relatietrouble.. help!

Hey daar..



Heb je even?



Dan kom ik ook even mijn verhaal vertellen..



Advies over wat ik nu moet doen of denken.. kan ik wel gebruiken want ik moet zeggen ik voel me radeloos!



Veel dingen in mijn leven gaan goed. Werk, vrienden, ik heb best een leuk leven.



Ik ben 26 jaar. Sinds mijn 16e heb ik een vriend die altijd aan mijn zijde is gebleven. En ik aan zijn zijde. Door dik en dun. Nu wonen we 4 jaar samen. Hij is om het zo te noemen mijn eerste grote liefde toen ik puber was; en dit is om de 1 of andere reden (het ging altijd 'goed') nooit uitgegaan. Dat wilde ik ook niet want ik voelde me altijd veilig met een vriend als hem. Hij zou mij immers nooit verlaten want we zijn gek op elkaar.



Maar wat ik nu meemaak, dat is echt net een soap.



Een goede vriend van me (niet m'n vriend maar iemand anders) heb ik het afgelopen jaar dusdanig leren kennen dat er voor mij een wereld open is gegaan. Het niveau waar wij op praten, de klik die we hebben, hoe ik me voel als ik bij hem ben, daarbij is het eigelijk net, als ik dit met mijn vriend vergelijk, alsof ik mijn vriend zijn zus ben! dit was vroeger anders, we waren toen meer vriend/vriendin maar nu echt broer zus. en als ik heel eerlijk ben, zou ik ook liever zoenen met deze jongen dan met mijn huidige vriend... erg he.. ik schaam mezelf er voor en voel me elke dag weer schuldiger. vooral omdat ik ook liever met die ander gezien zou willen worden dan met mijn vriend.. maar uiterlijk mag het niet van afhangen! dat weet ik wel.. maar ik voel een enorme aantrekkingskracht.. en bij mijn vriend een enorme hechte band.



ik heb me opengesteld verliefd te worden op die andere jongen. ik weet dat dáar al iets mis zit in mijn relatie, je stelt je namelijk niet open voor een ander wanneer het goed zin in je relatie.



maar ik kan het me gewoonweg niet voorstellen om mijn huidige relatie te verbreken. dat voelt zooo ingebakken en normaal, dat de wereld ineens zo anders zou lijken. zie ik het als een uitdaging om nog meer ruimte te maken voor de jongen waar ik gek op ben, door mijn relatie te verbreken en daar mee in zee te gaan, of ben ik het domste wicht van de wereld om iemand te laten lopen waar ik zielsveel van houd. al klinkt dat voor jullie vast belachelijk dat ik van iemand houd, maar gek ben op de ander. ik kan het voor mezelf niet meer zo goed relativeren vandaar dat ik het er hier even uitgooi.



er zijn nu 2 mogelijkheden.



a. ik verbreek het contact met die jongen waar ik 'gek/verliefd' op ben en zet alles op alles om mijn huidige relatie nieuw leven in te blazen.



* maar laat ik met dit 'plan' niet de mogelijke man van mijn dromen lopen.. je moet toch altijd je passies volgen?



b. ik verbreek mijn relatie en ga op mezelf wonen, op eigen benen staan. de komende maanden even contact met geen van beiden;



* mogelijk kan er een relatie voortvloeien met die jongen waar ik gek op ben.



* wat dan ook kan gebeuren is dat ik mezelf voor mn kop stamp omdat ik denk 'ai ai ai wat heb ik mijn vriend aangedaan', en dit wil ik graag vooraf GOED weten of ik mijn relatie wel echt op het spel kan zetten. er leven er toch wel meer als broer/zus? het voelt vertrouwd.. en dat is goed... maar.. maar... pff.





snappen jullie dat ik advies nodig heb.. alvast heel erg bedankt!!

meds, je slaat de plank volledig mis. relatie verbreken is altijd verdrietig.



ik ben een volwassen vrouw maar ik heb vanaf mijn 14e altijd een vriend gehad. dat ik dan nu voor iets anders kies voelt voor mij alsof m'n wereld op zn kop staat. het liefst blijf ik bij het vertrouwde. maar ik voel dat dat niet eerlijk is.