Gezondheid
alle pijlers
Gezwel in mijn buik
vrijdag 11 september 2009 om 22:05
Vanochtend heb ik een bezoekje aan de huisarts gebracht. Ik heb namelijk al een paar maanden last van vage buikklachten.
Ik dacht dat het een nieuw pijntje was van mijn spastische darm, of galstenen. Of dat het psychosomatisch was.
Maar nee, dat is het allemaal niet. Ik blijk namelijk een gezwel in mijn buik te hebben. En mijn huisarts zegt dat het nogal groot is. En ook dat het van alles kan zijn: goedaardig, kwaadaardig, of een vleesboom. En het kan mijn baarmoeder zijn, mijn eierstokken of mijn darmen. Kortom: er zal nog veel onderzocht moeten worden. Ik moet waarschijnlijk over zo'n twee weken naar de internist.
En nu, nu zit ik hier. En ik weet eigenlijk niet wat ik voel, wat ik denk. Soms moet ik even huilen, en is het heel echt. En soms denk ik: "dit gaat niet over mij", en dan lijkt het zo onwerkelijk.
Laat het ALSJEBLIEFT goedaardig zijn....
En wat ik hiermee wil? Gewoon even mijn verhaal kwijt. En ik geloof dat ik behoefte heb aan wat steun....
Ik dacht dat het een nieuw pijntje was van mijn spastische darm, of galstenen. Of dat het psychosomatisch was.
Maar nee, dat is het allemaal niet. Ik blijk namelijk een gezwel in mijn buik te hebben. En mijn huisarts zegt dat het nogal groot is. En ook dat het van alles kan zijn: goedaardig, kwaadaardig, of een vleesboom. En het kan mijn baarmoeder zijn, mijn eierstokken of mijn darmen. Kortom: er zal nog veel onderzocht moeten worden. Ik moet waarschijnlijk over zo'n twee weken naar de internist.
En nu, nu zit ik hier. En ik weet eigenlijk niet wat ik voel, wat ik denk. Soms moet ik even huilen, en is het heel echt. En soms denk ik: "dit gaat niet over mij", en dan lijkt het zo onwerkelijk.
Laat het ALSJEBLIEFT goedaardig zijn....
En wat ik hiermee wil? Gewoon even mijn verhaal kwijt. En ik geloof dat ik behoefte heb aan wat steun....
zaterdag 31 oktober 2009 om 18:10
Fijn om van je te horen en dat het allemaal goed is gegaan. Rust zoveel mogelijk en vragen he, voor iets voor je misselijkheid en evt pijn! Daarvoor heb je zo'n bel aan je bed.
(Nu snap je wel waarom internet goedkoper was dan tv )
(Nu snap je wel waarom internet goedkoper was dan tv )
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zondag 1 november 2009 om 12:06
zondag 1 november 2009 om 15:13
quote:Verana schreef op 31 oktober 2009 @ 18:05:
operatie goed gegaan! eierstokken zitten er nog, baarmoedermond ook. wel erg misselijk en moe. morgen krijg ik foto's te zien! vleesbomen waren ong 4 kg. waardeloos internnet hier,dus zal niet vaaak posten.
4 kilo jeetje! Ben je al uit bed geweest?
Beterschap!!!
operatie goed gegaan! eierstokken zitten er nog, baarmoedermond ook. wel erg misselijk en moe. morgen krijg ik foto's te zien! vleesbomen waren ong 4 kg. waardeloos internnet hier,dus zal niet vaaak posten.
4 kilo jeetje! Ben je al uit bed geweest?
Beterschap!!!
zondag 1 november 2009 om 23:19
Hoi Verana,
Wat goed om te lezen dat de operatie goed geslaagd is, en dat je lekker aan een appeltaartje hebt gezeten!
Wat dat internet betreft: daar heb je toch de tijd niet echt voor met al dat bezoek (en tussendoor even slapen, bezoek aan je bed van arts, verpleegkundige etc.). Probeer nu maar even de zorg over te geven en laat je vertroetelen. Straks kun je echt wel weer voor jezelf zorgen, maar in dit soort dagen is het gewoon fijn als anderen lief en zorgzaam voor je zijn!
BETERSCHAPPPPPP:smooch:
Wat goed om te lezen dat de operatie goed geslaagd is, en dat je lekker aan een appeltaartje hebt gezeten!
Wat dat internet betreft: daar heb je toch de tijd niet echt voor met al dat bezoek (en tussendoor even slapen, bezoek aan je bed van arts, verpleegkundige etc.). Probeer nu maar even de zorg over te geven en laat je vertroetelen. Straks kun je echt wel weer voor jezelf zorgen, maar in dit soort dagen is het gewoon fijn als anderen lief en zorgzaam voor je zijn!
BETERSCHAPPPPPP:smooch:
maandag 2 november 2009 om 03:10
Wat fijn om weer iets van je te lezen!
Vier kilo vleesbomen... jeetje... wat moeten die enorm geweest zijn. Heftig, maar fijn te lezen dat je iedere dag een beetje beter bent, tot nu toe.
Ik hoop dat je je vaas mee hebt genomen
Vier kilo vleesbomen... jeetje... wat moeten die enorm geweest zijn. Heftig, maar fijn te lezen dat je iedere dag een beetje beter bent, tot nu toe.
Ik hoop dat je je vaas mee hebt genomen
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 3 november 2009 om 15:45
dinsdag 3 november 2009 om 21:11
Ik ben thuis! Of beter gezegd: ik zit bij mijn ouders, want mijn eigen huis ligt overhoop door de verhuizing, en ook ben ik bij mijn ouders om verzorgd te worden.
Schrik niet, maar ik mocht gisteren (maandag) al aan het eind van de ochtend naar huis! Dit is wel erg snel volgens mij, ik schrok er zelf ook van.
Ik loop (schuifel) nu naar de wc, en lig verder veel op de bank. Ben wel snel moe, na het ontbijten en douchen moet ik al even weer liggen.
Pijn valt mee, maar zit ook nog aan de pijnstillers.
Traplopen valt me ook mee trouwens, maar ik zorg wel dat ik zo weinig mogelijk op en neer hoef.
Verder heeft de gyn mij foto's gemaild van de baarmoeder en vleesbomen, dus wat ze eruit hebben gehaald. Ik wist niet wat ik zag! Het is echt enorm! Ik kan bijna niet geloven dat dit in mijn buik zat. Het is echt verwonderlijk dat ik alles nog kon doen. Mijn buik is zoveel dunner nu, de gyn zei dat ik wel 2 broekmaten gezakt ben, en dat ik wel flink kan shoppen straks. Ik draag nu nog joggingbroeken, is het prettigst! Gewone broeken zijn niet te verdragen op de wond.
Verder mogen vrijdag waarschijnlijk de nietjes eruit, als de wond goed genoeg geheeld is. Wond ziet er wel goed uit, op 1 klein stukje na (vind ik).
Al met al moet ik zeggen dat het me tot nu toe allemaal erg meevalt!
Ik hoop dat ik morgen wat meer gelegenheid heb om wat van jullie vragen te beantwoorden. Ik krijg tot nu toe erg veel telefoon en bezoek. Erg leuk en lief, maar ook heel vermoeiend. Dus daarna ga ik rusten, en is het teveel om nog te forummen.
@ Moonlight:
Ik had mijn vaas mee! En staat nu ook bij mijn ouders
Ik heb ook in het echt een paar mooie boeketten gekregen, dus daar staat jouw vaas ook bij!
Ik hoop binnenkort ook de energie te hebben om weer wat van jouw posts te lezen, maar is nu nog echt even teveel. Ik beperk me nu nog even alleen tot mijn eigen topic, en het topic baarmoederverwijdering, waar ik ook post.
Schrik niet, maar ik mocht gisteren (maandag) al aan het eind van de ochtend naar huis! Dit is wel erg snel volgens mij, ik schrok er zelf ook van.
Ik loop (schuifel) nu naar de wc, en lig verder veel op de bank. Ben wel snel moe, na het ontbijten en douchen moet ik al even weer liggen.
Pijn valt mee, maar zit ook nog aan de pijnstillers.
Traplopen valt me ook mee trouwens, maar ik zorg wel dat ik zo weinig mogelijk op en neer hoef.
Verder heeft de gyn mij foto's gemaild van de baarmoeder en vleesbomen, dus wat ze eruit hebben gehaald. Ik wist niet wat ik zag! Het is echt enorm! Ik kan bijna niet geloven dat dit in mijn buik zat. Het is echt verwonderlijk dat ik alles nog kon doen. Mijn buik is zoveel dunner nu, de gyn zei dat ik wel 2 broekmaten gezakt ben, en dat ik wel flink kan shoppen straks. Ik draag nu nog joggingbroeken, is het prettigst! Gewone broeken zijn niet te verdragen op de wond.
Verder mogen vrijdag waarschijnlijk de nietjes eruit, als de wond goed genoeg geheeld is. Wond ziet er wel goed uit, op 1 klein stukje na (vind ik).
Al met al moet ik zeggen dat het me tot nu toe allemaal erg meevalt!
Ik hoop dat ik morgen wat meer gelegenheid heb om wat van jullie vragen te beantwoorden. Ik krijg tot nu toe erg veel telefoon en bezoek. Erg leuk en lief, maar ook heel vermoeiend. Dus daarna ga ik rusten, en is het teveel om nog te forummen.
@ Moonlight:
Ik had mijn vaas mee! En staat nu ook bij mijn ouders
Ik heb ook in het echt een paar mooie boeketten gekregen, dus daar staat jouw vaas ook bij!
Ik hoop binnenkort ook de energie te hebben om weer wat van jouw posts te lezen, maar is nu nog echt even teveel. Ik beperk me nu nog even alleen tot mijn eigen topic, en het topic baarmoederverwijdering, waar ik ook post.
dinsdag 3 november 2009 om 22:41
Jeetje Verana, wat fantastisch dat je alweer 'thuis' bent. Dat is toch fijner dan in zo'n ziekenhuis. Zo te lezen denk je dat je alweer een hele pief bent, maar doe het alsjeblieft rustig aan. Ik was de eerste week ook heel enthousiast, pas in week 3 of week 4 werd het echt zwaar (denk ook de emotionele klap).
Let inderdaad maar goed op de wond! Met een grote wond heb je een grotere kans op infectie, als het erg rood ziet of warm aanvoelt even naar de eerste hulp. Als de wond straks echt dicht is, dan voel je allemaal gekke bobbels. Dat zijn en je onderhuidse hechtingen en het littekenweefsel. Om een mooi soepel litteken te krijgen kun je dan je buik gaan masseren. Is in het begin even gek, maar na verloop van tijd heerlijk en het werkt echt. Ik voel nu, na 3 jaar, nog steeds 1 'knoop'.
Heb je geen last van je darmen?
Joggingbroeken kun je de komende tijd niet genoeg hebben, heerlijk zitten die he?!
Nou meid, laat je maar lekker verwennen!
Let inderdaad maar goed op de wond! Met een grote wond heb je een grotere kans op infectie, als het erg rood ziet of warm aanvoelt even naar de eerste hulp. Als de wond straks echt dicht is, dan voel je allemaal gekke bobbels. Dat zijn en je onderhuidse hechtingen en het littekenweefsel. Om een mooi soepel litteken te krijgen kun je dan je buik gaan masseren. Is in het begin even gek, maar na verloop van tijd heerlijk en het werkt echt. Ik voel nu, na 3 jaar, nog steeds 1 'knoop'.
Heb je geen last van je darmen?
Joggingbroeken kun je de komende tijd niet genoeg hebben, heerlijk zitten die he?!
Nou meid, laat je maar lekker verwennen!
woensdag 4 november 2009 om 09:11
Wauw Verana al weer bij je ouders, wat fijn zeg. Ik weet zeker dat het eten daar in elk geval veel beter is.
En je hebt weer snel internet
En 2 broekmaten minder, dat wordt idd shoppen, misschien kun je al online beginnen?
Nou hoop dat het snel beter gaat met je wond en dat het goed gaat bij je ouders! Laat je idd maar flink verwennen
En je hebt weer snel internet
En 2 broekmaten minder, dat wordt idd shoppen, misschien kun je al online beginnen?
Nou hoop dat het snel beter gaat met je wond en dat het goed gaat bij je ouders! Laat je idd maar flink verwennen
woensdag 4 november 2009 om 12:34
Wat leuk van je te lezen!
Doe geen moeite om mij te lezen nu.. ik heb net een enorm verhaal getypt (ergens, ik zeg niet waar ) over vroeger. Wil het je op dit moment graag besparen.
Wat zal het raar zijn dat jij die 'dingen' in je gehad hebt. Was het wel goedaardig?
Tja, je zult een stuk slanker zijn nu
Ik vind het heel leuk dat je weer 'thuis' bent, maar nu mis je wel mijn kaartje Dat ligt vandaag of morgen bij het ziekenhuis. Je moet vast nog wel heen voor controle, misschien kun je het dan ophalen.
Gaat het een beetje zo samen met je ouders? Bemoeien ze zich niet teveel met je?
Doe geen moeite om mij te lezen nu.. ik heb net een enorm verhaal getypt (ergens, ik zeg niet waar ) over vroeger. Wil het je op dit moment graag besparen.
Wat zal het raar zijn dat jij die 'dingen' in je gehad hebt. Was het wel goedaardig?
Tja, je zult een stuk slanker zijn nu
Ik vind het heel leuk dat je weer 'thuis' bent, maar nu mis je wel mijn kaartje Dat ligt vandaag of morgen bij het ziekenhuis. Je moet vast nog wel heen voor controle, misschien kun je het dan ophalen.
Gaat het een beetje zo samen met je ouders? Bemoeien ze zich niet teveel met je?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 4 november 2009 om 14:42
Verana, welkom "thuis".
Heerlijk dat je al uit het ziekenhuis mag. Maar doe inderdaad wel nog lekker rustig aan. Juist als je je nu goed voelt is het zo makkelijk om weer snel van alles te doen. Maar je hebt je rust nodig!
Ben ook wel benieuwd hoe het is om met je ouders te wonen.
En lukt de verhuizing een beetje? Of krijg je pas te horen hoe het gaat, als alles klaar is?
Heb je wat lekkere boeken liggen? Ik hoop dat de pijn mee blijft vallen. Heel veel sterkte
Heerlijk dat je al uit het ziekenhuis mag. Maar doe inderdaad wel nog lekker rustig aan. Juist als je je nu goed voelt is het zo makkelijk om weer snel van alles te doen. Maar je hebt je rust nodig!
Ben ook wel benieuwd hoe het is om met je ouders te wonen.
En lukt de verhuizing een beetje? Of krijg je pas te horen hoe het gaat, als alles klaar is?
Heb je wat lekkere boeken liggen? Ik hoop dat de pijn mee blijft vallen. Heel veel sterkte
donderdag 5 november 2009 om 17:27
@ Moonlight:
Post die nog komt in het ziekenhuis voor mij, wordt doorgestuurd naar mijn huisadres. Dus ik zal je kaartje zeker ontvangen! Ik zal je even laten weten, als ik hem heb.
@ Hemalover:
Ik denk inderdaad af en toe al een hele pief te zijn! Gisteren ben ik mezelf wel even tegengekomen. Zo ontzettend moe, en iets meer pijn. Ik neem dus toch niet genoeg rust.
Ik heb inderdaad veel last van mijn darmen. Die moeten echt hun plekje weer vinden. Veel kramp en winderigheid, waarvan de verpleegkundige heeft gezegd dat ik die gewoon moet laten lopen... dus, het knalt hier af en toe flink...
Gelukkig heb ik ook alweer gepoept, want als dit niet uit zichzelf op gang was gekomen, had ik nog een zetpil of een laxerend middel moeten gebruiken.
Verder vraag ik me ook wel af of ik nog een "klap" krijg. Vanochtend was ik even verdrietig, maar toen ging mijn moeder meehuilen. En tja, dan stopt het bij mij dus gelijk weer.
Ik denk als ik in mijn eigen huis ben, dat ik dan pas kan beginnen aan alles een plekje geven.
Lichamelijk gezien overschat ik mezelf denk ik een beetje. Ik heb aldoor het idee in mijn hoofd dat ik over 3 à 4 weken weer een heleboel kan. Terwijl de gyn ook duidelijk heeft gezegd dat ik 6 weken rust moet nemen en niet mag werken, en daarna 6 weken de tijd moet nemen om alles weer op te bouwen.
Dus als ik over een week of 3 mijn grenzen tegenkom, zou ik daar nog weleens last van kunnen krijgen.... Maar goed, ik zal zien hoe het gaat.
Ik heb een hele stapel boeken en tijdschriften, en ben net begonnen in een boek die ik heel mooi blijk te vinden. Dus ik kom mijn tijd wel door.
Nu lukt lezen niet aldoor even goed. Mijn ogen zijn soms te moe, en ik kan me niet aldoor even goed concentreren. Zijn nog naweeën van de narcose waarschijnlijk. Eergisteren heb ik over de eerste bladzijde van het boek 20 minuten gedaan...
Ik post dit schrijfsel nu eerst even, en schrijf in een nieuwe post verder, anders wordt het zo vreselijk lang!
Post die nog komt in het ziekenhuis voor mij, wordt doorgestuurd naar mijn huisadres. Dus ik zal je kaartje zeker ontvangen! Ik zal je even laten weten, als ik hem heb.
@ Hemalover:
Ik denk inderdaad af en toe al een hele pief te zijn! Gisteren ben ik mezelf wel even tegengekomen. Zo ontzettend moe, en iets meer pijn. Ik neem dus toch niet genoeg rust.
Ik heb inderdaad veel last van mijn darmen. Die moeten echt hun plekje weer vinden. Veel kramp en winderigheid, waarvan de verpleegkundige heeft gezegd dat ik die gewoon moet laten lopen... dus, het knalt hier af en toe flink...
Gelukkig heb ik ook alweer gepoept, want als dit niet uit zichzelf op gang was gekomen, had ik nog een zetpil of een laxerend middel moeten gebruiken.
Verder vraag ik me ook wel af of ik nog een "klap" krijg. Vanochtend was ik even verdrietig, maar toen ging mijn moeder meehuilen. En tja, dan stopt het bij mij dus gelijk weer.
Ik denk als ik in mijn eigen huis ben, dat ik dan pas kan beginnen aan alles een plekje geven.
Lichamelijk gezien overschat ik mezelf denk ik een beetje. Ik heb aldoor het idee in mijn hoofd dat ik over 3 à 4 weken weer een heleboel kan. Terwijl de gyn ook duidelijk heeft gezegd dat ik 6 weken rust moet nemen en niet mag werken, en daarna 6 weken de tijd moet nemen om alles weer op te bouwen.
Dus als ik over een week of 3 mijn grenzen tegenkom, zou ik daar nog weleens last van kunnen krijgen.... Maar goed, ik zal zien hoe het gaat.
Ik heb een hele stapel boeken en tijdschriften, en ben net begonnen in een boek die ik heel mooi blijk te vinden. Dus ik kom mijn tijd wel door.
Nu lukt lezen niet aldoor even goed. Mijn ogen zijn soms te moe, en ik kan me niet aldoor even goed concentreren. Zijn nog naweeën van de narcose waarschijnlijk. Eergisteren heb ik over de eerste bladzijde van het boek 20 minuten gedaan...
Ik post dit schrijfsel nu eerst even, en schrijf in een nieuwe post verder, anders wordt het zo vreselijk lang!
donderdag 5 november 2009 om 17:55
Oh ja, Hemalover, goede tip over mijn buik masseren! Morgen gaan de nietjes eruit, dus hierna zal ik dit eens gaan uitproberen. Van één inwendige hechting heb ik trouwens last. Het voelt net of ze die spier korter hebben gemaakt ofzo. Zal niet zo zijn, en op de plek waar het pijn doet, zat precies een hele grote vleesboom. Dus dat zal er ook mee te maken hebben.
Het verblijf bij mijn ouders gaat boven verwachting goed. Ze zijn echt lief voor mij, en zorgen goed voor mij.
Verder krijg ik ineens een ander beeld van mijn ouders. Mijn moeder is eigenlijk een heel onzekere vrouw, en de dominantie die ze altijd toonde, is minder aanwezig dan vroeger. Of eigenlijk meer een masker om die onzekerheid te verbergen. Het dominante gedrag is er soms wel, maar ik kan hier goed mee omgaan. En daardoor raakt het mij ook veel minder.
Mijn vader is ook veel minder een "watje" dan dat ik dacht. Hij laat veel minder door mijn moeder over zich heen lopen dan vroeger.
Al met al werkt mijn verblijf bij hen tot nu toe, ook een soort van helend voor mij. Ik merk dat zij anders zijn geworden, en ik merk dat ik mezelf zover ontwikkeld heb, dat ik goed kan omgaan met hun af en toe "rare" en bijzondere gedrag.
Af en toe vind ik ze trouwens ronduit hilarisch. Ik lig soms slap van het lachen. Wat heel vervelend is, want dat doet zeer!
De verhuizing gaat ook goed. Mijn ouders gaan iedere middag naar mijn nieuwe huis. Dan heb ik het rijk voor mij alleen, wat ik heerlijk vind.
Ze schieten goed op, het verven is klaar, en ze zijn nu bezig om spullen te versjouwen.
Ik moet eerlijk zeggen, dat de verhuizing mij op het moment weinig interesseert. Ik bemoei me er helemaal niet mee, en gelukkig snappen mijn ouders dat.
Ik ben gewoon te moe, en ben teveel bezig met herstellen en omgaan met de pijn (die overigens prima te doen is). Het is ook niet dat ik in mijn hoofd ergens anders druk mee bezig ben of zo. Het is allemaal een beetje blanco. Ik denk dat het door de narcose komt.
Zo, probeer nu nog een beetje te lezen op het forum en misschien korte posts te plaatsen, en ga daarna weer gestrekt op de bank!
Oh ja: @ Paloma:
Ik heb die leuke internist helaas niet meer gezien! De eerste twee dagen ben ik ook helemaal niet met hem bezig geweest, pas zondag dacht ik er weer aan. Ik was er inmiddels als wel achter dat ik op een kamer lag voor gynaecologische patiënten, dus dat hij daar niet zou komen.
Maar.... ik had vanuit het raam wel uitzicht op de gangen aan de ander kant van heb ziekenhuis (ziekenhuis heeft een soort van U-vorm), en dit zijn de gangen waar hij door loopt. Dus zat het zondag even een beetje in de gaten te houden, maar heb hem niet gezien. Nu was het ook zondag, dus hij was vast vrij.
Nu ik hier bij mijn ouders zit, gaat hij toch nog geregeld door mijn hoofd. Vooral die stem hè! Zo zwoel en beetje sexy wel. Soms denk ik weleens dat ik er iets mee wil doen. Maar ik weet niet zo goed wat. En ik durf eigenlijk ook niet....
En: ik krijg komende maandag de uitslag van het onderzoek van mijn baarmoeder / vleesbomen. Dus dan weet ik definitief of het goedaardig of kwaadaardig is. Kans op goedaardig is 98%, dus erg groot!
(staat mijn moeder ineens naast me, terwijl ik hier zit te typen. Shit, shit, shit. Wil echt niet dat ze weet dat ik hier post. Dus ben een beetje geschrokken nu. Ga afsluiten, en ook maar niet meer verder lezen / posten.)
Het verblijf bij mijn ouders gaat boven verwachting goed. Ze zijn echt lief voor mij, en zorgen goed voor mij.
Verder krijg ik ineens een ander beeld van mijn ouders. Mijn moeder is eigenlijk een heel onzekere vrouw, en de dominantie die ze altijd toonde, is minder aanwezig dan vroeger. Of eigenlijk meer een masker om die onzekerheid te verbergen. Het dominante gedrag is er soms wel, maar ik kan hier goed mee omgaan. En daardoor raakt het mij ook veel minder.
Mijn vader is ook veel minder een "watje" dan dat ik dacht. Hij laat veel minder door mijn moeder over zich heen lopen dan vroeger.
Al met al werkt mijn verblijf bij hen tot nu toe, ook een soort van helend voor mij. Ik merk dat zij anders zijn geworden, en ik merk dat ik mezelf zover ontwikkeld heb, dat ik goed kan omgaan met hun af en toe "rare" en bijzondere gedrag.
Af en toe vind ik ze trouwens ronduit hilarisch. Ik lig soms slap van het lachen. Wat heel vervelend is, want dat doet zeer!
De verhuizing gaat ook goed. Mijn ouders gaan iedere middag naar mijn nieuwe huis. Dan heb ik het rijk voor mij alleen, wat ik heerlijk vind.
Ze schieten goed op, het verven is klaar, en ze zijn nu bezig om spullen te versjouwen.
Ik moet eerlijk zeggen, dat de verhuizing mij op het moment weinig interesseert. Ik bemoei me er helemaal niet mee, en gelukkig snappen mijn ouders dat.
Ik ben gewoon te moe, en ben teveel bezig met herstellen en omgaan met de pijn (die overigens prima te doen is). Het is ook niet dat ik in mijn hoofd ergens anders druk mee bezig ben of zo. Het is allemaal een beetje blanco. Ik denk dat het door de narcose komt.
Zo, probeer nu nog een beetje te lezen op het forum en misschien korte posts te plaatsen, en ga daarna weer gestrekt op de bank!
Oh ja: @ Paloma:
Ik heb die leuke internist helaas niet meer gezien! De eerste twee dagen ben ik ook helemaal niet met hem bezig geweest, pas zondag dacht ik er weer aan. Ik was er inmiddels als wel achter dat ik op een kamer lag voor gynaecologische patiënten, dus dat hij daar niet zou komen.
Maar.... ik had vanuit het raam wel uitzicht op de gangen aan de ander kant van heb ziekenhuis (ziekenhuis heeft een soort van U-vorm), en dit zijn de gangen waar hij door loopt. Dus zat het zondag even een beetje in de gaten te houden, maar heb hem niet gezien. Nu was het ook zondag, dus hij was vast vrij.
Nu ik hier bij mijn ouders zit, gaat hij toch nog geregeld door mijn hoofd. Vooral die stem hè! Zo zwoel en beetje sexy wel. Soms denk ik weleens dat ik er iets mee wil doen. Maar ik weet niet zo goed wat. En ik durf eigenlijk ook niet....
En: ik krijg komende maandag de uitslag van het onderzoek van mijn baarmoeder / vleesbomen. Dus dan weet ik definitief of het goedaardig of kwaadaardig is. Kans op goedaardig is 98%, dus erg groot!
(staat mijn moeder ineens naast me, terwijl ik hier zit te typen. Shit, shit, shit. Wil echt niet dat ze weet dat ik hier post. Dus ben een beetje geschrokken nu. Ga afsluiten, en ook maar niet meer verder lezen / posten.)
donderdag 5 november 2009 om 17:57
Ach je moet nog een week of 5 verplicht op je gat zitten, als je over elke pagina zo lang gaat doen dan hoef je geen extra leesvoer te gaan halen
Take it easy he!
Take it easy he!
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
donderdag 5 november 2009 om 22:49
Ha Verana,
Probeer je jezelf wel een beetje af te remmen? Het is echt niet goed voor je herstel om teveel te doen. Als je nu te veel doet, moet je alleen maar langer herstellen.
Het narcose-verhaal is voor mij heel herkenbaar. Ik weet nog dat ik de eerste 2 dagen zelfs de domste soaps niet kon begrijpen. Lezen was helemaal niet te doen. Ik heb nog een maand of 3 last gehad van de narcose, vooral in de vorm van concentratieproblemen en vermoeidheid.
Fijn dat de nietjes er morgen uitgaan, dan kun je toch alweer wat meer. Van waar tot waar zit je wond? De darmen blijven nog wel even ontregeld, dat kan zelfs tot een jaar duren. Niet zo gek als je bedenkt dat ze alles eruit halen en later weer zo goed mogelijk op z'n plek terugleggen.
Toch wel spannend, die uitslag. Als het er tijdens de operatie goed uitzag, is de kans supergroot dat het goedaardig is, maar het is toch prettig om dat bevestigd te krijgen. Ik zal voor je duimen!
Over een week of 3 a 4 kun je echt wel weer veel hoor! Lekker wandelen, even winkelen, lichte boodschappen doen of naar de kapper bijvoorbeeld. Je hebt dan ook geen pijn meer, maar merkt vooral nog dat je qua energie niet de oude bent. Dus na je ommetje moet je dan uitrusten als een oud vrouwtje, haha. Oh, en als je het echt niet meer weet kun je altijd nog door het ziekenhuis gaan wandelen op zoek naar McDreamy!
Wat bijzonder dat je ziekte en herstelperiode bij je ouders je beeld van hen verandert. Wellicht doet het jullie toch wat moeilijke relatie wel hartstikke goed. Over hoe lang verwacht je dat je naar je nieuwe huis gaat?
Probeer je jezelf wel een beetje af te remmen? Het is echt niet goed voor je herstel om teveel te doen. Als je nu te veel doet, moet je alleen maar langer herstellen.
Het narcose-verhaal is voor mij heel herkenbaar. Ik weet nog dat ik de eerste 2 dagen zelfs de domste soaps niet kon begrijpen. Lezen was helemaal niet te doen. Ik heb nog een maand of 3 last gehad van de narcose, vooral in de vorm van concentratieproblemen en vermoeidheid.
Fijn dat de nietjes er morgen uitgaan, dan kun je toch alweer wat meer. Van waar tot waar zit je wond? De darmen blijven nog wel even ontregeld, dat kan zelfs tot een jaar duren. Niet zo gek als je bedenkt dat ze alles eruit halen en later weer zo goed mogelijk op z'n plek terugleggen.
Toch wel spannend, die uitslag. Als het er tijdens de operatie goed uitzag, is de kans supergroot dat het goedaardig is, maar het is toch prettig om dat bevestigd te krijgen. Ik zal voor je duimen!
Over een week of 3 a 4 kun je echt wel weer veel hoor! Lekker wandelen, even winkelen, lichte boodschappen doen of naar de kapper bijvoorbeeld. Je hebt dan ook geen pijn meer, maar merkt vooral nog dat je qua energie niet de oude bent. Dus na je ommetje moet je dan uitrusten als een oud vrouwtje, haha. Oh, en als je het echt niet meer weet kun je altijd nog door het ziekenhuis gaan wandelen op zoek naar McDreamy!
Wat bijzonder dat je ziekte en herstelperiode bij je ouders je beeld van hen verandert. Wellicht doet het jullie toch wat moeilijke relatie wel hartstikke goed. Over hoe lang verwacht je dat je naar je nieuwe huis gaat?
