Relaties
alle pijlers
downdate'n
donderdag 17 september 2009 om 11:58
Hallo allemaal,
volgens mij heb ik een keer een soortgelijke titel voorbij zien schuiven maar ik kan het topic niet meer vinden. Vandaar dat ik even mijn verhaal hier wil doen in de hoop op verfrissende eerlijke reacties.
Heb een aantal maanden geleden iemand ontmoet op een feest. We kwamen in gesprek en ik vond hem niet meer dan een onwijs leuke kerel. Toch bleef hij in mijn hoofd spoken en om een lang verhaal kort te maken, kregen wij contact en klikte het eigenlijk vanaf dag 1. Inmiddels ben ik geintroduceerd in zijn vriendenkring en binnenkort familie. Ook vrienden van mij hebben hem ontmoet en er is "wederzijds' goedkeuren; mensen uit zijn kamp vinden mij leuk en mensen uit mijn kamp vinden hem leuk.
Hij is hartstikke lief en zorgzaam en attent en ook mijn kids vinden hem leuk.
Je zou dus zeggen: wat is dan het probleem?
Ergens twijfel ik of deze relatie een lang leven beschoren zal zijn. Ik weet dat je nooit garanties krijgt, ik zelf ben na 13 jaar huwelijk gescheiden dus ook weet ik dat je nooit weet of iets kans van slagen heeft. Zijn opleiding is een stuk lager dan dat van mij en hij verdient relatief ook minder dan ik. Ik word continu heen en weer geslingerd tussen mijn hoofd en hart. Moet ik mijn hart volgen en gewoon kijken waar (en of) dit schip strandt of moet ik mijn hoofd gebruiken en niet verder gaan met deze man maar wachten totdat er iemand langs komt die wel wat meer te bieden heeft. Ik ben absoluut geen golddigger maar ik heb wel een paar kids waar ik aan moet denken. Ik ben 4 jaar alleen geweest en dat vond ik eigenlijk wel prima. Hij kwam mijn leven ingedenderd en opeens begint het mij te benauwen. Ik vind dat hij er af en toe niet leuk uitziet, als ik bij hem ben, probeer ik er doorheen te kijken maar zijn huis vind ik ook helemaal niet leuk (super klein en qua inrichting ook absoluut niet mijn smaak), en ik vind het eigenlijk jammer dat hij zo weinig ambitie heeft en het eigenlijk wel goed vindt hoe het gaat met zijn werk en wat hij verdient....
Hij is helemaal into me; wil het liefst vandaag nog bij mij intrekken en als het even kan ook nog kindjes van mij....
Ik weet het gewoon even niet meer.....
Heeft iemand soortgelijke ervaringen?
volgens mij heb ik een keer een soortgelijke titel voorbij zien schuiven maar ik kan het topic niet meer vinden. Vandaar dat ik even mijn verhaal hier wil doen in de hoop op verfrissende eerlijke reacties.
Heb een aantal maanden geleden iemand ontmoet op een feest. We kwamen in gesprek en ik vond hem niet meer dan een onwijs leuke kerel. Toch bleef hij in mijn hoofd spoken en om een lang verhaal kort te maken, kregen wij contact en klikte het eigenlijk vanaf dag 1. Inmiddels ben ik geintroduceerd in zijn vriendenkring en binnenkort familie. Ook vrienden van mij hebben hem ontmoet en er is "wederzijds' goedkeuren; mensen uit zijn kamp vinden mij leuk en mensen uit mijn kamp vinden hem leuk.
Hij is hartstikke lief en zorgzaam en attent en ook mijn kids vinden hem leuk.
Je zou dus zeggen: wat is dan het probleem?
Ergens twijfel ik of deze relatie een lang leven beschoren zal zijn. Ik weet dat je nooit garanties krijgt, ik zelf ben na 13 jaar huwelijk gescheiden dus ook weet ik dat je nooit weet of iets kans van slagen heeft. Zijn opleiding is een stuk lager dan dat van mij en hij verdient relatief ook minder dan ik. Ik word continu heen en weer geslingerd tussen mijn hoofd en hart. Moet ik mijn hart volgen en gewoon kijken waar (en of) dit schip strandt of moet ik mijn hoofd gebruiken en niet verder gaan met deze man maar wachten totdat er iemand langs komt die wel wat meer te bieden heeft. Ik ben absoluut geen golddigger maar ik heb wel een paar kids waar ik aan moet denken. Ik ben 4 jaar alleen geweest en dat vond ik eigenlijk wel prima. Hij kwam mijn leven ingedenderd en opeens begint het mij te benauwen. Ik vind dat hij er af en toe niet leuk uitziet, als ik bij hem ben, probeer ik er doorheen te kijken maar zijn huis vind ik ook helemaal niet leuk (super klein en qua inrichting ook absoluut niet mijn smaak), en ik vind het eigenlijk jammer dat hij zo weinig ambitie heeft en het eigenlijk wel goed vindt hoe het gaat met zijn werk en wat hij verdient....
Hij is helemaal into me; wil het liefst vandaag nog bij mij intrekken en als het even kan ook nog kindjes van mij....
Ik weet het gewoon even niet meer.....
Heeft iemand soortgelijke ervaringen?
donderdag 17 september 2009 om 21:44
vrijdag 18 september 2009 om 00:26
quote:Hellothere schreef op 17 september 2009 @ 13:41:
[...]
Ik heb mijn vriendin ( waar ik héél gelukkig mee ben ) drie jaar geleden leren kennen, en toen was ze 42.
Plus dan nog eens het feit dat ze dicht bij de luchthaven werkt en woont.
theorie klopt dus niet vrees ik
Jawel: de kans dat jouw vriendin wordt geraakt door een neerstortend vliegtuig is geografisch gezien vrij groot, en dat vergrootte dús ook haar kansen op een nieuwe liefde.
*gaat meteen op funda kijken wat er onder de rook van Schiphol te koop staat*
[...]
Ik heb mijn vriendin ( waar ik héél gelukkig mee ben ) drie jaar geleden leren kennen, en toen was ze 42.
Plus dan nog eens het feit dat ze dicht bij de luchthaven werkt en woont.
theorie klopt dus niet vrees ik
Jawel: de kans dat jouw vriendin wordt geraakt door een neerstortend vliegtuig is geografisch gezien vrij groot, en dat vergrootte dús ook haar kansen op een nieuwe liefde.
*gaat meteen op funda kijken wat er onder de rook van Schiphol te koop staat*
vrijdag 18 september 2009 om 09:24
ik denk dat het afhangt wat jij wilt van het leven. |k downdate ook en mijn vriend vind het ook allemaal prima hoe het gaat. HIj wil binnen zijn beroepsgroep wel verder maar thats it. Bij ons thuis ben ik degene met ambities. Het komt mij prima uit dat mijn vriend niet de ambitie heeft die ik ook heb. Dat zou heel erg botsen denk ik.
vrijdag 18 september 2009 om 09:44
Mijn man is ook redelijk hoog opgeleid en heeft een goede baan. Zelfde geldt voor mij. Toch heb ik meer ambitie dan hij. Hij zit al lang bij dezelfde baas, vermaakt zich prima, heeft weinig groeimogelijkheden. Hij doet naast zijn werk gewoon andere dingen waar hij een 'uitdaging' in ziet. Ik wil graag geprikkeld worden in mijn functie en daarin groeien. Zo is iedereen anders.
Als hij tevreden is met wat hij doet, komt ie goedgehumeurd thuis, heeft hij nog energie voor jou en je kids. Dat is toch geweldig?
Echt... geniet van de man van wie je houdt. Ga er gewoon voor. En wat anderen al zeggen: jij leeft met hem. Niet je ouders. Je woont zelf ook niet bij je ouders. Dus beter iedere dag gelukkig en af en toe even schipperen met verjaardagen, dan iedere dag de man van je leven moeten missen, omdat je ouders, die je af en toe ziet, hem niet perfect vinden.
En je ouders mogen ook wel wat water bij de wijn doen zeg! Je wil toch dat je kind gelukkig is?!
Als hij tevreden is met wat hij doet, komt ie goedgehumeurd thuis, heeft hij nog energie voor jou en je kids. Dat is toch geweldig?
Echt... geniet van de man van wie je houdt. Ga er gewoon voor. En wat anderen al zeggen: jij leeft met hem. Niet je ouders. Je woont zelf ook niet bij je ouders. Dus beter iedere dag gelukkig en af en toe even schipperen met verjaardagen, dan iedere dag de man van je leven moeten missen, omdat je ouders, die je af en toe ziet, hem niet perfect vinden.
En je ouders mogen ook wel wat water bij de wijn doen zeg! Je wil toch dat je kind gelukkig is?!
vrijdag 18 september 2009 om 12:38
[quote]Amygdala schreef op 18 september 2009 @ 09:44:
Echt... geniet van de man van wie je houdt. Ga er gewoon voor. En wat anderen al zeggen: jij leeft met hem. Niet je ouders. Je woont zelf ook niet bij je ouders. Dus beter iedere dag gelukkig en af en toe even schipperen met verjaardagen, dan iedere dag de man van je leven moeten missen, omdat je ouders, die je af en toe ziet, hem niet perfect vinden.
Je hebt ook helemaal gelijk! Ik ben liever elke dag gelukkig met man en kids, dan alleen verder zonder hem maar wel met mijn familie. Ik ga mezelf niet meer verloochenen! Ik hou van hem, ik wil met hem verder en als hij niet welkom is; dan ik ook niet meer.
Ik heb lang genoeg en vaak genoeg gedaan wat anderen wilden; ik doe het niet meer. Been there done that!
Echt... geniet van de man van wie je houdt. Ga er gewoon voor. En wat anderen al zeggen: jij leeft met hem. Niet je ouders. Je woont zelf ook niet bij je ouders. Dus beter iedere dag gelukkig en af en toe even schipperen met verjaardagen, dan iedere dag de man van je leven moeten missen, omdat je ouders, die je af en toe ziet, hem niet perfect vinden.
Je hebt ook helemaal gelijk! Ik ben liever elke dag gelukkig met man en kids, dan alleen verder zonder hem maar wel met mijn familie. Ik ga mezelf niet meer verloochenen! Ik hou van hem, ik wil met hem verder en als hij niet welkom is; dan ik ook niet meer.
Ik heb lang genoeg en vaak genoeg gedaan wat anderen wilden; ik doe het niet meer. Been there done that!
vrijdag 18 september 2009 om 12:41
quote:Greys69 schreef op 18 september 2009 @ 12:38:
Je hebt ook helemaal gelijk! Ik ben liever elke dag gelukkig met man en kids, dan alleen verder zonder hem maar wel met mijn familie. Ik ga mezelf niet meer verloochenen! Ik hou van hem, ik wil met hem verder en als hij niet welkom is; dan ik ook niet meer.
Ik heb lang genoeg en vaak genoeg gedaan wat anderen wilden; ik doe het niet meer. Been there done that!That´s the spirit!! Hou je ons op de hoogte over hoe je familie gaat reageren??
Je hebt ook helemaal gelijk! Ik ben liever elke dag gelukkig met man en kids, dan alleen verder zonder hem maar wel met mijn familie. Ik ga mezelf niet meer verloochenen! Ik hou van hem, ik wil met hem verder en als hij niet welkom is; dan ik ook niet meer.
Ik heb lang genoeg en vaak genoeg gedaan wat anderen wilden; ik doe het niet meer. Been there done that!That´s the spirit!! Hou je ons op de hoogte over hoe je familie gaat reageren??
vrijdag 18 september 2009 om 20:11
Heel goed Greys! Ik hoop dat je deze sterke modus aanhoudt! Niet te geloven dat je ouders niet verder kijken dan hun neus lang is. Was er echt niks meer aan de hand dan het opleidingsniveau?
Ik herken een deel van je verhaal heel erg.
Bij ons is er weinig verschil in opleidingsniveau, maar ik herkende je andere punten, dus vandaar toch even reageren.
Vooral dat ik bang ben voor wat anderen van mijn vriend vinden. Die niet zijn lieve romantische binnenkant kennen, maar alleen zijn verschoten puberale buitenkant zien.
En weet je wat helpt? Zelf vooral positief over hem praten.
In het begin was ik heel onzeker toen ik hem net had. Gelijk mezelf indekken van 'jullie zullen het misschien niks vinden' etc, en daardoor snapten ze ook niet wat ik nou in hem zag. Ze namen mijn negatieve twijfelige houding over en snapten niet dat ik het dan niet uitmaakte.
Nu ik vooral zijn positieve eigenschappen benadruk vinden mijn vriend(inn)en hem ineens een stuk leuker. En dat geeft mij weer zelfvertrouwen en de bevestiging dat het heus niet om rommelhok huis of kledingsmaak gaat.
Het is cliché, maar soms gaat het nou eenmaal meer om de binnenkant dan om de buitenkant.
En wat ik ook herken is de angst dat het toch weer misgaat. Heb relatie van 7 jr achter de rug, die ik achteraf ook beter kwijt dan rijk was, en daardoor durf ik niet te geloven in een 'goede afloop'. Zie overal beren op de weg, bang dat al dat fijne maar schijn is bij hem, dat ik straks toch weer alleen ben, juist nu ik aan kinderen begin te denken etc... die angst maakt dat je alles wilt beredeneren en niet zomaar in het diepe durft te springen. Heel stom is dat.
Maar goed, ik zit weer veel te veel te typen hier.
Ik wens je superveel plezier met hem. Geniet!
Ik herken een deel van je verhaal heel erg.
Bij ons is er weinig verschil in opleidingsniveau, maar ik herkende je andere punten, dus vandaar toch even reageren.
Vooral dat ik bang ben voor wat anderen van mijn vriend vinden. Die niet zijn lieve romantische binnenkant kennen, maar alleen zijn verschoten puberale buitenkant zien.
En weet je wat helpt? Zelf vooral positief over hem praten.
In het begin was ik heel onzeker toen ik hem net had. Gelijk mezelf indekken van 'jullie zullen het misschien niks vinden' etc, en daardoor snapten ze ook niet wat ik nou in hem zag. Ze namen mijn negatieve twijfelige houding over en snapten niet dat ik het dan niet uitmaakte.
Nu ik vooral zijn positieve eigenschappen benadruk vinden mijn vriend(inn)en hem ineens een stuk leuker. En dat geeft mij weer zelfvertrouwen en de bevestiging dat het heus niet om rommelhok huis of kledingsmaak gaat.
Het is cliché, maar soms gaat het nou eenmaal meer om de binnenkant dan om de buitenkant.
En wat ik ook herken is de angst dat het toch weer misgaat. Heb relatie van 7 jr achter de rug, die ik achteraf ook beter kwijt dan rijk was, en daardoor durf ik niet te geloven in een 'goede afloop'. Zie overal beren op de weg, bang dat al dat fijne maar schijn is bij hem, dat ik straks toch weer alleen ben, juist nu ik aan kinderen begin te denken etc... die angst maakt dat je alles wilt beredeneren en niet zomaar in het diepe durft te springen. Heel stom is dat.
Maar goed, ik zit weer veel te veel te typen hier.
Ik wens je superveel plezier met hem. Geniet!
zaterdag 19 september 2009 om 11:33
[quote]Mozzarella schreef op 18 september 2009 @ 20:11:
En weet je wat helpt? Zelf vooral positief over hem praten.
In het begin was ik heel onzeker toen ik hem net had. Gelijk mezelf indekken van 'jullie zullen het misschien niks vinden' etc, en daardoor snapten ze ook niet wat ik nou in hem zag. Ze namen mijn negatieve twijfelige houding over en snapten niet dat ik het dan niet uitmaakte.
Nu ik vooral zijn positieve eigenschappen benadruk vinden mijn vriend(inn)en hem ineens een stuk leuker. En dat geeft mij weer zelfvertrouwen en de bevestiging dat het heus niet om rommelhok huis of kledingsmaak gaat.
Het is cliché, maar soms gaat het nou eenmaal meer om de binnenkant dan om de buitenkant.
En wat ik ook herken is de angst dat het toch weer misgaat. Heb relatie van 7 jr achter de rug, die ik achteraf ook beter kwijt dan rijk was, en daardoor durf ik niet te geloven in een 'goede afloop'. Zie overal beren op de weg, bang dat al dat fijne maar schijn is bij hem, dat ik straks toch weer alleen ben, juist nu ik aan kinderen begin te denken etc... die angst maakt dat je alles wilt beredeneren en niet zomaar in het diepe durft te springen. Heel stom is dat.
Thx for de tip van het positief brengen. Ik was eigenlijk van plan om het helemaal in te kleden, in te dekken en meteen een statement te maken. Ik heb vriendinnen die precies het tegenovergestelde zeggen maar ik vind dit wel positief en logisch overkomen.
Denk ook dat ik bang ben dat het toch weer misloopt terwijl ik deep down inside gewoon keihard hiervoor wil gaan en me er gewoon in wil storten.... Maar ja, ik voel me dan wel een puber maar ik ben in realiteit gewoon een oude gescheiden vrouw met kids met een rugzak vol herinneringen en issues en een zooitje littekens op haar ziel; dus natuurlijk maakt dat dat ik me niet meer zomaar ergens in stort....
En weet je wat helpt? Zelf vooral positief over hem praten.
In het begin was ik heel onzeker toen ik hem net had. Gelijk mezelf indekken van 'jullie zullen het misschien niks vinden' etc, en daardoor snapten ze ook niet wat ik nou in hem zag. Ze namen mijn negatieve twijfelige houding over en snapten niet dat ik het dan niet uitmaakte.
Nu ik vooral zijn positieve eigenschappen benadruk vinden mijn vriend(inn)en hem ineens een stuk leuker. En dat geeft mij weer zelfvertrouwen en de bevestiging dat het heus niet om rommelhok huis of kledingsmaak gaat.
Het is cliché, maar soms gaat het nou eenmaal meer om de binnenkant dan om de buitenkant.
En wat ik ook herken is de angst dat het toch weer misgaat. Heb relatie van 7 jr achter de rug, die ik achteraf ook beter kwijt dan rijk was, en daardoor durf ik niet te geloven in een 'goede afloop'. Zie overal beren op de weg, bang dat al dat fijne maar schijn is bij hem, dat ik straks toch weer alleen ben, juist nu ik aan kinderen begin te denken etc... die angst maakt dat je alles wilt beredeneren en niet zomaar in het diepe durft te springen. Heel stom is dat.
Thx for de tip van het positief brengen. Ik was eigenlijk van plan om het helemaal in te kleden, in te dekken en meteen een statement te maken. Ik heb vriendinnen die precies het tegenovergestelde zeggen maar ik vind dit wel positief en logisch overkomen.
Denk ook dat ik bang ben dat het toch weer misloopt terwijl ik deep down inside gewoon keihard hiervoor wil gaan en me er gewoon in wil storten.... Maar ja, ik voel me dan wel een puber maar ik ben in realiteit gewoon een oude gescheiden vrouw met kids met een rugzak vol herinneringen en issues en een zooitje littekens op haar ziel; dus natuurlijk maakt dat dat ik me niet meer zomaar ergens in stort....
zaterdag 19 september 2009 om 11:39
quote:puk69 schreef op 18 september 2009 @ 20:40:
Hey Greys, goed je weer te lezen. Ga nou gewoon voor deze man. Downdaten, updaten, lekker belangrijk. Thuiskomen en weten dat het goed, gezellig en fijn is, daar draait het om.
Hi Puk! Wat gezelli om weer iets van je te horen!
Begin dit jaar heb ik even iets met iemand gehad maar na 2 maanden heb ik dat afgekapt. Nu ga ik een aantal maanden heel intensief met deze man om en ik ben helemaal into him! Ik merk toch wel dat ik behoorlijk beschadigd ben, wantrouwend etc. maar hij heeft er goddank begrip voor en enorm veel engelengeduld. Het is zo fijn om weer een man in je leven te hebben: met wie ik kan praten tot diep in de nacht, die komt en niet weg hoeft om wat voor reden dan ook, die zelf voorstelt om naar een voorstelling of wedstrijd van de kinderen te gaan kijken, die waanzinnig sociaal naar andere mensen toe is, zorgzaam, etc. etc. etc. Wat een ongekende luxe! Die mij in zijn armen neemt en zegt dat ie mij sterk vindt om hoe ik alle shit oplos en afhandel mbt tot die ex van mij die nog steeds mij lastig valt, die trots op me is... Ik bedoel: ik ben best sterk en ik ben heel erg onafhankelijk maar god wat is het fijn om met hem een setje te zijn en niet altijd alles alleen te hoeven doen....
Met jou alles goed? Hope so!!!!
Liefs, G
Hey Greys, goed je weer te lezen. Ga nou gewoon voor deze man. Downdaten, updaten, lekker belangrijk. Thuiskomen en weten dat het goed, gezellig en fijn is, daar draait het om.
Hi Puk! Wat gezelli om weer iets van je te horen!
Begin dit jaar heb ik even iets met iemand gehad maar na 2 maanden heb ik dat afgekapt. Nu ga ik een aantal maanden heel intensief met deze man om en ik ben helemaal into him! Ik merk toch wel dat ik behoorlijk beschadigd ben, wantrouwend etc. maar hij heeft er goddank begrip voor en enorm veel engelengeduld. Het is zo fijn om weer een man in je leven te hebben: met wie ik kan praten tot diep in de nacht, die komt en niet weg hoeft om wat voor reden dan ook, die zelf voorstelt om naar een voorstelling of wedstrijd van de kinderen te gaan kijken, die waanzinnig sociaal naar andere mensen toe is, zorgzaam, etc. etc. etc. Wat een ongekende luxe! Die mij in zijn armen neemt en zegt dat ie mij sterk vindt om hoe ik alle shit oplos en afhandel mbt tot die ex van mij die nog steeds mij lastig valt, die trots op me is... Ik bedoel: ik ben best sterk en ik ben heel erg onafhankelijk maar god wat is het fijn om met hem een setje te zijn en niet altijd alles alleen te hoeven doen....
Met jou alles goed? Hope so!!!!
Liefs, G
zaterdag 19 september 2009 om 13:18
zaterdag 19 september 2009 om 13:36
[quote]HansHier schreef op 19 september 2009 @ 13:18:
Greys,
Okay, we zijn het er dus overeens dat jouw gevoel belangrijker is dan de mening van jouw familie. Dat neemt niet weg dat je schreef: 'Ik vind dat hij er af en toe niet leuk uitziet, als ik bij hem ben, probeer ik er doorheen te kijken !!
Hoe kijk jezelf op deze regels terug?
Ik kan heel subtiel zeggen en dat heb ik al eens gedaan dat ik bepaalde dingen niet zo leuk vind staan bij hem etc. maar echt veranderen kan ik hem natuurlijk niet ook al staat hij erg open voor advies op dat gebied. Ik vind het eigenlijk ook wel leuk dat hij zo anders is. Ook al past hij niet bepaald in het plaatje bijv. op het sportveld van mijn kids, ik vind dat juist wel aantrekkelijk. Ik hou niet van 13 in een dozijn en zolang alles schoon en heel is....Ik vind hem heel apart en stoer.
Qua huis hetzelfde: zo lang het opgeruimd is en schoon.....tis niet mijn smaak maar ik krijg er geen buikpijn van ofzo. We vinden onze weg wel....Heel eerlijk gezegd zijn dit soort dingen niet zo belangrijk voor mij: ik vind het fijn dat hij een auto onder zijn kont heeft en wat voor merk dat is, boeit mij persoonlijk niet echt....Hij is mijn man!!!
Greys,
Okay, we zijn het er dus overeens dat jouw gevoel belangrijker is dan de mening van jouw familie. Dat neemt niet weg dat je schreef: 'Ik vind dat hij er af en toe niet leuk uitziet, als ik bij hem ben, probeer ik er doorheen te kijken !!
Hoe kijk jezelf op deze regels terug?
Ik kan heel subtiel zeggen en dat heb ik al eens gedaan dat ik bepaalde dingen niet zo leuk vind staan bij hem etc. maar echt veranderen kan ik hem natuurlijk niet ook al staat hij erg open voor advies op dat gebied. Ik vind het eigenlijk ook wel leuk dat hij zo anders is. Ook al past hij niet bepaald in het plaatje bijv. op het sportveld van mijn kids, ik vind dat juist wel aantrekkelijk. Ik hou niet van 13 in een dozijn en zolang alles schoon en heel is....Ik vind hem heel apart en stoer.
Qua huis hetzelfde: zo lang het opgeruimd is en schoon.....tis niet mijn smaak maar ik krijg er geen buikpijn van ofzo. We vinden onze weg wel....Heel eerlijk gezegd zijn dit soort dingen niet zo belangrijk voor mij: ik vind het fijn dat hij een auto onder zijn kont heeft en wat voor merk dat is, boeit mij persoonlijk niet echt....Hij is mijn man!!!
zaterdag 19 september 2009 om 13:55
zaterdag 19 september 2009 om 20:32
Hoi Greys, met mij ook alles goed, heb het naar mijn zin, ben lekker druk met nieuwe baan dus ja, het leven is goed voor ons momenteel.
Bij jou klint het ook goed, je moet het alleen durven. Natuurlijk heb je bagage uit het verleden, wantrouwen, voorzichtig etc. Je kan dit vasthouden en koesteren (heel vertrouwd, dat wel) of gewoon het leven een kans geven. En ja het kan verkeerd lopen om 1001 redenen maar als je daarom afhaakt wie weet hoeveel leuke dingen je dan misloopt. Geniet gewoon van het goede van het nu.
Bij jou klint het ook goed, je moet het alleen durven. Natuurlijk heb je bagage uit het verleden, wantrouwen, voorzichtig etc. Je kan dit vasthouden en koesteren (heel vertrouwd, dat wel) of gewoon het leven een kans geven. En ja het kan verkeerd lopen om 1001 redenen maar als je daarom afhaakt wie weet hoeveel leuke dingen je dan misloopt. Geniet gewoon van het goede van het nu.
zaterdag 19 september 2009 om 21:14
quote:puk69 schreef op 19 september 2009 @ 20:32:
Hoi Greys, met mij ook alles goed, heb het naar mijn zin, ben lekker druk met nieuwe baan dus ja, het leven is goed voor ons momenteel.
Bij jou klint het ook goed, je moet het alleen durven. Natuurlijk heb je bagage uit het verleden, wantrouwen, voorzichtig etc. Je kan dit vasthouden en koesteren (heel vertrouwd, dat wel) of gewoon het leven een kans geven. En ja het kan verkeerd lopen om 1001 redenen maar als je daarom afhaakt wie weet hoeveel leuke dingen je dan misloopt. Geniet gewoon van het goede van het nu.
Hee lieve Puk,
So true. Wat een wijze woorden toch weer! Hoe oud ben jij eigenlijk: 109 ofzo? ....
Ik zal blij zijn als morgenmiddag voorbij is; het klinkt waarschijnlijk heel debiel maar het hangt als het zwaard van Damocles boven mijn hoofd. Hoe het ook zal gaan: ik zal wel 120 kilo lichter voelen....
Ik ben zo gek op die man; het lijkt alsof ik de afgelopen maanden in 2 werelden geleefd heb. Ik heb zoveel dromen en we hebben zo veel plannen....maar als ik dan weer contact met mijn familie heb .... als ik mijzelf afvraag wat ik zou doen als zij dood zouden zijn, is het antwoord steeds: er helemaal voor gaan en me er instorten! Toch erg dat ik dan allerlei dingen zoek om mijzelf ervan te overtuigen dat het beter is om er een punt achter te zetten.....
Hoi Greys, met mij ook alles goed, heb het naar mijn zin, ben lekker druk met nieuwe baan dus ja, het leven is goed voor ons momenteel.
Bij jou klint het ook goed, je moet het alleen durven. Natuurlijk heb je bagage uit het verleden, wantrouwen, voorzichtig etc. Je kan dit vasthouden en koesteren (heel vertrouwd, dat wel) of gewoon het leven een kans geven. En ja het kan verkeerd lopen om 1001 redenen maar als je daarom afhaakt wie weet hoeveel leuke dingen je dan misloopt. Geniet gewoon van het goede van het nu.
Hee lieve Puk,
So true. Wat een wijze woorden toch weer! Hoe oud ben jij eigenlijk: 109 ofzo? ....
Ik zal blij zijn als morgenmiddag voorbij is; het klinkt waarschijnlijk heel debiel maar het hangt als het zwaard van Damocles boven mijn hoofd. Hoe het ook zal gaan: ik zal wel 120 kilo lichter voelen....
Ik ben zo gek op die man; het lijkt alsof ik de afgelopen maanden in 2 werelden geleefd heb. Ik heb zoveel dromen en we hebben zo veel plannen....maar als ik dan weer contact met mijn familie heb .... als ik mijzelf afvraag wat ik zou doen als zij dood zouden zijn, is het antwoord steeds: er helemaal voor gaan en me er instorten! Toch erg dat ik dan allerlei dingen zoek om mijzelf ervan te overtuigen dat het beter is om er een punt achter te zetten.....
zaterdag 19 september 2009 om 21:20
Heb niet alles gelezen, alleen het eerste stuk.
Ik snap niet zo goed waarom hij zo'n haast heeft. Je kunt toch een tijd latten?
Verder vind ik zelf een verschil in opleidingsniveau geen enorm probleem, en denk dat jij je daar ook overheen zou kunnen zetten.
Verschil in ambitie lijkt me een groter probleem.
Als jij altijd streeft naar iets, verder dan je nu hebt of bent, en hij bij alles denkt: Ik vind het prima zo... Dan kan dat lastige situaties geven.
Je bent oud genoeg om je niet door je familie te laten leiden toch?
Ik snap niet zo goed waarom hij zo'n haast heeft. Je kunt toch een tijd latten?
Verder vind ik zelf een verschil in opleidingsniveau geen enorm probleem, en denk dat jij je daar ook overheen zou kunnen zetten.
Verschil in ambitie lijkt me een groter probleem.
Als jij altijd streeft naar iets, verder dan je nu hebt of bent, en hij bij alles denkt: Ik vind het prima zo... Dan kan dat lastige situaties geven.
Je bent oud genoeg om je niet door je familie te laten leiden toch?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 19 september 2009 om 21:27
Stuk verder gelezen: je bent volgens mij gewoon stapelgek op m. Leuk!!
Ga een keer samen winkelen en dan is die rare kleding ook verleden tijd. Daar heeft hij misschien gewoon geen kijk op, zelf.
Je familie, wat raar dat ze zo negatief waren ten tijde van je ex. Maar misschien vinden ze deze man wel sympathiek? Of gaat het echt puur om zijn loonstrookje en niet om zijn karakter?
Ja ik kan me voorstellen dat het fijn is om je familie terug te hebben na een lange tijd zonder. Maar... als ze jou het geluk met deze man niet zouden gunnen... hoeveel zijn ze je dan waard?
Ben benieuwd hoe het gaat morgen.
Ga een keer samen winkelen en dan is die rare kleding ook verleden tijd. Daar heeft hij misschien gewoon geen kijk op, zelf.
Je familie, wat raar dat ze zo negatief waren ten tijde van je ex. Maar misschien vinden ze deze man wel sympathiek? Of gaat het echt puur om zijn loonstrookje en niet om zijn karakter?
Ja ik kan me voorstellen dat het fijn is om je familie terug te hebben na een lange tijd zonder. Maar... als ze jou het geluk met deze man niet zouden gunnen... hoeveel zijn ze je dan waard?
Ben benieuwd hoe het gaat morgen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 20 september 2009 om 00:38
zondag 20 september 2009 om 00:46
zondag 20 september 2009 om 10:47
Greys succes vanmiddag. Laat het zwaard maar vallen vanmiddag, hoe het ook valt, dan is het gebeurd. Richt je gewoon op je kinderen en je nieuwe vriend. Familie is belangrijk maar je dagelijks leven en je eigen geluk is net iets belangrijker.
En de verschillen in opleiding, ambitie en kledingkeuze, in hoeverre dat belangrijk voor jullie is zal blijken. Wie weet verbaas je jezelf en blijkt dat je het veel minder belangrijk vindt als je altijd dacht.
Schop die beren van de weg vandaag en probeer er zo positief mogelijk op af te gaan vanmiddag.
En de verschillen in opleiding, ambitie en kledingkeuze, in hoeverre dat belangrijk voor jullie is zal blijken. Wie weet verbaas je jezelf en blijkt dat je het veel minder belangrijk vindt als je altijd dacht.
Schop die beren van de weg vandaag en probeer er zo positief mogelijk op af te gaan vanmiddag.
zondag 20 september 2009 om 20:16
Ben net thuis. Heb de beren van de weg geschopt! Jihoe! Heb knallende hoofdpijn maar so far so good.
Ik heb het op een gegeven moment tijdens een bepaald gesprek tussen door gebracht, niet zo van: ik moet jullie iets vertellen maar het ging heel subtiel eigenlijk. Ik denk, Bianca, dat mijn fonkelende ogen boekdelen hebben gesproken... Het ging wonder o wonder heel goed. Ik heb ze eigenlijk meteen de pas afgesneden door heel positief van alles over hem te vertellen. Braaf antwoord gegeven op de vragen. Toen mijn vader vroeg wat hij doet heb ik het ook heel leuk gebracht en enthousiast. Ik heb verteld dat hij vrienden van mij al had ontmoet en hoe zij hadden gereageerd, ik heb verteld dat ik in zijn vriendenkring heel leuk opgenomen ben, hoe ontzettend sportief en sociaal hij is, hoe waanzinnig gezellig met de kids etc. etc. etc. en heb ze verteld dat ik volgende week zijn ouders ga ontmoeten. Er is geen negatief woord gevallen. Ze hebben niet gezegd dat ik hem maar gauw mee moet nemen maar ik moest hem wel de groeten doen! Wow....het begin is er. Als ze hem zien, zullen ze wel wat minder reageren maar als ze nu eerst maar doorhebben hoe waanzinnig lief hij is etc....
Ik ben heel erg blij. Ik ben enorm opgelucht; heb knallende hoofdpijn want alle spanningen komen nu los...
Ik heb veel aan de reacties hier gehad; thx allemaal! Vooral Mozzarella's tip was goud want ik had het eigenlijk heel anders willen aanpakken maar zo ging het helemaal top!
En Puk, as i said before: je bent echt helemaal super; ook jij thx voor je reacties!!!!
Ik heb het op een gegeven moment tijdens een bepaald gesprek tussen door gebracht, niet zo van: ik moet jullie iets vertellen maar het ging heel subtiel eigenlijk. Ik denk, Bianca, dat mijn fonkelende ogen boekdelen hebben gesproken... Het ging wonder o wonder heel goed. Ik heb ze eigenlijk meteen de pas afgesneden door heel positief van alles over hem te vertellen. Braaf antwoord gegeven op de vragen. Toen mijn vader vroeg wat hij doet heb ik het ook heel leuk gebracht en enthousiast. Ik heb verteld dat hij vrienden van mij al had ontmoet en hoe zij hadden gereageerd, ik heb verteld dat ik in zijn vriendenkring heel leuk opgenomen ben, hoe ontzettend sportief en sociaal hij is, hoe waanzinnig gezellig met de kids etc. etc. etc. en heb ze verteld dat ik volgende week zijn ouders ga ontmoeten. Er is geen negatief woord gevallen. Ze hebben niet gezegd dat ik hem maar gauw mee moet nemen maar ik moest hem wel de groeten doen! Wow....het begin is er. Als ze hem zien, zullen ze wel wat minder reageren maar als ze nu eerst maar doorhebben hoe waanzinnig lief hij is etc....
Ik ben heel erg blij. Ik ben enorm opgelucht; heb knallende hoofdpijn want alle spanningen komen nu los...
Ik heb veel aan de reacties hier gehad; thx allemaal! Vooral Mozzarella's tip was goud want ik had het eigenlijk heel anders willen aanpakken maar zo ging het helemaal top!
En Puk, as i said before: je bent echt helemaal super; ook jij thx voor je reacties!!!!
