Overig
alle pijlers
Van roepnaam overstappen naar echte naam
zaterdag 7 november 2009 om 16:55
Hey allemaal,
Mijn ouders hebben er bij mijn geboorte voor gekozen me een officiele naam te geven en een roepnaam. Mijn roepnaam wijkt ontzettend af van mijn 'echte' naam, eigenlijk is het een totaal nieuwe naam.
Sinds enkele jaren is er in mijn leven nogal veel veranderd. Ik ben ruim 15 kilo afgevallen, afgestudeerd en een hele nieuwe carriere opgestart met veel succes. Veranderd van huisje en door al deze dingen voel ik me nu ook een totaal anders mens dan een paar jaar geleden. Veel vrienden geven ook aan dat ik erg ten positieve veranderd ben.
Mijn roepnaam identificeer ik nog heel erg met mijn oude leven. Daarnaast is het een naam die eindigd met een verkleining (-tje) die je niet weg kunt laten. Ik voel me daardoor nog steeds een klein meisje en heb daar steeds meer moeite mee.
Nu zit ik eraan te denken over te stappen naar mijn officiele naam als een start van mijn nieuwe leven.Maar ik twijfel daar tegelijkertijd ook over.
Ik identificeer me nog niet echt met mijn officiele naam natuurlijk, dus dat moet groeien. Daarnaast zal het voor mijn omgeving nogal een verandering zijn. Hoe lang zou het duren voordat ze eraan gewend zijn? Zullen ze er sowieso ooit aan wennen?
En dan de andere praktische rompslomp natuurlijk. Bij officiele instanties kan ik met mijn officiele naam terecht, maar heel veel instanties, organisaties etc kennen ook alleen mijn roepnaam. En dan nog de kennissen die je niet dagelijks spreekt. Ik besef me dat het even zal duren voordat alles omgeschakeld is.
En daarnaast nog mijn ouders die me bij mijn geboorte mijn roepnaam hebben meegegeven. Natuurlijk is wat mensen ervan vinden niet doorslaggevend, maar toch. Het weegt wel mee en ik wil hen ook niet kwetsen.
Zijn er hier mensen die hier ervaring mee hebben? Hoe beviel het? Hoe reageerde je omgeving? Zijn er nog andere dingen waar ik nu niet aan denk? Was het een impulsieve beslissing of moest je ernaar toe groeien?? Ik ben benieuwd!
Mijn ouders hebben er bij mijn geboorte voor gekozen me een officiele naam te geven en een roepnaam. Mijn roepnaam wijkt ontzettend af van mijn 'echte' naam, eigenlijk is het een totaal nieuwe naam.
Sinds enkele jaren is er in mijn leven nogal veel veranderd. Ik ben ruim 15 kilo afgevallen, afgestudeerd en een hele nieuwe carriere opgestart met veel succes. Veranderd van huisje en door al deze dingen voel ik me nu ook een totaal anders mens dan een paar jaar geleden. Veel vrienden geven ook aan dat ik erg ten positieve veranderd ben.
Mijn roepnaam identificeer ik nog heel erg met mijn oude leven. Daarnaast is het een naam die eindigd met een verkleining (-tje) die je niet weg kunt laten. Ik voel me daardoor nog steeds een klein meisje en heb daar steeds meer moeite mee.
Nu zit ik eraan te denken over te stappen naar mijn officiele naam als een start van mijn nieuwe leven.Maar ik twijfel daar tegelijkertijd ook over.
Ik identificeer me nog niet echt met mijn officiele naam natuurlijk, dus dat moet groeien. Daarnaast zal het voor mijn omgeving nogal een verandering zijn. Hoe lang zou het duren voordat ze eraan gewend zijn? Zullen ze er sowieso ooit aan wennen?
En dan de andere praktische rompslomp natuurlijk. Bij officiele instanties kan ik met mijn officiele naam terecht, maar heel veel instanties, organisaties etc kennen ook alleen mijn roepnaam. En dan nog de kennissen die je niet dagelijks spreekt. Ik besef me dat het even zal duren voordat alles omgeschakeld is.
En daarnaast nog mijn ouders die me bij mijn geboorte mijn roepnaam hebben meegegeven. Natuurlijk is wat mensen ervan vinden niet doorslaggevend, maar toch. Het weegt wel mee en ik wil hen ook niet kwetsen.
Zijn er hier mensen die hier ervaring mee hebben? Hoe beviel het? Hoe reageerde je omgeving? Zijn er nog andere dingen waar ik nu niet aan denk? Was het een impulsieve beslissing of moest je ernaar toe groeien?? Ik ben benieuwd!
zaterdag 7 november 2009 om 17:00
Zelf geen ervaring mee, maar ik heb drie vrienden die het gedaan hebben. Roepnaam was totaal anders dan de echte naam. Binnen een een paar weken weet je niet beter meer en ben je de roepnaam vergeten.
Enige wat wel eens verwarring oplevert, is als mensen 'van vroeger' met nieuwe vrienden in gesprek komen, en er pas na een tijdje achter komen dat ze het over dezelfde persoon hebben.
Enige wat wel eens verwarring oplevert, is als mensen 'van vroeger' met nieuwe vrienden in gesprek komen, en er pas na een tijdje achter komen dat ze het over dezelfde persoon hebben.
zaterdag 7 november 2009 om 17:01
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar heb het wel als "eigenaardig" ervaren toen ik iemand in mijn directe omgeving (collega) ineens met een heel andere naam moest aanspreken. Geen reden om het niet te doen natuurlijk, maar er komt wel een vraag bij me op; dat je leven ten goede veranderd is, is mooi. Maar is het direct een reden om je "oude ik" te verloochenen? Of te ontkennen? Die was dan wel (iets) zwaarder en stond wat lager op de maatschappelijke ladder, maar mag die er ineens niet meer zijn? Even zomaar een vraag die in me opkomt.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zaterdag 7 november 2009 om 17:05
Zelf ook geen ervaring mee, maar ken heel wat mensen in mijn omgeving die dat gedaan hebben. (En dan niet eens van roepnaam naar officiele naam, maar gewoon zelf een nieuwe naam uitgezocht). Idd ook met zelfde soort redenen als jij ervoor hebt.
Als dit voor jou het afsluiten van iest is, denk ik niet dat het verkeerd is. Tuurlijk is het in het begin heel vreemd voor je omgeving, maar het went echt heel snel hoor.
Als ik jou was zou ik dan wel van de ene op de andere dag voor iedereen duidelijk erover zijn - zodat er geen verwarring komt. En wees ook duidelijk over wat je erover kwijt wilt wat betreft je motivatie.. in feite gaat dat natuurlijk niemand iets aan, maar je zal er heus wel vragen over krijgen!
(Misschien als je het moeilijk en eng vind, is het een idee om eerst bij instanties en organisaties alles te veranderen zodat je er zelf vast aan gewend raakt - daar hoeft verder nog niemand iets van te weten. Als je er dan klaar voor bent kun je de grote stap nemen!)
Succes!
Als dit voor jou het afsluiten van iest is, denk ik niet dat het verkeerd is. Tuurlijk is het in het begin heel vreemd voor je omgeving, maar het went echt heel snel hoor.
Als ik jou was zou ik dan wel van de ene op de andere dag voor iedereen duidelijk erover zijn - zodat er geen verwarring komt. En wees ook duidelijk over wat je erover kwijt wilt wat betreft je motivatie.. in feite gaat dat natuurlijk niemand iets aan, maar je zal er heus wel vragen over krijgen!
(Misschien als je het moeilijk en eng vind, is het een idee om eerst bij instanties en organisaties alles te veranderen zodat je er zelf vast aan gewend raakt - daar hoeft verder nog niemand iets van te weten. Als je er dan klaar voor bent kun je de grote stap nemen!)
Succes!
zaterdag 7 november 2009 om 17:05
oja dat heb ik ook gedaan, welliswaar toen ik veel jonger was, met de overgang van basischool naar voortgezet..
t heeft even wat voeten in aarde gehad, maar nu zoveel jaren later zijn er nog maar weinig mensen die weten hoe ik eigenlijk echt heet, ik heb wel eens in een wachtkamer gezeten toen werd ik geroepen met mijn off. naam en ik had echt niet in de gaten dat het over mij ging
Gewoon je zelf blijven noemen zoals je genoemd wilt worden en mensen blijven verbeteren..suc6
t heeft even wat voeten in aarde gehad, maar nu zoveel jaren later zijn er nog maar weinig mensen die weten hoe ik eigenlijk echt heet, ik heb wel eens in een wachtkamer gezeten toen werd ik geroepen met mijn off. naam en ik had echt niet in de gaten dat het over mij ging
Gewoon je zelf blijven noemen zoals je genoemd wilt worden en mensen blijven verbeteren..suc6
zaterdag 7 november 2009 om 17:06
quote:Very Cherry schreef op 07 november 2009 @ 17:01:
Geen reden om het niet te doen natuurlijk, maar er komt wel een vraag bij me op; dat je leven ten goede veranderd is, is mooi. Maar is het direct een reden om je "oude ik" te verloochenen? Of te ontkennen? Die was dan wel (iets) zwaarder en stond wat lager op de maatschappelijke ladder, maar mag die er ineens niet meer zijn? Even zomaar een vraag die in me opkomt.
Het grappige is, dat ik dus alleen mannen ken die hun naam zo veranderd hebben. Die zaten niet zo met gewicht of status, vonden de naam alleen beter bij zichzelf passen. Hun roepnamen waren vrij gangbaar, hun doopnamen waren meer van het type dat hier wel eens langs komt op het topic 'namen die verboden moeten worden'.
Maar daar kozen ze nu dus bewust voor.
Geen reden om het niet te doen natuurlijk, maar er komt wel een vraag bij me op; dat je leven ten goede veranderd is, is mooi. Maar is het direct een reden om je "oude ik" te verloochenen? Of te ontkennen? Die was dan wel (iets) zwaarder en stond wat lager op de maatschappelijke ladder, maar mag die er ineens niet meer zijn? Even zomaar een vraag die in me opkomt.
Het grappige is, dat ik dus alleen mannen ken die hun naam zo veranderd hebben. Die zaten niet zo met gewicht of status, vonden de naam alleen beter bij zichzelf passen. Hun roepnamen waren vrij gangbaar, hun doopnamen waren meer van het type dat hier wel eens langs komt op het topic 'namen die verboden moeten worden'.
Maar daar kozen ze nu dus bewust voor.
zaterdag 7 november 2009 om 17:11
Ja, ik heb er ervaring mee, alleen door een andere reden. In 1985 (dus 24 jaar geleden) was ik sannyassin (Bhagwan) en kreeg op mijn verzoek een andere naam. Ook omdat ik -net als jij- een periode van mijn leven afsloot en een nieuwe weg insloeg.
Met nieuwe mensen was het geen probleem, ik stelde me gewoon voor met mijn nieuwe naam. Familieleden hadden er meer moeite mee...zelfs nu word ik nog wel eens bij mijn oude roepnaam genoemd, alleen heb ik daar niet zo'n probleem mee.
Het zorgt wel eens voor grappige situaties, bijv. op een verjaardag, als mijn zussen er zijn en dan mijn öude" naam gebruiken én vrienden, die me alleen onder de "nieuwe" naam kennen. Die kijken dan heel verbaasd....
Met nieuwe mensen was het geen probleem, ik stelde me gewoon voor met mijn nieuwe naam. Familieleden hadden er meer moeite mee...zelfs nu word ik nog wel eens bij mijn oude roepnaam genoemd, alleen heb ik daar niet zo'n probleem mee.
Het zorgt wel eens voor grappige situaties, bijv. op een verjaardag, als mijn zussen er zijn en dan mijn öude" naam gebruiken én vrienden, die me alleen onder de "nieuwe" naam kennen. Die kijken dan heel verbaasd....
zaterdag 7 november 2009 om 17:13
Dank voor al jullie reacties!
Ik ben het nu aan het overwegen en wilde nog niet meteen de knoop doorhakken, toch goed om wat ervaringen te lezen en ook te horen hoe het voor jullie als omgeving was. Maar ik merk dat het dus voor de meesten makkelijk was om eraan te wennen!
@ Very Cherry. Je snijdt een goed punt aan. Natuurlijk mag die persoon die ik hiervoor was er nog steeds zijn. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. Maar met name ook door de verkleining die erin zit, voel ik me nog steeds heel klein als ik die naam hoor. En dat past niet meer bij wie ik nu ben en waar ik vanaf nu naartoe wil. Dat is dus het idee dat erachter zit. Het gevoel dat ik erbij hebt, klopt niet meer.
Hoe dan ook wel een goede en kritische vraag waar ik nog eens wat beter over na ga denken. Want wat ik ook doe, ik wil het goed doordacht hebben voordat ik de beslissing neem.
Ik ben het nu aan het overwegen en wilde nog niet meteen de knoop doorhakken, toch goed om wat ervaringen te lezen en ook te horen hoe het voor jullie als omgeving was. Maar ik merk dat het dus voor de meesten makkelijk was om eraan te wennen!
@ Very Cherry. Je snijdt een goed punt aan. Natuurlijk mag die persoon die ik hiervoor was er nog steeds zijn. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. Maar met name ook door de verkleining die erin zit, voel ik me nog steeds heel klein als ik die naam hoor. En dat past niet meer bij wie ik nu ben en waar ik vanaf nu naartoe wil. Dat is dus het idee dat erachter zit. Het gevoel dat ik erbij hebt, klopt niet meer.
Hoe dan ook wel een goede en kritische vraag waar ik nog eens wat beter over na ga denken. Want wat ik ook doe, ik wil het goed doordacht hebben voordat ik de beslissing neem.
zaterdag 7 november 2009 om 17:40
Isabon, daar had ik eigenlijk niet echt over nagedacht. Dat mensen er misschien ook grapjes over gaan maken. Ik kan me voorstellen dat het wennen is voor de omgeving, en dat veel mensen zich nog een tijd zullen verspreken, maar grapjes maken dat had ik niet verwacht. Natuurlijk zal ik het wel goed proberen uit te leggen aan mijn omgeving.
zaterdag 7 november 2009 om 17:42
Hoi, ik heb het zelf gedaan, ik vond mijn roepnaam al een tijd heel lelijk, en mijn doopnaam best mooi.
Toen ik van baan veranderde heb ik de knoop doorgehakt. Ik ben zelf nu ( na een jaar) wel aan mijn 'nieuwe' naam gewend. Maar mensen van vroeger vinden het maar lastig, en die noemen me dan maar gewoon bij het oude, incluis mijn ouders.
Toen ik van baan veranderde heb ik de knoop doorgehakt. Ik ben zelf nu ( na een jaar) wel aan mijn 'nieuwe' naam gewend. Maar mensen van vroeger vinden het maar lastig, en die noemen me dan maar gewoon bij het oude, incluis mijn ouders.
zaterdag 7 november 2009 om 17:57
quote:mamalelie schreef op 07 november 2009 @ 17:54:
Ik zou wel eens willen weten om welke (oude) naam het gaat. Want een naam met -tje erachter die niet veranderd kan worden???????Ik snap je nieuwsgierigheid, maar in verband met herkenning geef ik hem toch maar niet prijs. Maar zonder de verkleining blijft er helaas geen bruikbare naam meer over, dat is echt zo.
Ik zou wel eens willen weten om welke (oude) naam het gaat. Want een naam met -tje erachter die niet veranderd kan worden???????Ik snap je nieuwsgierigheid, maar in verband met herkenning geef ik hem toch maar niet prijs. Maar zonder de verkleining blijft er helaas geen bruikbare naam meer over, dat is echt zo.
zaterdag 7 november 2009 om 18:11
hee, het duurt alles bij elkaar wel een jaar ofzo voordat 80 % van je omgeving goed gewend is eraan maar het voelt vanaf de eerste seconde beter, vond ik tenminste, en ik heb weinig weerstand gehad behalve dan van familie inderdaad maar ik heb niet zo heel veel familie dus dat scheelt. Verhuizen of van baan wisselen is ook een goed moment als je nog twijfelt over de overgang, dan kun je voorlopig even oefenen met je nieuwe naam door hem als password te gebruiken bijvoorbeeld. Ik had ook zo'n kleine-meisjesnaam met 'ke' erachter en ik vond dat vreselijk want er is niks ke-achtigs aan mij, ik zou zo weer de stap maken zo blij ben ik nu... succes!
zaterdag 7 november 2009 om 18:15
. Maar dank voor het meedenken.
zaterdag 7 november 2009 om 18:16
weet je 100% zeker dat je je naam wilt veranderen?
Ik heb een schoonzusje die al tig keer van naam is veranderd...dus na de eerste naamsverandering wij allemaal hard ons best doen...was ze er zelf binnen een jaar weer zat van....en ze heeft een paar jaar lang tussen die twee namen geswitcht....nou niemand weet ooit hoe we haar moeten noemen....
Ik heb een schoonzusje die al tig keer van naam is veranderd...dus na de eerste naamsverandering wij allemaal hard ons best doen...was ze er zelf binnen een jaar weer zat van....en ze heeft een paar jaar lang tussen die twee namen geswitcht....nou niemand weet ooit hoe we haar moeten noemen....
zaterdag 7 november 2009 om 18:21
quote:gelukkigmeisje schreef op 07 november 2009 @ 18:16:
weet je 100% zeker dat je je naam wilt veranderen? Nou, ik ben er nog niet uit, maar zal sowieso geen stappen ondernemen totdat ik er voor mezelf helemaal uit ben. Ik wil inderdaad geen verwarring scheppen binnen mijn omgeving en wil het naar hen ook goed kunnen uitleggen.
weet je 100% zeker dat je je naam wilt veranderen? Nou, ik ben er nog niet uit, maar zal sowieso geen stappen ondernemen totdat ik er voor mezelf helemaal uit ben. Ik wil inderdaad geen verwarring scheppen binnen mijn omgeving en wil het naar hen ook goed kunnen uitleggen.
