Relaties
alle pijlers
Zijn Koerdische moeder accepteert mij niet
zondag 6 september 2009 om 18:37
Hallo!
Ik ben echt ten einde raad. Sinds 4 maanden woon ik in Turkije, en ik ontmoet de liefde van m'n leven. Een koerd. Het was van beide kanten liefde op het eerste gezicht. Hij heeft een grote familie, 11 broers en 2 zussen. 3 van Z'n broers en hij zijn hier een restaurant begonnen een jaar of 10 geleden, wat andere broers zijn gaan studeren en weer andere zijn ook restaurants begonnen. Z'n moeder woont met z'n zussen in een dorp in het oosten van Turkije. Mijn vriend woont hier met z'n broers samen en 2 van z'n broers zijn getrouwd en hebben kinderen, ze wonen met zijn allen in een huis. Ik heb een appartementje voor mezelf en hij brengt heel veel tijd bij me door. De bedoeling was, om van de winter naar het dorp te gaan om me aan zijn moeder voor te stellen. Hij zou eerst gaan, over mij vertellen en dat kon ik ook komen. Ze weet wel wat van ons af, maar geen details. Ze broer stond van de week op de stoep bij hun thuis en mijn vriend was bij mij. Ze broer was er maar 1 avondje vanwege z'n werk en heeft m'n vriend dus niet gezien. Dit heeft hij aan ze moeder verteld, dat mijn vriend niet meer thuis woont, en dat hij alleen nog maar aan mij denkt en niet aan zijn familie. Zijn moeder belde mijn vriend op en verbood hem om met mij om te gaan, anders had ze geen zoon meer. Sindsdien wil ze niet meer met hem praten. Puur om het feit dat ik Europese ben en zoals hun het zeggen, Europese meisjes zijn vies. Ze accepteert het absoluut niet, maar ik wil het er niet bij laten zitten. Mijn vriend heeft vandaag al ze broers gebeld en ze hebben allemaal gezegd dat het onmogelijk is, dat we samen zijn en uiteindelijk ooit willen trouwen. Wij willen elkaar absoluut niet kwijt, maar hij wil ze familie ook niet kwijt. Familie is het allerbelangrijkste in deze cultuur. Ik weet echt niet wat we moeten doen, me vriend zegt tegen me, ga terug naar Nederland en vergeet me. Ik kan het niet, hij is de ware ik weet het en voel het aan alles. En hij heeft hetzelfde maar hij kan ook ze familie niet kwijt raken. Wat kunnen we doen, want ze familie is heel duidelijk geweest over dit. Hij raakt ze kwijt als we samen blijven...
Ik ben echt ten einde raad. Sinds 4 maanden woon ik in Turkije, en ik ontmoet de liefde van m'n leven. Een koerd. Het was van beide kanten liefde op het eerste gezicht. Hij heeft een grote familie, 11 broers en 2 zussen. 3 van Z'n broers en hij zijn hier een restaurant begonnen een jaar of 10 geleden, wat andere broers zijn gaan studeren en weer andere zijn ook restaurants begonnen. Z'n moeder woont met z'n zussen in een dorp in het oosten van Turkije. Mijn vriend woont hier met z'n broers samen en 2 van z'n broers zijn getrouwd en hebben kinderen, ze wonen met zijn allen in een huis. Ik heb een appartementje voor mezelf en hij brengt heel veel tijd bij me door. De bedoeling was, om van de winter naar het dorp te gaan om me aan zijn moeder voor te stellen. Hij zou eerst gaan, over mij vertellen en dat kon ik ook komen. Ze weet wel wat van ons af, maar geen details. Ze broer stond van de week op de stoep bij hun thuis en mijn vriend was bij mij. Ze broer was er maar 1 avondje vanwege z'n werk en heeft m'n vriend dus niet gezien. Dit heeft hij aan ze moeder verteld, dat mijn vriend niet meer thuis woont, en dat hij alleen nog maar aan mij denkt en niet aan zijn familie. Zijn moeder belde mijn vriend op en verbood hem om met mij om te gaan, anders had ze geen zoon meer. Sindsdien wil ze niet meer met hem praten. Puur om het feit dat ik Europese ben en zoals hun het zeggen, Europese meisjes zijn vies. Ze accepteert het absoluut niet, maar ik wil het er niet bij laten zitten. Mijn vriend heeft vandaag al ze broers gebeld en ze hebben allemaal gezegd dat het onmogelijk is, dat we samen zijn en uiteindelijk ooit willen trouwen. Wij willen elkaar absoluut niet kwijt, maar hij wil ze familie ook niet kwijt. Familie is het allerbelangrijkste in deze cultuur. Ik weet echt niet wat we moeten doen, me vriend zegt tegen me, ga terug naar Nederland en vergeet me. Ik kan het niet, hij is de ware ik weet het en voel het aan alles. En hij heeft hetzelfde maar hij kan ook ze familie niet kwijt raken. Wat kunnen we doen, want ze familie is heel duidelijk geweest over dit. Hij raakt ze kwijt als we samen blijven...
zondag 6 september 2009 om 21:44
quote:Kim_in_TR schreef op 06 september 2009 @ 21:43:
Zeg het maar zo makkelijk, maar het is voor niemand leuk als je moet gaan kiezen tussen relatie of familie, dat doe je niet even 'zomaar' ofzo.Natuurlijk is het vervelend en moeilijk enzo. Maar je vraagt hier wel naar ideeën en reacties... die krijg je dan toch ook? (niet onaardig bedoeld).
Zeg het maar zo makkelijk, maar het is voor niemand leuk als je moet gaan kiezen tussen relatie of familie, dat doe je niet even 'zomaar' ofzo.Natuurlijk is het vervelend en moeilijk enzo. Maar je vraagt hier wel naar ideeën en reacties... die krijg je dan toch ook? (niet onaardig bedoeld).
Peas on earth!
zondag 6 september 2009 om 21:44
quote:tatlitatli schreef op 06 september 2009 @ 21:43:
Als hij voor jou kiest, kan hij voorlopig niet meer terug naar het dorp. De kans is te groot dat hij daar (geestelijk en misschien wel fysiek) onder druk wordt gezet en wordt uitgehuwelijkt.Dus.... wat zou je allemaal aanhalen voor iemand die je net vier maanden kent? Als dit nou al een paar jaar zou spelen... Moet eerlijk zeggen, als ik hem was... had ik even mn gevoel uitgezet en had er van af gezien.
Als hij voor jou kiest, kan hij voorlopig niet meer terug naar het dorp. De kans is te groot dat hij daar (geestelijk en misschien wel fysiek) onder druk wordt gezet en wordt uitgehuwelijkt.Dus.... wat zou je allemaal aanhalen voor iemand die je net vier maanden kent? Als dit nou al een paar jaar zou spelen... Moet eerlijk zeggen, als ik hem was... had ik even mn gevoel uitgezet en had er van af gezien.
zondag 6 september 2009 om 21:45
quote:Kim_in_TR schreef op 06 september 2009 @ 21:43:
Zeg het maar zo makkelijk, maar het is voor niemand leuk als je moet gaan kiezen tussen relatie of familie, dat doe je niet even 'zomaar' ofzo.
In de Koerdische cultuur is het ook niet 'zomaar'.
Krijg een beetje het idee dat je je daar een beetje op verkijkt, het onderschat.
Zeg het maar zo makkelijk, maar het is voor niemand leuk als je moet gaan kiezen tussen relatie of familie, dat doe je niet even 'zomaar' ofzo.
In de Koerdische cultuur is het ook niet 'zomaar'.
Krijg een beetje het idee dat je je daar een beetje op verkijkt, het onderschat.
zondag 6 september 2009 om 21:46
Als jullie na 4 mnd al ten einde raad zijn (zoals ik het nu allemaal lees) dan is dat al vrij snel in mijn ogen...Hij moet voor jou en zichzelf opkomen en dat is iets wat hij blijkbaar niet kan omdat hij zijn moeder niet voor haar hoofd wil stoten, wat eigenlijk wel goed zou zijn denk ik als zij zo de controlfreak uit wil hangen...
Ik hoop echt dat het gaat werken. En laat haar maar naar jullie toekomen, kun je meteen met haar praten
Ik hoop echt dat het gaat werken. En laat haar maar naar jullie toekomen, kun je meteen met haar praten
zondag 6 september 2009 om 21:47
quote:Kim_in_TR schreef op 06 september 2009 @ 21:43:
Zeg het maar zo makkelijk, maar het is voor niemand leuk als je moet gaan kiezen tussen relatie of familie, dat doe je niet even 'zomaar' ofzo.Ik weet er alles van. En dus? Het hele leven bestaat uit keuzes maken. Heel pijnlijk als iemand zijn familie boven jou verkiest maar kennelijk is het niet anders. Geen keuze maken is inderdaad óók een keuze maken.
Zeg het maar zo makkelijk, maar het is voor niemand leuk als je moet gaan kiezen tussen relatie of familie, dat doe je niet even 'zomaar' ofzo.Ik weet er alles van. En dus? Het hele leven bestaat uit keuzes maken. Heel pijnlijk als iemand zijn familie boven jou verkiest maar kennelijk is het niet anders. Geen keuze maken is inderdaad óók een keuze maken.
zondag 6 september 2009 om 21:47
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 06 september 2009 @ 21:44:
[...]
Natuurlijk is het vervelend en moeilijk enzo. Maar je vraagt hier wel naar ideeën en reacties... die krijg je dan toch ook? (niet onaardig bedoeld).Dat van mij is ook niet onaardig bedoeld, het is fijn om te weten dat er zoveel mensen met mij mee denken. Ik probeer alleen duidelijk te maken dat je niet zomaar even die keuze kan maken, en wat jij al zei, misschien maar helemal geen keuze maken
[...]
Natuurlijk is het vervelend en moeilijk enzo. Maar je vraagt hier wel naar ideeën en reacties... die krijg je dan toch ook? (niet onaardig bedoeld).Dat van mij is ook niet onaardig bedoeld, het is fijn om te weten dat er zoveel mensen met mij mee denken. Ik probeer alleen duidelijk te maken dat je niet zomaar even die keuze kan maken, en wat jij al zei, misschien maar helemal geen keuze maken
zondag 6 september 2009 om 21:53
Eigenlijk is het nog 'aardig' dat ze jullie op tijd waarschuwen. Je zal het eerste europese meisje niet zijn dat na jaren relatie met misschien wel verloving/trouwplannen, alsnog aan de kant wordt geschoven omdat de familie het niks vindt en een bruidje in het dorp heeft gevonden. Ook al wisten ze al jaren van wat er gaande was.
Ik snap heel goed dat het heel moeilijk te accepteren is. Het zou niet moeten mogen dat de familie zo zijn leven probeert te bepalen, maar in Turkije is het echt nog aan de orde van de dag. Met name in het oosten/ onder koerden/ in de lagere sociale klasse. Besef je ook dat, hoe modern hij nu misschien ook lijkt (gokje: jullie wonen in een badplaats/werken in het toerisme), je vriend deze cultuur en gebruiken 'in zijn bloed heeft'. Het is niet iedereen gegeven om zich daaraan te ontworstelen. Misschien heeft hij nu de moed om tegen zijn familie op te koemn, maar hoe is dat later? Wat verwacht hij straks van jou en evt. jullie kinderen?
Verder eens met Fleurtje, het is wel heel veel moeite voor iemand die je amper nog kent. Van zijn kant maar ook van de jouwe.
Ik snap heel goed dat het heel moeilijk te accepteren is. Het zou niet moeten mogen dat de familie zo zijn leven probeert te bepalen, maar in Turkije is het echt nog aan de orde van de dag. Met name in het oosten/ onder koerden/ in de lagere sociale klasse. Besef je ook dat, hoe modern hij nu misschien ook lijkt (gokje: jullie wonen in een badplaats/werken in het toerisme), je vriend deze cultuur en gebruiken 'in zijn bloed heeft'. Het is niet iedereen gegeven om zich daaraan te ontworstelen. Misschien heeft hij nu de moed om tegen zijn familie op te koemn, maar hoe is dat later? Wat verwacht hij straks van jou en evt. jullie kinderen?
Verder eens met Fleurtje, het is wel heel veel moeite voor iemand die je amper nog kent. Van zijn kant maar ook van de jouwe.
if we all light up, we can scare away the dark...
zondag 6 september 2009 om 22:05
zoals hier al eerder is gezegd tegen je; weet waar je aan begint. Ik ken de cultuur heel goed. Zelfs turken onder elkaar kunnen grote problemen veroorzaken als de een in de ogen van de andere familie ongeschikt is. Een hele goede vriendin van mij is ook nederlandse die met een turk gaat. Uit de hogere klasse. Al bijna tien jaar. Zij woont inmiddels alweer in nederland omdat het gewoon niet werkt. De turkse cultuur is nou eenmaal zo en dat kun je niet veraderen ook al is het nog zo oneerlijk allemaal. Wil je over tien jaar nog in dezelfde situatie zitten? Dat moet je jezelf afvragen.
zondag 6 september 2009 om 22:46
Verbazend. Je woont daar 4 maanden je hebt een relatie met een Turk al 4 maanden. En je hebt hem dus niet eerder leren kennen?
Bijna geen enkele multiculti-relatie overleeft het, maar goed jij kan natuurlijk één van de uitzonderinge zijn. Alleen heb ik het gevoel dat jij de rol van het geloof ontzettend onderschat. Geloof is in de Turkse cultuur verweven met de persoonlijkheid, geloof verbind je met je familie/gemeenschap. Het geloof beslaat een groot deel van het leven. Met een 'ongelovige' trouwen is verraad naar de familie toe en ook zelfverloochening voor de 'afvallige'. Maar een klein deel doet afstand van de geloof, maar zij komen in de regel ook uit iets progressievere families. Of kiezen ervoor verstoten te worden. Je vriend zit nu in een enorm loyaliteitsconflict en ik vrees dat die 4 maanden relatie niet zullen winnen van de mensen die voor hem hebben gezorgd en liefde hebben gegeven, jarenlang.
En ik geloof niet in de ware. Ik geloof wel dat het je gevoel is, maar helaas zorgt liefde ook voor cognitieve achteruitgang. Ik wens je wijsheid toe, echter denk ik dat het beter is om voor jezelf heel veel verwarring en verdriet te besparen. Als je denkt dat deze 4 maanden een stevig fundament vormen om de strijd aan te gaan..succes!
Bijna geen enkele multiculti-relatie overleeft het, maar goed jij kan natuurlijk één van de uitzonderinge zijn. Alleen heb ik het gevoel dat jij de rol van het geloof ontzettend onderschat. Geloof is in de Turkse cultuur verweven met de persoonlijkheid, geloof verbind je met je familie/gemeenschap. Het geloof beslaat een groot deel van het leven. Met een 'ongelovige' trouwen is verraad naar de familie toe en ook zelfverloochening voor de 'afvallige'. Maar een klein deel doet afstand van de geloof, maar zij komen in de regel ook uit iets progressievere families. Of kiezen ervoor verstoten te worden. Je vriend zit nu in een enorm loyaliteitsconflict en ik vrees dat die 4 maanden relatie niet zullen winnen van de mensen die voor hem hebben gezorgd en liefde hebben gegeven, jarenlang.
En ik geloof niet in de ware. Ik geloof wel dat het je gevoel is, maar helaas zorgt liefde ook voor cognitieve achteruitgang. Ik wens je wijsheid toe, echter denk ik dat het beter is om voor jezelf heel veel verwarring en verdriet te besparen. Als je denkt dat deze 4 maanden een stevig fundament vormen om de strijd aan te gaan..succes!
maandag 7 september 2009 om 00:43
Dat men door te trouwen met een ongelovige wordt gezien als afvallige, geldt zeker niet voor alle Turken en je kan al helemaal niet volhouden dat dat dé Turkse cultuur is (overigens is haar vriend een koerd, geen Turk). Er zijn er natuurlijk best die zo denken, maar in de grote steden onder de midden/hogere klasse geldt dat toch echt niet. Alleen al omdat men daar zelf amper religieus is. In mijn mans familie/vriendenkring is niemand echt praktiserend moslim. Onder zijn oud collega's werd niet gevast tijdens ramadan, wordt ongehuwd samengewoond, etc.
In Turkije is er alleen een enorm verschil tussen stad/platteland, hoogopgeleid/niet opgeleid, turk/koerd, hogere sociale klasse/lagere sociale klasse. Het probleem is dat TO bij zo'n beetje alles aan de 'verkeerde' kant zit. En nu woont haar vriend wel in het westen (in een badplaats denk ik), maar dat maakt zijn familie nog niet westers. En de vraag is in hoeverre het hem écht veranderd heeft. Ik zou zelf niet willen introuwen in een familie met zulke middeleeuwse ideeen.
In Turkije is er alleen een enorm verschil tussen stad/platteland, hoogopgeleid/niet opgeleid, turk/koerd, hogere sociale klasse/lagere sociale klasse. Het probleem is dat TO bij zo'n beetje alles aan de 'verkeerde' kant zit. En nu woont haar vriend wel in het westen (in een badplaats denk ik), maar dat maakt zijn familie nog niet westers. En de vraag is in hoeverre het hem écht veranderd heeft. Ik zou zelf niet willen introuwen in een familie met zulke middeleeuwse ideeen.
if we all light up, we can scare away the dark...
maandag 7 september 2009 om 09:35
quote:tatlitatli schreef op 07 september 2009 @ 00:43:
Dat men door te trouwen met een ongelovige wordt gezien als afvallige, geldt zeker niet voor alle Turken en je kan al helemaal niet volhouden dat dat dé Turkse cultuur is (overigens is haar vriend een koerd, geen Turk). Er zijn er natuurlijk best die zo denken, maar in de grote steden onder de midden/hogere klasse geldt dat toch echt niet. Alleen al omdat men daar zelf amper religieus is. In mijn mans familie/vriendenkring is niemand echt praktiserend moslim. Onder zijn oud collega's werd niet gevast tijdens ramadan, wordt ongehuwd samengewoond, etc.
In Turkije is er alleen een enorm verschil tussen stad/platteland, hoogopgeleid/niet opgeleid, turk/koerd, hogere sociale klasse/lagere sociale klasse. Het probleem is dat TO bij zo'n beetje alles aan de 'verkeerde' kant zit. En nu woont haar vriend wel in het westen (in een badplaats denk ik), maar dat maakt zijn familie nog niet westers. En de vraag is in hoeverre het hem écht veranderd heeft. Ik zou zelf niet willen introuwen in een familie met zulke middeleeuwse ideeen.
Nee, en dat bedoel ik met progressievere Turken. In mijn periode in Istanbul was het gros van de vrouwen niet echt gelovig. Dat heet, ze droegen geen tradiotionele kleding en ze neukte en dronken er op los en en vonden Allah een lul (bij wijze van). Maar we hebben het hier over een dorp in Oost-Turkije. De mogelijkheid dat zij er een progressief gedachtegoed op nahouden is erg onwaarschijnlijk.
Ook de 'hogere' klassen zoals jij beschrijft zijn vaak nog streng gelovig. Maar een klein deel van de Turkse bevolking is dat nog niet.
Dat men door te trouwen met een ongelovige wordt gezien als afvallige, geldt zeker niet voor alle Turken en je kan al helemaal niet volhouden dat dat dé Turkse cultuur is (overigens is haar vriend een koerd, geen Turk). Er zijn er natuurlijk best die zo denken, maar in de grote steden onder de midden/hogere klasse geldt dat toch echt niet. Alleen al omdat men daar zelf amper religieus is. In mijn mans familie/vriendenkring is niemand echt praktiserend moslim. Onder zijn oud collega's werd niet gevast tijdens ramadan, wordt ongehuwd samengewoond, etc.
In Turkije is er alleen een enorm verschil tussen stad/platteland, hoogopgeleid/niet opgeleid, turk/koerd, hogere sociale klasse/lagere sociale klasse. Het probleem is dat TO bij zo'n beetje alles aan de 'verkeerde' kant zit. En nu woont haar vriend wel in het westen (in een badplaats denk ik), maar dat maakt zijn familie nog niet westers. En de vraag is in hoeverre het hem écht veranderd heeft. Ik zou zelf niet willen introuwen in een familie met zulke middeleeuwse ideeen.
Nee, en dat bedoel ik met progressievere Turken. In mijn periode in Istanbul was het gros van de vrouwen niet echt gelovig. Dat heet, ze droegen geen tradiotionele kleding en ze neukte en dronken er op los en en vonden Allah een lul (bij wijze van). Maar we hebben het hier over een dorp in Oost-Turkije. De mogelijkheid dat zij er een progressief gedachtegoed op nahouden is erg onwaarschijnlijk.
Ook de 'hogere' klassen zoals jij beschrijft zijn vaak nog streng gelovig. Maar een klein deel van de Turkse bevolking is dat nog niet.
maandag 7 september 2009 om 09:59
Ik heb een tijdje iets moois gehad met een Marokkaanse jongen. Toen hij dit voorzichtig bracht bij zijn moeder ging ze huilen. Ze vond het namelijk zo "erg" voor hem dat hij dit moest meemaken. Ik kan me best wel boos maken over hoe er over het algemeen binnen die cultuur gedacht wordt over Nederlandse meisjes. Alsof ik een of andere slettebak ben die geen opvoeding heeft gehad. Zou uit zelfverdediging bijna racistische gedachten krijgen...
maandag 7 september 2009 om 10:08
@ Pluta: Dat geldt ook andersom zo...Mijn vader was ook not amused toen ik vertelde dat ik een Marokkaanse jongen had leren kennen (je weet wel; vooroordelen enzo). Nou nu 2 jaar later niks aan het handje en alles gezellig en leuk. Hoe vaak ik wel niet te horen heb gekregen: weet je het wel zeker? Wat moet je met zo iemand? Behandeld hij je wel goed? Nu is dat geheel niet meer aan de orde
Mijn schoonmoeder moest ook ff slikken (op zijn zachtst gezegd), maar ze heeft me uiteindelijk wel uitgenodigd om kennis te komen maken. De aanhouder wint
Mijn schoonmoeder moest ook ff slikken (op zijn zachtst gezegd), maar ze heeft me uiteindelijk wel uitgenodigd om kennis te komen maken. De aanhouder wint
maandag 7 september 2009 om 10:13
quote:Sunshine_S schreef op 07 september 2009 @ 10:08:
@ Pluta: Dat geldt ook andersom zo...Mijn vader was ook not amused toen ik vertelde dat ik een Marokkaanse jongen had leren kennen (je weet wel; vooroordelen enzo). Nou nu 2 jaar later niks aan het handje en alles gezellig en leuk. Hoe vaak ik wel niet te horen heb gekregen: weet je het wel zeker? Wat moet je met zo iemand? Behandeld hij je wel goed? Nu is dat geheel niet meer aan de orde
Mijn schoonmoeder moest ook ff slikken (op zijn zachtst gezegd), maar ze heeft me uiteindelijk wel uitgenodigd om kennis te komen maken. De aanhouder wint Toch heb ik het idee dat dit minder speelt bij autochtone ouders. Zijn toch over het algemeen wat ruimdenkender. Mijn moeder in ieder geval wel. Die heeft zich bijvoorbeeld verdiept in de Islam om te weten wat het ongeveer inhoudt. Voor jou is het natuurlijk wel super dat het goed is afgelopen. Het kan dus wel...
@ Pluta: Dat geldt ook andersom zo...Mijn vader was ook not amused toen ik vertelde dat ik een Marokkaanse jongen had leren kennen (je weet wel; vooroordelen enzo). Nou nu 2 jaar later niks aan het handje en alles gezellig en leuk. Hoe vaak ik wel niet te horen heb gekregen: weet je het wel zeker? Wat moet je met zo iemand? Behandeld hij je wel goed? Nu is dat geheel niet meer aan de orde
Mijn schoonmoeder moest ook ff slikken (op zijn zachtst gezegd), maar ze heeft me uiteindelijk wel uitgenodigd om kennis te komen maken. De aanhouder wint Toch heb ik het idee dat dit minder speelt bij autochtone ouders. Zijn toch over het algemeen wat ruimdenkender. Mijn moeder in ieder geval wel. Die heeft zich bijvoorbeeld verdiept in de Islam om te weten wat het ongeveer inhoudt. Voor jou is het natuurlijk wel super dat het goed is afgelopen. Het kan dus wel...
maandag 7 september 2009 om 10:23
quote:Pluta schreef op 07 september 2009 @ 10:13:
[...]
Toch heb ik het idee dat dit minder speelt bij autochtone ouders. Zijn toch over het algemeen wat ruimdenkender. Mijn moeder in ieder geval wel. Die heeft zich bijvoorbeeld verdiept in de Islam om te weten wat het ongeveer inhoudt. Voor jou is het natuurlijk wel super dat het goed is afgelopen. Het kan dus wel...Oh dat weet ik wel zeker. Veel van de autochtone ouders zijn makkelijker. Maar inderdaad, het kan wel...Al heeft het wel wat onzekere tijden gehad, en zelfs nu nog heb je bepaalde problemen in een gemengde relatie waarbij culturen botsen en het niet altijd leuk is. Ah well, gewoon doordrammen die hap en die 'sletten' cultuur de grond intrappen
[...]
Toch heb ik het idee dat dit minder speelt bij autochtone ouders. Zijn toch over het algemeen wat ruimdenkender. Mijn moeder in ieder geval wel. Die heeft zich bijvoorbeeld verdiept in de Islam om te weten wat het ongeveer inhoudt. Voor jou is het natuurlijk wel super dat het goed is afgelopen. Het kan dus wel...Oh dat weet ik wel zeker. Veel van de autochtone ouders zijn makkelijker. Maar inderdaad, het kan wel...Al heeft het wel wat onzekere tijden gehad, en zelfs nu nog heb je bepaalde problemen in een gemengde relatie waarbij culturen botsen en het niet altijd leuk is. Ah well, gewoon doordrammen die hap en die 'sletten' cultuur de grond intrappen
