Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
zaterdag 27 maart 2010 om 15:46
Ibi wat naar dat je je zo rot voelt in je huis. Heb je genoeg eraan gedaan om het gezellig te maken? (qua inrichting)
Al bekenden uitgenodigd zodat het huis een beetje ingewijd wordt? Klinkt misschien wat raar maar zo voel ik het. Als je vrienden langs geweest zijn wordt het wat echter.
Ik weet niet of het eerlijk is je man verwijten te maken. Weet niet meer zo goed wat jullie reden was om te verhuizen, en of je dat destijds geschreven hebt. Maar hij kon niet weten dat je zoveel moeite zou hebben met dit huis.
Een nieuwe plek kan vreemd voelen in het begin. En dat je je oude huis mist is logisch.
Denk dat je er nu je best voor moet doen om je thuis te gaan voelen. Zorg dat je huis lekker ruikt (geurkaarsjes, wierrook, etc) en dat je een plek hebt waar je lekker kunt relaxen.
Dat je man dat vroeg van die pillen, is uiteindelijk wel uit liefde, natuurlijk. Ook al snap ik dat je niet wilt dat hij dat denkt.
Sterkte.
Al bekenden uitgenodigd zodat het huis een beetje ingewijd wordt? Klinkt misschien wat raar maar zo voel ik het. Als je vrienden langs geweest zijn wordt het wat echter.
Ik weet niet of het eerlijk is je man verwijten te maken. Weet niet meer zo goed wat jullie reden was om te verhuizen, en of je dat destijds geschreven hebt. Maar hij kon niet weten dat je zoveel moeite zou hebben met dit huis.
Een nieuwe plek kan vreemd voelen in het begin. En dat je je oude huis mist is logisch.
Denk dat je er nu je best voor moet doen om je thuis te gaan voelen. Zorg dat je huis lekker ruikt (geurkaarsjes, wierrook, etc) en dat je een plek hebt waar je lekker kunt relaxen.
Dat je man dat vroeg van die pillen, is uiteindelijk wel uit liefde, natuurlijk. Ook al snap ik dat je niet wilt dat hij dat denkt.
Sterkte.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 27 maart 2010 om 17:30
Egopost: ik heb een dysthyme stoornis met een depressie. De dysthyme stoirnis betekent chronische depressie. Vandaar mijn enorme moodswings. Daar kom ik dus nooit meer vanaf. Dat het nu zo erg is de laatste maanden komt dus omdat ik dubbel depressief ben.
Nou het beestje heeft een naam, prima hoor. Kan me nu overal uitlullen door te zeggen : tsja, ligt niet aan mij maar aan mijn stoornis
Choco blijft lachen
Nou het beestje heeft een naam, prima hoor. Kan me nu overal uitlullen door te zeggen : tsja, ligt niet aan mij maar aan mijn stoornis
Choco blijft lachen
zaterdag 27 maart 2010 om 17:34
Poeh.
Ik hoop dat je je niet teveel uit het veld laat staan hierdoor. Je bent en blijft Choco, hoe ze je ziekte verder ook noemen.
Heb je zelf ook het idee dat je de afgelopen jaren chronisch depressief geweest bent? (voordat deze depressie er bovenop kwam)
Fijn weekend verder
Ik hoop dat je je niet teveel uit het veld laat staan hierdoor. Je bent en blijft Choco, hoe ze je ziekte verder ook noemen.
Heb je zelf ook het idee dat je de afgelopen jaren chronisch depressief geweest bent? (voordat deze depressie er bovenop kwam)
Fijn weekend verder
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 28 maart 2010 om 09:27
Bedankt voor jullie lieve reacties.
Het huis is nog helemaal niet af. Er moet nog een nieuwe badkamer in en een nieuwe keuken. Daarnaast ligt er nog geen laminaat beneden en is het daar nog niet behangen. Dit kan allemaal pas halverwege mei.
Het gevoel bij dit huis was al niet goed. Heb dit ook uitgesproken naar mijn man maar ik moest wel bedenken dat we het open zouden breken en helemaal zouden veranderen.
Nou ja ik hoop gewoon dat ik me beter ga voelen wanneer het huis af is maar wat als dat niet gebeurd? Wat als ik gewoon niet kan wennen hier? Daar maak ik me wel zorgen om.
Post later reacties op jullie. Nu wilt man achter de comp.
Het huis is nog helemaal niet af. Er moet nog een nieuwe badkamer in en een nieuwe keuken. Daarnaast ligt er nog geen laminaat beneden en is het daar nog niet behangen. Dit kan allemaal pas halverwege mei.
Het gevoel bij dit huis was al niet goed. Heb dit ook uitgesproken naar mijn man maar ik moest wel bedenken dat we het open zouden breken en helemaal zouden veranderen.
Nou ja ik hoop gewoon dat ik me beter ga voelen wanneer het huis af is maar wat als dat niet gebeurd? Wat als ik gewoon niet kan wennen hier? Daar maak ik me wel zorgen om.
Post later reacties op jullie. Nu wilt man achter de comp.
zondag 28 maart 2010 om 14:16
Ibi, ik denk dat je je niet moet laten leiden door de angst dat je misschien niet kunt wennen. Neem de tijd om de boel op te knappen. Blijkt over een jaar dat het echt nog niet verbeterd is, dan kun je altijd nog besluiten iets anders te gaan zoeken.
Ik denk dat het ook wel logisch is dat je je niet zo thuis voelt als er van alles niet af is. Doen jullie het kluswerk zelf of hebben jullie daar mensen voor?
Is de slaapkamer wel af? Dat is misschien wel de belangrijkste plek.
Ik denk dat het ook wel logisch is dat je je niet zo thuis voelt als er van alles niet af is. Doen jullie het kluswerk zelf of hebben jullie daar mensen voor?
Is de slaapkamer wel af? Dat is misschien wel de belangrijkste plek.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 28 maart 2010 om 17:49
Neem geen overhaaste besluiten ibi ,daar weer weggaan kun je altijd nog als het toch niet blijkt te bevallen.Je kan daar wel gewoon douchen ? Of ligt dat er ook al uit.
Ben vanmiddag erop uit geweest met de auto,maar waar ik ook kwam deed me denken aan moeder.Zag me daar dan weer met haar op een terrasje zitten aan de capuccino
Ben vanmiddag erop uit geweest met de auto,maar waar ik ook kwam deed me denken aan moeder.Zag me daar dan weer met haar op een terrasje zitten aan de capuccino
zondag 28 maart 2010 om 19:31
zondag 28 maart 2010 om 19:47
zondag 28 maart 2010 om 21:29
sorry als ik een beetje ego over kom met dit bericht maar ik heb niet veel gelezen van de laatste berichten..
Ik heb ook altijd een gevoel bij mezelf dat ik echt een opkropper ben. Ik in al die gevoelens maar. En huilen lukt me niet, al wil ik dat wel. Ik ben heel bang voor het moment dat de emmer overloopt om het zo maar uit te drukken. Elke keer komen er gebeurtenissen bij waardoor ik gedemotiveerd raak.
Ik heb ook 2,5 week geleden een ongeluk gehad. Aangereden door een auto. Niet veel ernstige schade gehad, ben op mn hoofd gevallen, mn oog was blauw, wang en voorhoofd behoorlijke wond, mn heup kapot, elleboog gekneusd, etc. etc. Heel naar, vond ik zelf. Viel me ook mee hoeveel mensen dan nog de moeite nemen om wat van zich te laten horen. Maar juist de mensen waarvan je niets hoort, die blijven in je gedachten rondzwerven. Waarom is het altijd de negativiteit die blijft hangen en nooit de positiviteit... moet mezelf er toch maar eens toe zetten om positief te blijven denken... moeilijk.
Hoe ervaren jullie dit? Gunnen jullie het jezelf om negatief te denken? Zijn jullie ook zo streng voor julliezelf ?
Ik heb ook altijd een gevoel bij mezelf dat ik echt een opkropper ben. Ik in al die gevoelens maar. En huilen lukt me niet, al wil ik dat wel. Ik ben heel bang voor het moment dat de emmer overloopt om het zo maar uit te drukken. Elke keer komen er gebeurtenissen bij waardoor ik gedemotiveerd raak.
Ik heb ook 2,5 week geleden een ongeluk gehad. Aangereden door een auto. Niet veel ernstige schade gehad, ben op mn hoofd gevallen, mn oog was blauw, wang en voorhoofd behoorlijke wond, mn heup kapot, elleboog gekneusd, etc. etc. Heel naar, vond ik zelf. Viel me ook mee hoeveel mensen dan nog de moeite nemen om wat van zich te laten horen. Maar juist de mensen waarvan je niets hoort, die blijven in je gedachten rondzwerven. Waarom is het altijd de negativiteit die blijft hangen en nooit de positiviteit... moet mezelf er toch maar eens toe zetten om positief te blijven denken... moeilijk.
Hoe ervaren jullie dit? Gunnen jullie het jezelf om negatief te denken? Zijn jullie ook zo streng voor julliezelf ?
zondag 28 maart 2010 om 22:07
quote:Meiske_90 schreef op 28 maart 2010 @ 21:29:
sorry als ik een beetje ego over kom met dit bericht maar ik heb niet veel gelezen van de laatste berichten..
Ik heb ook altijd een gevoel bij mezelf dat ik echt een opkropper ben. Ik in al die gevoelens maar. En huilen lukt me niet, al wil ik dat wel. Ik ben heel bang voor het moment dat de emmer overloopt om het zo maar uit te drukken. Elke keer komen er gebeurtenissen bij waardoor ik gedemotiveerd raak.
Ik heb ook 2,5 week geleden een ongeluk gehad. Aangereden door een auto. Niet veel ernstige schade gehad, ben op mn hoofd gevallen, mn oog was blauw, wang en voorhoofd behoorlijke wond, mn heup kapot, elleboog gekneusd, etc. etc. Heel naar, vond ik zelf. Viel me ook mee hoeveel mensen dan nog de moeite nemen om wat van zich te laten horen. Maar juist de mensen waarvan je niets hoort, die blijven in je gedachten rondzwerven. Waarom is het altijd de negativiteit die blijft hangen en nooit de positiviteit... moet mezelf er toch maar eens toe zetten om positief te blijven denken... moeilijk.
Hoe ervaren jullie dit? Gunnen jullie het jezelf om negatief te denken? Zijn jullie ook zo streng voor julliezelf ?
Ik herken dit gevoel heel goed. Mijn grootste talent is doemdenken. En piekeren. En het nare is, je hebt alleen jezelf ermee. Ooit in therapie geleerd om negatieve gevoelens om te zetten in positieve, maar dat werkt op een of andere manier niet voor mij. Het glas is halfleeg, zeker niet halfvol.
Ik vind de schade eigenlijk helemaal niet meevallen. Je noemt nogal wat verwondingen op. Is er iemand die voor je zorgt? Hoe verloopt je herstel? Wat rot voor je, meis!
sorry als ik een beetje ego over kom met dit bericht maar ik heb niet veel gelezen van de laatste berichten..
Ik heb ook altijd een gevoel bij mezelf dat ik echt een opkropper ben. Ik in al die gevoelens maar. En huilen lukt me niet, al wil ik dat wel. Ik ben heel bang voor het moment dat de emmer overloopt om het zo maar uit te drukken. Elke keer komen er gebeurtenissen bij waardoor ik gedemotiveerd raak.
Ik heb ook 2,5 week geleden een ongeluk gehad. Aangereden door een auto. Niet veel ernstige schade gehad, ben op mn hoofd gevallen, mn oog was blauw, wang en voorhoofd behoorlijke wond, mn heup kapot, elleboog gekneusd, etc. etc. Heel naar, vond ik zelf. Viel me ook mee hoeveel mensen dan nog de moeite nemen om wat van zich te laten horen. Maar juist de mensen waarvan je niets hoort, die blijven in je gedachten rondzwerven. Waarom is het altijd de negativiteit die blijft hangen en nooit de positiviteit... moet mezelf er toch maar eens toe zetten om positief te blijven denken... moeilijk.
Hoe ervaren jullie dit? Gunnen jullie het jezelf om negatief te denken? Zijn jullie ook zo streng voor julliezelf ?
Ik herken dit gevoel heel goed. Mijn grootste talent is doemdenken. En piekeren. En het nare is, je hebt alleen jezelf ermee. Ooit in therapie geleerd om negatieve gevoelens om te zetten in positieve, maar dat werkt op een of andere manier niet voor mij. Het glas is halfleeg, zeker niet halfvol.
Ik vind de schade eigenlijk helemaal niet meevallen. Je noemt nogal wat verwondingen op. Is er iemand die voor je zorgt? Hoe verloopt je herstel? Wat rot voor je, meis!
Zoek mij niet, ik wil niet gevonden worden.
maandag 29 maart 2010 om 10:08
Ik heb een x aantal berichten van jullie gelezen en herken wel het een en ander. Zo heb ik ook soms een goede en soms een slechte dag. Ik ben iemand van de impulsen en leef vanuit mijn hart. Dit is vaak zwaar. Dat doemdenken herken ik ook en kan hierin heel ver gaan. Ook kom ik de laatste tijd steeds moeilijke mij bed uit, slaap ik slecht, eet ik zeer weinig en nu merk ik dat dit alles ook zijn tol begint te eisen van mijn lichaam. Heb nu bijna dagelijks zware hoofdpijn wat het allemaal nog meer beroerd maakt. Kortom gaat eigenlijk steeds slechter. Onlangs de balans opgemaakt en toen werd duidelijk dat het aantal slechte dagen het laatste jaar overheersend is geweest en helemaal de laatste maanden. Huilen om niks, echt letterlijk niet in staat om wat dan ook te doen, trek mij alles aan, zeer vermoeiend. Ja soms heb ik nog wel eens een leuk moment maar die worden volledig oveschaduwd door alle slechte momenten. En nu ben ik het zo zat dat ik de eerste stap heb gezet en een afspraak met huisarts heb gemaakt. Ik vind het doodeng maar ga er alleen niet uitkomen zo. En alleen al dat die afspraak er staat maakt dat ik mij iets beter ga voelen want misschien komt er dan nu eindelijk een lichtpuntje.
Ik blijf hier even meelezen met iedereen. De herkenning is fijn en sommige tips kunnen mij vast en zeker helpen.
Ik blijf hier even meelezen met iedereen. De herkenning is fijn en sommige tips kunnen mij vast en zeker helpen.
maandag 29 maart 2010 om 10:16
Jeetje meiske dat is nog al heftig zo'n ongeluk,en je hebt nog al wat schade vind ik dat is niet niks.En de belangstelling van mensen om je heen neemt gauw af.En waar je juist denkt daar ga ik wat van horen laat het juist afweten.In moeilijlke periodes leer je je vrienden kennen.
Was van plan om vandaag het 1 en ander te regelen maar er komt niets uit me vandaag ben alleen nu maar vreselijk moe.
Was van plan om vandaag het 1 en ander te regelen maar er komt niets uit me vandaag ben alleen nu maar vreselijk moe.
maandag 29 maart 2010 om 12:46
Welkom hier allemaal.
Ik heb even de energie niet om op anderen te reageren.
Voel me heel moe vandaag. Misschien was ik vorige week toch iets te druk met alles. Ik had er wel de energie voor op dat moment, maar merk dat ik nu een soort terugslag heb.
Vandaag maar even rustig aan doen. Misschien gaat het morgen dan beter.
Ik heb even de energie niet om op anderen te reageren.
Voel me heel moe vandaag. Misschien was ik vorige week toch iets te druk met alles. Ik had er wel de energie voor op dat moment, maar merk dat ik nu een soort terugslag heb.
Vandaag maar even rustig aan doen. Misschien gaat het morgen dan beter.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 29 maart 2010 om 17:42
maandag 29 maart 2010 om 23:09
@ moonlight, dat het je soms aan energie ontbreekt is zeer begrijpelijk. Zover ik heb kunnen opmaken uit jouw berichten heb jij ook je wat betere en slechte dagen. Die dagen van algehele vermoeidheid herken ik wel en soms moet je er ook maar gewoon aan toegegeven. @ Twister, thanks. Ik laat het zeker even weten ben nl nogal nerveus ook. Ik wil dus geen medicijnen want ik ben daar vrij stellig in voor mij gaat dat niks oplossen. Ik voel het als een falen om professionele hulp te gaan opzoeken en durf dat ook tegen bijna niemand te vertellen. Ben bang dat iedereen meteen een stempel gaat opdrukken van " hopeloos geval".
Ik werk gewoon en heb dus ook een of andere vage smoes verzonnen dat ik morgen midden op de dag naar de huisarts moet. Pff en daar baal ik ook weer zo van dat ik moet gaan liegen.
Ben reuze benieuwd of het gesprek morgen een positieve afloop zal hebben.
Ik werk gewoon en heb dus ook een of andere vage smoes verzonnen dat ik morgen midden op de dag naar de huisarts moet. Pff en daar baal ik ook weer zo van dat ik moet gaan liegen.
Ben reuze benieuwd of het gesprek morgen een positieve afloop zal hebben.
dinsdag 30 maart 2010 om 14:09
Barcelona, klopt. Ik heb diagnose manisch depressief gekregen. Dus de mindere en betere dagen horen er helemaal bij.
Vorige week was ik best druk. Vroeg wakker, veel doen, er ging van alles door mijn hoofd de hele tijd. Aan het eind van de week was ik echt moe van mezelf.
En nu heb ik een soort terugslag, denk ik. Veel slapen en heb weinig behoefte aan al die dingen die ik vorige week nog zo superleuk vond.
Succes met je gesprek.
Het gaat vandaag beter dan gisteren maar ben nog steeds moe, dus weinig reactie op de anderen.
Vorige week was ik best druk. Vroeg wakker, veel doen, er ging van alles door mijn hoofd de hele tijd. Aan het eind van de week was ik echt moe van mezelf.
En nu heb ik een soort terugslag, denk ik. Veel slapen en heb weinig behoefte aan al die dingen die ik vorige week nog zo superleuk vond.
Succes met je gesprek.
Het gaat vandaag beter dan gisteren maar ben nog steeds moe, dus weinig reactie op de anderen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 30 maart 2010 om 18:26
Welkom iedereen.
Heb ook ff geen puf om echt te reageren op iedereen. Hard gewerkt vandaag en heb afscheid genomen van mijn psychiatrisch verpleegkundige. Ik krijg een man nu. Zag en zie dat eigenlijk niet zitten maar er was geen vrouw die me kon begeleiden.
Morgen heb ik een dag vrij maar dan ga ik in de ochtend naar therapie in de middag met mijn man naar de huisarts vervolgens weer terug naar therapie want heb daar een vervolggesprek.
Heb ook ff geen puf om echt te reageren op iedereen. Hard gewerkt vandaag en heb afscheid genomen van mijn psychiatrisch verpleegkundige. Ik krijg een man nu. Zag en zie dat eigenlijk niet zitten maar er was geen vrouw die me kon begeleiden.
Morgen heb ik een dag vrij maar dan ga ik in de ochtend naar therapie in de middag met mijn man naar de huisarts vervolgens weer terug naar therapie want heb daar een vervolggesprek.
dinsdag 30 maart 2010 om 21:34
Ik ga vanavond maar eens op tijd naar bed en kijken dat ik eens wat rust vindt.Kan het lachen van anderen momenteel niet verdragen heb ook nergens zin in .Niet om op bezoek te gaan of te ontvangen,anderen moeten dat toch wel kunnen begrijpen.Afleiding is goed voor je zeggen ze dan,maar daar staat men hoofd echt niet naar.Voor een ander gaat het leven gewoon verder maar nu voor mij staat het op zijn kop.
dinsdag 30 maart 2010 om 22:04
SHV; ik weet zo goed wat je bedoelt! Van die lachende mensen! Echt, zo herkenbaar. Doe alles lekker in je eigen tempo, als je eraan toe bent ga je er wel weer op uit !
En voor de rest allemaal; ik weet dat het vrij weinig nut heeft om te zeggen, maar een leerkracht van mijn school zegt altijd: "denk niet in belemmeringen, maar in mogelijkheden" en dit is iets waar ik af en toe wel bij stil sta. Ik ben zelf zo erg geneigd om te denken: "fuck het gaat niet zoals ik wil, het gaat me niet meer lukken, waarom lukt het me nou niet", oftewel, al dat negatieve weer (what else's new). Juist POSITIEF denken... Argh. Wat een vreselijke tip ook weer. Makkelijker gezegd dan gedaan...
Anyways, iedereen heel veel sterkte met alles! En als jullie ergens mee zitten, gewoon hier je hart luchten!
En voor de rest allemaal; ik weet dat het vrij weinig nut heeft om te zeggen, maar een leerkracht van mijn school zegt altijd: "denk niet in belemmeringen, maar in mogelijkheden" en dit is iets waar ik af en toe wel bij stil sta. Ik ben zelf zo erg geneigd om te denken: "fuck het gaat niet zoals ik wil, het gaat me niet meer lukken, waarom lukt het me nou niet", oftewel, al dat negatieve weer (what else's new). Juist POSITIEF denken... Argh. Wat een vreselijke tip ook weer. Makkelijker gezegd dan gedaan...
Anyways, iedereen heel veel sterkte met alles! En als jullie ergens mee zitten, gewoon hier je hart luchten!
woensdag 31 maart 2010 om 10:55
Ook vanochtend komt er niets uit men handen,ik moet verder alleen weet niet hoe.Rouwzorgverleners noemen dit een proces die je mee moet maken en dan mag je je schijnbaar zo voelen,een halfjaar lang.Krijg ook steeds meer lichamelijke klachten heb een afspraak gemaakt bij de huisarts kan zo niet verder.
