Relaties
alle pijlers
Kerst met familie of met m'n lief???
woensdag 23 december 2009 om 11:57
Hoi!
Over een paar dagen is het weer kerstmis. Hartstikke leuk, maar het brengt voor vele ook heel wat stress mee. Zo ook voor mij.
Mijn moeder heeft eerste kerstdag een diner gepland met mijn grootouders en oom en tante en drie nichtjes. En wil dat ik daar graag bij ben. Mijn vriend mag dan echter niet mee, omdat mijn ouders hem zodanig niet accepteren dat hij er dus zelfs met kerst niet bij mag zijn.
Mijn vriend moet met de kerst gewoon werken (Horeca) maar is eerste kerstdag vrij, en we hebben het er al een tijd over om dan gezellig samen te koken en te dineren.
En nu is er dus een probleem. Want wat doe ik nu? Mijn vriend zegt dat hij het wel begrijpt als ik bij mijn ouders ga eten, maar ik wil kerst niet zonder hem vieren.
En bovendien is de relatie met mijn ouders niet bijzonder geweldig (laten we zeggen dat dat een understatement is), dus zou ik, mocht ik bij mijn ouders gaan eten, waarschijnlijk een kerst met ruzie tegemoet zien. En ja de hele familie komt, maar ik moet zeggen dat ik het niet zie zitten om aan tafel mooi weer te spelen terwijl er in de keuken gevochten wordt.
Ik vind het geen probleem om met kerstavond en tweede kerstdag bij mijn ouders te zijn, maar eerste kerstdag ben ik dus liever bij mijn lief.
Maar het blijft een moeilijke keuze. Mijn ouders zullen dit namelijk niet zonder meer accepteren, ik durf het ze niet eens te vertellen, want ik ben bang voor hun reactie.
Wat zouden jullie doen, en hoe kan ik het het beste brengen?
Over een paar dagen is het weer kerstmis. Hartstikke leuk, maar het brengt voor vele ook heel wat stress mee. Zo ook voor mij.
Mijn moeder heeft eerste kerstdag een diner gepland met mijn grootouders en oom en tante en drie nichtjes. En wil dat ik daar graag bij ben. Mijn vriend mag dan echter niet mee, omdat mijn ouders hem zodanig niet accepteren dat hij er dus zelfs met kerst niet bij mag zijn.
Mijn vriend moet met de kerst gewoon werken (Horeca) maar is eerste kerstdag vrij, en we hebben het er al een tijd over om dan gezellig samen te koken en te dineren.
En nu is er dus een probleem. Want wat doe ik nu? Mijn vriend zegt dat hij het wel begrijpt als ik bij mijn ouders ga eten, maar ik wil kerst niet zonder hem vieren.
En bovendien is de relatie met mijn ouders niet bijzonder geweldig (laten we zeggen dat dat een understatement is), dus zou ik, mocht ik bij mijn ouders gaan eten, waarschijnlijk een kerst met ruzie tegemoet zien. En ja de hele familie komt, maar ik moet zeggen dat ik het niet zie zitten om aan tafel mooi weer te spelen terwijl er in de keuken gevochten wordt.
Ik vind het geen probleem om met kerstavond en tweede kerstdag bij mijn ouders te zijn, maar eerste kerstdag ben ik dus liever bij mijn lief.
Maar het blijft een moeilijke keuze. Mijn ouders zullen dit namelijk niet zonder meer accepteren, ik durf het ze niet eens te vertellen, want ik ben bang voor hun reactie.
Wat zouden jullie doen, en hoe kan ik het het beste brengen?
woensdag 23 december 2009 om 13:33
quote:vivelle schreef op 23 december 2009 @ 13:28:
[...]
En ja mijn ouders moeten inderdaad mijn liefde ook accepteren als ze mij willen accepteren, en dit heb ik ze al zó vaak gezegd. Maar mijn ouders denken echt dat ik 'die neger' heb uitgekozen om hun te pesten, want ik maak hun hele leven kapot, en ze gaan kapot aan mij, en het is mijn schuld als ze dood gaan, want ik heb hun helemaal geruineerd.. Ja het is ronduit kut om zulke dingen te horen. Maar mijn moeder denkt echt dat het zo werkt, en dat ik door al die dreigingen het uit zal maken met mijn vriend en tot mijn 81ste bij hun zal blijven...Ik begrijp je dilemma echt begrijp me niet verkeerd maar je denkt niet aan jezelf... Je moet gewoon hard zijn en zeggen ik wil komen maar alleen als hij mag komen zeggen ze nee.. dan zeg je oke prima en laat je het daarbij.... Het is moeilijk maar wat wil je dan? Je hele leven je vriend voor hun verborgen houden...? Stel jullie blijven zolang bij elkaar dat jullie gaan trouwen of kinderen krijgen? Komen ze dan alleen op verjaardagen van hun kleinkind als de vader er NIET is... Of willen ze jouw kinderen niet zien omdat het halfnegers zijn???!!! Het is vergezocht maar het kan zo lopen en het benadrukt alleenmaar hoe belachelijk je ouders reageren!
[...]
En ja mijn ouders moeten inderdaad mijn liefde ook accepteren als ze mij willen accepteren, en dit heb ik ze al zó vaak gezegd. Maar mijn ouders denken echt dat ik 'die neger' heb uitgekozen om hun te pesten, want ik maak hun hele leven kapot, en ze gaan kapot aan mij, en het is mijn schuld als ze dood gaan, want ik heb hun helemaal geruineerd.. Ja het is ronduit kut om zulke dingen te horen. Maar mijn moeder denkt echt dat het zo werkt, en dat ik door al die dreigingen het uit zal maken met mijn vriend en tot mijn 81ste bij hun zal blijven...Ik begrijp je dilemma echt begrijp me niet verkeerd maar je denkt niet aan jezelf... Je moet gewoon hard zijn en zeggen ik wil komen maar alleen als hij mag komen zeggen ze nee.. dan zeg je oke prima en laat je het daarbij.... Het is moeilijk maar wat wil je dan? Je hele leven je vriend voor hun verborgen houden...? Stel jullie blijven zolang bij elkaar dat jullie gaan trouwen of kinderen krijgen? Komen ze dan alleen op verjaardagen van hun kleinkind als de vader er NIET is... Of willen ze jouw kinderen niet zien omdat het halfnegers zijn???!!! Het is vergezocht maar het kan zo lopen en het benadrukt alleenmaar hoe belachelijk je ouders reageren!
woensdag 23 december 2009 om 13:35
Vivelle, wat een naar en manipulatief mens is die moeder van jou! Ik sluit me aan bij mijn voorgangers hier. Vier lekker kerst met je vriend. Jij kiest niet voor de ontstane situatie, je ouders doen dat. Zij maken een keuze, maar praten jou vervolgens een rotgevoel aan. Dat klopt voor geen meter. Dat je geen kwaad over je moeder wilt spreken tegen je oma, vind ik heel lief. Maar ik vind wel dat je oma van jou moet weten wat er speelt. Ze zal het niet leuk vinden, maar ze zal wellicht wel beter begrijpen waarom je deze keuze gemaakt hebt.
woensdag 23 december 2009 om 13:44
Mijn ouders zijn moeilijke mensen, en zijn inderdaad niet te begrijpen.
ik moet inderdaad aan mezelf denken, maar ik ind het gewoon erg om kerst zonder mijn familie te vieren. Hoezeer mijn ouders ook mijn leven zuur maken, ik hou wel van ze, want het zijn mijn ouders. Ik ga eerste kerstdag inderdaad afzeggen, maar niemand gaat dit accepteren.
Mijn oma accepteert mijn vriend wel (ondanks dat ze hem nog nooit heeft ontmoet) maar ze zal nooit accepteren dat ik mijn vriend boven mijn ouders verkies. En ik weet wel dat mijn moeder mijn geen keus laat, en dat kan ik mijn oma ook wel uitleggen, maar die zal blijven vinden dat ik de kerst dan maar zonder mijn vriend zal moeten vieren.
En goudlokje, mijn kinderen zouden dan maar 1 opa en oma hebben en dat zouden de ouders van mijn vriend zijn, want mijn ouders zouden inderdaad niks met die halfnegers te maken willen hebben.
Het is gewoon zo rot! Ik haat het zo dat mijn ouders zo moeilijk doen!
Maar ik zal der maar opbellen en zeggen dat ik best langs wil komen, maar niet op eerste kerstdag, en dat moet ze maar accepteren.
ik moet inderdaad aan mezelf denken, maar ik ind het gewoon erg om kerst zonder mijn familie te vieren. Hoezeer mijn ouders ook mijn leven zuur maken, ik hou wel van ze, want het zijn mijn ouders. Ik ga eerste kerstdag inderdaad afzeggen, maar niemand gaat dit accepteren.
Mijn oma accepteert mijn vriend wel (ondanks dat ze hem nog nooit heeft ontmoet) maar ze zal nooit accepteren dat ik mijn vriend boven mijn ouders verkies. En ik weet wel dat mijn moeder mijn geen keus laat, en dat kan ik mijn oma ook wel uitleggen, maar die zal blijven vinden dat ik de kerst dan maar zonder mijn vriend zal moeten vieren.
En goudlokje, mijn kinderen zouden dan maar 1 opa en oma hebben en dat zouden de ouders van mijn vriend zijn, want mijn ouders zouden inderdaad niks met die halfnegers te maken willen hebben.
Het is gewoon zo rot! Ik haat het zo dat mijn ouders zo moeilijk doen!
Maar ik zal der maar opbellen en zeggen dat ik best langs wil komen, maar niet op eerste kerstdag, en dat moet ze maar accepteren.
woensdag 23 december 2009 om 13:47
quote:vivelle schreef op 23 december 2009 @ 13:44:
En goudlokje, mijn kinderen zouden dan maar 1 opa en oma hebben en dat zouden de ouders van mijn vriend zijn, want mijn ouders zouden inderdaad niks met die halfnegers te maken willen hebben.
Het is gewoon zo rot! Ik haat het zo dat mijn ouders zo moeilijk doen!
Maar ik zal der maar opbellen en zeggen dat ik best langs wil komen, maar niet op eerste kerstdag, en dat moet ze maar accepteren.
Super vervelend voor je, ik leef met je mee:hug:
Ben benieuwd hoe alles verloopt, laat je nog wat horen?
Heel veel sterkte!
En goudlokje, mijn kinderen zouden dan maar 1 opa en oma hebben en dat zouden de ouders van mijn vriend zijn, want mijn ouders zouden inderdaad niks met die halfnegers te maken willen hebben.
Het is gewoon zo rot! Ik haat het zo dat mijn ouders zo moeilijk doen!
Maar ik zal der maar opbellen en zeggen dat ik best langs wil komen, maar niet op eerste kerstdag, en dat moet ze maar accepteren.
Super vervelend voor je, ik leef met je mee:hug:
Ben benieuwd hoe alles verloopt, laat je nog wat horen?
Heel veel sterkte!
woensdag 23 december 2009 om 13:56
Er is natuurlijk ook nog de schijnheilige oplossing:
Je belt gewoon op eerste kerstdag 's ochtends op en zegt dat je je heeeeeeleeeeeemaaaaaaal niet lekker voelt. Dus heeft het weinig zin om te komen eten en drinken.
Vervolgens maak je het gezellig met je vriend en je doet verder geen mededelingen hierover aan je ouders.
Natuurlijk is dit slechts een tijdelijke oplossing maar als je geen zin in gezeik heb, misschien wel een ideetje.
Belachelijk trouwens dat je ouders je diploma uitreiking hebben gemist omdat ze je vriend niet wilden zien en dat ze hun eventuele kleinkinderen nooit zullen accepteren omdat ze halfbloedjes zijn! Ongelooflijk dat er nog zulke rascisten rondlopen!
Je belt gewoon op eerste kerstdag 's ochtends op en zegt dat je je heeeeeeleeeeeemaaaaaaal niet lekker voelt. Dus heeft het weinig zin om te komen eten en drinken.
Vervolgens maak je het gezellig met je vriend en je doet verder geen mededelingen hierover aan je ouders.
Natuurlijk is dit slechts een tijdelijke oplossing maar als je geen zin in gezeik heb, misschien wel een ideetje.
Belachelijk trouwens dat je ouders je diploma uitreiking hebben gemist omdat ze je vriend niet wilden zien en dat ze hun eventuele kleinkinderen nooit zullen accepteren omdat ze halfbloedjes zijn! Ongelooflijk dat er nog zulke rascisten rondlopen!
woensdag 23 december 2009 om 13:58
Heb me moeder net gebeld en gezegd dat ik er eerste kerstdag niet bij ben. Ze reageerde heel onverschillig, en zij dat ik moest doen wat ik wilde en wat mij gelukkig zou maken. Ik zei dat ik graag de kerst met hun om kerstavond zou vieren en eventueel nog op tweede kerstdag, maar ook daar reageerde ze heel onverschillig op. Ik moest zelf maar kijken.
Een verrassende reactie, maar ook dit doet pijn. Door mijn moeder nu op te bellen komt het besef steeds meer dat ik dus geen kerst kan vieren met familie én met mijn vriendje.
Ik kan misschien een huillie zijn, maar ik zit hier met tranen in mijn ogen. Vind dit zó erg. Veel mensen vinden kerst commercieel. Maar voor mij is het echt een happening. En nu dit.. Ik zou zo graag willen dat mijn ouders mij eindelijk zouden accepteren!
Een verrassende reactie, maar ook dit doet pijn. Door mijn moeder nu op te bellen komt het besef steeds meer dat ik dus geen kerst kan vieren met familie én met mijn vriendje.
Ik kan misschien een huillie zijn, maar ik zit hier met tranen in mijn ogen. Vind dit zó erg. Veel mensen vinden kerst commercieel. Maar voor mij is het echt een happening. En nu dit.. Ik zou zo graag willen dat mijn ouders mij eindelijk zouden accepteren!
woensdag 23 december 2009 om 14:04
Idd ben ik het met elninjo eens dat je naar je oma gewoon de waarheid moet vertellen. Als 2 mensen het over een ander persoon eens zijn, versterkt dit elkaar altijd. In dit geval als je oma het met je moeder over je eens is (omdat zij alleen de dingen van je moeder hoort) voelt je moeder zich sterker. Ze kan het er met iemand over hebben, iemand die haar mening deelt, je oma in dit geval geeft ook haar mening die dicht bij die van je moeder ligt waarschijnlijk en zo word het gedrag van je moeder naar jou toe bevestigd. Misschien klinkt het een beetje warrig, weet het niet beter uit te leggen..
woensdag 23 december 2009 om 14:17
Hey Vivelle, for what it's worth: ik vind jou erg verstandig en redelijk voor een meid van 18 jaar! Jouw ouders zouden in hun handjes mogen knijpen met zo'n dochter!
Ik vier ook geen kerst met mijn familie (grote, dikke bonje) en ik ben wat hun (met name mijn vader) betreft inmiddels emotioneel uitgecheckt . Ik ben wel ondertussen 40 dus het heeft mij ook heel wat jaartjes gekost om op dit punt te komen.
Voor jou en je vriend: een hele fijne eerste kerstdag gewenst!
Ik vier ook geen kerst met mijn familie (grote, dikke bonje) en ik ben wat hun (met name mijn vader) betreft inmiddels emotioneel uitgecheckt . Ik ben wel ondertussen 40 dus het heeft mij ook heel wat jaartjes gekost om op dit punt te komen.
Voor jou en je vriend: een hele fijne eerste kerstdag gewenst!
woensdag 23 december 2009 om 14:44
Hmmm ik herken je verhaal wel een klein beetje in die zin dat het bij mijn ouders vaak moet zoals zij willen en anders niet. En ik weet ook nog niet zo goed hoe ik daar mee om moet/wil gaan. Lastig he? Want je zegt zelf al, het zijn wel je ouders, ze kunnen ook wél lief voor je zijn en ze kennen je voor een deel ook zo goed (in mijn geval dan).
Ik snap ook dat je niet blij bent met de reactie van je moeder. Misschien had je zelfs wel liever gehad dat er nog meer stennis van kwam, want onverschilligheid is vaak pijnlijker dan ruzie, als ze er ruzie om willen maken is het in ieder geval nog belangrijk genoeg voor ze? Zoiets?
Verstandig dat je in dit opzicht voor je vriendje kiest. Ik hoop dat jullie een heel leuke en gezellige dag hebben!
Ik snap ook dat je niet blij bent met de reactie van je moeder. Misschien had je zelfs wel liever gehad dat er nog meer stennis van kwam, want onverschilligheid is vaak pijnlijker dan ruzie, als ze er ruzie om willen maken is het in ieder geval nog belangrijk genoeg voor ze? Zoiets?
Verstandig dat je in dit opzicht voor je vriendje kiest. Ik hoop dat jullie een heel leuke en gezellige dag hebben!
woensdag 23 december 2009 om 19:13
Ik wil even zeggen dat ik het ontzettend lief vind van je vriend dat hij het begrijpt als je bij je ouders kerst gaat vieren terwijl hij de andere dagen moet werken ( en dat in deze omstandigheden ) ik denk dat er veel mannen ( en vrouwen ) zijn die dat begrip niet op zouden kunnen brengen.
Oh, het gedrag van je moeder herken ik wel, ik heb er ook zo 1, en ja, het doet je verdriet dat ze zo reageert, maar probeer echt gewoon sterk in je schoenen te staan anders ben je er over 10 jaar nog niet mee klaar. Ze moet jou echt als een volwassen persoon gaan zien en niet denken dat je nog die peuter bent van vroeger die ze kon laten doen wat zij wilde.
Lekker kerst vieren met je vriend en bel je oma vantevoren even op om uit te leggen waarom je niet kunt komen.
Oh, het gedrag van je moeder herken ik wel, ik heb er ook zo 1, en ja, het doet je verdriet dat ze zo reageert, maar probeer echt gewoon sterk in je schoenen te staan anders ben je er over 10 jaar nog niet mee klaar. Ze moet jou echt als een volwassen persoon gaan zien en niet denken dat je nog die peuter bent van vroeger die ze kon laten doen wat zij wilde.
Lekker kerst vieren met je vriend en bel je oma vantevoren even op om uit te leggen waarom je niet kunt komen.
woensdag 23 december 2009 om 20:04
Ik lees het nu nog eens over, maar wat jij verteld over de diploma uitreiking bedoel ik niet helemaal. Jij zegt dat JIJ hun er graag bij wilt hebben, maar dat ze niet kwamen omdat je vriend er was. Ik bedoel dus dat je het andersom plaatst..want ook daar maken ze hun probleem jou probleem.
Als jij toendertijd had gezegd, het is aan jullie of jullie komen of niet is het hun probleem. Wat ze ook kiezen, zij maken de keuze. En ze kunnen jou er niet de schuld van geven (theoretisch dan hé). Hetzelfde met het kerstdiner, laat HUN de keuze maar maken. Dan heb jij je goede wil getoond, en is het HUN probleem of je komt of niet. Je moet het niet zo naar jezelf toetrekken, laat het maar lekker bij je ouders liggen. Dit kun je dus ook zo naar je ouders communiceren: "mam ik wil graag komen maar dan komt ... mee. Kies maar wat je wilt". Kiest ze ervoor dat je dan niet mag komen is zij degene die het kerstdiner oncompleet laat zijn!
Als jij toendertijd had gezegd, het is aan jullie of jullie komen of niet is het hun probleem. Wat ze ook kiezen, zij maken de keuze. En ze kunnen jou er niet de schuld van geven (theoretisch dan hé). Hetzelfde met het kerstdiner, laat HUN de keuze maar maken. Dan heb jij je goede wil getoond, en is het HUN probleem of je komt of niet. Je moet het niet zo naar jezelf toetrekken, laat het maar lekker bij je ouders liggen. Dit kun je dus ook zo naar je ouders communiceren: "mam ik wil graag komen maar dan komt ... mee. Kies maar wat je wilt". Kiest ze ervoor dat je dan niet mag komen is zij degene die het kerstdiner oncompleet laat zijn!
woensdag 23 december 2009 om 21:50
Meid, met je 18 jaar kom je op mij heel verstandig over!
Vier lekker kerst met je vriendje en trek je eigen plan. Je hoeft je echt niet schuldig te voelen ten opzichte van je ouders.
Die hebben het er zelf naar gemaakt.
Ik zou ook zeker niet kerstavond en 2e kerstdag langs gaan. Laat hun ook maar eens voelen wat ze jouw steeds laten voelen: afwijzing. Ik zou hooguit kerstavond koffie gaan drinken. Maximaal 1 uurtje en dan lekker naar huis.
Je laat je daar toch niet beledigen?
En nog beter zou zijn om te zeggen dat je best wilt komen, maar niet zonder je vriendje. Wordt hij niet geaccepteerd, dan kom jij ook niet.
Ga 2e kerstdag anders gezellig met je vriendje naar je oma en opa. Ben je toch nog bij je familie, en bij mensen die niet zo kortzichtig zijn als je ouders. Kunnen je opa en oma je vriend ook eens leren kennen. En wie weet, kan je oma dan een goed woordje voor jullie doen bij je ouders.
Vier lekker kerst met je vriendje en trek je eigen plan. Je hoeft je echt niet schuldig te voelen ten opzichte van je ouders.
Die hebben het er zelf naar gemaakt.
Ik zou ook zeker niet kerstavond en 2e kerstdag langs gaan. Laat hun ook maar eens voelen wat ze jouw steeds laten voelen: afwijzing. Ik zou hooguit kerstavond koffie gaan drinken. Maximaal 1 uurtje en dan lekker naar huis.
Je laat je daar toch niet beledigen?
En nog beter zou zijn om te zeggen dat je best wilt komen, maar niet zonder je vriendje. Wordt hij niet geaccepteerd, dan kom jij ook niet.
Ga 2e kerstdag anders gezellig met je vriendje naar je oma en opa. Ben je toch nog bij je familie, en bij mensen die niet zo kortzichtig zijn als je ouders. Kunnen je opa en oma je vriend ook eens leren kennen. En wie weet, kan je oma dan een goed woordje voor jullie doen bij je ouders.
woensdag 23 december 2009 om 23:54
Het is en blijft lastig. Ik heb mijn moeder inmiddels weer gesproken en ze zei dat ze hoopte dat ik het niet serieus nam met mijn vriend op dit moment. Ik vind dat raar, maar ik heb haar opmerking dus ook maar niet serieus genomen. Misschien ga ik morgenochtend nog even naar mijn opa en oma, maar dat komt wel goed denk ik. Ik vind het toch moeilijk om er me 1,2,3 over heen te zetten want wat stephanietje zegt is waar: het blijven je ouders, zij kennen je heel goed, en ze kunnen ook wél lief zijn (ook al is dat vaak snel voorbij). Maargoed bij deze is de kerst dus voor nu opgelost maar ik denk niet dat dit de laatste keer gaat zijn dat het problemen oplevert met mijn ouders..
Iedereen in ieder geval bedankt voor de lieve reacties en kerstwensen, en voor jullie ook allemaal prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!
Iedereen in ieder geval bedankt voor de lieve reacties en kerstwensen, en voor jullie ook allemaal prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!
donderdag 24 december 2009 om 10:26
Vivelle, jij en je vriend zijn degenen die met elkaar moeten leven. Niemand kan in de toekomst kijken en je weet niet of je je leven lang bij deze man blijft. Maar als het onverhoopt uit mocht gaan, en je ontmoet iemand anders, ben je dan niet bang dat je hetzelfde gezeik krijgt? Dat ze dan weer wat vinden wat zogenaamd niet zou deugen aan je vriend? Kies altijd voor jezelf, dat doet je familie blijkbaar ook. Jij ook fijne kerstdagen gewenst en veel goeds voor in het nieuwe jaar.
donderdag 24 december 2009 om 11:22
Vivele, ik ken jou niet, ken je geschiedenis niet en heb dus geen idee waarom je vriend niet welkom is. Daarnaast is er tussen ons best wel een verschil in leeftijd (jij een tiener, ik midden veertig).
Ondanks dat. Mijn familie weet dat als de man van mijn keuze niet welkom is, ik me ook niet welkom voel. En ik dus ook niet kom. Dat vind ik nu, dat vond ik ook toen ik 18 was. Daar zou ik nu naar handelen, daar zou ik toen ook naar gehandeld hebben. Ik zou het alleen niet hebben laten liggen tot het laatste moment.
Mijn familie kent mij, en weet dat ik ga voor degenen waar ik om geef. Dat is mijn familie, maar ook de man in mijn leven.
De persoon die mij ooit voor een keuze stelt, weet dat die keuze per definitie niet voor hem of haar is. Want als je echt, heel echt om iemand geeft, dan zal je die persoon nooit voor een dergelijke keuze stellen.
Jouw vriend dwingt jou niet tot kiezen, jouw familie (ouders) doen dat wel. Aan jou om de conclusie hieraan te verbinden.
(Is toevallig dat ik deze week samen met mijn vriend zat te kijken naar iets op tv waar een dergelijk issue ter sprake kwam. We waren het met elkaar eens: iemand die je een dergelijke keuze laat maken, een ultimatum stelt, is het niet waard om gekozen te worden.)
Just my 2 cents.
Ondanks dat. Mijn familie weet dat als de man van mijn keuze niet welkom is, ik me ook niet welkom voel. En ik dus ook niet kom. Dat vind ik nu, dat vond ik ook toen ik 18 was. Daar zou ik nu naar handelen, daar zou ik toen ook naar gehandeld hebben. Ik zou het alleen niet hebben laten liggen tot het laatste moment.
Mijn familie kent mij, en weet dat ik ga voor degenen waar ik om geef. Dat is mijn familie, maar ook de man in mijn leven.
De persoon die mij ooit voor een keuze stelt, weet dat die keuze per definitie niet voor hem of haar is. Want als je echt, heel echt om iemand geeft, dan zal je die persoon nooit voor een dergelijke keuze stellen.
Jouw vriend dwingt jou niet tot kiezen, jouw familie (ouders) doen dat wel. Aan jou om de conclusie hieraan te verbinden.
(Is toevallig dat ik deze week samen met mijn vriend zat te kijken naar iets op tv waar een dergelijk issue ter sprake kwam. We waren het met elkaar eens: iemand die je een dergelijke keuze laat maken, een ultimatum stelt, is het niet waard om gekozen te worden.)
Just my 2 cents.
donderdag 24 december 2009 om 11:39
Hier nog iemand die als een blok opziet tegen de kerstdagen... Eerst kerstdag gaan we met mijn familie uit eten en daar heb ik echt zin in. Echter aangezien mijn schoonfamilie aan de andere kant van het land woont gaan we na het kerstdiner meteen door naar hun. Vervolgens wil mijn vriend dus 2e kerstdag daar vieren en alsof dat nog niet genoeg is wil hij pas zondag weer naar huis. Dat betekent dus 2 nachten en 2 volle dagen daar.. Ik heb er zo ontzettend geen zin in. Die mensen schreeuwen alleen maar door elkaar, luisteren niet en het is de hele dag alleen maar eten, eten en nog eens eten. Verder hebben ze een heel klein huis dus iedereeen zit hutje mutje op elkaar onder de veel te velle tafellamp.. niks geen kaarslicht. Ik vind dit zo vermoeiend en loop me de hele dag alleen maar te ergeren. Het ergste is nog wel dat mijn vriend helemaal niet met mij heeft overlegd of ik het goed vind dat we daar zo lang blijven. Daar heb ik vandaag iets van gezegd en nu hebben we behoorlijke ruzie gekregen. Hij stelde zelfs de vraag of ik soms een hekel aan zijn ouders had. Dat heb ik ontkent, en dat is ook echt niet zo, maar ik vind 1 dag met hun al meer dan genoeg.... Dit wordt weer een gezellig kerstfeest dus...
donderdag 24 december 2009 om 13:58
Een dochter van mij heeft een vriend,en die vriend komt er bij ons absoluut niet meer erin kerst of geen kerst en daar heb ik echt wel gegronde redenen voor waar ik niet over ga schrijven, maar mijn dochter weet waar de angel zit en ze begrijpt het gelukkig wel, daarbij respecteer ik het van haar dat zij wel met hem doorgaat als dat ze het van mij respecteerd dat hij niet welkom is,mijn kind heeft zelf de keus om wel of niet te willen komen,daar heb ik mijn kinderen altijd vrij in gelaten aangezien ik zelf een hekel aan verplicht bij elkaar aan de kerstdis te zitten heb, maar goed mijn dochter heeft begin deze maand even aangekondigd dat ze 1e kerstdag hier komt eten,op een manier waarop ze geen tegenspraak dulde ,het kan dus ook op die manier maar ik moet er wel bij zeggen dat het contact met beide meiden van mij wel goed zit
donderdag 24 december 2009 om 18:17
Dit even terzijde, maar ik vraag me af waarom moeders/ schoonmoeders niet snappen dat wanneer je dingen gaat verplichten bijna altijd er een druk op legt en dus dat dochter/zoon met aanhang veel minder en minder snel gaat komen. Mijn schoonouders bijvoorbeeld doen dit ook enorm, en dan heb ik al helemaal geen zin meer om te gaan...Al helemaal morgen niet...zucht
vrijdag 25 december 2009 om 06:57
Vivelle,
In dit geval... kies voor je vriend! Daar twijfel ik geen seconde aan!!!!
Zoals jij schrijft is het een nette, lieve jongen. Ik vind het heel lovenswaardig dat hij jou zonder gemopper naar je ouders zou laten gaan. Het moet hem namelijk pijn doen dat hij door hen zo gediscrimineerd wordt, en toch legt hij totaal geen druk op je!
Je ouders moeten maar kiezen... of hun racisme over boort, of hun dochter kwijt....
In dit geval... kies voor je vriend! Daar twijfel ik geen seconde aan!!!!
Zoals jij schrijft is het een nette, lieve jongen. Ik vind het heel lovenswaardig dat hij jou zonder gemopper naar je ouders zou laten gaan. Het moet hem namelijk pijn doen dat hij door hen zo gediscrimineerd wordt, en toch legt hij totaal geen druk op je!
Je ouders moeten maar kiezen... of hun racisme over boort, of hun dochter kwijt....
