Relaties
alle pijlers
Vriend die het uitmaakt maar toch....
zondag 2 augustus 2009 om 19:21
Hallo iedereen.
Ik wist uit wanhoop niet wat ik doen moest dus besloot me maar hier in te schrijven en een topic openen, in de hoop er nog iets aan te hebben.
Ik ging bijna 2 jaar met mijn vriend. We hadden het eerst perfect samen, dachten echt van elkaar, ''Ja, dit is het.''.
Maar na een aantal maanden veranderde dat door kleine ruzietjes, logisch. Maar het werd steeds erger. Mijn eigen gedrag heeft hier een grote rol in gespeeld. Ik maakte om enorm veel dingen een probleem, was een echte ''zeikerd'' zeg maar. Ik besefte het wel als hij me erop wees, maar toch zag ik ook altijd nog wel een andere kant.
Hij is een ontzettend goed mens, en ik vond mijn eigen gedrag verschrikkelijk. Ben toen ook in therapie gegaan, wat nu elke keer nog door omstandigheden stroef verloopt en ik dus nog niet veel ermee ben opgeschoten.
Nou is niemand perfect, en vind ik dat ik nu nog wel het recht heb om te zeggen dat hij ook genoeg dingen niet goed of eerlijk aangepakt heeft en met sommige dingen zich best meer mocht verplaatsen, maar ik erken wel dat mijn gedrag het grootste probleem was.
Nou heeft hij het vandaag ineens uitgemaakt. Ik moest huilen om bepaalde dingen (niet relevant) en hij bleef nogal kortaf. Toen wees ik hem erop dat ik het best kwetsend vond dat hij mij de afgelopen tijd nooit meer troostte als ik verdrietig was, dat ik het gevoel had een beetje in de steek gelaten te worden.
Toen zei hij dat ik hem met die dingen in had laten zien hoe ver het gekomen was, en heeft er een punt achter gezet. Ik he-le-maal over de toeren natuurlijk, helemaal kapot en verdrietig en paniekerig en hysterisch. Van half 1 tot 5 uur lopen praten over hetzelfde. Ik smekend om nog een kans, laten zien dat ik het nu echt wel kan, dat hij het niet moet uitmaken omdat hij nog wel van me houd, om me geeft, zelf ook wil dat het goedkomt, enz. (waren zijn woorden) en dat het feit dat hij er geen vertrouwen meer in heeft nu niet de reden moet zijn om het definitief te beeindigen, dat we er voor moeten vechten samen, zonder zo snel op te geven als het gevoel nog aanwezig is.
Nou zei hij op het eind dus toen ik vroeg of er echt geen mogelijkheid meer was dat het nu goedkwam (want hij lulde elke keer van ''misschien komt het in de toekomst wel goed'' enz) toen zei hij ''ik weet het niet, we praten dinsdag wel weer''. We zouden namelijk as woensdag gaan karten met mijn ouders en broer en zijn vriendin, en as. weekend zouden we een weekend naar Center Parcs met z'n 2en. Doordat hij zei weet ik niet, we praten dinsdag wel, heb ik toch nog een stukje hoop gekregen.
Zo, een heel verhaal. Er zullen vast reacties komen van, ''laat hem, er zijn genoeg mannen, je kunt het er beter bij laten, enz''.
Maar ik ben benieuwd of er ook mensen zijn die toch nog tips hebben. Hoe ik het het beste kan aanpakken hem te laten zien dat ik de moeite wél waard ben om het nog te proberen, en dat ik door het vuur ga voor hem en alles er voor over heb het goed te krijgen. Misschien is dit alleen maar een wanhoop topic, maar ik hoop zo toch nog tips te krijgen. Bedankt voor het lezen.
Ik wist uit wanhoop niet wat ik doen moest dus besloot me maar hier in te schrijven en een topic openen, in de hoop er nog iets aan te hebben.
Ik ging bijna 2 jaar met mijn vriend. We hadden het eerst perfect samen, dachten echt van elkaar, ''Ja, dit is het.''.
Maar na een aantal maanden veranderde dat door kleine ruzietjes, logisch. Maar het werd steeds erger. Mijn eigen gedrag heeft hier een grote rol in gespeeld. Ik maakte om enorm veel dingen een probleem, was een echte ''zeikerd'' zeg maar. Ik besefte het wel als hij me erop wees, maar toch zag ik ook altijd nog wel een andere kant.
Hij is een ontzettend goed mens, en ik vond mijn eigen gedrag verschrikkelijk. Ben toen ook in therapie gegaan, wat nu elke keer nog door omstandigheden stroef verloopt en ik dus nog niet veel ermee ben opgeschoten.
Nou is niemand perfect, en vind ik dat ik nu nog wel het recht heb om te zeggen dat hij ook genoeg dingen niet goed of eerlijk aangepakt heeft en met sommige dingen zich best meer mocht verplaatsen, maar ik erken wel dat mijn gedrag het grootste probleem was.
Nou heeft hij het vandaag ineens uitgemaakt. Ik moest huilen om bepaalde dingen (niet relevant) en hij bleef nogal kortaf. Toen wees ik hem erop dat ik het best kwetsend vond dat hij mij de afgelopen tijd nooit meer troostte als ik verdrietig was, dat ik het gevoel had een beetje in de steek gelaten te worden.
Toen zei hij dat ik hem met die dingen in had laten zien hoe ver het gekomen was, en heeft er een punt achter gezet. Ik he-le-maal over de toeren natuurlijk, helemaal kapot en verdrietig en paniekerig en hysterisch. Van half 1 tot 5 uur lopen praten over hetzelfde. Ik smekend om nog een kans, laten zien dat ik het nu echt wel kan, dat hij het niet moet uitmaken omdat hij nog wel van me houd, om me geeft, zelf ook wil dat het goedkomt, enz. (waren zijn woorden) en dat het feit dat hij er geen vertrouwen meer in heeft nu niet de reden moet zijn om het definitief te beeindigen, dat we er voor moeten vechten samen, zonder zo snel op te geven als het gevoel nog aanwezig is.
Nou zei hij op het eind dus toen ik vroeg of er echt geen mogelijkheid meer was dat het nu goedkwam (want hij lulde elke keer van ''misschien komt het in de toekomst wel goed'' enz) toen zei hij ''ik weet het niet, we praten dinsdag wel weer''. We zouden namelijk as woensdag gaan karten met mijn ouders en broer en zijn vriendin, en as. weekend zouden we een weekend naar Center Parcs met z'n 2en. Doordat hij zei weet ik niet, we praten dinsdag wel, heb ik toch nog een stukje hoop gekregen.
Zo, een heel verhaal. Er zullen vast reacties komen van, ''laat hem, er zijn genoeg mannen, je kunt het er beter bij laten, enz''.
Maar ik ben benieuwd of er ook mensen zijn die toch nog tips hebben. Hoe ik het het beste kan aanpakken hem te laten zien dat ik de moeite wél waard ben om het nog te proberen, en dat ik door het vuur ga voor hem en alles er voor over heb het goed te krijgen. Misschien is dit alleen maar een wanhoop topic, maar ik hoop zo toch nog tips te krijgen. Bedankt voor het lezen.
dinsdag 4 augustus 2009 om 11:57
Ik heb hem gister een lange mail gestuurd met van alles erin en hij smste erop dat hij doorhad dat het uit me hart kwam en dat het beter is als we morgen (vandaag dus) rustig praten met elkaar. dat hij niet reageerd per mail,liever reageerd als we bij elkaar zijn..
nou...wat moet ik hier toch van denken?
nou...wat moet ik hier toch van denken?
dinsdag 4 augustus 2009 om 12:18
dinsdag 4 augustus 2009 om 15:16
Ik zou hem ook even met rust laten zoals hiervoor al eens gezegd is... Je kunt het beste niet als een blok aan zn been blijven hangen want dan word het sowieso niks.
En... denk je nou echt dat na deze uitspraak van hem alles weer goed is als jullie het weer opnieuw gaan proberen.?! Je houd het even vol om niet over te komen als een "zeikerd" maar op den duur komt alles er toch wel weer uit en gaat alles weer als vanouds want je kunt niet zomaar ineens je karakter veranderen. Dat gaat gewoon NIET.!
Geef hem gewoon even wat ruimte en tijd en ga niet opdringerig doen. Dan heb je de grootste kans dat het misschien toch nog ooit goed komt..?
En... denk je nou echt dat na deze uitspraak van hem alles weer goed is als jullie het weer opnieuw gaan proberen.?! Je houd het even vol om niet over te komen als een "zeikerd" maar op den duur komt alles er toch wel weer uit en gaat alles weer als vanouds want je kunt niet zomaar ineens je karakter veranderen. Dat gaat gewoon NIET.!
Geef hem gewoon even wat ruimte en tijd en ga niet opdringerig doen. Dan heb je de grootste kans dat het misschien toch nog ooit goed komt..?
dinsdag 11 augustus 2009 om 07:42
quote:Opnieuwleven schreef op 10 augustus 2009 @ 23:36:
Waarom oordelen sommige forummers zo hard?? Het meisje ziet in dat ze fout is geweest, waarom wordt ze dan nog gestraft door vervelende opmerkingen??
Door wie wordt ze gestraft dan?
Denk je dat het helpt als we met zijn allen gaan zeggen: Ach gossie, meisje toch, wat vreselijk dat jou vriend niet inziet dat je het allemaal goed bedoelt.
Dat denk ik namelijk niet. Want uit alles wat TO schrijft blijkt dat zij een enorm moeilijk iemand is om mee samen te leven. Dus zal TO daar iets aan moeten doen, wil deze relatie (of elke andere relatie) kans van slagen hebben. Natuurlijk is het heel naar als je geen leuke jeugd hebt gehad, maar geloof me, ze is niet de enige. Met haar zijn er nog duizenden, zo niet 10- of 100.000 mensen die een moeilijke jeugd hebben gehad. Dat is naar en vervelend. Het is zelfs logisch dat je daar nare trekjes aan overhoudt, maar deze trekjes kun je wel afleren. De één kan dit zelf (met eventuele hulp van familie of vrienden) de ander heeft baat bij een psycholoog.
De schuld bij een ander neerleggen brengt je in ieder geval nergens.
Rider Het is echt een pittige post, maar wel waarheid als een koe.
Waarom oordelen sommige forummers zo hard?? Het meisje ziet in dat ze fout is geweest, waarom wordt ze dan nog gestraft door vervelende opmerkingen??
Door wie wordt ze gestraft dan?
Denk je dat het helpt als we met zijn allen gaan zeggen: Ach gossie, meisje toch, wat vreselijk dat jou vriend niet inziet dat je het allemaal goed bedoelt.
Dat denk ik namelijk niet. Want uit alles wat TO schrijft blijkt dat zij een enorm moeilijk iemand is om mee samen te leven. Dus zal TO daar iets aan moeten doen, wil deze relatie (of elke andere relatie) kans van slagen hebben. Natuurlijk is het heel naar als je geen leuke jeugd hebt gehad, maar geloof me, ze is niet de enige. Met haar zijn er nog duizenden, zo niet 10- of 100.000 mensen die een moeilijke jeugd hebben gehad. Dat is naar en vervelend. Het is zelfs logisch dat je daar nare trekjes aan overhoudt, maar deze trekjes kun je wel afleren. De één kan dit zelf (met eventuele hulp van familie of vrienden) de ander heeft baat bij een psycholoog.
De schuld bij een ander neerleggen brengt je in ieder geval nergens.
Rider Het is echt een pittige post, maar wel waarheid als een koe.
dinsdag 11 augustus 2009 om 07:59
Therapie is niet helemaal hetzelfde als het vervangen van een leertje hoor. Vind ik dan op de één of andere weer een echte mannenopmerking. Het gaat er ook om (afgezien van de soort therapie die je leert om een spin vast te pakken) om je gevoelens te zien, en te doorleven. Dus ja, dat softe gedoe. Wat niet wil zeggen dat het moet ontaarden in oeverloos gepraat, maar het is wel wat anders dan het vervangen van een leertje.
Ik ben wel met Rider eens dat niemand een zeikerd wil. Echter, maar weinig mensen zijn dan ook een zeikerd in het begin. Je reageert ook op elkaar hè in een relatie. Patronen noemen ze dat. Bij de ene man ben je bijvoorbeeld een neuroot, maar als je daardoor gaat denken dat je in het echt een neuroot bent heb je het mis, want in de ogen van een andere man blijk je opeens weer een enorme slons te zijn. (Het zou daarom in theorie zelfs nog zo kunnen zijn dat TO's vriend een enorm manipulatieve eikel blijkt te zijn die haar heeft wijsgemaakt dat zij een zeur is, je hebt ze er bij hoor zulk soort mannen)
Ik vind het daarom wat zwart-wit om te zeggen dat TO in werkelijkheid een enorme zeikerd is, dat altijd zal blijven, tijd verspild aan overloos gezeur (therapie) en nooit meer een leuke man zal vinden.
En als mijn vriend de relatie uitmaakt reageer ik ook hysterisch, terwijl ik normaliter toch een heel kalm persoon ben. Als mijn vliegtuig neerstort reageer ik ook hysterisch.
Ik ben wel met Rider eens dat niemand een zeikerd wil. Echter, maar weinig mensen zijn dan ook een zeikerd in het begin. Je reageert ook op elkaar hè in een relatie. Patronen noemen ze dat. Bij de ene man ben je bijvoorbeeld een neuroot, maar als je daardoor gaat denken dat je in het echt een neuroot bent heb je het mis, want in de ogen van een andere man blijk je opeens weer een enorme slons te zijn. (Het zou daarom in theorie zelfs nog zo kunnen zijn dat TO's vriend een enorm manipulatieve eikel blijkt te zijn die haar heeft wijsgemaakt dat zij een zeur is, je hebt ze er bij hoor zulk soort mannen)
Ik vind het daarom wat zwart-wit om te zeggen dat TO in werkelijkheid een enorme zeikerd is, dat altijd zal blijven, tijd verspild aan overloos gezeur (therapie) en nooit meer een leuke man zal vinden.
En als mijn vriend de relatie uitmaakt reageer ik ook hysterisch, terwijl ik normaliter toch een heel kalm persoon ben. Als mijn vliegtuig neerstort reageer ik ook hysterisch.
dinsdag 11 augustus 2009 om 08:22
Ik vind iedereen ook echt behoorlijk bitcherig..
Fijn dat jullie allemaal een perfecte (braak) relatie hebben, zonder kleine ruzietjes, maar dat is ook niet de norm hoor.
Er kunnen best irritaties zijn als je wat langer bij elkaar bent. Het gaat erom hoe je daarmee om gaat. Ze doet haar best en dat vind ik al heel wat.
Ik kan mijn vriend af en toe ook wel achter t behang plakken en hij mij ook. Maar verder hebben we t echt wel leuk samen.
Fijn dat jullie allemaal een perfecte (braak) relatie hebben, zonder kleine ruzietjes, maar dat is ook niet de norm hoor.
Er kunnen best irritaties zijn als je wat langer bij elkaar bent. Het gaat erom hoe je daarmee om gaat. Ze doet haar best en dat vind ik al heel wat.
Ik kan mijn vriend af en toe ook wel achter t behang plakken en hij mij ook. Maar verder hebben we t echt wel leuk samen.
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:06
TO zegt nu dat zij een zeikerd is, maar wie zegt mij dat dat niet is aangepraat door die EX van haar???
Ik kan mij herkennen in TO. De verwijten van mijn ex komen met die van haar ex overeen. En ja, ik geloofde hem! Ik vertelde vriendinnen dat de breuk MIJN schuld is, dat ik ZOOO moeilijk ben etc.
Maar een maand later ben ik er, via gesprekken met professionele hulp en vriendinnnen dat het nogal meevalt met 'dat ik een moeilijk mens ben'. Dat ik juist heel veel goede karaktereigenschappen heb en dat HIJ hier degene is die niet chique reageert. Als je het uitmaakt hoef je niet van alles te verwijten etc.
Als je net hoort dat je bent verlaten, dan ben je alleen maar in shock. Al helemaal als hij je hele hebben en houwen meteen bij jouw kamer dumpt, de sleutel van zijn huis afneemt.
Dus sorry dat IK vind dat er onaardig word gedaan, maar ik geloof TO niet meteen als ze zegt dat ze 'moeilijk' is. Omdat zij dat vindt of omdat die EX van haar dat vindt?
Ik kan mij herkennen in TO. De verwijten van mijn ex komen met die van haar ex overeen. En ja, ik geloofde hem! Ik vertelde vriendinnen dat de breuk MIJN schuld is, dat ik ZOOO moeilijk ben etc.
Maar een maand later ben ik er, via gesprekken met professionele hulp en vriendinnnen dat het nogal meevalt met 'dat ik een moeilijk mens ben'. Dat ik juist heel veel goede karaktereigenschappen heb en dat HIJ hier degene is die niet chique reageert. Als je het uitmaakt hoef je niet van alles te verwijten etc.
Als je net hoort dat je bent verlaten, dan ben je alleen maar in shock. Al helemaal als hij je hele hebben en houwen meteen bij jouw kamer dumpt, de sleutel van zijn huis afneemt.
Dus sorry dat IK vind dat er onaardig word gedaan, maar ik geloof TO niet meteen als ze zegt dat ze 'moeilijk' is. Omdat zij dat vindt of omdat die EX van haar dat vindt?
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:44
Maar wat vind jij van haar manier van reageren dan? Zoals ze omschrijft, en hoe ze reageert op de forummers die hier posten?
Alleen de titel al; Vriend die het uitmaakt maar toch vind ik dat hij dat niet moet doen/ben ik het daar niet mee eens/ ik ik ik ik ik wil... etc
Ze zijn nog geen 2 jaar samen geweest en het liep spaak. TO gedroeg zich op een manier die vriend niet meer accepteert. Vervolgens komen er excuses voor haar gedrag en probeert ze hem over te halen. Nu kan het écht écht écht anders. Ja, sure.....
Ik vind niet dat er bitcherig of gemeen wordt gedaan.
Alleen de titel al; Vriend die het uitmaakt maar toch vind ik dat hij dat niet moet doen/ben ik het daar niet mee eens/ ik ik ik ik ik wil... etc
Ze zijn nog geen 2 jaar samen geweest en het liep spaak. TO gedroeg zich op een manier die vriend niet meer accepteert. Vervolgens komen er excuses voor haar gedrag en probeert ze hem over te halen. Nu kan het écht écht écht anders. Ja, sure.....
Ik vind niet dat er bitcherig of gemeen wordt gedaan.
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:52
Ik vind ook niet dat er bitcherig wordt gedaan naar TO
Meer eerlijk, en ik denk dat dat ook goed is.
Een forum hoeft niet altijd een positieve spiegel te zijn toch?
Kijk TO kan zich nu wel i n allemaal bochten willen wringen om te laten zien dat het deze keer echt anders is.
Maar ex lief zal daar zelf weinig trek in hebben.
Dan kunnen wij wel allemaal haar handje vasthouden en met haar mee roepen ach en wee, maar per saldo schiet TO daar ook niets mee op.
Meer eerlijk, en ik denk dat dat ook goed is.
Een forum hoeft niet altijd een positieve spiegel te zijn toch?
Kijk TO kan zich nu wel i n allemaal bochten willen wringen om te laten zien dat het deze keer echt anders is.
Maar ex lief zal daar zelf weinig trek in hebben.
Dan kunnen wij wel allemaal haar handje vasthouden en met haar mee roepen ach en wee, maar per saldo schiet TO daar ook niets mee op.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:57
quote:peertie124 schreef op 04 augustus 2009 @ 11:57:
Ik heb hem gister een lange mail gestuurd met van alles erin en hij smste erop dat hij doorhad dat het uit me hart kwam en dat het beter is als we morgen (vandaag dus) rustig praten met elkaar. dat hij niet reageerd per mail,liever reageerd als we bij elkaar zijn..
nou...wat moet ik hier toch van denken?
Waarom stuur je hem nog een keer een mail? Hij weet echt wel hoe jij je voelt. Je maakt het alleen maar nóg moeilijker voor jullie allebei.
En ik vind niet dat er hier (te) bitchy wordt gereageerd. Sommige vrouwen hebben nou eenmaal een bord voor hun kop, dus moeten er heldere adviezen volgen.
Ik heb hem gister een lange mail gestuurd met van alles erin en hij smste erop dat hij doorhad dat het uit me hart kwam en dat het beter is als we morgen (vandaag dus) rustig praten met elkaar. dat hij niet reageerd per mail,liever reageerd als we bij elkaar zijn..
nou...wat moet ik hier toch van denken?
Waarom stuur je hem nog een keer een mail? Hij weet echt wel hoe jij je voelt. Je maakt het alleen maar nóg moeilijker voor jullie allebei.
En ik vind niet dat er hier (te) bitchy wordt gereageerd. Sommige vrouwen hebben nou eenmaal een bord voor hun kop, dus moeten er heldere adviezen volgen.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
dinsdag 11 augustus 2009 om 11:02
*zwaait terug naar Evy*
Tis een beetje wat mijn vader altijd zegt
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Ik heb hier ook wel eens zwelgend in mijn verdriet weken lopen snotteren omdat het uit was.
Gelukkig zijn er mensen geweest die na een tijdje tegen me zeiden
Kom op Sum, je bent je nu ontzettend aan het aanstellen met je de wereld vergaat en ik kom er nooit meer overheen acties.
Hard?
Best wel, maar het is wel de waarheid, en ja die doet soms zeer!
Tis een beetje wat mijn vader altijd zegt
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Ik heb hier ook wel eens zwelgend in mijn verdriet weken lopen snotteren omdat het uit was.
Gelukkig zijn er mensen geweest die na een tijdje tegen me zeiden
Kom op Sum, je bent je nu ontzettend aan het aanstellen met je de wereld vergaat en ik kom er nooit meer overheen acties.
Hard?
Best wel, maar het is wel de waarheid, en ja die doet soms zeer!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
