewoon 2-3 keer in de week gedaan maar heel eerlijk heb geen motivatie meer. Wil in de avond gewoon even 1-2 uurtjes op de bank en dan lekker mijn bed in kijken wat de nacht gaat brengen.
Man neemt dochter ook mee als zoon is spelen/logeren is dan kan ik lekker relaxen. Met 2 kinderen tegelijk weg is lastiger maar een rondje kinderboederij kan wel en dat wordt ook wel gedaan.
Ik ga voor mijn werk 3x per jaar weg ook heel fijn, en altijd met een vriendin een (lang) weekend
donderdag 23 oktober 2025 om 11:25
Het probleem zit het er vooral in dat de fysieke gesprekken op school of passingen veel tijd in nemen.Jemoederheethenk6 schreef: ↑23-10-2025 11:07En de instanties verdelen? Bijvoorbeeld, jij regelt alles met school en je man de fysio (bijvoorbeeld). Hier hebben man en ik het ook verdeeld. Onze kinderen hebben ASS en zitten op het speciaal onderwijs. Ik doe fysieke gesprekken op school, hij regelt dingen met de gemeente. Ik kan beter sociaal praten met leerkrachten en ik ben niet zo goed met instanties, ik word snel emotioneel als ze allemaal persoonlijke vragen gaan stellen voor bijvoorbeeld faciliteiten.
Verder kan de POH misschien helpen met mentaal omgaan met dit leven wat je nu hebt, want het is natuurlijk heel zwaar om een gehandicapt kind te hebben.
vaak onder school tijd , dus ook onder werktijd.
Ik ben al echt kritisch waar ik of man wel en niet bij moet zijn maar er gebeurd zo veel.
Tegenwoordig vragen we ook vaak of het telefonisch kan. scheelt reistijd en is makkelijker voor ons beide in te passen.
Veel belletjes doet mijn man tussendoor in zijn pauze met een gemeente.
Ik hoop inderdaad dat de POH me kan helpen want het is emotioneel ook super zwaar.
Zoon begint steeds meer te beseffen wat hij niet kan en daar komen veel emoties bij kijken, die ons als ouder ook pijn doen en ons ook harder met onze neus op de feiten drukt.
Wellicht een stuk acceptatie van levend verlies, iets wat ik nog niet eerder zo zwaar heb gevoeld.
Dat maakt het misschien ook gewoon zwaarder om alle afspraken te doen - het stemmetje in je hoofd van waar doe je het voor. Want er is niet veel ontwikkeling. We doen het meer voor het comfort en dat breekt ook op.
donderdag 23 oktober 2025 om 11:36
Wat heftig TO, de situatie waar jullie in zitten. Ik kan me voorstellen dat je dat niet licht valt. Ik zie twee dingen:
- de emotionele kant: je schrijft over levend verlies. Dit is een rouw proces, waar je doorheen moet. Dit is misschien nog wel moeilijker dan bij een overlijden om dat er geen afsluiting is. Uiteindelijk zit het in de acceptatie dat dit is wat het is. Het klinkt alsof je daar nog niet bent en daardoor zo in de overdrive gaat. Goed dat je voor hulp naar de POH gaat.
- de praktische kant: er zijn al veel tips gegeven, maar wat ik me afvraag: hoe efficiënt vul jij je werktijden in? Je schrijft dat je tussendoor nog dingen moet regelen voor je zoon. Smeer je de 20 uur uit over de hele week? En heb je dan het gevoel dat je alleen maar aan het werk/zorgen bent. Of ben je ook wel eens vrij terwijl je zoon en dochter op school zitten? Selfcare is echt heel belangrijk in de situatie waar je in zit.
Voorbeeld: ik heb een vriendin die tijdens de schooltijden werkt om opvang kosten te besparen. Ze werkt ook 20 uur en heeft een schoonmaakster. Ze is altijd gestresst omdat ze het zo druk heeft. Want of aan het werk of aan het zorgen. Nooit tijd voor zichzelf. En dan heeft zij gezonde kinderen.
- de emotionele kant: je schrijft over levend verlies. Dit is een rouw proces, waar je doorheen moet. Dit is misschien nog wel moeilijker dan bij een overlijden om dat er geen afsluiting is. Uiteindelijk zit het in de acceptatie dat dit is wat het is. Het klinkt alsof je daar nog niet bent en daardoor zo in de overdrive gaat. Goed dat je voor hulp naar de POH gaat.
- de praktische kant: er zijn al veel tips gegeven, maar wat ik me afvraag: hoe efficiënt vul jij je werktijden in? Je schrijft dat je tussendoor nog dingen moet regelen voor je zoon. Smeer je de 20 uur uit over de hele week? En heb je dan het gevoel dat je alleen maar aan het werk/zorgen bent. Of ben je ook wel eens vrij terwijl je zoon en dochter op school zitten? Selfcare is echt heel belangrijk in de situatie waar je in zit.
Voorbeeld: ik heb een vriendin die tijdens de schooltijden werkt om opvang kosten te besparen. Ze werkt ook 20 uur en heeft een schoonmaakster. Ze is altijd gestresst omdat ze het zo druk heeft. Want of aan het werk of aan het zorgen. Nooit tijd voor zichzelf. En dan heeft zij gezonde kinderen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
