Gezondheid
alle pijlers
hartoperatie , ervaringen?
dinsdag 3 november 2009 om 12:24
Hallo allemaal,
Na een periode van veel (pijn)klachten en ziekenhuisopnames is er vandaag duidelijk geworden dat mijn moeder een bypassoperatie en een hartklepvervanging moet ondergaan.
Ik ben best geschrokken van dit bericht en ben daarom opzoek naar mensen die dit ook in hun omgeving hebben meegemaakt. Mijn moeder is bijna 80, longpatiente en heeft suikerziekte en ik ben erg bang dat ze de hele ingreep niet overleefd. Mijn moeder is zelf ook best geschrokken van dit bericht terwijl ze normaal hartstikke positief, optimistisch en sterk is.
Ik ben alleen , dwz geen broers/zussen en andere familie (wel vrienden) en ervaar de zorg en dit hele traject (moeder ligt al paar weken in het ziekenhuis) ontzettend zwaar. Ik zoek dus ook een beetje steun hier , naast wellicht verhalen van mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt.
Alvast enorm bedankt!
(heb later deze week gesprek met arts, dan wordt wellicht ook meer duidelijk)
Na een periode van veel (pijn)klachten en ziekenhuisopnames is er vandaag duidelijk geworden dat mijn moeder een bypassoperatie en een hartklepvervanging moet ondergaan.
Ik ben best geschrokken van dit bericht en ben daarom opzoek naar mensen die dit ook in hun omgeving hebben meegemaakt. Mijn moeder is bijna 80, longpatiente en heeft suikerziekte en ik ben erg bang dat ze de hele ingreep niet overleefd. Mijn moeder is zelf ook best geschrokken van dit bericht terwijl ze normaal hartstikke positief, optimistisch en sterk is.
Ik ben alleen , dwz geen broers/zussen en andere familie (wel vrienden) en ervaar de zorg en dit hele traject (moeder ligt al paar weken in het ziekenhuis) ontzettend zwaar. Ik zoek dus ook een beetje steun hier , naast wellicht verhalen van mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt.
Alvast enorm bedankt!
(heb later deze week gesprek met arts, dan wordt wellicht ook meer duidelijk)
donderdag 26 november 2009 om 13:02
Citronella, wat lief dat je ook mee hebt gedacht! Zo een ruggesteun zou handig zijn (als het niet heel erg schuift) maar dan nog heeft ze een bed nodig waar ze aan het voeteneinde een koord vast moet kunnen maken.
En ja, je hebt gelijk, ik ben er zelfs al aan onderdoor aan het gaan. Maar op de eoa manier helpt therapie me niet en dat maakt ook moedeloos. En nu gaat mijn moeder nl ook gewoon voor.
En ja, je hebt gelijk, ik ben er zelfs al aan onderdoor aan het gaan. Maar op de eoa manier helpt therapie me niet en dat maakt ook moedeloos. En nu gaat mijn moeder nl ook gewoon voor.
donderdag 26 november 2009 om 13:52
Tuurlijk, maar goed voor jezelf zorgen is ook een manier om te zorgen dat je er voor je moeder kunt zijn. Als jij niet goed voor je (geestelijke) zelf zorgt heeft je moeder ook niets aan je straks.
Ik weet niet wat ik je voor tips zou kunnen geven daarin, maar ik lees zo wel uit je berichten dat het nu in ieder geval niet goed gaat met je. En het kan niet zo zijn dat je nu, en straks geen uurtje voor jezelf meer zou hebben voor een praatsessie bij een psych of maatschappelijk werk of wat dan ook, dus als je nog geen hulp hebt op dat gebied zou ik gaan proberen dat heel snel te regelen.
Ik heb zelf een hartoperatie gehad dus weet wel ongeveer hoe en wat en als ik op nog meer vlakken met je mee kan denken doe ik dat.
Alle hulpmiddelen zoals krukje enzo, kun je het beste via een thuiszorgwinkel regelen daar kan je het vaak huren of lenen. Verzorging daar heb je een thuishulp voor nodig, indicatiecommisssie moet bepalen voor hoeveel uur dat nodig is.
Fysiotherapie kun je zelf of via huisarts regelen, maar ik zou denk ik toch proberen of ze een revalidatieprogramma wil volgen, dat is speciaal op hartpatienten gericht en daar zal ze veel herkenning vinden bij anderen die de operatie ook hebbben gehad.
Ik weet niet wat ik je voor tips zou kunnen geven daarin, maar ik lees zo wel uit je berichten dat het nu in ieder geval niet goed gaat met je. En het kan niet zo zijn dat je nu, en straks geen uurtje voor jezelf meer zou hebben voor een praatsessie bij een psych of maatschappelijk werk of wat dan ook, dus als je nog geen hulp hebt op dat gebied zou ik gaan proberen dat heel snel te regelen.
Ik heb zelf een hartoperatie gehad dus weet wel ongeveer hoe en wat en als ik op nog meer vlakken met je mee kan denken doe ik dat.
Alle hulpmiddelen zoals krukje enzo, kun je het beste via een thuiszorgwinkel regelen daar kan je het vaak huren of lenen. Verzorging daar heb je een thuishulp voor nodig, indicatiecommisssie moet bepalen voor hoeveel uur dat nodig is.
Fysiotherapie kun je zelf of via huisarts regelen, maar ik zou denk ik toch proberen of ze een revalidatieprogramma wil volgen, dat is speciaal op hartpatienten gericht en daar zal ze veel herkenning vinden bij anderen die de operatie ook hebbben gehad.
vrijdag 27 november 2009 om 12:28
Fysiotherapie kun je zelf of via huisarts regelen, maar ik zou denk ik toch proberen of ze een revalidatieprogramma wil volgen, dat is speciaal op hartpatienten gericht en daar zal ze veel herkenning vinden bij anderen die de operatie ook hebbben gehad.[/quote]
je kunt gewoon een fysiotherapeut bellen, Vergeet niet om de fysiotherapeut van het ziekenhuis om een overdracht te vragen
Wrs na haar eerste polibezoek aan de cardioloog word je moeder aangemeld bij de hartrevalidatie, waarbij ze oa gaat sporten onder begeleiding en met lotgenoten
je kunt gewoon een fysiotherapeut bellen, Vergeet niet om de fysiotherapeut van het ziekenhuis om een overdracht te vragen
Wrs na haar eerste polibezoek aan de cardioloog word je moeder aangemeld bij de hartrevalidatie, waarbij ze oa gaat sporten onder begeleiding en met lotgenoten
vrijdag 27 november 2009 om 15:59
Mijn moeder komt pas in aanmerking voor hartrevalidatie na een week of 6, als het borstbeen weer helemaal genezen is. Nu mag ze nog niet echt revalideren alleen haar aktiviteiten elke dag ietsje uitbreiden.
Vandaag te horen gekregen dat ze vocht achter de longen heeft. Dat past goed in het plaatje qua operatie maar ik denk dan weer: voor de operatie had ze dit ook dus wat is het nou??
Oh, we krijgen wel het bed! Fijn!!!!
Verder ben ik zo onzettend moe, ik kan echt niet meer. Gelukkig weekend.
Hoop dat er hier nog wordt meegelezen!
Dag meiden!
Vandaag te horen gekregen dat ze vocht achter de longen heeft. Dat past goed in het plaatje qua operatie maar ik denk dan weer: voor de operatie had ze dit ook dus wat is het nou??
Oh, we krijgen wel het bed! Fijn!!!!
Verder ben ik zo onzettend moe, ik kan echt niet meer. Gelukkig weekend.
Hoop dat er hier nog wordt meegelezen!
Dag meiden!
zondag 29 november 2009 om 16:28
Hoi Tjilla,
Wat fijn dat jullie het bed toch nog krijgen, je zal zien wat een profijt je moeder er straks van zal hebben thuis.
Alleen weer vervelend, dat ze toch vocht achter haar longen blijkt te hebben, ik had al zo mijn vermoedens weet je nog?..
Mijn moeder had het ook, schijnt een normaal verschijnsel te zijn na een hartoperatie.
Dat verklaart ook de benauwdheid van je moeder.
Er kan wel 3 liter vocht achter haar longen zitten hoor...
Als ze dat vocht straks verwijderd hebben, zal je moeder heus wel minder benauwd zijn.
Want nu zitten haar longen in de verdrukking door al dat vocht.
Wanneer zijn ze van plan om het vocht te gaan verwijderen?
Het is te hopen dat ze het weghalen voordat ze naar huis gaat, zodat ze er later niet voor hoeft terug te komen.
Ik hoop voor je, dat je wat uit hebt kunnen rusten dit weekend, want dat had je hard nodig.
Sterkte!
Wat fijn dat jullie het bed toch nog krijgen, je zal zien wat een profijt je moeder er straks van zal hebben thuis.
Alleen weer vervelend, dat ze toch vocht achter haar longen blijkt te hebben, ik had al zo mijn vermoedens weet je nog?..
Mijn moeder had het ook, schijnt een normaal verschijnsel te zijn na een hartoperatie.
Dat verklaart ook de benauwdheid van je moeder.
Er kan wel 3 liter vocht achter haar longen zitten hoor...
Als ze dat vocht straks verwijderd hebben, zal je moeder heus wel minder benauwd zijn.
Want nu zitten haar longen in de verdrukking door al dat vocht.
Wanneer zijn ze van plan om het vocht te gaan verwijderen?
Het is te hopen dat ze het weghalen voordat ze naar huis gaat, zodat ze er later niet voor hoeft terug te komen.
Ik hoop voor je, dat je wat uit hebt kunnen rusten dit weekend, want dat had je hard nodig.
Sterkte!
zondag 29 november 2009 om 17:03
maandag 30 november 2009 om 16:17
maandag 30 november 2009 om 17:54
maandag 30 november 2009 om 22:13
[quote]tjilla schreef op 27 november 2009 @ 15:59:
Mijn moeder komt pas in aanmerking voor hartrevalidatie na een week of 6, als het borstbeen weer helemaal genezen is. Nu mag ze nog niet echt revalideren alleen haar aktiviteiten elke dag ietsje uitbreiden.
Dat bedoel ik ook: je moeder komt na 4 tot 6 weken na ontslag op controle en gaat dan van daaruit naar de hartreva. Soms komt diegene ook al in het ziekenhuis bij je, maar je start pas na een week of 6.
Mijn moeder komt pas in aanmerking voor hartrevalidatie na een week of 6, als het borstbeen weer helemaal genezen is. Nu mag ze nog niet echt revalideren alleen haar aktiviteiten elke dag ietsje uitbreiden.
Dat bedoel ik ook: je moeder komt na 4 tot 6 weken na ontslag op controle en gaat dan van daaruit naar de hartreva. Soms komt diegene ook al in het ziekenhuis bij je, maar je start pas na een week of 6.
dinsdag 1 december 2009 om 18:04
Het huis is heringericht; bed staat in de kamer. Mn vrije dagen zijn geregeld. Kortom, moeder kan naar huis komen. Morgen is het zover. Ik ben erg nerveus. En zij ook trouwens. Ze is al zo lang niet thuis geweest. En ik ben bang dat we weer steeds in paniek artsen en ambulances moeten gaan bellen...De longfotos waren schoon, geen vocht meer maar ik vind haar wel echt erg kortademig, ze spuit vaak met haar ventolin-puf. Zelf noemt ze het niet benauwd maar kortademig. En ze heeft ook een calcium tekort dus weer een pilletje erbij.
Ik ben blij dat ze thuis komt maar daarnaast ook heel bang en ongerust dat het misgaat...
bedankt voor jullie berichten!
Ik ben blij dat ze thuis komt maar daarnaast ook heel bang en ongerust dat het misgaat...
bedankt voor jullie berichten!
dinsdag 1 december 2009 om 19:13
Hoi Tjilla,
Wat fijn dat ze morgen naar huis komt, en dat je het bed al lekker in de kamer hebt staan.
Ik moet gelijk weer even aan die periode met met eigen moeder denken, allemaal zo herkenbaar weer.
Dat is allemaal ook nog niet zo lang geleden voor mij, een maand of 5 nu.
Geniet er maar lekker van dat ze straks weer thuis is, niet meer op en neer naar het ziekenhuis voor bezoek, is ook zo,n gedoe elke dag.
Morgen zijn jullie weer fijn samen, in haar vertrouwde omgeving.
kunnen jullie weer samen eten, tv kijken, lekker kletsen met elkaar, wat wil je nog meer.
Dat had je een paar weken geleden niet durven dromen, dat het zo goed zou aflopen, toen geloofde je helemaal niet in een goede afloop.
Geniet er dan nu eens van, dat het allemaal zo goed is gegaan, en probeer nu eens niet van die enge gedachten in je hoofd te halen, dat er straks weer iets mis kan gaan. Daar is toch helemaal geen reden toe?...
Wat zou er dan volgens jouw mis moeten gaan?..
Met je moeder is alles nu toch zover onder controle, anders hadden ze haar heus niet naar huis laten gaan hoor.
Bekijk het nu ook eens een keertje van de zonnige kant, dat is voor je moeder straks ook veel fijner.
Want om nu heel de dag iemand om je heen te hebben, die zichzelf alleen maar zorgen loopt te maken, is ook geen pretje voor je moeder, lijkt mij...toch?
Sterkte, en een fijne dag morgen met je moeder.
Wat fijn dat ze morgen naar huis komt, en dat je het bed al lekker in de kamer hebt staan.
Ik moet gelijk weer even aan die periode met met eigen moeder denken, allemaal zo herkenbaar weer.
Dat is allemaal ook nog niet zo lang geleden voor mij, een maand of 5 nu.
Geniet er maar lekker van dat ze straks weer thuis is, niet meer op en neer naar het ziekenhuis voor bezoek, is ook zo,n gedoe elke dag.
Morgen zijn jullie weer fijn samen, in haar vertrouwde omgeving.
kunnen jullie weer samen eten, tv kijken, lekker kletsen met elkaar, wat wil je nog meer.
Dat had je een paar weken geleden niet durven dromen, dat het zo goed zou aflopen, toen geloofde je helemaal niet in een goede afloop.
Geniet er dan nu eens van, dat het allemaal zo goed is gegaan, en probeer nu eens niet van die enge gedachten in je hoofd te halen, dat er straks weer iets mis kan gaan. Daar is toch helemaal geen reden toe?...
Wat zou er dan volgens jouw mis moeten gaan?..
Met je moeder is alles nu toch zover onder controle, anders hadden ze haar heus niet naar huis laten gaan hoor.
Bekijk het nu ook eens een keertje van de zonnige kant, dat is voor je moeder straks ook veel fijner.
Want om nu heel de dag iemand om je heen te hebben, die zichzelf alleen maar zorgen loopt te maken, is ook geen pretje voor je moeder, lijkt mij...toch?
Sterkte, en een fijne dag morgen met je moeder.
dinsdag 1 december 2009 om 19:49
fijn dat ze morgen naar huis kan komen
Gaat vast helemaal goed komen hoor! Wat misschien wel handig is, bel haar huisarts even dat ze nu weer thuis is. Je kunt vertellen dat jullie het op prijs zouden zeggen als de huisarts af en toe langs komt om het een beetje in de gaten te houden.
Gaat vast helemaal goed komen hoor! Wat misschien wel handig is, bel haar huisarts even dat ze nu weer thuis is. Je kunt vertellen dat jullie het op prijs zouden zeggen als de huisarts af en toe langs komt om het een beetje in de gaten te houden.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
woensdag 2 december 2009 om 07:54
woensdag 2 december 2009 om 07:54
woensdag 2 december 2009 om 10:20
Fijn dat je moeder naar huis komt.
En ja, in het begin zal het voor jullie beiden even eng en spannend zijn. De overgang van het ziekenhuis, waar je constant omringt wordt door verpleegkundigen en dokters, naar huis is erg groot.
Maar zowel je moeder als jij moeten het vertrouwen herwinnen, en dat komt vanzelf wel.
Sterkte!
En ja, in het begin zal het voor jullie beiden even eng en spannend zijn. De overgang van het ziekenhuis, waar je constant omringt wordt door verpleegkundigen en dokters, naar huis is erg groot.
Maar zowel je moeder als jij moeten het vertrouwen herwinnen, en dat komt vanzelf wel.
Sterkte!
woensdag 2 december 2009 om 11:03
Probeer eens onder ogen te zien of wat je denkt nuttig is, of het jou en je moeder vooruit helpt.
Ja het kan mis gaan, stel het gaat niet goed, dan gaat ze weer terug naar het ziekenhuis. Daar is ze nu ook,dus feitelijk is er dan niets veranderd. En heeft het dan zin om je je daar nu al druk over te maken? nee, want daar verander je de situatie niet mee. Stel het gaat wel goed, dan heb je je daar al dagen voor niets over druk gemaakt. Zonde. Niet doen.
Ja het kan mis gaan, stel het gaat niet goed, dan gaat ze weer terug naar het ziekenhuis. Daar is ze nu ook,dus feitelijk is er dan niets veranderd. En heeft het dan zin om je je daar nu al druk over te maken? nee, want daar verander je de situatie niet mee. Stel het gaat wel goed, dan heb je je daar al dagen voor niets over druk gemaakt. Zonde. Niet doen.
woensdag 2 december 2009 om 18:16
Moeders is geinstalleerd. Ze is heel blij dat ze weer thuis is. Nu ik haar de hele dag om me heen heb zie ik pas hoe moe ze is en hoe kortademig. Ik ben daar best van geschrokken, was dat bij jullie ook zo? Aan tafel eten en naar het toilet enzo gaat allemaal prima. Vanochtend in het ziekenhuis had ze zichzelf helemaal aangekleed. Maar dat in bed gaan liggen is echt een ramp. Ze wordt daar echt benauwd van , ook omdat haar ribben en borstbeen nog zo'n pijn doen en ze veel kracht moet zetten om goed te gaan liggen. Ik vind dat echt heel akelig om te zien. Hopelijk gaat dit snel beter...
Opzich ben ik vandaag niet heel bezorg als ziet ze er ineens wel heel moe en grauw uit. Waar ik erg tegenop zie is tegen de nacht..
Groetjes,
T.
Opzich ben ik vandaag niet heel bezorg als ziet ze er ineens wel heel moe en grauw uit. Waar ik erg tegenop zie is tegen de nacht..
Groetjes,
T.
woensdag 2 december 2009 om 19:30
Als je moeder in haar eigen omgeving is, zal het waarschijnlijk snel beter met haar stemming gaan. En dat helpt ook de rest van haar herstel natuurlijk.
Als ze behalve kortademig ook pijn heeft, kan daar dmv pijnstilling meestal nog best wat aan gedaan worden. Vraag het haar huisarts!
Sterkte vannacht, ik hoop dat jullie beiden lekker slapen.
Als ze behalve kortademig ook pijn heeft, kan daar dmv pijnstilling meestal nog best wat aan gedaan worden. Vraag het haar huisarts!
Sterkte vannacht, ik hoop dat jullie beiden lekker slapen.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
woensdag 2 december 2009 om 20:49
Tjila, ik begrijp dat het heel naar is om te zien, of eigenlijk begrijp ik dat misschien ook niet, want ik heb het niet meegemaakt bij iemand anders, heb het niet aan hoeven zien.
Ik heb (zei ik al eerder geloof ik) zelf een hartoperatie gehad. Nou het voelt echt niet prettig kan ik je vertellen, je hebt in het begin best wel pijn, maar daar is ook pijnstilling voor, ze moet niet schromen die in te nemen. Want voor het herstel is het belangrijk dat ze een aantal dingen kan doen, oa hoesten en met pijnstilling gaat dat beter. Tuurlijk doet alles in het begin nog erg pijn en kost het nog veel moeite. Maar het gaat vast relatief snel weer beter met haar, daar moet je van uit gaan. Als je er middenin zit lijkt het lang te duren, maar over een paar weken denk je waarschijnlijk, goh, toch nog snel gegaan.
Ik ben 38 maar een paar dagen na de operatie liep ik ook nog niet de marathon hoor. Ik mocht weg uit het ziekenhuis toen ik zelf een trap(je) op kon lopen, maar na dat trapje oplopen voelde ik me ook 80, zo stond ik te hijgen. En ik weet nog dat gaan liggen inderdaad een ramp was. Maar echt, dat wordt allemaal beter. De eerste dagen/weken is het gewoon doorbijten .
Ik heb (zei ik al eerder geloof ik) zelf een hartoperatie gehad. Nou het voelt echt niet prettig kan ik je vertellen, je hebt in het begin best wel pijn, maar daar is ook pijnstilling voor, ze moet niet schromen die in te nemen. Want voor het herstel is het belangrijk dat ze een aantal dingen kan doen, oa hoesten en met pijnstilling gaat dat beter. Tuurlijk doet alles in het begin nog erg pijn en kost het nog veel moeite. Maar het gaat vast relatief snel weer beter met haar, daar moet je van uit gaan. Als je er middenin zit lijkt het lang te duren, maar over een paar weken denk je waarschijnlijk, goh, toch nog snel gegaan.
Ik ben 38 maar een paar dagen na de operatie liep ik ook nog niet de marathon hoor. Ik mocht weg uit het ziekenhuis toen ik zelf een trap(je) op kon lopen, maar na dat trapje oplopen voelde ik me ook 80, zo stond ik te hijgen. En ik weet nog dat gaan liggen inderdaad een ramp was. Maar echt, dat wordt allemaal beter. De eerste dagen/weken is het gewoon doorbijten .
donderdag 3 december 2009 om 09:47
Goedemorgen meiden,
Het was en zware nacht. Moeder ging om 21uur slapen en om 22uur schrok ze wakker , in paniek. Niet krijsen ofzo hoor , ze zei± ik wil eruit, ik ben in paniek. Waarvan wist ze niet. Enm zo is het eigenlijk de hele nacht doorgegaan. Om het anderhalf uur was ze wakker en moest ze plassen of schrok ze wakker en was ze benauwd. Dat in bed is echt een drama dat kost hoor zoveel inspanning waardoor ze nog meer benauwd wordt. Vannacht dacht ik serieus± dit gaat ze niet overleven, hier komt ze niet doorheen,En dat is niet vanwege mijn demonen maar omdat ik zie dat ze het zo ontzettend zwaar heeft. Ze vraagt ook aan mij: t komt toch wel goed he? Geloof jij erin dat ik weer beter word? En ik blijf enorm postief en roep: natuuuurlijk komty het goed mam! Maar ik geloof ik er niet in....
Hadden jullie ouders het ook zo zwaar?
Citronelle, ben blij met je verhaal. Herkenning.
Bedankt!
Het was en zware nacht. Moeder ging om 21uur slapen en om 22uur schrok ze wakker , in paniek. Niet krijsen ofzo hoor , ze zei± ik wil eruit, ik ben in paniek. Waarvan wist ze niet. Enm zo is het eigenlijk de hele nacht doorgegaan. Om het anderhalf uur was ze wakker en moest ze plassen of schrok ze wakker en was ze benauwd. Dat in bed is echt een drama dat kost hoor zoveel inspanning waardoor ze nog meer benauwd wordt. Vannacht dacht ik serieus± dit gaat ze niet overleven, hier komt ze niet doorheen,En dat is niet vanwege mijn demonen maar omdat ik zie dat ze het zo ontzettend zwaar heeft. Ze vraagt ook aan mij: t komt toch wel goed he? Geloof jij erin dat ik weer beter word? En ik blijf enorm postief en roep: natuuuurlijk komty het goed mam! Maar ik geloof ik er niet in....
Hadden jullie ouders het ook zo zwaar?
Citronelle, ben blij met je verhaal. Herkenning.
Bedankt!
donderdag 3 december 2009 om 11:40
Het is natuurlijk weer even wennen voor je moeder, om na een lange tijd weer thuis te zijn.
Ik denk ook dat het komt omdat ze zich nu kwetsbaar voelt, omdat er geen medisch personeel in de buurt is, dat maakt haar angstig en onzeker.
Dat had mijn moeder in het begin ook hoor, dat onrustige gevoel, en slecht slapen.
Ze kreeg ook zo af en toe ineens een huilbui zonder dat ze kon verklaren waarom.
Die operatie heeft natuurlijk een grote inpact op ze gehad, ook geestenlijk. Dat kost even tijd om allemaal te verwerken.
Vooral als ze dan weer in hun eigen omgeving zijn gaat het beetje bij beetje tot ze doordringen, wat ze allemaal hebben meegemaakt, en dat maakt ze weer angstig.
Mijn moeder zei toen ook vaak tegen mij van, wat raar he? wat er allemaal met me is gebeurt? het lijkt allemaal zo onwerkelijk nu ik weer thuis ben.
Het begon toen pas tot haar door te dringen wat haar allemaal was overkomen, en hoe slecht ze eraan toe was geweest.
En die gedachten zorgden er weer voor, dat zij zich weer kwetsbaar ging voelen, en bang voor het idee, dat het weer mis kon gaan met haar. Maar dat gevoel werd steeds minder hoor, ze kreeg steeds meer zelfvertrouwen. Het gaat nu weer prima met mijn moeder. Een goed gesprek met haar huisarts heeft toen ook wonderen gedaan.
Tjilla, laat je moeders huisarts vandaag even langs komen, dan kan hij/zij je moeder mss wat geruststellen, en mss weet de huisarts wel een oplossing voor het het probleem met het bed, en het slapen.
Heel veel sterkte.
Ik denk ook dat het komt omdat ze zich nu kwetsbaar voelt, omdat er geen medisch personeel in de buurt is, dat maakt haar angstig en onzeker.
Dat had mijn moeder in het begin ook hoor, dat onrustige gevoel, en slecht slapen.
Ze kreeg ook zo af en toe ineens een huilbui zonder dat ze kon verklaren waarom.
Die operatie heeft natuurlijk een grote inpact op ze gehad, ook geestenlijk. Dat kost even tijd om allemaal te verwerken.
Vooral als ze dan weer in hun eigen omgeving zijn gaat het beetje bij beetje tot ze doordringen, wat ze allemaal hebben meegemaakt, en dat maakt ze weer angstig.
Mijn moeder zei toen ook vaak tegen mij van, wat raar he? wat er allemaal met me is gebeurt? het lijkt allemaal zo onwerkelijk nu ik weer thuis ben.
Het begon toen pas tot haar door te dringen wat haar allemaal was overkomen, en hoe slecht ze eraan toe was geweest.
En die gedachten zorgden er weer voor, dat zij zich weer kwetsbaar ging voelen, en bang voor het idee, dat het weer mis kon gaan met haar. Maar dat gevoel werd steeds minder hoor, ze kreeg steeds meer zelfvertrouwen. Het gaat nu weer prima met mijn moeder. Een goed gesprek met haar huisarts heeft toen ook wonderen gedaan.
Tjilla, laat je moeders huisarts vandaag even langs komen, dan kan hij/zij je moeder mss wat geruststellen, en mss weet de huisarts wel een oplossing voor het het probleem met het bed, en het slapen.
Heel veel sterkte.
