Gezondheid
alle pijlers
Donoren, waarom wel of waarom niet?
woensdag 24 maart 2010 om 08:11
quote:Marels schreef op 24 maart 2010 @ 08:09:
[...]
Dan blijf ik de moordenaar of verkrachter op dezelfde manier bekijken, maar hij heeft dan wél mijn leven gered.Nee, vergeven zou ook niet kunnen; hoe zou IK iemand kunnen vergeven voor het verkrachten van een ander zijn kind?
Maar mijn idee zou wel zijn; 'doe je toch nog iets goeds voor je medemens'.
[...]
Dan blijf ik de moordenaar of verkrachter op dezelfde manier bekijken, maar hij heeft dan wél mijn leven gered.Nee, vergeven zou ook niet kunnen; hoe zou IK iemand kunnen vergeven voor het verkrachten van een ander zijn kind?
Maar mijn idee zou wel zijn; 'doe je toch nog iets goeds voor je medemens'.
woensdag 24 maart 2010 om 08:15
quote:whopper schreef op 24 maart 2010 @ 08:10:
Ach, ook deze reden doet me niet zoveel, qua doneren, ik vraag me alleen af wat je er dan aan gaat doen als je het idee hebt dat anderen je het leven zuur maken. Je bruikbare lijf mee het graf in nemen is een ding, maar daar heb je in dit leven niet zoveel meer aan.
Laat je je dan het leven zuur maken tot je dood, of ga je er iets aan doen zodat je nog een beetje een leuk leven hebt?
Een heel ander vraagstuk weer
Nou ja, ik vind het dan meer nogal zuur om om die reden je bruikbare lijf mee het graf in te nemen. Wie maakt wie dan het leven zuur, denk ik dan?
Ik vind dat vraagstuk ook wel een boeiende hoor; waarom laten mensen anderen zich het leven zuur maken, of waarom hebben mensen het gevoel dat anderen dat doen?
Kijk, ik heb ook wel eens een zure trut als baas gehad, maar om dan maar te concluderen dat iederéén me het leven zuur wil maken vind ik een beetje ver gaan.
Over het algemeen vind ik de mensheid best wel leuk namelijk. Dus ik vraag me dan af hoe het komt dat je zo in het leven staat en inderdaad, wat je er aan gaat doen.
Ach, ook deze reden doet me niet zoveel, qua doneren, ik vraag me alleen af wat je er dan aan gaat doen als je het idee hebt dat anderen je het leven zuur maken. Je bruikbare lijf mee het graf in nemen is een ding, maar daar heb je in dit leven niet zoveel meer aan.
Laat je je dan het leven zuur maken tot je dood, of ga je er iets aan doen zodat je nog een beetje een leuk leven hebt?
Een heel ander vraagstuk weer
Nou ja, ik vind het dan meer nogal zuur om om die reden je bruikbare lijf mee het graf in te nemen. Wie maakt wie dan het leven zuur, denk ik dan?
Ik vind dat vraagstuk ook wel een boeiende hoor; waarom laten mensen anderen zich het leven zuur maken, of waarom hebben mensen het gevoel dat anderen dat doen?
Kijk, ik heb ook wel eens een zure trut als baas gehad, maar om dan maar te concluderen dat iederéén me het leven zuur wil maken vind ik een beetje ver gaan.
Over het algemeen vind ik de mensheid best wel leuk namelijk. Dus ik vraag me dan af hoe het komt dat je zo in het leven staat en inderdaad, wat je er aan gaat doen.
668, the neighbour of the Beast
woensdag 24 maart 2010 om 08:17
quote:whopper schreef op 24 maart 2010 @ 08:11:
[...]
Nee, vergeven zou ook niet kunnen; hoe zou IK iemand kunnen vergeven voor het verkrachten van een ander zijn kind?
Maar mijn idee zou wel zijn; 'doe je toch nog iets goeds voor je medemens'.
Jawel, dat ook. Maar ik bedoel, dat je dan toch nog iets goeds doet voor een medemens, dat zou mijn gevoel over iemands aanvankelijke daden niet veranderen. Ik bedoel dat ik hem dan niet "beter" zou zien als wanneer hij geen donor geweest was (hell, dan had ik het helemaal niet geweten dat die kerel dood was).
Mijn gedachte over een verkrachter zou hetzelfde blijven, maar ik zou wél zijn orgaan aannemen, want orgaan is orgaan en het zou mijn leven redden.
[...]
Nee, vergeven zou ook niet kunnen; hoe zou IK iemand kunnen vergeven voor het verkrachten van een ander zijn kind?
Maar mijn idee zou wel zijn; 'doe je toch nog iets goeds voor je medemens'.
Jawel, dat ook. Maar ik bedoel, dat je dan toch nog iets goeds doet voor een medemens, dat zou mijn gevoel over iemands aanvankelijke daden niet veranderen. Ik bedoel dat ik hem dan niet "beter" zou zien als wanneer hij geen donor geweest was (hell, dan had ik het helemaal niet geweten dat die kerel dood was).
Mijn gedachte over een verkrachter zou hetzelfde blijven, maar ik zou wél zijn orgaan aannemen, want orgaan is orgaan en het zou mijn leven redden.
668, the neighbour of the Beast
woensdag 24 maart 2010 om 09:06
Wat een reacties inderdaad wat het losmaakt. Het is maar een opmerking en ik ben meteen al een azijnpisser en verbeter de wereld begin bij jezelf. Enfin.....
Maar als voorbeeld de verkrachter die genoemd wordt. Zijn orgaan zou wel aangenomen worden maar als je van te voren wist dat jouw orgaan naar een verkrachter zou gaan? Daarom is het ook maar goed geregeld dat we niet weten wie de ontvangers zijn.
Maar als voorbeeld de verkrachter die genoemd wordt. Zijn orgaan zou wel aangenomen worden maar als je van te voren wist dat jouw orgaan naar een verkrachter zou gaan? Daarom is het ook maar goed geregeld dat we niet weten wie de ontvangers zijn.
woensdag 24 maart 2010 om 09:22
Ook daar heb ik geen invloed op. Als ik mag kiezen, ja, natuurlijk laat ik dan liever mijn orgaan naar die jongen van 20 gaan die zijn leven nog voor zich heeft en nooit iets verkeerd gedaan heeft dan naar een kerel van 65 of inderdaad, naar een misdadiger.
Maar ik vind dat er bij medische zorg geen onderscheid gemaakt mag worden tussen mensen. Daarom zijn er ook gewoon wachtlijsten, wie het eerst komt enzo....
Dus hoewel ik ook wel mijn voorkeuren zou hebben over naar wie ik mijn organen laat gaan, die keuze heb je niet en ik zou er dus ook geen problemen mee hebben als mijn orgaan naar iemand zou gaan die ik het "minder" zou gunnen.
Dus, nee, ik zou er geen problemen mee hebben als mijn orgaan naar een verkrachter zou gaan. Sowieso omdat ik dan toch dood ben en niks meer aan mijn organen heb, maar ook omdat ik vind dat je geen onderscheid moet maken. Want waar ligt dan de grens?
Misdadigers mogen geen organen krijgen. Rokers ook niet want dan hadden ze maar niet moeten roken. Mensen die dik zijn dan ook maar niet meer, hadden ze maar niet dik moeten zijn. Mensen die niet sporten, want ja, we weten allemaal dat sporten goed is voor je hart enzo. Mensen met sproeten of een bril, want die vind ik stom... Waar houdt het dan op? Een mensenleven is een mensenleven.
Maar ik vind dat er bij medische zorg geen onderscheid gemaakt mag worden tussen mensen. Daarom zijn er ook gewoon wachtlijsten, wie het eerst komt enzo....
Dus hoewel ik ook wel mijn voorkeuren zou hebben over naar wie ik mijn organen laat gaan, die keuze heb je niet en ik zou er dus ook geen problemen mee hebben als mijn orgaan naar iemand zou gaan die ik het "minder" zou gunnen.
Dus, nee, ik zou er geen problemen mee hebben als mijn orgaan naar een verkrachter zou gaan. Sowieso omdat ik dan toch dood ben en niks meer aan mijn organen heb, maar ook omdat ik vind dat je geen onderscheid moet maken. Want waar ligt dan de grens?
Misdadigers mogen geen organen krijgen. Rokers ook niet want dan hadden ze maar niet moeten roken. Mensen die dik zijn dan ook maar niet meer, hadden ze maar niet dik moeten zijn. Mensen die niet sporten, want ja, we weten allemaal dat sporten goed is voor je hart enzo. Mensen met sproeten of een bril, want die vind ik stom... Waar houdt het dan op? Een mensenleven is een mensenleven.
668, the neighbour of the Beast
woensdag 24 maart 2010 om 09:29
Ben (orgaan)donor en bloeddonor. Als ik iemand hier mee kan helpen na mijn dood dan doe ik dat graag. Zelf heb ik het dan niet meer nodig. Een ander kan er misschien een fijn prettig leven door leiden. Vind ik al voldoende om organen af te staan.
Wil het bewust niet aan nabestaanden overlaten. Die hebben op dergelijke momenten al zorgen genoeg aan hun hoofd. Daarnaast wil ik voorkomen dat donorschap een twistpunt wordt bij nabestaanden (mijn moeder is bv tegen en mijn vader voor).
Wie mijn organen krijgt maakt mij niet uit. Dat laat ik graag over aan artsen.
Wil het bewust niet aan nabestaanden overlaten. Die hebben op dergelijke momenten al zorgen genoeg aan hun hoofd. Daarnaast wil ik voorkomen dat donorschap een twistpunt wordt bij nabestaanden (mijn moeder is bv tegen en mijn vader voor).
Wie mijn organen krijgt maakt mij niet uit. Dat laat ik graag over aan artsen.
woensdag 24 maart 2010 om 09:31
Ik snap niet waarom ze de wet niet aanpassen. Iedereen die zelf donor is heeft recht op iets en iemand die geen donor is heeft geen recht. Of iemand die wel donor is bovenaan de lijst plaatsen ipv onderaan als geen donor bent. Ik denk dat je dan heel veel meer donoren hebt en het lijkt mij wel zo eerlijk...
Trouwens hoe werkt dat bloed donor zijn eigenlijk? Dat lijkt mij ook wel wat maar ook wel een beetje eng.
Trouwens hoe werkt dat bloed donor zijn eigenlijk? Dat lijkt mij ook wel wat maar ook wel een beetje eng.
woensdag 24 maart 2010 om 09:36
quote:tumtummie schreef op 24 maart 2010 @ 09:31:
Ik snap niet waarom ze de wet niet aanpassen. Iedereen die zelf donor is heeft recht op iets en iemand die geen donor is heeft geen recht. Of iemand die wel donor is bovenaan de lijst plaatsen ipv onderaan als geen donor bent. Ik denk dat je dan heel veel meer donoren hebt en het lijkt mij wel zo eerlijk...
Trouwens hoe werkt dat bloed donor zijn eigenlijk? Dat lijkt mij ook wel wat maar ook wel een beetje eng.
Nee hoor, niets engs aan. Je meldt je aan bij de bloedbank:
Sanquin
Je ontvangt dan alle informatie en bij een eerste gesprek wordt je bloed afgenomen. Dit wordt getest en dan hoor je of je geschikt bent als bloeddonor.
Daarna krijg je automatisch een oproep om bloed te geven. Kan op een dag en tijd dat het je uitkomt (bv 's avonds). In een luie stoel worden dan wat buisjes bloed afgenomen (doet geen pijn). Je krijgt wat te drinken en een broodje (zodat je niet flauw wordt) en that's it.
Mensen die bloed afnemen zijn over het algemeen harstikke vriendelijk.
Voor mij een kleine moeite en als je in het ziekenhuis ligt en je hebt dringend bloed nodig dan ben je ook blij als dat beschikbaar is.
Ik snap niet waarom ze de wet niet aanpassen. Iedereen die zelf donor is heeft recht op iets en iemand die geen donor is heeft geen recht. Of iemand die wel donor is bovenaan de lijst plaatsen ipv onderaan als geen donor bent. Ik denk dat je dan heel veel meer donoren hebt en het lijkt mij wel zo eerlijk...
Trouwens hoe werkt dat bloed donor zijn eigenlijk? Dat lijkt mij ook wel wat maar ook wel een beetje eng.
Nee hoor, niets engs aan. Je meldt je aan bij de bloedbank:
Sanquin
Je ontvangt dan alle informatie en bij een eerste gesprek wordt je bloed afgenomen. Dit wordt getest en dan hoor je of je geschikt bent als bloeddonor.
Daarna krijg je automatisch een oproep om bloed te geven. Kan op een dag en tijd dat het je uitkomt (bv 's avonds). In een luie stoel worden dan wat buisjes bloed afgenomen (doet geen pijn). Je krijgt wat te drinken en een broodje (zodat je niet flauw wordt) en that's it.
Mensen die bloed afnemen zijn over het algemeen harstikke vriendelijk.
Voor mij een kleine moeite en als je in het ziekenhuis ligt en je hebt dringend bloed nodig dan ben je ook blij als dat beschikbaar is.
woensdag 24 maart 2010 om 09:38
woensdag 24 maart 2010 om 09:54
Ik zou wel willen, bloed geven, maar na mijn laatste bloedprikervaring ben ik wat huiverig geworden
Toen prikte ze niet zo fijn waardoor ik een enorme zwart/paars/blauwe plek in mijn elleboog had. En zéér dat het deed.
Gezien het feit dat een naald voor bloed geven nog dikker is, ben ik er tegenwoordig een beetje huiverig voor en twijfel ik nog steeds....
Toen prikte ze niet zo fijn waardoor ik een enorme zwart/paars/blauwe plek in mijn elleboog had. En zéér dat het deed.
Gezien het feit dat een naald voor bloed geven nog dikker is, ben ik er tegenwoordig een beetje huiverig voor en twijfel ik nog steeds....
668, the neighbour of the Beast
woensdag 24 maart 2010 om 10:18
quote:tumtummie schreef op 24 maart 2010 @ 09:31:
Trouwens hoe werkt dat bloed donor zijn eigenlijk? Dat lijkt mij ook wel wat maar ook wel een beetje eng.
Een vrouw geeft 3 keer per jaar en een man 4 keer. Per keer wordt er 600 cc bloed afgenomen, je krijgt eerst een vingerprikje om je HB vast te stellen en je bloeddruk wordt gemeten. Dan ga je in een lekkere stoel en gaat de naald erin; in 15 minuten moet de zak vol zijn anders hebben ze er niets aan.
Als je klaar bent mag je gaan zitten en iets eten, maar dat hoeft niet.
Ik voel me altijd super als ik gegeven heb; het voelt als een aderlating in de middeleeuwen gevoeld moet hebben; ik voel me top, energiek en helemaal fris weer
Je begrijpt; ik ga dus graag !
Trouwens hoe werkt dat bloed donor zijn eigenlijk? Dat lijkt mij ook wel wat maar ook wel een beetje eng.
Een vrouw geeft 3 keer per jaar en een man 4 keer. Per keer wordt er 600 cc bloed afgenomen, je krijgt eerst een vingerprikje om je HB vast te stellen en je bloeddruk wordt gemeten. Dan ga je in een lekkere stoel en gaat de naald erin; in 15 minuten moet de zak vol zijn anders hebben ze er niets aan.
Als je klaar bent mag je gaan zitten en iets eten, maar dat hoeft niet.
Ik voel me altijd super als ik gegeven heb; het voelt als een aderlating in de middeleeuwen gevoeld moet hebben; ik voel me top, energiek en helemaal fris weer
Je begrijpt; ik ga dus graag !
woensdag 24 maart 2010 om 10:19
quote:mips schreef op 24 maart 2010 @ 09:36:
[...]
Nee hoor, niets engs aan. Je meldt je aan bij de bloedbank:
Sanquin
Je ontvangt dan alle informatie en bij een eerste gesprek wordt je bloed afgenomen. Dit wordt getest en dan hoor je of je geschikt bent als bloeddonor.
Daarna krijg je automatisch een oproep om bloed te geven. Kan op een dag en tijd dat het je uitkomt (bv 's avonds). In een luie stoel worden dan wat buisjes bloed afgenomen (doet geen pijn). Je krijgt wat te drinken en een broodje (zodat je niet flauw wordt) en that's it.
Mensen die bloed afnemen zijn over het algemeen harstikke vriendelijk.
Voor mij een kleine moeite en als je in het ziekenhuis ligt en je hebt dringend bloed nodig dan ben je ook blij als dat beschikbaar is.
Eh, das niet helemaal waar. Er wordt een zak bloed afgenomen.
Het is wel goed om dat van te voren te weten; sommige mensen kunnen niet tegen die zak met een halve liter bloed erin.
[...]
Nee hoor, niets engs aan. Je meldt je aan bij de bloedbank:
Sanquin
Je ontvangt dan alle informatie en bij een eerste gesprek wordt je bloed afgenomen. Dit wordt getest en dan hoor je of je geschikt bent als bloeddonor.
Daarna krijg je automatisch een oproep om bloed te geven. Kan op een dag en tijd dat het je uitkomt (bv 's avonds). In een luie stoel worden dan wat buisjes bloed afgenomen (doet geen pijn). Je krijgt wat te drinken en een broodje (zodat je niet flauw wordt) en that's it.
Mensen die bloed afnemen zijn over het algemeen harstikke vriendelijk.
Voor mij een kleine moeite en als je in het ziekenhuis ligt en je hebt dringend bloed nodig dan ben je ook blij als dat beschikbaar is.
Eh, das niet helemaal waar. Er wordt een zak bloed afgenomen.
Het is wel goed om dat van te voren te weten; sommige mensen kunnen niet tegen die zak met een halve liter bloed erin.
woensdag 24 maart 2010 om 13:23
quote:Peronne schreef op 23 maart 2010 @ 17:27:
Ik vind het trouwens een absurd idee dat niet-donoren geen donororgaan zouden mogen krijgen, maar dat is een andere discussie. Het kan mij ook niet schelen of degene naar wie mijn bloed gaat zelf bloeddonor is of niet.Volgens mij heb ik niet gezegd dat niet-donoren geen donororgaan zouden mogen krijgen. Ik vind alleen dat wel-donoren een streepje voor hebben. Dat is overigens dezelfde discussie als rokers vs. niet-rokers. Stel je hebt je hebt een long beschikbaar voor 2 patienten. De ene heeft longkanker gekregen door jarenlang te kettingroken en de ander is een niet-roker met een kanker-gen. Wie zou 'gevoelsmatig' meer recht hebben op de nieuwe long? Ik weet dat dit voor veel mensen een dilemma is.... voor mij niet!
Ik vind het trouwens een absurd idee dat niet-donoren geen donororgaan zouden mogen krijgen, maar dat is een andere discussie. Het kan mij ook niet schelen of degene naar wie mijn bloed gaat zelf bloeddonor is of niet.Volgens mij heb ik niet gezegd dat niet-donoren geen donororgaan zouden mogen krijgen. Ik vind alleen dat wel-donoren een streepje voor hebben. Dat is overigens dezelfde discussie als rokers vs. niet-rokers. Stel je hebt je hebt een long beschikbaar voor 2 patienten. De ene heeft longkanker gekregen door jarenlang te kettingroken en de ander is een niet-roker met een kanker-gen. Wie zou 'gevoelsmatig' meer recht hebben op de nieuwe long? Ik weet dat dit voor veel mensen een dilemma is.... voor mij niet!
woensdag 24 maart 2010 om 20:12
@ Whopper en mips bedankt voor de reacties. Ik wil ook graag iets geven maar ben wel een beetje huiverig voor zo'n 'lange zit' met een naald en een zak bloed. Ben niet zo'n held als het gaat om naalden en bloed. Hoewel bloed prikken de laatste tijd steeds beter gaat.
@ Marels, dan heeft ze niet goed geprikt.. ik had dat ook een keer en de andere keren nergens last van.
Het is trouwens ook niet fijn als ze steeds NAAST prikken!!
@ Marels, dan heeft ze niet goed geprikt.. ik had dat ook een keer en de andere keren nergens last van.
Het is trouwens ook niet fijn als ze steeds NAAST prikken!!
woensdag 24 maart 2010 om 20:14
Ik heb de discussie niet gelezen, maar hier mijn reden om donor te zijn. Ik hoop simpelweg dat ik er iemand anders zijn/haar leven kan verlengen/verbeteren.
Als ik dood ben, ben ik in dezelfde staat als voor mijn geboorte, dus haal me maar leeg.
Hopelijk heeft een ander daar nog profijt van.
Als ik dood ben, ben ik in dezelfde staat als voor mijn geboorte, dus haal me maar leeg.
Hopelijk heeft een ander daar nog profijt van.
Known to cause insanity in laboratory mice
donderdag 25 maart 2010 om 23:14
quote:Bergje65 schreef op 24 maart 2010 @ 13:23:
[...]
Volgens mij heb ik niet gezegd dat niet-donoren geen donororgaan zouden mogen krijgen. Ik vind alleen dat wel-donoren een streepje voor hebben. Dat is overigens dezelfde discussie als rokers vs. niet-rokers. Stel je hebt je hebt een long beschikbaar voor 2 patienten. De ene heeft longkanker gekregen door jarenlang te kettingroken en de ander is een niet-roker met een kanker-gen. Wie zou 'gevoelsmatig' meer recht hebben op de nieuwe long? Ik weet dat dit voor veel mensen een dilemma is.... voor mij niet!
Het gaat erom dat dit een glijdende schaal is natuurlijk, je begeeft je ethisch gezien op heeeel glad ijs als je bepaalde groepen meer toegang biedt tot gezondheidszorg (bloed/orgaantransplantaties) dan andere groepen. Donoren een streepje voor geven opent een deur naar extremere dingen.
Trouwens, ik ben benieuwd waar mensen de grens leggen als ze zeggen dat ze na hun dood toch niets meer aan hun lichaam hebben. In theorie kan de wetenschap je hele lichaam gebruiken om zinvolle dingen mee te doen, toch laten maar weinig mensen hun lichaam na aan de wetenschap.
Als je toch vindt dat je niets meer aan je lichaam hebt na je dood, waarom dan toch een gedeelte weggooien? Terwijl je er iets zinnigs mee kunt doen?
[...]
Volgens mij heb ik niet gezegd dat niet-donoren geen donororgaan zouden mogen krijgen. Ik vind alleen dat wel-donoren een streepje voor hebben. Dat is overigens dezelfde discussie als rokers vs. niet-rokers. Stel je hebt je hebt een long beschikbaar voor 2 patienten. De ene heeft longkanker gekregen door jarenlang te kettingroken en de ander is een niet-roker met een kanker-gen. Wie zou 'gevoelsmatig' meer recht hebben op de nieuwe long? Ik weet dat dit voor veel mensen een dilemma is.... voor mij niet!
Het gaat erom dat dit een glijdende schaal is natuurlijk, je begeeft je ethisch gezien op heeeel glad ijs als je bepaalde groepen meer toegang biedt tot gezondheidszorg (bloed/orgaantransplantaties) dan andere groepen. Donoren een streepje voor geven opent een deur naar extremere dingen.
Trouwens, ik ben benieuwd waar mensen de grens leggen als ze zeggen dat ze na hun dood toch niets meer aan hun lichaam hebben. In theorie kan de wetenschap je hele lichaam gebruiken om zinvolle dingen mee te doen, toch laten maar weinig mensen hun lichaam na aan de wetenschap.
Als je toch vindt dat je niets meer aan je lichaam hebt na je dood, waarom dan toch een gedeelte weggooien? Terwijl je er iets zinnigs mee kunt doen?
pluk de dag
