Thuis
alle pijlers
Hoe zuinig ben jij op je spullen?
dinsdag 9 maart 2010 om 17:13
Wij wonen nu 1,5 jaar in onze huidig woning. Woning is totaal gestript en we waren erg blij met het eindresultaat. Inmiddels zien bepaalde dingen er al behoorlijk gebruikt (afgeleefd) uit. Vloer zit onder de krassen en putten. Poot van de nieuw kast heeft de hond op zitten knagen, plinten zelf geverfd maar niet helemaal netjes dus verf op de vloer, nieuwe vlinderstoelen van nog geen week oud met nu al beschadigingen door de gespen van mijn spijkerbroek. Beste wel zonde vind ik dat. Hoe ervaren julllie dat?
woensdag 10 maart 2010 om 22:18
quote:lichtbron schreef op 10 maart 2010 @ 22:11:
[quote]jackie23 schreef op 10 maart 2010 @ 21:55:
Omdat ze vroeger misschien nooit zelf kind heeft mogen zijn?
Is ook maar een gok.
Vind haar reacties meestal niet zo leuk richting kinderen.
Er zullen hier vast meer dames zijn die niks met kinderen hebben maar die heb ik eerlijk gezegd nog nooit zo uitgesproken zien reageren als Elninjoo.Omdat ik geen blad voor m'n mond neem en anderen geen zin in gezeik hebben waarschijnlijk omdat de meerderheid pro-kind is? Ik had als kind al niets met jongere kinderen dan mezelf, dus het is gewoon karakter.
[quote]jackie23 schreef op 10 maart 2010 @ 21:55:
Omdat ze vroeger misschien nooit zelf kind heeft mogen zijn?
Is ook maar een gok.
Vind haar reacties meestal niet zo leuk richting kinderen.
Er zullen hier vast meer dames zijn die niks met kinderen hebben maar die heb ik eerlijk gezegd nog nooit zo uitgesproken zien reageren als Elninjoo.Omdat ik geen blad voor m'n mond neem en anderen geen zin in gezeik hebben waarschijnlijk omdat de meerderheid pro-kind is? Ik had als kind al niets met jongere kinderen dan mezelf, dus het is gewoon karakter.
woensdag 10 maart 2010 om 22:21
quote:elninjoo schreef op 10 maart 2010 @ 22:15:
[...]
Bij de mensen die ik kende voor ze aan kinderen begonnen zijn de vriendschappen idd verwaterd door onze verschillende levensfases die niet meer bij elkaar pasten. Heb je die vriendschappen bewust later verwateren door de kinderen? Met mensen die in de kleine kinderen zitten sluit ik geen nieuwe vriendschappen. Ook niet als je een ontzettende klik hebt met hem/haar? Zijn kinderen dan zo'n groot bezwaar dat je zo bewust besluit geen 'vriendschap te sluiten'? Als er sprake is van wat oudere kinderen (boven de 10) heb ik daar niet zoveel problemen meer mee, die gaan tenslotte al voor 'n groot deel hun eigen gang en de ouders lopen dan ook niet meer lyrisch elke minuut over hun kind te praten. Ik heb een zoon van 4 1/2 en ik ben helemaal lyrisch van hem, maar ik probeer bewust niet alleen maar over hem te praten. Er zijn meer dingen in het leven dan kinderen en ik kan mij heel goed voorstellen dat het voor anderen niet leuk is om steeds maar verhalen over jouw kinderen aan te moeten horen. Ik merkte dat aan mijzelf ook toen ik nog geen kinderen had, dan kon ik niet lang en eeuwig naar gepraat over kinderen luisteren. En ik moet eerlijk bekennen, dat ik mijn aandacht nog niet lang bij verhalen kan houden die over kinderen gaan. Ik dwaal snel af en denk 'ja grappig en nu volgende onderwerp' En het ergste is als mensen hun kinderen hun stemmetjes na gaan doen. Genant bijna. Maar waarom zo'n enorme hekel aan kinderen?
[...]
Bij de mensen die ik kende voor ze aan kinderen begonnen zijn de vriendschappen idd verwaterd door onze verschillende levensfases die niet meer bij elkaar pasten. Heb je die vriendschappen bewust later verwateren door de kinderen? Met mensen die in de kleine kinderen zitten sluit ik geen nieuwe vriendschappen. Ook niet als je een ontzettende klik hebt met hem/haar? Zijn kinderen dan zo'n groot bezwaar dat je zo bewust besluit geen 'vriendschap te sluiten'? Als er sprake is van wat oudere kinderen (boven de 10) heb ik daar niet zoveel problemen meer mee, die gaan tenslotte al voor 'n groot deel hun eigen gang en de ouders lopen dan ook niet meer lyrisch elke minuut over hun kind te praten. Ik heb een zoon van 4 1/2 en ik ben helemaal lyrisch van hem, maar ik probeer bewust niet alleen maar over hem te praten. Er zijn meer dingen in het leven dan kinderen en ik kan mij heel goed voorstellen dat het voor anderen niet leuk is om steeds maar verhalen over jouw kinderen aan te moeten horen. Ik merkte dat aan mijzelf ook toen ik nog geen kinderen had, dan kon ik niet lang en eeuwig naar gepraat over kinderen luisteren. En ik moet eerlijk bekennen, dat ik mijn aandacht nog niet lang bij verhalen kan houden die over kinderen gaan. Ik dwaal snel af en denk 'ja grappig en nu volgende onderwerp' En het ergste is als mensen hun kinderen hun stemmetjes na gaan doen. Genant bijna. Maar waarom zo'n enorme hekel aan kinderen?
woensdag 10 maart 2010 om 22:27
Bij ons sneuvelt er ook wel eens wat. Vaker door een nieuwsgierige of doorgedraaide kat dan door een kind (komen alleen op bezoek, heb ze zelf niet).
Op de eettafel van geolied hout staat sinds een paar maanden een grote viltstiftstreep. Nichtje was iets te enthausiast aan het kleuren, is verder erg netjes overigens. Tja, ik vind het wel iets gezelligs hebben, ons huis is verder best steriel namelijk.
Mijn man en ik zijn best netjes op onze spullen, ondanks dat hechten wij nauwelijks aan spullen, als we dingen niet zo leuk meer vinden dan doen we ze weg en vervangen het, eigenlijk willen we zo min mogelijk zooi hebben, ook niet op zolder.
Er zit wel een beschadiging van mijn riem aan het badkamermeubel, dat vind ik wel jammer want dat zullen we niet zo snel vervangen. Maar aan de andere kant mag je in ons huis ook best zien dat er ook daadwerkelijk iemand woont. Daarvoor moet je bij ons meestal wel echt heel goed kijken namelijk.
Op de eettafel van geolied hout staat sinds een paar maanden een grote viltstiftstreep. Nichtje was iets te enthausiast aan het kleuren, is verder erg netjes overigens. Tja, ik vind het wel iets gezelligs hebben, ons huis is verder best steriel namelijk.
Mijn man en ik zijn best netjes op onze spullen, ondanks dat hechten wij nauwelijks aan spullen, als we dingen niet zo leuk meer vinden dan doen we ze weg en vervangen het, eigenlijk willen we zo min mogelijk zooi hebben, ook niet op zolder.
Er zit wel een beschadiging van mijn riem aan het badkamermeubel, dat vind ik wel jammer want dat zullen we niet zo snel vervangen. Maar aan de andere kant mag je in ons huis ook best zien dat er ook daadwerkelijk iemand woont. Daarvoor moet je bij ons meestal wel echt heel goed kijken namelijk.
woensdag 10 maart 2010 om 22:34
quote:elninjoo schreef op 10 maart 2010 @ 22:15:
[...]
Bij de mensen die ik kende voor ze aan kinderen begonnen zijn de vriendschappen idd verwaterd door onze verschillende levensfases die niet meer bij elkaar pasten. Met mensen die in de kleine kinderen zitten sluit ik geen nieuwe vriendschappen. Als er sprake is van wat oudere kinderen (boven de 10) heb ik daar niet zoveel problemen meer mee, die gaan tenslotte al voor 'n groot deel hun eigen gang en de ouders lopen dan ook niet meer lyrisch elke minuut over hun kind te praten.Best herkenbaar dit (alleen dat van dat hekel hebben aan kinderen niet ).
[...]
Bij de mensen die ik kende voor ze aan kinderen begonnen zijn de vriendschappen idd verwaterd door onze verschillende levensfases die niet meer bij elkaar pasten. Met mensen die in de kleine kinderen zitten sluit ik geen nieuwe vriendschappen. Als er sprake is van wat oudere kinderen (boven de 10) heb ik daar niet zoveel problemen meer mee, die gaan tenslotte al voor 'n groot deel hun eigen gang en de ouders lopen dan ook niet meer lyrisch elke minuut over hun kind te praten.Best herkenbaar dit (alleen dat van dat hekel hebben aan kinderen niet ).
woensdag 10 maart 2010 om 22:37
woensdag 10 maart 2010 om 22:41
quote:Heb je die vriendschappen bewust later verwateren door de kinderen?
Oh, bij de eerste die begon heb ik bewust geprobeerd om mijzelf er in te verdiepen, maar ik merkte dat dat zoveel negatieve energie kostte. Vind het echt helemaal niks dat zo'n kind de hele tijd de aandacht opslokt als je bij iemand met kind op bezoek ging. Geen fijne gesprekken meer want kind kwam er weer tussen. Mensen hun kleine kind mee laten brengen naar mij was ook geen optie voor mij. Dan was er tenminste de keren dat zo'n moeder bij mij kwam nog 'n beetje ongestoorde tijd, al gingen onze interesses dusdanig uiteenlopen dat het gewoon niet zinvol was om het contact op die manier in stand te proberen te houden.
En dan te bedenken dat men altijd zei dat als ik eenmaal vriendinnen met kinderen zou zien, ik ook wel overstag zou gaan hahaha! Het was juist 't omgekeerde. Ik zei voor die tijd al wel dat ik geen kids wilde, maar toen ik eenmaal vriendinnen met kinderen had, wist ik helemaal zeker dat dat 'n zeer goed besluit was.
quote:Ook niet als je een ontzettende klik hebt met hem/haar? Zijn kinderen dan zo'n groot bezwaar dat je zo bewust besluit geen 'vriendschap te sluiten'?
Iemand die helemaal into kleine kids is, die zit in zo'n totaal andere levensfase dan ik dat er geen sprake is van 'n echte klik waarbij je grote overeenkomsten met elkaar hebt. Zolang het leven vooral om het kind/de kinderen draait is er simpelweg geen match.
quote:Ik heb een zoon van 4 1/2 en ik ben helemaal lyrisch van hem, maar ik probeer bewust niet alleen maar over hem te praten. Er zijn meer dingen in het leven dan kinderen en ik kan mij heel goed voorstellen dat het voor anderen niet leuk is om steeds maar verhalen over jouw kinderen aan te moeten horen. Ik merkte dat aan mijzelf ook toen ik nog geen kinderen had, dan kon ik niet lang en eeuwig naar gepraat over kinderen luisteren. En ik moet eerlijk bekennen, dat ik mijn aandacht nog niet lang bij verhalen kan houden die over kinderen gaan. Ik dwaal snel af en denk 'ja grappig en nu volgende onderwerp' En het ergste is als mensen hun kinderen hun stemmetjes na gaan doen. Genant bijna. Maar waarom zo'n enorme hekel aan kinderen?Tja, waarom heeft iemand 'n hekel aan katten of honden? Kleine kinderen werken mij enorm op de zenuwen. Vooral de onopgevoede exemplaren die je hier in Nederland vaak tegenkomt. Ik houd niet van 'n hoop drukte en kleine kinderen zijn nu eenmaal vaak druk. Bovendien hebben mensen met kinderen het ook vaak druk en krijgen zelf ook 'n andere vriendenkring: de mensen met eveneens kleine kinderen die ze leren kennen op de scholen en op de clubjes en sporten van de kids. En zo ga ik ook mijn eigen weg met mensen die beter bij mijn levensfase passen. Vind dat persoonlijk 'n stuk fijner dan kost wat 't kost vast proberen te houden aan wat eens was geweest.
Oh, bij de eerste die begon heb ik bewust geprobeerd om mijzelf er in te verdiepen, maar ik merkte dat dat zoveel negatieve energie kostte. Vind het echt helemaal niks dat zo'n kind de hele tijd de aandacht opslokt als je bij iemand met kind op bezoek ging. Geen fijne gesprekken meer want kind kwam er weer tussen. Mensen hun kleine kind mee laten brengen naar mij was ook geen optie voor mij. Dan was er tenminste de keren dat zo'n moeder bij mij kwam nog 'n beetje ongestoorde tijd, al gingen onze interesses dusdanig uiteenlopen dat het gewoon niet zinvol was om het contact op die manier in stand te proberen te houden.
En dan te bedenken dat men altijd zei dat als ik eenmaal vriendinnen met kinderen zou zien, ik ook wel overstag zou gaan hahaha! Het was juist 't omgekeerde. Ik zei voor die tijd al wel dat ik geen kids wilde, maar toen ik eenmaal vriendinnen met kinderen had, wist ik helemaal zeker dat dat 'n zeer goed besluit was.
quote:Ook niet als je een ontzettende klik hebt met hem/haar? Zijn kinderen dan zo'n groot bezwaar dat je zo bewust besluit geen 'vriendschap te sluiten'?
Iemand die helemaal into kleine kids is, die zit in zo'n totaal andere levensfase dan ik dat er geen sprake is van 'n echte klik waarbij je grote overeenkomsten met elkaar hebt. Zolang het leven vooral om het kind/de kinderen draait is er simpelweg geen match.
quote:Ik heb een zoon van 4 1/2 en ik ben helemaal lyrisch van hem, maar ik probeer bewust niet alleen maar over hem te praten. Er zijn meer dingen in het leven dan kinderen en ik kan mij heel goed voorstellen dat het voor anderen niet leuk is om steeds maar verhalen over jouw kinderen aan te moeten horen. Ik merkte dat aan mijzelf ook toen ik nog geen kinderen had, dan kon ik niet lang en eeuwig naar gepraat over kinderen luisteren. En ik moet eerlijk bekennen, dat ik mijn aandacht nog niet lang bij verhalen kan houden die over kinderen gaan. Ik dwaal snel af en denk 'ja grappig en nu volgende onderwerp' En het ergste is als mensen hun kinderen hun stemmetjes na gaan doen. Genant bijna. Maar waarom zo'n enorme hekel aan kinderen?Tja, waarom heeft iemand 'n hekel aan katten of honden? Kleine kinderen werken mij enorm op de zenuwen. Vooral de onopgevoede exemplaren die je hier in Nederland vaak tegenkomt. Ik houd niet van 'n hoop drukte en kleine kinderen zijn nu eenmaal vaak druk. Bovendien hebben mensen met kinderen het ook vaak druk en krijgen zelf ook 'n andere vriendenkring: de mensen met eveneens kleine kinderen die ze leren kennen op de scholen en op de clubjes en sporten van de kids. En zo ga ik ook mijn eigen weg met mensen die beter bij mijn levensfase passen. Vind dat persoonlijk 'n stuk fijner dan kost wat 't kost vast proberen te houden aan wat eens was geweest.
donderdag 11 maart 2010 om 09:21
En toch kan ik me wel vinden in de laatste post van Elninjoo.
Toen ik 16 jaar geleden mijn eerste kind kreeg, verwaterde het contact met mijn schoonzus .
Tot mijn zwangerschap gingen we regelmatig samen op stap en met een net verse baby, lukte dat gewoon niet meer.
Het op stap gaan ansich wel, maar de volgende dag ( met een beetje pech al 's nachts) wilde zij ( baby niet schoonzus) toch weer om 6.30 u gevoed worden.
Zij zat nog in de fase van diep in de nacht doorfeesten en ik zat in de luiers, nachtvoedingen etc.
Het is niet zo dat ik over niks anders kon praten, maar een kind beïnvloed wel je leven.En als je niks metkinderen hebt, zoals Elninjoo, kan ik me voorstellen dat die vriedschappen scheef gaan lopen.
Overigens trokken schoonzus en ik weer naar elkaar toe toen zij haar eerste verwachtte.
Om ontopic te blijven kan ik me dus ook goed voorstellen dat iemand zonder kinderen niet op het bezoek met kinderen zit te wachten.
Ik vind namelijk niet dat ik als moeder mag verwachten dat iemand zijn/haar huis aanpast aan iemand met kinderen.
Heeft zo iemand een strak licht ingericht huis spreek ik wel ergens anders af.
Toen ik 16 jaar geleden mijn eerste kind kreeg, verwaterde het contact met mijn schoonzus .
Tot mijn zwangerschap gingen we regelmatig samen op stap en met een net verse baby, lukte dat gewoon niet meer.
Het op stap gaan ansich wel, maar de volgende dag ( met een beetje pech al 's nachts) wilde zij ( baby niet schoonzus) toch weer om 6.30 u gevoed worden.
Zij zat nog in de fase van diep in de nacht doorfeesten en ik zat in de luiers, nachtvoedingen etc.
Het is niet zo dat ik over niks anders kon praten, maar een kind beïnvloed wel je leven.En als je niks metkinderen hebt, zoals Elninjoo, kan ik me voorstellen dat die vriedschappen scheef gaan lopen.
Overigens trokken schoonzus en ik weer naar elkaar toe toen zij haar eerste verwachtte.
Om ontopic te blijven kan ik me dus ook goed voorstellen dat iemand zonder kinderen niet op het bezoek met kinderen zit te wachten.
Ik vind namelijk niet dat ik als moeder mag verwachten dat iemand zijn/haar huis aanpast aan iemand met kinderen.
Heeft zo iemand een strak licht ingericht huis spreek ik wel ergens anders af.
donderdag 11 maart 2010 om 09:30
Ik kan me het helemaal niet voorstellen dat zoiets natuurlijks als kinderen tussen échte vrienden komt te staan.
Van mijn vier beste vriendinnen hebben er twee een kind (een sinds vandaag 2 weken pas overigens), de andere twee hebben geen kinderen. Ik ga met alle vier nog net zo hecht om als voordat zij of ik kinderen kregen en de kinderlozen idem met mij.
Kinderen hoeven totaal niet tussen mensen in te staan, dat ligt aan de energie die die mensen in elkaar blijven steken en aan hoeveel hun vriendschap ze waard is.
De vriendin die ik het langste heb ken ik nu 34 jaar, de beste vriendin die ik er als laatste bij kreeg ken ik nu bijna 17 jaar, geen haar op mijn hoofd die er over piekert om die vriendschappen te laten slabakken, dat ligt helemaal aan de inzet van beide partijen. Ik spreek met mijn vriendinnen vaak af zonder man en zonder kind en ook met, zo houden we het allemaal mooi in evenwicht.
Echt een hekel hebben aan kinderen, zoals EN is een afwijking, daar is geen enkele vriendschap tegen bestand. Iemand die mijn kind haat kan oprotten, lijkt me logisch.
Van mijn vier beste vriendinnen hebben er twee een kind (een sinds vandaag 2 weken pas overigens), de andere twee hebben geen kinderen. Ik ga met alle vier nog net zo hecht om als voordat zij of ik kinderen kregen en de kinderlozen idem met mij.
Kinderen hoeven totaal niet tussen mensen in te staan, dat ligt aan de energie die die mensen in elkaar blijven steken en aan hoeveel hun vriendschap ze waard is.
De vriendin die ik het langste heb ken ik nu 34 jaar, de beste vriendin die ik er als laatste bij kreeg ken ik nu bijna 17 jaar, geen haar op mijn hoofd die er over piekert om die vriendschappen te laten slabakken, dat ligt helemaal aan de inzet van beide partijen. Ik spreek met mijn vriendinnen vaak af zonder man en zonder kind en ook met, zo houden we het allemaal mooi in evenwicht.
Echt een hekel hebben aan kinderen, zoals EN is een afwijking, daar is geen enkele vriendschap tegen bestand. Iemand die mijn kind haat kan oprotten, lijkt me logisch.
donderdag 11 maart 2010 om 09:47
Helemaal eens met Eleonora.
Iemand die per definitie een hekel aan kinderen heeft moet zich misschien ook eens afvragen of ze niet te veel in hokjes denkt. Kinderen zijn net mensen, je hebt leuke en vervelende. Kinderhaters zijn in mijn ogen van hetzelfde slag als vrouwenhaters of negerhaters, dat is inderdaad een afwijking.
En iemand die denkt dat alle moeders alleen nog maar over hun kinderen kunnen wauwelen kent denk ik alleen een bepaald soort vrouwen. Maar ja, over dat vooroordeel kom je natuurlijk nooit heen als je niet verder kijkt dan je neus lang is.
Maar goed, terug naar de zuinigheid op de spullen. Of is dat onderwerp intussen wel uitgebeend?
Iemand die per definitie een hekel aan kinderen heeft moet zich misschien ook eens afvragen of ze niet te veel in hokjes denkt. Kinderen zijn net mensen, je hebt leuke en vervelende. Kinderhaters zijn in mijn ogen van hetzelfde slag als vrouwenhaters of negerhaters, dat is inderdaad een afwijking.
En iemand die denkt dat alle moeders alleen nog maar over hun kinderen kunnen wauwelen kent denk ik alleen een bepaald soort vrouwen. Maar ja, over dat vooroordeel kom je natuurlijk nooit heen als je niet verder kijkt dan je neus lang is.
Maar goed, terug naar de zuinigheid op de spullen. Of is dat onderwerp intussen wel uitgebeend?
mahna mahna tuduuuudududu
donderdag 11 maart 2010 om 09:52
ik herken het slopers-gebeuren van kinderen helemaal niet. Er komen hier regelmatig kinderen spelen, maar die doen idd hun schoenen uit in de hal en af en toe moet ik er wel eentje van de bank af plukken, maar bewust slopen? Op de salontafel dansen? Boeken kapot maken of speelgoed slopen? Nog nooit meegemaakt, echt niet.
Ik probeer mijn spullen heel te houden. Maar heel eerlijk: na 5 jaar zien mijn eettafelstoelen er niet uit: op de plek waar ze tegen de tafel aankomen als je ze aanschuift, is de verf eraf. Dat wil niet zeggen dat ik daar niet van baal, maar het is nu eenmaal zo. Als het weer wat mooier weer is gaat de schuurmachine er op en knappen we ze weer helemaal op.
Ik heb eind december een nieuw bureau gekocht, en op m miraculeuze wijze zat daar een week later al een diepe kras in. Dat doet zeer en daar baal ik van, want ik weet echt niet he die kras erin komt. Maar dat werk je dan weer bij en dan valt ie niet meer op.
Ik probeer mijn spullen heel te houden. Maar heel eerlijk: na 5 jaar zien mijn eettafelstoelen er niet uit: op de plek waar ze tegen de tafel aankomen als je ze aanschuift, is de verf eraf. Dat wil niet zeggen dat ik daar niet van baal, maar het is nu eenmaal zo. Als het weer wat mooier weer is gaat de schuurmachine er op en knappen we ze weer helemaal op.
Ik heb eind december een nieuw bureau gekocht, en op m miraculeuze wijze zat daar een week later al een diepe kras in. Dat doet zeer en daar baal ik van, want ik weet echt niet he die kras erin komt. Maar dat werk je dan weer bij en dan valt ie niet meer op.
donderdag 11 maart 2010 om 09:58
Ik zeg niet dat ik het volledig met EN eens ben, maar wel dat ik me kan voorstellen dat het zo loopt als je zelf niets met kinderen hebt.En dat je dan bewust kiest voor nieuwe vriendschappen zonder kinderen.
Ik heb er zelf inmiddels 4 en mijn beste vriendin , inmiddels al 38 jaar sinds de eerste schooldag, heeft geen kinderen.Die vriendschap is gewoon blijven bestaan en dat heeft idd ook te maken met investeren.Overigens is zij niet bewust kinderloos,maar is haar leven zo gelopen.
We spreken ook alleen af, soms met kinderen en soms met partner en kinderen.
Ik heb er zelf inmiddels 4 en mijn beste vriendin , inmiddels al 38 jaar sinds de eerste schooldag, heeft geen kinderen.Die vriendschap is gewoon blijven bestaan en dat heeft idd ook te maken met investeren.Overigens is zij niet bewust kinderloos,maar is haar leven zo gelopen.
We spreken ook alleen af, soms met kinderen en soms met partner en kinderen.
donderdag 11 maart 2010 om 10:04
Niets met kinderen hebben is nog wat anders dan ze bij voorbaat afschrijven en er ongebreideld en zonder aanziens des kinds een hekel aan hebben.
Zorgen dat je vriendschap blijft bestaan is trouwens ook zuinig zijn, alleen niet op 'dingen' maar op mensen.
In dat opzicht past dat prima in het topic trouwens.
Zorgen dat je vriendschap blijft bestaan is trouwens ook zuinig zijn, alleen niet op 'dingen' maar op mensen.
In dat opzicht past dat prima in het topic trouwens.
donderdag 11 maart 2010 om 10:10
quote:eleonora schreef op 11 maart 2010 @ 10:04:
Niets met kinderen hebben is nog wat anders dan ze bij voorbaat afschrijven en er ongebreideld en zonder aanziens des kinds een hekel aan hebben.
Zorgen dat je vriendschap blijft bestaan is trouwens ook zuinig zijn, alleen niet op 'dingen' maar op mensen.
In dat opzicht past dat prima in het topic trouwens.Ik heb juist in 't begin dat er mensen aan kinderen begonnen mezelf enorm ingezet om er mee om te kunnen blijven gaan. Interesse getoond ondanks dat het onderwerp me niet kon boeien e.d. Maar dat moet ook van 2 kanten komen. Dat verwateren gebeurde door de andere partij eveneens omdat die het drukker kregen met mensen die ook kids hadden. Lijkt me overigens vrij logisch en no hard feelings.
Niets met kinderen hebben is nog wat anders dan ze bij voorbaat afschrijven en er ongebreideld en zonder aanziens des kinds een hekel aan hebben.
Zorgen dat je vriendschap blijft bestaan is trouwens ook zuinig zijn, alleen niet op 'dingen' maar op mensen.
In dat opzicht past dat prima in het topic trouwens.Ik heb juist in 't begin dat er mensen aan kinderen begonnen mezelf enorm ingezet om er mee om te kunnen blijven gaan. Interesse getoond ondanks dat het onderwerp me niet kon boeien e.d. Maar dat moet ook van 2 kanten komen. Dat verwateren gebeurde door de andere partij eveneens omdat die het drukker kregen met mensen die ook kids hadden. Lijkt me overigens vrij logisch en no hard feelings.
donderdag 11 maart 2010 om 10:12
Ik vind het toch zeer zorgwekkend om te leze hoe sommige gasten (kinderen over het algemeen) met de spullen van andere mensen omgaan.
Mijn dochter is vaak vreselijk met mijn spullen. Springt op het bed (ook al mag ze dat niet) heeft met pen in mijn paspoort zitten krassen, met een marker op de achterkant van een stoel, met stift op tafel, met pen, stift, marker op zichzelf... en zo verder en zo verder. En natuurlijk! mag dat niet van mij, maar ze doet het wel steeds. Ze is nu pas 3 maar ik zou het absoluut willen weten als ze dit bij andere mensen thuis zou doen.
Af en toe kan ik het standpunt van EN best begrijpen qua kinderen maar ik vind het het belangrijkst hoe de ouders er mee omgaan. Ik houd haar bij andere mensen thuis gewoon écht constant in de gaten. Iets wat thuis niet altijd lukt omdat ik ook wel eens moet douchen, de afwas moet doen, moet koken etc. etc.
Mijn dochter is vaak vreselijk met mijn spullen. Springt op het bed (ook al mag ze dat niet) heeft met pen in mijn paspoort zitten krassen, met een marker op de achterkant van een stoel, met stift op tafel, met pen, stift, marker op zichzelf... en zo verder en zo verder. En natuurlijk! mag dat niet van mij, maar ze doet het wel steeds. Ze is nu pas 3 maar ik zou het absoluut willen weten als ze dit bij andere mensen thuis zou doen.
Af en toe kan ik het standpunt van EN best begrijpen qua kinderen maar ik vind het het belangrijkst hoe de ouders er mee omgaan. Ik houd haar bij andere mensen thuis gewoon écht constant in de gaten. Iets wat thuis niet altijd lukt omdat ik ook wel eens moet douchen, de afwas moet doen, moet koken etc. etc.
donderdag 11 maart 2010 om 10:14
@ Leo, daar heb je een punt.
Ik probeer me altijd te verplaatsen in de gedachtengang van een ander en hoewel ik EN vaak erg ongenuanceerd vind, vond ik dat zij in haar laatste post goed uitlegde waarom zij vriendschappen met kinderen niet ziet zitten.
Overigens viel mijn mond open van je verhaal tav die boeken.
Dat er iets per ongeluk sneuvelt, ala, maar bewust slopen daar kan ik met de beste wil van de wereld niet bij.
Ik probeer me altijd te verplaatsen in de gedachtengang van een ander en hoewel ik EN vaak erg ongenuanceerd vind, vond ik dat zij in haar laatste post goed uitlegde waarom zij vriendschappen met kinderen niet ziet zitten.
Overigens viel mijn mond open van je verhaal tav die boeken.
Dat er iets per ongeluk sneuvelt, ala, maar bewust slopen daar kan ik met de beste wil van de wereld niet bij.
donderdag 11 maart 2010 om 10:15
quote:elninjoo schreef op 11 maart 2010 @ 10:10:
[...]
Ik heb juist in 't begin dat er mensen aan kinderen begonnen mezelf enorm ingezet om er mee om te kunnen blijven gaan. Interesse getoond ondanks dat het onderwerp me niet kon boeien e.d. Maar dat moet ook van 2 kanten komen. Dat verwateren gebeurde door de andere partij eveneens omdat die het drukker kregen met mensen die ook kids hadden. Lijkt me overigens vrij logisch en no hard feelings.
Maar juist in het begin (het eerste half jaar/jaar zijn verse moeders op hun ergst volgens mij. Daarna beginnen ze langzaam weer normaal te doen.
En ik heb sommige mensen die echt hun hele leven aan hun kinderen besteden ook niet zoveel te vertellen.,, dus ik begrijp het ergens wel.
[...]
Ik heb juist in 't begin dat er mensen aan kinderen begonnen mezelf enorm ingezet om er mee om te kunnen blijven gaan. Interesse getoond ondanks dat het onderwerp me niet kon boeien e.d. Maar dat moet ook van 2 kanten komen. Dat verwateren gebeurde door de andere partij eveneens omdat die het drukker kregen met mensen die ook kids hadden. Lijkt me overigens vrij logisch en no hard feelings.
Maar juist in het begin (het eerste half jaar/jaar zijn verse moeders op hun ergst volgens mij. Daarna beginnen ze langzaam weer normaal te doen.
En ik heb sommige mensen die echt hun hele leven aan hun kinderen besteden ook niet zoveel te vertellen.,, dus ik begrijp het ergens wel.
donderdag 11 maart 2010 om 10:17
quote:eleonora schreef op 11 maart 2010 @ 09:30:
Ik kan me het helemaal niet voorstellen dat zoiets natuurlijks als kinderen tussen échte vrienden komt te staan.
Van mijn vier beste vriendinnen hebben er twee een kind (een sinds vandaag 2 weken pas overigens), de andere twee hebben geen kinderen. Ik ga met alle vier nog net zo hecht om als voordat zij of ik kinderen kregen en de kinderlozen idem met mij.
Kinderen hoeven totaal niet tussen mensen in te staan, dat ligt aan de energie die die mensen in elkaar blijven steken en aan hoeveel hun vriendschap ze waard is.
De vriendin die ik het langste heb ken ik nu 34 jaar, de beste vriendin die ik er als laatste bij kreeg ken ik nu bijna 17 jaar, geen haar op mijn hoofd die er over piekert om die vriendschappen te laten slabakken, dat ligt helemaal aan de inzet van beide partijen. Ik spreek met mijn vriendinnen vaak af zonder man en zonder kind en ook met, zo houden we het allemaal mooi in evenwicht.
Een op een gaat het nogal, maar zet een groep vrouwen bij elkaar en het gaat alleen maar over kinderen.
Kinderen/kinderwens hebben bij mij trouwens de relatie/vriendschap met mijn zusje verziekt.
Ik kan me het helemaal niet voorstellen dat zoiets natuurlijks als kinderen tussen échte vrienden komt te staan.
Van mijn vier beste vriendinnen hebben er twee een kind (een sinds vandaag 2 weken pas overigens), de andere twee hebben geen kinderen. Ik ga met alle vier nog net zo hecht om als voordat zij of ik kinderen kregen en de kinderlozen idem met mij.
Kinderen hoeven totaal niet tussen mensen in te staan, dat ligt aan de energie die die mensen in elkaar blijven steken en aan hoeveel hun vriendschap ze waard is.
De vriendin die ik het langste heb ken ik nu 34 jaar, de beste vriendin die ik er als laatste bij kreeg ken ik nu bijna 17 jaar, geen haar op mijn hoofd die er over piekert om die vriendschappen te laten slabakken, dat ligt helemaal aan de inzet van beide partijen. Ik spreek met mijn vriendinnen vaak af zonder man en zonder kind en ook met, zo houden we het allemaal mooi in evenwicht.
Een op een gaat het nogal, maar zet een groep vrouwen bij elkaar en het gaat alleen maar over kinderen.
Kinderen/kinderwens hebben bij mij trouwens de relatie/vriendschap met mijn zusje verziekt.
donderdag 11 maart 2010 om 10:19
quote:mariesophie schreef op 11 maart 2010 @ 10:17:
[...]
Een op een gaat het nogal, maar zet een groep vrouwen bij elkaar en het gaat alleen maar over kinderen.
Kinderen/kinderwens hebben bij mij trouwens de relatie/vriendschap met mijn zusje verziekt.
Ieeeeh, is dit echt zo?
Maar ik neem aan dat dit vrouwen zijn die allemaal kinderen hebben?
Ik vind het best leuk om het soms met anderen over kinderen te hebben en best als deelonderwerp. Maar toch niet alleen maar over kinderen?
[...]
Een op een gaat het nogal, maar zet een groep vrouwen bij elkaar en het gaat alleen maar over kinderen.
Kinderen/kinderwens hebben bij mij trouwens de relatie/vriendschap met mijn zusje verziekt.
Ieeeeh, is dit echt zo?
Maar ik neem aan dat dit vrouwen zijn die allemaal kinderen hebben?
Ik vind het best leuk om het soms met anderen over kinderen te hebben en best als deelonderwerp. Maar toch niet alleen maar over kinderen?
donderdag 11 maart 2010 om 10:21
quote:eleonora schreef op 11 maart 2010 @ 10:13:
@ EN
Jij laat niet aan anderen (vrienden) blijken hoe zeer jij moeite hebt met kinderen?Inmiddels wel natuurlijk, omdat ik die ervaring nu lang genoeg heb. Maar toen ik begin 20 was, was ik nog zeer gemotiveerd om inzet te tonen om het leuk te leren vinden, maar dat stadium ben ik ruim gepasseerd. Ik voelde het namelijk als erg veel moeite moeten doen voor iets wat ik in mijn hart niet trok, terwijl de moeite van de mensen met de kinderen niet beantwoord werd door ook interesse in mij(n) dingen te tonen. Dan houdt het toch echt op en als er uiteindelijk dan weer iemand voor de bijl ging dan wist ik al wel weer hoe laat 't was.
@ EN
Jij laat niet aan anderen (vrienden) blijken hoe zeer jij moeite hebt met kinderen?Inmiddels wel natuurlijk, omdat ik die ervaring nu lang genoeg heb. Maar toen ik begin 20 was, was ik nog zeer gemotiveerd om inzet te tonen om het leuk te leren vinden, maar dat stadium ben ik ruim gepasseerd. Ik voelde het namelijk als erg veel moeite moeten doen voor iets wat ik in mijn hart niet trok, terwijl de moeite van de mensen met de kinderen niet beantwoord werd door ook interesse in mij(n) dingen te tonen. Dan houdt het toch echt op en als er uiteindelijk dan weer iemand voor de bijl ging dan wist ik al wel weer hoe laat 't was.
donderdag 11 maart 2010 om 10:23
quote:Kletsmajoor schreef op 11 maart 2010 @ 10:19:
[...]
Ieeeeh, is dit echt zo?
Maar ik neem aan dat dit vrouwen zijn die allemaal kinderen hebben?
Ik vind het best leuk om het soms met anderen over kinderen te hebben en best als deelonderwerp. Maar toch niet alleen maar over kinderen?Ja dat bedoel ik. Het draait toch vaak weer op het onderwerp kinderen uit.
[...]
Ieeeeh, is dit echt zo?
Maar ik neem aan dat dit vrouwen zijn die allemaal kinderen hebben?
Ik vind het best leuk om het soms met anderen over kinderen te hebben en best als deelonderwerp. Maar toch niet alleen maar over kinderen?Ja dat bedoel ik. Het draait toch vaak weer op het onderwerp kinderen uit.
donderdag 11 maart 2010 om 10:25
Daar ben ik ook wel benieuwd naar, El Ninjoo. Uit jij je kinderhaat en afkeer van moeders ook zo luidruchtig in het echte leven of reserveer je dat voor het forum? Ik kan me niet voorstellen dat je veel vrienden overhoudt als je je in het echte leven zo hatelijk en veroordelend zou opstellen.
mahna mahna tuduuuudududu
donderdag 11 maart 2010 om 10:30
quote:mariesophie schreef op 11 maart 2010 @ 10:23:
[...]
Ja dat bedoel ik. Het draait toch vaak weer op het onderwerp kinderen uit.Wat trouwens behoorlijk hilarisch kan zijn. Er is een verschil tussen opscheppen, lyrisch zijn en de écht leuke anekdotes vertellen.
[...]
Ja dat bedoel ik. Het draait toch vaak weer op het onderwerp kinderen uit.Wat trouwens behoorlijk hilarisch kan zijn. Er is een verschil tussen opscheppen, lyrisch zijn en de écht leuke anekdotes vertellen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
