ADD / ADHD.....

Ha Alfie, welkom terug!



Op dit moment volg ik geen opleiding of studie. Ik heb diverse scholen en opleidingen afgerond, maar de laatste opleiding niet helemaal. Het theoretische deel wel, een deel van de leertherapie die ik ervoor moest volgen ook, maar een praktijkgedeelte en scriptie niet. Praktijk was een stage die je zelf moest regelen en daar loopt het bij mij dan mis, als er geen stok achter de deur is... Wat ook meespeelde was dat ik toen zwanger werd van mijn eerste zoontje en later ook nog mijn tweede, ik werkte destijds ook nog 24 uur per week. Het was daarom sowieso al een lastige opgave om dat te combineren met een opleiding. Het papiertje was voor mij trouwens niet zo van belang, ik deed die opleiding puur uit interesse. Dat kon me dan wel hevig frustreren; deed ik toch alles weer op het laatste moment, nog een half boek doorpezen een uurtje voor het tentamen en het halen met een goed cijfer. Dan nam ik me voor de stof later nog eens rustig door te nemen omdat het erg interessant was, maar ja, dan miste ik die stok weer... erg hoor. Superbelachelijk vind ik dat.



Natuurlijk zie je veel typische ADHD/ADD-trekken ook bij andere mensen. Ik zie bij een aantal mensen die ik goed ken (waaronder mijn man en beste vriendin!) zelfs méér kenmerken van ADHD/ADD bij hen dan bij mij. Het gaat er dus ook vooral om in hoeverre je zelf last van dingen hebt en of je er inderdaad door in de problemen komt. Ik heb het uitstellen tot de nakende deadline de motivatie aanzwengelt gehad sinds mijn tienertijd en er altijd last van gehad, maar ik kwam er toch mee weg. Sinds ik de kinderen heb, kom ik er niet meer mee weg. Ik kwam in de problemen op mijn werk omdat ik me steeds moeilijker kon zetten tot simpele dingen. Sommige daarvan begrijp ik nu nog niet, die zijn uit de categorie 'envelopjes schrijven' uit mijn vorige posting (het is trouwens gelukt hoor, Maasje! Vanmiddag zitten doen en het was zo gepiept...). Voorbeeldje: in mijn laatste 'normale' baan (waar ik zelf ontslag genomen heb en zo'n anderhalf jaar geleden stopte) deed ik het financiële deel van onze stichting onder andere. Een van mijn collega's was erg slecht met cijfers en had er weinig inzicht in, daarom hadden we afgesproken dat ik voor haar in een apart schema bij zou houden welke betalingen uit haar 'portefeuille' gedaan waren en welke nog verwacht werden etc. Daartoe moest ik dus naast het bankprogramma en het boekhoudprogramma een excelbestand bijhouden, dat ik zelf ontwikkeld had, met haar kosten. Heel simpel eigenlijk, alleen telkens even doen. En dat lukte me niet. Als we erover spraken, zei ik steeds dat ik het vanaf nu echt ging doen en geloofde ik dat ook heilig. En toch deed ik het niet. Dacht elke keer weer: oh ja, schema voor D. ook nog even bijwerken, nou, dat doe ik morgenochtend meteen. Of zoiets. Echt om dol van te worden gewoon. Er waren wel regelmatig kleine onduidelijkheidjes en dat lokt het ook uit. Dat moet ik dan eerst uitzoeken en dus zit er nog een schakel tussen. Ik vind het heel erg dat ik me daar niet toe kan zetten. Aan de andere kant... ach ja. Dat werk was niet geschikt voor mij en gelukkig was ik in de positie te stoppen. En heb ik nu werk dat me wel ligt. Helaas kom je altijd wel dingen tegen die in dezelfde categorie vallen en die bijgehouden moeten worden.

Hm... zo schrijvende kom ik erachter dat het 'm bij mij vooral wringt inderdaad in dat bijhouden. Dingen die doorlopend zijn, dus. Die altijd moeten. Ik zie nu dat ik dat over de hele linie zo heb. Ook met het huishouden, bijhouden van de administratie, mijn declaraties, alles dat steeds terugkomt.

Is dat gebrek aan concentratie of verveling? Of allebei? En kan het een komen door het ander?

Grappig toch eigenlijk hoe je al schrijvende weer tot beginnende inzichten kunt komen...

xx lisa.

Vraagje nog: gingen jullie als kind naar de kerk? En zijn er ook mensen hier die nu nog naar de kerk gaan?



Ik hoefde niet elke week, wij gingen denk ik eens per maand naar de kerk. Ik vond het afschuwelijk, een mis van drie kwartier leek wel drie uur te duren. Altijd hetzelfde, dezelfde volgorde... eigenlijk de hel op aarde voor een ADD/ADHD'er, zou ik denken. In elk geval voor mij.

Aan de andere kant hebben veel ADHD'ers blijkbaar baat bij regelmaat en structuur, dus ik ben benieuwd hoe dat bij de andere hier was of is, de kerkgang.

(overigens ga ik nu nooit meer, ik heb nooit veel met het geloof gehad, maar die discussie voer ik graag een andere keer, het gaat me in mijn vraag puur over het bijwonen van een dienst of mis)

xx lisa.

@ ALfie, welkom terug! Dank je voor felicitaties, ben nu 20 weken zwanger. Ik doe geen studie dus kan je helaas niet helpen daarbij. Was een hele slechte studeerster en deed alles het liefst niet en haalde het daarbij per ongeluk toch..... dus als je nog tips nodig hebt



@lisa, klinkt heel bekend over dat volhouden van het bijhouden van dingen. Kan er wel eens wanhopig van worden dat die dingen maar heel even ' af' zijn en dan alweer opnieuw beginnen te stapelen. Dat betekent dat je de rest van je leven je daartoe moet gaan zetten.

Gek eigenlijk hoe iedereen dat uitstellen enzo kent, maar toch valt het me op dat bijv. vriendinnen het uiteindelijk WEL doen en ik uiteindelijk NIET. Zou dat het verschil zijn?

Lisa, ik ging vroeger naar de kerk, verplicht toen ik nog jong was. Tot mijn schaamte ken ik bijna geen een bijbelverhaal uit mijn hoofd. Haakte altijd af tijdens de preek. Nam wel eens wat te tekenen mee om me te vermaken. Ik ga nu ook nooit meer, mede doordat ik me toch niet kan focussen op de dienst. Heb serieus nog nooit een hele preek kunnen luisteren. En nu , als een soort pavlov (schrijf je dat zo?) reactie dwaal ik al af naar andere sferen zodra ik het woord Jeruzalem o.i.d. hoor



Nou, ik heb wel ' zin' in ritalin hoor...pfff. Volgens mij trok ik mij alles ook wat minder aan toen.Lisa, weet jij nog hoe je was in je zwangerschappen? Ik ben zo opvliegend en onzeker. Zijn dat hormonen? Had jij meer of minder last van AD(H)D?



x Maasje

Dingen werden bij mij wel uitvergroot in de zwangerschappen, vooral in de eerste maanden. Toen was ik erg opvliegend terwijl ik dat normaal niet zo ben. Daar merkte ik ook aan dat er iets was, bij mijn eerste, voordat ik wist dat ik zwanger was. Ik had ruzie gemaakt op mijn werk, een vrouw die mijn parkeerplekje inpikte de huid volgescholden en was uit mijn plaat gegaan tegen een vrouw die haar hond uitliet in mijn straat toen die hond achter mijn katten aanging.

Normaal zou ik me aan die dingen ook geërgerd hebben of ook boos geworden zijn, maar niet te vergelijken met hoe ik het toen opvatte en aanpakte, haha.

Verder was ik emotioneler (nog erger dan ik al ben), maar verder merkte ik geen verschil geloof ik.



Ik ken ook bizar weinig bijbelverhalen, daar is weinig van blijven hangen. Het interesseerde me niet, de weerzin was sowieso groter om ergerns te moeten zijn waar ik niet wilde zijn en waar ik me verveelde. Ik mocht tijdens de mis wel lezen van mijn ouders, maar alleen in boekjes uit het boekenhoekje van de kerk of in mijn kinderbijbel. En die verhalen boeiden mij toen niet. Ook als ik nu kerkmuziek hoor, kan ik daar niet van genieten. Het kan nog zulke prachtige muziek zijn, ik associeer dat met onrust en weg willen.

Zo heb ik alle soorten klassieke muziek heel lang niet echt kunnen beluisteren omdat ik dat associeerde met zondag. Mijn moeder zette op zondag klassieke muziek op thuis en ik vond zondag vreselijk. Wij woonden in het centrum en ik hield van de reuring. Op zondag en op dinsdagmiddag vond ik het leven daar unheimisch, want er hoorden mensen op straat te zijn en leven in de brouwerij. Toen ik ouder werd en een pony had, had ik op zondagochtenden training of wedstrijd en viel dat nare zondag-verveel-gevoel volledig weg, maar de muziek heeft die associatie dus nog lang opgeroepen. Gelukkig nu niet meer en kan ik wel genieten van klassieke muziek (als ik de rust vind om überhaupt muziek op te zetten, dat komt zelden voor!).

xx lisa.

Hey meiden,



Ik ben begonnen aan de opleiding counseling en coaching. Het is wel echt mijn ding mensen begeleiden, was altijd al mijn passie.

Maar doe het rustig aan hoor. Het is een deeltijd opleiding, heel veel thuis studie alleen helaas, maar goed. Komt wel goed.



De kerk ging ik vroeger nooit heen, maar kan me wel voorstellen als je er verplicht heen moet het lastig is.



Ik heb elke dag ruzie met het huishouden.

Ik doe het meestal gewoon niet, hoewel ik wel altijd stofzuig, afwas en de was, de andere dingen komen er gewoon te weinig van:(

hoi

mijn man gaat morgen voor een afspraak bij de psych.. jarenlang gedacht dat hij een depressie had, misschien deels waar, wel bij een peut geweest, maar kom nu meer en meer tegen over ADD en asperger ed.. zoveel symptonen en gedragskenmerken in mijn man die hier terug te vinden zijn.. ik heb met hem overleg gehad hierover en hij wil er wel mee door. Dat vind ik wel fijn,



maar op dit moment gaat het echt niet goed thuis, hij is met alles zo onredelijk en doet het overkomen of ik degene ben die loopt te zeiken en kinderachtig doet.. terwijl heel veel dingen vanzelfsprekend zouden moeten zijn in het huishouden (met verzorging van twee jonge kindjes).. zijn dat niet voor hem.. en daar is zoveel strijd over..



en ook al is het misschien iets psychisch.. ik weet niet of ik dit wel blijf trekken.. dat gesnauw en gebrom, zwart kijken, amper vrolijk of echt lachen.. ja met zijn broertje kan hij dat nog wel eens..



maar hier heb ik meer het gevoel dat hij mij als een werkneemster of huishoudster behandeld..



ik word er in ieder geval gek van.. en ben het behoorlijk zat om zo ongelijkwaardig behandeld te worden! Maar ja, ook eerst even afwachten morgen...

Ai, S_noesje, dat klinkt niet leuk!



Ik ga een andere keer nog wel uitgebreid reageren...



Ik heb gistermiddag van half 6 tot half 11 aan een stuk doorgewerkt. Toen gegeten. En daarna van 1 uur 's nachts tot zojuist vol energie aan een stuk door gewerkt.



(Nou ja... Aan een stuk door... Van alles door elkaar uiteraard; mail, stage, werk voor vereniging, kamer opruimen, papier uitzoeken, was uitzoeken.... Maar wel continu bezig geweest!)



Moet ik nu trots en blij zijn dat ik zoveel gedaan heb, of moet ik boos zijn dat ik gewoon een complete nacht heb over geslagen?

Hoi meiden,



Nou ik ben zowaar aan de studie.

Heb me innerlijke groei scriptie vorige week al afgemaakt van het eerste jaar. ( moet ook we ben nu al bezig met het 2e jaar) nu alleen nog de praktijkscriptie en studeren voor het examen. Maar dat zijn 5 dikke boeken, echt ik weet niet hoe ik dat voor elkaar moet krijgen.

Iemand tips?



Liefs

Moet je die vijf boeken van voor tot achter kennen, of gedeelten uit die boeken? Heb je ze al eens gelezen of nog helemaal niets eruit? Is het een kwestie van doorlezen of echt bestuderen? Enzovoort, als je tips wilt even specifieker zijn Ellen.



Ik wilde gaan stofzuigen, zak vol. En geen nieuwe meer liggen. Nu moet ik dus eerst naar de winkel óf de stofzuiger van boven halen. Ah ja, dat kan natuurlijk ook, kost minder tijd en voorkomt dat ik ook nog andere dingen ga halen. Hoewel, ik moet per se ook soda hebben en brood. Dus toch maar naar die winkel eerst.

Verder ben ik trots want ik heb mijn declaraties van 2,5 maand weggewerkt. En zowaar een systeempje opgezet om het voortaan beter en efficiënter bij te houden.

Ben ook redelijk bij qua werk en heb ook zin om klusjes in huis te doen.

Voor de rest ben ik neerslachtig en doodmoe. Komt door net ongesteld geworden, de neerslachtigheid, afgelopen dagen was ik daarnaast enorm prikkelbaar. Doodmoe komt door gewoon al ruim anderhalve week van net te weinig slapen (te veel werk dat door afwezigheid man vaak pas laat op de avond kon) en ook een paar onderbroken nachten door de kinderen.

En zorgen om mijn oudste zoontje. Ik heb de papieren/formulieren ter voorbereiding op een intake bij de GGZ al een poos in huis, maar kon me niet tot invullen ervan zetten. Ik twijfelde of het wel echt nodig was. Nu de school bijna twee weken bezig is, twijfel ik niet meer. Hij kan zich zooooo slecht concentreren en het is zoooooo irritant... Daar voel ik me dan weer enorm schuldig over, dat ik er boos van word. En ik word ook boos op de zweminstructeur die hem een paar keer fiks corrigeerde en uiteindelijk zelfs uit zijn groepje wegstuurde, maar ik kan het ook weer zoooooo goed begrijpen...

Mijn man bracht zoontje na de middagpauze weer naar school en vertelde thuis dat zoons tafeltje inmiddels tegen de lessenaar van de juf aangezet is.

Thuis luistert hij slecht en hij is doodmoe. Natuurlijk is het ook allemaal spannend en nieuw, groep 3, en hij is pas een paar weken 6 jaar oud, maar toch... het loopt slechter dan ik had gehoopt tot nu toe. Dus, ik heb de papieren ingevuld, nu moet mijn man nog een lijst invullen specifiek over ADHD-kenmerken en de juf diezelfde lijst ook, dan kan het weg. Mijn huidige twijfel is echter weer of de juf al een goed oordeel kan geven na twee weken school...

Wat denken jullie?



Tot slot had ik afgelopen dinsdag een (al door mij verzette) belafspraak met de psychiater en die ben ik niet nagekomen. Ik bedenk druk smoezen, maar weet dat dat nergens op slaat. Ik had er wel aan gedacht, maar heb gewoon niet gebeld. Weerstand. Er tegenop zien om weer hetzelfde praatje af te draaien. Stom hè...



Kom, nu aan de slag.

xx lisa.

Hoi allemaal!



Sorry, ben even te druk om van alles terug te lezen, dus reageer erg vanuit mezelf en de laatste pagina



Zelf ben ik inmiddels over op 3x per dag 1 pil, maar heb helaas nog steeds niet het idee dat het werkt. Ga nu over op 4x per dag 1 en dan na 1,5 week waarschijnlijk 4x per dag 1,5 dus hoop dan eigenlijk toch wel wat meer verbetering te merken. Het enige wat ik merk is dat het in mijn hoofd iets rustiger is en dat ik geen trek heb om te eten. Maar beter concentreren of wat makkelijker aan de gang gaan daar is nog geen verbetering bij te merken. De groepstherapie is gestart en dat is wel ok, al vind ik het lastig om er veel over te zeggen.



Ellen, ik ben bezig met een studie in de ICT. Tijdens die studie liep ik ook voornamelijk vast, dat was ook de reden om te kijken of er sprake was van ADD. Het is nu voor mij met name kijken hoe ik dat dus nu verder ga aanpakken. En verder 5 dikke boeken: het lijkt me een crime. Hoeveel tijd heb je ervoor? Kan je anders iets doen qua indeling van zoveel hoofdstukken per dag o.i.d.?



Lisa, ik ben tot mijn 12e regelmatig naar de kerk geweest, alleen ging ik altijd mee naar de kinderdienst, dus een preek heb ik in die tijd eigenlijk nooit gehoord. Ik heb ook niet echt het idee dat ik daar last van mijn ADD had. Maar goed, dat geldt eigenlijk voor mijn volledige kindertijd.

En voor wat betreft het invullen van die lijsten door de juf, is het misschien een idee om die lijsten te kopiëren en dat je vraagt of de juf/meester van vorig jaar er ook een wil invullen? Dan middelt dat misschien wel wat met het beeld van de juf die hij nu heeft. En zijn er, naast dat het tafeltje bij de juf staat, er verder signalen vanuit school (opmerkingen van de juf o.i.d.)? Want als dat niet het geval is, kan je dat dan misschien niet toch nog even aankijken? verder lijkt het me heel lastig, heb er ook helemaal geen ervaring mee...



Maasje: gefeliciteerd met je zwangerschap!!! Ik ben wel benieuwd hoe dat gaat. (eierstokken rammelen, maar ik wil eerst mijn studie af hebben en dat duurt nog zeker twee jaar...)



Pippin: jij maakte toch opnames van je hoorcolleges? Hoe verwerk je die wanneer je weer thuis bent? Ga je er dan in kleine stukjes naar luisteren? En maak je dan alsnog aantekeningen daarvan? Ik zit nl. voor mezelf af te vragen of zoiets ook voor mij iets is...



hmmm...misschien wel goed dat ik niet helemaal ben bijgelezen, het is nu al zo'n lange posting. Ik ga maar weer eens een poging wagen door me over een studieboek te buigen!

pippin, je was toch nog opzoek naar iets als een kasboek o.i.d.?

hier op t forum is er ook naar gevraagd en waren dit de antwoorden. Ik heb geen idee of het wat is, maar misschien heb je er wat aan.

Maasje, bedankt voor het aanbieden van de tips, maar ik ben al klaar met school! Heb in juni mijn diploma gehaald. O ja, moet ik even iets over kwijt hoor:



Ik was in juni al geslaagd, maar op 2 juli gingen mijn klasgenoten en ik het diploma ondertekenen. Omdat het diploma dus pas vanaf die datum geldig is, kreeg ik niet in juli maar in augustus als volleerd PW'er (pedagogisch werker) uitbetaald!!! (Staat ook in onze CAO) Was het 2 dagen eerder geweest, dan was het vanaf juli... krijg ik dus gewoon 350 euro minder! Was daar een beeeeetje boos over...

Maar goed, what's done is done.



Ik las trouwens dat Pippin op zoek is naar een kasboek? Ik heb er ooit eentje ontvangen van een andere forummer... Laat maar weten of je (of iemand anders) deze ook wilt hebben.

Hij is opgesteld in excel, niet erg uitgebreid, wel overzichtelijk...

Oepsie, zag dat Pippin een hekel aan excel heeft....

Deb; Ja, dat was ik. Ik nam het op ja. Ik luisterde er meestal gewoon nog een keer naar terwijl ik na 5 min alweer stond te poetsen ofzo. Soms luisterde ik er naar in de trein, soms had ik 'm gewoon aanstaan. Op eea manier kan ik het zo ook opnemen.



Met stage momenteel merk ik dat het wel iets beter gaat, maar ik heb echt paniek momenten. Word er gewoon fysiek niet lekker van als mijn begeleider meekijkt enz. Zweten, warm, dorst, plassen, misselijk, buikpijn.. ellendig gevoel. Verder merk ik wel dat ik bezig moet blijven en dat lukt me wel aardig. Heb het idee dat ik wel overzicht heb in wat er nog gebeuren moet. Dat scheelt weer.



ik heb morgen een belafspraak met de psychiater staan. Ik had al voor ik met Ritalin begon van die paniek momenten maar over de jaren wordt het steeds erger. Een klassieke vorm van faalangst is het iig niet, als ik her en der lees. Maar goed, dat kan de psychiater beter beoordelen dan ik. Ook heb ik de psychologe weer ingeschakeld. Op hoop van zegen maar weer... Met het op tijd slikken van de ritalin heb ik nog steeds wel problemen, maar mag ook best wat lomper zijn voor mezelf. Zodra ik mijn telefoon niet op 'trillen' zet, dan hoor ik het dus niet en gebeurt er ook niets.



Ik en excel.. breek me de bek niet open Dank voor je link Deb, ik zal er naar kijken wanneer ik iets meer tijd heb. Heb het in mijn takenlijst gezet.

Ha dames, ben even heel druk met alles hier. Gesprek met juf van zoontje gehad, grootste probleem is: totaal geen concentratie, constante afleiding door prikkels vooral vanuit hemzelf. Wel een goed gesprek, ruim een uur. Zij heeft nu de vragenlijst voor het GGZ ingevuld, samen met de juf van vorig jaar. Het was heel confronterend te lezen wat ze allemaal had ingevuld. Weinig contact met de andere kinderen etc, vooral. Nu zit dat denk ik niet eens zo heel erg in hem, het is toevallig zo dat hij weinig aansluiting heeft met de kinderen in deze groep. Helaas is er geen alternatief, er is maar één groep 3 dit jaar.

Op de AD(H)D-lijst scoort hij heel hoog. Voor mij is er geen twijfel dat er ADD uit de onderzoeken zal komen.

Enfin, dat gaat allemaal nog, maar ik ben wel verdrietig om het sociale aspect. Gelukkig wil hij wel afspreken met een meisje uit de klas en zij ook wel met hem, voor vandaag had ze al een afspraak. Zoontje krijgt nu remedial teaching, met twee andere kinderen samen, ook met haar. Ze worden dan voorbereid op wat er de komende week in de klas allemaal gedaan gaat worden. Heeft mijn zoontje volgens mij niets aan, maar kwaad zal het zeker ook niet kunnen.

De plicht roept weer,

xx lisa.

Pippin kan het niet zijn dat de ritalin die paniek versterkt?

Ik heb ritalin geslikt paar jaar terug maar werd er heel erg bang van. Bij mij werkte het niet omdat ik toen ook een angststoornis had en dat was dus echt helemaal niet goed voor me.



Ben nu 3 maanden gestopt met al me medicatie en dat gaat best goed! Ben trots op mezelf. Wil het zelf gewoon doen en kunnen, heb al 3 jaar van allerlei pillen geslikt.



Ik ga zo even sporten,



Dicipline is ook zoiets lastigs!

Was 23 toen bij nij ADD gediagnostiseerd werd.

Ben nu 27 en slik 3 x daags 1 x 5mg dexamfetamine, en dat helpt. Het brengt rust en een structuur aan in mijn leventje.

Tsja, het is ook gewoon je karakter vind ik. Dus je moet er gewoon mee leren leven en iedereen doet het op zijn eigen manier.

Kathleen Nadau daar heb ik toen een boek van gelezen en heb aan de hand daarvan een cursus gevolgd op de Paaz afdeling van het ziekenhuis. 1x daags in de week en dat heeft me ontzettend geholpen, wist toen dat ik niet de enige was.

Nu gaat het goed, vaste baan, leuk appartement, maar kan geen relatie houden i.v.m. wisselende stemmingen soms, hebben jullie daar ook last van?

Bloemetje, heb je eerst ook andere medicatie geprobeerd en zo ja, waarom nu dit en wat is het verschil?



Ik heb het boek van Karin Windt gekocht over ADD. Wat een slecht boek... ik kom er niet goed in op gang. De inhoud zal best oké zijn, maar het is zó slecht geschreven... heel erg.

Ga toch proberen door te zetten.



Wisselende stemmingen... ik denk zelf dat ik dat niet zo heb, geloof ik... hoewel, ik kan wel opeens geïrriteerd en chagrijnig worden, dan zit ik opeens aan mijn tax van wat ik kan hebben. Dan doel ik vooral op de kinderen en hun gedrag, dat 's avonds vaak drukker wordt.



Vraagje: op de site van Karin Windt (ADD) lees ik aanbevelingen om een Mirena-spiraaltje te nemen als je last hebt van moodswings etc door hormonen (en die heb dus wel, niet zo zeer swings maar wel periodes van grotere somberheid etc). Daarbij komt dat ik sinds ik de kinderen gekregen heb ontzettend vloei als ik ongesteld ben. Ik kan dan zeker twee, drie dagen echt niet sporten, bijvoorbeeld, als ik dat zou willen. Zwemmen gaat al helemaal niet. Op vakantie heb ik een supertampon geprobeerd op zo'n zware dag, zodat ik misschien toch even het water in kon, maar binnen een half uur was ik al doorgelekt. Ook dat zou met zo'n spiraaltje stukken minder worden of er zelfs toe leiden dat je vrijwel niet meer vloeit. Dat klinkt mij goed in de oren. Verder reageert mijn huid heel sterk op hormonen en ik heb de indruk dat ik sinds de methylfenidaat nog veel sneller en langer een vette huid heb. Daardoor ook heel snel vet haar en pukkels, bah bah bah. Ik ben verdorie 41!

Huiverig ben ik wel een beetje voor hormonen, hoewel die bij dit spiraaltje minimaal zijn. Verder is mijn man gesteriliseerd, dus voor de anticonceptie zou het ook niet zijn.

Iemand ervaringen?

xx lisa.

Mirena spiraarltje niet; geruibk sinds korte wel de *staat op en gaat cheken* de nuvaring (ooh ja,dat was het). Heb het jaar terug gebruikt, maar toen ws ik net begonnen met statge en soweiso veel beter in mijn vel. Dus kan het moeilijk vergelijjken. Maar leek toen zelf wel minder last te hebben van stemmingswisselingen.



PS. exuses voor mijn schrijfstijl. Ben beeetje flink aangeshoten uit de stad terug gekomen.



@ Ellnw;

op workhosp gaven ze de tiip om elke keer als je ergens aan dacht een eierwerkkertje of mobielallarm te zetten voor een minuut. Als die afgaat, moet oje van jezelf weer gaan leren. Om tev voorkomen dat je door gaat draven enzo. En alles opschrijven wat door je hoofd blijft spken (maar dan gaat het vooral om concrete dingen als tandaartsafspraken enzo *ik mag dinsdagweer; drie gaatjes vullen, help!*)

Heb eerst Ritaline geprobeerd, maar daardoor werd mijn bloeddruk te hoog en flikkerde ik een keertje van mijn fiets dus naar dexamfetamine gegaan en dat behoudt het redelijk.

Gebruik het nu al een hele tijd, ben er tussendoor wel eens een paar weken mee gestopt omdat ik op vakantie moest naar dominicaanse republiek en liever het risico niet wilde nemen dat ik werd aangehouden ofzo bij de douane. Ook al heb ik een medicatiepaspoort ervoor, maar dacht toen ook dat ik wel zonder kon. Kijk het is geen hoge dosis, maar krijg net dat rugsteuntje wat ik nodig heb.

Bij mij wordt de bloeddruk nooit gecontroleerd! Ik ben bloeddonor en als ik ga doneren wordt dat wel gedaan, het is altijd goed. Maar ik heb de laatste tijd toch vaak last van een gespannen gevoel op/in mijn borst, het idee dat ik niet goed kan door-ademen en soms word ik dan ook wat lichtjes in het hoofd, kan het moeilijk omschrijven maar zoiets is het. Ik heb het niet altijd, gisteren kwam het bijvoorbeeld 's avonds, na het eten, opzetten. Mijn psychiater checkt nooit eventuele bijwerkingen. Pfff, ik heb echt niets aan die man.

xx lisa.

Overigens had ik dat beklemmende gevoel ook al wel voor ik aan de medicatie begon, maar niet zo vaak als de laatste tijd. Ik heb me wel veel zorgen gemaakt om mijn zoontje natuurlijk, misschien dat dat ook meespeelt. Het is zo lastig te duiden!

xx lisa.

Grrrrr, mijn vriendin zou vanavond komen maar is nu pas onderweg. Oké, het is nog steeds vanavond, maar ik haat het dat ze er dan niet aan denkt mij even te informeren hoe laat ze ongeveer hier denkt te zijn.

Ook heb ik al maanden geld van haar tegoed, ik heb er - omdat ik weet dat ze het geld nu kan missen - al een paar keer om gevraagd en dan belooft ze het meteen over te maken maar vergeet het klaarblijkelijk dan toch weer en ik baal ervan (het is namelijk niet voor mij zelf maar voor familie, via mij heeft zij iets van hen gekocht maar had toen geen geld).

Eigenlijk heeft zij veel meer ADD/ADHD-kenmerken dan ik! En hoe komt het dat ik - terwijl ik het toch heb - hier geen begrip voor kan opbrengen en me er zo aan stoor?

Het is denk ik omdat ik zelf wel vrij punctueel ben waar het personen betreft. Ik zal nooit iemand op geld laten wachten dat ik geleend heb en als ik laat ben, zal ik dat laten weten.

Hebben jullie dat ook? Dat bepaalde trekken - waar 'wij' toch eigenlijk juist begrip voor zouden moeten hebben - je zo storen bij anderen?

xx lisa.

@ Lisa; succes met je zoontje! Kan je verder weinig advies geven.



Wat betreft irritaties: ja, tuurlijk Lijkt me ook wel menselijk, dat je je ook soms ergert aan dingen van anderen die je zelf ook doet. Wat betreft te laat komen, valt het wel mee, maar vooral als iemand zijn gewijzigde plannen niet laat weten indd of beloften niet nakomt. Terwijl ik ook nog veel geld over moet maken en dat steeds vergeet *schaam*



Iets anders; ik las op een site een goed model van ADHD.

http://www.drthomasebrown.com/brown_model/index.html



Ik zat wat te mijmeren over punt 1. en het is inderdaad heel vreemd; je wéét wel, dat iets belangrijk is, maar het voelt niet belangrijk. Zelfs als je weet dat het problemen op gaat leveren.

Beetje het tegenovergestelde van een verslaving: dan zegt dat stemmetje dat je het toch echt niet moet doen, maar dan is juist de motivatie te groot om het niet te doen. Ik weet vaak wel dat iets wel moet en belangrijk is, maar alsnog komt de motivatie pas de allerlaatste minuut.

Ik bedacht me ook dat het zo typisch is dat ik tandenpoetsen nooit tot een routine heb weten te verkrijgen. Ik vergeet het 's avonds vaak, en 's ochtends gaat in de haast met de Franse slag... Maar ja, de rekening krijg je pas gepresenteerd op de tandartsstoel. Dan merk ik de gevolgen pas.

De pil daarentegen vergeet ik vrijwel nooit, want dat levert een direct risico op.



En iets heel anders; ik sprak vandaag mijn ex weer. Wij hadden altijd erg veel ruzie. Het leek wel alsof we het er om deden; dat we bij elkaar op een (vervelende) manier nodig hadden om frustraties te uiten en alsof we die strijd nodig hadden in ons leven. Heel heftig, maar de positieve gevoelens waren daarna ook heftiger.

Zijn er mensen die dat herkennen? Ik ben namelijk heel slecht om 'strijd' (maar ook mensen) en negatieve emoties los te laten. Ik blijf er over piekeren, maar tegelijk kan ik heel heftig reageren waardoor ik situaties op scherp stel, in plaats van het te sussen.



Herkenbaar dat je heftige emoties nodig lijkt te hebben, ook als ze feitelijk niet leuk zijn?

(Misschien ook in de vorm van korte heftige verliefdheden, want die heb/had ik ook vaak.)

Fency, dat is weer die noodzaak van de 'directe prikkel', volgens mij. Dat punt komt eigenlijk overal in terug. 'Wij' ADD/ADHD'ers hebben gewoon een extra prikkel nodig ten opzichte van andere mensen om iets te doen. Als er geen heel directe beloning of liever nog 'straf' op volgt, lukt het bijna niet. Dat is op zich heel menselijk en iedereen zal dat min of meer herkennen, maar bij ADD/ADHD is het veel sterker.

In die lijn ligt misschien ook het nodig hebben van die heftige emoties. Het moet allemaal net wat sterker, misschien? Hoewel... ik heb toen ik tiener was een relatie gehad die heel heftig was. Mijn vriendje van toen, bij wie ik tot mijn 24e gebleven ben, dronk en had persoonlijkheidsstoornissen (weet ik nu, het meest dichtbij komt de narcistische persoonlijkheidsstoornis). Het was een opeenstapeling van heftige emoties, zowel de negatieve als de positieve. De relatie die ik na hem had, was een kabbelend beekje vergeleken bij die woest kolkende rivier die ik bijna tien jaar lang bevaren had. Dat was wel fijn, maar ergens miste ik het. Ik ging het toch opzoeken, ging uiteindelijk vreemd bijvoorbeeld. Toen we uit elkaar gingen heb ik vier jaar lang intens het vrijgezellenbestaan gevierd en daarna was ik er echt klaar mee. Alles gedaan, alles beleefd, blijkbaar werkten die prikkels (héél veel mannen, veroveren, aandacht, de spanning van alleen reizen) toen niet meer?

Het nodig hebben van die emoties en prikkels intern, merk ik doordat ik - indien ik zelf weinig concrete problemen heb - ga lijden onder de problemen van anderen of dingen die ik lees, etc. Dat heb ik hier al wel eens vaker opgeschreven, maar ik blijf dat een fascinerende maar vooral ontluisterende ontdekking vinden. Ik kreeg het inzicht doordat iemand hier op het topic het noemde. Het nodig hebben van die gevoelsprikkels, blijkbaar. Als ik zelf dingen aan de hand heb, heb ik veel minder aandacht voor de wereldproblematiek of dierenleed of de ellende van een ander. Ik dacht altijd dat ik een overdreven groot hart en inlevingsvermogen had, maar het is puur een fysiologische kwestie blijkbaar... ik heb een bepaalde portie 'problemen' nodig om mezelf bezig te houden of zo, echt bizar! Met de medicatie is dat een stuk minder, geloof ik. Wat dit wel laat zien, is dat je dus op grotere hoogte dan ik dacht gewoon kunt kíezen voor gevoelens en ze deels kunt sturen. En dat is handig om te weten.

xx lisa.