Relaties
alle pijlers
Militair als partner?
donderdag 30 november 2006 om 19:23
Hoi!
Ik vroeg me af of er mensen zijn die ervaring hebben met een partner die bij Defensie werkt. Mijn vriend is op dit moment aan het solliciteren bij de Landmacht. Hij hoopt straks de officiersopleiding op de KMA te volgen. Omdat dit zijn grote droom is steun ik hem hierin, maar er komt natuurlijk wel wat meer bij kijken dan alleen maar een andere baan.
Is er iemand die me zijn/haar ervaringen wil vertellen over het leven met een militair?
Ik vroeg me af of er mensen zijn die ervaring hebben met een partner die bij Defensie werkt. Mijn vriend is op dit moment aan het solliciteren bij de Landmacht. Hij hoopt straks de officiersopleiding op de KMA te volgen. Omdat dit zijn grote droom is steun ik hem hierin, maar er komt natuurlijk wel wat meer bij kijken dan alleen maar een andere baan.
Is er iemand die me zijn/haar ervaringen wil vertellen over het leven met een militair?
zondag 15 november 2009 om 17:44
Pff, nee, totaal niet helaas! Wij wonen in Drenthe en de KMA zit in Breda, dus m'n vriend is altijd 2,5uur onderweg met de auto.. En helaas staat die deze week bij de garage voor de apk, dus zit moeten we over een uurtje richting trein en is hij vrijdag veel later thuis.. 
Ach ja, niets aan te doen. Als het goed is zit hij tot februari in Breda en daarna in Ede, dus dat is iig al een stukje dichter bij gelukkig.
Ik moest aan het begin ook heel erg wennen hoor! We hebben het er ook nauwelijks over gehad voor hij begon omdat hij zo'n type is die geen negatieve dingen wil horen over iets wat-ie echt graag wil. Het heeft een hele tijd een beetje geborreld zeg maar en na een paar maand kwam bij mij alle frustratie er uit, haha. 's Nachts een keer helemaal ingestort. Daarna had-ie gelukkig wel door dat ik het er soms echt moeilijk mee had, vooral als hij niets liet horen terwijl dit wel kon. Sindsdien houdt hij er zelf ook veel meer rekening mee, dus dat heeft erg geholpen!
Je kunt nu in ieder geval lekker aftellen tot de kerst, haha. Nog 5,5 week!
Ach ja, niets aan te doen. Als het goed is zit hij tot februari in Breda en daarna in Ede, dus dat is iig al een stukje dichter bij gelukkig.Ik moest aan het begin ook heel erg wennen hoor! We hebben het er ook nauwelijks over gehad voor hij begon omdat hij zo'n type is die geen negatieve dingen wil horen over iets wat-ie echt graag wil. Het heeft een hele tijd een beetje geborreld zeg maar en na een paar maand kwam bij mij alle frustratie er uit, haha. 's Nachts een keer helemaal ingestort. Daarna had-ie gelukkig wel door dat ik het er soms echt moeilijk mee had, vooral als hij niets liet horen terwijl dit wel kon. Sindsdien houdt hij er zelf ook veel meer rekening mee, dus dat heeft erg geholpen!
Je kunt nu in ieder geval lekker aftellen tot de kerst, haha. Nog 5,5 week!
vrijdag 27 november 2009 om 19:16
Bah, ik ben boos!
Hoor net via via dat de oefening van volgende week blijkbaar nu al is begonnen! Ik heb m'n vriend alleen woensdag maar even gesproken en ook echt 5 minuten ofzo. Anderen kunnen dus wel ff snel naar huis bellen, waarom hij dan niet??
Bah, morgen ook nog een feestje.. Ik heb er spontaan geen zin meer in dit weekend!! Grom..
Hoor net via via dat de oefening van volgende week blijkbaar nu al is begonnen! Ik heb m'n vriend alleen woensdag maar even gesproken en ook echt 5 minuten ofzo. Anderen kunnen dus wel ff snel naar huis bellen, waarom hij dan niet??
Bah, morgen ook nog een feestje.. Ik heb er spontaan geen zin meer in dit weekend!! Grom..
zaterdag 28 november 2009 om 23:06
Da's echt shit ja! Dat bedenken ze dan ineens op de KMA...
Mijn vriend moest vaak tijdens oefening zn telefoon inleveren en hij viel vaak een paar kilo af door weinig eten....
Ik heb mijn vriend leren kennen toen hij op de KMA zat, ik woonde en studeerde zelf in Breda vandaar. Ik geloof dat dat idd het eerste half jaar is dat heel sreng is en veel oefeningen.
Het valt mij op dat het heel erg uitmaakt welk onderdeel iemand zit hoe vaak hij op oefening gaat. Tijdens KMA moest mn vriend ook veel op oefening (voornamelijk 1e half jaar dus), maar nu hij eenmaal klaar is met de KMA komt het bijna niet meer voor, hij zit trouwens bij de logistiek.
Het grootste deel van logistiek zit rond de Veluwe en daarom hebben we een jaar geleden besloten naar Apeldoorn te verhuizen. Dat vond ik als echt Brabantse ook best een omslag
Mijn vriend moest vaak tijdens oefening zn telefoon inleveren en hij viel vaak een paar kilo af door weinig eten....
Ik heb mijn vriend leren kennen toen hij op de KMA zat, ik woonde en studeerde zelf in Breda vandaar. Ik geloof dat dat idd het eerste half jaar is dat heel sreng is en veel oefeningen.
Het valt mij op dat het heel erg uitmaakt welk onderdeel iemand zit hoe vaak hij op oefening gaat. Tijdens KMA moest mn vriend ook veel op oefening (voornamelijk 1e half jaar dus), maar nu hij eenmaal klaar is met de KMA komt het bijna niet meer voor, hij zit trouwens bij de logistiek.
Het grootste deel van logistiek zit rond de Veluwe en daarom hebben we een jaar geleden besloten naar Apeldoorn te verhuizen. Dat vond ik als echt Brabantse ook best een omslag
maandag 30 november 2009 om 21:15
M'n vriend is gelukkig nog wel thuis gekomen dit weekend! Was er pas zaterdagmiddag na 4en dus voor hem was het een erg kort weekend, maar ja, niks aan te doen!
Dat ze een keer een weekend onverwacht moeten blijven, dat wist ik, maar ik vind wel dat ze de mensen thuis dan echt wel even mogen berichten! Als ik het niet via via gehoord had, was ik me echt zorgen gaan maken dat hij om 10uur nog niet thuis was! Dat vond ik echt het minst aan het hele gebeuren..
Hij is nou op oefening, maar ze mogen inmiddels wel hun telefoon meenemen. Hoop dus nog wel iets van hem te horen deze week!
Bolivia: Dat eerste half jaar is inderdaad het ergst qua oefening. M'n vriend heeft dat al afgerond en is met het laatste deel Breda bezig. Dit is volgens mij de 3e of 4e oefening sinds de zomer, dus dat valt heel erg mee! En voor de zomer mochten ze nooit hun telefoon mee, inmiddels dus wel. Het wordt dus wel iets soepeler. Alleen een beetje jammer dat ze er nu nog een MT'tje ingegooid hebben, haha. Dat had van mij niet gehoeven
Dat ze een keer een weekend onverwacht moeten blijven, dat wist ik, maar ik vind wel dat ze de mensen thuis dan echt wel even mogen berichten! Als ik het niet via via gehoord had, was ik me echt zorgen gaan maken dat hij om 10uur nog niet thuis was! Dat vond ik echt het minst aan het hele gebeuren..
Hij is nou op oefening, maar ze mogen inmiddels wel hun telefoon meenemen. Hoop dus nog wel iets van hem te horen deze week!
Bolivia: Dat eerste half jaar is inderdaad het ergst qua oefening. M'n vriend heeft dat al afgerond en is met het laatste deel Breda bezig. Dit is volgens mij de 3e of 4e oefening sinds de zomer, dus dat valt heel erg mee! En voor de zomer mochten ze nooit hun telefoon mee, inmiddels dus wel. Het wordt dus wel iets soepeler. Alleen een beetje jammer dat ze er nu nog een MT'tje ingegooid hebben, haha. Dat had van mij niet gehoeven
maandag 30 november 2009 om 23:17
Hallo iedereen...
Sinds 2 maanden heb ik een relatie met een onwijs lieve vriend. Hij is al 4,5 jaar militair Infanterist. Ik heb er wel heel erg veel moeite mee dat hij militair is. Hij weet dit ook..
De reden dat ik er veel moeite mee heb is dat hij doordeweeks op de kazerne is. Ik woon in het noorden van het land en hij in het zuiden.. Doordat we elkaar alleen in het weekend zien, wil ik doordeweeks ook graag wat van elkaar horen enz..
We bellen iedere avond ongeveer een uur, maarr.....!!laatst zei hij tegen mij dat hij wel wil bellen maar niet zo lang, ook smsjes sturen doet ie bijna niet..
Hij zegt dat dit niet kan overdag, maar 's avonds als hij vrij is doet hij dit ook nauwelijks..herkent iemand dit? Of is het niet normaal dat hij dit allemaal zegt en zou er iets anders achter kunnen zitten?
We hebben hier al een behoorlijk meningsverschil over gehad, want ik vind dat wanneer je vrij bent je best wel even wat van je kan laten horen... helemaal als je kan computeren en boodschappen kunt doen toch of ben ik nu zeer onredelijk bezig en egoistisch? Moet ik hem meer loslaten... pfft weet het niet meer hoor..
Liefs
Sinds 2 maanden heb ik een relatie met een onwijs lieve vriend. Hij is al 4,5 jaar militair Infanterist. Ik heb er wel heel erg veel moeite mee dat hij militair is. Hij weet dit ook..
De reden dat ik er veel moeite mee heb is dat hij doordeweeks op de kazerne is. Ik woon in het noorden van het land en hij in het zuiden.. Doordat we elkaar alleen in het weekend zien, wil ik doordeweeks ook graag wat van elkaar horen enz..
We bellen iedere avond ongeveer een uur, maarr.....!!laatst zei hij tegen mij dat hij wel wil bellen maar niet zo lang, ook smsjes sturen doet ie bijna niet..
Hij zegt dat dit niet kan overdag, maar 's avonds als hij vrij is doet hij dit ook nauwelijks..herkent iemand dit? Of is het niet normaal dat hij dit allemaal zegt en zou er iets anders achter kunnen zitten?
We hebben hier al een behoorlijk meningsverschil over gehad, want ik vind dat wanneer je vrij bent je best wel even wat van je kan laten horen... helemaal als je kan computeren en boodschappen kunt doen toch of ben ik nu zeer onredelijk bezig en egoistisch? Moet ik hem meer loslaten... pfft weet het niet meer hoor..
Liefs
dinsdag 1 december 2009 om 10:54
Heel bekend hoor.
Mijn vriend zit in Breda en we wonen in Drenthe, dus wij zien elkaar ook alleen in het weekend.
We bellen vaak 1 of 2 keer per week en dan vaak ongeveer 10 minuten of een kwartiertje. De andere dagen sms ik hem vaak wel even, maar het gebeurd heel regelmatig dat ik niks terug krijg.
Mijn vriend zit nog in opleiding, dus hij heeft het ook gewoon heel erg druk. Overdag lessen volgen en 's avonds nog aan de studie, dus dan schiet het er wel eens bij in.
Een uur bellen per dag is gewoon ontzettend lang (ik zou dat niet eens kunnen, haha), dus dat hij dat niet elke dag wil doen vind ik stiekem niet eens zo gek.. Dat je een dagje geen contact hebt betekend echt niet dat hij je gelijk minder leuk vind hoor!
Mijn vriend zit in Breda en we wonen in Drenthe, dus wij zien elkaar ook alleen in het weekend.
We bellen vaak 1 of 2 keer per week en dan vaak ongeveer 10 minuten of een kwartiertje. De andere dagen sms ik hem vaak wel even, maar het gebeurd heel regelmatig dat ik niks terug krijg.
Mijn vriend zit nog in opleiding, dus hij heeft het ook gewoon heel erg druk. Overdag lessen volgen en 's avonds nog aan de studie, dus dan schiet het er wel eens bij in.
Een uur bellen per dag is gewoon ontzettend lang (ik zou dat niet eens kunnen, haha), dus dat hij dat niet elke dag wil doen vind ik stiekem niet eens zo gek.. Dat je een dagje geen contact hebt betekend echt niet dat hij je gelijk minder leuk vind hoor!
dinsdag 1 december 2009 om 19:42
Arwyn: Pff dat is echt waardeloos ja, dat jij dat dan niet weet. gelukkig heb je het nog via via gehoord, anders maak je je echt zorgen zeg!
Ik heb mijn vriend weer gezien dit weekend.. haha 2 weken niet kunnen bellen met elkaar en niet zien is wel erg lang, als je het niet gewend bent!
Littleflower: Ik denk dat je je niet zo druk hoeft te maken. Een uur met elkaar bellen per dag vind ik erg lang.. uit je verhaal maak ik op dat hij je wel elke dag wil bellen maar dan iets minder lang toch? dan kun je elkaar toch elke dag even spreken? Wel goed dat je het toch tegen hem zegt, veel praten over wat je vervelend vind, is belangrijk! Ik spreek mijn vriend elke dag wel eventjes, als het mogelijk is.. smsje of kort telefoontje. is het niet mogelijk dat hij te druk is enzo dat snap ik! ik vind het meestal wel fijn om zelf even wat te sturen en hij vind het leuk om dat achteraf wel even te lezen.
Ik heb mijn vriend weer gezien dit weekend.. haha 2 weken niet kunnen bellen met elkaar en niet zien is wel erg lang, als je het niet gewend bent!
Littleflower: Ik denk dat je je niet zo druk hoeft te maken. Een uur met elkaar bellen per dag vind ik erg lang.. uit je verhaal maak ik op dat hij je wel elke dag wil bellen maar dan iets minder lang toch? dan kun je elkaar toch elke dag even spreken? Wel goed dat je het toch tegen hem zegt, veel praten over wat je vervelend vind, is belangrijk! Ik spreek mijn vriend elke dag wel eventjes, als het mogelijk is.. smsje of kort telefoontje. is het niet mogelijk dat hij te druk is enzo dat snap ik! ik vind het meestal wel fijn om zelf even wat te sturen en hij vind het leuk om dat achteraf wel even te lezen.
maandag 7 december 2009 om 17:30
xdani: En, al een beetje gewend aan de weken alleen en de weekenden samen? Heerlijk is dat he, als hij vrijdagavond weer thuis is! 
Hier is het een beetje dubbel.. Vriendlief komt woendagavond thuis en dat is natuurlijk heel erg leuk, maar de reden is dat zijn broertje 's nachts vertrekt voor zijn 2e uitzending en dat is toch wel wat minder leuk!! We hebben het eerder mee gemaakt, maar bluh, ik heb er geen zin in!
Hier is het een beetje dubbel.. Vriendlief komt woendagavond thuis en dat is natuurlijk heel erg leuk, maar de reden is dat zijn broertje 's nachts vertrekt voor zijn 2e uitzending en dat is toch wel wat minder leuk!! We hebben het eerder mee gemaakt, maar bluh, ik heb er geen zin in!
maandag 7 december 2009 om 21:43
arwyn: Ja het went wel! Wel erg fijn als hij er vrijdagavond weer is.. weekendjes zijn wel erg kort! eerste 3 weken waren wel het moeilijkst.. 2 weken geen contact enzo! maargoed dat is voorbij gelukkig! en nog is het wel eens moeilijk als je even een rotdag heb gehad en niet gelijk kan bellen .. maaarja!! het went wel!!
Wat vervelend.. dat is zeker dubbel.. gaat hij voor 4 maanden? en wat doet hij?? sterkte arwyn!
Wat vervelend.. dat is zeker dubbel.. gaat hij voor 4 maanden? en wat doet hij?? sterkte arwyn!
dinsdag 8 december 2009 om 09:47
Hoi,
Dit is voor mij allemaal nieuw.
Mijn man gaat per jan 2010 ook weer terug naar de luchtmobiele.
Hij gaat herintrede, voor mij word dit de eerste keer dat ik ga meemaken dat hij doordeweeks niet meer thuis is.
Hij heeft jaren geleden al bij defensie gezeten is uitgezonden geweest naar irak maar toen kon ik hem nog niet.
Wij zijn nu iets langer dan een jaar getrouwd en hebben twee kinderen hij werkt op dit moment nog voor zich zelf maar is de onzekerheid zat (wij allemaal).
Dus het enige wat in hem opkwam was terug gaan.
Hij wil iet meer op de voorgrond dat vind hij te gevaarlijk(volgen mij is het allemaal toch wel een beetje gevaarlijk) als hij uitgezonden word.
Hij heeft allemaal plannen om te gaan leren voor officier en hij wil ook nog verder leren daarna.
Ik steun hem in alles en vind dat hij moet doen wat hij moet doen maar in het hele verhaal vergeet ik mezelf en hoe zal het zijn voor de kinderen?
Lijkt me toch ergens wel pittig 5 dagen alleen en ik werk vrijdags en zaterdags dus we zien elkaar straks alleen maar echt op de zondag.
Hoe dichter bij alles komt hoe meer ik in mezelf raak is dit raar?
Of is dit voor sommige ook herkenbaar?
Ik hou heel veel van mijn man daarom gun ik het hem ook. Maar ik,wij vergeten mij in dit verhaal.
Groetjes
Dit is voor mij allemaal nieuw.
Mijn man gaat per jan 2010 ook weer terug naar de luchtmobiele.
Hij gaat herintrede, voor mij word dit de eerste keer dat ik ga meemaken dat hij doordeweeks niet meer thuis is.
Hij heeft jaren geleden al bij defensie gezeten is uitgezonden geweest naar irak maar toen kon ik hem nog niet.
Wij zijn nu iets langer dan een jaar getrouwd en hebben twee kinderen hij werkt op dit moment nog voor zich zelf maar is de onzekerheid zat (wij allemaal).
Dus het enige wat in hem opkwam was terug gaan.
Hij wil iet meer op de voorgrond dat vind hij te gevaarlijk(volgen mij is het allemaal toch wel een beetje gevaarlijk) als hij uitgezonden word.
Hij heeft allemaal plannen om te gaan leren voor officier en hij wil ook nog verder leren daarna.
Ik steun hem in alles en vind dat hij moet doen wat hij moet doen maar in het hele verhaal vergeet ik mezelf en hoe zal het zijn voor de kinderen?
Lijkt me toch ergens wel pittig 5 dagen alleen en ik werk vrijdags en zaterdags dus we zien elkaar straks alleen maar echt op de zondag.
Hoe dichter bij alles komt hoe meer ik in mezelf raak is dit raar?
Of is dit voor sommige ook herkenbaar?
Ik hou heel veel van mijn man daarom gun ik het hem ook. Maar ik,wij vergeten mij in dit verhaal.
Groetjes
dinsdag 8 december 2009 om 11:16
Hey,
ik wilde toch even op dit topic reageren! Ik heb als vrouw zijnde (nja jong broekie toen nog:p) een korte periode de opleiding aan het KMA gedaan. Ik ben er al vrij vroeg mee gestopt omdat ik eigenlijk nog veels te jong was 17 (toen) en nog echt een broekie op alle fronten.
Ik wil gewoon even vertellen over mijn ervaringen wie weet hebben jullie er wat aan:p!
Een aantal van de mannen hadden een relatie en daar spraken ze ook regelmatig over! Goed teken dames;)!! Sommige hadden zelfs foootjes om te laten zien! Erg schattig! En de eerste periode op het KMA is nog zo ontzettend spannend en druk en nieuw en ook ontzettend zwaar! Op de bivakken mochten de mobieltjes inderdaad niet mee! Maar zelfs al had je ze bij vaaj had je de puf er niet voor! Of geen zin! Je leert iedereen ook kennen en trekt enorm veel met elkaar op! Thuisblijvers hebben veel meer tijd om hun partners te missen en ermee bezig te zijn, terwijl de militairen meestal druk zijn!
Vergeet niet het is zwaar! Onverwachtse oefeningen etc! Ik weet dat bij de eerste bivak, mijn ouders een brief kregen van het KMA waarin stond dat ik op bivak was.
Ik heb ook dingen gelezen over militairen en veel vreemdgaan. Nu heb ik ze alleen kort in opleiding meegemaakt. Maar daar was echt geen sprake van. Wel veel stoere praat, vooral savonds als we in bed lagen werd er veel geouwehoerd! Maar de volgende dag lieten ze me vervolgens trots foto's zien van hun meisje!
En waarom willen mannen (en ook vrouwen) het leger in. De spanning, de uitdaging, de kameraadschap, enzovoorts enzovoorts. Het is geen doorsnee baan. En defensie is een goede werkgever, ze bieden je opleidingen en zorg aan! Je hebt meteen salaris, en wordt op alle fronten getraind!
En de mensen die ik in mijn periode heb leren kennen waren stuk voor stuk prachtmensen! Zelfs de jongeman die mijn ontgroening een hel maakte:p!!!!
In ieder gevaal heel veel sterkte!!! Maar geniet van de tijd die jullie samen hebben, en gebruik de tijd dat hij er niet is, voor dingen voor jezelf! En blijf praten! Als je het moeilijk hebt, heb het daar met hem over, maar ga er niet over lopen zeuren! Ook zij hebben het niet gemakkelijk! Je moet echt een militair worden wil je het redden, denk ik!
ik wilde toch even op dit topic reageren! Ik heb als vrouw zijnde (nja jong broekie toen nog:p) een korte periode de opleiding aan het KMA gedaan. Ik ben er al vrij vroeg mee gestopt omdat ik eigenlijk nog veels te jong was 17 (toen) en nog echt een broekie op alle fronten.
Ik wil gewoon even vertellen over mijn ervaringen wie weet hebben jullie er wat aan:p!
Een aantal van de mannen hadden een relatie en daar spraken ze ook regelmatig over! Goed teken dames;)!! Sommige hadden zelfs foootjes om te laten zien! Erg schattig! En de eerste periode op het KMA is nog zo ontzettend spannend en druk en nieuw en ook ontzettend zwaar! Op de bivakken mochten de mobieltjes inderdaad niet mee! Maar zelfs al had je ze bij vaaj had je de puf er niet voor! Of geen zin! Je leert iedereen ook kennen en trekt enorm veel met elkaar op! Thuisblijvers hebben veel meer tijd om hun partners te missen en ermee bezig te zijn, terwijl de militairen meestal druk zijn!
Vergeet niet het is zwaar! Onverwachtse oefeningen etc! Ik weet dat bij de eerste bivak, mijn ouders een brief kregen van het KMA waarin stond dat ik op bivak was.
Ik heb ook dingen gelezen over militairen en veel vreemdgaan. Nu heb ik ze alleen kort in opleiding meegemaakt. Maar daar was echt geen sprake van. Wel veel stoere praat, vooral savonds als we in bed lagen werd er veel geouwehoerd! Maar de volgende dag lieten ze me vervolgens trots foto's zien van hun meisje!
En waarom willen mannen (en ook vrouwen) het leger in. De spanning, de uitdaging, de kameraadschap, enzovoorts enzovoorts. Het is geen doorsnee baan. En defensie is een goede werkgever, ze bieden je opleidingen en zorg aan! Je hebt meteen salaris, en wordt op alle fronten getraind!
En de mensen die ik in mijn periode heb leren kennen waren stuk voor stuk prachtmensen! Zelfs de jongeman die mijn ontgroening een hel maakte:p!!!!
In ieder gevaal heel veel sterkte!!! Maar geniet van de tijd die jullie samen hebben, en gebruik de tijd dat hij er niet is, voor dingen voor jezelf! En blijf praten! Als je het moeilijk hebt, heb het daar met hem over, maar ga er niet over lopen zeuren! Ook zij hebben het niet gemakkelijk! Je moet echt een militair worden wil je het redden, denk ik!
dinsdag 8 december 2009 om 12:48
Dani: Fijn dat het al een beetje begint te wennen
Echt, op een gegeven moment is het gewoon best lekker dat je doordeweeks je eigen ding kunt doen Het enige jammere is dat je alle dingen die je samen wilt doen, inclusief familiebezoekjes en zo, allemaal in het weekend moet proppen waardoor er daar soms erg weinig van over blijft! Maar daar vind je vanzelf je weg in
Snits: Zo, dat is wel weer een hele omschakeling als hij weer in dienst gaat! Is hij al helemaal bezig met de voorbereidingen en zo? Als hij officier wil worden, zal hij ook de KMA moeten doen. Ik weet niet wat voor vooropleiding hij heeft, maar als hij daarna zelfs nog verder wil leren, is dat misschien zelfs wel de vier jarige opleiding.. In januari begint er alleen geen opleiding volgens mij, alleen in februari, dus ik weet niet of hij gelijk KMA gaat doen?
Als jullie nog een beetje bij Breda in de buurt wonen, zal hij doordeweeks vast wel eens naar huis kunnen. Mijn vriend heeft dat zelfs wel eens gedaan terwijl wij in Drenthe wonen, haha. Het is wennen, maar je vind er vanzelf je weg in, vooral als het is wat hij echt wil doen. Dat je jezelf vergeet in het begin is voor mij heel bekend. M'n vriend was, zoals raiden ook zegt, zo ontzettend druk met alles! Na een paar maandjes is het allemaal wat rustiger geworden en had hij ook weer meer tijd voor mij. Op een gegeven moment had hij daar zelf ook behoefte aan natuurlijk, haha. Praat er over met elkaar en dan vinden jullie vast wel je weg er in!
Raiden: Zo bekend wat je allemaal verteld, haha.
Eerste keer dat ik op de KMA kwam, totaal onverwachts om m'n vriend op te halen omdat we die week allebei jarig waren geweest, wist iedereen van zijn groep gelijk wie ik was terwijl ze toen nog niet zo lang bezig waren! De eerste weken op bivak wordt dat allemaal al gelijk besproken, haha. Stiekem zijn het best lieve jongens
Ben het helemaal eens met wat je allemaal zegt!
Echt, op een gegeven moment is het gewoon best lekker dat je doordeweeks je eigen ding kunt doen Het enige jammere is dat je alle dingen die je samen wilt doen, inclusief familiebezoekjes en zo, allemaal in het weekend moet proppen waardoor er daar soms erg weinig van over blijft! Maar daar vind je vanzelf je weg in
Snits: Zo, dat is wel weer een hele omschakeling als hij weer in dienst gaat! Is hij al helemaal bezig met de voorbereidingen en zo? Als hij officier wil worden, zal hij ook de KMA moeten doen. Ik weet niet wat voor vooropleiding hij heeft, maar als hij daarna zelfs nog verder wil leren, is dat misschien zelfs wel de vier jarige opleiding.. In januari begint er alleen geen opleiding volgens mij, alleen in februari, dus ik weet niet of hij gelijk KMA gaat doen?
Als jullie nog een beetje bij Breda in de buurt wonen, zal hij doordeweeks vast wel eens naar huis kunnen. Mijn vriend heeft dat zelfs wel eens gedaan terwijl wij in Drenthe wonen, haha. Het is wennen, maar je vind er vanzelf je weg in, vooral als het is wat hij echt wil doen. Dat je jezelf vergeet in het begin is voor mij heel bekend. M'n vriend was, zoals raiden ook zegt, zo ontzettend druk met alles! Na een paar maandjes is het allemaal wat rustiger geworden en had hij ook weer meer tijd voor mij. Op een gegeven moment had hij daar zelf ook behoefte aan natuurlijk, haha. Praat er over met elkaar en dan vinden jullie vast wel je weg er in!
Raiden: Zo bekend wat je allemaal verteld, haha.
Eerste keer dat ik op de KMA kwam, totaal onverwachts om m'n vriend op te halen omdat we die week allebei jarig waren geweest, wist iedereen van zijn groep gelijk wie ik was terwijl ze toen nog niet zo lang bezig waren! De eerste weken op bivak wordt dat allemaal al gelijk besproken, haha. Stiekem zijn het best lieve jongens
Ben het helemaal eens met wat je allemaal zegt!
dinsdag 8 december 2009 om 14:34
quote:snits schreef op 08 december 2009 @ 14:29:
Arwyn,
Mijn man gaat beginnen bij de luchtmobile , hij was een aantal jaar geleden in dienst geweest en is geeindigd als 1e soldaat en nu gaat hij in arnhem weer verder en word hij genie hij word daar eerst timmerman en nog wat dingen geloof ik ik ben er ook nog helemaal niet in thuis.
Hij wil dan na een half jaartje indd naar de KMS.
Dus alles word voor mij nieuw.
Ik hoop ook dat de kinderen er mee om kunnen gaan als hij minder thuis is het is voor ons allemaal wennen.
En ik laat het allemaal op mij inwerken en zie dan wel hoe ik er op ga reageren.
Wij hebben er laatst overgepraat omdat ik hierdoor een beetje in de knoop raak met mezelf, ik werk ook dus moet meer oppas hebben enzo.
Maar ik merk nu dat ik het ook heel prettig vind om er met mensen over te praten die hetzelfde meemaken.
Arwyn,
Mijn man gaat beginnen bij de luchtmobile , hij was een aantal jaar geleden in dienst geweest en is geeindigd als 1e soldaat en nu gaat hij in arnhem weer verder en word hij genie hij word daar eerst timmerman en nog wat dingen geloof ik ik ben er ook nog helemaal niet in thuis.
Hij wil dan na een half jaartje indd naar de KMS.
Dus alles word voor mij nieuw.
Ik hoop ook dat de kinderen er mee om kunnen gaan als hij minder thuis is het is voor ons allemaal wennen.
En ik laat het allemaal op mij inwerken en zie dan wel hoe ik er op ga reageren.
Wij hebben er laatst overgepraat omdat ik hierdoor een beetje in de knoop raak met mezelf, ik werk ook dus moet meer oppas hebben enzo.
Maar ik merk nu dat ik het ook heel prettig vind om er met mensen over te praten die hetzelfde meemaken.
woensdag 9 december 2009 om 12:13
Ik heb nu een jaar een relatie met een militair, ik merk dat ik er steeds minder goed tegen kan om zoveel alleen te zijn.
soms zie ik hem maar 1 dag in de 2 weken, nu begint hij ook nog met een opleiding volgend jaar wat 2 jaar duurt,
Hij zei dat hij dan meer naar huis zou kunnen komen naar mij toe, maar nu blijkt dat dit een hele zware opleiding is waarbij we elkaarn nog minder kunnen zien.
Ik baal er enorm van maar begrijp dat hij bij defensie wilt blijven.
Ik vind het altijd erg als hij weer weg gaat naar de kazerne maar hij is juist vrolijk. Het is voor hem zijn leven en voor mij is hij mijn leven. Nu wil hij mij niet ongelukkig maken en zegt dat het beter is om te stoppen dat vind ik ook. Dus we stoppen ermee omdat we niks kunnen opbouwen en omdat defensie belangrijker voor hem is.
Maar het doet weel heel veel pijn.
Ik denk dat je een hele sterke vrouw moet zijn die maar voor 20 procent haar vriend nodig heeft/kan zien. Anders is een relatie met een militair niet te doen. Voor mij althans niet, nooit meer een militair voor mij. Je investeert een hoop en krijgt er bijna niks voor terug
soms zie ik hem maar 1 dag in de 2 weken, nu begint hij ook nog met een opleiding volgend jaar wat 2 jaar duurt,
Hij zei dat hij dan meer naar huis zou kunnen komen naar mij toe, maar nu blijkt dat dit een hele zware opleiding is waarbij we elkaarn nog minder kunnen zien.
Ik baal er enorm van maar begrijp dat hij bij defensie wilt blijven.
Ik vind het altijd erg als hij weer weg gaat naar de kazerne maar hij is juist vrolijk. Het is voor hem zijn leven en voor mij is hij mijn leven. Nu wil hij mij niet ongelukkig maken en zegt dat het beter is om te stoppen dat vind ik ook. Dus we stoppen ermee omdat we niks kunnen opbouwen en omdat defensie belangrijker voor hem is.
Maar het doet weel heel veel pijn.
Ik denk dat je een hele sterke vrouw moet zijn die maar voor 20 procent haar vriend nodig heeft/kan zien. Anders is een relatie met een militair niet te doen. Voor mij althans niet, nooit meer een militair voor mij. Je investeert een hoop en krijgt er bijna niks voor terug
woensdag 9 december 2009 om 13:41
hoi pauline,
Dat is zwaar bale!!!
Ik heb ook moeite met alleen zijn, dus daarom word het toch afwachten hoe dit gaat lopen.
Daarom zeg ik vaak ik wacht wel af hoe ik er op reageer ik weet het niet.
Wij zijn nu een jaar getrouwd en voor dat wij gingen trouwen en voordat wij onze dochter kregen werd er ook zeker niet gepraat dat hij terug wil naar defensie, misschien was het beter geweest dat hij daar al zat voor dat ik hem leerde kennen ik weet het niet.
Ik was net bevallen van mijn zoontje toen ik hem leerde kennen dus voor mijn zoon(onze) is het gewoon zijn papa.
Ik weet ook helemaal niet hoe de kinderen er op gaan reageren ik weet helemaal niks dus laat het over me heen komen en ik kan met de tijd pas zeggen of ik het trek dat hij daar zit en dan kijk ik wel verder misschien valt het allemaal wel mee.
Maar jij heel veel sterkte verder ik begrijp jullie beslissing maar het doet veel pijn en dat je geen marinier meer neemt kan ik ook begrijpen groet,
Dat is zwaar bale!!!
Ik heb ook moeite met alleen zijn, dus daarom word het toch afwachten hoe dit gaat lopen.
Daarom zeg ik vaak ik wacht wel af hoe ik er op reageer ik weet het niet.
Wij zijn nu een jaar getrouwd en voor dat wij gingen trouwen en voordat wij onze dochter kregen werd er ook zeker niet gepraat dat hij terug wil naar defensie, misschien was het beter geweest dat hij daar al zat voor dat ik hem leerde kennen ik weet het niet.
Ik was net bevallen van mijn zoontje toen ik hem leerde kennen dus voor mijn zoon(onze) is het gewoon zijn papa.
Ik weet ook helemaal niet hoe de kinderen er op gaan reageren ik weet helemaal niks dus laat het over me heen komen en ik kan met de tijd pas zeggen of ik het trek dat hij daar zit en dan kijk ik wel verder misschien valt het allemaal wel mee.
Maar jij heel veel sterkte verder ik begrijp jullie beslissing maar het doet veel pijn en dat je geen marinier meer neemt kan ik ook begrijpen groet,
woensdag 9 december 2009 om 18:17
Pauline: Het kan ook liggen aan de militair in kwestie..
Als je ex (begrijp ik het goed?) lang geen vriendin heeft gehad voor jou, is het voor hem waarschijnlijk best moeilijk soms om daar tijd voor te maken. Maar met ander werk kan dit natuurlijk net zo goed!
Ik heb niet het gevoel dat ik zinloos investeer in onze relatie. Ik zie mijn vriend veel minder dat de gemiddelde persoon denk ik, maar in het weekend is hij er helemaal voor mij. Hij maakt mij dan ook echt duidelijk dat hij het jammer vindt dat hij er doordeweeks niet is.
Dit verschilt per jongen.. Je weet maar nooit, misschien word je later nog wel eens heel gelukkig met een militair!! Het is nu wel echt rot natuurlijk, na een jaar..
Ik snap wel hoe je je voelt hoor, de eerste maanden dat mijn vriend begonnen was voelde ik me net zo, ik heb me toen heel serieus afgevraagd of ik dit allemaal wel aan kon. Hij had toen weinig aandacht voor mij terwijl ik dat wel gewoon nodig heb en dat was echt heel zwaar. Gelukkig hebben een paar goede gesprekken bij ons wel geholpen.
Ik lees trouwens nog dat hij jouw leven is.. Klinkt misschien heel verkeerd, maar bij een relatie met iemand die veel weg is, is dat ook niet zo handig denk ik.. Mijn vriend is echt heel belangrijk voor mij, natuurlijk, maar naast hem heb ik mijn eigen leven. Ik heb mijn school, werk, vrienden.. In het weekend is hij het belangrijkst, doordeweeks ben ik dat zelf. Ik moest hier super aan wennen (we zijn inmiddels ook bijna een jaar verder), maar ik merk dat dit mij wel geholpen heeft. In het begin wou ik in het weekend ook geen afspraken maken, tegenwoordig heb ik hier minder moeite mee. Mijn leventje gaat immers gewoon door, ook al is hij het leger in gegaan. Dat moet je echt niet vergeten, dat jij er zelf ook bent en hij niet het enige in je leven is!
Veel sterkte nu voor jou, na een jaar was het vast een zware beslissing..
Snits: Hoe oud zijn je kindjes dan?
Kindjes zijn vaak volgens mij nog best flexibel, vooral als ze er op heel jonge leeftijd aan kunnen wennen. Ik denk dat je het gewoon maar moet afwachten, veel meer kun je ook niet doen.. Jullie kindjes zijn voor hem natuurlijk ook erg belangrijk, dus hij zal er vast wel rekening mee proberen te houden.
Ik hoop voor je dat hij in januari rustig begint zodat je er een beetje aan kunt wennen. Als hij dan de opleiding in gaat, weet je al een beetje waar je aan toe bent.
Als je ex (begrijp ik het goed?) lang geen vriendin heeft gehad voor jou, is het voor hem waarschijnlijk best moeilijk soms om daar tijd voor te maken. Maar met ander werk kan dit natuurlijk net zo goed!
Ik heb niet het gevoel dat ik zinloos investeer in onze relatie. Ik zie mijn vriend veel minder dat de gemiddelde persoon denk ik, maar in het weekend is hij er helemaal voor mij. Hij maakt mij dan ook echt duidelijk dat hij het jammer vindt dat hij er doordeweeks niet is.
Dit verschilt per jongen.. Je weet maar nooit, misschien word je later nog wel eens heel gelukkig met een militair!! Het is nu wel echt rot natuurlijk, na een jaar..
Ik snap wel hoe je je voelt hoor, de eerste maanden dat mijn vriend begonnen was voelde ik me net zo, ik heb me toen heel serieus afgevraagd of ik dit allemaal wel aan kon. Hij had toen weinig aandacht voor mij terwijl ik dat wel gewoon nodig heb en dat was echt heel zwaar. Gelukkig hebben een paar goede gesprekken bij ons wel geholpen.
Ik lees trouwens nog dat hij jouw leven is.. Klinkt misschien heel verkeerd, maar bij een relatie met iemand die veel weg is, is dat ook niet zo handig denk ik.. Mijn vriend is echt heel belangrijk voor mij, natuurlijk, maar naast hem heb ik mijn eigen leven. Ik heb mijn school, werk, vrienden.. In het weekend is hij het belangrijkst, doordeweeks ben ik dat zelf. Ik moest hier super aan wennen (we zijn inmiddels ook bijna een jaar verder), maar ik merk dat dit mij wel geholpen heeft. In het begin wou ik in het weekend ook geen afspraken maken, tegenwoordig heb ik hier minder moeite mee. Mijn leventje gaat immers gewoon door, ook al is hij het leger in gegaan. Dat moet je echt niet vergeten, dat jij er zelf ook bent en hij niet het enige in je leven is!
Veel sterkte nu voor jou, na een jaar was het vast een zware beslissing..
Snits: Hoe oud zijn je kindjes dan?
Kindjes zijn vaak volgens mij nog best flexibel, vooral als ze er op heel jonge leeftijd aan kunnen wennen. Ik denk dat je het gewoon maar moet afwachten, veel meer kun je ook niet doen.. Jullie kindjes zijn voor hem natuurlijk ook erg belangrijk, dus hij zal er vast wel rekening mee proberen te houden.
Ik hoop voor je dat hij in januari rustig begint zodat je er een beetje aan kunt wennen. Als hij dan de opleiding in gaat, weet je al een beetje waar je aan toe bent.
donderdag 10 december 2009 om 11:02
Hoi Arwyn,
Het is niet zo dat hij mijn leven is, ik bedoel dat ik wat met hem op wou bouwen in de zin van samen wonen en dat soort dingen.
Maar dat kan niet omdat hij daar geen tijd voor heeft de aankomende 2 jaar met zijn opleiding.En daarna nog een uitzending.
In het begin ging het wel en vond ik het soms heerlijk om alleen te zijn maar nu ik juist meer van hem ga houden wil meer.
Huisje boompje beestje zeg maar, maar dat zit er dus niet in
Je moet er gewoon goed tegen kunnen en dat kan ik niet.
Het is niet zo dat hij mijn leven is, ik bedoel dat ik wat met hem op wou bouwen in de zin van samen wonen en dat soort dingen.
Maar dat kan niet omdat hij daar geen tijd voor heeft de aankomende 2 jaar met zijn opleiding.En daarna nog een uitzending.
In het begin ging het wel en vond ik het soms heerlijk om alleen te zijn maar nu ik juist meer van hem ga houden wil meer.
Huisje boompje beestje zeg maar, maar dat zit er dus niet in
Je moet er gewoon goed tegen kunnen en dat kan ik niet.
donderdag 10 december 2009 om 14:12
Ik snap wat je bedoeld..
Sommige meiden vergeten echt helemaal dat ze nog een eigen leven hebben, daar dacht ik aan, vandaar mijn verhaal, haha.
Om wat op te bouwen is inderdaad lastig. Wonen jullie wel bij elkaar in de buurt dan of dat helemaal niet? Wij kenden elkaar al voordat hij het leger in ging en woonden ook al bij elkaar in de buurt. Ik ben afgelopen zomer bij hem ingetrokken, dus wij wonen nu wel (parttime ) samen. Als hij heel ergens anders had gewoond was dat erg lastig geweest, maar hij ging elk weekend toch al hier naartoe, wat dat betreft is er voor hem dus niet zoveel veranderd.
Een uitzending moet ik ook nog niet aan denken.. Zijn broertje is vanochtend vertrokken en laat zijn vriendin dus ook voor 4,5 maand achter.. Dat lijkt me zo zwaar! Vooral als je dan al bezig bent met kindjes en zo.. Ik moet daar dus ook nog niet teveel aan denken.
Echt huisje, boompje, beestje is erg lastig, vooral als hij intern zit. Sommigen hebben geluk en wonen vlakbij de kazerne (zoals mijn vriend zijn broertje en vriendin). Die jongens komen dan elke dag naar huis en is het net zoals bij andere mensen. Maar ja, sommige hebben pech en moeten intern zitten.. Ik denk wel dat het verstandig is om er nu een punt achter te zetten als je weet dat je het niet aan kan.. Hij kan er niet zo veel aan veranderen denk ik. Dan kun je het beter nu weten dan over een paar jaar als jullie wel samen gesetteld zijn..
Sommige meiden vergeten echt helemaal dat ze nog een eigen leven hebben, daar dacht ik aan, vandaar mijn verhaal, haha.
Om wat op te bouwen is inderdaad lastig. Wonen jullie wel bij elkaar in de buurt dan of dat helemaal niet? Wij kenden elkaar al voordat hij het leger in ging en woonden ook al bij elkaar in de buurt. Ik ben afgelopen zomer bij hem ingetrokken, dus wij wonen nu wel (parttime
) samen. Als hij heel ergens anders had gewoond was dat erg lastig geweest, maar hij ging elk weekend toch al hier naartoe, wat dat betreft is er voor hem dus niet zoveel veranderd.Een uitzending moet ik ook nog niet aan denken.. Zijn broertje is vanochtend vertrokken en laat zijn vriendin dus ook voor 4,5 maand achter.. Dat lijkt me zo zwaar! Vooral als je dan al bezig bent met kindjes en zo.. Ik moet daar dus ook nog niet teveel aan denken.
Echt huisje, boompje, beestje is erg lastig, vooral als hij intern zit. Sommigen hebben geluk en wonen vlakbij de kazerne (zoals mijn vriend zijn broertje en vriendin). Die jongens komen dan elke dag naar huis en is het net zoals bij andere mensen. Maar ja, sommige hebben pech en moeten intern zitten.. Ik denk wel dat het verstandig is om er nu een punt achter te zetten als je weet dat je het niet aan kan.. Hij kan er niet zo veel aan veranderen denk ik. Dan kun je het beter nu weten dan over een paar jaar als jullie wel samen gesetteld zijn..
maandag 14 december 2009 om 09:38
Arwyn,
Mijn kinderen zijn bijna drie en bijna een jaar.
Hun zullen er niet zo heel veel van mee krijgen maar toch.
Het is een ander soort vergelijking maar ik ben een dochter van een vrachtwagen chauffeur die op het buitenland rijd en tot mijn 7e was hij bij ons maar ik weet van mijn jeugd en nu ik ouder ben dat ik mijn vader te weinig heb gehad in mijn leven en een vader figuur is toch wel belangrijk.
Maar dat maakt ook allemaal niet uit komt vast wel goed.
Ik ben een langer dan een jaar getrouwd nu en voor een half jaar geleden was herintreden nooit van toepassing geweest.
Maar mijn man werkt nu voor zichzelf en wil vastigheid met salaris en voor het gezin helemaal top!
In het begin toen hij er over begon om terug naar de defensie te gaan had ik gewoon een nuchter gevoel dacht we zien wel.Maar dat het nu dichter bij komt en hij zo meteen 5 dagen van huis is en regelmatig 3 weken ja daar ga ik nu over nadenken.
Ik ben echt wel trots op mijn man daar licht het niet aan.
Ik hoop gewoon dat ik me draai er in kan vinden en zo niet ja dan zou ik er over moeten praten en kijken hoe we verder gaan.
Ik blijf afwachtend hij is nu zijn tweede keuring door en zijn laatste en jan gaan we er in ik laat het nog steeds op mijn afkomen.
Mijn kinderen zijn bijna drie en bijna een jaar.
Hun zullen er niet zo heel veel van mee krijgen maar toch.
Het is een ander soort vergelijking maar ik ben een dochter van een vrachtwagen chauffeur die op het buitenland rijd en tot mijn 7e was hij bij ons maar ik weet van mijn jeugd en nu ik ouder ben dat ik mijn vader te weinig heb gehad in mijn leven en een vader figuur is toch wel belangrijk.
Maar dat maakt ook allemaal niet uit komt vast wel goed.
Ik ben een langer dan een jaar getrouwd nu en voor een half jaar geleden was herintreden nooit van toepassing geweest.
Maar mijn man werkt nu voor zichzelf en wil vastigheid met salaris en voor het gezin helemaal top!
In het begin toen hij er over begon om terug naar de defensie te gaan had ik gewoon een nuchter gevoel dacht we zien wel.Maar dat het nu dichter bij komt en hij zo meteen 5 dagen van huis is en regelmatig 3 weken ja daar ga ik nu over nadenken.
Ik ben echt wel trots op mijn man daar licht het niet aan.
Ik hoop gewoon dat ik me draai er in kan vinden en zo niet ja dan zou ik er over moeten praten en kijken hoe we verder gaan.
Ik blijf afwachtend hij is nu zijn tweede keuring door en zijn laatste en jan gaan we er in ik laat het nog steeds op mijn afkomen.
