Relaties
alle pijlers
eerst alles, nu over
zaterdag 19 december 2009 om 17:10
hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier en wilde jullie een vraag voorleggen.
Mijn relatie van anderhalf jaar is net een weekje uit. Ik ben nog steeds helemaal van slag en snap er niets van.
Toen we elkaar leerden kennen, was hij gelijk helemaal weg van me. Niets was hem te veel en we gingen dan ook snel samenwonen in mijn huis. Hij was echt een prins op het witte paard. Daarin vond ik wel dat hij zichzelf regelmatig wegcijferde. Hij sprak zijn vrienden bijna niet meer, wilde geen avond zonder mij weg en ging elk conflict uit de weg door mij mijn zin te geven.Hij keek echt tegen mij op. Was er trots op dat ik naast mijn werk nog een studie deed . Ik stond echt op een soort voetstuk. Ik dacht, genieten, want dat wordt vanzelf wel minder. En of dat gebeurde.....
Op een dag was alles van hierboven ineens weg, als sneeuw voor de zon.
Mijn studie was lastig, hij wilde eigenlijk nergens over praten want alles in een relatie moet vanzelf gaan en ik deed eigenlijk niks meer goed. Ik deed niks uit mijzelf en zeurde over alles. Had ik voorheen geen minpunten, nu waren al mijn minpunten, die ik notabene van mijzelf ooit naar heb genoemd had, een groot struikelblok. Ik dacht te veel na, wilde te veel structuur en bevestiging. Daar had hij allemaal geen zin in. In de 'goede' periode kon hij nooit een negatief punt van mij noemen en vond hij mijn eigen genoemde minpunten helemaal niet erg. Nu ineens wel...Ook mijn familie, vrienden en huis waren ineens helemaal niks.
Mijn vraag is, heeft iemand van jullie dit wel eens meegemaakt? Of juist van de andere kant? En kan ik hem weer terug winnen? Is zo iemand in het begin zijn ware zelf of juist als laatste?
Bedankt vor het lezen.
Ik ben nieuw hier en wilde jullie een vraag voorleggen.
Mijn relatie van anderhalf jaar is net een weekje uit. Ik ben nog steeds helemaal van slag en snap er niets van.
Toen we elkaar leerden kennen, was hij gelijk helemaal weg van me. Niets was hem te veel en we gingen dan ook snel samenwonen in mijn huis. Hij was echt een prins op het witte paard. Daarin vond ik wel dat hij zichzelf regelmatig wegcijferde. Hij sprak zijn vrienden bijna niet meer, wilde geen avond zonder mij weg en ging elk conflict uit de weg door mij mijn zin te geven.Hij keek echt tegen mij op. Was er trots op dat ik naast mijn werk nog een studie deed . Ik stond echt op een soort voetstuk. Ik dacht, genieten, want dat wordt vanzelf wel minder. En of dat gebeurde.....
Op een dag was alles van hierboven ineens weg, als sneeuw voor de zon.
Mijn studie was lastig, hij wilde eigenlijk nergens over praten want alles in een relatie moet vanzelf gaan en ik deed eigenlijk niks meer goed. Ik deed niks uit mijzelf en zeurde over alles. Had ik voorheen geen minpunten, nu waren al mijn minpunten, die ik notabene van mijzelf ooit naar heb genoemd had, een groot struikelblok. Ik dacht te veel na, wilde te veel structuur en bevestiging. Daar had hij allemaal geen zin in. In de 'goede' periode kon hij nooit een negatief punt van mij noemen en vond hij mijn eigen genoemde minpunten helemaal niet erg. Nu ineens wel...Ook mijn familie, vrienden en huis waren ineens helemaal niks.
Mijn vraag is, heeft iemand van jullie dit wel eens meegemaakt? Of juist van de andere kant? En kan ik hem weer terug winnen? Is zo iemand in het begin zijn ware zelf of juist als laatste?
Bedankt vor het lezen.
dinsdag 22 december 2009 om 12:20
quote:colalight schreef op 22 december 2009 @ 11:32:
Dat is ook iets wat ik me af vraag. Ik denk dat dat terug te voeren is naar vroeger. Ik was thuis 'anders' en op school veel buitengesloten. Ik mocht niet zijn wie ik was of werd niet gewaardeerd om wie ik was. Op zich kan ik met vriendinnen en vrienden hier beter mee om gaan. Maar in een relatie lukt het me tot het moment dat de ander minder voor mij gaat voelen, dan komt dat oude gedrag terug van; ik zal wel niet goed zijn, ik moet me aanpassen'.
Dat ik het niet meer wil, heeft dan ook geresulteerd in het feit dat ik uiteindelijk de knoop heb doorgehakt, maar zijn gevoel was ineens weg. Ik bljif gewoon heel bang dat er echt iet mis is met me, dat ik iemand zijn verliefde gevoel ineens kan laten verdwijnen.
Aan de andere kant weet ik heel goed hoe en relatie eruit ziet. Dat je elkaar moet waarderen om wie je bent, wat je doet, enz. En ook dat je dingen gewoon met elkaar moet kunnen bespreken. Ik denk ook wel dat mijn ex en ik niet bij elkaar passen. Hij wilde echt nergens over praten, alles moest vanzelf gaan. toen ik dat niet trok, keerde hij zich van mij af.
Ik ben gewoon heel bang alleen over te blijven, dat ik nooit meer iemand tegen kom waarbij het zo goed voelde als bij mijn ex....
Zo heel gezellig klonk het anders niet...
Stel nou dat het echt zo is dat je nooit meer een partner zult vinden, hetgeen ik waag te betwijfelen maar enfin, houdt het leven dan op? Zul je dan nooit meer gelukkig kunnen zijn? Zal het nooit meer gezellig kunnen worden? Zul je eenzaam sterven? Wat dan?
Dat is ook iets wat ik me af vraag. Ik denk dat dat terug te voeren is naar vroeger. Ik was thuis 'anders' en op school veel buitengesloten. Ik mocht niet zijn wie ik was of werd niet gewaardeerd om wie ik was. Op zich kan ik met vriendinnen en vrienden hier beter mee om gaan. Maar in een relatie lukt het me tot het moment dat de ander minder voor mij gaat voelen, dan komt dat oude gedrag terug van; ik zal wel niet goed zijn, ik moet me aanpassen'.
Dat ik het niet meer wil, heeft dan ook geresulteerd in het feit dat ik uiteindelijk de knoop heb doorgehakt, maar zijn gevoel was ineens weg. Ik bljif gewoon heel bang dat er echt iet mis is met me, dat ik iemand zijn verliefde gevoel ineens kan laten verdwijnen.
Aan de andere kant weet ik heel goed hoe en relatie eruit ziet. Dat je elkaar moet waarderen om wie je bent, wat je doet, enz. En ook dat je dingen gewoon met elkaar moet kunnen bespreken. Ik denk ook wel dat mijn ex en ik niet bij elkaar passen. Hij wilde echt nergens over praten, alles moest vanzelf gaan. toen ik dat niet trok, keerde hij zich van mij af.
Ik ben gewoon heel bang alleen over te blijven, dat ik nooit meer iemand tegen kom waarbij het zo goed voelde als bij mijn ex....
Zo heel gezellig klonk het anders niet...
Stel nou dat het echt zo is dat je nooit meer een partner zult vinden, hetgeen ik waag te betwijfelen maar enfin, houdt het leven dan op? Zul je dan nooit meer gelukkig kunnen zijn? Zal het nooit meer gezellig kunnen worden? Zul je eenzaam sterven? Wat dan?
dinsdag 22 december 2009 om 12:27
dinsdag 22 december 2009 om 13:13
quote:colalight schreef op 22 december 2009 @ 12:27:
ik wil heel graag een gezinnetje. Ik ben ang dat ik straks te oud ben om nog kinderen te krijgen. Ik wil verder in het leven. Daarin zijn een partner en kinderen heel belangrijk voor me. Iedereen om mee heen is bezig met kinderen, trouwen, huisje kopen en ik ben weer alleen.Niet vervelend bedoeld maar dat is geen antwoord op mijn vraag. Bovendien kun je ook in je eentje een huis kopen en kinderen krijgen.
ik wil heel graag een gezinnetje. Ik ben ang dat ik straks te oud ben om nog kinderen te krijgen. Ik wil verder in het leven. Daarin zijn een partner en kinderen heel belangrijk voor me. Iedereen om mee heen is bezig met kinderen, trouwen, huisje kopen en ik ben weer alleen.Niet vervelend bedoeld maar dat is geen antwoord op mijn vraag. Bovendien kun je ook in je eentje een huis kopen en kinderen krijgen.
dinsdag 22 december 2009 om 13:24
Ik begrijp best de 'droom' van het willen van een gezin (hoewel ik dat zelf helemaal niet heb en nooit heb gehad). Maar is het wel handig om je geluk le laten afhangen van zo'n droom? Loop je dan niet het risico dat je alleen van die droom (die dan werkelijkheid moet gaan worden) gelukkig zou kunnen worden?
dat zou jammer zijn. Kun je je niet compleet en gelukkig voelen met wie je bent? Zo klinkt het namelijk. Werk dan daaraan: aan je zelfvertrouwen en zelfrespect. je bent niets meer en zeker niets minder dan een ander, dan de bomen en de sterren, wie dan ook!! het is belangrijk om dat in je eigen kern (=basis) echt te gaan voelen.
Relatietherapie kan jou daar niet bij helpen. Wel jezelf als goed gezelschap beschouwen en dat ook echt gaan voelen.
dat zou jammer zijn. Kun je je niet compleet en gelukkig voelen met wie je bent? Zo klinkt het namelijk. Werk dan daaraan: aan je zelfvertrouwen en zelfrespect. je bent niets meer en zeker niets minder dan een ander, dan de bomen en de sterren, wie dan ook!! het is belangrijk om dat in je eigen kern (=basis) echt te gaan voelen.
Relatietherapie kan jou daar niet bij helpen. Wel jezelf als goed gezelschap beschouwen en dat ook echt gaan voelen.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 22 december 2009 om 13:33
Het is trouwens best logisch dat je zelfvertrouwen nu minder is, na deze relatie. Ik denk dat de meeste mensen daar wel even last van hebben. Dat verminderde zelfvertrouwen maakt je echter ook wel veel duidelijk: je hebt waarschijnlijk veel van je geluk laten afhangen van die relatie. Je moet er echter niet in blijven hangen en op een gegeven moment weer verder gaan: met je kop op en schouders naar achteren.
Daarna sta je weer open voor je nieuwe leven met jezelf. je hebt van de relatie geleerd en nu ga je weer je eigen leven indelen. Zo ver ben jij echter nog niet en dat is niet vreemd als de relatie nog maar een week over is. Geef jezelf de tijd om te herstellen en probeer in ieder geval door te gaan met je leven, zo goe den kwaad als het kan. Jezelf afleiden door met vrienden wat te gaan doen (en je ziet wel of je dan eerder naar huis wilt), af en toe goed janken, jezelf proberen te vermaken en af te leiden...
Daarna sta je weer open voor je nieuwe leven met jezelf. je hebt van de relatie geleerd en nu ga je weer je eigen leven indelen. Zo ver ben jij echter nog niet en dat is niet vreemd als de relatie nog maar een week over is. Geef jezelf de tijd om te herstellen en probeer in ieder geval door te gaan met je leven, zo goe den kwaad als het kan. Jezelf afleiden door met vrienden wat te gaan doen (en je ziet wel of je dan eerder naar huis wilt), af en toe goed janken, jezelf proberen te vermaken en af te leiden...
Only dead fish go with the flow
dinsdag 22 december 2009 om 13:35
Dreamglasses, je hebt helemaal gelijk met je voorlaatste post, maar mijn ervaring is wel dat je (niet jij persoonlijk!) over het algemeen in theorie heel goed weet hoe iets 'moet/zou moeten' , maar om het in praktijk ook daadwerkelijk zo te voelen, dat is vaak een ander verhaal. Je kunt het je zelf nóg zo vaak voorhouden, maar het heeft vaak tijd nodig om zoiets te laten 'aarden' .
En zolang je dat nog niet echt zo voelt, dan kun je je daar bij tijden heel verdrietig onder voelen. Dat kan ik me nog wel herinneren.
Maar weet je, ik denk dat de meesten wel bep. dingen hebben in hun leven waar ze niet zo blij mee zijn, waarvan ze hadden gehoopt dat die anders uit zouden pakken. Maar dat gebeurt niet altijd zoals je hoopt. En dan wordt het op enig moment zaak dat je kan berusten in de situatie zoals die is. En er proberen het beste van te maken, blij zijn met de dingen die je allemaal wél hebt. Mij heeft dat erg geholpen, waardoor ik niet in die impasse bleef zitten van me zo rot voelen. Juist door te kijken naar wat ik allemaal wél heb, welke mogelijkheden mijn huidige situatie me biedt (en niet alleen kijken naar de dingen die je mist/verloren hebt) en dan gewoon blij zijn met je leven zoals het is.
Dat geeft zoveel rust!
Ik wens voor jou CL dat jij je ook zo kunt voelen. Enne.. ik snap je wens heel goed hoor, voor een gezinnetje. Maar realiseer je dat een gezinnetje ook echt niet zaligmakend is. Pas wanneer jij gewoon blij kunt zijn met jezelf, om wie en wat je bent, pas dan zul je het echte geluk ervaren. Met of zonder gezin...
En zolang je dat nog niet echt zo voelt, dan kun je je daar bij tijden heel verdrietig onder voelen. Dat kan ik me nog wel herinneren.
Maar weet je, ik denk dat de meesten wel bep. dingen hebben in hun leven waar ze niet zo blij mee zijn, waarvan ze hadden gehoopt dat die anders uit zouden pakken. Maar dat gebeurt niet altijd zoals je hoopt. En dan wordt het op enig moment zaak dat je kan berusten in de situatie zoals die is. En er proberen het beste van te maken, blij zijn met de dingen die je allemaal wél hebt. Mij heeft dat erg geholpen, waardoor ik niet in die impasse bleef zitten van me zo rot voelen. Juist door te kijken naar wat ik allemaal wél heb, welke mogelijkheden mijn huidige situatie me biedt (en niet alleen kijken naar de dingen die je mist/verloren hebt) en dan gewoon blij zijn met je leven zoals het is.
Dat geeft zoveel rust!
Ik wens voor jou CL dat jij je ook zo kunt voelen. Enne.. ik snap je wens heel goed hoor, voor een gezinnetje. Maar realiseer je dat een gezinnetje ook echt niet zaligmakend is. Pas wanneer jij gewoon blij kunt zijn met jezelf, om wie en wat je bent, pas dan zul je het echte geluk ervaren. Met of zonder gezin...
dinsdag 22 december 2009 om 13:35
Dat wil ik niet alleen.
Tuurlijk moet je in je eentje geukkig zijn voor je verder kunt. Dat was ik ook voor ik hem leerde kennen. Ik had me er bij neegelegd dat mijn wensen op dat gebied niet meer zouden uitkomen en toen kwam ik hem tegen. Hi wilde nog sneller dan ik samenwonen en aan kinderen beginnen....
Op de een of andere manier voel ik me altijd heel veel beter wanneer ik een relatie heb. In die relatie ben ik dan ook helemaal mijzelf, totdat diegene gaat twijfelen. Dan verlies ik mijzelf op de een of andere manier, alsof ik op los ijs sta.
En waar ik werkelijk bang voor ben? Ik weet het niet precies. Misschien dat iedereen mij zielig vindt, dat ze me waardeloos vinden omdat ik alleen ben, dat ze denken dat er iets niet goed is met me.
Tuurlijk moet je in je eentje geukkig zijn voor je verder kunt. Dat was ik ook voor ik hem leerde kennen. Ik had me er bij neegelegd dat mijn wensen op dat gebied niet meer zouden uitkomen en toen kwam ik hem tegen. Hi wilde nog sneller dan ik samenwonen en aan kinderen beginnen....
Op de een of andere manier voel ik me altijd heel veel beter wanneer ik een relatie heb. In die relatie ben ik dan ook helemaal mijzelf, totdat diegene gaat twijfelen. Dan verlies ik mijzelf op de een of andere manier, alsof ik op los ijs sta.
En waar ik werkelijk bang voor ben? Ik weet het niet precies. Misschien dat iedereen mij zielig vindt, dat ze me waardeloos vinden omdat ik alleen ben, dat ze denken dat er iets niet goed is met me.
dinsdag 22 december 2009 om 13:42
quote:colalight schreef op 22 december 2009 @ 13:35:
Dat wil ik niet alleen.
Tuurlijk moet je in je eentje geukkig zijn voor je verder kunt. Dat was ik ook voor ik hem leerde kennen. Ik had me er bij neegelegd dat mijn wensen op dat gebied niet meer zouden uitkomen en toen kwam ik hem tegen. Hi wilde nog sneller dan ik samenwonen en aan kinderen beginnen....
Op de een of andere manier voel ik me altijd heel veel beter wanneer ik een relatie heb. In die relatie ben ik dan ook helemaal mijzelf, totdat diegene gaat twijfelen. Dan verlies ik mijzelf op de een of andere manier, alsof ik op los ijs sta.
En waar ik werkelijk bang voor ben? Ik weet het niet precies. Misschien dat iedereen mij zielig vindt, dat ze me waardeloos vinden omdat ik alleen ben, dat ze denken dat er iets niet goed is met me.Probeer nou eens antwoord te geven op de vragen die ik je stel...
Dat wil ik niet alleen.
Tuurlijk moet je in je eentje geukkig zijn voor je verder kunt. Dat was ik ook voor ik hem leerde kennen. Ik had me er bij neegelegd dat mijn wensen op dat gebied niet meer zouden uitkomen en toen kwam ik hem tegen. Hi wilde nog sneller dan ik samenwonen en aan kinderen beginnen....
Op de een of andere manier voel ik me altijd heel veel beter wanneer ik een relatie heb. In die relatie ben ik dan ook helemaal mijzelf, totdat diegene gaat twijfelen. Dan verlies ik mijzelf op de een of andere manier, alsof ik op los ijs sta.
En waar ik werkelijk bang voor ben? Ik weet het niet precies. Misschien dat iedereen mij zielig vindt, dat ze me waardeloos vinden omdat ik alleen ben, dat ze denken dat er iets niet goed is met me.Probeer nou eens antwoord te geven op de vragen die ik je stel...
dinsdag 22 december 2009 om 13:56
[quote]wuiles schreef op 22 december 2009 @ 12:20:
[...]
Zo heel gezellig klonk het anders niet...
Stel nou dat het echt zo is dat je nooit meer een partner zult vinden, hetgeen ik waag te betwijfelen maar enfin, houdt het leven dan op? NEE Zul je dan nooit meer gelukkig kunnen zijn?DAAR BEN IK WEL BANG VOOR. IK HEB NIET IETS ANDERS WAT WAT MIJ STRUCTUREEL GELUKKIG MAAKT. Zal het nooit meer gezellig kunnen worden? IDEMZul je eenzaam sterven?JA Wat dan? DAN HEB IK VOOR NIETS GELEEFD, ZONDER DOEL.
[...]
Zo heel gezellig klonk het anders niet...
Stel nou dat het echt zo is dat je nooit meer een partner zult vinden, hetgeen ik waag te betwijfelen maar enfin, houdt het leven dan op? NEE Zul je dan nooit meer gelukkig kunnen zijn?DAAR BEN IK WEL BANG VOOR. IK HEB NIET IETS ANDERS WAT WAT MIJ STRUCTUREEL GELUKKIG MAAKT. Zal het nooit meer gezellig kunnen worden? IDEMZul je eenzaam sterven?JA Wat dan? DAN HEB IK VOOR NIETS GELEEFD, ZONDER DOEL.
dinsdag 22 december 2009 om 14:03
quote:colalight schreef op 22 december 2009 @ 13:56:
[quote]wuiles schreef op 22 december 2009 @ 12:20:
[...]
Zo heel gezellig klonk het anders niet...
Stel nou dat het echt zo is dat je nooit meer een partner zult vinden, hetgeen ik waag te betwijfelen maar enfin, houdt het leven dan op? NEE Zul je dan nooit meer gelukkig kunnen zijn?DAAR BEN IK WEL BANG VOOR. IK HEB NIET IETS ANDERS WAT WAT MIJ STRUCTUREEL GELUKKIG MAAKT. Zal het nooit meer gezellig kunnen worden? IDEMZul je eenzaam sterven?JA Wat dan? DAN HEB IK VOOR NIETS GELEEFD, ZONDER DOEL.Je hebt jezelf om je structureel gelukkig te maken. Maar als je echt gelooft wat je hier opschrijft dan lijkt het me verstandig om hulp te gaan zoeken. Het leven duurt te kort om met zo weinig perspectief voort te gaan. Ander vraagje, vind je het leven van andere singles doelloos en zinloos?
[quote]wuiles schreef op 22 december 2009 @ 12:20:
[...]
Zo heel gezellig klonk het anders niet...
Stel nou dat het echt zo is dat je nooit meer een partner zult vinden, hetgeen ik waag te betwijfelen maar enfin, houdt het leven dan op? NEE Zul je dan nooit meer gelukkig kunnen zijn?DAAR BEN IK WEL BANG VOOR. IK HEB NIET IETS ANDERS WAT WAT MIJ STRUCTUREEL GELUKKIG MAAKT. Zal het nooit meer gezellig kunnen worden? IDEMZul je eenzaam sterven?JA Wat dan? DAN HEB IK VOOR NIETS GELEEFD, ZONDER DOEL.Je hebt jezelf om je structureel gelukkig te maken. Maar als je echt gelooft wat je hier opschrijft dan lijkt het me verstandig om hulp te gaan zoeken. Het leven duurt te kort om met zo weinig perspectief voort te gaan. Ander vraagje, vind je het leven van andere singles doelloos en zinloos?
dinsdag 22 december 2009 om 14:04
yayaatje, ik denk dat we er ongeveer wel hetzelfde over denken. In mijn laatste post naar TO heb ik haar ook wel duidelijk gemaakt dat je er niet gelijk bent. Zeker niet een week na de breuk van een belangrijke relatie.
Colalight: het is niet gezond om aan dergelijke droom vast te houden en te denken dat je voor niets geleefd hebt als je geen gezin hebt. Het leven is echt niet zinloos als dat gezin er niet van zou gaan komen. Ik begrijp heel goed dat alles nu zinloos lijkt, je hebt immers liefdesverdriet. dat haalt niet de meest vrolijke kant van je naar boven. Geef jezelf nu even de tijd om dingen weer helder te gaan zien.
Colalight: het is niet gezond om aan dergelijke droom vast te houden en te denken dat je voor niets geleefd hebt als je geen gezin hebt. Het leven is echt niet zinloos als dat gezin er niet van zou gaan komen. Ik begrijp heel goed dat alles nu zinloos lijkt, je hebt immers liefdesverdriet. dat haalt niet de meest vrolijke kant van je naar boven. Geef jezelf nu even de tijd om dingen weer helder te gaan zien.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 22 december 2009 om 14:13
Ja denk dat het nu tijd word dat Cola light moet gaan beseffen dat zijzelf het doel in haar leven is en de rest een goede aanvulling en geen invulling. Is iets wat ikzelf ook wat later heb geleerd, maar snap wel dat veel van mijn onzekerheid, relatieverdriet (dat maar duurde), verkeerde keuzes enz..daar uit voortkwam..
Waarom vind je jezelf geen doel om voor te leven CL?
Waarom vind je jezelf geen doel om voor te leven CL?
dinsdag 22 december 2009 om 14:48
quote:colalight schreef op 22 december 2009 @ 14:41:
Omdat mij dat niet vervult. Ik vind het egoistisch om alleen voor mijzelf te leven. Ik geloof ook niet dat we daarom hier zijn.Ik geloof niet dat iemand je zou adviseren alleen voor jezelf te gaan leven. Je wordt wel geadviseerd met jezelf te gaan leven. Als jij iemand bent die graag voor anderen zorgt dan kun je daar bijvoorbeeld invulling aan gaan geven door (tijdens je vakanties) vrijwilligerswerk te gaan doen en twee weken op een schip met gehandicapten mee te varen (ik doe maar een gooi). Als jij daar een goed gevoel van krijgt dan moet je dus zorgen dat je dit gaat doen. Omdat jij er blij van wordt. En dat heeft niets met egoisme te maken maar alles met goed voor jezelf en voor anderen zorgen.
Omdat mij dat niet vervult. Ik vind het egoistisch om alleen voor mijzelf te leven. Ik geloof ook niet dat we daarom hier zijn.Ik geloof niet dat iemand je zou adviseren alleen voor jezelf te gaan leven. Je wordt wel geadviseerd met jezelf te gaan leven. Als jij iemand bent die graag voor anderen zorgt dan kun je daar bijvoorbeeld invulling aan gaan geven door (tijdens je vakanties) vrijwilligerswerk te gaan doen en twee weken op een schip met gehandicapten mee te varen (ik doe maar een gooi). Als jij daar een goed gevoel van krijgt dan moet je dus zorgen dat je dit gaat doen. Omdat jij er blij van wordt. En dat heeft niets met egoisme te maken maar alles met goed voor jezelf en voor anderen zorgen.
dinsdag 22 december 2009 om 14:54
quote:colalight schreef op 22 december 2009 @ 14:51:
Daarom werk ik in het speciaal onderwijs; dit geeft mij een goed gevoel omdat ik heel veel voor die kinderen doe.
Het lege gevoel blijft.
Mooi, dan heb je al een heel belangrijke stap gezet. Nu is de vraag wat er nog meer nodig is om je leven compleet te doen voelen, zonder dat je alles ophangt aan het hebben van een relatie. Heb je een goed sociaal leven? Doe je aan sport? Volg je een studie of cursus? Heb je een concreet plan met betrekking tot je huisvesting? Heb je je verdiept in de voors en tegens van een kind grootbrengen in je eentje?
Het leven gaat door en jij gaat echt weer een keer gelukkig worden. Tot die tijd is het hard werken om er weer bovenop te komen en je leven zo leuk mogelijk in te richten.
Daarom werk ik in het speciaal onderwijs; dit geeft mij een goed gevoel omdat ik heel veel voor die kinderen doe.
Het lege gevoel blijft.
Mooi, dan heb je al een heel belangrijke stap gezet. Nu is de vraag wat er nog meer nodig is om je leven compleet te doen voelen, zonder dat je alles ophangt aan het hebben van een relatie. Heb je een goed sociaal leven? Doe je aan sport? Volg je een studie of cursus? Heb je een concreet plan met betrekking tot je huisvesting? Heb je je verdiept in de voors en tegens van een kind grootbrengen in je eentje?
Het leven gaat door en jij gaat echt weer een keer gelukkig worden. Tot die tijd is het hard werken om er weer bovenop te komen en je leven zo leuk mogelijk in te richten.
dinsdag 22 december 2009 om 15:06
ik heb veel vriendinnen, sport, volg een studie, heb een koopappartement, ben bezig om mij verder te ontwikkelen in mijn loopbaan. Alles gaat eigenlijk zoals ik het wil. Alleen hetgeen ik het liefste wil, wil niet lukken. En waarom? Ik weet het niet. Ik zie er goed uit, heb best een leuk leven en ben ook lief en zorgzaam. Kan zelfs een aantal vragen bij triviant beantwoorden 
Heb er wel over gedacht om alleen een kind op te voeden, maar dat wil ik niet. Ik wil het heel graag samen doen met iemand.
Heb er wel over gedacht om alleen een kind op te voeden, maar dat wil ik niet. Ik wil het heel graag samen doen met iemand.
dinsdag 22 december 2009 om 15:14
quote:colalight schreef op 22 december 2009 @ 15:10:
afstuderen, mij verder ontwikkelen in mijn werk (functie als schoolpedagoog), een relatie krijgen.Het verwezenlijken van de eerste twee, overigens prachtige, doelen heb je zelf in de hand, het laatste doel niet. Dat is helaas niet anders. Bovendien verkeer je in bijzonder goed gezelschap als je bedenkt dat er naast jou meer dan een miljoen andere singles zijn in Nederland. Stel nou dat het komend jaar niet lukt om een relatie te krijgen... hoe ga je dan zorgen dat je toch gelukkig wordt?
afstuderen, mij verder ontwikkelen in mijn werk (functie als schoolpedagoog), een relatie krijgen.Het verwezenlijken van de eerste twee, overigens prachtige, doelen heb je zelf in de hand, het laatste doel niet. Dat is helaas niet anders. Bovendien verkeer je in bijzonder goed gezelschap als je bedenkt dat er naast jou meer dan een miljoen andere singles zijn in Nederland. Stel nou dat het komend jaar niet lukt om een relatie te krijgen... hoe ga je dan zorgen dat je toch gelukkig wordt?
dinsdag 22 december 2009 om 15:22
Dat vind ik dus moeilijk. bij het idee dat het mogelijk is dat het laatste niet perse hoeft te gebeuren, voel ik me heel angstig. (terwijl ik er nu echt niet aan moet denken om iets met een ander te beginnen)
Ik heb altijd gedacht zo rond mijn 30e moeder te worden. Met mijn ex had ik ook al concrete plannen. (al gestopt met de pil en aan het afbouwen met AD)
Ik ben ook bang dat als ik me op andere doelen richt, zoal smijn werk, ik niet meer open sta voor een partner. Dat ik dan te veel bezig ben met mijn werk of zo.
Hoe ik ervoor kan zorgen dat ik gelukkig word moet ik nog even nadenken, daar heb ik niet zomaar een antwoord op.
Ik heb altijd gedacht zo rond mijn 30e moeder te worden. Met mijn ex had ik ook al concrete plannen. (al gestopt met de pil en aan het afbouwen met AD)
Ik ben ook bang dat als ik me op andere doelen richt, zoal smijn werk, ik niet meer open sta voor een partner. Dat ik dan te veel bezig ben met mijn werk of zo.
Hoe ik ervoor kan zorgen dat ik gelukkig word moet ik nog even nadenken, daar heb ik niet zomaar een antwoord op.
dinsdag 22 december 2009 om 15:33
Ik vind het toch wel apart hoe je hierin staat moet ik zeggen... het lijkt alsof je een ideelplaatje in je hoofd hebt (al een hele tijd) en dat - wanneer het niet uitkomt - je hele geluk in duigen valt. Ook klinkt het alsof je je hele leven en toekomst hebt uitgestippeld. Dit klinkt niet erg spontaan. En - je moet het niet verkeerd begrijpen - het klinkt ook een beetje dat het je bijna niet uitmaakt of je dit met je ex zou doen of met een andere (toekomstige) partner.
Die leegte - waar jij het over hebt - is een leegte in jezelf. Die is niet op te vullen met een gezin en.of partner. Bovendien heeft het leven soms erg onverwachte dingen voor ons in petto. Zo kan het zijn dat je je perfecte partner hebt gevonden, zwanger raakt en besluit die 'perfecte' partner er vandoor te gaan terwijl je al ver zwanger bent. Dit kun je niet van te voren berekenen of voorzien altijd. Ook op dat moment blijft het er op neer komen dat je dan toch tevreden en goed met jezelf overweg kunt.
Een kind krijgen staat ook los van de relatie. je moet ook voor een kind willen kiezen als je de consequentie kunt krijgen dat de vader van je kindje geen zorg (of beperkt) wil dragen voor je kindje.
Ik begrijp je droom, maar besef je dat het een ideaalplaatje is en dat is niet hetgeen wat je uiteindelijk het gelukkigst maakt. Het is belangrijk om in grote lijnen tevreden en gelukkig te zijn met jezelf en je leven. Alles wat erbij komt, is een toetje, een extra ding wat het leven nog leuker kan maken.
Die leegte - waar jij het over hebt - is een leegte in jezelf. Die is niet op te vullen met een gezin en.of partner. Bovendien heeft het leven soms erg onverwachte dingen voor ons in petto. Zo kan het zijn dat je je perfecte partner hebt gevonden, zwanger raakt en besluit die 'perfecte' partner er vandoor te gaan terwijl je al ver zwanger bent. Dit kun je niet van te voren berekenen of voorzien altijd. Ook op dat moment blijft het er op neer komen dat je dan toch tevreden en goed met jezelf overweg kunt.
Een kind krijgen staat ook los van de relatie. je moet ook voor een kind willen kiezen als je de consequentie kunt krijgen dat de vader van je kindje geen zorg (of beperkt) wil dragen voor je kindje.
Ik begrijp je droom, maar besef je dat het een ideaalplaatje is en dat is niet hetgeen wat je uiteindelijk het gelukkigst maakt. Het is belangrijk om in grote lijnen tevreden en gelukkig te zijn met jezelf en je leven. Alles wat erbij komt, is een toetje, een extra ding wat het leven nog leuker kan maken.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 22 december 2009 om 16:48
Colla light, het valt me wel op de je erg bezig bent met de toekomst en een ideaalplaatje daarvan. Dat is wel zonde, want op die manier glijdt je leven aan je voorbij. Probeer zoveel mogelijk in het nu te leven en het jezelf naar de zin te maken met de dingen die je NU, op dit moment kan doen om je lekker te voelen. Zeker als je net uit een relatie komt die je moet verwerken heeft dat enige tijd nodig. Als je je teveel focust op een toekomstdroom die nu weggevallen is vergeet je misschien om je vorige relatie goed te verwerken. De kans dat het dan in de toekomst weer mis gaat wordt zo alleen maar groter.
