Ervaring met euthanasie?

Brrrrr, beetje eng om dit topic te openen, vind het best wel een kwetsbaar onderwerp, maar doe het toch maar. *ademt diep in*



Mijn moeder heeft kanker en is uitbehandeld. Ze heeft vrijwel direct een euthanasieverklaring opgesteld in overleg met de huisarts.



Ik ben benieuwd of hier mensen zijn die ervaring hebben met euthanasie bij een geliefde en daar iets over willen vertellen.



Dit topic openen voelt een beetje als op de zaken vooruit lopen, maar mijn moeder gaat best wel snel achteruit en ik heb geen idee hoe haar ziektebed gaat verlopen. Vandaar dat ik me maar een beetje probeer voor te bereiden op wat er komen gaat.



Bij mijn vader heb ik gezien dat de dood een verlossing kan zijn van pijn en ellende (is ook gestorven aan kanker). Ik ben benieuwd hoe mensen het ervaren als iemand aangeeft niet meer verder te willen. Het lijkt me zo afschuwelijk om te weten dat iemand dan en dan om zo laat gaat overlijden. Het afscheid nemen lijkt me zo intens. ..



Op dit moment kan ik er alleen maar met een heel naar gevoel naar kijken, ik ben benieuwd of mensen het ook als naar, of juist als heel mooi hebben ervaren? Groei je daar in, of is dat iets dat je achteraf vaststelt?



Mocht je het wel willen delen, maar liever niet hier, dan wil ik ook wel mijn e-mailadres geven als dat fijner is.



Alvast bedankt voor eventuele reacties....

Oh chopper, dat is heftig zeg. Goed dat je die momenten laat begaan. Dat is de enige manier. Veel sterkte. En als je er ooit wel iets over kwijt wil, dan ben je van harte welkom.





Roosies: ik weet eerlijk gezegd niet hoeveel mg. En vwb steun: mijn moeder heeft een hele lieve man en ik ook . Ook heb ik een zusje en twee stiefzusjes, maar die zijn wat jonger en staan er wat anders in, al is het voor hun ook heel zwaar natuurlijk. Zij kijken alleen niet zover vooruit.

Daarnaast heb ik veel lieve vrienden en ook mijn moeder wordt met liefde omringd door familie en vrienden. Heel mooi om te zien en ze geniet daar ook erg van!

Wat lief dat hier ook meegeleefd wordt. Heel bijzonder, heel erg bedankt daarvoor.



Morgen wordt mama gecremeerd, had nu even een minuutje over om jullie even te bedanken voor de lieve berichtjes, doet veel goed.



Uiteindelijk is actieve euthanasie niet nodig geweest. Mama gaf woensdagavond aan niet meer te kunnen. De huisarts is gebeld om de volgende ochtend het proces in gang te zetten. Toen is de doktersdienst geweest en hebben haar een sterk pijnbestrijdingsmiddel en kalmeringsmiddel gegeven. Ze gaven aan dat het zou kunnen dat ze er in bleef, maar daar had mijn mama vrede mee. Ze kon niet meer. Mijn man en ik hebben de hele nacht bij haar gewaakt en voor haar gezorgd. Gelukkig sliep ze eindelijk. Om vier uur heeft haar man ons afgelost. Ik ben naar boven gegaan, maar kon niet slapen. Heb in bed aan haar liggen denken.

Half vijf 's ochtends is ze in haar slaap overleden, waar haar man bij was. We waren allemaal 'blij' dat ze niet meer wakker hoefde te worden en weer hoefde te beseffen wat er aan de hand was, dat ze eindelijk van de pijn was verlost.



Ze is zo dapper en sterk geweest. Ze was op, het was goed zo.



Het voelt heel intiem om dit op te schrijven en misschien dat ik het later ook weghaal, maar jullie openhartige reacties hier hebben mij zo geholpen, dat ik heel graag wil laten weten hoe het uiteindelijk is gelopen.



Bedankt.