Gezondheid alle pijlers

Littekens, wie heeft ze ook?

05-04-2010 19:06 60 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf twee jaar geleden bij een ongeluk met spiritus brandwonden opgelopen. Hierdoor heb ik veel littekens op mijn hals, schouders, armen, rechteroor en kaaklijn. Zijn er hier meer meiden met grote littekens? Word je erdoor geremd in het dagelijks leven of juist helemaal niet?
I choose happy!
Alle reacties Link kopieren
Hey E.B!



Ik heb enorm veel bewondering voor mensen met brandwonden. Klinkt raar, maar dit is voor mij de ergste nachtmerrie die ik me voor kan stellen en ik heb ongelooflijk veel respect voor mensen die de tijd na zo'n ongeluk goed zijn doorgekomen. Voor mijn gevoel zijn ze neergeslagen en sterk teruggeveerd.



Ik heb gelukkig geen zichtbare littekens. De littekens die ik heb zijn van een borstoperatie die ik vrijwillig onderging ( verkleining ivm medische klachten). Ik voel me er niet door geremd. Dit komt voor mijn eigen idee heel erg omdat ik er " zelf voor gekozen heb", en me niet een vreselijk ongeluk is overkomen. Ik kan er dus weinig over zeggen vind ik. Wel wil ik je zeggen dat als ik mensen met grote zichtbare littekens zie, ik alleen maar bewondering voor ze heb als ze deze "dragen" en net zo trots zijn op hun lichaam als wanneer deze er niet waren. Per slot van rekening vertellen ze iets over een belangrijk deel van je leven, en maken ze jou1
Ik heb een aantal zichtbare littekens. Eentje van een keizersnede over mijn bikinibroeklijn, 4 op mijn arm van hechtingen na een hondebeet, eentje over de zijkant van mijn buik toen ik na een ongeval met een paard een ijzeren paaltje, zo'n stroomdraadijzertje, in mijn zij kreeg. Die laatste is wel heel goed weggehaald met lasertherapie. In mijn haargrens loopt nog een mooie ritst van een val van de trap toen ik een peuter was, ik kwam met mijn hoofd tegen de verwarming aan. Bij een andere paardrij-ongeluk heb ik mijn linkerbeen verbrijzelt en daar zie je als je langs mijn been kijkt, nog altijd de bobbels van.



De hondenbeten en de keizersnede zijn het best zichtbaar, de anderen moet je iets beter voor kijken en één litteken heb ik weg laten halen omdat het er echt eng uitzag. Daar heb ik dusdanig last van gehad dat ik wilde dat hij zo min mogelijk zichtbaar zou zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb aan een bovenarm een heleboel littekens. Eigenlijk is het gewoon een groot litteken ter grote van een bovenarm.

Mensen kijken weleens, maar dat weerhoudt me er niet van om een shirtje met korte mouwen te dragen. Maar ik denk eigenlijk dat wat ik heb in het niet valt bij jouw verhaal.
Mijn littekens vallen waarschijnlijk ook in het niet bij de jouwe, maar ik heb dus heel veel kleine acne littekentjes op mijn rug en schouderbladen, op mijn decolleté en op mijn kaaklijn. Ook heb ik vele kleine witte pigmentvlekjes op mijn armen en benen, die in de zomer best zichtbaar zijn.



Toch draag ik gewoon een t-shirt en een korte broek of rokje, alleen een haltertopje draag ik niet graag vanwege mijn beschadigde rug.



Ik heb wel eens aan een chemische peel gedacht of een littekenbehandeling, maar tot op heden vond ik het nog niet echt nodig genoeg.



Hoe ga jij om met je littekens TO?
Alle reacties Link kopieren
Ik ben ook verbrand geweest door kokend water. Heb littekens op mijn arm, schouder, in mijn nek en de helft van mijn rug. Over het algemeen krijg ik positieve opmerkingen, maar heb ook wel eens mindere gekregen. In de trein bijvoorbeeld, op een snikhete dag. Een volwassen man met zijn dochter die doodleuk tegen mij opmerkte: "Daar kun je wat aan laten doen hoor"..... Dat was in mijn pubertijd dus daar trok ik me enorm veel van aan. Maar nu is het gewoon een deel van mij, het hoort bij me. Ik trek gewoon aan wat ik wil. En als mensen willen weten wat het is, leg ik het gewoon uit. Beter dan gestaar. Nooit aan gedacht er iets aan te doen, behalve smeren met crèmes om ze minder stug te laten zijn.



Oh en ik heb een litteken van mijn vorige kat die als kitten uit mijn arm viel en die mijn been van boven tot onder openhaalde. Maar ik vind dat littekens je eigen verhalen zijn en daarom niet negatief. Ik geef trouwens wel aan de brandwondenstichting nu.



Wat zijn jouw ervaringen EB?
anoniem_86765 wijzigde dit bericht op 05-04-2010 20:12
Reden: Toevoeging
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
MiNouTje: wat ongelofelijk onbeschoft en naargeestig van die man in de trein zeg! En dat moet een kind opvoeden, mijn hemel.
Alle reacties Link kopieren
Mazou, ja ik was daar ook enorm over verbaasd, vooral toen ik wat ouder werd en dat voorval kon relativeren. Een ander voorcal was toen ik jonger was, een jongen die mij vroeg of ik "huid teveel had". Dat is de origineelste opmerking ooit
Alle reacties Link kopieren
Ja, dikke op mijn knie en nog ander.

Interesseert me geen reet, ik vind het wel uniek.

Het heeft iets sexies (ooit van een vent gehoord)

Verder littekens op mijn hart, meerdere.

Daar heb ik ook geen last van.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook een litteken in mijn gezicht. Ik ben namelijk geboren met een grote moedervlek op mijn rechterwang die ook de hele wang besloeg. Het was ook een beetje een rare moedervlek, er zal lang bruin haar op en hij zat ook diep in de huid, tenminste dat vertelde de plastisch chirurg.



Toen ik 6 jaar oud was is de moedervlek in twee operaties verwijdert, en daar heb ik dus en groot litteken aan over gehouden. Op mijn 14de heb ik nog een litteken correctie gehad waardoor je hem gelukig minder goed ziet, maar als ik moe ben of verbrand zie je hem wel duidelijk.



Meestal zeggen mensen er dus ook niets over. Dat was schijnbaar anders toen ik de moedervlek nog had, maar daar kan ik me gelukkig niet zoveel van herinneren.



Het litteken heeft me wel dwars gezeten toen ik nog puber was. Ik voelde me er heel lelijk door. Nu ik ouder ben kan het me niet zoveel meer schelen, als mensen het niet willen zien, kijken ze maar een andere richting op.



Verder heb ik ook liever dat mensen vragen hoe ik er aan kom dan dat ze naar me staren. De leukste vraag van de afgelopen jaren was overigens: Hoe kom jij aan dat coole litteken. (was gesteld door iemand bij wie ik op een toneelvereniging zat)
Semper ubi sub ubi
Alle reacties Link kopieren
ik heb ook heel veel littekens op mijn armen.

Ik heb vooral last van gestaar maar vaak ook wel van opmerkingen.

Zorgde dat ik altijd een vestje bij me had maar vorig jaar en nu heb ik er steeds meer schijt aan.

Ergste keren was dat ik op rotterdam cs stond op de trap dus verhoogd en de conducteur op de grond en begon heel hard te praten wat ik had. Ik durfde niet te zeggen gaat je niks aan dus begon beetje om heen te draaien maar dan heb je toch al snel publiek.

Voelde me zo voor lul staan.

Andere heel erge voorbeeld was in een bus in utrecht. Die man bleerde vanuit achter in de bus meeeeiiiisjeeee!!!! wat heb jij op je armen...

Heb m volledig genegeerd maar hij bleef herhalen en toen de bus op cs stopte is hij me al roepend achtervolgd het station in....



Zo kan ik nog wel ff doorgaan....



Nu ben ik sterker en zeg ik flikker op gaat je geen zak aan. Vraag ook niet waar jij je lelijke neus vandaan hebt.

Tenzij ze het vriendelijk vragen dan zeg ik het iets vriendelijker.





edit; tegenwoordig valt t steeds minder op. Ik word gelaserd in het ziekenhuis dus ze worden witter en platter en zijn dus wat netter en minder schrikeffect.
Alle reacties Link kopieren
Littekens. Ja hoor massa's van dat spul,



Rechterbeen ritssluiting op knie door ongeluk

Linker onderbeen een groot litteken, elleboog, ribbenkast littekens door zelfde ongeluk,



Een paar operaties ondergaan.



Als klein meisje verbrand en god zij dank kleine littekens aan over gehouden. Kleine littekens over gehouden aan een gewelddadige moeder.



Totaal telling tot nu (ik ben 38 148 hechtingen en ik hoop dat het daar bij blijft )



En trots op allemaal want ik ben er nog en ik heb een mooi leven
Heb ik dat?!
Alle reacties Link kopieren
Hier ook littekens, gelukkig niet 'in het zicht' maar ik stoor me er iedere dag toch weer aan. Mijn voet/enkelm hiel en knie zijn een stuk minder mooi om naar te kijken na de operaties. Daarbij voelen ze ook nog eens vervelend. Ik besef me héél goed dat dit helemaal NIETS is vergeleken met brandwonden of andere grote littekens. Het lijkt me heel moeilijk om daarmee om te gaan.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een redelijk groot litteken op mijn stuk tussen hals en decollete (tussen de sleutelbeenderen). Op mijn 17e een littekencorrectie ondergaan, maar het is er helaas alleen maar groter en lelijker op geworden. Het heeft wel even geduurd, maar toen ik echt uit de puberteit kwam en ook mijn eerste echte vriend kreeg begon ik het te accepteren en nu vind ik het niet meer erg. Ik draag ook alle kleding die ik wil (bij de meest simple v-hals zie je hem al) en hoewel ik het niet mooi vind (en ook mensen als ze mij voor het eerst zien vaak vragen waar dat litteken vandaan komt en denken dat het een brandwond is) beperkt het mij niet. Het enige dat ik nooit om zou doen is een mooi fijne gouden/zilveren kettinkje met hangertje, daar voel ik mij echt niet fijn bij.
Alle reacties Link kopieren
Voor mensen met oudere littekens,

Er is een techniek, ze plaatsen een ballon onder je huid waardoor ze de huid uitrekken zodat je het litteken weefsel kan wegsnijden en kan vervangen door een dun sneetje. Voor mij was het op dat moment geen optie toen het wel kon vond ik het niet noodzakelijk. Ik heb best mooie littekens vind ik zelf.



Misschien kan dat iemand helpen gewoon eens een afspraak maken bij een Plastisch.
Heb ik dat?!
Alle reacties Link kopieren
@Idreamofgenie: Geweldig die laatste opmerking.

@Minoutje: Wat een lef zeg van die man. Ignorant people

@Sgaapie: Bedankt voor de tip, misschien is het handig voor iemand hier. Ik ben zelf nog onder behandeling bij de plastisch chirurg, hoewel we momenteel meer bezig zijn met littekens die functiebeperkend zijn.



Mijn littekens zijn knap zichtbaar en ik vind het niet leuk. Ik had het liever anders gezien. Dat betekent voor mij niet dat ik stop met leven. Af en toe denk ik dat ik nu pas echt weet wat genieten is, omdat ik ook heb geleerd wat afzien is. Ik vind mijn leven nog steeds erg prettig, op dat vlak is er niets veranderd.



Als ik heel eerlijk ben moet ik wel toegeven dat mijn leven er wel door word beïnvloed. Van tijd tot tijd loop ik daar tegen aan. Ik was in het verleden bijvoorbeeld een regelmatige saunagangster en dat doe ik nu niet meer, mijn strapless tops draag ik niet meer en wil heel graag mijn haar weer over mijn schouders hebben. Ik merk dat ik het een naar idee vind als mijn littekens niet 'gebroken' worden. Dat is een bruggetje waar ik nog overheen wil.



Ik denk wel dat mijn grote voordeel is dat ik een enorm sterk thuisfront heb. Ik heb een super leuke vriend, lieve (schoon)familie en een leuke vriendengroep. Daarnaast ben ik van nature vrij extravert en dat is gelukkig gebleven. Ook mijn kledingtic, stapgewoonten en sociaal leven hebben er gelukkig niet onder geleden Ik baal wel eens van de littekens, maar aan de andere kant heb ik veel om wel dankbaar voor te zijn. Dat laatste besef ik mij heel goed.
I choose happy!
Alle reacties Link kopieren
Essential, ik weet hoe moeilijk het is, maar de functie is zoveel belangrijker. Mensen die je waarderen om JOU, boeit geen enkel litteken.
Heb ik dat?!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb van een paar grote operaties aan mijn buik (heb Crohn in een vrij heftige vorm; ben in mijn puberteit heel vaak onder het mes geweest).

Mijn buik is dan ook letterlijk een rampgebied.

Na 3 keizersnedes (met verschillende littekens tot gevolg omdat men mijn buik niet altijd hetzelfde litteken kon gebruiken) heb ik vorig jaar besloten er door de plastisch chirurg iets aan te laten doen.

Mede omdat de laatste gynaecoloog een stuk verband heeft laten zitten wat is uitgezweerd en waardoor ik een flink gat in mijn buik had.

Ik vind het nu vreselijk. Heb nu ook geen gevoel meer in mijn onderbuik en het ziet er nog erger uit dan eerst.

Bovendien heb ik nu een ander litteken dan de littekens die ik eerst had en die mijn leven hebben gered en leven aan mijn kinderen hebben gegeven. Dat vond ik ook wel moeilijk.

Ik zou dat dus nooit meer hebben gedaan als ik dit geweten had.

Ik denk erover om er een tattoo over te gaan laten zetten, maar of dat mooi wordt, weet ik ook niet.



Sterkte met jouw verhaal. Dit klinkt wel heel heftig. Zeker op plekken waar het altijd zichtbaar is en waar de zon op schijnt. Heb je er ook nog pijn aan?
Alle reacties Link kopieren
Nee, gelukkig doet het geen pijn meer. Het jeukt en tintelt af en toe een beetje.



@Sgaapie, ja gelukkig heb ik genoeg van dat soort mensen om mij heen. Je leert van situaties als deze wel je zegeningen tellen. Ik vind zelf de functie momenteel ook belangrijker.

@Nellebelletje, dat klinkt ook verschrikkelijk. Ik heb zelf een Plastisch chirurg waar ik heel tevreden over ben. Dat is trouwens een chirurg verbonden aan het RKZ in Beverwijk.



Krijgen jullie trouwens ook zoveel dooddoeners om je heen te horen? Dit is mijn top 3

1. Gelukkig is je gezicht niet verbrand

2. Je ziet het bijna niet(dat is gewoon pertinent niet waar)

3. Het valt wel mee eigenlijk(in vergelijking met wat dan?)
I choose happy!
Alle reacties Link kopieren
Essential.



Ik heb denk ik een hele andere insteek had, een paar cm anders en ik had nooit meer gelopen. Dus ik ben nog iedere dag dankbaar dat ik wel kan lopen. 9 maanden bloed, zweet en tranen revalideren. Maar dan heb je ook wat.



Je huid wordt dikker voor naïeve en ronduit domme opmerkingen.



Mijn reacties na een tijdje,



Valt best mee ja, je zult jouw hoofd maar hebben.....

Nee mijn gezicht is nog heel de rest is alleen naar de kloten.

Valt wel mee, nog een zo'n opmerking en jij revalideer 9 maanden.

Op een gegeven moment ben je ze wel zat ja.
Heb ik dat?!
Alle reacties Link kopieren
En essential jeuk en kriebel is genezing en gevoel en dat is goed.
Heb ik dat?!
Alle reacties Link kopieren
Ja, alle drie heb ik ze wel eens gehoord. Dooddoeners waar je niks mee kunt. En waarmee mensen die wel in het gezicht verbrand zijn bijvoorbeeld als veroordeeld worden. Maar het is goed bedoeld moeten we maar denken.
Alle reacties Link kopieren
ik heb ze ook, op mijn linkerarm

draag nooit korte mouwen

vindt ik heel jammer....

je wordt er toch op aangesproken, ....
Alle reacties Link kopieren
Ik heb als 12 jarige een litteken opgelopen door door het glas van een voordeur te vallen. Ik heb toen het geluk gehad dat het net naast mijn polsslagader was.

Jammer genoeg lijkt het jaren later wel nog steeds of ik heb geprobeerd mijn pols door te snijden...



In het begin droeg ik alleen lange mouwen; men zou eens denken.....

Inmiddels heb ik daar lak aan, ik weet zelf beter.
lokee wijzigde dit bericht op 05-04-2010 21:14
Reden: te snel op verzenden gedrukt.
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
quote:Sgaapie schreef op 05 april 2010 @ 21:04:

En essential jeuk en kriebel is genezing en gevoel en dat is goed.



Ik weet het:) Ben al lang blij dat het geen pijn meer doet. Ik zal ook eeuwig dankbaar zijn dat mijn vriend er was toen ik het ongeluk kreeg. Door zijn doortastende optreden(vuur met deken uitgemaakt, gelijk onder de douche gezet met kleding aan) is erger voorkomen.



Ik zit niet met de opmerkingen in het opzicht dat ik het mij aantrek. Het is alleen een beetje simpel en aangezien ik een vrij sarcastisch en zwart gevoel voor humor heb nogal uitnodigend om mee aan de haal te gaan.
I choose happy!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven