Kinderen
alle pijlers
MESA/PESA: Ervaringen gevraagd.
vrijdag 24 augustus 2007 om 15:52
Deze week hebben we van onze gyn te horen gekregen dat de enige manier om kinderen te krijgen, voor ons een MESA/PESA - ICSI behandeling is. Hij heeft ons doorgestuurd naar een infertiliteitspoli, maar daar kunnen we pas over een maand terecht.
In de tussentijd wil ik informatie verzamelen, over de behandeling zelf, maar ook over hoe het is om zo'n behandeling te ondergaan, zowel voor de vrouw (standaard ICSI behandeling) als voor de man.
Alle informatie en tips welkom!
Stukje geknipt en geplakt van Freya:
"De afkorting MESA staat voor: microchirurgische epididymale sperma aspiratie. Dit is een procedure, die onder algehele narcose, met behulp van een microscoop door een uroloog wordt uitgevoerd. Aangezien het een moeilijke techniek betreft, wordt in vele centra de PESA (percutane epididymale sperma aspiratie) toegepast. PESA is goedkoper en eenvoudiger voor de uroloog en prettiger voor de patiënt, aangezien de behandeling poliklinisch, onder lokale verdoving kan plaatsvinden. Nadat rondom de bijbal verdoving is gespoten, wordt met een klein naaldje in de bijbal geprikt en zaad opgezogen. De laborant van het fertiliteitslaboratorium is aanwezig tijdens deze behandeling en beoordeelt ter plekke het verkregen zaad met behulp van een microscoop. Er moet worden vastgesteld of er voldoende beweeglijke zaadcellen beschikbaar zijn. Als dit niet het geval is, kan nogmaals in dezelfde of in de andere bijbal geprikt worden. Is genoeg zaad verkregen, dan wordt geprobeerd om dit in te vriezen, wat in ongeveer 60% van de gevallen lukt."
In de tussentijd wil ik informatie verzamelen, over de behandeling zelf, maar ook over hoe het is om zo'n behandeling te ondergaan, zowel voor de vrouw (standaard ICSI behandeling) als voor de man.
Alle informatie en tips welkom!
Stukje geknipt en geplakt van Freya:
"De afkorting MESA staat voor: microchirurgische epididymale sperma aspiratie. Dit is een procedure, die onder algehele narcose, met behulp van een microscoop door een uroloog wordt uitgevoerd. Aangezien het een moeilijke techniek betreft, wordt in vele centra de PESA (percutane epididymale sperma aspiratie) toegepast. PESA is goedkoper en eenvoudiger voor de uroloog en prettiger voor de patiënt, aangezien de behandeling poliklinisch, onder lokale verdoving kan plaatsvinden. Nadat rondom de bijbal verdoving is gespoten, wordt met een klein naaldje in de bijbal geprikt en zaad opgezogen. De laborant van het fertiliteitslaboratorium is aanwezig tijdens deze behandeling en beoordeelt ter plekke het verkregen zaad met behulp van een microscoop. Er moet worden vastgesteld of er voldoende beweeglijke zaadcellen beschikbaar zijn. Als dit niet het geval is, kan nogmaals in dezelfde of in de andere bijbal geprikt worden. Is genoeg zaad verkregen, dan wordt geprobeerd om dit in te vriezen, wat in ongeveer 60% van de gevallen lukt."
dinsdag 4 september 2007 om 10:27
Hoi Dominica,
Ik heb wel wat ervaring op dat gebied.
Bij mijn man is dit jaar azoospermie geconstateerd. (dit houdt in dat er geen enkele zaadcel in het sperma zit)
Na door verwijzing naar een fertiliteitscentrum en een lange periode van onderzoek en operatie, kunnen we dan uiteindelijk met een icsi behandeling starten.
Welke info zoek je precies?
Misschien kan ik je op weg helpen.
Groeten Tessie
Ik heb wel wat ervaring op dat gebied.
Bij mijn man is dit jaar azoospermie geconstateerd. (dit houdt in dat er geen enkele zaadcel in het sperma zit)
Na door verwijzing naar een fertiliteitscentrum en een lange periode van onderzoek en operatie, kunnen we dan uiteindelijk met een icsi behandeling starten.
Welke info zoek je precies?
Misschien kan ik je op weg helpen.
Groeten Tessie
zaterdag 8 september 2007 om 17:49
Tessie,
Dankjewel voor je reactie. Ik had hem tot nu toe nog niet gezien (had me er al enigzins bij neergelegd geen reacties te krijgen behalve van m'n topicdinnetjes die lief voor me upten )
Bij mijn man is het probleem niet azoospermie. Er zit een redelijke hoeveelheid zaadcellen in het sperma, zo'n 16 miljoen, maar ze bewegen niet. Daar is geen oplossing voor, dus de behandeling is dezelfde als bij azoospermie.
Welke operatie heeft jouw man ondergaan, MESA/PESA of TESA of wellicht een andere, voor mij nog onbekende variant? En hoeveel zaadcellen hebben ze geoogst? En hoe vond hij het hele traject eromheen? In welk ziekenhuis zijn jullie geweest? Hoe beviel dat? Hoe stond/sta jij er in?
Kortom, een hele riedel, en ik bedenk er vast nog wel een paar.
Als je het liever niet hier allemaal op het openbare forum knalt, wat ik me goed voor kan stellen, kun je me ook mailen. Is toch wat meer privé.
Ik zal het Engeltje vragen je mijn emailadres te sturen, dan kun je reageren zoals het jouw uitkomt, hier of via mail.
Hoe dan ook, alvast bedankt! En heel veel succes met de ICSI, spannend!
Dominica
Dankjewel voor je reactie. Ik had hem tot nu toe nog niet gezien (had me er al enigzins bij neergelegd geen reacties te krijgen behalve van m'n topicdinnetjes die lief voor me upten )
Bij mijn man is het probleem niet azoospermie. Er zit een redelijke hoeveelheid zaadcellen in het sperma, zo'n 16 miljoen, maar ze bewegen niet. Daar is geen oplossing voor, dus de behandeling is dezelfde als bij azoospermie.
Welke operatie heeft jouw man ondergaan, MESA/PESA of TESA of wellicht een andere, voor mij nog onbekende variant? En hoeveel zaadcellen hebben ze geoogst? En hoe vond hij het hele traject eromheen? In welk ziekenhuis zijn jullie geweest? Hoe beviel dat? Hoe stond/sta jij er in?
Kortom, een hele riedel, en ik bedenk er vast nog wel een paar.
Als je het liever niet hier allemaal op het openbare forum knalt, wat ik me goed voor kan stellen, kun je me ook mailen. Is toch wat meer privé.
Ik zal het Engeltje vragen je mijn emailadres te sturen, dan kun je reageren zoals het jouw uitkomt, hier of via mail.
Hoe dan ook, alvast bedankt! En heel veel succes met de ICSI, spannend!
Dominica
zaterdag 15 september 2007 om 21:13
Hoi Dominica,
Ja de vakantie was heerlijk, we waren er ook wel aan toe door al die toestanden eromheen.
Ik weet niet goed waar te beginnen dus ik zet het maar even neer in een
samenvatting van het afgelopen jaar.
Mijn man en ik waren ongeveer anderhalf jaar bezig mbt kinderwens.
In het begin niet extreem, later hielden we de vruchtbare dagen meer in de gaten.
Na sperma analyse bij de huisarts bleek dat er geen enkele zaadcel in het sperma zat. En zo ook bij de tweede analyse.
Mijn man is toen doorverwezen naar de uroloog in het streekziekenhuis.
Deze heeft allerlei onderzoeken laten uitvoeren. Echo, bloed e.d.
Als zou blijken dat de bloedwaarden normaal waren, werd er een testis biopt afgenomen in het streekziekenhuis.
Wanneer men hierbij levende spermacellen aan zou treffen was er een indicatie om ons door te sturen naar een fertiliteitscentrum.
Dit was gelukkig het geval.
Wij zijn toen doorgestuurd naar het Erasmus mc in Rotterdam.
Naar een uroloog maar dan ook gericht op voortplantings problematiek.
Na een aantal weken wachten eindelijk de eerste afspraak.
De uroloog uit het streekziekenhuis zou alle gegevens doorgeven maar dit was niet gebeurd. Erg vervelend want hier zaten bijv ook de uitslagen in van het testis biopt.
Na kort onderzoek blijkt dat op de echo van de teelballen wat schaduwen zichtbaar zijn, en wordt ons gezegd dat er ook evt een kwaadaardig iets in de teelballen zou kunnen zitten.
Maar het zou ook littekenweefsel kunnen zijn van het biopt.
Bloed dus prikken op tumor markers, en wederom weer een sperma analyse.
Vervelende eerste afspraak dus, we vonden de arts ook in eerste instantie niet super sympathiek.
Na een aantal weken de tweede afspraak bij dezelfde uroloog.
Bloed uitslagen waren goed en alle resultaten uit het streekziekenhuis waren binnen.
Uitslag van het biopt werd door de patholoog/anatoom nog beter beoordeeld als in het streekziekenhuis.
Deze keer was de uroloog heel vriendelijk. Je kon echt merken dat hij nu informatie had waardoor hij ins beter kon informeren.
Ook op de echo zag er alles er weer wat beter uit en bleek de schaduwen littekenweefsel te zijn.
Wel was er kalk waar te nemen in de zaadleiders dus volgens uroloog waarschijnlijk obstructieve azoospermie.
Hij heeft toen voorgesteld om middels een operatie te proberen een omleiding te maken.(dan was een naturlijke manier van kinderen krijgen mogelijk)
Mocht dit niet lukken dan zou hij zaad weg halen uit de bijbal.
(mesa)
Omleiding helaas niet gelukt maar wel goede cellen gevonden die bruikbaar waren voor icsi. Ik heb nog gevraagd hoeveel er is weggenomen maar hierop is verder niet ingegaan.
Wel had de arts het al over bewaar mogelijkheden van ingevroren cellen voor een tweede kind, dus zijn wij er maar vanuit gegaan dat het voldoende was.
Ik daarna voor onderzoek naar de gynaecoloog waar tot op heden geen bijzonderheden uit zijn gekomen.
Dit is eind juni gebeurd en wij hebben nu net de verplichte infoavond achter de rug over ivf/icsi.
En a.s vrijdag afspraak met een fertiliteitsarts voor de recepten van de hormonen en dergelijke.
Tja hoe voelen we ons.....
Ik moet zeggen dat wij altijd heel nuchter waren wat kinderen betreft lukt het niet jammer maar helaas. Waarom al die polonaise aan je lijf.
Mijn man heeft altijd twijfels gehad bij een kinderwens gehad. Zeker geen absolute nee, begrijp het niet verkeerd.
Maar twijfels meer gericht op de maatschappij e.d.
Ik had dat ook, maar dit veranderde de laatste jaren behoorlijk...zal de biologische klok wel zijn.
Totdat het je overkomt en je de keus niet hebt. Bij ons gaat het nooit zonder medische hulp lukken.
Heeft het zo moeten zijn, moeten we niet berusten in het lot.....
Alleen naaste vrienden en directe familie zoals ouders en broers en zussen weten het.
Op mijn werk heb ik (nog) niets verteld. Ik had gelukkig veel overuren zodat ik met mijn man mee kon naar het ziekenhuis.
De grootste stress kreeg ik van de onzekerheid over uitslagen van alle onderzoeken. En nadat we hoorden dat er evt sprake kon zijn van een kwaadaardig iets. Ook dat zet je kinderwens in een ander daglicht.
Technisch blijkt het mogelijk te zijn om zwanger te worden, dat geeft wel wat vertrouwen, maar bij vlagen ben ik toch soms bang voor de toekomst.
Niet dat wij zonder kinderen niet gelukkig zouden zijn maar meer dat het dan definitief is.
Nu gaan we met goede moed beginnen aan de icsi behandeling in een ziekenhuis die ondanks zijn grootte, en soms ook de verschillende artsen die je krijgt het toch weet te presteren dat je je geen nummer voelt.
Het is een heel verhaal geworden, excuses als het misschien teveel is of verwarrend. Ben namelijk ook beetje moe..
Ik hoor het wel!
(wel prettig om met elkaar hierover te praten)
Groeten Tessie
P.s Naar welk fertiliteitcentrum zijn jullie verwezen?
Ja de vakantie was heerlijk, we waren er ook wel aan toe door al die toestanden eromheen.
Ik weet niet goed waar te beginnen dus ik zet het maar even neer in een
samenvatting van het afgelopen jaar.
Mijn man en ik waren ongeveer anderhalf jaar bezig mbt kinderwens.
In het begin niet extreem, later hielden we de vruchtbare dagen meer in de gaten.
Na sperma analyse bij de huisarts bleek dat er geen enkele zaadcel in het sperma zat. En zo ook bij de tweede analyse.
Mijn man is toen doorverwezen naar de uroloog in het streekziekenhuis.
Deze heeft allerlei onderzoeken laten uitvoeren. Echo, bloed e.d.
Als zou blijken dat de bloedwaarden normaal waren, werd er een testis biopt afgenomen in het streekziekenhuis.
Wanneer men hierbij levende spermacellen aan zou treffen was er een indicatie om ons door te sturen naar een fertiliteitscentrum.
Dit was gelukkig het geval.
Wij zijn toen doorgestuurd naar het Erasmus mc in Rotterdam.
Naar een uroloog maar dan ook gericht op voortplantings problematiek.
Na een aantal weken wachten eindelijk de eerste afspraak.
De uroloog uit het streekziekenhuis zou alle gegevens doorgeven maar dit was niet gebeurd. Erg vervelend want hier zaten bijv ook de uitslagen in van het testis biopt.
Na kort onderzoek blijkt dat op de echo van de teelballen wat schaduwen zichtbaar zijn, en wordt ons gezegd dat er ook evt een kwaadaardig iets in de teelballen zou kunnen zitten.
Maar het zou ook littekenweefsel kunnen zijn van het biopt.
Bloed dus prikken op tumor markers, en wederom weer een sperma analyse.
Vervelende eerste afspraak dus, we vonden de arts ook in eerste instantie niet super sympathiek.
Na een aantal weken de tweede afspraak bij dezelfde uroloog.
Bloed uitslagen waren goed en alle resultaten uit het streekziekenhuis waren binnen.
Uitslag van het biopt werd door de patholoog/anatoom nog beter beoordeeld als in het streekziekenhuis.
Deze keer was de uroloog heel vriendelijk. Je kon echt merken dat hij nu informatie had waardoor hij ins beter kon informeren.
Ook op de echo zag er alles er weer wat beter uit en bleek de schaduwen littekenweefsel te zijn.
Wel was er kalk waar te nemen in de zaadleiders dus volgens uroloog waarschijnlijk obstructieve azoospermie.
Hij heeft toen voorgesteld om middels een operatie te proberen een omleiding te maken.(dan was een naturlijke manier van kinderen krijgen mogelijk)
Mocht dit niet lukken dan zou hij zaad weg halen uit de bijbal.
(mesa)
Omleiding helaas niet gelukt maar wel goede cellen gevonden die bruikbaar waren voor icsi. Ik heb nog gevraagd hoeveel er is weggenomen maar hierop is verder niet ingegaan.
Wel had de arts het al over bewaar mogelijkheden van ingevroren cellen voor een tweede kind, dus zijn wij er maar vanuit gegaan dat het voldoende was.
Ik daarna voor onderzoek naar de gynaecoloog waar tot op heden geen bijzonderheden uit zijn gekomen.
Dit is eind juni gebeurd en wij hebben nu net de verplichte infoavond achter de rug over ivf/icsi.
En a.s vrijdag afspraak met een fertiliteitsarts voor de recepten van de hormonen en dergelijke.
Tja hoe voelen we ons.....
Ik moet zeggen dat wij altijd heel nuchter waren wat kinderen betreft lukt het niet jammer maar helaas. Waarom al die polonaise aan je lijf.
Mijn man heeft altijd twijfels gehad bij een kinderwens gehad. Zeker geen absolute nee, begrijp het niet verkeerd.
Maar twijfels meer gericht op de maatschappij e.d.
Ik had dat ook, maar dit veranderde de laatste jaren behoorlijk...zal de biologische klok wel zijn.
Totdat het je overkomt en je de keus niet hebt. Bij ons gaat het nooit zonder medische hulp lukken.
Heeft het zo moeten zijn, moeten we niet berusten in het lot.....
Alleen naaste vrienden en directe familie zoals ouders en broers en zussen weten het.
Op mijn werk heb ik (nog) niets verteld. Ik had gelukkig veel overuren zodat ik met mijn man mee kon naar het ziekenhuis.
De grootste stress kreeg ik van de onzekerheid over uitslagen van alle onderzoeken. En nadat we hoorden dat er evt sprake kon zijn van een kwaadaardig iets. Ook dat zet je kinderwens in een ander daglicht.
Technisch blijkt het mogelijk te zijn om zwanger te worden, dat geeft wel wat vertrouwen, maar bij vlagen ben ik toch soms bang voor de toekomst.
Niet dat wij zonder kinderen niet gelukkig zouden zijn maar meer dat het dan definitief is.
Nu gaan we met goede moed beginnen aan de icsi behandeling in een ziekenhuis die ondanks zijn grootte, en soms ook de verschillende artsen die je krijgt het toch weet te presteren dat je je geen nummer voelt.
Het is een heel verhaal geworden, excuses als het misschien teveel is of verwarrend. Ben namelijk ook beetje moe..
Ik hoor het wel!
(wel prettig om met elkaar hierover te praten)
Groeten Tessie
P.s Naar welk fertiliteitcentrum zijn jullie verwezen?
zondag 16 september 2007 om 11:47
Dootje, ik ben zo blij voor je dat iemand op je topic heeft gereageerd!! Eindelijk een uitwisseling van ervaringen (ook al hebben jullie beiden verschillende uitslagen)!!! Koppie op, hoor!!!
Tessie2, thanks voor je reactie voor "ons" Dootje, ze kan alle steun gebruiken! Ook jullie veel succes met de MMM! Hopelijk horen wij over een afzienbare tijd positieve berichten van jullie allebei!!! \\:-)//
Tessie2, thanks voor je reactie voor "ons" Dootje, ze kan alle steun gebruiken! Ook jullie veel succes met de MMM! Hopelijk horen wij over een afzienbare tijd positieve berichten van jullie allebei!!! \\:-)//
zondag 16 september 2007 om 11:58
Hoi Tessie,
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Jullie situatie is iets anders dan de onze, maar toch grotendeels vergelijkbaar.
Wel spannend hoor, voor jullie staat de icsi nu dus voor de deur! Ik hoop dat dat bij ons over een paar maanden ook zo is.
Even in het kort hoe het bij ons zover gekomen is:
In juni 2005 de anticonceptie de deur uit gedaan. Eerst hou je de vruchtbare dagen niet zo in de gaten, maar naarmate het langer duurt hou je er toch meer rekening mee. (zo herkenbaar in jouw verhaal) In het voorjaar van 2007 naar de huisarts gegaan, die ons meteen doorstuurde naar een gynaecoloog. Daar allerlei onderzoeken gehad (bloedprikken, inwendige echo, HSG, samenlevingstest en sementest)
Bij mij was alles goed, geen bijzonderheden. Tijdens de samenlevingstest werd er geen levend zaad aangetroffen. De uitslag van de sementest was er toen nog niet. Toen die kwam werd het duidelijk, 99% van de aanwezige spermacellen was onbeweeglijk.
Volgens de gyn was onbeweeglijkheid voornamelijk gevolg van een te hoge temperatuur in de balzak. Maar kon geen reden vinden in de levensstijl van Doman die dit kon verklaren. (strakke broeken, laptopgebruik, stoelverwarming in de auto, dat soort dingen) Dus kreeg hij een echo om te zien of er spataderen in de balzak zitten, dit kan nl ook een temperatuurverhoging veroorzaken. Op de echo waren geen bijzonderheden te zien.
Toen wist de gyn het niet meer. En stuurde ons door naar een fertipoli, in ons geval ook het Erasmus MC. Daar hebben we volgende week onze eerste afspraak.
En over alle gevoelens eromheen:
Doman heeft altijd kinderen gewild. Ik ook, maar hij begon er al over toen we pas een week samen waren of zo . Hij vindt het emotioneel zwaar dat de problemen bij hem liggen, voelt zich schuldig. Wat mij betreft compleet onnodig, maar gevoelens schakel je niet zomaar uit hè. Heeft je man daar ook last van (gehad)?
En wat je zegt, de mogelijke uitslagen zorgen voor stress. Het is een lang traject van onzekerheid. Wij weten nog niet of we wel in aanmerking komen voor MESA/PESA, dat moeten we nog maar afwachten. Ergens hoop ik dat het niet nodig is, dat 'gewone' ICSI toch blijkt te kunnen, maar aan de andere kant hou ik ook rekening met het ergste, dat ze helemaal niets voor ons kunnen doen.
Hoe vond je man het hele operatie-gebeuren? Mijn man is daar redelijk angstig voor, bang dat daar iets mis mee gaat.
In onze omgeving zijn er een aantal mensen die het weten. Allereerst m'n topicdinnetjes hier , m'n zus en een paar vriendinnen. Aan man's kant een paar vrienden. Ouders zijn niet op de hoogte. Doman's moeder heeft ongeneeslijke kanker (die nu gelukkig met medicijnen onder controle lijkt) en hij wil hen niet belasten met onze problemen, ze hebben genoeg aan zichzelf en hun eigen situatie nu. Dit maakt het wel extra lastig voor hem, want hij bespreekt normaal gesproken veel met z'n ouders, en dat kan nu dus niet.
Zo, al met al een hele lap tekst. Maar het is wel fijn om het te delen met iemand die weet wat het is, die de onzekerheden kent.
groetjes,
Dominica
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Jullie situatie is iets anders dan de onze, maar toch grotendeels vergelijkbaar.
Wel spannend hoor, voor jullie staat de icsi nu dus voor de deur! Ik hoop dat dat bij ons over een paar maanden ook zo is.
Even in het kort hoe het bij ons zover gekomen is:
In juni 2005 de anticonceptie de deur uit gedaan. Eerst hou je de vruchtbare dagen niet zo in de gaten, maar naarmate het langer duurt hou je er toch meer rekening mee. (zo herkenbaar in jouw verhaal) In het voorjaar van 2007 naar de huisarts gegaan, die ons meteen doorstuurde naar een gynaecoloog. Daar allerlei onderzoeken gehad (bloedprikken, inwendige echo, HSG, samenlevingstest en sementest)
Bij mij was alles goed, geen bijzonderheden. Tijdens de samenlevingstest werd er geen levend zaad aangetroffen. De uitslag van de sementest was er toen nog niet. Toen die kwam werd het duidelijk, 99% van de aanwezige spermacellen was onbeweeglijk.
Volgens de gyn was onbeweeglijkheid voornamelijk gevolg van een te hoge temperatuur in de balzak. Maar kon geen reden vinden in de levensstijl van Doman die dit kon verklaren. (strakke broeken, laptopgebruik, stoelverwarming in de auto, dat soort dingen) Dus kreeg hij een echo om te zien of er spataderen in de balzak zitten, dit kan nl ook een temperatuurverhoging veroorzaken. Op de echo waren geen bijzonderheden te zien.
Toen wist de gyn het niet meer. En stuurde ons door naar een fertipoli, in ons geval ook het Erasmus MC. Daar hebben we volgende week onze eerste afspraak.
En over alle gevoelens eromheen:
Doman heeft altijd kinderen gewild. Ik ook, maar hij begon er al over toen we pas een week samen waren of zo . Hij vindt het emotioneel zwaar dat de problemen bij hem liggen, voelt zich schuldig. Wat mij betreft compleet onnodig, maar gevoelens schakel je niet zomaar uit hè. Heeft je man daar ook last van (gehad)?
En wat je zegt, de mogelijke uitslagen zorgen voor stress. Het is een lang traject van onzekerheid. Wij weten nog niet of we wel in aanmerking komen voor MESA/PESA, dat moeten we nog maar afwachten. Ergens hoop ik dat het niet nodig is, dat 'gewone' ICSI toch blijkt te kunnen, maar aan de andere kant hou ik ook rekening met het ergste, dat ze helemaal niets voor ons kunnen doen.
Hoe vond je man het hele operatie-gebeuren? Mijn man is daar redelijk angstig voor, bang dat daar iets mis mee gaat.
In onze omgeving zijn er een aantal mensen die het weten. Allereerst m'n topicdinnetjes hier , m'n zus en een paar vriendinnen. Aan man's kant een paar vrienden. Ouders zijn niet op de hoogte. Doman's moeder heeft ongeneeslijke kanker (die nu gelukkig met medicijnen onder controle lijkt) en hij wil hen niet belasten met onze problemen, ze hebben genoeg aan zichzelf en hun eigen situatie nu. Dit maakt het wel extra lastig voor hem, want hij bespreekt normaal gesproken veel met z'n ouders, en dat kan nu dus niet.
Zo, al met al een hele lap tekst. Maar het is wel fijn om het te delen met iemand die weet wat het is, die de onzekerheden kent.
groetjes,
Dominica
zondag 16 september 2007 om 12:00
quote:Stiertje1971 schreef op 16 september 2007 @ 11:47:
Dootje, ik ben zo blij voor je dat iemand op je topic heeft gereageerd!! Eindelijk een uitwisseling van ervaringen (ook al hebben jullie beiden verschillende uitslagen)!!! Koppie op, hoor!!!
Tessie2, thanks voor je reactie voor "ons" Dootje, ze kan alle steun gebruiken! Ook jullie veel succes met de MMM! Hopelijk horen wij over een afzienbare tijd positieve berichten van jullie allebei!!! \\:-)// thanks wijffie!
Dootje, ik ben zo blij voor je dat iemand op je topic heeft gereageerd!! Eindelijk een uitwisseling van ervaringen (ook al hebben jullie beiden verschillende uitslagen)!!! Koppie op, hoor!!!
Tessie2, thanks voor je reactie voor "ons" Dootje, ze kan alle steun gebruiken! Ook jullie veel succes met de MMM! Hopelijk horen wij over een afzienbare tijd positieve berichten van jullie allebei!!! \\:-)// thanks wijffie!
maandag 17 september 2007 om 09:56
Hoi Do,
Grappig dat je ook naar het erasmus gaat! Wij zijn allebei erg tevreden over de begeleiding daar tot nog toe.
Het is lastig om vertrouwen te hebben of je wel in aanmerking komt voor bepaalde behandelingen, dat hadden wij ook voordat we de eerste keer naar de fertpoli gingen.
Wel weet ik inmiddels dat ze tegenwoordig zo veel kunnen. Het is een wereld op zich. Daar hebben we ondanks alle info op internet geen volledig idee van.
Wat een rot situatie voor je man mbt zijn moeder en voor jou ook natuurlijk. Balen want je hebt ze op dit moment natuurlijk hard nodig. Ik kan me voorstellen dat je je schoonouders op dit moment niets verteld.
Maar zouden je schoonouders het ook voor je man en jou niet prettig vinden om het te weten.
Zodat ze hem ook kunnen steunen hoe verschillend beide aandoeningen ook zijn? Misschien denk ik te ver door hoor...
Het gekke was dat mijn man toen we nog niet echt bezig waren met kinderen altijd voor de grap zei; Ik ben toch onvruchtbaar want roken e.d.
Ergens had hij in zijn achterhoofd altijd wel dat gevoel heel vreemd....
Toen we dan inderdaad de bevestiging kregen, was hij toch wel geschokt.
Alsof de vloer onder je ons vandaan werd getrokken.
Het deed hem meer als dan hij verwacht had, er schiet van alles aan emoties door je heen. Hij had van tevoren geen idee hoe hij zou reageren toe we in afwachting waren van dat eerste semen onderzoek.
Hij vond het ook vreselijk voor mij dat hij me niet makkelijk een kind kon geven.
Ik vondt het vreselijk voor ons en zie zijn onvruchtbaarheid als die van ons. Wij zijn onvruchtbaar als stel. Ik ben stapel op hem en vond zijn verdriet begrijpelijk maar schuldgevoelens ook onnodig inderdaad dat herken ik heel erg in wat je zegt.
Je ziet je partner natuurlijk niet graag verdrietig.
We zijn allebei 2 dagen van de wereld geweest.
Hierna krabbelden we weer een beetje op en wenden we aan het bericht.
En kunnen we er redelijk nuchter en ook wel met wat humor mee omgaan.
Al met al hadden we elke paar weken ook wel een afspraak in het ziekenhuis, dus dat maakt ook wel dat je het gevoel hebt dat je niet op de wachtbank zit.
Daarbij als je eenmaal in het fert centrum bent geweest stippelen ze op best korte termijn wel een plan uit als er mogelijkheden zijn. Daar gaan natuurlijk wel weken overheen maar je weet een beetje hoe de route wordt en dat geeft houvast en vertrouwen.
Mijn man is nogal nuchter ingesteld. Hij zag wel tegen de operatie op, maar was niet echt bang.
Beetje de houding, laat het maar over me heen komen.
Achteraf is de operatie hem 100% meegevallen, ze geven goede pijnstilling.
Voor en na de operatie.
En heel fijn je mag later op de dag naar huis.
Wel natuurlijk gevoelige "ballen" maar dat duurde een paar dagen.
Je krijgt een strakke slip aan om het op zijn plaats te houden.
Mijn man lag bij mannen op de dagopname die allemaal "down under"aan iets waren geholpen. Ik weet wel dat mijn man zich daarbij prettig voelde.
Waar is je man precies bang voor?
Naar wat voor soort arts gaan jullie deze week, een fertiliteits arts?
Wel grappig, wij moeten deze week ook misschien zien we elkaar ongemerkt.
Groeten Tessie
P.s weet jij hoe ik mijn emailadres kan wijzigen. Ik heb namelijk een nieuwe en ik wil dit veranderen in mijn gegevens hier maar ik weet niet waar.
Zou het jammer vinden als je mailt en ik loop dat mis.
Ik heb het wel gewijzigd in mijn kort profiel maar zit ik dan goed.
Er staat wel bij dat iedereen die gegevens kan zien maar ik wil niet dat iedereen mijn mailadres ziet.....
Grappig dat je ook naar het erasmus gaat! Wij zijn allebei erg tevreden over de begeleiding daar tot nog toe.
Het is lastig om vertrouwen te hebben of je wel in aanmerking komt voor bepaalde behandelingen, dat hadden wij ook voordat we de eerste keer naar de fertpoli gingen.
Wel weet ik inmiddels dat ze tegenwoordig zo veel kunnen. Het is een wereld op zich. Daar hebben we ondanks alle info op internet geen volledig idee van.
Wat een rot situatie voor je man mbt zijn moeder en voor jou ook natuurlijk. Balen want je hebt ze op dit moment natuurlijk hard nodig. Ik kan me voorstellen dat je je schoonouders op dit moment niets verteld.
Maar zouden je schoonouders het ook voor je man en jou niet prettig vinden om het te weten.
Zodat ze hem ook kunnen steunen hoe verschillend beide aandoeningen ook zijn? Misschien denk ik te ver door hoor...
Het gekke was dat mijn man toen we nog niet echt bezig waren met kinderen altijd voor de grap zei; Ik ben toch onvruchtbaar want roken e.d.
Ergens had hij in zijn achterhoofd altijd wel dat gevoel heel vreemd....
Toen we dan inderdaad de bevestiging kregen, was hij toch wel geschokt.
Alsof de vloer onder je ons vandaan werd getrokken.
Het deed hem meer als dan hij verwacht had, er schiet van alles aan emoties door je heen. Hij had van tevoren geen idee hoe hij zou reageren toe we in afwachting waren van dat eerste semen onderzoek.
Hij vond het ook vreselijk voor mij dat hij me niet makkelijk een kind kon geven.
Ik vondt het vreselijk voor ons en zie zijn onvruchtbaarheid als die van ons. Wij zijn onvruchtbaar als stel. Ik ben stapel op hem en vond zijn verdriet begrijpelijk maar schuldgevoelens ook onnodig inderdaad dat herken ik heel erg in wat je zegt.
Je ziet je partner natuurlijk niet graag verdrietig.
We zijn allebei 2 dagen van de wereld geweest.
Hierna krabbelden we weer een beetje op en wenden we aan het bericht.
En kunnen we er redelijk nuchter en ook wel met wat humor mee omgaan.
Al met al hadden we elke paar weken ook wel een afspraak in het ziekenhuis, dus dat maakt ook wel dat je het gevoel hebt dat je niet op de wachtbank zit.
Daarbij als je eenmaal in het fert centrum bent geweest stippelen ze op best korte termijn wel een plan uit als er mogelijkheden zijn. Daar gaan natuurlijk wel weken overheen maar je weet een beetje hoe de route wordt en dat geeft houvast en vertrouwen.
Mijn man is nogal nuchter ingesteld. Hij zag wel tegen de operatie op, maar was niet echt bang.
Beetje de houding, laat het maar over me heen komen.
Achteraf is de operatie hem 100% meegevallen, ze geven goede pijnstilling.
Voor en na de operatie.
En heel fijn je mag later op de dag naar huis.
Wel natuurlijk gevoelige "ballen" maar dat duurde een paar dagen.
Je krijgt een strakke slip aan om het op zijn plaats te houden.
Mijn man lag bij mannen op de dagopname die allemaal "down under"aan iets waren geholpen. Ik weet wel dat mijn man zich daarbij prettig voelde.
Waar is je man precies bang voor?
Naar wat voor soort arts gaan jullie deze week, een fertiliteits arts?
Wel grappig, wij moeten deze week ook misschien zien we elkaar ongemerkt.
Groeten Tessie
P.s weet jij hoe ik mijn emailadres kan wijzigen. Ik heb namelijk een nieuwe en ik wil dit veranderen in mijn gegevens hier maar ik weet niet waar.
Zou het jammer vinden als je mailt en ik loop dat mis.
Ik heb het wel gewijzigd in mijn kort profiel maar zit ik dan goed.
Er staat wel bij dat iedereen die gegevens kan zien maar ik wil niet dat iedereen mijn mailadres ziet.....
maandag 17 september 2007 om 21:16
Tessie, ik kan je emailadres niet zien, maar wel een berichtje naar je sturen. Dat heb ik dus gedaan. Als dat bij je aangekomen is, is je wijziging dus goed gegaan.
Zo niet, moeten we eens plannen dat we hier tegelijkertijd zijn. Dan zet ik mijn emailadres hier wel even neer, en haal ik het, zodra jij het genoteerd hebt, weer weg.
Fijn dat je man de operatie mee vond vallen, en dat er in ieder geval goede pijnstilling gegeven wordt! Dat zal ik te zijner tijd aan Doman laten weten, mocht het voor hem ook zover komen,
Jouw benadering is echt gelijk aan de mijne, het vruchtbaarheidsprobleem ligt dan wel bij hem, maar wij zijn onvruchtbaar als stel, dus dit is iets van ons samen, en wat we samen doen. Dat heb ik vanaf het begin gezegd, maar toen kwam het niet echt aan bij hem. Inmiddels wel gelukkig, al heeft hij zo z'n momenten dat zijn schuldgevoel weer de kop opsteekt.
Ik weet eigenlijk niet wat voor arts het is waar we heen moeten, namen noemen mag hier ook niet, dus dat zal ik evt. wel mailen. Ben benieuwd wanneer jullie moeten, of het echt tegelijk met ons is.
groetjes,
Dominica
Zo niet, moeten we eens plannen dat we hier tegelijkertijd zijn. Dan zet ik mijn emailadres hier wel even neer, en haal ik het, zodra jij het genoteerd hebt, weer weg.
Fijn dat je man de operatie mee vond vallen, en dat er in ieder geval goede pijnstilling gegeven wordt! Dat zal ik te zijner tijd aan Doman laten weten, mocht het voor hem ook zover komen,
Jouw benadering is echt gelijk aan de mijne, het vruchtbaarheidsprobleem ligt dan wel bij hem, maar wij zijn onvruchtbaar als stel, dus dit is iets van ons samen, en wat we samen doen. Dat heb ik vanaf het begin gezegd, maar toen kwam het niet echt aan bij hem. Inmiddels wel gelukkig, al heeft hij zo z'n momenten dat zijn schuldgevoel weer de kop opsteekt.
Ik weet eigenlijk niet wat voor arts het is waar we heen moeten, namen noemen mag hier ook niet, dus dat zal ik evt. wel mailen. Ben benieuwd wanneer jullie moeten, of het echt tegelijk met ons is.
groetjes,
Dominica
woensdag 19 september 2007 om 23:25
Tessie, dank voor je mail, ik heb je teruggemaild!
Even een update:
Vandaag eerste afspraak in EMC gehad, en wat een verademing! Een vriendelijke, jonge, vrouwelijke gyn (naam staat in de mail), die de tijd nam om ons alles te vragen wat op haar lijstje stond, maar die ook de tijd nam om onze vragen te beantwoorden.
Man mocht meteen bloed laten prikken, moet een afspraak maken voor nieuw semenonderzoek en is doorgestuurd naar de androloog. Ik moet over anderhalve week bloedprikken, moet op een bepaalde dag in de cyclus. Als daar de uitslagen van bekend zijn, gaan we weer terug naar de gyn.
En, ze was een heel stuk positiever over onze mogelijkheden dan de gyn in het streekziekenhuis. Ze wilde nergens op vooruitlopen, eerst maar eens alle onderzoeken afwachten, maar er is hoop op IVF en /of 'gewone' ICSI... Volgens haar is het dus niet zeker dat we daadwerkelijk MESA/PESA nodig gaan hebben.
Ze was trouwens ook niet echt te spreken over de kennis van onze gyn, en de manier waarop hij ons de uitslagen en zijn conclusies verteld heeft.
Natuurlijk zijn we erg blij met dit nieuws, al is er nog steeds niets zeker en komt er weer een tijd aan van onderzoeken en wachten.
Er gebeurt in ieder geval weer iets, en we zijn weer een stapje dichterbij, zo voelt het tenminste.
Weltrusten, en veel succes vrijdag!
Dominica
Even een update:
Vandaag eerste afspraak in EMC gehad, en wat een verademing! Een vriendelijke, jonge, vrouwelijke gyn (naam staat in de mail), die de tijd nam om ons alles te vragen wat op haar lijstje stond, maar die ook de tijd nam om onze vragen te beantwoorden.
Man mocht meteen bloed laten prikken, moet een afspraak maken voor nieuw semenonderzoek en is doorgestuurd naar de androloog. Ik moet over anderhalve week bloedprikken, moet op een bepaalde dag in de cyclus. Als daar de uitslagen van bekend zijn, gaan we weer terug naar de gyn.
En, ze was een heel stuk positiever over onze mogelijkheden dan de gyn in het streekziekenhuis. Ze wilde nergens op vooruitlopen, eerst maar eens alle onderzoeken afwachten, maar er is hoop op IVF en /of 'gewone' ICSI... Volgens haar is het dus niet zeker dat we daadwerkelijk MESA/PESA nodig gaan hebben.
Ze was trouwens ook niet echt te spreken over de kennis van onze gyn, en de manier waarop hij ons de uitslagen en zijn conclusies verteld heeft.
Natuurlijk zijn we erg blij met dit nieuws, al is er nog steeds niets zeker en komt er weer een tijd aan van onderzoeken en wachten.
Er gebeurt in ieder geval weer iets, en we zijn weer een stapje dichterbij, zo voelt het tenminste.
Weltrusten, en veel succes vrijdag!
Dominica
vrijdag 21 september 2007 om 22:08
Dankjewel Tes, ik moet zeggen dat het inderdaad wel een opluchting is, alleen al met een arts te kunnen spreken die wel ingaat op je vragen. En dat zij er een stuk positiever instaat, is natuurlijk ook een opsteker.
Hoe was het vandaag? Weten jullie al meer over jullie officiële startdatum?? Welke medicijnen krijg je?
Er zijn hier weer wat afspraken gepland: potje inleveren, bezoek aan de androloog (half oktober) en meteen maar de vervolgafspraak bij de gyn (eind oktober). Als blijkt dat de androloog meer tijd nodig heeft of meerdere onderzoeken wil doen die meer tijd kosten, kunnen we die afspraak bij de gyn altijd nog naar achter schuiven.
Fijn weekend!
groetjes, Dominica
Hoe was het vandaag? Weten jullie al meer over jullie officiële startdatum?? Welke medicijnen krijg je?
Er zijn hier weer wat afspraken gepland: potje inleveren, bezoek aan de androloog (half oktober) en meteen maar de vervolgafspraak bij de gyn (eind oktober). Als blijkt dat de androloog meer tijd nodig heeft of meerdere onderzoeken wil doen die meer tijd kosten, kunnen we die afspraak bij de gyn altijd nog naar achter schuiven.
Fijn weekend!
groetjes, Dominica
anoniem_13123 wijzigde dit bericht op 21-09-2007 22:12
Reden: stukkie vergeten.
Reden: stukkie vergeten.
% gewijzigd
zaterdag 22 september 2007 om 12:52
Hoi Dominica,
Lekker dat je wat afspraken hebt staan, dan heb je wat om je op te richten.
Bij welke androloog gaan jullie? Zou te gek zijn als er geen ok aan te pas hoeft te komen!
Had je nog wat aan de sites die ik je gemaild heb?
Gisteren naar Emc geweest bij de fertiliteitsarts. Nog even alles kort doorgenomen, en een echo gehad waarop alles er prima uitzag volgens de arts..
We mochten zelf beslissen wanneer we wilden starten. Of direct of nog even wachten.....
Gelijk maar aangegeven zo snel mogelijk te willen starten. Nu dus 4 oktober de eerste injectie erin.
Ik start dan met decapeptyl (?) daarna gonal F 150, ik kreeg ook al medicatie mee voor de punctie en na de terugplaatsing.
Gelijk maar het recept naar de apotheek gebracht, dan kan ik maandag alles halen.
Ik was er gisteren en nog steeds een beetje van ondersteboven, zou het dan nu eindelijk toch gaan gebeuren??
Ik bedoel niet dat dan de eerste keer gelijk raak zou zijn (al zou dat heel leuk zijn) maar dat je eindelijk een echte reële kans maakt op een zwangerschap!
Zo spannend!
Wel prettig voor jullie dat je gelijk in oktober al terecht kunt bij de androloog en gynaecoloog. Ik vond het vaak zo naar als je een hele maand geen afspraak had staan. Tijd gaat dan zo traag!
Jij ook een heel fijn weekend!
Groeten Tessie
Lekker dat je wat afspraken hebt staan, dan heb je wat om je op te richten.
Bij welke androloog gaan jullie? Zou te gek zijn als er geen ok aan te pas hoeft te komen!
Had je nog wat aan de sites die ik je gemaild heb?
Gisteren naar Emc geweest bij de fertiliteitsarts. Nog even alles kort doorgenomen, en een echo gehad waarop alles er prima uitzag volgens de arts..
We mochten zelf beslissen wanneer we wilden starten. Of direct of nog even wachten.....
Gelijk maar aangegeven zo snel mogelijk te willen starten. Nu dus 4 oktober de eerste injectie erin.
Ik start dan met decapeptyl (?) daarna gonal F 150, ik kreeg ook al medicatie mee voor de punctie en na de terugplaatsing.
Gelijk maar het recept naar de apotheek gebracht, dan kan ik maandag alles halen.
Ik was er gisteren en nog steeds een beetje van ondersteboven, zou het dan nu eindelijk toch gaan gebeuren??
Ik bedoel niet dat dan de eerste keer gelijk raak zou zijn (al zou dat heel leuk zijn) maar dat je eindelijk een echte reële kans maakt op een zwangerschap!
Zo spannend!
Wel prettig voor jullie dat je gelijk in oktober al terecht kunt bij de androloog en gynaecoloog. Ik vond het vaak zo naar als je een hele maand geen afspraak had staan. Tijd gaat dan zo traag!
Jij ook een heel fijn weekend!
Groeten Tessie
zaterdag 22 september 2007 om 19:57
Hoi Tessie,
Fijn dat jullie nu zo snel kunnen starten, wat spannend!! En inderdaad, dan is er ineens een reële kans op een zwangerschap, dat zal even wennen zijn. Ik hoop voor jullie dat het snel gaat lukken!
Je gaat dus op 4 oktober beginnen. Is dat afhankelijk van je eigen cyclus, dus dat je begint op dag 1 van je cyclus, of wekken die medicijnen een kunstmatige cyclus op? (Ik neem aan dat het medicijnen zijn om zoveel mogelijk eitjes te stimuleren, zodat er met een punctie meerdere eitjes weggenomen kunnen worden?)
Ik weet niet bij welke androloog we een afspraak hebben, Doman heeft de afspraak gemaakt. Ik heb het hem gevraagd maar hij weet het ook niet. De tijd en plaats vond hij belangrijker om te weten denk ik
Ik ben ook blij dat we nu binnen een redelijke termijn wat afspraken hebben staan. Al zou ik natuurlijk het liefst zien dat het allemaal nog veel sneller ging. Want steeds dat wachten, op afspraken, op onderzoeken, op uitslagen.....
Bedankt voor de link die je gestuurd hebt, ik heb er al even op gekeken, en het is een duidelijke site. Ik moet er nog eens even rustig voor gaan zitten, maar dat komt binnenkort wel.
groetjes,
Dominica
P.S.: Bij welke ferti-arts zijn jullie geweest?
Fijn dat jullie nu zo snel kunnen starten, wat spannend!! En inderdaad, dan is er ineens een reële kans op een zwangerschap, dat zal even wennen zijn. Ik hoop voor jullie dat het snel gaat lukken!
Je gaat dus op 4 oktober beginnen. Is dat afhankelijk van je eigen cyclus, dus dat je begint op dag 1 van je cyclus, of wekken die medicijnen een kunstmatige cyclus op? (Ik neem aan dat het medicijnen zijn om zoveel mogelijk eitjes te stimuleren, zodat er met een punctie meerdere eitjes weggenomen kunnen worden?)
Ik weet niet bij welke androloog we een afspraak hebben, Doman heeft de afspraak gemaakt. Ik heb het hem gevraagd maar hij weet het ook niet. De tijd en plaats vond hij belangrijker om te weten denk ik
Ik ben ook blij dat we nu binnen een redelijke termijn wat afspraken hebben staan. Al zou ik natuurlijk het liefst zien dat het allemaal nog veel sneller ging. Want steeds dat wachten, op afspraken, op onderzoeken, op uitslagen.....
Bedankt voor de link die je gestuurd hebt, ik heb er al even op gekeken, en het is een duidelijke site. Ik moet er nog eens even rustig voor gaan zitten, maar dat komt binnenkort wel.
groetjes,
Dominica
P.S.: Bij welke ferti-arts zijn jullie geweest?
maandag 24 september 2007 om 20:23
Hoi Dominica,
Lekker weekend gehad?
Ik begin een week voor de te verwachte menstruatie met de decapeptyl injecties.
Dat middel zorgt ervoor dat je eigen cyclus wordt stilgelegd. (je eigen lichaam heeft dan zelf geen invloed meer op het maken van eiblaasjes)
Op de eerste dag van de menstruatie moet ik bellen en krijg ik van de ivf secretaresse te horen wanneer te starten met gonal-f (zorgt ervoor dat er meerdere eicellen tegelijkertijd rijpen) en om een afspraak te maken voor een echo. Per echo wordt dan gekeken wanneer de punctie is.
Vanmiddag een gedeelte van de medicijnen gehaald, morgen de rest.
De apothekersassistent legde alle medicatie uitgebreid op de toonbank zodat iedereen het zag. Voelde me zo klein..het had van mij wel wat discreter gemogen.
Zijn trouwens ook geen subtiele doosjes waar de injecties inzitten
Begon ze ook nog over de progestan capsules, wel of geen eigen bijdrage....bla bla. Ik heb nog nooit zo snel medicatie in een tas gekeken.
Als ik morgen het tweede gedeelte haal vraag ik als het weer gebeurd of het wat discreter kan. Of ben ik paranoia?
Ach eigenlijk is het ook een luxe probleem.
Zal je gelijk ook even de naam mailen van de fert arts.
Groeten Tessie
Lekker weekend gehad?
Ik begin een week voor de te verwachte menstruatie met de decapeptyl injecties.
Dat middel zorgt ervoor dat je eigen cyclus wordt stilgelegd. (je eigen lichaam heeft dan zelf geen invloed meer op het maken van eiblaasjes)
Op de eerste dag van de menstruatie moet ik bellen en krijg ik van de ivf secretaresse te horen wanneer te starten met gonal-f (zorgt ervoor dat er meerdere eicellen tegelijkertijd rijpen) en om een afspraak te maken voor een echo. Per echo wordt dan gekeken wanneer de punctie is.
Vanmiddag een gedeelte van de medicijnen gehaald, morgen de rest.
De apothekersassistent legde alle medicatie uitgebreid op de toonbank zodat iedereen het zag. Voelde me zo klein..het had van mij wel wat discreter gemogen.
Zijn trouwens ook geen subtiele doosjes waar de injecties inzitten
Begon ze ook nog over de progestan capsules, wel of geen eigen bijdrage....bla bla. Ik heb nog nooit zo snel medicatie in een tas gekeken.
Als ik morgen het tweede gedeelte haal vraag ik als het weer gebeurd of het wat discreter kan. Of ben ik paranoia?
Ach eigenlijk is het ook een luxe probleem.
Zal je gelijk ook even de naam mailen van de fert arts.
Groeten Tessie
