ADD / ADHD.....

Deb; ik weet niet of je al diploma's hebt en wat verder de situatie is, maar nu stoppen met studeren en gaan werken is miss niet makkelijk. Omdat er nu moeilijk werk te vinden is e.d. Weet ook niet hoe lang je studie nog duurt?



Tot vandaag zaten de dingen mbt vriend eigenlijk alleen nog in mijn eigen hoofd, maar net mijn dinnetje aan de telefoon gehad. Zij wil wel een plekje voor me vrijmaken in haar appartementje en wrs komt de woonruimte beneden haar over een maand of 3 vrij. Geen ideale oplossing, maar beter dan naar mijn ouders...

En ik weet dat ik mijn vriend het moet vertellen, we hebben idd regelmatig gesprekken over die ruzies, komen ook wel met oplossingen dan, maar dat veranderd het grote geheel niet helaas. Heb ook wel eerder aangegeven dat ik twijfelde of we elkaar wel echt gelukkig maken, maar vriend zei dan wel te geloven dat het in de loop van de tijd goed zou komen. Nu ik het hier heb neergezet en besproken heb met dinnetje is het ineens wel heel echt, veel meer dan toen het alleen in mijn hoofd zat. Ik houd me nu ook met van die stomme dingen bezig, bv wanneer ik het het beste kan bespreken met vriend enzo. Het lijkt wel of ik me nu vooral concentreer op de praktische details, zonder bij gevoel te willen stil staan. Alleen als ik aan onze hond denk krijg ik het moeilijk... Stom is dat, voel me vooral schuldig naar dat beest en dat we de komende tien jaar of langer de zorg voor haar moeten delen en hoe dat voor haar is... Bizar hoe dat werkt in mijn hoofd.

En het meest praktische is om het pas over anderhalve week te vertellen, maar weet niet of ik dat zolang volhoud zonder iets te laten merken...

Dit heeft trouwens allemaal weinig met ADHD te maken, maar het helpt wel om het een beetje van me af te schrijven....

nu ja, stoppen met de studie zal wel redelijk makkelijk zijn, maar het vinden van werk.....dat zal heel moeilijk worden, ben ik bang...

behalve een VWO diploma en een HBO propedeuse heb ik geen diploma's, en wel twee onafgemaakte studies....

Ik hoop eigenlijk met name om in deze studierichting iets van een baantje te vinden net doorgroei mogelijkheden ofzo. Met deze studie zou ik de bachelor in ongeveer twee jaar moeten kunnen afronden als ik alles in het voorgeschreven tempo doe, maar ja dat is ook afhankelijk weer van hoe de tentamens gaan en op dit moment gaat het in tempo nihil (twee vakken per jaar i.p.v. 8 per jaar). Dat is en financieel niet haalbaar (ondanks extra mogelijkheden qua ib-groep en ADD) maar ook niet meer naar mijzelf en mijn vriend te verantwoorden vind ik.

Vandaar dat ik toch wel redelijk wat ophang aan de komende twee tentamens, ondanks dat ik nog relatief aan het begin van het add traject zit qua groepstherapie en medicatie. ik denk dat ik zelf aan hoe voorbereiding van de tentamens ook al behoorlijk wat kan ophangen voor de beslissing die ik dan in december zelf ga maken. In december tellen dan twee tussententamens die in december zelf zijn trouwens ook nog mee, dus dan ben ik al wel weer verder met het add traject.



Fijn dat een vriendin een plek voor je vrij heeft, dat is wel prettig! Helemaal wanneer daar op termijn ook een kamer vrijkomt, dan ben je er alvast in de buurt. En het voordeel van de praktische zaken is natuurlijk dat je niet bij je gevoelens stil hoeft te staan....dus wat dat aangaat snap ik wel dat je daar meer mee bezig bent dan de rest. Het lijkt me idd wel heel lastig om het pas over anderhalve week bij je vriend aan te kaarten, maar ik kan me wel voorstellen dat dat prettiger is wanneer dat het beste uitkomt. Fijn dat het helpt om het zo een beetje van je af te schrijven!

Halvemaan: moeilijk zeg, echt! Heel veel sterkte en succes! Kiezen voor jezelf is niet altijd de makkelijkste weg.



Deb; dat doe ik inderdaad, mezelf helemaal aflsuiten. Ik reageer zelf soms niet op mailtjes over schoonmaak e.d. omdat ik gewoon géén zin heb in weer zo'n ronde ge-emmer. Aan de ene kant vind ik het stom van mezelf, aan de andere kant.. ach. Ik hou mezelf maar voor dat 't allemaal tijdelijk is en dat ik eraf ben op het moment dat ik met mijn vriend samen ga wonen. Dat dat moment komt, dat weten we. Maar nog niet wanneer. We zijn ook nog nieteens 1,5 jaar bij elkaar..



ben vandaag een beetje vaag. Heel erg moe, en het hoofd zit vol, zeg maar.

Mijn vriend heeft ADHD. Hij zegt dat hij eigenlijk de hele dag de drang voelt om in het rond te gaan springen, maar dat hij zich goed kan inhouden omdat hij zich er geheel van bewust is hoe vervelend het kan zijn voor anderen. Hij heeft soms wel moeite met zich te concentreren, zoals wanneer ik iets zeg en pas na 10 minuten antwoord krijg Ook met instructies opvolgen gaat het niet altijd goed, met name op zijn werk. Nu moet ik zeggen dat ik zelf ook altijd tien keer terugloop naar de instructeur voordat ik het allemaal heb uitgevoerd, met name omdat ik bang ben om het verkeerd te doen.

Verder heeft hij soms buien dat hij stuiterig is, veel praat en absoluut niet stil kan zitten. Ikzelf heb er geen moeite mee, zolang hij ook van mij accepteert dat ik niet altijd vrolijk mee ga doen

Oef wat een boel herkenbaars lees ik weer. Over vooral tegen het praktisch regelwerk opzien bij relatietwijfels, over 2 ipv 8 vakken per jaar halen...



Deb ik was trouwens verbaasd om je stukje over struisvogelen te lezen. Het is voor mij nl heel herkenbaar en ik draai de laatste tijd in dit patroon weer behoorlijk in vast maar zag het altijd als een 'anti-ad(h)d-trek' in mezelf. Als adhd-er ga je onlangs deadlines toch juist veel te lang door met veel te veel ándere dingen, tot je echt krap in je tijd komt te zitten en je er helemaal niks meer naast kunt doen als je die deadline (of die tentamens) nog wilt halen...



Ik heb bij mezelf juist het idee dat ik het vaak te hard probeer. Ik cancel van alles omdat ik vind dat ik moet studeren, maar focus opbrengen blijft lastig, daardoor lukt het me niet goed om te ontspannen buiten m'n studie-uren, raak ik moe en somber, ga studiewerk juist uitstellen, me er vervolgens weer schamen hoe weinig ik voor elkaar krijg ondanks 'leeggeveegde week', heb dan helemaal geen zin meer in aktiviteiten buitenshuis waardoor ik m'n gedachten even zou kunnen verzetten... zo raak ik steeds gestressder en somber. Dat afspraken afzeggen en proberen alles in m'n leven in het teken te zetten van m'n studie is een truc die ik mezelf heb aangeleerd om m'n afleidbaarheid en in-7-sloten-tegelijk-neigingen binnen de perken te houden en toch nog iets op studiegebied te kunnen presteren. Alleen de prijs is wel hoog, het voelt alsof ik geen leven overhoud en alsof het desondanks de enige manier is waarop ik kan leven.

Nou ja en Deb om je vraag te beantwoorden hoe het ermee gaat: niet zo best dus, jammer genoeg...



Ik word helemaal raar van die scriptie. Ik was vandaag bij m'n studie-adviseur, we concludeerden dat ik nu 3 maanden met m'n eerste hoofdstuk bezig ben. Hoe langer het duurt, hoe opgejaagder, gestressder, mislukter en somberder ik me ga voelen. Ik probeer uit alle macht steeds meer tijd vrij te maken voor studeren en desondanks heb ik sinds ik met dat hoofdstuk begon geen week meer dan 25 uur gestudeerd -- en vaak minder.



En het gaat bovendien zo traag.... echt heel frustererend. Krijg maar niet op papier waar ik heen wil. Het is een theorie-hoofdstuk, dat maakt het voor mij nog erger. Ik vind theorie/filosofie interessant, ben in filosofische discussies tijdens colleges ook sterk, maar om zo'n theoriehoofdstuk consistent te krijgen heb ik overzicht nodig over wat ik heb geschreven en waar ik naartoe wil en dat heb ik niet... Verzand steeds weer in details. Opzetten, mental maps, van alles geprobeerd, maar ik blijf naar mijn gevoel in een soort mentale mist om m'n doel (een enigszins consistent theoretisch raamwerk om de rest van m'n scriptie op te baseren) heenzwerven. Heb m'n studieadviseur beloofd het nog 2 dagen te geven, dan stuur ik het ding, af of niet, naar m'n begeleider en dan maar zien wat die er van zegt.



Het stomme is, ik verlang steeds vaker terug naar de tijd voor m'n adhd-diagnose + start met medicatie, toen ik me nog niet in m'n hoofd had gehaald dat ik in een 9-5-ritme wil kunnen studeren en onderwijl er ook een sociaal leven en hobby's op na wil kunnen houden. De tijd dat ik, soms, als ik geluk had, 'gewoon' hyperfocussend en de rest vd wereld vergetend in 1-2 weken zo'n stuk eruit kon rammen. Zonder veel slaap, zonder te kunnen koken of huishouden doen of mensen te spreken, om daarna te crashen en ziek te worden met een boze vriend en een teringzooi van een huishouden... maar dan schoot zo'n stuk tenminste wel op en was het uiteindelijk ook áf, al was het dan anderhalve week na de deadline Misschien ben ik gewoon écht niet gebouwd op een 9-5-ritme...



Afgezien daarvan speelt de tijd van het jaar ook een rol. M'n lief herinnerde me eraan dat we elk jaar in november een paar weken lang slaande ruzie hebben omdat ik door werkelijk alles geëmotioneerd raak. Heb sinds een paar weken ook opeens weer zo'n gigantische snoepdrang, ben weer veel besluitelozer en chaotischer en voel me ondertussen wegzakken in een soort winterslaap. Ik weet niet of je het echt winterdepressie zou kunnen noemen maar heel vervelend is het wel. Alsof ik het grootste deel vd dag slaapwandelend rondloop. De wereld eist van me dat ik doorga met dingen doen maar eigenlijk wil ik het liefst alleen maar slapen en niks meer aan m'n hoofd hebben...



Pippin wat balen van je stage! Halvemaan succes & sterkte met het knoopdoorhakken. Deb, veel succes met je tentamens! (later mss inhoudelijker reactie, voel me te vaag nu om veel zinnigs te kunnen bijdragen aan jullie verhaal)

oh dat was weer een oude-vertrouwde lap tekst

Phien, wat jij schrijft over dat studeren/uitstellen.. dat doe ik precies zo. Ik ben nooit een 9 tot 5 mens geweest en denk niet dat ik dat ooit zal worden. ik probeer zoveel mogelijk gebruik te maken van de 'flow'. Als het even makkelijk gaat werk ik desnoods de hele nacht door.

Phien, moet je dan idd niet concluderen dat de regels die je voor jezelf stelt (9-5 en geen andere afspraken) gewoon niet werken? Toen ik ooit tijdens coaching aangaf meer balans en regelmaat te willen, kaatste mijn coach de bal terug of ik dat écht wil en denk dat het zou werken, of dat ik vond dat zoiets zou móeten werken. En uiteindelijk kwam ik wel tot de conclusie dat ik teveel zou moeten inleveren van mezelf om balans en regelmaat te realiseren, dus dat ik beter een middenweg kon zoeken.

Ik kan me voorstellen dat wanneer je al je tijd beschikbaar maakt voor studeren, het allereerst constant in je hoofd zit wat stress oplevert en daarnaast je denkt dat je 'vanmiddag, morgen, enz' toch ook nog tijd hebt en het daarom vooruit schuift. Is het niet beter om per dag een aantal uur te plannen? Of bv jezelf te belonen als je een bepaalde tijd iets gedaan hebt?

Verder lijkt uit je stuk dat het erg onconcreet voor je is wat je moet doen... Dat is iig bij mij ook verschrikkelijk demotiverend. Kan je niet (evt met je studiebegeleider) de dingen opdelen in kleine stapjes? Dan kan je ook steeds iets doorstrepen als je het af hebt. Vaak klinkt dat moeilijk, maar meestal is het wel te doen. En vaak zorgt dat alleen al voor meer rust in je hoofd. Heb je ook geen studiegenootje die je daarbij kan helpen? Of je vriend of vriendinnen die ook ooit een scriptie hebben geschreven?



Hier nog steeds natuurlijk dikke onrust in mijn lijf en mijn hoofd vanwege relatie. Merk dan ook meteen dat ik me al helemaal niet kan concentreren. Heb er vandaag nog over gesproken, blijf op dit moment voornamelijk malen over wanneer ik het tegen vriend moet zeggen. De onduidelijkheid die daarna komt vind ik vervelend, maar kan ik wel redelijk voor me uitschuiven. Diegene die ik vandaag er over sprak gaf aan dat er ook wel iets voor te zeggen is om het op korte termijn te doen en niet af te wachten. Zat nu te denken aan dit weekend, want heb al wel in de gaten dat ik 1,5 week niet ga trekken. Maar na dit weekend is vriend één volle dag weg en ik 3 dagen, en ik kan nu niet inschatten of dat een voordeel of een nadeel is. Als ik het nu al zou zeggen is het nadeel dat er wrs heel weinig geslapen wordt en er toch gewoon gewerkt moet worden... Aan de andere kant is er dan nog wel even tijd om het te hebben over dingen, voordat we dus weg zijn... Pff maar het is zo onwerkelijk, normaal gesproken kan ik heel goed beslissingen nemen (lekker impulsief), maar als ik er dus echt goed over na ga denken lukt dat niet meer ofzo. En heb gewoon al 2 dagen het liedje van Marco Borsato in mijn hoofd, 'De Waarheid.'



Ik moet morgen ook nog naar mijn coach sinds lange tijd. Was in de zomer een afspraak vergeten en omdat ik hem maar 1 x per week kan bellen lukte me dat steeds niet... Dacht er nooit op het goede moment aan. Nu staat er weer een afspraak en aan de tel zei hij dat ik maar eens moest nadenken wat ik nog verwachtte van de coaching... Maarja daar staat mijn hoofd helemaal niet naar natuurlijk. Aan de andere kant kan ik gelukkig wel bedenken dat dat niet het belangrijkste is op dit moment.



Deb, heel veel succes met je tentamens en Phien met je scriptie! En hoe is het met Pippin?

Hi,iedereen druk met studie e.d?



Deb krijg je die dex omdat ritaline of concerta niet werkte?

Ikzelf heb ritaline maar ben eigenlijk wel nieuwsgierig naar een ander middel zoals die van jouw omdat ik soms dat onrustige/hartkloppende gevoel hou.Of heb ik dan geen ADHD als je dat gevoel soms krijgt van de ritaline(terwijl het wel bij de bijwerkingen van de bijsluiter staat)want daar twijfel ik dan ook gelijk aan..(zag laatst staan dat ik borderline had bij een brief van de huisarts aan de internist!!?! nu weet ik het helemaal niet meer;volgens mij heb ik dat nml.niet)

groetjes

Spongebabe

Ha mensen, sorry dat ik er even niet was, heb wel af en toe bijgelezen maar het waren lange lappen tekst en dan had ik daar niet altijd tijd voor, laat staan ook nog te reageren.



Hier gaat het eigenlijk best goed, al zou ik natuurlijk liever toch echt eens toekomen aan het uitmesten van papieren etc. Er kwam ook een aanmaning met dwangbevel van een rekening, ik denk altijd dat ik pas nog betaald heb en dat het wel even kan wachten. Oeps. Rekening van een paar tientjes en dan enorme kosten erbovenop... ik heb de stoute schoenen maar eens aangetrokken en gemaild dat het voor mij als ADHD'er erg moeilijk is op tijd betalingen te doen, of men daar misschien wat begrip voor zou kunnen hebben en me in ruil voor het invullen van een machtiging om voortaan automatisch te betalen, bijvoorbeeld de helft van de aanmanings- en dwangbevelkosten wilde kwijtschelden. Je weet maar niet hè, haha. (mijn motto: kinderen die NIET vragen, worden overgeslagen) En ik kreeg een mail terug dat ik maar een heel klein deel van die extra kosten hoefde te betalen en de rest kwijtgescholden werd als ik een machtiging invulde. Kijk! Ik werd er helemaal warm van.



Anyway.

Nog geen intake of iets dergelijks gehad vanwege zoontje, de papieren zijn natuurlijk ook nog niet zo heel lang weg. Met de juf onderhoud ik een goed contact over hoe hem te begeleiden. Hij is ingebracht in het overleg met de IB'er om te bekijken hoe er op verantwoorde wijze werk voor hem weggelaten kan worden uit de stof. Hij pikt het namelijk wel allemaal goed op, maar te veel herhaling trekt hij niet. Zijn remedial teaching is gestopt, dat had geen meerwaarde zoals ik al verwacht had.

Deze week liet de juf mij invulbladen zien die ze nu per dag gaat bijhouden voor en met zoon, welke afgesproken taken hij wel of niet af heeft en of hij dat leuk vond om te doen of niet. Hierin zie ik zelf onvoldoende stimulans, maar goed, we zien wel hoe het uitpakt. Het zal toch telkens weer uitproberen zijn.



Verder leef ik mee met jullie perikelen hoor, ook al reageer ik wat minder.

Halvemaan, nu je de knoop hebt doorgehakt zal het moeilijk zijn het nog lang voor je te houden tegenover je vriend, lijkt me. Wel fijn dat je een plek hebt om naar uit te wijken. Wat ook een mogelijkheid is, misschien, is een paar maanden een zomerhuisje huren op een camping. Dat is in de winter vaak erg goedkoop en je hebt dan toch een leuk huisje met veel ruimte.



Voor de anderen: het zal altijd een uitdaging blijven om te gaan met de dingen waar je tegenaan loopt. Balen, maar als je geen ADD/ADHD had was er wel wat anders, oh cliché, haha.



Hebben jullie dat trouwens ook, dat je bij veel andere mensen ook ADD/ADHD denkt te zien terwijl die dat zelf (nog) niet weten? Gisteren een gesprek met mijn beste vriendin, die in een lastig parket zit want aan het scheiden, een tijdelijk duur huurhuis, haar oudste zoontje die een gedragsstoornis heeft en voor veel problemen zorgt, huishouden laten draaien en werken... zij had als oplossing bedacht dat ze een maand fulltime wilde werken, zodat ze thuis niet aan andere dingen zou toekomen op de dagen dat ze niet werkt en dus alleen maar zou hoeven focussen op werk, kinderen en huishouden. In mijn ogen een typische noodsprong van een ADD/ADHD'er. Zeker weten dat je dan orde op zaken zult kunnen stellen en dat het vanaf dan beter zal gaan. Doorvragend op het hoe en waarom van het fulltime werken en waar het nu eigenlijk om ging, raakte ze verder in de war en werd ze emotioneel. Bij haar zie ik meer kenmerken van ADD dan bij mezelf, maar ik vind het lastig om dat aan te geven. Ik heb dat gisteren wel gedaan, maar ze stond er niet helemaal voor open. Ik heb de suggestie gedaan eens op een site te kijken of een lijst in te vullen, kijken of ze dingen herkent. Soms heb ik het gevoel dat ik bij iedereen ADD/ADHD wil zien of dat het in elk geval zo overkomt. Dus ik hou me een beetje in. Maar ik vraag me dus af of jullie dat herkennen.

xx lisa.

Lisa; ik weet niet of ik het herken dat ik bij veel mensen adhd zie, maar misschien scheelt het dat ik er ook heel veel mee bezig ben met mijn werk. Zie het wel bij mijn beste vriendin, maar zij weet dat ook en dat is ook niet iets nieuws voor haar, toen ze klein was is het door haar ouders ook wel eens gezegd (maar die hebben er niks mee gedaan, omdat ze dachten dat ze het wel konden handelen omdat ze allebei in de zorg werkten). Wat behalve het drukke en chaotische gedrag bij haar opvalt is dat ze veel dingen in mij herkent, en net zoals ik erg verbaasd was toen ze erachter kwam dat dit niet 'normaal' is (zoals bv de hele dag gesprekken voeren in je hoofd). Tja en verder zag ik het bij 2 collega's, maar ook zij stonden hier wel voor open (en zijn allebei onlangs gediagnosticeerd, toch wel typisch dat we nu 3 adhd'ers hebben in een bedrijf waar minder dan 20 mensen werken haha, is wel een hoog percentage ).



Hier een heftige di-avond gehad, omdat ik had besloten om het toch maar te vertellen. Vriend reageerde wel goed, was natuurlijk wel erg verdrietig en soms ook even boos, maar samen goed gepraat en gejankt... Gisteren ook nog veel tranen, ook omdat ik me 's middags echt even ontheemd voelde toen ik even 2 uur nergens terecht kon... Had geen plek waar ik naar toe kon en dat was wel heftig om te ervaren.

Vandaag weer aan het werk en dat gaat best goed. Vanmorgen nog lang gesprek met vriend, heel vreemd dat we nu ineens wel als 2 volwassenen kunnen praten zonder verwijten en ruzie...

Ook moest ik gisteravond naar mijn coach. Was achteraf gezien wel fijn, ook omdat hij me de grote lijnen kan laten inzien. De komende tijd gaan we het hebben over afstand-nabijheid. Ik heb daar bij mijn ouders altijd heel veel moeite mee, maar in het gesprek kwam ik er door mijn coach achter dat dit eigenlijk ook voor mijn relaties geldt en in andere situaties. Was wel confronterend, maar ook verhelderend. Is volgens coach trouwens niet iets wat per definitie bij adhd past, komt volgens hem meer vanuit de combinatie met mijn opvoeding en persoonlijkheid, maar volgens mij heb ik wel vaker gelezen en gehoord dat meisjes/ vrouwen met adhd vaak problemen hebben met intimiteit e.d., en naar mijn mening hoort daar afstand-nabijheid ook bij. Iemand die dat herkent? Ook is het bewaken en vormgeven van mijn eigen identiteit en autonomiteit een onderwerp. Ik hecht daar enerzijds heel erg aan, ben heel bang dat iemand 'daaraan komt', maar anderzijds wil ik het juist heel erg goed doen voor anderen... En ik kan het niet uitleggen, maar naar mijn idee heeft ook dat te maken met afstand-nabijheid, of beïnvloed dat elkaar in ieder geval. Genoeg stof tot nadenken dus, nog veel meer eigenlijk, maar dan wordt het zo'n ellenlang verhaal....



Pippin, Phien en Deb; hoe is het met jullie?

Wat een herkenning hier!!



Ben al een paar keer opnieuw begonnen met het typen van een berichtje, want het komt steeds zo warrig over. Maar goed, ik ga het nog een keer proberen en druk dan gewoon op 'verstuur bericht'.



Ik ben een alleenstaande moeder (35) van een zoontje (8). Ongeveer 2 jaar nadat bij mijn zoontje de diagnose ADHD is gesteld, kreeg ik dezelfde diagnose. Eigenlijk nooit echt bij stilgestaan dat ik dat wel eens zou kunnen hebben tot mijn ouders na de diagnose van mijn zoontje tegen mij zeiden: 'het zou ons niet verbazen, als jij het ook hebt'. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het zelf als kind nooit echt als hinderlijk heb ervaren. Ik was een echt 'buitenkind', altijd aan het spelen. Ok, ik was altijd aan de praat en vroeg mn ouders de oren van het hoofd, op de lagere school werd ik door de concierge 'teutemina' genoemd, omdat ik altijd aan de klets was en daardoor overal te laat kwam. Ik was een behoorlijke flapuit en maakte me het daardoor zelf lastig, omdat ik meteen een rood hoofd kreeg.... Wat opleidingen betreft heb ik vaak de makkelijkste weg gekozen, ik vond zoveel leuk, maar wist niet wat ik nou echt wilde. Dus hup, dan maar naar de school waar vriendinnen ook heengingen. Huiswerk maken?? Ik zat op mijn kamer en luisterde naar muziek om daarbij weg te dromen (over al die leuke jongens). Zoals ik als puber zo vaak van vriendje wisselde, wisselde ik daarna vaak van baan. Ik vond het al snel saai. Toch heb ik er nooit echt hinder van ondervonden. Dat begon pas toen mijn zoontje werd geboren. Ineens sloeg de paniek toe, wat een verantwoording ineens. Toen ik ook nog eens alleen voor de zorg voor mijn zoontje kwam te staan, viel me pas op hoe chaotisch ik werkelijk was. Mijn moeder had al die jaren gelijk gehad....



Een paar jaar geleden ging het mis. Ik stortte in, kreeg vreselijke paniekaanvallen. Iedere prikkel was me teveel. Kon mijn gedachten niet meer stopzetten. Overspannen zei de huisarts. Dat kon ook bijna niet anders. Die 5 jaar daarvoor had ik roofbouw op mezelf gepleegd om alles op de rit te houden en geen tijd genomen om te verwerken wat er allemaal gebeurd was. Ik ging naar een psychologe voor de paniekaanvallen en kreeg medicatie (paroxetine). Zij vroeg me schema's bij te houden van de dingen die ik overdag zoal deed, met tijd en al erbij. Al snel was haar duidelijk dat ik dat echt niet kon. Ze vroeg of dat vaker een probleem was. Ja dus! Schema's, agenda's, het werkt voor mij niet. Ik heb wel een agenda, maar er staat werkelijk niets in!! Niet zo gek dat mijn hoofd vol zit, want ondanks de chaos in mijn hoofd, vergeet ik zelden een afspraak. Tja, ik ben wel vaak wat te laat of ik moet weer ff bellen hoe laat de afspraak ook alweer was. De combinatie van mijn snelle manier van praten (ratelen!!), ongestructureerdheid, chaos en het feit dat mijn zoontje de diagnose ADHD had, leidde ertoe dat zij mij doorverwees voor een onderzoek.



Dat was ruim 1,5 jaar geleden. Ik ben sinds die tijd een paar keer met Ritalin (methylfenidaat) begonnen, maar heb het nooit goed doorgezet. Ik voelde me niet prettig. Afgelopen januari besloot ik weer te willen studeren. Ik moest hiervoor eerst een schakelprogramma van 5 maanden volgen en die startte in februari. Vol goede moed begon ik eraan en in dezelfde tijd ging ik op zoek naar een andere bij de studie passende baan. Ook dat lukte. Die maanden bestonden uit werken, studeren en zorg voor mijn zoontje. Tegelijkertijd besefte ik maar al te goed dat het vanaf september veel zwaarder zou worden, de studiebelasting zou dan zo'n 20 uur per week zijn. Naast een pittige baan van 24 uur per week en 24/7 zorg voor mijn zoontje zou dit wel heeeel erg veel zijn. De gedachte dat 3 jaar te moeten volhouden, deed mij besluiten te wachten met de vervolgstudie. Mij zelf kennende komt helaas van uitstel afstel....Ik begin vaak heel enthousiast aan iets om het vervolgens niet af te maken of zeg impulsief iets toe om daar vervolgens spijt van te hebben. Het schakelprogramma heb ik overigens met goede resultaten afgelegd.



De zomer begon. Ik hoefde niet meer te studeren, dus had weer tijd voor leuke dingen. Hartstikke leuk! In augustus merkte ik echter dat al die leuke dingen hun tol begonnen te eisen, zoveel prikkels!! Na mijn vakantie bleek er een achterstand te zijn ontstaan in mijn werk, ik raakte het overzicht kwijt. Toen er een maand geleden ook nog eens een leuke man in mijn leven kwam, ging het weer mis!! Paniekaanvallen. Ik had het gevoel de controle niet meer te hebben, de touwtjes niet meer in handen te hebben. Terwijl die (oogschijnlijke) controle juist hetgene was waardoor ik me altijd redelijk staande heb kunnen houden. Ik wilde het liefst meteen kappen met die man, maar heb dat niet gedaan. Ik ben wel weer begonnen met de paroxetine, ik wilde van dat paniekgevoel af. De psychiater heeft mij nu dexamfetamine voorgeschreven en staat er min of meer op dat ik dat zeker 2 weken ga proberen. Volgens hem doe ik mezelf anders erg tekort. Ik ben er nog niet over uit of het echt iets voor me doet. Heb het nu 2 dagen gebruikt. Wel in een iets lagere dosering dan hij heeft voorgeschreven, omdat ik best een beetje huiverig was voor het effect. Morgen ga ik de voorgeschreven dosering proberen. Kon afgelopen nacht echt niet in slaap komen, was nog klaarwakker om 1.00 uur. Ik hoop niet dat dat van de medicatie komt, want ik gebruik al inslaapmedicatie (hele lage dosering). Het werk staat nu even op een lager pitje.



Oh ja, wat die man betreft. Hij is ontzettend lief (en aantrekkelijk!!), maar ik moet uitkijken dat ik hem niet saai ga vinden . Mijn eerdere partners waren niet zo 'makkelijk' en de afgelopen jaren heb ik niet eens opengestaan voor een relatie, want dat werd me teveel. Hij heeft zelf 2 kinderen en ik merk dat als we een middag met zn 5-en hebben doorgebracht, ik daarna kapot ben...



Pfff, heel verhaal, hoop dat jullie je aandacht erbij hebben kunne houden

Gaaf Lisa dat dat lukte op die manier!



*herken vanalles hier maar weet even nu niets tezeggen*

Halvemaan, wat goed dat je de knoop hebt doorgehakt, lijkt me toch wel rust geven. Sterkte, ook met het vinden van een nieuwe woonplek!

Even een korte reactie;



Nog twee weken stage.. ik heb de afgelopen week 2 ochtenden alleen gedraaid, zonder begeleidster. Ze kijkt nog een keer mee en ik hoop dat de beoordeling zo goed mogelijk is.. Woensdag een tentamen, volgende week woensdag nog een, volgende week mijn laatste week.



Druk dus..

Zo, ik heb weer eens bij gelezen na tijden. Ik weet niet meer op wie ik nog moet reageren, maar iig iedereen veel sterkte met stages, relaties en alles :o



@ Phien; ik had ook de neiging om veel af te zeggen als ik moest leren en dan alsnog niets te doen. Maar ik heb het idee dat ik beter werk als ik het vrij druk heb. Omdat ik dan alleen dat ene ingeplande uurtje heb en dan moet het dus ook gebeuren. Maar dat werkt alleen als ik de rest echt niet uit kan stellen/af kan zeggen, want anders komt het uitstelgedrag weer om de hoek kijken.

Naja, de enige keer dat het me lukte om me echt aan mijn planning te houden, was toen die echt bomvol stond.



Deze weer weer nieuwe planning gemaakt en ben er alweer helemaal vanaf :o Als ik hem maak, neem ik me heilig voor me er aan te gaan houden, maar zodra ik het moet doen, is de motivatie compleet weg. Kleuter die ik ben



Vraagje aan allemaal: er is ooit, in een ver en diep verleden verscheidene pagina's terug, wat geschreven over goede boeken. Ik zoek een boek met vooral praktische tips qua organisatie. Iemand die iets geschikts weet?

ook weer eens een berichtje van mij



Halve maan: goed van je, dat je het je vriend vertelt hebt! Al met al zal je zelf toch ook wel verdrietig zijn, dat het nu over is. Sterkte met de praktische zaken.



Pippin: spannend hoor, die laatste twee weken stages met daarin ook nog tentamens. Ik duim voor je voor een zo goed mogelijke beoordeling!



Spongebob: van de methylfenidaat (ritalin) had ik eigenlijk alleen maar last van de bijwerkingen, en merkte ik niets van de goede werking die het zou moeten hebben. Had erg veel last van hartkloppingen, waardoor ik niet meer wilde sporten, eetlust vermindering en haaruitval. Dat was voor mij de reden om met dexamfetamine te beginnen.



phien: dat struisvogelen zou natuurlijk ook stom toevallig een karaktertrek kunnen zijn die we allebei hebben..want dat dacht ik ook, maar blijkbaar moeten we dat misschien toch allebei bijstellen....ik heb het verder niet echt vaker gezien in de add-lijstjes, maar t zal vast bij de een meer en minder tot uiting komen.



lisa: fijn dat je goed contact hebt met de school over je zoon. Dat scheelt in ieder geval toch weer wat zorgen op dat gebied. En maakt denk ik ook dat het wachten tot hij aan de beurt is bij ggz ook wat prettiger. ADD bij anderen herkennen heb ik wat minder,



kaatje: welkom en veel leesplezier hier



fency: leuk om van jou ook weer wat te lezen. dat van die planning herken ik ook heel erg. Wat betreft boeken, daar ben ik nu even minder mee bezig, wel zou ik van mijn oom nog wat informatie krijgen, als ik die heb (maar dat kan nog wel even duren), zal ik dat ook wel hier neerzetten.



De dexamfetamine bevalt mij eigenlijk heeel goed. Voor het eerst weet ik nog waar het artikel over gaat wat ik aan het lezen ben en daar ben ik heel blij mee. Ook kom ik iets makkelijker tot het maken van mijn huiswerk. Al moet ik nog wel even regelen dat bepaalde websites niet meer te bereiken zijn. De bijwerkingen waar ik met methylfenidaat last van had, zijn gestopt, en van de dex merk ik zelf nog geen bijwerkingen, als zit ik nog wel op een lage dosis. Dus zelf de lage dosis helpt mij al erg goed, later deze week mag ik weer verhogen, dus wie weet wat dat nog wel niet helpt.

Wel ben ik erg zenuwachtig voor de komende tentamens, ik kan me daar nu echt al druk om maken, terwijl ik dat vroeger niet had. Maar ja, toen had ik nauwelijks iets geleerd en nu ben ik wel druk bezig. Als merk ik wel dat het nu ik thuis ben toch weer wat lastiger gaat (was een paar dagen naar een waddeneiland met mijn ouders mee, dus die ogen zullen me ook wel wat meer tot werken gedwongen hebben), maar het lukt me toch enigszins om me aan mijn takenlijst te houden. Ik maak tegenwoordig ook niet echt meer een planning, maar hou voor elke dag een takenlijst bij, en dat werkt voor mij toch net iets prettiger. Dus al met al...gaat het bij mij nu best redelijk, afgezien van de komende spannende tijd (zal blij zijn wanneer het volgend weekend is )

Over het (her)kennen van ADD bij anderen..

Over het struisvogelen..



Yes to all.



Goed boek met praktische tips vond ik 'opgeruimd leven met ADHD'.

Hoi!



ik stuitte gister toevallig op dit topic en was een en al herkenning dat ik er zelf geschrokken van ben!

Ik ben namelijk een ster geworden in dingen voor me uitschuiven (moet al anderhalf jaar dokter bellen voor pil enzenz) verder ben ik zo vergeetachtig als ik weet niet wat en als het even kan vergeet ik het boodschappenbriefje, om vervolgs in de winkel me suf te piekeren wat ik nou alweer nodig had. Stemmingswisselingen? oh vaak zat, mn mannetje is er soms flauw van, ik kan eerst poezelig lief doen om hem dan 5 min later helemaal uit te schelden. liefs zit ik lekker alleen mn ding te doen en sociaal vlak gaat het nu iets beter maar vrienden nooit gehad



Zoals een goed gesprek met mn mannetje, ik volg het 2 minuten en zit dan bv alweer bij het avondeten voor morgen

zo zijn er nog dingen!

ik ben gister erg geschrokken van al die herkenning en ik vroeg me af wat nou het beste is om te doen, even langs de huisarts? en wat is dat met de medicatie? kan ik daarvoor kiezen? wat dat zie ik namelijk niet zitten! ik ben benieuwd naar jullie reacties!

Langs de huisarts inderdaad. Die kan je om een doorverwijzinge vragen voor een geschikte instantie of psychiater. Belangrijk: ook als de huisarts er niet achter staat, mag hij je een doorverwijzing niet weigeren.



Om te voorkomen dat je niet meer wat je moet gaan zeggen is het wel handig om een lijstje te maken.

Je zou een onderscheid kunnen maken tussen de klachten waar je echt last van hebt (neem tenminste aan dat je een reden had om op dit topic te gaan kijken) en klachten die wel vervelend zijn en in het patroon AD(H)D passen, maar niet direct problemen opleveren. Dan hou je voor jezelf duidelijk wat je kernproblemen zijn.



En medicatie is nooit verplicht. Al kan het zijn dat een behandelaar het voorschrijft en anders niet met de behandeling wil beginnen. Bij veel mensen heeft medicatie zo veel nut, dat het de behandeling sterk verbetert. Maar je hoeft nooit medicatie te nemen als je dat zelf niet wilt!

Dankjewel voor jullie berichtjes! Het gaat gelukkig best okay, al denk ik dat dat veel te maken heeft met de afleiding die ik heb. Wel merk ik dat ik natuurlijk nog chaotischer ben dan anders, nu ik uit mijn weekendtas leef heb ik helemaal geen structuur, mijn spullen liggen overal, enz. Ook merk ik dat ik erg 'oppervlakkig' bezig ben, probeer zoveel mogelijk te doen en anders duik ik weg in een boek (is mijn hyperfocus), zodat ik maar niet na hoef te denken of naar mijn gevoel hoef te kijken. En ik weet dat ik dat expres doe, dat ik het niet aandurf ofzo, dat het een te grote chaos in mijn hoofd is waar ik zo min mogelijk bij stil wil staan... Weet ook dat het na verloop van tijd echt zal moeten, maar stel het nog maar even uit.

Sorry dat ik niet op de rest reageer, maar ben op het werk en moet weer verder! Iig succes met alles voor iedereen!

---

---

Hallo allen..



Eiogenlijk heb ik een vraag betreft het diagnosteren van ADD..

Mijn vriend heeft zich laten testen in een half uurtje tijd bij het GGZ, dmv een lijst.

Uitkomst van de hulpverlener..geen ADD.

Wij wisten wel al dat vriend zeer hoogsensitief is.En daar gooit de hulpverlener het nu ook op.

Mijn vriend werkt zelf in de hulpverlening, en denkt daar toch wat anders over.

Volgens de hulpverlener wordt mijn vriend zeer overprikkeld door allerhande factoren, en daarom is vriend zo chaotisch en druk.



Nu heb ik hier weinig kaas van gegeten, maar weet zeker wel wat hoogsensitief is(heb het zelf)en ik geloof zeker wel dat sensitiviteit je helemaal uit balans kan brengen.



Maar ik zou graag willen weten of je dmv alleen zo'n vragen lijst een diagnose kan stellen al dan niet ADD.