Relaties
alle pijlers
40 en weduwe
zondag 27 mei 2007 om 10:50
Hallo allemaal,
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
dinsdag 12 juni 2007 om 17:25
Hallo allemaal,
Kies is nog niet gerepareerd. Ik moet naar een endodontoloog en daar kan ik op 6 juli (!) terecht.... Maar als er iemand uitvalt wordt ik gebeld. Kortom hopen dat de antibiotica aanslaat en dat de pijn te houden is en afwachten maar.
Verder had ik de ijdele hoop dat de kozijnenman (K-man) de boodschap begreep nadat ik een zakelijk mailtje had gestuurd naar het bedrijf (Ik ga niet met jullie verder, ik wil geen offerte en ik wil geen bezoek en/of telefoontjes meer ontvangen). Maar helaas vandaag belde hij weer zowel thuis als op de gsm. Ik heb het bedrijf gebeld en gezegd dat ik een mail gestuurd had dat ik niet met hun in zee zou gaan en geen telefoontjes meer wilde. Dat had de eigenaar/directeur (die ik rechstreeks aan de lijn kreeg) begrepen. Dus toen vroeg ik waarom ik dan nog steeds gebeld werd. Hij zou K-man bellen. Hij vroeg wel waarom ik niet met hun verder wilde dus heb ik gezegd dat hun verkoopmethode me niet aanstaat en dat ik er verder geen woorden meer aan vuil wil maken.
Vervolgens begint een kwartier later K-man te sms-en. Met zijn "verkoopmethode" was niets mis, hij toonde alleen medeleven en compassie.(het liefst 's-avonds laat geloof ik) Hij wil van mij weten wat er ECHT aan de hand is. Vervolgens een sms dat ie het verdiend heeft dat hij het rechtstreeks van mij hoort en dat ie best tegen kritiek kan. Maar ik moet WEL open en eerlijk zijn want dat hij dat ook is.
De hoofdletterwoorden stonden er ook zo in.
Kortom, volgens mij ben ik er nog niet vanaf. Wel deel van NEE begrijpt ie nou niet?
Kies is nog niet gerepareerd. Ik moet naar een endodontoloog en daar kan ik op 6 juli (!) terecht.... Maar als er iemand uitvalt wordt ik gebeld. Kortom hopen dat de antibiotica aanslaat en dat de pijn te houden is en afwachten maar.
Verder had ik de ijdele hoop dat de kozijnenman (K-man) de boodschap begreep nadat ik een zakelijk mailtje had gestuurd naar het bedrijf (Ik ga niet met jullie verder, ik wil geen offerte en ik wil geen bezoek en/of telefoontjes meer ontvangen). Maar helaas vandaag belde hij weer zowel thuis als op de gsm. Ik heb het bedrijf gebeld en gezegd dat ik een mail gestuurd had dat ik niet met hun in zee zou gaan en geen telefoontjes meer wilde. Dat had de eigenaar/directeur (die ik rechstreeks aan de lijn kreeg) begrepen. Dus toen vroeg ik waarom ik dan nog steeds gebeld werd. Hij zou K-man bellen. Hij vroeg wel waarom ik niet met hun verder wilde dus heb ik gezegd dat hun verkoopmethode me niet aanstaat en dat ik er verder geen woorden meer aan vuil wil maken.
Vervolgens begint een kwartier later K-man te sms-en. Met zijn "verkoopmethode" was niets mis, hij toonde alleen medeleven en compassie.(het liefst 's-avonds laat geloof ik) Hij wil van mij weten wat er ECHT aan de hand is. Vervolgens een sms dat ie het verdiend heeft dat hij het rechtstreeks van mij hoort en dat ie best tegen kritiek kan. Maar ik moet WEL open en eerlijk zijn want dat hij dat ook is.
De hoofdletterwoorden stonden er ook zo in.
Kortom, volgens mij ben ik er nog niet vanaf. Wel deel van NEE begrijpt ie nou niet?
dinsdag 12 juni 2007 om 17:46
He Romilda, pech blijft je momenteel een beetje achtervolgen he...
Ik hoop dat de AB snel aan slaat zodat je wat minder last van kies hebt!!
Wb de K-man... ik vind het razend netjes van je dat je het zo hebt geprobeerd af te handelen. Echter als ik het zo lees, begrijp die man de N, de E en de E van het woord nee niet.
Ik vind het echt een beetje beklemmend en te vasthoudend overkomen. Zou je er toch niet verstandig aan doen deze berichten naar zijn baas door te sturen? In elk geval maar mss echt heel bot en directief terug smssen dat je niet van enig contact, op welke manier dan ook, gediend bent. En kun je zijn nummer blokkeren op jouw toestel?
Echt meteen nu in de kiem smoren hoor, zo'n engerd. Je hebt nu wel iets anders aan je hoofd!!
*;
Ik hoop dat de AB snel aan slaat zodat je wat minder last van kies hebt!!
Wb de K-man... ik vind het razend netjes van je dat je het zo hebt geprobeerd af te handelen. Echter als ik het zo lees, begrijp die man de N, de E en de E van het woord nee niet.
Ik vind het echt een beetje beklemmend en te vasthoudend overkomen. Zou je er toch niet verstandig aan doen deze berichten naar zijn baas door te sturen? In elk geval maar mss echt heel bot en directief terug smssen dat je niet van enig contact, op welke manier dan ook, gediend bent. En kun je zijn nummer blokkeren op jouw toestel?
Echt meteen nu in de kiem smoren hoor, zo'n engerd. Je hebt nu wel iets anders aan je hoofd!!
*;
Computer says nooooo
dinsdag 12 juni 2007 om 17:54
Lieve Romilda,
ik heb geen idee hoe je je moet voelen en ik weet absoluut niet hoe het is om je man te verliezen. Ik wilde je alleen heel erg veel sterkte wensen en ik hoop dat je weer gelukkig kan worden ooit. Ik heb geen wijze woorden voor je maar ik lees af en toe mee en moest net even aan je denken vandaar mijn post. :R
ik heb geen idee hoe je je moet voelen en ik weet absoluut niet hoe het is om je man te verliezen. Ik wilde je alleen heel erg veel sterkte wensen en ik hoop dat je weer gelukkig kan worden ooit. Ik heb geen wijze woorden voor je maar ik lees af en toe mee en moest net even aan je denken vandaar mijn post. :R
dinsdag 12 juni 2007 om 23:11
Romilda, die K-man (waarbij K niet noodzakelijk voor kozijnen staat;)) heeft duidelijk een ander idee van jullie contact dan jij. Waarschijnlijk fantaseert hij er de helft bij, of interpreteert hij dingen heel verkeerd. Volgens mij was je al vrij duidelijk geweest, maar voor sommige mensen is zelfs dat nog niet duidelijk genoeg.
Ik zou die sms-jes sowieso doorsturen naar die eigenaar, maar zeker ook bewaren voor het geval die kerel nog raarder gaat doen. En ik zou denk ik niet reageren op die sms-jes, omdat zo iemand mogelijk alles als aanmoediging opvat... maar dat weet je dan weer niet zeker natuurlijk. Erg vervelend voor je, zo'n situatie.
Hopelijk red je het met je kies tot begin juli, maar als het echt heel erg zeer gaat doen, ben je volgens mij gewoon spoedgeval. Zo iemand die altijd meteen geholpen wordt als ik me al een half uur zit op te vreten van de zenuwen:P
:R
Ik zou die sms-jes sowieso doorsturen naar die eigenaar, maar zeker ook bewaren voor het geval die kerel nog raarder gaat doen. En ik zou denk ik niet reageren op die sms-jes, omdat zo iemand mogelijk alles als aanmoediging opvat... maar dat weet je dan weer niet zeker natuurlijk. Erg vervelend voor je, zo'n situatie.
Hopelijk red je het met je kies tot begin juli, maar als het echt heel erg zeer gaat doen, ben je volgens mij gewoon spoedgeval. Zo iemand die altijd meteen geholpen wordt als ik me al een half uur zit op te vreten van de zenuwen:P
:R
woensdag 13 juni 2007 om 18:24
He die Rommel,wat een nare vent zeg........en idd welk deel van Nee snapt hij niet zeg.
Nu komt het over alsof jij degene bent die raar doet,kom op zeg,iemand schreef stuur de smsjes door naar zijn baas ofzo,goed plan,bewaar ze in ieder geval wel,mocht dit doorgaan,moet je melding maken hoor,waar haalt hij het lef vandaan,zware gek.....
Nou meid,succes maar weer met je kies,en met alles wat er nog meer speelt,een super knuffel van deze kant *;
Nu komt het over alsof jij degene bent die raar doet,kom op zeg,iemand schreef stuur de smsjes door naar zijn baas ofzo,goed plan,bewaar ze in ieder geval wel,mocht dit doorgaan,moet je melding maken hoor,waar haalt hij het lef vandaan,zware gek.....
Nou meid,succes maar weer met je kies,en met alles wat er nog meer speelt,een super knuffel van deze kant *;
woensdag 13 juni 2007 om 20:53
Hallo allemaal,
Vandaag is het (nog) rustig rondom K-man. Misschien dat ie NEE inmiddels toch begrijpt. Maar ik juich niet te vroeg want er heeft al vaker een paar dagen tussen gezeten. Gisteren en vandaag de hele dag gewerkt, maar vandaag hadden we een cursussdag dus dat was neit zo zwaar. Gisteren ging het goed totdat K-man weer bezig was. Maar gelukkig was het toen al bijna einde werktijd. Ik had (op jullie advies) inderdaad vorige week melding gedaan bij de politie dus als ie nu nog doorgaat zal ik alles weer doormelden.
Vandaag moest de cabrio gekeurd worden. Het was toch weer even slikken om in Ray zijn favo-auto te stappen. Maar ja hij moet toch gekeurd worden. Ik geloof niet dat ik eraan toe ben om met de cabrio een weekje weg te gaan. Ray wilde graag (en ik dacht dat toen ook toen hij dat zei) dat ik onze vakantie van vorig jaar alsnog zou doen met de cabrio. Ik denk dat ik daar nog maar een jaartje mee wacht. Het is en blijft een leuke auto, maar ik zat er meestal naast om kaart te lezen, hij reed zelf zooooooo graag!
Verder blijven de administratieve dingen nog steeds de kop opsteken, er komt geen eind aan. Wat een geregel! En ook de schade en verbouwdingen kosten veel tijd en energie. Ik ben nu al bijna een maand verder en weet nog steeds niet wanneer wat gaat plaatsvinden. Heb voor de dingen die ik zelf moet regelen ook nog steeds niet alle offertes binnen en dus kan ik nog geen enkele afspraak vastleggen. Dus ik concentreer me maar op mijn werk. Dat is houvast.
Zaterdag ga ik naar een lotgenotengroep. Ik ben benieuwd. Ben er wel aan toe geloof ik. Maar het zal een zware dag worden ben ik bang. 's-Avonds kan ik wel even ontspannen bij Guus Meeuwis. We gaan met 14 man daar naar toe! Dus ik hoop dat ik een beetje kan genieten.
Liefs en *;, Rommel.
Vandaag is het (nog) rustig rondom K-man. Misschien dat ie NEE inmiddels toch begrijpt. Maar ik juich niet te vroeg want er heeft al vaker een paar dagen tussen gezeten. Gisteren en vandaag de hele dag gewerkt, maar vandaag hadden we een cursussdag dus dat was neit zo zwaar. Gisteren ging het goed totdat K-man weer bezig was. Maar gelukkig was het toen al bijna einde werktijd. Ik had (op jullie advies) inderdaad vorige week melding gedaan bij de politie dus als ie nu nog doorgaat zal ik alles weer doormelden.
Vandaag moest de cabrio gekeurd worden. Het was toch weer even slikken om in Ray zijn favo-auto te stappen. Maar ja hij moet toch gekeurd worden. Ik geloof niet dat ik eraan toe ben om met de cabrio een weekje weg te gaan. Ray wilde graag (en ik dacht dat toen ook toen hij dat zei) dat ik onze vakantie van vorig jaar alsnog zou doen met de cabrio. Ik denk dat ik daar nog maar een jaartje mee wacht. Het is en blijft een leuke auto, maar ik zat er meestal naast om kaart te lezen, hij reed zelf zooooooo graag!
Verder blijven de administratieve dingen nog steeds de kop opsteken, er komt geen eind aan. Wat een geregel! En ook de schade en verbouwdingen kosten veel tijd en energie. Ik ben nu al bijna een maand verder en weet nog steeds niet wanneer wat gaat plaatsvinden. Heb voor de dingen die ik zelf moet regelen ook nog steeds niet alle offertes binnen en dus kan ik nog geen enkele afspraak vastleggen. Dus ik concentreer me maar op mijn werk. Dat is houvast.
Zaterdag ga ik naar een lotgenotengroep. Ik ben benieuwd. Ben er wel aan toe geloof ik. Maar het zal een zware dag worden ben ik bang. 's-Avonds kan ik wel even ontspannen bij Guus Meeuwis. We gaan met 14 man daar naar toe! Dus ik hoop dat ik een beetje kan genieten.
Liefs en *;, Rommel.
donderdag 14 juni 2007 om 22:12
Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Kom ik vanavond thuis om half 9 ligt er een brief van de hypotheek. Hebben ze het weer fout gedaan!!!! Het schijnt toch wel heel moeilijk te zijn om een hypotheek na een overlijden over te zetten op mijn naam en dan de financiën ook nog goed te regelen. Ik kan me daar zo kwaad om maken. Bah. ben helemaal over de zeik....
Kom ik vanavond thuis om half 9 ligt er een brief van de hypotheek. Hebben ze het weer fout gedaan!!!! Het schijnt toch wel heel moeilijk te zijn om een hypotheek na een overlijden over te zetten op mijn naam en dan de financiën ook nog goed te regelen. Ik kan me daar zo kwaad om maken. Bah. ben helemaal over de zeik....
donderdag 14 juni 2007 om 22:20
quote:
Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Kom ik vanavond thuis om half 9 ligt er een brief van de hypotheek. Hebben ze het weer fout gedaan!!!! Het schijnt toch wel heel moeilijk te zijn om een hypotheek na een overlijden over te zetten op mijn naam en dan de financiën ook nog goed te regelen. Ik kan me daar zo kwaad om maken. Bah. ben helemaal over de zeik.... Tuurlijk vind je zo'n brief sávonds als je niets meer kunt doen
Balen zeg,vind het ook wel ronduit schandalig dat dat nu nog niet goed rond is,echt te gek voor woorden.
Morgen dus maar weer bellen,en laat ze ook maar weten hoe vervelend dit voor je is.
Denk aan je*;
Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Kom ik vanavond thuis om half 9 ligt er een brief van de hypotheek. Hebben ze het weer fout gedaan!!!! Het schijnt toch wel heel moeilijk te zijn om een hypotheek na een overlijden over te zetten op mijn naam en dan de financiën ook nog goed te regelen. Ik kan me daar zo kwaad om maken. Bah. ben helemaal over de zeik.... Tuurlijk vind je zo'n brief sávonds als je niets meer kunt doen
Balen zeg,vind het ook wel ronduit schandalig dat dat nu nog niet goed rond is,echt te gek voor woorden.
Morgen dus maar weer bellen,en laat ze ook maar weten hoe vervelend dit voor je is.
Denk aan je*;
donderdag 14 juni 2007 om 22:33
Het is ook gewoon zo balen. Ik heb dat al van zoveel lotgenoten gehoord dat die administratieve rompslomp gewoon echt je kan opbreken. Nou dat doet het nu dus ook. En die dingen die je uit handen geeft (verzekeringsagent, financieel adviseur) gaan dan ook nog eens niet goed... Hoe kun je dat nou voorkomen? Ik weet het niet meer hoor. Ik word er helemaal droevig van en zou het liefste in Ray's armen kunnen wegduiken. Even die troostende armen om me heen en de woorden het komt wel goed roomke horen.........
vrijdag 15 juni 2007 om 10:35
Lieve, Lieve Romilda... Hopelijk vandaag voor jou een klein zonnetje, hopelijk snappen de hypotheekmensen ed je vandaag nu eindelijk wel.
Morgen de lotgenotengroep zal zwaar zijn, maar misschien (en hopelijk) helpt het je ook een beetje.
Natuurlijk kan nooit op tegen de sterke, lieve mannenarmen van Ray, maar toch ook van mij een welgemeende virtuele poging met een paar spichtige vrouwenarmpjes.... *; *; *;
Morgen de lotgenotengroep zal zwaar zijn, maar misschien (en hopelijk) helpt het je ook een beetje.
Natuurlijk kan nooit op tegen de sterke, lieve mannenarmen van Ray, maar toch ook van mij een welgemeende virtuele poging met een paar spichtige vrouwenarmpjes.... *; *; *;
Computer says nooooo
zondag 17 juni 2007 om 14:15
Hallo allemaal,
Gisteren de eerste contactdag van de lotgenoten. Kleine groep, 2 mannen, 2 vrouwen en 2 begeleidsters. De eerste dag stond in het teken van kennismaking en je verhaal vertellen. Dat was heel emotioneel en er was zoveel herkenning onderling. Ik denk wel dat het goed is, maar heb ontzettend veel gejankt. Ik was doodop en moest toen nog naar Guus Meeuwis. Het concert was goed, maar ik heb Ray verschrikkelijk gemist. Heb ook daar weer vaak een potje gejankt, en mijn vriendinnen jankten mee. Vanmorgen was ik nog steeds heel erg moe. Ben al bij mijn ouders geweest voor vaderdag. Toen heb ik even geprobeerd saxofoon te spelen maar dat ging niet. Ik ben bij het graf geweest en zag dat Mark al geweest was. Zo raar, vorig jaar op vaderdag zijn we met zijn 3-en naar het graf van de vader van Ray geweest en nu ga ik alleen naar mijn lieffie en zijn vader en Mark gaat met zijn moeder. Begrijpelijk hoor maar wel erg schrijnend. Ik heb zo gejankt, ik heb in de auto nog een kwartier doorgejankt voordat ik weer naar huis gegaan is. Ik mis Ray zo verschrikkelijk, dat kan ik niet beschrijven. En tja, doorgaan doe je toch, dat moet en dat lukt ook aardig, maar dat maakt het gemis niet minder. Soms zelfs juist niet. Vrijdag had ik een leuke klus op mijn werk. Zo'n klus die ik altijd in geuren en kleuren met Ray kon delen. Hij wist ook altijd wat ik bedoelde en wat ik deed omdat ons werk toch veel overeenkomsten had. En dan kun je best wel even iemand bellen, maar dan moet je zoveel uitleggen, dat hoefde ik bij Ray niet. Dus wat zal ik zeggen, het lijkt wel of ik hem steeds meer ga missen. Maar misschien ook omdat er nu een aantal dingen redelijk op de rails staan en ik dus meer "tijd" heb. Of misschien omdat ik nu probeer vanalles toch te ondernemen en dan steeds alleen naar huis moet, of alleen tussen allemaal stelletjes ergens te zitten en iedereen die 2 aan 2 naar huis gaan en ik alleen. Ik weet het niet. Ik weet aleen wel dat ik het vandaag weer erg zwaar heb.
Gisteren de eerste contactdag van de lotgenoten. Kleine groep, 2 mannen, 2 vrouwen en 2 begeleidsters. De eerste dag stond in het teken van kennismaking en je verhaal vertellen. Dat was heel emotioneel en er was zoveel herkenning onderling. Ik denk wel dat het goed is, maar heb ontzettend veel gejankt. Ik was doodop en moest toen nog naar Guus Meeuwis. Het concert was goed, maar ik heb Ray verschrikkelijk gemist. Heb ook daar weer vaak een potje gejankt, en mijn vriendinnen jankten mee. Vanmorgen was ik nog steeds heel erg moe. Ben al bij mijn ouders geweest voor vaderdag. Toen heb ik even geprobeerd saxofoon te spelen maar dat ging niet. Ik ben bij het graf geweest en zag dat Mark al geweest was. Zo raar, vorig jaar op vaderdag zijn we met zijn 3-en naar het graf van de vader van Ray geweest en nu ga ik alleen naar mijn lieffie en zijn vader en Mark gaat met zijn moeder. Begrijpelijk hoor maar wel erg schrijnend. Ik heb zo gejankt, ik heb in de auto nog een kwartier doorgejankt voordat ik weer naar huis gegaan is. Ik mis Ray zo verschrikkelijk, dat kan ik niet beschrijven. En tja, doorgaan doe je toch, dat moet en dat lukt ook aardig, maar dat maakt het gemis niet minder. Soms zelfs juist niet. Vrijdag had ik een leuke klus op mijn werk. Zo'n klus die ik altijd in geuren en kleuren met Ray kon delen. Hij wist ook altijd wat ik bedoelde en wat ik deed omdat ons werk toch veel overeenkomsten had. En dan kun je best wel even iemand bellen, maar dan moet je zoveel uitleggen, dat hoefde ik bij Ray niet. Dus wat zal ik zeggen, het lijkt wel of ik hem steeds meer ga missen. Maar misschien ook omdat er nu een aantal dingen redelijk op de rails staan en ik dus meer "tijd" heb. Of misschien omdat ik nu probeer vanalles toch te ondernemen en dan steeds alleen naar huis moet, of alleen tussen allemaal stelletjes ergens te zitten en iedereen die 2 aan 2 naar huis gaan en ik alleen. Ik weet het niet. Ik weet aleen wel dat ik het vandaag weer erg zwaar heb.
zondag 17 juni 2007 om 14:31
Rommel,ik las vandaag het weekblad vriendin,een intervieuw met een man,die zijn vrouw een half jaar geleden ook aan kanker had verloren,het kon haast wel door jouw geschreven zijn,zo herkenbaar
Het zijn de ongeloofelijke kleine dingen die het gemis zo hard maken,het idd even bellen om iets te vertellen,zonder uitleg te geven,allemaal van die dingen die zo normaal zijn om te delen,maar die je zo mist als het er niet meer is.
En ja,wat is wijsheid,moet je je extra mengen onder de mensen,en dan alleen thuiskomen *opzien tegen het naar huis gaan*
Moet je juist alleen blijven,en dan extra voelen dat je alleen bent,omringd door alle spullen die van jullie zijn
Kan je helaas geen raad geven,kan wel roepen,je moet doen waar je je goed bij voelt,maar dat is er nu dus niet.
Denk aan je meid*;
Het zijn de ongeloofelijke kleine dingen die het gemis zo hard maken,het idd even bellen om iets te vertellen,zonder uitleg te geven,allemaal van die dingen die zo normaal zijn om te delen,maar die je zo mist als het er niet meer is.
En ja,wat is wijsheid,moet je je extra mengen onder de mensen,en dan alleen thuiskomen *opzien tegen het naar huis gaan*
Moet je juist alleen blijven,en dan extra voelen dat je alleen bent,omringd door alle spullen die van jullie zijn
Kan je helaas geen raad geven,kan wel roepen,je moet doen waar je je goed bij voelt,maar dat is er nu dus niet.
Denk aan je meid*;
zondag 17 juni 2007 om 22:28
quote:
Hoi Romilda,
Ik breek even in. Heb verderop in relaties ook een topic (mijn allerliefste is niet meer) over het feit dat ik mijn partner verloren heb.
Na een auto ongeluk heeft hij zeven dagen in het ziekenhuis gelegen en is op 13 mei jl. overleden.
Ik wilde je alleen even zeggen dat ik aan je denk. Dat je als een hele bijzondere vrouw overkomt. Je klinkt zo sterk en dapper. Ik herken veel van je pijn en verdriet. En de dagelijkse dingen in het leven waar je nu ineens alleen voor staat.
Het spijt me, dat het leven soms zo oneerlijk is. Dat we hier doorheen moeten. Zonder Ray, zonder mijn Raul..
Mogen ze samen staan te glimlachen naar ons, waar ze ook zijn...Wat een lieve en ontroerende post Zara....
Voor jullie beiden; ik heb geen idee hoe dit moet voelen. Maar leef met jullie mee.
Kan jullie wel sterkte, moed en kracht wensen, maar dan meer dat jullie je eigen sterkte, moed en kracht vast kunnen houden. Want dat jullie sterk en moedig zijn, dat is al duidelijk. :R
Romilda, goed dat je melding hebt gemaakt bij de politie. Mag die Kman ooit nog contact opnemen, laat weten dat je alles doorstuurt naar én zijn baas, én de politie. Die man is ziek, direct korte metten mee maken hoor!
Hoi Romilda,
Ik breek even in. Heb verderop in relaties ook een topic (mijn allerliefste is niet meer) over het feit dat ik mijn partner verloren heb.
Na een auto ongeluk heeft hij zeven dagen in het ziekenhuis gelegen en is op 13 mei jl. overleden.
Ik wilde je alleen even zeggen dat ik aan je denk. Dat je als een hele bijzondere vrouw overkomt. Je klinkt zo sterk en dapper. Ik herken veel van je pijn en verdriet. En de dagelijkse dingen in het leven waar je nu ineens alleen voor staat.
Het spijt me, dat het leven soms zo oneerlijk is. Dat we hier doorheen moeten. Zonder Ray, zonder mijn Raul..
Mogen ze samen staan te glimlachen naar ons, waar ze ook zijn...Wat een lieve en ontroerende post Zara....
Voor jullie beiden; ik heb geen idee hoe dit moet voelen. Maar leef met jullie mee.
Kan jullie wel sterkte, moed en kracht wensen, maar dan meer dat jullie je eigen sterkte, moed en kracht vast kunnen houden. Want dat jullie sterk en moedig zijn, dat is al duidelijk. :R
Romilda, goed dat je melding hebt gemaakt bij de politie. Mag die Kman ooit nog contact opnemen, laat weten dat je alles doorstuurt naar én zijn baas, én de politie. Die man is ziek, direct korte metten mee maken hoor!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 18 juni 2007 om 12:39
Weer zo'n moeizame dag. Ik ben eigenlijk een beetje op. Heb verschrikkelijk veel verdriet. Heb de web-log aangevuld en vervolgens weer eens helemaal gelezen. En dat doet pijn, zo'n pijn. Maar stoppen met lezen gaat niet..
Maar ik denk ook niet dat het verkeerd is om af en toe je verdriet op te zoeken. Ik denk ook dat dat komt omdat het nu bijna een jaar geleden is dat we hoorden dat Ray ziek was. En dat het nu dus een jaar geleden is dat we nog een onbezorgd leven leidden. Onderweg naar onze zo welverdiende vakantie, bezig met de toekomst en heel erg gelukkig zijn samen. Die gedachten komen vaak bij me op nu. Een jaar geleden was het nog zo. Helemaal overtuigd dat het geluk me toelachtte en dat ik eindelijk, eindelijk de man van mijn dromen had gevonden. 2,5 jaar vol (onbezorgde) liefde warmte en geluk. En dat door zijn ziekte de liefde nog veel intenser en dieper werd was heel mooi. We zeiden vaak wat wij nu hebben hebben sommige mensen nog niet al zijn ze 30 jaar getrouwd. Zo intens, zo samen. En nu zo afwezig.... Het doet zo'n pijn.......
Maar ik denk ook niet dat het verkeerd is om af en toe je verdriet op te zoeken. Ik denk ook dat dat komt omdat het nu bijna een jaar geleden is dat we hoorden dat Ray ziek was. En dat het nu dus een jaar geleden is dat we nog een onbezorgd leven leidden. Onderweg naar onze zo welverdiende vakantie, bezig met de toekomst en heel erg gelukkig zijn samen. Die gedachten komen vaak bij me op nu. Een jaar geleden was het nog zo. Helemaal overtuigd dat het geluk me toelachtte en dat ik eindelijk, eindelijk de man van mijn dromen had gevonden. 2,5 jaar vol (onbezorgde) liefde warmte en geluk. En dat door zijn ziekte de liefde nog veel intenser en dieper werd was heel mooi. We zeiden vaak wat wij nu hebben hebben sommige mensen nog niet al zijn ze 30 jaar getrouwd. Zo intens, zo samen. En nu zo afwezig.... Het doet zo'n pijn.......
